مینی ایمپلنت های دندانی یا ایمپلنت های کوچک

اگر دندان از دست رفته دارید، اما ایمپلنت های دندانی معمولی گزینه شدنی برای شما نیستند، مینی ایمپلنت های دندانی ممکن است راه حل خوبی برای شما باشند.

قرار دادن یک جایگزین برای دندان های از دست رفته مهم است، نه صرفاً برای دلایل زیبایی، بلکه همچنین برای سلامت دهان و دندان. بیشتر احتمال دارد که دندانپزشک ایمپلنت ها را نسبت به سایر گزینه های جایگزین دندان ترجیح دهد، زیرا آنها گزینه ای هستند که بیشترین شباهت را به دندان های طبیعی دارند.

اما استخوان فک همه افراد برای دریافت ایمپلنت های سنتی به اندازه کافی قوی نیست. این جایی است که مینی ایمپلنت های دندانی (MDIها) وارد می شوند.

اگر علاقه مند به کسب اطلاعات بیشتر در مورد MDIها هستید، این مقاله آنها را در اختیار شما قرار خواهد داد. به خواندن آن ادامه دهید تا همه چیز راجع به آنها بدانید، از جمله:

• چه کسی می تواند آنها را داشته باشد.
• چقدر هزینه دارند.
• فرایند دریافت آنها چگونه است؟
• آیا آنها برای شما مناسب هستند؟

امیدواریم که این راهنمای دقیق در زمینه  مینی ایمپلنت های دندانی به شما کمک کند تا در مورد سلامت دهان خود درست تصمیم بگیرید!

مینی ایمپلنت دندانی چیست؟

مینی ایمپلنت های دندان نوع ایمپلنت هستند که اغلب در فک پایین برای تثبیت دندان های جایگزین، اغلب پروتز ها، استفاده می شوند. طراحی آنها دارای دو بخش است- یک پست تیتانیومی با یک توپ روی سر آن. سپس روکش ها به صورت امن روی توپ قرار می گیرند و با یک O- رینگ (حلقه) لاستیکی بیشتر محافظت می شود. مینی ایمپلنت های دندانی می توانند از 8/1 تا 3/3 میلی متر قطر و از 10 تا 15 میلی متر طول داشته باشند.

مینی ایمپلنت های دندانی

مقایسه ایمپلنت های کوچک دندانی در برابر ایمپلنت های دندانی معمولی

مینی ایمپلنت های دندانی به علت اندازه و طراحی آنها، با ایمپلنت های معمولی متفاوت هستند. مینی ایمپلنت های دندانی در مقایسه با ایمپلنت های دندانی استاندارد کوچکتر هستند. قطر ایمپلنت های معمولی 4/3 تا 8/5 میلی متر است، در حالی که اکثر مینی ایمپلنت های دندانی کمتر از 3/3 میلی متر قطر دارند.

همچنین، مینی ایمپلنت های دندانی در مقایسه با نوع استاندارد، طراحی ساده تری دارند. در حالی که ایمپلنت های سنتی ها با یک پست طراحی شده اند که اباتمنتی به آن متصل شده است، که سپس روکش به آن متصل می شود، مینی ایمپلنت های دندانی شامل یک پست با یک توپ در یک سمت هستند و یک حلقه لاستیکی که روکش را نگه می دارد.

مینی ایمپلنت های دندانی کمی متفاوت از پسر عموی استاندارد خود هستند.

یکی دیگر از تفاوت های اصلی این دو این است که مینی ایمپلنت های دندانی هنگامی که داخل استخوان قرار می گیرند از سطح لثه بالاتر قرار می گیرند، و ایمپلنت های معمولی زیر لثه قرار می گیرند.

از دندانپزشک بپرسید: تفاوت بین مینی ایمپلنت دندانی و ایمپلنت های طبیعی چیست؟

بزرگترین تفاوت بین ایمپلنت های دندانی کوچک و ایمپلنت های دندانی با اندازه کامل، تا میزان زیادی، روش استفاده از آنها است. ایمپلنت های مینی تمایل دارند که در سناریوهای خاص استفاده شوند که در آنها استخوان فک بیمار جای کافی برای ایمپلنت کامل ندارد یا اگر بیماری خاص دهان و دندان وجود داشته باشد.

