بخش تخصصی پیگمانتاسیون لثه با لیزر
همانگونه که رنگ پوست افراد با یکدیگر متفاوت است، رنگ لثه نیز می‌تواند در افراد متفاوت باشد. اما داشتن لثه تیره رنگ تاثیری منفی در زیبایی ظاهری افراد دارد که به لطف لیزر می‌توان از طریق برطرف ساختن رنگ دانه‌های تیره از سطح لثه در آن تغییر رنگ ایجاد نمود و آن را به شکل لثه‌ای سالم و صورتی رنگ درآورد. مشکل لثه تیره رنگ به عوامل مختلفی بستگی دارد از جمله ژنتیک، تحریک و آسیب، مصرف دخانیات، برخی وضعیتهای پزشکی، درمانها، داروها، و برخی اختلالات مربوط به غدد. طی جراحی زیبایی لثه دندانپزشک با برداشتن رنگدانه‌های اضافی از سطح لثه به روشنتر شدن رنگ آن کمک می‌نماید. درمان با لیزر روشی سریع وساده می‌باشد که در مدت زمانی کوتاه مشکل شما را برطرف می‌سازد.
شکاف کام و لب یا لب شکری
/0 نظرها/در مقالات جراحی و درمان لثه, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
شکاف کام و لب چیست؟
شکاف های کام و لب، نقص ها، دو نیم شدگی یا جدا شدگی هایی در صورت و دهان کودک هستند که زمانی اتفاق می افتند که کودک درون شکم مادر در حال رشد می باشد. این اتفاق در اوایل دوران بارداری رخ می دهد. یک شکاف زمانی رخ می دهد که بافت ها به درستی با یکدیگر پیوند نمی خورند. شکاف کام و یا شکاف لب چهارمین نقص مادرزادی متداول در دنیا می باشد.
شکاف کام و لب می تواند در یک یا هر دو سمت دهان اتفاق بیفتد. از آنجا که لب و کام به صورت مجزا تشکیل می شوند، این امکان وجود دارد که شکاف لب بدون شکاف کام، یا شکاف کام بدون شکاف لب وجود داشته باشد، یا هر دو شکاف کام و لب با یکدیگر (که احتمال بروز آن بیشتر است) وجود داشته باشند.
چه افرادی بیشتر دچار شکاف کام و یا لب می شوند؟
شکاف کام و یا لب هر ساله از هر 1000 کودک یک نفر را تحت تأثیر قرار می دهد، و چهارمین نقص مادرزادی شایع در دنیا می باشد. شکاف کام و لب بیشتر در کودکانی با نژاد آسیایی اتفاق می افتد.
پسران دو برابر دختران دچار شکاف لب می شوند، هم با و هم بدون شکاف کام. با این حال، دختران دو برابر بیشتر از پسران دچار شکاف کام می شوند، البته بدون شکاف لب.
علل بروز شکاف کام و لب کدامند؟
در اکثر موارد، علل بروز شکاف لب و شکاف کام ناشناخته هستند، و این شرایط قابل پیشگیری نمی باشند. اکثر دانشمندان بر این باورند که شکاف ها در نتیجه ترکیبی از عوامل ژنتیکی (وراثت) و محیطی (مرتبط با دنیای طبیعی) بوجود می آیند. به نظر می رسد اگر یکی از خواهرها یا برادرها، والدین، و سایر وابستگان که شکاف کام و لب داشته اند، احتمال متولد شدن کودک دیگر با این مشکل افزایش پیدا کند.
دلیل دیگر شکاف کام و لب ممکن است با یک دارو که مادر در طول دوران بارداری استفاده می کرده است ارتباط داشته باشد، از جمله داروهای ضد تشنج/ ضد صرع، داروهای درمان آکنه حاوی Accutane، و یا متروترکسات، دارویی که عموماً برای درمان سرطان، آرتریت، و پسوریازیس استفاده می شود.
عوامل دیگری که می توانند با گسترش شکاف ها ارتباط داشته باشند عبارتند از:
بعلاوه، این شرایط ممکن است در نتیجه قرار گرفتن در معرض ویروس ها یا مواد شیمیایی، زمانی که کودک درون رحم مادر در حال رشد می باشد بوجود بیاید. در موقعیت های دیگر، شکاف کام و شکاف لب ممکن است بخشی از شرایط پزشکی دیگر باشند.
