بخش تخصصی جراحی درمانی با لیزر
مشکلات و بیماریهای لثه از جمله مشکلات شایع محسوب می‌شوند که نیاز به درمان دارند. روشهای متنوعی برای درمان این عارضه مورد استفاده قرار می‌گیرند. لیزر یکی از مدرنترین روشها در راستای درمان بیماریهای لثه می‌باشد که در مقایسه با دیگر روشها مزیتهایی از قبیل هزینۀ کمتر، غیر تهاجمی بودن، سهولت بیشتر و عوارض و مراقبتهای بعدی کمتر دارد، و از همه مهمتر بدون برش و خونریزی بودن آن است. مطالعات بسیاری حاکی از آن است که لیزر نیز در مقایسه با دیگر گزینه‌های درمانی، نتایجی مشابه داشته است. البته هر نوع لیزر دارای طول موج و سطح قدرت متفاوتی می‌باشد که می‌تواند بدون خطر برای درمان بیماریهای لثه مورد استفاده قرار گیرد که البته انتخاب نوع مناسب آن متناسب با هر مشکلی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
فلپ لثه چیست؟ آیا خود به خود از بین می رود؟
/0 نظرها/در دسته‌بندی نشده, مشکلات عمومی دندان و لثه, مقالات عمومی دندانپزشکی, مقالات مراقبت از دهان و دندان, مقالات مشکلات دهان و دندان /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
آیا فلپ لثه از بین می رود؟ این یک پرسش متداول است که بسیاری از افراد وقتی متوجه وجود فلپ لثه روی دندان عقل خود می شوند با آن مواجه می شوند. فلپ های لثه که به نام اپرکولا opercula نیز شناخته می شوند، می توانند هنگام رویش جزئی دندان عقل ایجاد شوند. در حالی که برخی از فلپ های لثه ممکن است خود به خود از بین بروند، برخی دیگر ممکن است برای جلوگیری از عفونت و عوارض بیشتر به درمان نیاز داشته باشند.
اگر روی دندان عقل خود فلپ لثه دارید، تمیز نگه داشتن ناحیه برای جلوگیری از تجمع باکتری و عفونت بسیار مهم است. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن به طور منظم می تواند به حذف ذرات غذا و بقایایی که ممکن است در زیر فلپ گیر کرده باشند کمک کند. با این حال، اگر فلپ خود به خود از بین نرود یا عفونی شود، ممکن است درمان لازم باشد. این ممکن است شامل آنتی بیوتیک، برداشتن فلپ یا در برخی موارد، کشیدن دندان عقل باشد.
در صورت وجود فلپ لثه روی دندان عقل، مهم است که با دندانپزشک یا جراح دهان خود مشورت کنید. آنها می توانند وضعیت را ارزیابی کنند و بهترین اقدام را برای جلوگیری از عوارض بیشتر توصیه کنند. در حالی که برخی از فلپ های لثه ممکن است خود به خود از بین بروند، همیشه بهتر است که احتیاط کنید و به دنبال مشاوره تخصصی باشید.
آشنایی با فلپ لثه
اگر بیماری لثه در شما تشخیص داده شده باشد، دندانپزشک یا پریودنتیست شما ممکن است جراحی فلپ لثه را توصیه کند. این فرایند شامل ایجاد برش های کوچک در بافت لثه برای دسترسی به ریشه دندان و برداشتن هر گونه بافت بیمار است. اما فلپ لثه دقیقاً چیست و چگونه ایجاد می شود؟
فلپ های لثه پاکت هایی از بافت هستند که در اطراف پایه دندان ها، جایی که با لثه ها برخورد می کنند، تشکیل می شوند. فلپ های لثه زمانی می توانند ایجاد شوند که باکتری های موجود در پلاک و تارتار روی دندان های شما انباشته می شوند و لثه های شما را تحریک می کنند. به مرور زمان، این امر می تواند باعث شود که لثه ها از دندان های شما جدا شوند و پاکت های کوچکی ایجاد شوند که باکتری ها در آنها رشد کنند. این پاکت ها اگر درمان نشوند، عمیق تر شده و تمیز کردن آنها دشوارتر می شود و منجر به آسیب بیشتر لثه و از دست دادن دندان می شود.
جراحی فلپ لثه معمولاً برای بیماران مبتلا به بیماری پیشرفته لثه توصیه می شود، وضعیتی که در آن درمان های غیر جراحی مانند جرم گیری و تسطیح سطح ریشه مؤثر نبوده اند. در طول این فرایند، دندانپزشک یا پریودنتیست شما از بی حسی موضعی برای بی حس کردن ناحیه و ایجاد برش های کوچک در بافت لثه استفاده خواهد کرد. سپس فلپ لثه را بلند می کند تا به ریشه دندان های شما دسترسی داشته باشد و هر گونه بافت بیمار را بردارد. پس از اتمام فرایند، فلپ لثه به جای خود باز گردانده و بخیه زده می شود.
در حالی که جراحی فلپ لثه می تواند یک درمان مؤثر برای بیماری لثه باشد، مهم است که توجه داشته باشید که این روش درمانی نیست. برای جلوگیری از آسیب بیشتر لثه ها و ایجاد فلپ های جدید لثه، رعایت عادات بهداشتی دهان و دندان مانند مسواک زدن دو بار در روز، نخ دندان کشیدن روزانه و مراجعه منظم به دندانپزشک برای تمیز کردن و معاینه ضروری است.
