بخش تخصصی جراحی درمانی با لیزر
مشکلات و بیماریهای لثه از جمله مشکلات شایع محسوب می‌شوند که نیاز به درمان دارند. روشهای متنوعی برای درمان این عارضه مورد استفاده قرار می‌گیرند. لیزر یکی از مدرنترین روشها در راستای درمان بیماریهای لثه می‌باشد که در مقایسه با دیگر روشها مزیتهایی از قبیل هزینۀ کمتر، غیر تهاجمی بودن، سهولت بیشتر و عوارض و مراقبتهای بعدی کمتر دارد، و از همه مهمتر بدون برش و خونریزی بودن آن است. مطالعات بسیاری حاکی از آن است که لیزر نیز در مقایسه با دیگر گزینه‌های درمانی، نتایجی مشابه داشته است. البته هر نوع لیزر دارای طول موج و سطح قدرت متفاوتی می‌باشد که می‌تواند بدون خطر برای درمان بیماریهای لثه مورد استفاده قرار گیرد که البته انتخاب نوع مناسب آن متناسب با هر مشکلی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
بازسازی و پیوند استخوان لثه پیش از کاشت ایمپلنت فوری
/0 نظرها/در مقالات آموزشی کاشت ایمپلنت /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
در مقاله قبل گفتیم که با فراهم بودن همه شرایط، امکان کاشت ایمپلنت فوری وجود دارد. اما ممکن است برای حفظ و بازسازی بافت لثه و استخوان پیرامون آن نیاز باشد اقدامات خاصی انجام داد.
بازسازی و تقویت استخوان و لثه پیش از کاشت ایمپلنت فوری
بازسازی و پیوند بافت استخوان
هرچند بافت زنده استخوان به ظاهر منسجم، یکپارچه و غیر قابل تغییر به نظر می رسد، اما این بافت دائماً در حال بازسازی و بازتولید خود از طریق جایگزینی سلول های قدیمی با سلول های جدید است. زمانی که یک دندان از دست می رود، به تدریج آب می رود (از حجم آن کاسته می شود). اگر این تحلیل رفتن بافت استخوان مورد توجه قرار نگیرد و درمان نشود، تحلیل استخوان فک ادامه پیدا می کند و ممکن است منجر به بروز مشکلات دهانی بیشتر، از جمله کنار رفتن بافت لثه از روی دندان (تحلیل لثه) و در نهایت از دست رفتن دندان های بیشتر شود. نتایج بسیاری مطالعات حاکی از آن است که ایمپلنت های دندان می توانند روند تحلیل استخوان را متوقف کنند؛ به همین دلیل است که ایمپلنت ها درمان برگزیده برای جایگزینی دندان های از دست رفته هستند.
بعلاوه، تحقیقات نشان می دهند در افرادی که ایمپلنت های دندان را فوراً همراه با درمان های تکمیلی دریافت می کنند تا بازسازی بافت را ارتقاء دهند، در مقایسه با افرادی که از درمان های اضافی بهره مند نمی شوند، تحلیل لثه کمتری مشاهده شده است. امروزه، یکی از این درمان ها- پیوند استخوان- به یکی از بخش های همیشگی روند کاشت ایمپلنت دندان تبدیل شده است. مواد پیوندی که داخل حفره دندان اطراف ایمپلنت قرار داده می شوند می توانند تحلیل استخوان را کاهش دهند و به رشد مجدد طبیعی استخوان کمک کنند. در گذشته، استخوان خود بیمار به عنوان پیوند استفاده می شد؛ امروزه، به طور معمول بافت های فراوری شده از یک فرد اهدا کننده استفاده می شوند یا مواد استریل فراوری شده استخوان از یک حیوان که برای مصارف انسانی بی خطر هستند. می توان از یک غشاء محافظ خاص از جنس مواد طبیعی یا ترکیبی برای قرار دادن در منطقه ای استفاده کرد، که انتظار می رود استخوان در آنجا رشد کند. این غشاء در تکنیکی به نام “بازسازی هدایت شده استخوان Guided Bone Regeneration) GBR) مورد استفاده قرار می گیرد.