شکاف کام و لب چگونه تشخیص داده می شوند؟
از آنجا که شکاف ها موجب بروز تغییرات مشهود فیزیکی می شوند، آنها به راحتی قابل تشخیص می باشند. سونوگرافی قبل از زایمان می تواند اکثر شکاف های لب را نشان دهد. تنها در 7 درصد موارد، شکاف کام تنها، از طریق سونوگرافی قبل از زایمان قابل تشخیص می باشد.
در صورتی که شکاف قبل از تولد کودک از طریق سونوگرافی مشخص نشده باشد، معاینه فیزیکی دهان، بینی، و پلیت (کام یا سقف دهان) پس از تولد کودک می تواند انجام شود. گاهی اوقات، در صورت وجود هر گونه ناهنجاری های دیگری، ممکن است لازم باشد تست های دیگری انجام شوند.
شکاف کام و لب
شکاف کام و لب با چه مشکلاتی همراه هستند؟
شکاف کام و لب
کدام متخصصان در درمان کودکان دارای شکاف کام و لب نقش دارند؟
از آنجا که تعداد زیادی مشکلات پزشکی و سلامت دهان با شکاف کام و لب همراه است، یک تیم از پزشکان و متخصصان دیگر معمولاً با یکدیگر کار می کنند تا طرحی برای مراقبت از هر بیمار ایجاد کنند. اعضای تیم درمان شکاف کام و لب معمولاً اعضای زیر را شامل می شود:
درمان معمولاً در دوران نوزادی آغاز می شود و اغلب تا اوایل دوران نوجوانی ادامه پیدا می کند.
شکاف کام و لب چگونه درمان می شود؟
شکاف لب، بسته به میزان (کامل یا ناقص بودن) و گستردگی شکاف (باریک یا عریض بودن) اغلب به دو جراحی نیاز دارد. جراحی نخست معمولاً زمانی انجام می شود که کودک هنوز 3 ماهه است.
تکنیک های مختلفی وجود دارند که اگر قبل از جراحی به درستی انجام شوند می توانند نتایج ترمیم های شکاف کام و لب (لب شکری) را بهبود دهند. آنها غیر تهاجمی و به شکلی باور نکردنی شکل لب، بینی، و دهان کودک را تغییر می دهند:
نخستین جراحی، برای بستن لب، معمولاً زمانی انجام می شود که کودک بین 3 تا 6 ماهگی است. جراحی دوم، در صورت لزوم، معمولاً زمانی انجام می شود 6 ماهه است.
فیستول دهان-بینی حفره ای بین دهان و بینی می باشد که در برخی موارد، فیستول عمداً پس از ترمیم اولیه شکاف کام باقی گذاشته می شود یا به دلیل بهبود ضعیف این منطقه بوجود می آید. فیستول می تواند مشکل آفرین باشد زیرا اجازه می دهد مواد داخل دهان، مانند مایعات و غذاها به داخل حفره بینی وارد شوند، و منجر به بروز عفونت شوند. در برخی موارد نادر، وقتی فیستول خیلی بزرگ شود، می تواند مشکلات گفتاری نیز ایجاد کند.
ترمیم شکاف پلیت یا کام در 12 ماهگی کودک انجام می شود و کام را به صورت عملی در می آورد و بستن فیستول با جراحی احتمال ورود مایعات به داخل گوش میانی و بینی را کاهش می دهد. برای این ترمیم بافت از سقف دهان یا داخل گونه برداشته می شود. برای جلوگیری از ورود مایع به داخل گوش میانی، کودکانی که شکاف کام دارند معمولاً نیاز به لوله های مخصوصی دارند که در پرده صماخ آنها تعبیه می شود تا به تخلیه مایع کمک کند، بعلاوه شنوایی آنها سالی یک مرتبه چک می شود. پس از جراحی، ممکن است نیاز باشد بیمار برای مدت کوتاهی در بیمارستان بستری شود، بعلاوه، برای دو تا سه هفته محدودیت های غذایی را رعایت نماید.
حدود 30 درصد از کودکانی که شکاف کام و لب دارند، برای بهبود گفتار خود نیاز به جراحی های بیشتری دارند. گفتار معمولاً بین سنین 4 تا 5 سالگی ارزیابی می شود. اغلب بررسی نازوفارنکس (بینی و حلق) برای بررسی حرکات پلیت و حلق انجام می شود. در صورتی که برای بهبود گفتار جراحی نیاز باشد، همراه با گفتار درمانگر، تصمیم گیری انجام می شود. این جراحی معمولاً حدود 5 سالگی انجام می شود.