یک نکته مهم که هنگام در نظر گرفتن یک مینی ایمپلنت در مقابل ایمپلنت با اندازه کامل باید مورد توجه قرار گیرد: امکان جذب صحیح فشار ناشی از جویدن توسط ایمپلنت- اگر ایمپلنت به اندازه کافی قوی نباشد، می تواند شکست بخورد، مانند مینی ایمپلنت هایی که در محلی قرار می گیرند که فشار بالای جویدن به آنها وارد می شود (به عنوان مثال، عقب دهان).

یک گزینه ایده آل برای دریافت مینی ایمپلنت های دندانی می تواند بیماری باشد که در محلی نیاز به ایمپلنت دارد که فشار زیاد ناشی از جویدن وارد نمی شود، یا برای کسانی که فضای کافی برای ایمپلنت کامل ندارند. در برخی موارد، بیمارانی می بینیم که ترجیح می دهند از مینی ایمپلنت های دندانی برای حمایت از پروتزهای موجود خود استفاده کنند ، یا افرادی که گزینه ایده آل برای جراحی گسترده دهان نیستند.

چه کسی می تواند مینی ایمپلنت دندانی داشته باشد؟

ایمپلنت های معمولی به مقدار مشخصی از استحکام و تراکم استخوان نیاز دارند تا در دراز مدت با موفقیت قرار بگیرند.

مشکل این نوع ایمپلنت ها این است که وقتی یک دندان از دست رفته دارید، استخوان در نتیجه عدم استفاده یا تروما می تواند تحلیل برود و این منجر به باریک شدن تیغه استخوان آلوئولار می شود. ایمپلنت های استاندارد به حداقل 6 میلی متر عرض نیاز دارند تا موفق باشند، اما اگر شما تخریب استخوان را تجربه کرده اید، ممکن است شرایط لازم را نداشته باشید.

از آنجا که ایمپلنت ها در حال حاضر بهترین راه برای جایگزینی این مرواریدهای درخشان هستند، دندانپزشک شما ممکن است توصیه کند که به جای آن مینی ایمپلنت های دندانی را دریافت کنید، که می تواند در یک تیغه استخوانی باریک تر قرار گیرد. با این حال، یک تیغه باریک تنها دلیل نیست که ممکن است دندانپزشک شما مینی ایمپلنت های دندانی را به جای ایمپلنت های معمولی توصیه کند.

ایمپلنت های کوچک می توانند برای موارد زیر استفاده شوند:

• نگه داشتن اوردنچر، زمانی که قرار دادن ایمپلنت استاندارد ممکن نیست.
• بازسازی لبخند بیمارانی که آناتومی دهان آنها به صورت محدود امکان قرار دادن پروتز را دارد.
• جایگزینی دندان در بیمارانی که نمی توانند هزینه ایمپلنت های معمولی را تقبل کنند.
• جایگزینی دندان برای بیمارانی که تمایلی به انجام جراحی های متداول ایمپلنت های دندانی ندارند.

مینی ایمپلنت های دندانی

آیا مینی ایمپلنت دائمی است؟

مینی ایمپلنت دندانی یک گزینه دائمی برای جایگزینی یک دندان از دست رفته است. با این حال، ممکن است آنها به اندازه ایمپلنت های معمولی دوام نداشته باشند. علت این است که تحمل نیروی بایت توسط آنها کمتر است، بنابراین بیشتر احتمال دارد که آنها با استفاده مستمر بشکنند.

سایر عوامل کلی که تعیین خواهند کرد که مینی ایمپلنت دندانی شما چه مدت دوام خواهد داشت، عبارتند از:

• سیگاری بودن.
• مراقبت ضعیف از ایمپلنت.
• سوء مصرف الکل یا مواد مخدر.
• داشتن پوکی استخوان.

فرایند کاشت مینی ایمپلنت های دندانی

قبل از اینکه بتوان تصمیم گرفت که آیا بیمار می تواند مینی ایمپلنت های دندانی را دریافت کند، و اینکه آیا این فرایند قابل انجام است، باید یک عکس رادیوگرافی پانورامیک با اشعه ایکس و گاهی اوقات یک اسکن CT پرتو مخروطی گرفته شود، بویژه در مواردی که تیغه استخوان فک بیمار فوق العاده باریک باشد.