داشتن بافت استخوانی با کیفیت به میزان کافی، برای حصول اطمینان از خوب قرار گرفتن ایمپلنت داخل استخوان فک از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بعلاوه، سلامت و تراکم این بافت برای حفظ سلامت بافت لثه در دراز مدت نیز حیاتی است. تحقیقات نشان داده اند که ضخامت حدود 2 میلی متر استخوان برای پیشگیری از تحلیل لثه اطراف ایمپلنت ضروری است. در صورتی که این میزان استخوان به طور طبیعی وجود نداشته باشد، می تواند با استفاده از ترکیب تکنیک های پیوند استخوان و GBR تقویت شود.
بازسازی و تقویت استخوان و لثه پیش از کاشت ایمپلنت فوری
اهمیت بافت نرم
برای داشتن یک کاشت ایمپلنت موفق، علاوه بر استخوان، سلامت بافت نرم (لثه) نیز بسیار مهم است- مخصوصاً در قسمت هایی از دهان که قابل مشاهده هستند. در این قسمت ها، حتی کوچکترین آب رفتگی (تحلیل) استخوان نیز به شدت قابل مشاهده خواهد بود. به محضی که ایمپلنت دندان کاشته می شود، همزمان که فرایند پیوند استخوان انجام می شود، روند اتصال بافت لثه به آن آغاز می شود. حفظ سلامت بافت نرم و سخت می تواند موفقیت کاشت ایمپلنت را، هم به لحاظ زیبایی و هم از نظر عملکردی تحت تأثیر قرار دهد.
خواه تکنیک کاشت ایمپلنت فوری انتخاب شود یا نه، بافت لثه برای حفظ آناتومی و ظاهر سالم خود در دراز مدت به تقویت نیاز دارد. در محل هایی که بافت لثه به طور طبیعی نازک تر است، انجام پیوند بافت نرم همزمان با کاشت ایمپلنت منجر به حفظ استخوان بیشتری خواهد شد. نتایج تحقیقات نشان می دهند، در قسمت هایی که پیوند بافت نرم انجام می شود، در مقایسه با قسمت هایی که به طور طبیعی بافت نازک تری دارند، میزان استخوان بیشتری حفظ می شود. پیوند بافت نرم، مخصوصاً در پیشگیری از تحلیل لثه اطراف ایمپلنت در جلوی دهان اهمیت دارد.
پیوند لثه برای کاشت ایمپلنت
برای تأمین و نیز استفاده از بافت نرم برای پیوند، روش های مختلفی وجود دارد. می توان یک لایه نازک از بافت لثه خود فرد را از جای دیگری در داخل دهان برداشت و آن را به روش جراحی در جایی که نیاز است، متصل نمود. این روش “خود پیوندینه” (اتوگرافت autograft) نامیده می شود. هر چند میزان موفقیت این روش بسیار بالاست، اما این فرایند به یک محل جراحی دوم نیاز دارد، که گاهی اوقات موجب بروز ناراحتی بیشتر می شود. این روش بویژه برای افرادی مناسب است که بافت لثه آنها به طور طبیعی ضخیم است و نشان داده است که در دراز مدت در برابر تحلیل مقاوم است.
درست مانند بافت استخوان، این امکان وجود دارد که به جای استفاده از بافت لثه خود فرد، مواد فراوری شده انسانی از فرد اهداء کننده دیگری مورد استفاده قرار گیرند. از این طریق از ایجاد محل جراحی دوم پیشگیری خواهد شد. این روش “هم پیوندینه” (آلوگرافت allograft) نامیده می شود. مواد پیوندی فراوری شده ی غیر فعال، حاوی سلول و عروق خونی نیستند، به این معنا که پیوند آنها با محل جدیدی که در آن قرار می گیرد با سرعت کمتری صورت خواهد گرفت؛ با این حال، محل جراحی دوم ایجاد نخواهد شد.