کودکانی که شکاف کام و لب دارند و خط لثه آنها درگیر شده است نیز ممکن است وقتی 6 تا 10 ساله هستن نیاز به پیوند استخوان داشته باشند تا خط لثه قدامی آنها کامل شود، به گونه ای که بتواند ایمپلنت های دندانی که قرار است کاشته شوند یا دندان های دائمی که بیرون بیایند را حمایت کند و فک بالا را تثبیت نماید. این فرایند شامل برداشتن مقدار اندکی استخوان از جای دیگر- معمولاً لگن، سر، دنده، یا پا- و جایگذاری آن درون منطقه ای است که شکاف وجود دارد.
اهداف انجام پیوند استخوان عبارتند از:
وقتی دندان های دائمی بیرون آمدند، اغلب برای صاف و یکدست شدن و قرار گرفتن آنها در یک راستا، و یا جابجا کردن دندان های موجود به جلوی دهان، باید از بریس های ارتودنسی استفاده کرد، و برای وسیع کردن عرض کام اکسپندر نیاز خواهد بود.
بسیاری از افرادی که شکاف کام و لب دارند، یک یا چند دندان کم دارند. بعلاوه، دندان هایی که نزدیک شکاف قرار دارند معمولاً استخوان کافی برای حمایت از آنها وجود ندارد. در چنین مواردی ایمپلنت های دندانی بهترین گزینه برای آنها می باشند. به این ترتیب، در انتهای درمان های دهان و دندان، بیماری دو ردیف دندان کاملاً یکدست خواهد داشت.
برای بهبود ظاهر لب، بینی، بستن شکاف های بین دهان و بینی، کمک به تنفس، و تثبیت و استحکام بخشیدن به فک ممکن است جراحی های دیگری نیاز باشند.
پیزوسرجری Piezosurgery در دندانپزشکی چیست؟
/0 نظرها/در مقالات جراحی و درمان لثه, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
لغت پیزوسرجری از ترکیب دو لغت ساخته شده است: “پیزو” و “سرجری”. گرچه همه با معنای بخش دوم لغت آشنایی دارند و می دانند به معنای “جراحی” می باشد. اما همه تصور مشخصی از کلمه “پیزو” ندارند. “پیزو” از یک کلمه یونانی گرفته شده است که به معنای “محکم فشردن یا فشار دادن” است.
در قرن هجدهم، دو دانشمند به نام های ژاک کوری و پیر کوری کشف کردند، هنگامی که فشار محکم بر ساختارهای جامد مانند کریستال، سرامیک، یا استخوان وارد می شود، منجر به تجمع و تشکیل یک بار الکتریکی می شود. این اثر پیزوالکتریک نام دارد. بارهای موجود در این ساختار جامد باعث تغییر شکل بلورهای تشکیل دهنده جامد می شوند. این تغییر شکل باعث آزاد شدن امواج صوتی می شود که به آنها امواج فراصوت یا آلتراسونیک می گویند.
در سال 1988 پروفسور Vercelloti مفهوم پیزوالکتریسیته را وارد دندانپزشکی کرد. فرکانس امواج آلتراسونیک تولید شده توسط اثر پیزوالکتریک در محدوده 25- 50 کیلوهرتز قرار دارد. با این حال، تقریباً 25 سال طول کشید تا وی در مورد فرکانش ایده آل جراحی پیزو برای جراحی آن در دندانپزشکی (24- 36 کیلوهرتز) تصمیم بگیرد. در سال 2005 بود که پیزوسرجری به عنوان نوعی جراحی رسمی برای استفاده در جراحی های دقیق شامل استخوان اعلام شد.
پیزوسرجری دندانپزشکی
پیزوسرجری چه کاربردی در دندانپزشکی دارد؟
برای درک پیزوسرجری در دندانپزشکی، ابتدا مهم است دستگاه هایی را بشناسیم که از اثر پیزوالکتریک برای کاربرد آنها در حفره دهان استفاده می کنند. دستگاه پیزوالکتریک واحدی است که دارای قدرت 5 وات می باشد. دو برنامه نرم افزاری بر کل سیستم حاکم هستند. این دو برنامه در سه حالت Low mode، High mode و Boosted mode عمل می کنند. فرکانش 25- 29 کیلوهرتز و ارتعاش 60- 200 میکرومتر از قبل در دستگاه پیزوالکتریک برنامه ریزی شده اند.