پس از آنکه مشخص شد که بیمار برای درمان با مینی ایمپلنت های دندانی مناسب است، زمان آن رسیده است که برای این فرایند اقدام شود.

فرایند قرار دادن مینی ایمپلنت های دندانی یک جراحی حداقل تهاجمی محسوب می شود. یک فرایند عادی کاشت مینی ایمپلنت دندانی، که در آن چهار مینی ایمپلنت دندانی در قوس دندانی پایین بیمار قرار می گیرند، معمولاً حدود یک ساعت طول می کشد و یک فرایند ایمپلنت دندانی یک روزه در نظر گرفته می شود. مراحل کلی برای فرایند قرار دادن به شرح زیر هستند:

• بی حسی تزریق می شود.
• حفره هایی داخل استخوان، در محل های قرار دادن MDI ها ایجاد می شوند.
• هر MDI در جای خود پیچ و سفت می شود.
• پروتز در مقابل MDI ها اندازه گیری می شود تا محل حفره تعیین شود.
• سپس آنها به لابراتوار ارسال می شوند تا حفره ها برای نصب اوردنچرها ایجاد شوند.

پس از ایجاد اصلاحات لازم روی پروتز مصنوعی در لابراتوار برای قرار گیری روی MDIها، بیمار مجدداً باز می گردد و پروتز خود را دریافت می کند. از نظر تئوری، پس از آن، این ابزار باید برای یک عمر قابل استفاده باشد.

مزایای مینی ایمپلنت های دندانی

دقیقاً مانند هر گزینه درمانی دیگری برای جایگزینی دندان های از دست رفته، مینی ایمپلنت ها جوانب مثبت و منفی خود را دارند. برخی از مزایای آنها عبارتند از:

• این فرایند شامل جراحی فلپ پیچیده ای نیست.
• این فرایند کمتر تهاجمی است.
• پس از فرایند، زمان بهبود کوتاه تری لازم است.
• قبل از فرایند، پیوند استخوان نیاز نیست.
• بهبود پس از فرایند آسان تر است.
• تحلیل استخوان را کند می کند و از فرو ریختن صورت جلوگیری می کند.
• مقرون به صرفه تر است.

مشکلات مینی ایمپلنت های دندانی

گرچه MDI ها بعد از ایمپلنت های معمولی بهترین گزینه برای جایگزینی دندان ها هستند ، اما هنوز مشکلات خود را دارند. این مشکلات می توانند شامل موارد زیر باشند:

• شکستگی پیچ در هنگام قرار دادن.
• شکست پیچ به علت سن، سیگار کشیدن، بهداشت دهان و دندان، ضخامت استخوان، روش قرار دادن و غیره.
• نیاز به چند ایمپلنت.
• شواهد علمی محدود در مورد بقا در طولانی مدت.

در مورد هر گونه نگرانی که در مورد عوارض آنها دارید، با دندانپزشک خود صحبت کنید.

مینی ایمپلنت های دندانی

هزینه مینی ایمپلنت های دندانی

مینی ایمپلنت های دندانی به طور متوسط بین 500 تا 1500 دلار ​​هزینه دارند. این را با هزینه یک ایمپلنت معمولی مقایسه کنید، که بین 1500 تا 6000 دلار است، و می توانید ببینید که چرا مینی ایمپلنت های دندانی علیرغم عوارض احتمالی، قیمت آنها برای بسیاری از بیماران بسیار جذاب است. در صورتی که ایمپلنت های متعددی نیاز باشد، صرفه جویی در هزینه ها می تواند به ده ها هزار دلار برسد.

تجربه بیمار از مینی ایمپلنت های دندانی

“همه چیز راحت است”

این تجربه یکی از بیمارانی است که دو هفته است که مینی ایمپلنت های دندانی خود را دریافت کرده است. او هنوز هم در حال عادت کردن به آنها است و به خوبی در مورد برخی مواردی توضیح می دهد که ممکن است قبل از انجام این فرایند به آنها فکر نکنید. اصولاً، چقدر عجیب و غریب است زمانی که شما چنین تغییر شدیدی را در ظاهر خود تجربه کنید.