بازسازی و تقویت استخوان و لثه پیش از کاشت ایمپلنت فوری
فرایندی که در کاشت ایمپلنت فوری با موفقیت مورد استفاده قرار گرفته است تکنیک “dermal apron” نامیده می شود. در این روش، همزمان با قرار گرفتن ایمپلنت درون استخوان فک، ترکیبی از مواد استخوان فراوری شده استریل درون حفره دندان قرار داده می شود. سپس دندان مصنوعی موقت به ایمپلنت متصل می شود، و مواد پیوندی بافت نرم فرد اهداء کننده تعدیل داده می شوند تا اطراف بافت را تقویت کند. این تکنیک می تواند از ضخامت بافت لثه بکاهد و به حفظ استخوان زیر آن کمک کند، در حالی که نیاز نیست فرد یک مرتبه دیگر ناراحتی های مربوط به محل جراحی دوم در روش اتوگرافت را تحمل کند.
کاشت ایمپلنت فوری پس از کشیدن دندان
/0 نظرها/در مقالات آموزشی کاشت ایمپلنت /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
کاشت فوری یا با فاصله ایمپلنت پس از کشیدن دندان
یکی از موانعی که پیش روی بیمارانی قرار دارد که قصد کاشت ایمپلنت دندانی دارند مدت زمان لازم برای اتمام درمان است. به طور سنتی، این فرایند طی دو مرحله جراحی انجام می شود و برای بهبود بافت، پس از کشیدن دندان باید هشت ماه صبر کرد تا بتوان پس از آن یک ایمپلنت دندانی جدید دریافت کرد. با این حال، با وجود پیشرفت هایی که در شکل سطوح ایمپلنت ها و نیز تکنیک های انجام این فرایند صورت گرفته است این امکان وجود دارد که درست پس از کشیدن دندان، ایمپلنت دندانی درون حفره آن قرار بگیرد و میزان موفقیت آن به اندازه کاشت با فاصله زمانی پس از کشیدن دندان باشد.
اینکه دقیقاً چند مرحله نیاز خواهد بود به وضعیت فرد بستگی خواهد داشت. اول اینکه، در صورتی که دندان هایی درون دهان وجود داشته باشند که به شدت پوسیده یا آسیب دیده باشند، پیش از کاشت ایمپلنت باید کشیده شوند. با این حال، کشیدن دندان تا اندازه ای که شما تصور می کنید فرایند چندان دشواری نیست: در واقع، این فرایند عموماً تحت بی حسی موضعی انجام می شود، و معمولاً با دستکاری آرام دندان انجام می شود تا اینکه دندان لق شود و بیرون بیاید.
کاشت فوری ایمپلنت پس از کشیدن دندان
زمانی که فرایند کشیدن دندان پیش از کاشت ایمپلنت انجام می شود، هدف خارج کردن دندان از درون حفره استخوانی یا بافت های لثه پیرامون آن با کمترین درد ممکن است. اگر این کار با موفقیت انجام شود، اغلب این امکان وجود دارد ایمپلنت- یک پست پیچ مانند کوچک به اندازه ریشه دندان- فوراً پس از کشیدن دندان درون حفره آن قرار بگیرد. قرار گرفتن فوری ایمپلنت می تواند به چند دلیل مطلوب باشد: کل طول درمان کمتر خواهد بود و بیمار زودتر شاهد نتیجه آن خواهد بود.
ایمپلنتی که به تازگی درون استخوان فک قرار داده شده است، باید تا چند هفته هیچ درمانی روی آن انجام نشود. این دوره انتظار به ایمپلنت اجازه می دهد با استخوان فک جوش بخورد. با این حال، در برخی موارد این امکان وجود دارد که فرد فوراً وارد مرحله بعد شود: دریافت یک روکش دائم (دندان جایگزین) همان روزی که دندان کشیده شده است و ایمپلنت کاشته شده است.
البته هر حفره دندانی گزینه ای مناسب برای کاشت فوری ایمپلنت است تا زمانی که استخوان کافی اطراف و زیر ریشه دندان وجود داشته باشد، تا اجازه دهد بهترین ترمیم صورت گیرد. گرفتن تصویر سه بعدی پیش از جراحی برای بررسی آناتومی فک بیمار کمک کننده خواهد بود.
