بخش تخصصی پیوند لثه
بیماری‌های لثه مثل عقب رفتگی لثه، نیاز به درمان پیوند لثه دارند. پیوند لثه نوعی از عمل جراحی دندان است که نسبتا روشی سریع و آسان می‌باشد. در این عمل متخصص پریودنتیت از سقف دهان، بافت لثه را برداشته و از آن برای لثه‌ی آسیب دیده استفاده می‌کند. عقب رفتگی لثه به آرامی رخ می‌دهد و به همین دلیل بسیاری از مردم متوجه بروز این اتفاق نمی‌شوند. در صورت عدم درمان چنین مشکلاتی، ممکن است در نهایت منجر به از دست رفتن دندان فرد شود. پیوند لثه در بیشتر موارد جنبه‌ی درمانی دارد، ولی برخی از مردم برای اصلاح طرح لبخند خود از این روش استفاده می‌کنند که در این صورت جنبه‌ی زیبایی دارد.
علت تیره شدن رنگ لثه ها
/0 نظرها/در مشکلات عمومی دندان و لثه, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
لثه ها بافت های محکمی هستند که دندان ها را در بر گرفته اند و آنها را محکم در جای خود نگه داشته اند. رنگ آنها می تواند از قرمز یا صورتی گرفته تا قهوه ای یا سیاه باشد. رنگ لثه ها در افراد مختلف متفاوت است. سیاه شدن لثه ها و دیگر تغییرات در رنگ لثه ها می تواند با مصرف داروها، شرایط پزشکی، کشیدن سیگار، یا دیگر عوامل مربوط به سبک زندگی اتفاق بیفتد.
سلامت دهانی خوب برای سلامت عمومی ضروری است. تغییرات در رنگ لثه ها می تواند حاکی از بروز یک مشکل در سلامت باشد، بنابراین فرد باید با پزشک صحبت کند تا علت آن را مشخص نماید.
علل سیاه شدن رنگ لثه ها
یک دسته شرایط هستند که می توانند موجب سیاه شدن لثه ها شوند، از جمله:
ملانین Melanin
بدن به طور طبیعی ملانین تولید می کند، ماده ای که به پوست، موها، و چشم ها رنگ می دهد. هر چپه ملانین موجود در بدن فرد بیشتر باشد، پوست، موها، و چشم های او نیز تیره تر خواهند بود. قهوه ای تیره یا سیاه بودن لثه ها می تواند به علت وجود ملانین بیشتر در بدن فرد باشد. اگر لثه های فرد همیشه تیره بوده اند، جای هیچگونه نگرانی نیست.
با این حال، در صورتی که رنگ لثه ها به مرور زمان و طی مدت کوتاهی تغییر کند، یا در صورتی که لکه های سیاه رنگ روی لثه ها بوجود بیایند، این احتمال وجود دارد که این تغییر رنگ به دلیل ملانین نباشد و حاکی از بروز مشکلاتی مانند بیماری ها باشد.
کشیدن سیگار
کشیدن سیگار می تواند موجب تغییر رنگ لثه ها شود. این مشکل عموماً تحت عنوان ملانوز (سیاهی غیر طبیعی پوست یا سرطان سیاه) افراد سیگاری شناخته می شود. سلول های خاصی در بدن به نام ملانوسیت ها هستند که ملانین تولید می کنند. نیکوتین موجود در تنباکو می تواند باعث شود ملانوسیت ها بیشتر از همیشه ملانین تولید کنند.
ممکن است لثه ها قهوه ای یا سیاه شوند. تغییر در رنگ لثه ها می تواند به شکل لکه ای ظاهر شود یا همه لثه ها را درگیر سازد. داخل گونه ها و لب ها نیز ممکن است درگیر شوند. تحقیقات نشان داده اند بین ترک سیگار و کاهش تیرگی رنگ لثه ها ارتباط مستقیم وجود دارد. بنابراین، لکه های تیره رنگی که با کشیدن سیگار روی لثه ها بوجود آمده اند، با ترک سیگار می توانند از بین بروند.
داروها
مینوسایکلین برای درمان آکنه و برخی عفونت ها مانند کلامیدیا (نوعی بیماری مقاربتی مانند سوزاک) استفاده می شود. یکی از عوارض جانبی غیر معمول مینوسایکلین تولید رنگدانه یا تغییر رنگ است، که گاهی اوقات می تواند در دهان اتفاق بیفتد. فرد باید راجع به تغییر رنگ لثه های خود در نتیجه مصرف دارو با پزشک خود صحبت کند تا داروی دیگری برای وی تجویز شود.
تیره شدن رنگ لثه
آمالگام تتو Amalgam tattoo
آمالگام تتو یک ضایعه مربوط به رنگدانه ها در مخاط دهان است که می تواند هر جایی داخل دهان بوجود بیاید، اما معمولاً در کنار یک پر شدگی اتفاق می افتد و شبیه لکه های سیاه، خاکستری، یا آبی رنگ داخل دهان ظاهر می شود. آمالگام ترکیبی از فلز موجود در پر شدگی دندان و و روکش آن است. اگر ذرات این ماده کنده شوند، می توانند زیر پوست لثه قابل مشاهده باشند. معمولاً برای آمالگام تتو درمانی انجام نمی شود، زیرا هیچ خطری برای سلامت ندارند.
تیره شدن رنگ لثه
ژنژیویت حاد
ژنژیویت حاد زخمی نکروز دهنده Acute necrotizing ulcerative gingivitisنوعی عفونت لثه است که تحت عنوان دهان خندقی و بیماری ونسان نیز شناخته می شود. این بیماری موجب بروز تب، در لثه ها، و بوی بد دهان می شود. اگر عفونت باعث شود یک لایه بافت مرده روی لثه ها تشکیل شود، می تواند موجب سیاه یا خاکستری شدن لثه ها نیز شود. دهان خندقی نتیجه رشد سریع باکتری ها داخل دهان ، و معمولاً نتیجه ژنژیویت یا بیماری لثه، است. باکتری ها می توانند در نتیجه بهداشت بد دهان، استرس، کم خوابی، یا رژیم غذایی ناسالم افزایش پیدا کنند.
علائم اولیه دهان خندقی عبارتند از خونریزی لثه ها، بوی بد دهان، افزایش بزاق دهان، و احساس بیماری. روی لثه ها و لبه های دندان ها نیز ممکن است زخم ایجاد شود. درمان ساده است. دندانپزشک دهان را پاکسازی و آنتی بیوتیک تجویز خواهد کرد. شستشوی دهان با دهانشویه های دارویی و تمیز نگه داشتن دندان ها و لثه ها به پیشگیری از بروز مکرر عفونت ها کمک خواهد کرد.
تیره شدن رنگ لثه
بیماری آدیسون
بیماری آدیسون Addison’s diseaseغدد آدرنال را تحت تأثیر قرار می دهد، که هورمون های متعددی تولید می کنند. اختلال موجب توقف تولید هورمون های کافی می شود. علائم اولیه عبارتند از:
علائم اولیه عبارتند از:
·خستگی
·احساس خستگی بیشتر از معمول
·کاهش وزش نا خواسته
·کاهش اشتها
·ضعف ماهیچه ها
با پیشرفت بیماری آدیسون، فرد ممکن است تیرگی لثه ها و لب ها را نیز تجربه کند. این بیماری، علاوه بر تحت تأثیر قرار دادن لب ها و لثه ها می تواند موجب بروز لکه های تیره تر روی پوست دیگر قسمت های بدن شود. شایع ترین محل هایی که لکه های تیره ایجاد می شوند زانوها، آرنج ها، خطوط کف دست، و اطراف اسکارها هستند.
در اکثر موارد، بیماری آدیسون در نتیجه بروز مشکلات برای سیستم ایمنی بدن بوجود می آید. این باعث می شود بدن غدد آدرنال را مورد حمله قرار دهد و به آنها آسیب برساند. در صورتی که بیماری آدیسون درمان نشود، می تواند موجب بروز مشکلات شدیدی شود. اگر سطح هورمون ها کاهش زیادی داشته باشد، می تواند منجر به بحران آدرنال شود.
علائم بحران آدرنال عبارتند از کم آبی شدید بدن، تنفس سریع و سطحی، خواب آلودگی، و رنگ پریدگی پوست. بحران آدرنال نوعی شرایط اورژانسی پزشکی محسوب می شود.
تیره شدن رنگ لثه
سندروم پوتز جگرز
سندرم پوتز جگرز Peutz-Jeghers syndrome نوعی شرایط ژنتیکی است که می تواند موجب بالا رفتن خطر تشکیل پولیپ یا سرطان شود. یکی از علائم اولیه آن ظاهر شدن لکه های پوستی به رنگ آبی تیره یا قهوه ای تیره است. این لکه ها می توانند داخل دهان و نیز روی پوست انگشتان پا و دست ایجاد شوند.
لکه های پوتز جگرز عموماً در کودکان ظاهر می شوند و با افزایش سن ناپدید می شوند. علامت کلیدی دیگر خونریزی یا انسداد روده است، که معمولاً آن نیز در کودکی مشاهده می شود.
درمان های تیرگی رنگ لثه ها
درمان تیرگی رنگ لثه ها به علت بروز آن بستگی دارد. شرایطی مانند عفونت لثه ها یا بیماری آدیسون معمولاً نیاز به درمان دارویی دارند. تغییر رنگ لثه ها در نتیجه کشیدن سیگار را نیز می توان معکوس کرد. با این حال، سفید کردن لثه ها می تواند باعث شود به لثه ها آسیب وارد شود و باید تنها توسط متخصص انجام شود.
ایمپلنت های دندانی زیگوماتیک
/0 نظرها/در مشکلات عمومی دندان و لثه, مقالات آموزشی کاشت ایمپلنت, مقالات جراحی و درمان لثه /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
هیچ کس انجام جراحی های دندانی را دوست ندارد، اما گاهی اوقات آنها ضروری هستند. اگر روزی در شرایطی قرار گرفتید که نیاز به ایمپلنت های دندانی داشتید، اما به شما گفته شد به دلیل کمبود استخوان در فک بالای خود گزینه مناسبی برای دریافت ایمپلنت ها در این قسمت ها نیستید، شاید به این نتیجه برسید که واقعاً نمی توانید ایمپلنت دریافت کنید و کار دیگری نمی توان انجام داد. با این حال، به لطف پیشرفت هایی که در فناوری صورت گرفته است، تحقیقات منجر به ابداع ایمپلنت هایی تحت عنوان “زیگوماتیک” شده اند. چند دقیقه صرف خواندن این مطلب کنید تا بیشتر راجع به آنها بدانید.
ایمپلنت های دندانی زیگوماتیک
ایمپلنت زیگوماتیک چیست؟
ایمپلنت های زیگوماتیک جایگزینی برای ایمپلنت های سنتی و معمولی هستند که با استفاده از دریل و ایجاد حفره به صورت مستقیم در استخوان فک کاشته می شوند. به جای آنها می توان از ایمپلنت های زیگوماتیک استفاده کرد که از ایمپلنت های معمولی بلندتر هستند. ایمپلنت های زیگوماتیک به صورت ویژه برای افرادی طراحی و ساخته شده اند که تحلیل یا پوکی استخوان شدید داشته اند. این نوع ایمپلنت ها علاوه بر آنکه از ایمپلنت های سنتی بلندتر هستند، کج نیز می باشند. این نوع ایمپلنت ها داخل استخوانی از فک بالا قرار می گیرند که به توده متراکم استخوان زیگوما نزدیک است.
این تفاوت در محل کاشت ایمپلنت به این معناست که ایمپلنت های زیگوماتیک می توانند پایه ای امن و بی خطر برای ایمپلنت دندانی شما فراهم آورند در حالی که ایمپلنت های دندانی ممکن است نتوانند چنین امکانی را فراهم آورند. در مواردی که افراد با تخریب شدید فک ممکن است نتوانند این جراحی را انجام دهند، پیشرفت هایی که منجر به ابداع ایمپلنت های زیگوماتیک شده اند، بهره مند شدن از ایمپلنت های دندانی را برای آنها ممکن ساخته است.
ایمپلنت های دندانی زیگوماتیک
ایمپلنت های زیگوماتیک چگونه عمل می کنند؟
همانطور که قبلاً نیز گفته شد، ایمپلنت های زیگوماتیک به قسمتی از استخوان فک متصل می شوند که به استخوان زیگوما نزدیک است. سه روز پس از جراحی، روکش دندانی ثابت روی ایمپلنت را می توان کار گذاشت. زمان بهبود معمول پس از این فرایند حدود چهار ماه است. پس از این بازه زمانی، می توان روکش نهایی را روی ایمپلنت قرار داد تا فرایند به طور کامل به اتمام برسد. نتیجه نهایی دندان های جدیدی است که فرد قبل از ایمپلنت های زیگوماتیک نمی توانست آنها را داشته باشد.
ایمپلنت های دندانی زیگوماتیک
آیا می توان از پیوند استخوان بهره مند شد؟
بیمارانی که تحلیل استخوان داشته اند، به شکل سنتی نیاز به پیوند استخوان دارند که 6 ماه تا یک سال به طول درمان می افزاید و نرخ شکست بالاتری دارد. اما با ایمپلنت های زیگوماتیک، کل فرایند احیاء دندان های از دست رفته بیمار یک روز به طول خواهد انجامید و هیچ پیوند استخوانی نیاز نخواهد بود.
مزایای ایمپلنت های زیگوماتیک
ثبات اولیه فوق العاده برای عملکرد فوری
ایمپلنت های زیگوماتیک به گونه ای طراحی شده اند که فرایندهای ترمیمی را حمایت می کنند که بارگذاری سریع (قرار گیری روکش روی ایمپلنت بلافاصله پس از کاشت) را ممکن می سازند. این اجازه می دهد بیمارانی که تحلیل استخوان شدید داشته اند بلافاصله پس از جراحی کاشت ایمپلنت، روکش روی ایمپلنت آنها قرار بگیرد، و نیاز نیست به طور میانگین 9 ماه صبر کرد و تحت جراحی های مختلف قرار گرفت.
علاوه بر سرعت بالای عملکرد جراح برای تکمیل فرایند کاشت ایمپلنت و بارگذاری آن، بیمار نیز ناراحتی کمتری تحمل خواهد کرد. از آنجا که روکش تحت حمایت ایمپلنت است، و روی بافت نرم محل جراحی قرار ندارد، این بافت پس از جراحی کمتر تحت فشار قرار می گیرد در نتیجه بیمار درد و ناراحتی کمتری خواهد داشت. علاوه بر این، با تکمیل سریع تر فرایند کاشت، بیمار اعتماد به نفسی که با از دست رفتن دندان ها از دست داده بود را خیلی سریع تر بدست خواهد آورد.
دیگر مزایای ایمپلنت های زیگومایتک عبارتند از تعداد مراجعات کمتر به جراح و دندانپزشک، و مداخلات تهاجمی کمتر برای فرایندهای پیوند استخوان.
انعطاف پذیری بیشتر در انجام جراحی
ایمپلنت های زیگوماتیک به گونه ای طراحی شده اند که در استخوان زیگوماتیک قرار بگیرند و گزینه ای فوق العاده برای عبور از تحلیل شدید ماگزیلا باشند. علاوه بر این، بدنه این نوع ایمپلنت ها رزوه ندارد (دندانه دار نیست) در نتیجه با بافت نرم در تماس است، و بسته به موقعیت آناتومیک اجزاء بدنه ایمپلنت، می تواند خارج از سینوس ماگزیلا قرار بگیرد بدون آنکه برای بافت نرم مشکلی بوجود بیاورد. به منظور ایجاد حمایت بیشتر برای ایمپلنت، بخش بالایی ایمپلنت باید تحت حمایت استخوان قرار داشته باشد. صاف و مستقیم بودن سر ایمپلنت اجازه می دهد در طول جایگذاری انعطاف پذیری بیشتری داشته باشد.
ایمپلنت های زیگوماتیک در ارتفاع های مختلفی وجود دارند، از 30 میلی متر گرفته تا 5/52 میلی متر، که همه آنها اتصال هگز خارجی دارند.
ایمپلنت های دندانی زیگوماتیک
نکته آخر اینکه، دو زاویه متفاوت ایمپلنت اجازه می دهند روکشی که روی ایمپلنت قرار می گیرد انعطاف بیشتری داشته باشد. این یک گام بسیار مهم است که با تکنیک زیگوماتیک امکان پذیر شده است.
کمک به خدمات رسانی بهتر به تعداد بیماران بیشتر
ایمپلنت زیگوماتیک به گزینه ای مناسب برای مواردی تبدیل شده است که ماگزیلا دچار تحلیل شدید شده است. بدون این نوع ایمپلنت ها، بسیاری از بیماران به فرایند تهاجمی پیوند استخوان نیاز خواهند داشت تا حجم کافی استخوان برای قرار گیری ایمپلنت های سنتی فراهم شود. با استفاده از ایمپلنت های زیگوماتیک عملکرد و زیبایی ایمپلنت پس از جراحی بیشتر خواهد بود.
