بخش تخصصی جراحی درمانی با لیزر

مشکلات و بیماریهای لثه از جمله مشکلات شایع محسوب می‌شوند که نیاز به درمان دارند. روشهای متنوعی برای درمان این عارضه مورد استفاده قرار می‌گیرند. لیزر یکی از مدرنترین روشها در راستای درمان بیماریهای لثه می‌باشد که در مقایسه با دیگر روشها مزیتهایی از قبیل هزینۀ کمتر، غیر تهاجمی بودن، سهولت بیشتر و عوارض و مراقبتهای بعدی کمتر دارد، و از همه مهمتر بدون برش و خونریزی بودن آن است. مطالعات بسیاری حاکی از آن است که لیزر نیز در مقایسه با دیگر گزینه‌های درمانی، نتایجی مشابه داشته‌ است. البته هر نوع لیزر دارای طول موج و سطح قدرت متفاوتی می‌باشد که می‌تواند بدون خطر برای درمان بیماریهای لثه مورد استفاده قرار گیرد که البته انتخاب نوع مناسب آن متناسب با هر مشکلی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

مقالات تخصصی جراحی درمانی با لیزر

چرا دندان های طبیعی من سفید نیستند؟

رنگ دندان ها به طور طبیعی سفید است. سفید خالص بودن دندان ها برای اکثر افراد طبیعی نیست. سایه طبیعی دندان ها از سفید مایل به زرد روشن تا سفید مایل به خاکستری متغیر است. تعداد بسیار کمی از افراد بدون هیچ گونه درمان سفید کننده مصنوعی، دندان های سفید درخشانی دارند.

جزء اصلی ساختاری دندان ها عاج است. عاج ماده ای زرد رنگ است که زیر مینای دندان قرار دارد که تاج دندان را پوشش می دهد. رنگ عاج یکی از عواملی است که روی سایه طبیعی دندان ها تأثیر می گذارد. هرچه مینای دندان ضخیم تر باشد، دندان ها سفیدتر به نظر خواهند رسید. مینای نازک تر این امکان را بوجود می آورد که مقدار بیشتری از رنگ زرد عاج نمایان شود.

علت تغییر رنگ طبیعی دندان چیست؟

دلایل مختلفی وجود دارند که باعث می شوند دندان ها به طور طبیعی به رنگ هایی غیر از سفید تمایل دارند تا سفید خالص، از جمله:

سن

مینای دندان به مرور زمان نازک می شود و این امکان را بوجود می آورد که عاج بیشتر خود را نشان دهد. دندان های مسن تر زردتر به نظر می رسند زیرا با بالا رفتن سن از ضخامت مینای دندان کاهش می یابد. مینای دندان در طول عمر می تواند تا 8/0 میلی متر نازک شود.

ژنتیک

برخی افراد مینای دندان ضخیم تر و مات تر را به ارث می برند، که باعث می شود رنگ طبیعی دندان های آنها سفیدتر باشد. ضخامت مینا در درجه اول توسط ژنتیک تعیین می شود و می تواند از 1/0 تا 5/2 میلی متر متغیر باشد. افزایش ضخامت مینای دندان و معدنی سازی منجر به ماتی و سفیدی بیشتر می شود.

فلوئوروزیس

قرار گرفتن بیش از حد دندان ها در معرض فلوراید، در طول رشد آنها می تواند باعث فلوئوروزیس یا فلور زدگی مینای آنها شود و در نتیجه باعث ایجاد لکه ها یا رگه های سفید مات شود. فلوئوروزیس باعث ضخامت و تخلخل نامناسب مینای دندان می شود، که به دلیل نواحی پراکنده تیرگی، می تواند باعث شود دندان ها کمتر سفید به نظر برسند.

علت تغییر رنگ طبیعی دندان

علت تغییر رنگ طبیعی دندان

داروها

برخی از داروهایی که توسط کودکانی مصرف می شوند که دندان های آنها در حال رشد هستند، ممکن است سال ها بعد وقتی دندان های دائمی آنها می رویند باعث تغییر رنگ آنها شوند. آنتی بیوتیک های تتراسایکلین یک مقصر شایع هستند که در دوره ایجاد مینا و عاج به یون های کلسیم متصل می شوند. داروهای دیگر مانند آنتی هیستامین ها، ضد التهاب ها و داروهای ضد سرطان نیز می توانند باعث ایجاد لکه شوند.

تروما

صدماتی که به دندان ها وارد می شوند می تواند از طریق شکستگی یا ترک به مینای دندان آسیب برسانند و به عاج اجازه می دهند تا از طریق آنها نمایان شود. آسیب مینای دندان ناشی از زمین خوردن، آسیب های ورزشی، گاز زدن به اجسام سخت یا ترومای ناشی از بریس ها یا ابزارها می تواند منجر به تغییر رنگ شود.

شرایط رشد

در برخی افراد به دلیل بیماری های ژنتیکی مانند amelogenesis imperfecta (آملوژنزیس ایمپرفکتا) یا عوامل محیطی، ممکن است مینا به طور کامل یا یکنواخت روی همه دندان ها شکل نگیرد. مینای ضعیف و نازک باعث ایجاد ظاهری زرد می شود.

تغییر رنگ داخلی

تغییر رنگ داخل خود دندان نیز می تواند روی رنگ طبیعی تأثیر بگذارد. چند منبع تغییر رنگ داخلی وجود دارند، از جمله:

نکروز پالپ

اگر بافت پالپ داخل دندان در نتیجه ضربه، پوسیدگی یا رسیدن عفونت به محفظه پالپ از دست برود، ممکن است دندان به مرور زمان تیره شود. نکروز پالپ این امکان را بوجود می آورد تا اجزاء خون به عاج اطراف نفوذ کنند و باعث تغییر رنگ دندان به کهربایی شوند.