به طور خلاصه، فلپ های لثه حفره هایی از بافت هستند که می توانند به دلیل بیماری لثه در اطراف پایه دندان شما ایجاد شوند. جراحی فلپ لثه ممکن است برای بیماران مبتلا به بیماری پیشرفته لثه توصیه شود، اما حفظ عادات بهداشتی دهان و دندان برای جلوگیری از آسیب بیشتر مهم است.
فلپ لثه
علل فلپ لثه
اگر متوجه وجود فلپ بافت لثه در اطراف دندان های خود شده اید، معمولاً نشانه بیماری لثه یا بهداشت نامناسب دهان و دندان است. در اینجا به برخی از علل شایع فلپ لثه اشاره شده است:
فلپ لثه در صورت عدم درمان، می تواند منجر به بروز مشکلات جدی تری برای سلامت دهان شود، مانند پوسیدگی دندان، بیماری لثه و از دست دادن دندان. بنابراین، مهم است که هر چه سریع تر به دنبال درمان توسط یک دندانپزشک متخصص باشید.
آیا فلپ های لثه به طور طبیعی از بین می روند؟
فلپ لثه یک مشکل شایع دندانی است که بسیاری از افراد آن را تجربه می کنند. فلپ لثه یک تکه کوچک از بافت لثه است که قسمتی از دندان را می پوشاند. فلپ لثه می تواند در اثر عوامل مختلفی از جمله دندان عقل، بیماری لثه یا آسیب ایجاد شود. اگر فلپ لثه را تجربه می کنید، ممکن است به این فکر کنید که آیا خود به خود از بین می رود یا خیر.
متأسفانه، فلپ های لثه معمولاً خود به خود از بین نمی روند. در واقع، در صورت عدم درمان، می توانند بدتر شوند. اگر فلپ لثه دارید، مهم است که در اسرع وقت به دندانپزشک مراجعه کنید تا علت آن و درمان مناسب مشخص شود.
یکی از علل شایع فلپ لثه، دندان عقل است. هنگامی که دندان های عقل در حال رشد هستند، می توانند به بافت لثه اطراف فشار وارد کنند و باعث ایجاد فلپ شوند. در برخی موارد، پس از رویش کامل دندان های عقل، فلپ ممکن است خود به خود از بین برود. با این حال، اگر فلپ باعث ایجاد ناراحتی شود یا خطر عفونی شدن آن وجود داشته باشد، ممکن است به برداشتن آن توسط دندانپزشک نیاز باشد.
بیماری لثه یکی دیگر از علل شایع فلپ لثه است. هنگامی که بیماری لثه وجود دارد، لثه ها ملتهب می شوند و از روی دندان ها کنار می روند و پاکت هایی ایجاد می کنند که باکتری ها در آنها رشد می کنند. به مرور زمان، این پاکت ها می توانند باعث تجزیه شدن بافت لثه و منجر به تشکیل فلپ های لثه شوند. اگر به بیماری لثه مبتلا هستید، برای جلوگیری از آسیب بیشتر به لثه ها و دندان ها، مهم است که به دنبال درمان توسط دندانپزشک باشید.
در برخی موارد، فلپ لثه ممکن است نتیجه آسیب به دهان باشد. اگر فلپ لثه ای دارید که در اثر ضربه ایجاد شده است، ممکن است با بهبود بافت اطراف خود به خود از بین برود. با این حال، اگر فلپ باعث ایجاد ناراحتی می شود یا در معرض خطر عفونی شدن است، مراجعه به دندانپزشک برای تعیین بهترین روش درمان مهم است.
به طور خلاصه، فلپ های لثه معمولاً خود به خود از بین نمی روند. اگر فلپ لثه دارید، مراجعه به دندانپزشک برای تعیین علت و درمان مناسب ضروری است. فلپ چه به دلیل دندان عقل، چه بیماری لثه یا آسیب ایجاد شده باشد، درمان سریع می تواند به جلوگیری از آسیب بیشتر به لثه ها و دندان های شما کمک کند.
درمان های پزشکی برای فلپ های لثه
اگر فلپ لثه دارید، چندین درمان پزشکی وجود دارند که می توانند در مدیریت این عارضه به شما کمک کند. این درمان ها برای کاهش التهاب، بهبودی و جلوگیری از آسیب بیشتر به لثه ها و دندان ها طراحی شده اند. در اینجا برخی از متداول ترین درمان های پزشکی مورد استفاده برای فلپ لثه معرفی شده اند:
تسطیح سطح ریشه
روت پلنینگ یا تسطیح سطح یک فرایند غیر جراحی است که شامل برداشتن پلاک و جرم از ریشه دندان شما می شود. این کار به صاف کردن سطح دندان های شما کمک می کند و چسبیدن مجدد لثه ها را آسان تر می کند. در طول این فرایند، دندانپزشک شما از ابزارهای مخصوصی برای برداشتن پلاک و جرم دندان از روی دندان های شما استفاده خواهد کرد. برای به حداقل رساندن ناراحتی می توان این کار را تحت بی حسی موضعی انجام داد.
جراحی فلپ لثه
جراحی فلپ لثه یک گزینه درمانی تهاجمی تر است که برای موارد شدیدتر فلپ لثه استفاده می شود. در طول این فرایند، دندانپزشک شما برش های کوچکی در لثه شما ایجاد خواهد کرد تا به بافت زیرین دسترسی پیدا کند. سپس هر گونه بافت آسیب دیده را از بین خواهد برد و محل لثه های شما را به گونه ای تغییر می دهند که ریشه هایی که با برداشته شدن بافت لثه محافظ آنها در معرض محیط دهان قرار گرفته اند را بپوشانند. این می تواند به کاهش التهاب و ارتقاء بهبودی کمک کند.