المنت پیزوالکتریک، دقیقاً مانند اصول اساسی آن، فشار مکانیکی فشرده سازی را به سیگنال های الکتریکی تبدیل می کند. این سیگنال ها فرکانس آلتراسونیک را به صورت ارتعاشات در می آورند. ارتعاشات روی سطح بافتی که نیاز به درمان دارد عمل می کنند. عمل این ارتعاشات باعث برش بافت ها می شود. این پدیده کاویتاسیون (تشکیل یک حفره یا فضای خالی) یا حفره زایی نامیده می شود.
تأثیر کاویتاسیون چند گانه است. اثر کاویتاسیون باعث تشکیل حباب های ریزی نزدیک محل پیوند مایع- جامد بافت های دهان می شود. این حباب ها به شکلی از هم گسسته می شوند که امواج شوک حاصل از آن تولید می شوند. این میکرو جریان ها به تمیز نگهداشتن زمینه جراحی و توقف سریع تر خونریزی کمک می کنند و همچنین از خود خاصیت ضد باکتری نشان داده اند. به منظور جلوگیری از گرم شدن بیش از حد المنت پیزو الکتریک، دستگاه پیزوالکتریک از یک واحد پرستالتیک تشکیل شده است. این واحد محل خنک کننده مایع است که جریان آن قابل تنظیم است.
عمل اصلی دستگاه پیزو الکتریک توسط واحدهای عمل کننده انجام می شود که تحت عنوان “سری های متحرک” شناخته می شوند. این “سری ها” وظیفه برش را به عهده دارند. انواع مختلف “سری ها” بر اساس فرایند جراحی که در آنها باید استفاده شوند در دسترس هستند. در حالی که از سری های طلایی رنگ برای درمان استخوان استفاده می شود، از سری های نقره ای رنگ بیشتر در فرایندهای بافت نرم استفاده می شود. این سری های متحرک با بافت ها و اشکال مختلف نیز وجود دارد. هر فرم سری قابل تعویض عملکرد خاص خود را در درمان های مختلف دارد.
پیزوسرجری دندانپزشکی
پیزوسرجری در چه درمان هایی کاربرد دارد؟
فرایندهای مختلف درمانی که در آنها از پیزوسرجری برای عمل روی استخوان استفاده می شود عبارتند از وسیع کردن یا افزایش عرض فک بالا، شکل دهی اجزاء استخوان شکسته، کاشت ایمپلنت های دندانی، و نیز کشیدن دندان مولر سوم با جراحی. در حقیقت پیزوسرجری تحولی در کاشت ایمپلنت های دندانی بوجود آورده است و هیچ نیازی به استفاده از دریل دندانپزشکی نیست.
درمان هایی که در آنها از پیزوسرجری روی بافت نرم استفاده می شود عبارتند از بالا بردن سینوس فک بالا، پیوند استخوان، رفع فشار از روی اعصاب فک پایین، برداشتن تومورها، بازسازی استخوان، و فرایندهای درمان ریشه. سایر روش های درمانی که در آنها پیزوسرجری انجام می شود عبارتند از بین بردن لکه ها و رسوب روی دندان ها، افزایش طول تاج دندان، و درمان های مختلف مربوط به ریشه دندان.
پیزوسرجری دندانپزشکی
پیزوسرجری چه مزایایی در دندانپزشکی دارد؟
دقت و ایمنی برش در پیزوسرجری در مقایسه با سایر تکنیک های مرسوم بسیار بالاتر است. همچنین برای بافت های نرم، آسیب کمتری دارد. پس از هر جراحی که با استفاده از پیزوالکتریسیته انجام می شود، بهبودی پس از جراحی در مقایسه با تکنیک های مرسوم، سریع تر است.
با استفاده از پیزوسرجری می توان برش هایی به صورت انتخابی ایجاد کرد، به این معنا که می توان بافت سخت را برش زد در عین حال که بافت نرم را حفظ کرد، به همین دلیل بهبود پس از جراحی کوتاه تر است.
در این روش هیچ خونریزی وجود نخواهد داشت، به همین دلیل نسبت به روش های دیگر کمتر تهاجمی می باشد.
طی این فرایند بیمار کاملاً راحت خواهد بود و نتایج درمان قابل پیش بینی خواهند بود.
پیزوسرجری دندانپزشکی
نقاط ضعف پیزوسرجری
با این حال، برش پیزوسرجری در مقایسه با سایر روش ها وقت گیرتر است و یک روش درمانی پر هزینه است. سری های قابل تعویض و متحرک که در این تکنیک جراحی استفاده می شوند با اثر پیزوالکتریک سریع تر فرسوده می شوند. بعلاوه، پیزوسرجری هرگز نباید در بیماران مبتلا به بیماری های قلبی، افراد دیابتی، افرادی که از دستگاه ضربان ساز قلب استفاده می کنند، افرادی که روکش دندان فلزی دارند، و نیز افرادی که تحت پرتو درمانی قرار گرفته اند استفاده شود.
بنابراین، پیزوسرجری یک روش کاملاً متنوع است. گرچه ممکن است محدودیت هایی هم داشته باشد، اما در کاربردهای بالینی نیاز به یک دندانپزشک ماهر دارد.
تحلیل دندان چیست و چرا بروز پیدا می کند؟
/0 نظرها/در مشکلات عمومی دندان و لثه, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
تصور کنید یک دندانپزشک به شما گفته باشد دچار تحلیل دندان شده اید. در این صورت، احتمالاً پرسش های زیادی به ذهن شما خطور می کنند، از جمله اینکه تحلیل دندان به چه معناست؟؛ چگونه تشخیص داده می شود؟؛ و چه درمان هایی دارد؟
گرچه اصطلاح تحلیل دندان در دندانپزشکی چندان شناخته شده نیست، اما آنقدر هم که به نظر می رسد راز آلود نیست.
در دندانپزشکی، تحلیل رفتگی اصطلاحی است که زمانی استفاده می شود که به تغییراتی اشاره دارد که در رابطه با ریشه های دندان های شما اتفاق می افتند و صرفاً نتیجه پوسیدگی یا شکستگی نیز نیستند. تحلیل زمانی اتفاق می افتد که بدن شما، در نتیجه یک حادثه تروماتیک، به عنوان یک مکانیزم دفاعی دندان خود را پس می زند. تحلیل بویژه به التهاب و از دست رفتن عاج دندان (بافت داخلی زیر مینای دندان) یا سمنتوم (ماده خارجی پوشاننده ریشه دندان) اشاره دارد.
دو منطقه هستند که تحلیل رفتگی دندان ها از آنجا می تواند آغاز شود، بخش داخلی و بخش خارجی دندان.
تحلیل داخلی از میانی ترین سطح ریشه دندان آغاز می شود- جایی که سطح ریشه مرز حفره عصب دندان را شکل می دهد.
تحلیل خارجی، همانطور که از نام آن برمی آید، از بیرونی ترین سطح دندان آغاز می شود، جایی که ریشه دندان توسط الیاف پریودنتال لیگامان به استخوان فک متصل می شود و دندان را درون حفره آن نگه می دارد. هر دو فرایند ماهیت مخرب دارند و بدون قرار گرفتن تحت درمان می توانند منجر به از دست رفتن دندان های شما شوند. در برخی موارد، هیچ درمانی وجود ندارد، و از دست رفتن دندان اجتناب ناپذیر است.
دندانپزشک زمانی تحلیل داخلی را شناسایی خواهد کرد که عاج یا سمنتوم به داخل کانال دندان جذب شوند، و موجب التهاب سطوح داخلی یا بیرونی دندان شوند. وقتی دندان آسیب می بیند، بافت آن ملتهب می شود و جذب داخل ریشه آن می شود. این فرایند در نهایت منجر به ایجاد یک حفره داخل دندان می شود، که موجب تضعف دندان می شود و مستعد آسیب دیدن و پوسیدگی خواهد شد.
تحلیل ریشه دندان
تحلیل داخلی ریشه دندان چیست؟
تحلیل داخلی ریشه دندان پدیده ای نسبتاً ساده تر از نمونه خارجی آن است. معمولاً تصور می شود تحلیل داخلی ریشه دندان نتیجه التهاب مزمن طولانی مدت داخل عصب دندان (که در اصطلاح تکنیکی تحت عنوان پالپ شناخته می شود) باشد و اغلب بدون علامت و نشانه است. از بین عوامل متعدد، این التهاب می تواند نتیجه تحریک (مثلاً ممکن است پس از جایگذاری یک پر شدگی عمیق داخل دندان) یا تروما باشد.
