مرگ دندان (از دست رفتن دندان)
در این نوشته می خوانید:
علائم مرگ دندان
تشخیص زنده بودن یا مرگ دندان همیشه کار راحتی نیست. تنها یک متخصص دهان و دندان قادر است با اطمینان خاطر صحت این موضوع را تایید کند. اما خودتان نیز میتوانید با تشخیص و معاینهی شخصی تا حدودی آن را تشخیص دهید.
دو علامت و نشانهی اصلی مرگ دندان درد و تغییر رنگ دندان میباشند. ممکن است یک یا هر دو نشانه را در دندان خود مشاهده نمایید.
نکته: اگر دندان شما از دست رفته است یا در حال از دست رفتن است، دامنهی درد از عدم وجود درد تا درد شدید خواهد بود.
هرگاه عفونتی در دندان وجود داشته باشد، معمولا شدت درد افزایش مییابد. چنانچه عفونت منجر به ایجاد آبسه در دندان شود، ممکن است علائم دیگری مانند مزه یا بوی بد در دهان خود حس کنید یا روی لثهی شما ضایعهی جوش-مانندی مشاهده شود.
به تغییر رنگ دندان به زرد، خاکستری یا سیاه توجه کنید. با از دست رفتن گلبولهای قرمز خون این تغییر رنگ در دندان ایجاد میشود. این رنگ شباهت بسیاری به رنگ زخم و جراحت دارد. در صورتی که این تغییر رنگ دندان درمان نشود، به مرور زمان افزایش خواهد یافت.
خوشبختانه، دندانی که در حال از دست رفتن است الزاما نیاز نیست کشیده شود. به همین دلیل، اصطلاح “دندان مرده” به غلط انتخاب شده است.
دندان غیر زنده چیست؟
در اصطلاح متخصصان دندانپزشکی به دندانی که درون آن عصب زنده وجود نداشته باشد، دندان غیرزنده گفته میشود.
اگر از نظر اصطلاح “زندگی یا حیات” به لغت غیر زنده نگاه کنیم، به معنای عدم اهمیت دندان نمیباشد، صرفا به این دلیل که هیچ عصب زندهای درون آن وجود ندارد. دندانهای غیر زنده هم هنوز وظیفهی خود را به درستی انجام میدهند درست مانند دندانهای دیگر که بخش وسیعی از آنها به نوعی غیر زنده است.
دندانها از چند لایه تشکیل شدهاند. درونیترین بخش دندان پالپ است. پالپ رگهای خونی و عصب را در بر میگیرد. این بخش از دندان تنها بخشی است که به عنوان بخش زنده تلقی میشود.
بنابراین، استفاده از لفظ دندان مرده یا غیر زنده تا حدودی گمراهکننده است. اعصاب درون دندان به ما کمک میکنند سرما یا گرما را حس کنیم. وجود درد نیز میتواند نشاندهندهی پوسیدگی باشد. با این حال، از دست رفتن حس درون دندان الزاما به معنای از دست رفتن کل دندان- یا عدم کاربری آن نیست. بلکه تا حدودی بستگی به علت از دست رفتن عصب درون دندان دارد.
علل مرگ دندان
عصب و دیگر بافتهای زنده معمولا در نتیجهی عدم وجود جریان خون از دست میروند.
تمام سلولهای زندهی بدن، از جمله پالپ دندان، از مواد موجود در خون تغذیه میکنند. با از دست رفتن تدریجی پالپ دندان، به تدریج باکتری از بخشی که در حال پوسیده شدن است تغذیه میکند. این باکتریها درون دندانی که به تازگی توخالی شده است رشد میکنند و درد شدید ایجاد مینمایند. این وضعیت عموما به دو طریق بوجود میآید.
پوسیدگی دندان
در صورتی که حفرهی درون دندان بسیار عمیق شود، منجر به مرگ دندان خواهد شد. پوسیدگی دندان از بیرونیترین لایهی دندان آغاز میشود. چنانچه این پوسیدگیها به حال خود رها شوند و مورد رسیدگی قرار نگیرند، ممکن است به درون لایههای عمقیتر دندان نفوذ پیدا کنند و در نهایت به پالپ برسند.
در نتیجهی پوسیدگی حفرهها، باکتری تولید خواهد شد. حفرههای عمیق برای باکتریها مسیر مستقیمی به درون بافتهای زندهی داخل دندان ایجاد خواهند کرد. بدن با یک واکنش التهابی، تمام تلاش خود را برای مبارزه با عفونت خواهد کرد. با این وجود اگر طی این واکنش به بدن کمک نشود، گلبولهای سفید خون با شکست مواجه خواهند شد. در نهایت، ممکن است جریان خون ورودی به دندان به طور کامل متوقف شود و عصب تغذیه نشود. در این صورت، احتمالا درد شدیدی در دندان خود احساس خواهید کرد.
اکنون کاملا واضح است که چرا مراقبتهای دندانی، هم به صورت تخصصی و هم در منزل، تا این اندازه مهم هستند. تمام تلاش خود را به کار ببندید تا از پوسیدگی دندان پیشگیری کنید. اما در صورت مشاهدهی کوچکترین پوسیدگی، در مراجعه به دندانپزشک تردید نکنید.
آسیب به دندان
تعجبی ندارد که آسیب به دندان دیگر علت شایع مرگ دندان باشد. وقتی به دندان ضربهی شدیدی وارد میشود، ممکن است رگهای خونی درون دندان پاره شوند. که منتج به قطع جریان خون و در نهایت مرگ عصب و دیگر بافتهای زندهی درون پالپ خواهد شد.
اگر ضربه به حدی شدید باشد که موجب پریده شدن لبهی دندان یا ترک آن شود، احتمالا درد شدیدی را احساس خواهید کرد. اگر دچار حادثهای شدید که به دندان شما آسیب رسید، عاقلانه است که به دندانپزشک مراجعه نمایید.
از سوی دیگر، فشردن و ساییدن دندانها روی یکدیگر میتواند به دندان آسیب بزند. بنابراین، کسانی که به شدت دندانهای خود را روی یکدیگر فشار میدهند یا در خواب دندان قروچه دارند، با افزایش سن، خطر مرگ دندان در آنها بیشتر خواهد بود.
بسته به علل و عوامل منجر به از دست رفتن تدریجی دندانها، گزینههای درمانی مختلفی در دسترس شما خواهد بود که در مقالهی بعد به آنها اشاره خواهیم کرد.
پاسخ دهید
میخواهید به بحث بپیوندید؟مشارکت رایگان.