او معتقد است که اکنون مجبور نیست از چسب استفاده کند، او می تواند مزه غذا را بهتر درک کند و راحتی او کلاً بیشتر است.

نتیجه گیری

هنگام پر کردن فواصل خالی وسط لبخند خود، خوب است که گزینه های خود را بشناسید و برای برخی از بیماران، ممکن است مینی ایمپلنت های دندانی بهترین گزینه باشند. اگر به دلیل هزینه، فضای موجود یا سلامت استخوان، با جایگزین کردن ایمپلنت های معمولی نمی توانید صاحب دندان های مرواریدی شوید، شما باید آنها را در نظر بگیرید.

داده های چندان زیادی در مورد طول عمر و موفقیت این ایمپلنت ها به اندازه ایمپلنت های معمولی وجود ندارد، اما به طور کلی تصور می شود که اگر بتوانید ایمپلنت های استاندارد را دریافت کنید، قطعاً آنها گزینه بهتری هستند.

با این حال، به احتمال زیاد، اگر دندانپزشک شما موافقت کند که بین مینی ایمپلنت های دندانی و گزینه های دیگر مانند پروتزها، بریج های دندانی، یا عدم قرار دادن جایگزین برای آنها حق انتخاب دارید، مینی ایمپلنت ها بهترین راه هستند.

نگاهی به جدول زیر داشته باشید که خلاصه ای از جوانب مثبت و منفی مینی ایمپلنت های دندانی است، و از دندانپزشک خود بپرسید آیا آنها بهترین گزینه برای شما هستند.

پرسش های متداول در مورد مینی ایمپلنت های دندانی

مینی ایمپلنت دندانی چه مدت دوام می آورد؟

طول عمر مینی ایمپلنت های دندانی به چگونگی مراقبت شما از آنها، سلامت استخوان و سلامت عمومی دهان و دندان های شما بستگی دارد. ایمپلنت های کوچک می توانند در موقعیت های موقت یا دائمی استفاده شوند. با این حال، آنها نسبت به ایمپلنت های معمولی بیشتر مستعد شکسته شدن هستند، که در این صورت باید تعویض شوند.

چقدر طول می کشد تا مینی ایمپلنت های دندانی بهبود یابند؟

بدن هر فرد با بدن فرد دیگر متفاوت است و مدت زمانی که پس از دریافت ایمپلنت های کوچک نیاز دارید تا بهبود پیدا کنید، به تعدادی از عوامل، مانند سلامت عمومی و مشکلات شما در طول فرایند بستگی دارد.

با این وجود، هر گونه تورم ناشی از جراحی باید ظرف مدت 48 ساعت و در 7 روز کاهش یابد، لثه ها باید بیشتر بهبود یابند. با این حال، اگر ایمپلنت های متعدد برای شما کاشته شده باشد، زمان بهبودی ممکن است بیشتر طول بکشد.

تفاوت بین ایمپلنت دندانی و مینی ایمپلنت چیست؟

تفاوت بین ایمپلنت های دندانی و مینی ایمپلنت ها، طراحی، اندازه و شرایط استفاده از آنها است. مینی ایمپلنت ها کوچکتر هستند و معمولاً در بیمارانی استفاده می شوند که دچار تخریب استخوان شده اند.

• اندازه: مینی ایمپلنت ها کمتر از 3/3 (و معمولاً کمتر از 3) میلی متر قطر دارند، در حالی که قطر یک ایمپلنت معمولی 4/3 تا 8/5 میلی متر است.
• طراحی: مینی ایمپلنت ها از یک پست با یک توپ کوچک روی آن تشکیل شده اند، جایی که دندان مصنوعی متصل می شود. سپس یک حلقه لاستیکی آن را در جای خود نگه می دارد. یک پروتز معمولی از یک پست با یک اباتمنت متصل به آن تشکیل است. سپس روکش به اباتمنت متصل می شود.
• شرایط استفاده: مینی ایمپلنت ها عمدتاً برای بیمارانی استفاده می شوند که تحلیل استخوان را تجربه کرده اند و نمی توانند ایمپلنت های معمولی را دریافت کنند.