لکه های داخلی

رنگدانه های زرد رنگ ناشی از غذاها و نوشیدنی های رنگ زا در طول زمان می توانند به مینای متخلخل نفوذ کنند، بخصوص پس از بروز نقص مینا. لک شدن عاج پس از ایجاد، دائمی است.

پوسیدگی دندان

پوسیدگی دندان باعث می شود لکه ها به لایه عاج برسند و باعث تغییر رنگ شوند. پوسیدگی باعث از بین رفتن لایه محافظ مینای دندان و آشکار شدن عاج زرد زیر آن را می شود. پوسیدگی پیشرفته باعث تغییر رنگ دندان ها به قهوه ای تیره یا سیاه می شود.

ترمیم ها

پرکردگی های دندانی، بویژه پرکردگی های قدیمی آمالگام نقره، می توانند ظاهری تیره به دندان ها بدهند. آلیاژهای فلزی موجود در ترمیم های آمالگام باعث خاکستری شدن ساختار دندان اطراف می شوند.

علت تغییر رنگ طبیعی دندان

علت تغییر رنگ طبیعی دندان

لکه های خارجی

لکه های خارجی که روی سطح دندان ایجاد می شوند نیز می توانند روی رنگ طبیعی تأثیر بگذارند:

  • پلاک و جرم این رسوبات دندانی چسبناک باعث به دام افتادن لکه هایی در نزدیکی خط لثه می شوند و باعث ایجاد رسوبات تارتار مایل به زرد می شوند. پلاک همچنین حاوی باکتری های کروموژنیک است که رنگدانه تولید می کنند.
  • مصرف تنباکو – جویدن تنباکو و سیگار کشیدن باعث ایجاد لکه های زرد مایل به قهوه ای روی دندان ها و مخاط دهان می شود. محصولات جانبی تار و نیکوتین، در صورت تماس مکرر با دندان ها، باعث ایجاد لکه های دائمی روی مینای دندان ها می شوند.
  • بهداشت نامناسب دهان – مسواک زدن و نخ دندان کشیدن ناکافی منجر به ایجاد پلاک ایجاد کننده لکه می شود. پلاک هایی که بیش از 48 ساعت باقی می مانند، به تارتار تبدیل می شوند که به شدت به لکه ها متصل می شوند.
  • باکتری های کروموژن – برخی از باکتری ها مانند اکتینومایسس به عنوان محصولات جانبی متابولیک رنگدانه هایی را تولید می کنند که می توانند دندان ها را لکه دار کنند. رنگدانه فریتین بویژه با انباشته شدن طولانی مدت بیوفیلم، با ایجاد لکه سیاه ارتباط دارد.
  • ترکیبات فلزی – آهن زنگ زده در آب چاه یا فلزات کمیاب موجود در داروها می توانند اکسید شده و باعث به جا ماندن رسوبات قهوه ای مایل به قرمز روی دندان ها شوند. مس موجود در آب یا مواد دندانی یکی دیگر از مقصران است.
  • غذاها و نوشیدنی ها – سس سویا، انواع توت ها، نوشابه، شراب و قهوه حاوی تانن، اسیدها و سایر کروموژن ها هستند که به مرور زمان باعث لک شدن مینای دندان می شوند. ماهیت اسیدی این مواد همچنین باعث فرسایش مینای دندان می شود تا افزایش لکه ها.

آیا رنگ طبیعی دندان با سلامتی مرتبط است؟

سایه طبیعی دندان ها لزوماً نشانگر سلامت دهان و دندان نیست. در حالی که تغییر رنگ شدید می تواند نشانه پوسیدگی باشد، تغییر رنگ خفیف دندان طبیعی است. بسیاری از افراد به دلیل ژنتیک و سن، دندان های سفیدی ندارند اما باز هم دندان های سالمی دارند. سفیدی معیار قابل اعتمادی برای سنجش سلامت دندان نیست.

با این حال، بهداشت خوب دهان و دندان و اجتناب از غذاها و نوشیدنی هایی که باعث ایجاد لک می شوند، به جلوگیری از تغییر رنگ و پوسیدگی کمک می کنند. پاکسازی منظم دندانی همچنین باعث از بین رفتن لکه ها از سطح دندان ها می شود. داشتن یک رژیم غذایی سالم با ویتامین های تقویت کننده مینای دندان مانند A، B، C، و D، و مواد معدنی مانند کلسیم و فسفر، صرفنظر از رنگ دندان ها، آنها را محکم نگه می دارد.

آیا رنگ طبیعی دندان در طول زمان تغییر می کند؟

آری، رنگ طبیعی دندان به مرور زمان به تدریج تیره می شود. دندان های جدید دائمی اغلب به دلیل داشتن مینای ضخیم تر و تازه معدنی شده سفیدتر هستند. با بالا رفتن سن، لکه های خارجی ایجاد می شوند و مینای دندان تا 8/0 میلی متر در طول عمر نازک می شود و عاج زرد بیشتری را نمایان می کند. همچنین به دلیل اسکلروز مینای دندان، به مرور زمان از تخلخل دندان ها کاسته می شود و به محض نفوذ لکه ها به لایه مینای دندان، مانع فرار آنها می شود.

تروما و ترمیم هایی که به مینای دندان آسیب وارد می کنند نیز تغییر رنگ را تسریع می کنند. درمان اندودانتیک برای تخلیه پالپ نیز باعث می شود دندان ها تیره تر نشان داده شوند. یک محفظه پالپ مرده و خالی فاقد شفافیت طبیعی و بازتاب نور یک پالپ زنده است. خونریزی پالپ به داخل عاج ناشی از تروما نیز می تواند باعث تیرگی شدید شود.

با این حال، استفاده طولانی مدت از خمیر دندان های سفید کننده و سایر روش های درمانی می تواند به تدریج دندان های لکه دار را تا دو درجه روشن کند. اجتناب از سیگار، قهوه، چای و شراب قرمز نیز به دلیل دریافت کروموژن ها، به جلوگیری از تغییر رنگ بیشتر کمک خواهد کرد.

 تغییر رنگ طبیعی دندان در طول زمان

تغییر رنگ طبیعی دندان در طول زمان

آیا رژیم غذایی و بهداشت دهان و دندان می تواند روی رنگ طبیعی دندان تأثیر بگذارد؟

آری، رژیم غذایی و عادات بهداشتی دهان و دندان می توانند تا حدودی روی رنگ طبیعی دندان ها تأثیر بگذارند:

  • از غذاها یا نوشیدنی هایی که باعث ایجاد لکه می شوند اجتناب کنید – قهوه، چای، نوشابه، شراب قرمز، توت ها و تنباکو به مرور زمان رنگ دندان ها را تغییر می دهند. آنها حاوی تانن ها، اسیدها و سایر کروموژن هایی هستند که به مینای دندان متصل می شوند. به حداقل رساندن مصرف آنها به حفظ رنگ سفیدتر کمک می کند.
  • غذاهای سفید کننده دندان بخورید – میوه ها و سبزیجات ترد از طریق اصطکاک به پاک کردن لکه ها کمک می کنند. آناناس حاوی آنزیم بروملین است که پلاک ها را تجزیه می کند. سیب ها، کرفس و هویچ نیز به صورت فیزیکی دندان ها را تمیز می کنند.
  • مسواک زدن و نخ دندان کشیدن – با دو مرتبه مسواک زدن و یک مرتبه نخ دندان کشیدن در روز از ایجاد پلاک جلوگیری کنید. مسواک زدن باعث از بین رفتن لکه های بیرونی قبل از نفوذ به مینای دندان می شود. نخ دندان کشیدن پلاک بین دندانی را پاک می کند.
  • از خمیر دندان سفید کننده استفاده کنید – اکثر برندهای اصلی حاوی مواد ساینده ملایم مانند سیلیس یا کربنات کلسیم برای پاک کردن فیزیکی لکه ها هستند. بسیاری از آنها همچنین حاوی پاک کننده های شیمیایی مانند پراکسید هیدروژن برای درخشندگی بیشتر دندان ها هستند.
  • پاکسازی تخصصی دندان ها را انجام دهید – متخصصین بهداشت دهان و دندان، رسوبات سخت شده که باعث به دام افتادن لکه های بیرونی می شوند را با استفاده از ابزارهای جرمگیری و پولیش پاک می کنند. جلسات منظم پروفیلاکسی هر 6 ماه یک مرتبه از تغییر رنگ دندان ها جلوگیری می کند.
  • آب فلورایده بنوشید – فلوراید مینای دندان را تقویت و محافظت می کند تا در برابر ایجاد لکه مقاومت کند. نوشیدن آب حاوی فلوراید و استفاده از خمیر دندان حاوی فلوراید به سفت شدن مینای دندان در برابر کروموژن ها کمک می کند.
  • مکمل های توصیه شده را مصرف کنید – ویتامین C و D استحکام مینای دندان را افزایش می دهند، در حالی که کلسیم و فسفر به معدنی سازی مجدد کمک می کنند. یک مولتی ویتامین مواد مغذی تقویت کننده مینای دندان را فراهم می کند.

مراقبت خوب از دهان و انتخاب های غذایی هوشمندانه دندان ها را در سفیدترین حالت طبیعی خود نگه می دارند. با این حال، تنها درمان های پیشرفته سفید کننده می توانند رنگ داخلی دندان ها را تا حد زیادی فراتر از سایه طبیعی آنها تغییر دهند.

تنوع رنگ طبیعی دندان معمولی

طیف گسترده ای از رنگ های طبیعی دندان وجود دارند که توسط راهنماهای سایه مانند VITA Classical و VITA System 3D Master دسته بندی می شوند. این راهنماهای رنگ دارای زبانه های متعددی هستند که محدوده طبیعی سایه های دندان طبیعی را شامل می شوند، از سفید مایل به زرد روشن گرفته تا سایه های مایل به خاکستری.

چند نمونه از رنگ های متداول دندان طبیعی عبارتند از:

  • A1 – سفید مایل به زرد روشن، یکی از روشن ترین سایه های طبیعی
  • A2 – سفید مایل به زرد، سایه شایع برای دندان های جوان تر
  • A3 – سفید مایل به زرد- خاکستری، یک سایه متوسط
  • 5 – سفید مایل به زرد- خاکستری، متمایل به انتهای تیره تر
  • A4 – سفید مایل به زرد- خاکستری، رنگ های زرد تیره تر
  • B3 – سفید مایل به خاکستری- زرد، نزدیک به رنگ های خاکستری
  • C2 – سفید مایل به خاکستری، یک سایه شایع بین دندان های افراد مسن
  • C3 – خاکستری ملایم، سایه طبیعی تیره تر
  • D3 – سفید مایل به خاکستری- قهوه ای، سایه طبیعی بسیار تیره

به طور کلی، دندان های جوان تر در محدوده رنگ سفید A و B قرار دارند که از زرد روشن تا خاکستری ملایم متغیر هستند. دندان های مسن تر به رنگ های C و D با رنگ های خاکستری و قهوه ای- زرد برجسته تر هستند. تعداد بسیار کمی از افراد بدون درمان های سفید کننده، دندان های درخشان A1 “هالیوودی سفید” خواهند داشت. رنگ طبیعی دندان برای اکثر افراد در محدوده A2 تا C3 متفاوت است.

راهنماهای سایه دندان

دندانپزشکان از راهنماهای رنگ پرسلن برای ارزیابی رنگ دندان و تغییرات در طی درمان های سفید کننده استفاده می کنند. زبانه های سایه بر اساس سایه رنگ (رنگ اصلی) و خلوص رنگ (سطح اشباع) مرتب شده اند. راهنماهای متداول سایه عبارتند از:

  • VITA Classical- 16 زبانه از B1 تا D4. از یک مقیاس حرف A-D پایه استفاده می کند.
  • VITA 3D Master- 26 زبانه در 5 گروه سایه رنگ از روشن ترین تا تیره ترین. امکان تطبیق دقیق سایه سفارشی را فراهم می کند.
  • کروماسکوپ- 20 زبانه در 4 گروه رنگی از قرمز- زرد تا خاکستری. شامل تب های افکت مانند شفافیت.
  • TruMatch – 37 زبانه که درجه بندی های کوچکی را در طیف گسترده ای از رنگ ها ارائه می دهد. دارای سیستم نامگذاری حروف و اعداد ساده شده است.
راهنماهای سایه دندان

راهنماهای سایه دندان

این راهنماهای استاندارد شده سایه این امکان را برای دندانپزشکان فراهم می کند تا نزدیک ترین رنگ منطبق با دندان های بیمار را شناسایی کنند و همه عوامل مانند خلوص رنگ، سایه رنگ و شفافیت را ارزیابی کنند. تجزیه و تحلیل تصویر دیجیتال نیز برای تطبیق پیشرفته سایه های کامپیوتری در حال ظهور است. درک دسته های رنگ طبیعی دندان، دندانپزشکان را قادر می سازد تا سایه رنگ را بهتر ارزیابی کنند و تکنیک های سفید کردن را سفارشی کنند.

آیا روکش ها و پرکننده های سفید بهتر از سایه طبیعی هستند؟

برای ایجاد لبخندی درخشان، می توان ترمیم های دندانی پرسلن مانند روکش ها و ونیرها را در سایه های بسیار سفید ساخت. با این حال، ترمیم هایی که در مقایسه با دندان های طبیعی بسیار سفید هستند، گاهی اوقات می توانند غیرطبیعی به نظر برسند.

تطبیق رنگ پر شدگی ها و روکش ها با سایه طبیعی دندان باعث ایجاد لبخندی یکدست تر و طبیعی تر می شود. دندان های مصنوعی سفیدتر که با دندان های طبیعی زردتر احاطه شده اند، ممکن است ظاهری “ناخوشایند” ایجاد کنند. تفاوت سفیدی بیشتر از 2-3 درجه از راهنماهای رنگ معمولاً به دلیل تضاد با دندان های طبیعی بسیار زیاد در نظر گرفته می شود.

سوالات متداول

آیا می توانم دندان هایم را بیش از حد مسواک بزنم تا سفیدتر شوند؟

مسواک زدن خیلی شدید یا خیلی مکرر در واقع می تواند به مینای دندان آسیب وارد کند و باعث افزایش لکه شود. مینای دندان می تواند با مسواک زدن بیش از حد ساییده شود و باعث نازک شدن تدریجی شود که عاج زرد بیشتری را نشان می دهد. مسواک زدن ملایم دو مرتبه در روز با خمیر دندان سفید کننده ملایم برای سفید کردن ملایم دندان ها از طریق حذف لکه و سایش کافی است. مسواک زدن بیش از حد خشن همچنین منجر به قرار گرفتن عاج در معرض محیط دهان و بروز حساسیت می شود.

چرا برخی افراد به طور طبیعی دندان های سفیدتری دارند؟

ژنتیک نقش زیادی در رنگ طبیعی دندان ها ایفا می کند. برخی از افراد مینای ضخیم تر و مات تر را به ارث می برند که در برابر لک شدن مقاومت می کند. ضخامت مینا، محتوای مواد معدنی و صافی به طور گسترده ای بر اساس ژنتیک متفاوت است و بر سفیدی طبیعی تأثیر می گذارد. پس زمینه قومیتی نیز روی رنگ دندان ها تأثیر می گذارد، به گونه ای که افراد اروپایی تبار معمولاً نسبت به سایر قومیت ها دندان های روشن تری دارند.

آیا درمان های سفید کننده می توانند به دندان ها آسیب وارد کنند؟

استفاده بیش از حد از ژل های سفید کننده بر پایه پراکسید در غلظت های بسیار بالا در برخی موارد می تواند به طور بالقوه باعث فرسایش مینای دندان شود. روش های نامناسب اعمال آنها نیز می تواند منجر به تحریک لثه در تماس محصولات سفیدکننده با بافت های نرم شود. با این حال، درمان های سفید کننده هنگامی که به درستی توسط دندانپزشک تجویز و اعمال می شوند، به طور کلی برای اکثر بیماران کاملاً ایمن هستند. محصولات بدون نسخه با سطوح پراکسید بسیار بالا خطرات بیشتری دارند.

درمان های سفید کننده

درمان های سفید کننده

سیگار و تنباکوی جویدنی چگونه دندان ها را لکه دار می کنند؟

محصولات تنباکو حاوی مقادیر زیادی مواد ایجاد کننده لکه مانند تار، نیکوتین و سایر هیدروکربن های چند حلقه ای هستند که روی سطوح دندان رسوب می کنند. لک شدن هم از طریق تماس مستقیم و هم از طریق گردش مجدد رنگدانه ها در بزاق رخ می دهد. لکه های تنباکو می توانند در عرض چند دقیقه پس از قرار گرفتن منافذ مینای دندان در معرض آنها به درون نفوذ می کنند. لکه ها بیشتر در سطوح حفره ای و شکافی انباشته می شوند. ترک تنباکو تنها راه برای معکوس کردن مطمئن این نوع تغییر رنگ است..