انواع حوادث دندانی می توانند موجب بروز تحلیل داخلی دندان شوند، از جمله تروما، قرار گرفتن در معرض گرما یا مواد شیمیایی، یا حملات باکتریایی پالپ. قرمز رنگ شدن دندان نخستین نشانه تحلیل داخلی دندان است. دندانپزشک با مشاهده این علامت می تواند با گرفتن عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس از دندان تو خالی، ضایعات دندانی در آن منطقه را بیابد.
این تحلیل معمولاً پیش رونده است، و اگر آنقدر پیشرفت کند تا به سطح بیرونی ریشه دندان برسد، درمان غیر ممکن خواهد بود. درمان زود هنگام موفق ترین شکل درمان است، اما حتی موارد گسترده نیز گاهی اوقات می توانند معکوس شوند.
تحلیل ریشه دندان
تحلیل خارجی دندان چیست؟
درمان تحلیل خارجی دندان از درمان موارد دیگر دشوارتر است. به نظر می رسد از موارد دیگر شدیدتر باشد، معمولاً بدون علامت و نشانه است، و مشخصه ویژه آن حمله عروق خونی و بافت های همبند به داخل ریشه دندان از ساختارهای پیرامون آن است که در مکان های مختلف زیر خط لثه اتفاق می افتد. تغییر رنگ دندان ممکن است حاکی از بروز این نوع تحلیل باشد، اما اغلب تنها می تواند با تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس شناسایی شود.
به نظر می رسد تروما و جابجایی ارتودنتیک دندان ها شایع ترین علت بروز این شرایط باشد، گرچه کیست ها و تومورها، همینطور نهفتگی دندان های مجاور نیز می توانند نقش داشته باشند. تحلیل خارجی ریشه دندان ها همراه با درمان ارتودنسی (با بریس ها) در قسمت نوک ریشه دندان ها اتفاق می افتد، و اغلب از نظر وخامت جزئی است و در اکثر موارد خود محدود کننده است. تحلیل خارجی سرویکال (قسمت بالایی و گردنی ریشه دندان نزدیک به خط استخوان فک) قابل درمان است و اگر زود تشخیص داده شود می تواند درمان شود.
تحلیل خارجی که در وسط ریشه دندان، زیر سطح استخوان فک تشخیص داده شود، درمان دشوارتری خواهد داشت و اغلب تنها درمان ممکن کشیدن آن است. هر چه تحلیل خارجی دندان های شما زودتر شناسایی شود، ساده تر و با موفقیت بیشتری می تواند درمان شود. به همین دلیل است که باید حداقل هر سه سال یک مرتبه یک سری کامل عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس گرفته شود و دندان هایی که دچار تروما شده اند حتی باید بیشتر تحت نظر قرار داشته باشند.
تحلیل ریشه دندان
تحلیل ریشه دندان ها چگونه درمان می شود؟
درمان تحلیل داخلی ریشه دندان ها عموماً شامل درمان ریشه می شود (که در اصطلاح تکنیکی اندودانتیکس نامیده می شود)، که حین انجام آن پالپ همراه با عامل التهابی مسئول بروز اختلال از داخل حفره آن تخلیه می شود. پیشرفت این بیماری معمولاً آنقدر آرام است که در تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس می توان به موقع آن را شناسایی نمود. به همین دلیل بسیار مهم است که همه تصاویر رادیوگرافی ضروری که در فواصل زمانی منظم گرفته شده اند را نگهدارید.
تحلیل خارجی که قابل درمان باشد نیاز به درمانی دارد که شامل برداشتن بافت مهاجم ریشه دندان، درمان شیمیایی سطوح بیمار ریشه به منظور پیشگیری از بروز مجدد، و پس از آن جایگزینی بخش از دست رفته ساختار دندان با نوعی ماده ترمیم کننده باشد. موارد پیشرفته تر ممکن است اعصاب دندان شما را تحت تأثیر قرار دهند که مستلزم انجام درمان اندودانیتک خواهد بود.
در صورتی که تحلیل خارجی بسیار گسترده باشد، که معمولاً بیستر از تحلیل داخلی رخ می دهد، ممکن است هیچ درمانی امکان پذیر نباشد، و نیاز باشد دندان های شما کشیده شوند. باز هم باید اشاره کنیم، بسیار مهم است که همه تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس که به صورت متوالی می گیرید را نزد خود نگهدارید.