آنتی بیوتیک ها
آنتی بیوتیک ها اغلب برای کمک به کنترل عفونت های باکتریایی تجویز می شوند که می توانند باعث ایجاد فلپ های لثه شوند. آنها را می توان به صورت خوراکی مصرف کرد یا به صورت موضعی در ناحیه آسیب دیده اعمال کرد. آنتی بیوتیک های خوراکی معمولاً برای موارد شدیدتر فلپ لثه استفاده می شوند، در حالی که آنتی بیوتیک های موضعی ممکن است برای موارد خفیف تر استفاده شوند.
لیزر درمانی
لیزر درمانی یک گزینه درمانی جدیدتر است که از لیزر برای برداشتن بافت آسیب دیده و ارتقاء بهبودی استفاده می کند. لیزر قادر است به عمق بافت لثه نفوذ کند و باکتری ها را از بین ببرد و باعث رشد بافت سالم شود. این درمان معمولاً نسبت به جراحی فلپ لثه کمتر تهاجمی است و می تواند تحت بی حسی موضعی انجام شود.
به طور کلی، چندین درمان پزشکی برای فلپ لثه وجود دارد. دندانپزشک شما قادر خواهد بود بهترین گزینه درمان را برای مورد خاص شما توصیه کند. مهم است که هر چه سریع تر به دنبال درمان باشید تا از آسیب بیشتر به لثه ها و دندان ها جلوگیری کنید.
درمان های پزشکی برای فلپ های لثه
درمان های خانگی برای فلپ لثه
اگر ناراحتی ناشی از فلپ لثه را تجربه می کنید، چند درمان خانگی وجود دارند که می توانید برای کاهش علائم آنها را امتحان کنید. در اینجا چند گزینه معرفی شده اند که می توانید آنها را در نظر بگیرید:
با آب نمک شستشو دهید.
شستشو با آب نمک یک راه ساده و مؤثر برای تمیز کردن ناحیه اطراف فلپ لثه است. یک قاشق چایخوری نمک را در یک فنجان آب گرم مخلوط کنید و محلول را به مدت 30 ثانیه در اطراف دهان خود بچرخانید. محلول را تف کنید و این کار را چند بار در روز تکرار کنید. این می تواند به کاهش التهاب و جلوگیری از عفونت کمک کند.
پراکسید هیدروژن
پراکسید هیدروژن همچنین می تواند به عنوان یک دهانشویه برای کمک به تمیز کردن ناحیه اطراف فلپ لثه استفاده شود. مقدار مساوی از پراکسید هیدروژن و آب را مخلوط کنید و محلول را به مدت 30 ثانیه داخل دهان خود بچرخانید. محلول را تف کنید و دهان خود را با آب بشویید. این کار را چند بار در روز تکرار کنید. مراقب باشید محلول را قورت ندهید، زیرا در صورت بلعیدن می تواند مضر باشد.
پمادهای موضعی
همچنین پمادهای موضعی وجود دارند که می توان آنها را روی فلپ لثه اعمال کرد تا به کاهش التهاب و درد کمک کند. به دنبال محصولاتی باشید که حاوی بنزوکائین یا لیدوکائین هستند که عوامل بی حس کننده ای هستند که می توانند تسکین موقتی ایجاد کنند. همچنین می توانید مقدار کمی روغن میخک را به این ناحیه بمالید، زیرا دارای خواص ضد التهابی طبیعی است.
به خاطر داشته باشید، این درمان های خانگی جایگزین مراقبت های تخصصی دندانپزشکی نیستند. اگر علائم شما ادامه یافت یا بدتر شدند، به دندانپزشک خود مراجعه کنید تا درمان مناسب مورد نیاز خود را دریافت کنید.
جلوگیری از تشکیل فلپ لثه
فلپ لثه می تواند یک وضعیت دردناک و ناراحت کننده باشد که با رعایت بهداشت دهان و دندان و معاینات منظم دندانپزشکی قابل پیشگیری است. در اینجا چند نکته برای کمک به جلوگیری از ایجاد فلپ لثه وجود دارند:
اقدامات بهداشتی دهان و دندان
رعایت بهداشت دهان و دندان یکی از مؤثرترین راه ها برای جلوگیری از تشکیل فلپ لثه است. در اینجا چند نکته وجود دارند:
معاینات منظم دندانپزشکی
معاینات منظم دندانپزشکی برای حفظ سلامت دهان و دندان و جلوگیری از فلپ لثه مهم است. در اینجا مواردی وجود دارند که باید در نظر داشته باشید:
با پیروی از این نکات می توانید به پیشگیری از ایجاد فلپ لثه و حفظ سلامت دهان و دندان کمک کنید. به خاطر داشته باشید که در صورت داشتن هر گونه نگرانی در مورد لثه ها یا دندان های خود، همیشه با دندانپزشک خود مشورت کنید.
جلوگیری از تشکیل فلپ لثه
چه زمانی با دندانپزشک مشورت کنیم؟
در صورت داشتن فلپ لثه روی دندان عقل خود، ممکن است فکر کنید که آیا خود به خود از بین می رود یا باید به دندانپزشک مراجعه کنید. در حالی که برخی از فلپ های لثه ممکن است خود به خود برطرف شوند، برخی دیگر برای جلوگیری از عوارض بیشتر به درمان تخصصی نیاز دارند.
در اینجا چند نشانه ارائه شده اند که نشان می دهند باید با دندانپزشک مشورت کنید:
به طور کلی، در صورت داشتن هر گونه نگرانی در مورد سلامت دهان و دندان های خود، بهتر است به دندانپزشک مراجعه کنید. آنها می توانند راهنمایی هایی در مورد چگونگی حفظ سلامت لثه و دندان ها و جلوگیری از عوارض بروز بیشتر ارائه دهند.
سؤالات متداول
چه مدت طول می کشد تا فلپ لثه بهبود یابد؟
زمان بهبود فلپ لثه به شدت مشکل بستگی دارد. فلپ های جزئی لثه ممکن است طی چند روز یا چند هفته خود به خود بهبود یابند، در حالی که موارد شدیدتر ممکن است به مداخله پزشکی نیاز داشته باشند. اگر فلپ لثه ای دارید که باعث ایجاد ناراحتی یا درد می شود، بهتر است از متخصص کمک بگیرید.
علت ایجاد فلپ لثه چیست؟
فلپ های لثه به دلایل مختلفی از جمله بهداشت نامناسب دهان، بیماری لثه، آسیب به لثه ها و رویش دندان عقل می توانند ایجاد شوند. فلپ لثه به دلیل تغییرات هورمونی در دوران بارداری یا یائسگی نیز می تواند ایجاد شود.
آیا فلپ لثه در منزل قابل درمان است؟
در حالی که برخی از فلپ های کوچک لثه ممکن است خود به خود بهبود یابند، بهتر است برای موارد شدیدتر از متخصص کمک بگیرید. برخی از درمان های خانگی وجود دارند که ممکن است به کاهش ناراحتی کمک کنند، مانند شستشو با آب نمک یا استفاده از کمپرس سرد در ناحیه آسیب دیده. با این حال، این داروها نباید به عنوان جایگزینی برای درمان تخصصی استفاده شوند.
خطرات درمان نشدن فلپ لثه چیست؟
بدون درمان رها کردن فلپ های لثه می تواند منجر به بروز مشکلات بیشتر سلامت دهان مانند بیماری لثه، پوسیدگی دندان و حتی از دست دادن دندان شود. برای جلوگیری از این عوارض مهم است که در اسرع وقت به دنبال درمان باشید.
زمان نقاهت بعد از جراحی فلپ لثه چقدر است؟
زمان بهبودی بعد از جراحی فلپ لثه بسته به شدت مشکل متفاوت است. به طور کلی، حدود دو تا سه هفته طول می کشد تا لثه ها پس از جراحی به طور کامل بهبود یابند. در طول این مدت، رعایت دستورالعمل های مراقبت های بعدی که توسط دندانپزشک یا جراح دهان ارائه می شوند بسیار مهم است.
چگونه می توان از ایجاد فلپ لثه در آینده جلوگیری کرد؟
بهترین راه برای جلوگیری از تشکیل فلپ لثه، حفظ عادات بهداشتی دهان و دندان مانند مسواک زدن دو بار در روز، نخ دندان کشیدن روزانه و مراجعه منظم به دندانپزشک برای معاینه و پاکسازی است. پرهیز از مصرف دخانیات و حفظ یک رژیم غذایی سالم نیز می تواند به پیشگیری از بیماری لثه و سایر مشکلات دهان و دندان کمک کند.
چرا دندان های طبیعی من سفید نیستند؟
/0 نظرها/در دسته‌بندی نشده, مقالات دندانپزشکی زیبایی و ترمیمی, مقالات عمومی دندانپزشکی, مقالات مراقبت از دهان و دندان /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
رنگ دندان ها به طور طبیعی سفید است. سفید خالص بودن دندان ها برای اکثر افراد طبیعی نیست. سایه طبیعی دندان ها از سفید مایل به زرد روشن تا سفید مایل به خاکستری متغیر است. تعداد بسیار کمی از افراد بدون هیچ گونه درمان سفید کننده مصنوعی، دندان های سفید درخشانی دارند.
جزء اصلی ساختاری دندان ها عاج است. عاج ماده ای زرد رنگ است که زیر مینای دندان قرار دارد که تاج دندان را پوشش می دهد. رنگ عاج یکی از عواملی است که روی سایه طبیعی دندان ها تأثیر می گذارد. هرچه مینای دندان ضخیم تر باشد، دندان ها سفیدتر به نظر خواهند رسید. مینای نازک تر این امکان را بوجود می آورد که مقدار بیشتری از رنگ زرد عاج نمایان شود.
علت تغییر رنگ طبیعی دندان چیست؟
دلایل مختلفی وجود دارند که باعث می شوند دندان ها به طور طبیعی به رنگ هایی غیر از سفید تمایل دارند تا سفید خالص، از جمله:
سن
مینای دندان به مرور زمان نازک می شود و این امکان را بوجود می آورد که عاج بیشتر خود را نشان دهد. دندان های مسن تر زردتر به نظر می رسند زیرا با بالا رفتن سن از ضخامت مینای دندان کاهش می یابد. مینای دندان در طول عمر می تواند تا 8/0 میلی متر نازک شود.
ژنتیک
برخی افراد مینای دندان ضخیم تر و مات تر را به ارث می برند، که باعث می شود رنگ طبیعی دندان های آنها سفیدتر باشد. ضخامت مینا در درجه اول توسط ژنتیک تعیین می شود و می تواند از 1/0 تا 5/2 میلی متر متغیر باشد. افزایش ضخامت مینای دندان و معدنی سازی منجر به ماتی و سفیدی بیشتر می شود.
فلوئوروزیس
قرار گرفتن بیش از حد دندان ها در معرض فلوراید، در طول رشد آنها می تواند باعث فلوئوروزیس یا فلور زدگی مینای آنها شود و در نتیجه باعث ایجاد لکه ها یا رگه های سفید مات شود. فلوئوروزیس باعث ضخامت و تخلخل نامناسب مینای دندان می شود، که به دلیل نواحی پراکنده تیرگی، می تواند باعث شود دندان ها کمتر سفید به نظر برسند.
علت تغییر رنگ طبیعی دندان
داروها
برخی از داروهایی که توسط کودکانی مصرف می شوند که دندان های آنها در حال رشد هستند، ممکن است سال ها بعد وقتی دندان های دائمی آنها می رویند باعث تغییر رنگ آنها شوند. آنتی بیوتیک های تتراسایکلین یک مقصر شایع هستند که در دوره ایجاد مینا و عاج به یون های کلسیم متصل می شوند. داروهای دیگر مانند آنتی هیستامین ها، ضد التهاب ها و داروهای ضد سرطان نیز می توانند باعث ایجاد لکه شوند.
تروما
صدماتی که به دندان ها وارد می شوند می تواند از طریق شکستگی یا ترک به مینای دندان آسیب برسانند و به عاج اجازه می دهند تا از طریق آنها نمایان شود. آسیب مینای دندان ناشی از زمین خوردن، آسیب های ورزشی، گاز زدن به اجسام سخت یا ترومای ناشی از بریس ها یا ابزارها می تواند منجر به تغییر رنگ شود.
شرایط رشد
در برخی افراد به دلیل بیماری های ژنتیکی مانند amelogenesis imperfecta (آملوژنزیس ایمپرفکتا) یا عوامل محیطی، ممکن است مینا به طور کامل یا یکنواخت روی همه دندان ها شکل نگیرد. مینای ضعیف و نازک باعث ایجاد ظاهری زرد می شود.
تغییر رنگ داخلی
تغییر رنگ داخل خود دندان نیز می تواند روی رنگ طبیعی تأثیر بگذارد. چند منبع تغییر رنگ داخلی وجود دارند، از جمله:
نکروز پالپ
اگر بافت پالپ داخل دندان در نتیجه ضربه، پوسیدگی یا رسیدن عفونت به محفظه پالپ از دست برود، ممکن است دندان به مرور زمان تیره شود. نکروز پالپ این امکان را بوجود می آورد تا اجزاء خون به عاج اطراف نفوذ کنند و باعث تغییر رنگ دندان به کهربایی شوند.
لکه های داخلی
رنگدانه های زرد رنگ ناشی از غذاها و نوشیدنی های رنگ زا در طول زمان می توانند به مینای متخلخل نفوذ کنند، بخصوص پس از بروز نقص مینا. لک شدن عاج پس از ایجاد، دائمی است.
پوسیدگی دندان
پوسیدگی دندان باعث می شود لکه ها به لایه عاج برسند و باعث تغییر رنگ شوند. پوسیدگی باعث از بین رفتن لایه محافظ مینای دندان و آشکار شدن عاج زرد زیر آن را می شود. پوسیدگی پیشرفته باعث تغییر رنگ دندان ها به قهوه ای تیره یا سیاه می شود.
ترمیم ها
پرکردگی های دندانی، بویژه پرکردگی های قدیمی آمالگام نقره، می توانند ظاهری تیره به دندان ها بدهند. آلیاژهای فلزی موجود در ترمیم های آمالگام باعث خاکستری شدن ساختار دندان اطراف می شوند.
علت تغییر رنگ طبیعی دندان
لکه های خارجی
لکه های خارجی که روی سطح دندان ایجاد می شوند نیز می توانند روی رنگ طبیعی تأثیر بگذارند:
آیا رنگ طبیعی دندان با سلامتی مرتبط است؟
سایه طبیعی دندان ها لزوماً نشانگر سلامت دهان و دندان نیست. در حالی که تغییر رنگ شدید می تواند نشانه پوسیدگی باشد، تغییر رنگ خفیف دندان طبیعی است. بسیاری از افراد به دلیل ژنتیک و سن، دندان های سفیدی ندارند اما باز هم دندان های سالمی دارند. سفیدی معیار قابل اعتمادی برای سنجش سلامت دندان نیست.
با این حال، بهداشت خوب دهان و دندان و اجتناب از غذاها و نوشیدنی هایی که باعث ایجاد لک می شوند، به جلوگیری از تغییر رنگ و پوسیدگی کمک می کنند. پاکسازی منظم دندانی همچنین باعث از بین رفتن لکه ها از سطح دندان ها می شود. داشتن یک رژیم غذایی سالم با ویتامین های تقویت کننده مینای دندان مانند A، B، C، و D، و مواد معدنی مانند کلسیم و فسفر، صرفنظر از رنگ دندان ها، آنها را محکم نگه می دارد.
آیا رنگ طبیعی دندان در طول زمان تغییر می کند؟
آری، رنگ طبیعی دندان به مرور زمان به تدریج تیره می شود. دندان های جدید دائمی اغلب به دلیل داشتن مینای ضخیم تر و تازه معدنی شده سفیدتر هستند. با بالا رفتن سن، لکه های خارجی ایجاد می شوند و مینای دندان تا 8/0 میلی متر در طول عمر نازک می شود و عاج زرد بیشتری را نمایان می کند. همچنین به دلیل اسکلروز مینای دندان، به مرور زمان از تخلخل دندان ها کاسته می شود و به محض نفوذ لکه ها به لایه مینای دندان، مانع فرار آنها می شود.
تروما و ترمیم هایی که به مینای دندان آسیب وارد می کنند نیز تغییر رنگ را تسریع می کنند. درمان اندودانتیک برای تخلیه پالپ نیز باعث می شود دندان ها تیره تر نشان داده شوند. یک محفظه پالپ مرده و خالی فاقد شفافیت طبیعی و بازتاب نور یک پالپ زنده است. خونریزی پالپ به داخل عاج ناشی از تروما نیز می تواند باعث تیرگی شدید شود.
با این حال، استفاده طولانی مدت از خمیر دندان های سفید کننده و سایر روش های درمانی می تواند به تدریج دندان های لکه دار را تا دو درجه روشن کند. اجتناب از سیگار، قهوه، چای و شراب قرمز نیز به دلیل دریافت کروموژن ها، به جلوگیری از تغییر رنگ بیشتر کمک خواهد کرد.
تغییر رنگ طبیعی دندان در طول زمان
آیا رژیم غذایی و بهداشت دهان و دندان می تواند روی رنگ طبیعی دندان تأثیر بگذارد؟
آری، رژیم غذایی و عادات بهداشتی دهان و دندان می توانند تا حدودی روی رنگ طبیعی دندان ها تأثیر بگذارند:
مراقبت خوب از دهان و انتخاب های غذایی هوشمندانه دندان ها را در سفیدترین حالت طبیعی خود نگه می دارند. با این حال، تنها درمان های پیشرفته سفید کننده می توانند رنگ داخلی دندان ها را تا حد زیادی فراتر از سایه طبیعی آنها تغییر دهند.
تنوع رنگ طبیعی دندان معمولی
طیف گسترده ای از رنگ های طبیعی دندان وجود دارند که توسط راهنماهای سایه مانند VITA Classical و VITA System 3D Master دسته بندی می شوند. این راهنماهای رنگ دارای زبانه های متعددی هستند که محدوده طبیعی سایه های دندان طبیعی را شامل می شوند، از سفید مایل به زرد روشن گرفته تا سایه های مایل به خاکستری.
چند نمونه از رنگ های متداول دندان طبیعی عبارتند از:
به طور کلی، دندان های جوان تر در محدوده رنگ سفید A و B قرار دارند که از زرد روشن تا خاکستری ملایم متغیر هستند. دندان های مسن تر به رنگ های C و D با رنگ های خاکستری و قهوه ای- زرد برجسته تر هستند. تعداد بسیار کمی از افراد بدون درمان های سفید کننده، دندان های درخشان A1 “هالیوودی سفید” خواهند داشت. رنگ طبیعی دندان برای اکثر افراد در محدوده A2 تا C3 متفاوت است.
راهنماهای سایه دندان
دندانپزشکان از راهنماهای رنگ پرسلن برای ارزیابی رنگ دندان و تغییرات در طی درمان های سفید کننده استفاده می کنند. زبانه های سایه بر اساس سایه رنگ (رنگ اصلی) و خلوص رنگ (سطح اشباع) مرتب شده اند. راهنماهای متداول سایه عبارتند از:
راهنماهای سایه دندان
این راهنماهای استاندارد شده سایه این امکان را برای دندانپزشکان فراهم می کند تا نزدیک ترین رنگ منطبق با دندان های بیمار را شناسایی کنند و همه عوامل مانند خلوص رنگ، سایه رنگ و شفافیت را ارزیابی کنند. تجزیه و تحلیل تصویر دیجیتال نیز برای تطبیق پیشرفته سایه های کامپیوتری در حال ظهور است. درک دسته های رنگ طبیعی دندان، دندانپزشکان را قادر می سازد تا سایه رنگ را بهتر ارزیابی کنند و تکنیک های سفید کردن را سفارشی کنند.
آیا روکش ها و پرکننده های سفید بهتر از سایه طبیعی هستند؟
برای ایجاد لبخندی درخشان، می توان ترمیم های دندانی پرسلن مانند روکش ها و ونیرها را در سایه های بسیار سفید ساخت. با این حال، ترمیم هایی که در مقایسه با دندان های طبیعی بسیار سفید هستند، گاهی اوقات می توانند غیرطبیعی به نظر برسند.
تطبیق رنگ پر شدگی ها و روکش ها با سایه طبیعی دندان باعث ایجاد لبخندی یکدست تر و طبیعی تر می شود. دندان های مصنوعی سفیدتر که با دندان های طبیعی زردتر احاطه شده اند، ممکن است ظاهری “ناخوشایند” ایجاد کنند. تفاوت سفیدی بیشتر از 2-3 درجه از راهنماهای رنگ معمولاً به دلیل تضاد با دندان های طبیعی بسیار زیاد در نظر گرفته می شود.
سوالات متداول
آیا می توانم دندان هایم را بیش از حد مسواک بزنم تا سفیدتر شوند؟
مسواک زدن خیلی شدید یا خیلی مکرر در واقع می تواند به مینای دندان آسیب وارد کند و باعث افزایش لکه شود. مینای دندان می تواند با مسواک زدن بیش از حد ساییده شود و باعث نازک شدن تدریجی شود که عاج زرد بیشتری را نشان می دهد. مسواک زدن ملایم دو مرتبه در روز با خمیر دندان سفید کننده ملایم برای سفید کردن ملایم دندان ها از طریق حذف لکه و سایش کافی است. مسواک زدن بیش از حد خشن همچنین منجر به قرار گرفتن عاج در معرض محیط دهان و بروز حساسیت می شود.
چرا برخی افراد به طور طبیعی دندان های سفیدتری دارند؟
ژنتیک نقش زیادی در رنگ طبیعی دندان ها ایفا می کند. برخی از افراد مینای ضخیم تر و مات تر را به ارث می برند که در برابر لک شدن مقاومت می کند. ضخامت مینا، محتوای مواد معدنی و صافی به طور گسترده ای بر اساس ژنتیک متفاوت است و بر سفیدی طبیعی تأثیر می گذارد. پس زمینه قومیتی نیز روی رنگ دندان ها تأثیر می گذارد، به گونه ای که افراد اروپایی تبار معمولاً نسبت به سایر قومیت ها دندان های روشن تری دارند.