آبسه لثه
/0 نظرها/در مشکلات عمومی دندان و لثه, مقالات جراحی و درمان لثه /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
آبسه لثه چیست؟
آبسه حفره ای پر از چرک است که در قسمت های مختلف بدن، از جمله داخل دهان، گسترش می یابد. برخی افراد دچار آبسه دندان می شوند که منطقه اطراف دندان را تحت تأثیر قرار می دهد. اما گاهی اوقات، آبسه می تواند روی لثه نیز شکل بگیرد. آبسه لثه که آبسه پریودنتال نیز نامیده می شود، شرایط دردناکی است که می تواند منجر به بروز مشکلات جدی شود. مهم است که با علائم آبسه لثه آشنایی داشته باشید و اگر با یکی از آنها مواجه شدید، به دنبال درمان پزشکی باشید.
آبسه لثه
علل بروز آبسه لثه کدامند؟
آبسه لثه زمانی اتفاق می افتد که باکتری های موجود در دهان منجر به بروز عفونت در فضای بین دندان و لثه ها شوند. برخی آبسه های لثه ناشی از بیماری های پریودنتال هستند، که در نتیجه بهداشت ضعیف دهان و دندان ها بوجود می آیند.
بیماری پریودنتال شرایط التهابی لثه ها است که زمانی گسترش می یابد که پلاک زیر لثه ها انباشته می شود. پلاک لایه بسیار چسبناک و بی رنگی از باکتری ها است. وقتی این لایه به طور منظم با مسواک زدن و کشیدن نخ دندان زدوده نشود، عفونت می تواند در بافت های اطراف اتفاق بیفتد. این می تواند منجر به تشکیل آبسه شود.
آبسه لثه می تواند در نتیجه پاکت پریودنتال عمیق نیز ایجاد شود. پاکت پریودنتال فضایی است که در نتیجه بیماری لثه اطراف دندان ها شکل می گیرد. باکتری می تواند در این فضا زندگی کند. در صورتی که غذا و پلاک در این فضا پنهان شوند، باکتری می تواند رشد کند.
داشتن سیستم ایمنی ضعیف نیز می تواند منجر به بروز آبسه لثه شود زیرا سیستم ایمنی بدن شما قادر نیست با عفونت مبارزه کند. عواملی که می توانند از دفاع بدن بکاهند عبارتند از خستگی، استرس، یا داشتن بیماری مزمن.
آبسه لثه
علائم و نشانه های آبسه لثه
ممکن است به برخی شرایط دهان و لثه ها توجه نشود و در مراحل اولیه منجر به بروز علائم کوچکی شوند. این شرایط در مورد آبسه لثه صدق نمی کنند. این آبسه ها می توانند منجر به بروز درد مداوم و شدید در منطقه ای شوند که تحت تأثیر قرار گرفته است. اگر دهان خود را باز کنید و به منطقه نگاهی بیندازید، ممکن است متوجه تورم و قرمزی نیز شوید. دیگر علائم آبسه لثه عبارتند از:
· حساسیت به غذاها و نوشیدنی های سرد یا داغ.
· درد حین جویدن.
· لق شدن دندان.
· مزه بد داخل دهان (ناشی از خروج چرک).
· ترشح چرک.
· تب.
آبسه لثه
آبسه لثه چگونه تشخیص داده می شود؟
اگر درد و سوزش لثه، یا مزه بد چرک و عفونت داخل دهان را تجربه کردید، این نشانه ها و علائم را نادیده نگیرید. هر چه سریعتر از دندانپزشک خود وقت بگیرید. دندانپزشک بر اساس علائم و نشانه های شما می تواند آبسه لثه شما را شناسایی کند (یا تشخیص دیگری دهد).
طی این جلسه، دندانپزشک ممکن است لثه های شما را معاینه کند و نشانه های عفونت را جستجو کند. این علائم شامل درد، تورم، یا قرمزی هستند. در کنار مشاهدات و معاینات چشمی لثه ها، ممکن است دندانپزشک از شما بخواهد تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس بگیرد تا از عدم وجود بیماری پریودنتال (لثه) یا دندان عفونی (در نتیجه عفونت پالپ دندان) مطمئن شود. تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس می تواند به دندانپزشک شما کمک کند بررسی کند که آیا تحلیل استخوان در نتیجه عفونت نیز اتفاق افتاده است یا خیر. علائم و نشانه های آبسه لثه می توانند به مرور زمان به تدریج بهبود پیدا کنند.
درمان های آبسه لثه
به خاطر داشته باشید که آبسه لثه به صورت خود به خود بهبود کامل نخواهد یافت. برای شروع درمان لازم است به دندانپزشک مراجعه کنید. درمان های آبسه لثه شامل تخلیه آبسه و خارج کردن هر گونه مواد زائدی هستند که داخل پاکت پریودنتال وجود دارند. دندانپزشک می تواند فرایند پاکسازی عمقی به نام جرمگیری و تسطیح سطح ریشه را پیشنهاد دهد. این فرایند پلاک ها و جرم های بالا و زیر سطح خط لثه را پاکسازی می کند.
تخلیه آبسه برای خارج کردن عفونت و پیشگیری از بروز مشکلات بیشتر ضروری است. این فرایند عبارت است از ایجاد یک برش روی آبسه. دندانپزشک ممکن است قبل از آغاز فرایند، برای بی حس کردن منطقه ای که نیاز به درمان دارد از داروهای بی حس کننده موضعی استفاده کند.
دندانپزشک می تواند از تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس استفاده کند تا مشخص نماید آیا آبسه لثه منجر به تحلیل استخوان شده است یا خیر. بسته به میزان تحلیل استخوان، دندانپزشک ممکن است کشیدن دندان را انتخاب کند. علاوه بر این ممکن است فرایندی برای بازسازی استخوان یا بافت از دست رفته لثه پیشنهاد دهد.
آبسه لثه، گاهی اوقات می تواند حتی پالپ دندان که مرکز دندان است را نیز تحت تأثیر قرار دهد. پالپ از عروق خونی، اعصاب و بافت های همبند ساخته شده است. در صورتی که پالپ تحت تأثیر قرار گرفته باشد، برای تخلیه بخش های آسیب دیده دندان ممکن است نیاز به درمان ریشه (عصب کشی) داشته باشید.
داروها
علاوه بر این فرایندهای دندانی برای تخلیه و درمان عفونت، دندانپزشک ممکن است یک دوره آنتی بیوتیک نیز تجویز کند. اگر دندانپزشک قادر به تخلیه کامل عفونت نباشد، آنتی بیوتیک می تواند به کاهش تورم کمک کند. علاوه بر این، این داروها می توانند به پیشگیری از بروز مجدد عفونت کمک کنند و مانع گسترش عفونت به دیگر قسمت های بدن شوند. در صورت تجربه هر گونه دردی، دندانپزشک شما می تواند داروی مسکن برای شما تجویز کند.
هیچ راهی برای درمان آبسه لثه در منزل وجود ندارد. به منظور کاهش درد و حساسیت تا زمانی که به دندانپزشک مراجعه می کنید، دهان خود را با آب گرم و نمک شستشو دهید یا برای کاهش التهاب، داروهای مسکن OTC مانند ایبوپروفن مصرف نمایید.
پیشگیری از بروز آبسه لثه
برای پیشگیری از بروز آبسه لثه باید بهداشت دهان را به خوبی رعایت نمود، که عبارت است از مسواک زدن و کشیدن نخ دندان به طور منظم. دو تا سه مرتبه در طول روز، بویژه پس از وعده های غذایی مسواک بزنید. این کار می تواند مقدار پلاک هایی که روی دندان ها و یزر خط لثه ها انباشته می شوند را کاهش دهد. بعلاوه، حداقل یک مرتبه در طول روز نخ دندان بکشید تا ذرات غذا و پلاک چسبیده به لثه ها را بردارید.
برای مراجعه به دندانپزشک و پاکسازی های منظم برنامه ریزی کنید. هر شش ماه یک مرتبه پاکسازی های تخصصی را روی دندان های خود انجام دهید. دندانپزشک می تواند سلامت لثه ها و دندان های شما را بررسی نماید و مشکلات دهانی را خیلی زود تشخیص دهد تا از بروز بیماری و عفونت پیشگیری نماید.