چرا دندان های پیرتر زردتر به نظر می رسند؟

با بالا رفتن سن، مینای دندان به دلیل استفاده به طور طبیعی نازک می شود و در طول عمر از ضخامت 5/2 میلی متر به 8/0 میلی متر کاهش می یابد. مینای نازک تر رنگ زرد عاج زیرین را نشان می دهد. مینا همچنین با گذشت زمان مقداری مواد معدنی را از دست می دهد و شفاف تر می شود. منافذ کوچک مینا نیز با بالا رفتن سن به دلیل اسکلروز بسته می شوند و لکه های موجود را به دام می اندازند. این تغییرات تجمعی مرتبط با افزایش سن، همگی به زرد شدن بیشتر دندان های مسن تر کمک می کنند.

علل حساسیت دندان ها بعد از دریافت روکش دندان

روکش دندان می تواند دندان آسیب دیده را حفظ کند و در عین حال لبخند شما را نیز بهبود بخشد، اما داشتن دندان های حساس بعد از قرار دادن روکش غیر معمول نیست. این حساسیت در بیشتر موارد موقتی است، اما راه های ساده ای برای کاهش ناراحتی وجود دارند.

آیا قرار دادن روکش روی دندان درد دارد؟

قرار دادن روکش دندان یک فرایند ساده است که تقریباً بدون درد است. قبل از آماده شدن دندان، ابتدا ناحیه مورد نظر با بی حسی موضعی بی حس می شود و برای بیمارانی که سطح راحتی بیشتری را ترجیح می دهند، دندانپزشکی آرامبخش در دسترس است. روکش دائمی طی یک قرار ملاقات جداگانه روی دندان قرار داده می شود و برای به حداقل رساندن ناراحتی از بی حسی موضعی یا بیهوشی عمومی استفاده می شود.
برای اکثر بیماران، این ناراحتی ناشی از قرار دادن روکش روی دندان نیست، بلکه بعد از قرار ملاقات و زمانی بوجود می آید که بی حسی از بین می رود. حساسیت دندان شایع ترین شکل ناراحتی است که بعد از این فرایند ایجاد می شود.

قرار دادن روکش روی دندان

قرار دادن روکش روی دندان

چه چیزی باعث حساسیت دندان ها بعد از دریافت روکش می شود؟

حساسیتی که بعد از فرایند دریافت روکش ایجاد می شود، عمدتاً به دلیل کاهش مینای سطح دندان است. هر دندان دارای چندین لایه محافظ است که پالپ را احاطه کرده اند، داخلی ترین لایه ای که حاوی اعصاب و عروق خونی است. اگر تا به حال یکی از دندان های شما ترک خورده یا کنده شده است، می دانید که وقتی مینای دندان آسیب می بیند چه احساسی دارد- اعصاب کمتر محافظت می شوند و دندان شما به گرما، سرما و فشار حساس تر است.
هنگامی که برای دریافت روکش تحت درمان قرار می گیرید، دندانپزشک یک لایه نازک از مینای خارجی دندان را برمی دارد تا فضایی برای ترمیم ایجاد کند. در نتیجه، عایق کمتری برای محافظت از لایه های داخلی مانند عاج و پالپ وجود دارند.
خبر خوب این است که روکش دندان در نهایت همان عایقی را فراهم می کند که از مینای طبیعی دریافت می کنید، اما این یک شبه اتفاق نمی افتد. ممکن است چند روز طول بکشد تا دندان های شما عادت کنند.

چه چیزی می تواند باعث حساس شدن دندان ها بعد از دریافت روکش شود؟

میزان یا نوع ناراحتی که هنگام دریافت روکش تجربه می کنید به عوامل مختلفی بستگی خواهد داشت. به عنوان مثال، هرچه دندانپزشک شما به عصب نزدیک تر شده باشد (چه برای برداشتن مینای دندان یا درمان پوسیدگی دندان)، احتمالاً در روزهای بعد از انجام این فرایند، حساسیت بیشتری را تجربه خواهید کرد.
علاوه بر این، شما باید از عوامل مؤثر زیر آگاه باشید:
حساسیت به دما: کاهش مینای دندان- و احتمال تحلیل رفتگی خفیف لثه- می تواند به طور موقت دندان های شما را به نوشیدنی های سرد و داغ حساس کند. اگر این مشکل دائمی است، سعی کنید نوشیدنی های خود را برای چند روز نزدیک به دمای اتاق نگه دارید.
حساسیت به فشار: دندان های شما احتمالاً به مدت چند روز نیز به فشار حساس خواهند بود. برای به حداقل رساندن اثرات، تا زمانی که دندان شما در حال بهبودی است روی غذاهای نرم تر تمرکز کنید.
دندان قروچه: همچنین مراقب فشردن یا ساییدن دندان های خود روی یکدیگر باشید، زیرا این کار می تواند باعث ایجاد حساسیت و ناراحتی نیز شود. اگر به عارضه ای به نام دندان قروچه یا براکسیسم مبتلا هستید (که در آن دائماً دندان های خود را روی یکدیگر فشار می دهید یا به هم می سایید، اغلب بدون اینکه از آن آگاه باشید)، به فکر سرمایه گذاری روی محافظ دهان باشید.

حساسیت ناشی از دما و فشار باید طی چند روز خود به خود از بین برود. با این حال، علائم جدی تری نیز وجود دارند که باید مراقب آنها بود:
واکنش های آلرژیک: اگر روکش شما حاوی فلز باشد، احتمال کمی وجود دارد که واکنش آلرژیک را تجربه کنید. برخی از لابراتوارها از آلیاژهایی مانند نیکل، بریلیم و کروم برای ساخت روکش استفاده می کنند. در صورت داشتن واکنش آلرژیک، ممکن است متوجه علائمی مانند خشکی مداوم دهان و تورم و خارش داخل گونه ها شوید.
عفونت دندان: در موارد نادر، ممکن است در زیر روکش یک عفونت باکتریایی رخ دهد. این اتفاق به درمان فوری نیاز دارد، زیرا در طول زمان می تواند منجر به عفونت ریشه شود.
چسبندگی ناکافی: اگر روکش به درستی قرار نگرفته باشد، ممکن است سمان باندینگ نشت کند و باعث جابجایی یا شل شدن روکش شود. این مشکل زمانی رخ می دهد که سمان به درستی خشک نشود و می تواند منبع درد قابل توجهی باشد.
روکش با اندازه نامناسب: در صورتی که روکش با شکل و اندازه دندان اصلی مطابقت نداشته باشد، یا اگر بایت به درستی در یک راستا قرار نگیرد، ممکن است درد و ناراحتی ایجاد شود. این مشکل به راحتی از حساسیت دندان طبیعی تشخیص داده می شود زیرا کل محل قرارگیری احساس غیر طبیعی دارد.
در صورتی که متوجه هر یک از این علائم هشدار دهنده شدید، فوراً به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

علل حساس شدن دندان ها بعد از روکش

علل حساس شدن دندان ها بعد از روکش

تا چه مدت دندان ها بعد از دریافت روکش دندان حساس خواهند بود؟

هر بیمار در مورد حساسیت دندان پس از دریافت روکش تجربه متفاوتی دارد، اما این مشکل باید در عرض دو هفته حل شود. در حالی که برخی از بیماران دوره کوتاهی از حساسیت به دما یا فشار را تجربه می کنند، برخی دیگر اصلاً ناراحتی ندارند.
سعی کنید محرک هایی که بر حساسیت دندان شما تأثیر می گذارند را مشخص نمایید و برای چند روز از این محرک ها اجتناب کنید. اگر بعد از دو هفته همچنان درد و ناراحتی دارید، فوراً با دندانپزشک خود صحبت کنید. ممکن است یک مشکل اساسی جدی تری وجود داشته باشد.

چگونه حساسیت دندان بعد از دریافت روکش دندان را کاهش دهیم؟

اگر بعد از دریافت روکش دندان دچار حساسیت شدید، به نکات زیر توجه کنید تا ناراحتی خود را به حداقل برسانید:
• تا زمانی که حساسیت فروکش نکرده است، از نوشیدنی های بیش از حد داغ و سرد و همچنین خوراکی های سرد مانند بستنی خودداری کنید.
• برای چند روز از غذاهای تند پرهیز کنید، زیرا ادویه ها نیز ممکن است باعث ایجاد حساسیت دندان شوند.
• سعی کنید با نی بنوشید تا تماس با دندان ها کاهش یابد.
• دندان های خود را با استفاده از خمیر دندانی مسواک بزنید که برای حساسیت دندان طراحی شده است.
• یک مسکن بدون نسخه مانند آسپرین یا ایبوپروفن را طبق دستور مصرف کنید.
• در صورت احساس درد شدید یا مداوم به دندانپزشک خود مراجعه کنید.
به خاطر داشته باشید، ناراحتی- در صورت وجود- موقتی است. فقط تحمل کنید تا به زودی از مزایای کامل یک روکش دندان با کیفیت بدون هیچ یک از جنبه های منفی بهره مند خواهید شد.

بعد از کشیدن دندان عقل چه چیزی باعث گیج و منگ شما می شود؟

با یک جستجوی سریع در اینترنت، ویدئوهای افرادی که بعد از کشیدن دندان های عقل خود مانند دیوانه ها رفتار می کنند، هیچ پایانی ندارد، اما چه چیزی باعث این رفتار می شود؟ برای توضیح در این مقاله، به این پرسش پاسخ می دهیم که بعد از کشیدن دندان عقل چه چیزی باعث گیج و منگ شدن شما می شود؟

بعد از کشیدن دندان عقل چه چیزی باعث گیج و منگ شدن شما می شود؟

کشیدن دندان عقل- یک مرور کلی

قبل از اینکه در مورد نوع دارویی صحبت کنیم که در طول فرایند کشیدن دندان عقل استفاده می شود، بیایید یک گام به عقب برداریم و به این فکر کنیم که دندان عقل چیست و چرا برخی از افراد به کشیدن دندان عقل نیاز دارند.

دندان های عقل آخرین دندان های مولر هستند که در پشت دهان ما بیرون می آیند، یکی در هر طرف در بالا و پایین دهان؛ در مجموع چهار دندان مولر. آنها معمولاً تا زمانی بین 18 سالگی و در اوایل بیست سالگی ظاهر نمی شوند و تا آن زمان، سایر دندان های دائمی ما به طور کامل رشد کرده اند. در نتیجه، گاهی اوقات، این دندان ها فضایی که برای رشد مناسب نیاز دارند را ندارند و ممکن است نسبت به بقیه دندان های ما در زوایای غیر طبیعی ظاهر شوند. آنها به ندرت ممکن است نهفته شوند، به این معنا که تا حدی توسط دندان های دیگری که قبلاً رشد کرده اند مسدود می شوند، بنابراین دندان های عقل به طور کامل نمی توانند بیرون بیایند.

در هر یک از این شرایط، دندانپزشک ممکن است به شما توصیه کند که دندان عقل خود را بکشید، و این یک روش اصلی در نظر گرفته می شود که بسته به بیمار به سطوح مختلفی از بی حسی و آرامبخش نیاز دارد.

کشیدن دندان عقل

کشیدن دندان عقل

انواع مختلف بی حسی و آرامبخش

بسته به بیمار و همچنین ماهیت جراحی، دندانپزشک تصمیم می گیرد که از چه سطحی از بی حسی و آرامبخش استفاده کند.

بی حسی برای بی حس کردن درد استفاده می شود در حالی که آرامبخش هم برای کاهش بیشتر درد و هم برای ایجاد احساس آرامش و راحتی بیشتر در بیمار استفاده می شود.

در اینجا سطوح مختلفی که ممکن است استفاده شوند را توضیح می دهیم:

بی حسی موضعی

بی حسی موضعی در حداقل میزان ممکن است که برای تمام دندان های عقل استفاده می شود. این شامل تزریق مسکن توسط دندانپزشک به دهان و لثه های اطراف ناحیه ای است که قرار است فرایند انجام شود، و پیام های ارسال شده از اعصاب به مغز را مسدود می کند، بنابراین بیمار قادر نخواهد بود در آن ناحیه درد احساس کند.  این همچنین نوع استاندارد بی حسی است که برای طیف وسیعی از سایر فرایندهای دندانپزشکی نیز استفاده می شود و باعث می شود تا چند ساعت بعد از انجام فرایند، دهان بی حس شود. با این حال، به سرعت از بین می رود و این نوع بی حس کننده هیچ نوع گیج و منگی یا رفتار عجیبی ایجاد نمی کند.

برای بسیاری از بیماران، زمانی که این فرایند بی دردسر تلقی می شود و هیچ عارضه ای وجود ندارد، این ممکن است تنها بی حسی مورد نیاز باشد.

آرامبخش جزئی

اگر دندانپزشک تشخیص دهد که بیمار به تسکین درد بیشتری نیاز دارد و همچنین برای کمک به آرامش به چیزی نیاز دارد، نوعی آرامبخش سبک به شکل اکسید نیتروژن به او داده می شود. اکسید نیتروژن گازی است که گاهی اوقات تحت عنوان گاز خنده نیز شناخته می شود، و یک آرامبخش متداول است که مدت هاست با فرایندهای دندانپزشکی همراه بوده است. اکسید نیتروژن از طریق ماسک تنفس می شود و به آرام شدن بیمار کمک می کند و باعث می شود بیمار کمتر احساس اضطراب کند و بی خیال تر شود. همچنین مقدار مشخصی از تسکین درد را فراهم می کند، گرچه بدون بی حسی موضعی، اکسید نیتروژن به تنهایی کافی نخواهد بود.

هنگامی که اکسید نیتروژن تجویز می شود، بیمار ممکن است نوعی سبکی سر رویایی را احساس کند. با این حال، این احساس در عرض چند دقیقه پس از اتمام فرایند از بین خواهد رفت، بنابراین این نوع دارو معمولاً به رفتار نامنظم پس از کشیدن دندان عقل منجر نخواهد شد.

در یک محیط بالینی، اکسید نیتروژن بسیار ایمن تلقی می شود.

آرامبخش متوسط

اگر بیمار بخصوص در مورد این فرایند عصبی باشد، دندانپزشک ممکن است تصمیم بگیرد که آرامبخش متوسط ​​را تجویز کند، که معمولاً به شکل قرص حاوی نوعی بنزودیازپین است. اثرات این نوع دارو می تواند مدت طولانی تری بین چهار تا شش ساعت باقی بماند و تا چند ساعت پس از اتمام فرایند باعث بروز برخی رفتارهای غیرعادی شود. به عنوان مثال، بیماران ممکن است برخی از مشکلات کوتاه مدت حافظه را تجربه کنند، ممکن است در تصمیم گیری مشکل داشته باشند، ممکن است احساس عاطفی داشته باشند و ممکن است تا حدودی احساس سردرگمی کنند. به همین دلیل، بیماران نباید پس از عمل جراحی برای رانندگی کردن خود تا منزل برنامه ریزی کنند، نباید با ماشین آلات سنگین کار کنند و نباید بلافاصله پس از اتمام فرایند کشیدن دندان به سر کار خود بازگردند. (در واقع، بهتر است حداقل چند روز بعد از کشیدن دندان عقل مرخصی داشته باشید تا زمان بیشتری برای بهبودی به خود بدهید).

با این حال، مزیت استفاده از این نوع  دارو این است که بیمار را در حین جراحی در حالت آرامش و سازگاری قرار می دهد و اضطراب و استرس را از بین می برد و کار دندانپزشک را آسان می کند. در طول این فرایند، بیمار ممکن است خود را در حالت خوابیده و خارج از خواب ببیند، اما بیدار کردن او در مواقع اضطراری نیز آسان است.

انواع بی حسی و آرامبخش

انواع بی حسی و آرامبخش

آرام بخش عمیق

در صورت نیاز به آرام بخش عمیق تر، از دوز بالاتر بنزودیازپین یا یک اپیوئید استفاده می شود. این عمل باعث بیهوشی بیمار خواهد شد و بعید است که پس از آن، فرایند کشیدن دندان را به خاطر داشته باشد. این نوع آرام بخش زمانی استفاده می شود که بیماران “در معرض خطر بالا” تلقی شوند یا زمانی که آنها بویژه نگران این فرایند هستند و به چیزی شدیدتر برای آرام کردن آنها نیاز دارند. همچنین زمانی استفاده می شود که انتظار می رود جراحی بیشتر از حد معمول طول بکشد.

داروهای این نوع فرایند معمولاً به صورت داخل وریدی تجویز می شوند و زمانی که بیمار از خواب بیدار می شود، این احتمال وجود دارد که تا مدتی پس از انجام فرایند، برخی از رفتارهای نامنظم را احساس کند.

بیهوشی عمومی

بیهوشی عمومی معمولاً برای کشیدن دندان عقل استفاده نمی شود، اما اگر انتظار رود که این فرایند پیچیده باشد- یا اگر بیمار ترجیح می دهد در طول فرایند بیهوش بماند، ممکن است مورد توجه قرار گیرد.

در طول فرایند باید یک متخصص بیهوشی حضور داشته باشد که معمولاً در بیمارستان انجام می شود. برای نظارت بر هرگونه عارضه، معمولاً بهبودی در بیمارستان انجام می شود. بیمار معمولاً به همان شکلی که به او بنزودیازپین یا مواد مخدر داده می شود احساس “گیج و منگی” نمی کند، اما احتمالاً تا چند ساعت پس از به هوش آمدن دوباره “ناراحتی” احساس می کند.

چرا شما را گیج و منگ می کند؟

بیماران معمولاً زمانی که به آنها آرامبخش بنزودیازپین داده می شود، بعد از کشیدن دندان عقل احساس گیج و منگی دارند و در حرکات خود تعادل ندارند. این داروها نه تنها سیستم عصبی مرکزی را سرکوب می کنند، بلکه ساختار شیمیایی مغز را نیز تغییر می دهند، که می تواند علائمی از جمله بی حسی و برخی رفتارهای عجیب را ایجاد کند. شناخته شده است که افراد خواب آلودگی و سردرگمی را تجربه می کنند، با خویشتنداری کمتری رفتار می کنند و چیزهایی را می گویند که احتمالاً نباید بگویند.

در ویدیوهای نمونه های آنلاین هیچ کمبودی وجود ندارد، و می توانند بسیار سرگرم کننده به نظر برسند- اما بهتر است از کسی که به او اعتماد دارید بخواهید بعد از فرایند از شما مراقبت کند زیرا نمی توانید واکنش خود را پیش بینی کنید.

تأثیرات تا چه مدت ادامه خواهند داشت؟

به طور کلی، این حالت در عرض چند ساعت از بین خواهد رفت، بنابراین زمانی که کسی شما را به منزل رساند و به شما کمک کرد در رختخواب یا روی کاناپه راحت باشید، دوباره احساس و رفتار عادی خواهید داشت. با این حال، پس از کشیدن دندان عقل، به دلیل همان داروهایی که استفاده می شود، ممکن است دچار نوعی هذیان شوید. در این مورد، ممکن است یک یا دو روز کامل طول بکشد تا دوباره احساس طبیعی خود را بدست بیاورید، و در این مدت ممکن است احساس سردرگمی و ناتوانی در تفکر واضح داشته باشید.

با این حال، این در بیماران مسن تر بسیار شایع تر است، و از آنجا که بیشتر افراد در سنین جوانی دندان عقل خود را می کشند، این نوع واکنش اغلب مشاهده نمی شود.

نکاتی برای بهبودی عوارض جانبی

از کسی که به او اعتماد دارید بخواهید از شما مراقبت کند

قبل از کشیدن دندان عقل، مطمئن شوید که دوست یا یکی از اعضای مورد اعتماد خانواده خود را پیدا کرده اید که می تواند شما را به منزل ببرد و بعد از فرایند از شما مراقبت کند. به خاطر داشته باشید، ممکن است بعد از فرایند کشیدن کارهایی اندک شرم آور انجام دهید یا بگویید، بنابراین باید فردی باشد که با او کاملاً احساس راحتی کنید.

انتظار نداشته باشید که بعد از جراحی تا منزل رانندگی کنید.

دوست یا یکی از اعضای خانواده شما نیز باید کسی باشد که پس از کشیدن دندان شما را به منزل می برد- شما نباید خودتان سعی کنید رانندگی کنید. در واقع، بهتر است حداقل تا دو روز بعد از کشیدن دندان عقل اصلاً رانندگی نکنید، فقط برای آنکه ایمن بمانید.

بهبود عوارض جانبی

بهبود عوارض جانبی

برای استراحت و بهبودی بعد از کشیدن دندان عقل برنامه ریزی کنید.

برای بقیه روز، تنها برنامه شما باید آرامش و ریکاوری باشد. یک نقطه روی کاناپه مشخص کنید، زیر لحاف پنهان شوید، فیلم یا سریال مورد علاقه خود را نگاه کنید و روی حرکت کردن حساب نکنید. همچنین، مطمئن شوید که برای یکی دو روز آینده، غذاهای مناسب مانند سوپ رقیق میل می کنید.

در دو روز بعد از فرایند کشیدن دندان هیچ تصمیم مهمی نگیرید.

شما شفاف فکر نمی کنید، بنابراین برای حداقل دو روز بعد از عمل، برای گرفتن تصمیمات مهم یا امضای قراردادهای الزام آور قانونی یا سایر اسناد برنامه ریزی نکنید. داروهای مختلفی که برای بیهوشی و آرامبخش استفاده می شوند می توانند عوارض جانبی داشته باشند. همانطور که مشاهده کردیم، داروهای مختلفی که برای تسکین درد و کنترل اضطراب استفاده می شوند در طول کشیدن دندان عقل می توانند منجر به بروز برخی رفتارهای نامنظم در چند ساعت پس از پایان عمل شوند.

در نتیجه، باید مطمئن شوید که فردی را پیدا می کنید که به او اعتماد دارید تا از شما مراقبت کند، پس از پایان عمل – و احتمالاً باید از او بخواهید که از شما فیلم نگیرد!

نمونه های درمانی جراحی درمانی با لیزر

2/5 (1 نظر)