آیا باید به فکر جایگزینی فوری برای دندان کشیده شده باشید؟
قرار دادن جایگزینی فوری برای یک دندان چندین مزیت دارد: نیاز نخواهد بود برای پوشاندن فاصله بین دندان ها، از دندان مصنوعی استفاده کنید. برای تکمیل درمان نیاز خواهد بود تنها یک مرتبه به دندانپزشک مراجعه کنید. با این حال، روکش موقتی که در ابتدا روی ایمپلنت قرار می گیرد دائم نخواهد بود- اندازه آن اندکی کوچکتر از اندازه ای است که باید باشد، بنابراین هنگام بستن بایت، با دیگر دندان ها برخورد نخواهد کرد و خطر آسیب به ایمپلنت در طول دوره ایجاد اتصال بین ایمپلنت و استخوان به حداقل میزان خود خواهد رسید. با این حال، باز هم باید از جویدن غذا روی این دندان جدید خودداری کنید، و احتمالاً نیاز خواهد بود یک روز دیگر برای قرار دادن روکش دائم روی ایمپلنت مراجعه نمایید. در نهایت، به سختی می توان بین روکش دائم ایمپلنت و دندان های طبیعی و سالم تفاوتی قائل شد.
نقاط ضعف کاشت فوری ایمپلنت پس از کشیدن دندان
با وجود تمام نکاتی که ذکر شد، کاشت فوری ایمپلنت پس از کشیدن دندان نقاط ضعفی نیز دارد: وارد آوردن فشار زیاد به ایمپلنتی که هنوز به طور کامل با استخوان پیرامون خود جوش نخورده است می تواند موجب شکست فرایند کاشت ایمپلنت شود. خبر خوب اینکه، این اتفاق به ندرت رخ می دهد. نتایج تحقیقات حاکی از آن است که تحت شرایط مناسب، میزان موفقیت این فرایند، به اندازه فرایند قرار دادن با تأخیر روکش روی ایمپلنت است.
کاشت فوری ایمپلنت پس از کشیدن دندان
کدام روش درمان برای من بهتر است؟
متخصص کاشت ایمپلنت بر اساس وضعیت شما پیشنهادات خاصی برای شما خواهد داشت. به طور کلی، افرادی که بافت لثه یا استخوان آنها نازک تر (خواه در نتیجه عوامل ژنتیکی، یا ناشی از شرایط پزشکی) است، بهتر است به فکر یک روند چند مرحله ای باشند. این روش درمان برای افرادی که بافت لثه آنها از قبل دچار عدم تقارن است – خط لثه در امتداد خط لبخند فرد نا متوازن است- نیز ضروری است. بعلاوه، در افرادی که خوردن غذاهای نرم برای مدتی برای آنها دشوار است، یا نمی توانند به دستورالعمل های پس از جراحی عمل کنند نیز باید این روش درمان استفاده شود.
اما در صورتی که هیچ یک از این مشکلات وجود نداشته باشد، کاشت فوری ایمپلنت دندان درست پس از کشیدن دندان، گزینه ای موفقیت آمیز خواهد بود- مخصوصاً زمانی که کشیدن دندان با کمترین آسیب ممکن انجام شده باشد؛ اما معمولاً حفره دندان بزرگتر از قطر ایمپلنت دندانی است که قرار است کاشته شود و معمولاً نیاز است پیوند استخوان انجام شود تا این فضای اضافی پر شود. با این حال، زمانی که تصویر برداری های تشخیصی نشان دهند که امکان کاشت ایمپلنت با کمترین میزان تهاجمی بودن فرایند آن وجود دارد؛ و نیز زمانی که متخصص کاشت ایمپلنت شما برای حفظ بافت لثه و استخوان از تکنیک های خاصی استفاده کند. در مقاله بعد به بیان برخی از این تکنیک ها خواهیم پرداخت.