آیا درمان های سفید کننده می توانند به دندان ها آسیب وارد کنند؟
استفاده بیش از حد از ژل های سفید کننده بر پایه پراکسید در غلظت های بسیار بالا در برخی موارد می تواند به طور بالقوه باعث فرسایش مینای دندان شود. روش های نامناسب اعمال آنها نیز می تواند منجر به تحریک لثه در تماس محصولات سفیدکننده با بافت های نرم شود. با این حال، درمان های سفید کننده هنگامی که به درستی توسط دندانپزشک تجویز و اعمال می شوند، به طور کلی برای اکثر بیماران کاملاً ایمن هستند. محصولات بدون نسخه با سطوح پراکسید بسیار بالا خطرات بیشتری دارند.
درمان های سفید کننده
سیگار و تنباکوی جویدنی چگونه دندان ها را لکه دار می کنند؟
محصولات تنباکو حاوی مقادیر زیادی مواد ایجاد کننده لکه مانند تار، نیکوتین و سایر هیدروکربن های چند حلقه ای هستند که روی سطوح دندان رسوب می کنند. لک شدن هم از طریق تماس مستقیم و هم از طریق گردش مجدد رنگدانه ها در بزاق رخ می دهد. لکه های تنباکو می توانند در عرض چند دقیقه پس از قرار گرفتن منافذ مینای دندان در معرض آنها به درون نفوذ می کنند. لکه ها بیشتر در سطوح حفره ای و شکافی انباشته می شوند. ترک تنباکو تنها راه برای معکوس کردن مطمئن این نوع تغییر رنگ است..
چرا دندان های پیرتر زردتر به نظر می رسند؟
با بالا رفتن سن، مینای دندان به دلیل استفاده به طور طبیعی نازک می شود و در طول عمر از ضخامت 5/2 میلی متر به 8/0 میلی متر کاهش می یابد. مینای نازک تر رنگ زرد عاج زیرین را نشان می دهد. مینا همچنین با گذشت زمان مقداری مواد معدنی را از دست می دهد و شفاف تر می شود. منافذ کوچک مینا نیز با بالا رفتن سن به دلیل اسکلروز بسته می شوند و لکه های موجود را به دام می اندازند. این تغییرات تجمعی مرتبط با افزایش سن، همگی به زرد شدن بیشتر دندان های مسن تر کمک می کنند.
علل حساسیت دندان ها بعد از دریافت روکش دندان
/1 دیدگاه/در دسته‌بندی نشده, مشکلات عمومی دندان و لثه, مقالات دندانپزشکی زیبایی و ترمیمی, مقالات عمومی دندانپزشکی, مقالات مراقبت از دهان و دندان, مقالات مشکلات دهان و دندان /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
روکش دندان می تواند دندان آسیب دیده را حفظ کند و در عین حال لبخند شما را نیز بهبود بخشد، اما داشتن دندان های حساس بعد از قرار دادن روکش غیر معمول نیست. این حساسیت در بیشتر موارد موقتی است، اما راه های ساده ای برای کاهش ناراحتی وجود دارند.
آیا قرار دادن روکش روی دندان درد دارد؟
قرار دادن روکش دندان یک فرایند ساده است که تقریباً بدون درد است. قبل از آماده شدن دندان، ابتدا ناحیه مورد نظر با بی حسی موضعی بی حس می شود و برای بیمارانی که سطح راحتی بیشتری را ترجیح می دهند، دندانپزشکی آرامبخش در دسترس است. روکش دائمی طی یک قرار ملاقات جداگانه روی دندان قرار داده می شود و برای به حداقل رساندن ناراحتی از بی حسی موضعی یا بیهوشی عمومی استفاده می شود.
برای اکثر بیماران، این ناراحتی ناشی از قرار دادن روکش روی دندان نیست، بلکه بعد از قرار ملاقات و زمانی بوجود می آید که بی حسی از بین می رود. حساسیت دندان شایع ترین شکل ناراحتی است که بعد از این فرایند ایجاد می شود.
قرار دادن روکش روی دندان
چه چیزی باعث حساسیت دندان ها بعد از دریافت روکش می شود؟
حساسیتی که بعد از فرایند دریافت روکش ایجاد می شود، عمدتاً به دلیل کاهش مینای سطح دندان است. هر دندان دارای چندین لایه محافظ است که پالپ را احاطه کرده اند، داخلی ترین لایه ای که حاوی اعصاب و عروق خونی است. اگر تا به حال یکی از دندان های شما ترک خورده یا کنده شده است، می دانید که وقتی مینای دندان آسیب می بیند چه احساسی دارد- اعصاب کمتر محافظت می شوند و دندان شما به گرما، سرما و فشار حساس تر است.
هنگامی که برای دریافت روکش تحت درمان قرار می گیرید، دندانپزشک یک لایه نازک از مینای خارجی دندان را برمی دارد تا فضایی برای ترمیم ایجاد کند. در نتیجه، عایق کمتری برای محافظت از لایه های داخلی مانند عاج و پالپ وجود دارند.
خبر خوب این است که روکش دندان در نهایت همان عایقی را فراهم می کند که از مینای طبیعی دریافت می کنید، اما این یک شبه اتفاق نمی افتد. ممکن است چند روز طول بکشد تا دندان های شما عادت کنند.
چه چیزی می تواند باعث حساس شدن دندان ها بعد از دریافت روکش شود؟
میزان یا نوع ناراحتی که هنگام دریافت روکش تجربه می کنید به عوامل مختلفی بستگی خواهد داشت. به عنوان مثال، هرچه دندانپزشک شما به عصب نزدیک تر شده باشد (چه برای برداشتن مینای دندان یا درمان پوسیدگی دندان)، احتمالاً در روزهای بعد از انجام این فرایند، حساسیت بیشتری را تجربه خواهید کرد.
علاوه بر این، شما باید از عوامل مؤثر زیر آگاه باشید:
• حساسیت به دما: کاهش مینای دندان- و احتمال تحلیل رفتگی خفیف لثه- می تواند به طور موقت دندان های شما را به نوشیدنی های سرد و داغ حساس کند. اگر این مشکل دائمی است، سعی کنید نوشیدنی های خود را برای چند روز نزدیک به دمای اتاق نگه دارید.
• حساسیت به فشار: دندان های شما احتمالاً به مدت چند روز نیز به فشار حساس خواهند بود. برای به حداقل رساندن اثرات، تا زمانی که دندان شما در حال بهبودی است روی غذاهای نرم تر تمرکز کنید.
• دندان قروچه: همچنین مراقب فشردن یا ساییدن دندان های خود روی یکدیگر باشید، زیرا این کار می تواند باعث ایجاد حساسیت و ناراحتی نیز شود. اگر به عارضه ای به نام دندان قروچه یا براکسیسم مبتلا هستید (که در آن دائماً دندان های خود را روی یکدیگر فشار می دهید یا به هم می سایید، اغلب بدون اینکه از آن آگاه باشید)، به فکر سرمایه گذاری روی محافظ دهان باشید.
حساسیت ناشی از دما و فشار باید طی چند روز خود به خود از بین برود. با این حال، علائم جدی تری نیز وجود دارند که باید مراقب آنها بود:
• واکنش های آلرژیک: اگر روکش شما حاوی فلز باشد، احتمال کمی وجود دارد که واکنش آلرژیک را تجربه کنید. برخی از لابراتوارها از آلیاژهایی مانند نیکل، بریلیم و کروم برای ساخت روکش استفاده می کنند. در صورت داشتن واکنش آلرژیک، ممکن است متوجه علائمی مانند خشکی مداوم دهان و تورم و خارش داخل گونه ها شوید.
• عفونت دندان: در موارد نادر، ممکن است در زیر روکش یک عفونت باکتریایی رخ دهد. این اتفاق به درمان فوری نیاز دارد، زیرا در طول زمان می تواند منجر به عفونت ریشه شود.
• چسبندگی ناکافی: اگر روکش به درستی قرار نگرفته باشد، ممکن است سمان باندینگ نشت کند و باعث جابجایی یا شل شدن روکش شود. این مشکل زمانی رخ می دهد که سمان به درستی خشک نشود و می تواند منبع درد قابل توجهی باشد.
• روکش با اندازه نامناسب: در صورتی که روکش با شکل و اندازه دندان اصلی مطابقت نداشته باشد، یا اگر بایت به درستی در یک راستا قرار نگیرد، ممکن است درد و ناراحتی ایجاد شود. این مشکل به راحتی از حساسیت دندان طبیعی تشخیص داده می شود زیرا کل محل قرارگیری احساس غیر طبیعی دارد.
در صورتی که متوجه هر یک از این علائم هشدار دهنده شدید، فوراً به دندانپزشک خود مراجعه کنید.
علل حساس شدن دندان ها بعد از روکش
تا چه مدت دندان ها بعد از دریافت روکش دندان حساس خواهند بود؟
هر بیمار در مورد حساسیت دندان پس از دریافت روکش تجربه متفاوتی دارد، اما این مشکل باید در عرض دو هفته حل شود. در حالی که برخی از بیماران دوره کوتاهی از حساسیت به دما یا فشار را تجربه می کنند، برخی دیگر اصلاً ناراحتی ندارند.
سعی کنید محرک هایی که بر حساسیت دندان شما تأثیر می گذارند را مشخص نمایید و برای چند روز از این محرک ها اجتناب کنید. اگر بعد از دو هفته همچنان درد و ناراحتی دارید، فوراً با دندانپزشک خود صحبت کنید. ممکن است یک مشکل اساسی جدی تری وجود داشته باشد.
چگونه حساسیت دندان بعد از دریافت روکش دندان را کاهش دهیم؟
اگر بعد از دریافت روکش دندان دچار حساسیت شدید، به نکات زیر توجه کنید تا ناراحتی خود را به حداقل برسانید:
• تا زمانی که حساسیت فروکش نکرده است، از نوشیدنی های بیش از حد داغ و سرد و همچنین خوراکی های سرد مانند بستنی خودداری کنید.
• برای چند روز از غذاهای تند پرهیز کنید، زیرا ادویه ها نیز ممکن است باعث ایجاد حساسیت دندان شوند.
• سعی کنید با نی بنوشید تا تماس با دندان ها کاهش یابد.
• دندان های خود را با استفاده از خمیر دندانی مسواک بزنید که برای حساسیت دندان طراحی شده است.
• یک مسکن بدون نسخه مانند آسپرین یا ایبوپروفن را طبق دستور مصرف کنید.
• در صورت احساس درد شدید یا مداوم به دندانپزشک خود مراجعه کنید.
به خاطر داشته باشید، ناراحتی- در صورت وجود- موقتی است. فقط تحمل کنید تا به زودی از مزایای کامل یک روکش دندان با کیفیت بدون هیچ یک از جنبه های منفی بهره مند خواهید شد.