ایمپلنت به عنوان تکیه گاه ارتودنسی

برای هر نیرویی که وارد می شود نیرویی برابر و در خلاف آن نیز وجود دارد؛ این یکی از قوانین سه گانه فیزیک نیوتن است که پایه و اساس مکانیزم جابجایی دندان ها در درمان ارتودنسی را تشکیل می دهد. به طور سنتی، از ابزار های مختلف داخل و خارج دهانی برای ایجاد لنگر یا تکیه گاه به منظور صاف کردن دندان ها استفاده می شود. طی درمان ارتودنسی، جابجایی برنامه ریزی شده یک یا تعدادی از دندان ها می تواند موجب جابجایی متقابل دندان هایی شود که به عنوان تکیه گاه استفاده می شوند. اندازه گیری نیروی دینامیک دشوار است زیرا اغلب، جابجایی های ناخواسته ای در دندان ها رخ می دهند. این جابجایی های ناخواسته باید جبران شوند. درمان همزمان مشکلات مختلف در بیماران بزرگسال ممکن است بسیار دشوار باشد، مخصوصاً در موقعیت هایی که بواسطه از دست دادن دندان، ناپیوستگی دندان های بیمار (وجود فضای خالی بین دندان ها) قابل مشاهده باشد یا از بیماری پریودنتال (لثه) شدید رنج ببرد. عدم پیوستگی دندان ها به دشواری تخمین نیروی تکیه گاه خواهد افزود و درمان پایدار بسیار دشوار خواهد بود.

هر ارتودنتیستی که جابجایی یک طرفه دندان مولر سوم به محل دندان مولر دوم را امتحان کرده است حتماً مشاهده کرده است که همه دندان های قوس دندانی به سمتی حرکت می کنند که جای خالی در آن قرار گرفته است. در واقع می توان گفت کنترل تکیه گاه دشوار است و محل نهایی دندان غیر قابل پیش بینی خواهد بود.

استفاده از ایمپلنت ها به عنوان کمک به درمان ارتودنسی به سرعت جایگاه خود را پیدا کرده است. آنها ویژگی های یک لنگر ارتودنسی ایده آل را دارند:

  • نیاز به همکاری بیمار نیست.
  • تکیه گاهی محکم هستند زیرا الیاف پریودنتال ندارند.
  • در روش های مختلف درمان، به راحتی قابل استفاده هستند.
  • به راحتی قابل جایگذاری هستند.
  • در صورت لزوم می توان آنها را خارج نمود.

ایمپلنت به عنوان تکیه گاه ارتودنسی

ایمپلنت به عنوان تکیه گاه ارتودنسی

انواع ایمپلنت به عنوان تکیه گاه ارتودنسی

ایمپلنت های ثابت

ایمپلنت هایی که به شکل ریشه دندان با استخوان فک جوش می خورند، ثابت کرده اند که میزان موفقیت آنها در شرایط فقدان چند دندان یا همه آنها قابل توجه بوده است. کاربرد آنها در درمان ارتودنسی کاری جدید است که در همه جای دنیا انجام می شود. ایمپلنت هایی که با استخوان جوش می خورند می توانند تکیه گاه لازم برای صاف کردن ارتودنتیک دندان ها را فراهم بیاورند و با جابجایی دندان ها و ترمیم های زیبایی می توانند اکلوژنی درست و بی نقص خلق کنند.

شاید این مطلب نیز برای شما مفید باشد:  روش های اتصال روکش ایمپلنت - بخش اول

حین استفاده از ایمپلنت های ثابت در بیمارانی که در حال رشد هستند باید توجه خاصی شود. ایمپلنت های ثابت، مانند دندان های انکیلوز شده، با رشد فک جابجا نخواهند شد و پس از مدتی، ایمپلنت در مقایسه با دندان های مجاور که در حال رشد هستند در سطح پایین تری خواهد بود. به همین دلیل کاشت ایمپلنت قبل از اتمام فرایند رشد فک باید با احتیاط انجام شود.

معایب ایمپلنت هایی که به شکل ریشه دندان هستند، عبارتند از:

  • هزینه نسبتاً بالای آنها
  • بارگذاری آنها باید تا پس از اسئواینتگریشن (جوش خوردن با فک) و بهبود کامل به تعویق بیفتد.
  • مناطقی که می توان آنها را قرار داد به قسمت های بدون دندان و پشت دندان های مولر محدود می شود.
  • ایمپلنت های ثابت، اگر پس از اتمام درمان ارتودنسی نیاز به خارج شدن داشته باشند، این کار باید به روش جراحی انجام شود.
  • استفاده از آنها در بیماران درحال رشد می تواند منجر به پایین تر قرار گرفتن ایمپلنت از سطح دیگر دندان ها شود.

ایمپلنت های دائم می توانند بین 5/3 تا 8 میلی متر قطر و 11 تا 21 میلی متر ارتفاع داشته باشند. برای کاشت آنها تقریبا 8 میلی متر منطقه بدون دندان نیاز است، و قبل از اعمال فشار روی آنها، برای پیوند با استخوان 3 تا 6 ماه زمان نیاز دارند. عموماً این نوع ایمپلنت ها روی خود یک روکش یا بخشی از یک ترمیم را نگه خواهند داشت که متناسب با محل دندان ها پس از جابجایی ارتودنتیک طراحی شده اند. بنابراین ایمپلنت متناسب با وضعیت نهایی دندان ها کاشته می شود، نه وضعیت آنها قبل از جابجایی.

ایمپلنت به عنوان تکیه گاه ارتودنسی

ایمپلنت به عنوان تکیه گاه ارتودنسی

 

شاید این مطلب نیز برای شما مفید باشد:  روش های اتصال روکش ایمپلنت - بخش دوم

ایمپلنت های موقت

ایمپلنت های موقت عموماً 8/2- 5/3 میلی متر قطر دارند و ارتفاع آنها تقریباً به 14 میلی متر می رسد. این نوع ایمپلنت ها تنها به یک فضای 4 میلی متری بدون دندان برای قرار گرفتن نیاز دارند. ایمپلنت های موقت فوری معمولاً از جنس آلیاژ تیتانیوم ساخته می شوند و از دو نظر با ایمپلنت های دائم متفاوت هستند:

  • انتظار نمی رود با استخوان جوش بخورند.
  • احتمال شکستن آنها در نتیجه وارد آمدن فشار زیاد و جابجایی در نتیجه استفاده طولانی مدت وجود دارد. بنابراین انتظار می رود طی درمان ارتودنسی نیاز به تعویض داشته باشند.

استفاده از این نوع ایمپلنت ها به استقامت مکانیکی اولیه ای بستگی دارد که به عنوان تکیه گاه ارتودنسی فراهم می آورند. می توان روی ایمپلنت موقت روکش موقتی قرار داد تا براکت ارتودنسی را به آن متصل کرد یا اینکه سیم ابزار را مستقیماً به ایمپلنت متصل نمود. استفاده از آنها برای شرایطی مناسب است که نیاز است برای قرار دادن یک ایمپلنت کامل جای بیشتری باز شود، از جمله در منطقه دندان های پیش جانبی فک بالا. بلافاصله می توان به ایمپلنت های موقت فشار وارد کرد.

ایمپلنت به عنوان تکیه گاه ارتودنسی

ایمپلنت به عنوان تکیه گاه ارتودنسی

ارتو ایمپلنت ها  یا ایمپلنت های ارتودنسی

سیستم ارتودنسی اشترومن Straumann’s Ortho System یا ارتو ایمپلنت ها به 6- 8 میلی متر فضا برای کاشته شدن نیاز دارند. برای وارد کردن فشار ارتودنتیک، یک اباتمنت همراه یک روکش موقت، یا ساخت یک ابزار متصل به ایمپلنت نیاز است و قبل از استفاده از آن توصیه می شود دوره سه ماهه جوش خوردن با استخوان سپری شود.

ایمپلنت به عنوان تکیه گاه ارتودنسی

ایمپلنت به عنوان تکیه گاه ارتودنسی

مینی ایمپلنت ها

مینی ایمپلنت اساساً نوعی پیچ استخوانی است شبیه مینی ایمپلنت هایی که در ترمیم پلاستیکی برای ثابت کردن پلیت های استخوان استفاده می شوند. فرایند قرار گیری آن طی دو مرحله جراحی انجام می شود و یک بازه زمانی برای بهبود نیاز دارد. مینی ایمپلنت تقریباً 2/1 میلی متر قطر و 6 میلی متر ارتفاع دارد، در نتیجه برای استفاده در ابزارهای ارتودنسی بسیار مفید است. بعلاوه، اگر در تیغه آلوئولار قرار بگیرد می تواند برای جابجایی افقی استفاده شود. پیچ آن آنقدر کوچک است که می تواند بین سطوح مزیال و دیستال ریشه های دندان ها قرار بگیرد.

ایمپلنت به عنوان تکیه گاه ارتودنسی

ایمپلنت به عنوان تکیه گاه ارتودنسی

مینی اسکروها

این نوع ایمپلنت ها معمولاً 5/1 تا 2 میلی متر قطر و 5 تا 8 میلی متر ارتفاع دارند. قرار گیری آنها نیاز به ابزار زیادی ندارد، زیرا به تنهایی می توانند داخل استخوان فک پیچ شوند. پس از دو هفته قادر به تحمل فشار ارتودنتیک خواهند بود.

ایمپلنت به عنوان تکیه گاه ارتودنسی

ایمپلنت به عنوان تکیه گاه ارتودنسی

0/5 (0 نظر)
0 پاسخ

پاسخ دهید

میخواهید به بحث بپیوندید؟
مشارکت رایگان.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

code