شل شدن و افتادن ایمپلنت دندانی
/0 نظرها/در مقالات آموزشی کاشت ایمپلنت /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
متأسفانه ایمپلنت های دندان مانند دندان های طبیعی شیری و دائمی ندارند. با افتادن ایمپلنت هیچ جایگزینی برای آن وجود نخواهد داشت مگر آنکه مجدداً ایمپلنت دیگری در جای آن کاشته شود، بنابراین هرگز به ایمپلنت دندانی خود زبان نزنید تا شل شود. هر چند این اتفاق بسیار نادر است اما شل شدن ایمپلنت دندانی به هیچ عنوان تجربه خوبی نیست، خواه ایمپلنت از دهان خارج شده باشد، یا اینکه احساس کنید شل شده است. در این مقاله اطلاعاتی در این رابطه در اختیار شما قرار خواهیم داد.
مهم ترین علل شل شدن ایمپلنت های دندانی
شل شدن ایمپلنت دندانی می تواند به علت های مختلفی اتفاق بیفتد که مهمترین آنها عدم رعایت رژیم غذایی مناسب و نرم و نیز عدم رعایت دستورات دندانپزشک برای مراقبت از ایمپلنت است. در صورتی که متوجه شل شدن ایمپلنت خود شدید فوراً با دندانپزشک خود تماس بگیرید.
شل شدن روکش ایمپلنت
یکی از عللی که موجب شل شدن ایمپلنت دندان می شود شل شدن روکش آن است، کلاهک دندان مانندی که روی دندان طبیعی آسیب دیده و ترمیم شده یا ایمپلنت کاشته شده قرار می گیرد. این مشکل چندان جدی نیست اما مشکلی است که باید دندانپزشک آن را مورد بررسی قرار دهد. دندانپزشک مجبور خواهد بود یا آن را مجدداً با پیچ در جای خود محکم کند یا آن را با یک روکش دیگر تعویض کند.
تحلیل استخوان
یکی دیگر از علل شل شدن ایمپلنت می تواند تحلیل استخوان اطراف ریشه دندان باشد. این یکی از علائم شکست فرایند کاشت ایمپلنت دندان یا عدم موفقیت فرایند استئواینتگریشن osseointegration (جوش خوردن ایمپلنت با استخوان فک) است. احتمال شکست کاشت ایمپلنت بسیار پایین است، اما اگر قرار باشد این اتفاق بیافتد، ظرف یک سال اول اتفاق خواهد افتاد.
پری ایمپلنتیت
یکی دیگر از علل شل شدن ایمپلنت پری ایمپلنتیت Peri-implantitis است، شایع ترین شکل بیماری لثه که با استفاده از پروتز مصنوعی روی ایمپلنت همراه است. در صورتی که در مراحل اولیه بیماری لثه آن را مورد توجه قرار دهید، معمولاً رعایت بهداشت دهان و دندان و نیز مصرف آنتی بیوتیک ها می تواند به حفظ ایمپلنت کمک کند. با این حال، در صورت پیشرفت بیماری ممکن است دندانپزشک مجبور باشد ایمپلنت را بردارد، منطقه عفونی را درمان کند و دندان مصنوعی را تعویض کند.
شل شدن و افتادن ایمپلنت دندانی
نحوه تشخیص شل شدن ایمپلنت های دندانی
شاید خوب باشد با علائم و نشانه های شل شدن ایمپلنت آشنا شوید تا بدانید چه زمانی به کمک دندانپزشک نیاز دارید. کاملاً واضح است، اگر ایمپلنت داخل استخوان فک تکان بخورد یا از آن خارج شود نیاز به کمک دندانپزشک خواهید داشت، اما علائم دیگری نیز هستند که می توانند به شما کمک کنند از جمله:
به همین دلیل معاینات دندانپزشکی پس از کاشت ایمپلنت از اهمیت ویژه ای برخوردارند- در صورت مشاهده هر مشکلی می توانید با دندانپزشکتان راجع به آن صحبت کنید تا با یک معاینه ساده متوجه شود ایمپلنت شما چه مشکلاتی دارد.
علائم و نشانه های شل شدن روکش ایمپلنت
علائم و نشانه های شل شدن روکش ایمپلنت می توانند شباهت زیادی به شل شدن ایمپلنت داشته باشند. در هر صورت، باید فوراً با دندانپزشک خود تماس بگیرید تا علت این مشکل را مشخص نماید. تا آن زمان باید مانند یک ایمپلنت شل با آن برخورد کنید- با دندان مصنوعی و منطقه اطراف آن با ملایمت و به آرامی رفتار کنید.
درمان های ممکن برای شل شدن ایمپلنت
درست مانند علل شل شدن ایمپلنت، گزینه های درمانی برای ایمپلنت شل نیز متفاوت هستند. انتخاب نوع درمان به وضعیت شما و پیشنهاد جراح شما بستگی دارد.
پاکسازی اطراف ایمپلنت
در صورت شل شدن ایمپلنت، مؤثرترین درمان ممکن برداشتن روکش دندانی روی ایمپلنت و پاکسازی و بررسی منطقه عفونی است. به هیچ عنوان توصیه نمی شود صبر کنید تا ببینید چه اتفاقی می افتد. جراح شما پس از برداشتن روکش و تمیز کردن منطقه اطراف ایمپلنت می تواند تصمیم بگیرد که آیا کل ایمپلنت نیاز به تعویض دارد، که در این صورت نیاز است جراحی دیگری انجام شود یا تنها اجزاء ایمپلنت به یکدیگر سفت شوند. با این حال، این درمان باید با آرامش روحی و روانی، دارو، و صحبت راجع به آنچه قرار است انجام شود همراه باشد.
شل شدن و افتادن ایمپلنت دندانی
خارج کردن ایمپلنت
تنها جراح لثه و متخصص کاشت ایمپلنت می تواند تصمیم بگیرد که آیا خارج کردن ایمپلنت بهترین گزینه است یا خیر، که این تصمیم می تواند به علت عفونت یا شکست پیوند و عدم جوش خوردن ایمپلنت با استخوان فک باشد. این فرایند شبیه نخستین جراحی است که برای کاشت ایمپلنت انجام می شود.
عوارض عدم درمان ایمپلنت شل شده
در صورتی که فکر می کنید ایمپلنت دندانی شما شل شده است، همین الان با جراح کاشت ایمپلنت خود تماس بگیرید زیرا عدم درمان ایمپلنت شل می تواند عوارض وحشتناکی داشته باشد یا حتی زندگی فرد را به خطر بیاندازد.
ممکن است اطراف ایمپلنت عفونت ایجاد شود و این عفونت به سراسر دهان و فک پخش شود یا حتی به گردن و مغز و دیگر بخش های بدن نیز برسد. این مشکل می تواند منجر به بروز عفونتی شود که خون را نیز تحت تأثیر قرار دهد و در نهایت می تواند نیاز به جراحی داشته باشد یا حتی آنژین لودویگ Ludwig’s Angina در پی داشته باشد، بیماری که می تواند موجب خفگی و مننژیت شود.
در صورتی که سیستم ایمنی فرد ضعیف تر باشد و ایمپلنت شل شده به حال خود رها شود، احتمال بروز این مشکلات در او افزایش خواهند یافت. این مشکل حداقل ممکن است موجب از دست رفتن یک یا چند دندان شود. اما در بدترین حالت خود می تواند موجب مرگ بیمار شود.
شل شدن و افتادن ایمپلنت دندانی
در صورت افتادن ایمپلنت دندان چه باید کرد؟
تصور کنید ایمپلنت شما از دهانتان خارج شده است، اکنون چه باید کرد؟ اول اینکه نباید نگران و دستپاچه شوید، حتی اگر مطمئن نیستید چه باید بکنید. در اکثر مواقع این ایمپلنت نیست که از دهان خارج شده بلکه یکی از اجزاء آن، مانند پیچ ایمپلنت، اباتمنت، یا حتی روکش ایمپلنت است که از دهان خارج شده است. به هر حال، بهتر آن است که به جای نگرانی خونسردی خود را حفظ کنید و با جراح خود تماس بگیرید. تا زمانی که به دندانپزشک مراجعه می کنید کارهای زیر را انجام دهید: