بخش تخصصی جراحی درمانی با لیزر

مشکلات و بیماریهای لثه از جمله مشکلات شایع محسوب می‌شوند که نیاز به درمان دارند. روشهای متنوعی برای درمان این عارضه مورد استفاده قرار می‌گیرند. لیزر یکی از مدرنترین روشها در راستای درمان بیماریهای لثه می‌باشد که در مقایسه با دیگر روشها مزیتهایی از قبیل هزینۀ کمتر، غیر تهاجمی بودن، سهولت بیشتر و عوارض و مراقبتهای بعدی کمتر دارد، و از همه مهمتر بدون برش و خونریزی بودن آن است. مطالعات بسیاری حاکی از آن است که لیزر نیز در مقایسه با دیگر گزینه‌های درمانی، نتایجی مشابه داشته‌ است. البته هر نوع لیزر دارای طول موج و سطح قدرت متفاوتی می‌باشد که می‌تواند بدون خطر برای درمان بیماریهای لثه مورد استفاده قرار گیرد که البته انتخاب نوع مناسب آن متناسب با هر مشکلی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

مقالات تخصصی جراحی درمانی با لیزر

اصلاح زاویه کاشت ایمپلنت

یکی از اتفاقات ناگواری که ممکن است برای ایمپلنت های دندان رخ دهد جایگیری غیر طبیعی ایمپلنت است. برای بهبود این وضعیت، روش های مختلفی وجود دارد. ابداع اباتمنت های مرسوم به دهه 1980 باز می گردد. در گذشته مشکل قرار گیری نامناسب ایمپلنت به علت عدم دسترسی پزشکان به ابزارهای مناسب برای اصلاح این مشکل بود، زیرا در آن زمان کارخانه های تولید اباتمنت محصولاتی با زاویه های مختلف تولید نمی کردند. به همین دلیل تکنیسین های آزمایشگاه مجبور بودند برای ساخت اباتمنت در اشکال مختلف راهی پیدا کنند، از جمله ساخت اباتمنت های مرسوم با استفاده از قالب آلیاژ تیتانیوم برای ایمپلنت های Core-vent یا استفاده از اباتمنت UCLA با استفاده از ابداعات جدید در ساخت ایمپلنت ها. از آنجا که بسیاری از دندانپزشکان تنها با بریج و روکش دندان آشنایی داشتند و هزینه آنها کمتر بود تنها از دندان های مصنوعی سمان شونده استقبال شد. با این حال، در سال های اخیر به واسطه شیوع پری ایمپلنتیت (التهاب بافت های نرم پیرامون ایمپلنت) ناشی از سمان و نیز دیگر ادعاهای ضد و نقیض، دندان های مصنوعی سمان شونده مورد انتقادهای فراوانی قرار گرفته اند. بنابراین ایمپلنت ها بیشتر مورد استقبال قرار گرفتند. اما برای حل مشکل دندان های مصنوعی بر پایه پیچ (ایمپلنت) که در آنها ایمپلنت به شکل بدی قرار گرفته است، راه های دیگری ابداع شد.

اصلاح زاویه کاشت ایمپلنت

اصلاح زاویه کاشت ایمپلنت

اباتمنت های زاویه دار آماده

این نوع اباتمنت ها برای اصلاح ایمپلنتهایی مناسب هستند که با زاویه بدی درون استخوان فک قرار گرفته اما می تواند به خوبی درون آن جای گیرد. یک بریج بزرگ با چند ایمپلنت که یک یا دو پیچ ایمپلنت آن از قسمت باکال خارج می شوند، به راحتی قابل اصلاح هستند. این کار تنها با استفاده از اباتمنت های زاویه دار امکان پذیر است. در این روش به سادگی اباتمنت روی ایمپلنت قرار می گیرد و سوراخ پیچ رو به سطح زبانی قرار می گیرد. اصلاح زاویه توسط شرکت های سازنده ایمپلنت، از 17- 35 درجه متفاوت است. بر خلاف اباتمنت های مرسوم، در این نوع ایمپلنت ها قطعه ماشینی شده به اباتمنت متصل می شود و اجازه می دهد پیچ با دقت قرار بگیرد و به درستی حفظ شود. از جمله نقاط ضعف این سیستم عبارتند از:

اصلاح زاویه کاشت ایمپلنت

اصلاح زاویه کاشت ایمپلنت

  • در صورتی که ایمپلنت تا حد زیادی روبه سمت باکال قرار گرفته باشد، اباتمنت برجسته و رو به گونه به نظر خواهد رسید.
  • در صورتی که ایمپلنت به اندازه کافی در عمق قرار نگرفته باشد، اباتمنت از روی لثه قابل مشاهده خواهد بود.
  • زاویه بر اساس نقطه اتصال ایمپلنت تعیین می شود؛ بنابراین، اگر بخش مسطح ایمپلنت در قسمت باکال قرار گرفته باشد، اباتمنت زاویه دار در جای مطلوب خود قرار نخواهد گرفت.
اصلاح زاویه کاشت ایمپلنت

اصلاح زاویه کاشت ایمپلنت

اباتمنت های معمولی با یک حفره تراش خورده

این گزینه زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که شرکت تولید کننده اباتمنت تولید نمی کند یا محل قرار گیری ایمپلنت یا خیلی به سمت باکال است یا در عمق زیاد است. در این شرایط، اباتمنت معمولی را می توان به روش سنتی مانند دیگر دندان های مصنوعی سمان شونده با سطح اریب لیبیال (لبی labial) ساخت. پس از اتمام کار اباتمنت، با استفاده از ابزاری به اندازه پیچ، حفره پیچ لینگوال ایجاد می شود. یک الگوی پلاستیکی پیش ساخته (قالب قابل ریختگی جهت ساخت اباتمنت) و پیچ به اباتمنت متصل می شود و جزء پیش ساخته که با اباتمنت یا ایمپلنت دندان تطابق دارد وکس می شود. پس از اتمام، اکنون جزء پیش ساخته با کمک پیچ در جای خود باقی می ماند. از جمله نقاط ضعف این روش عبارتند از:

  • این نوع اباتمنت از قبل ماشینی نشده است بنابراین اگر قرار باشد در آینده اتفاقی بیافتد، برای تنظیم بریج باید اباتمنت برداشته شود. اباتمنتی که از قبل ماشینی شده است می تواند درون دهان باقی بماند و برای ساخت مجدد یا بازسازی، ایمپرشن کوپینگ (وسیله ای که موقعیت یک ایمپلنت دندانی یا اباتمنت ایمپلنت را در قالب ثبت می کند) و کپی اباتمنت در دسترس هستند.
  • مسئله دیگر این است که در اکثر موارد، بواسطه اندازه اباتمنت و پیچ، ابعاد باکال- لینگوال از حد مطلوب برجسته تر هستند.
اصلاح زاویه کاشت ایمپلنت

اصلاح زاویه کاشت ایمپلنت

ایمپلنت کامل تراش خورده

زمانی که محل قرار گیری تمام ایمپلنت ها نادرست باشد، این نوع ایمپلنت مانند یک اباتمنت معمولی بزرگ عمل می کند. یک میله که به تمام ایمپلنت ها متصل می شود با استفاده از حفره پیچ لینگوال یا اکلوزال ثابت می شود. زمانی که میله درون دهان قرار می گیرد، دارای حفره هایی برای پیچ های ایمپلنت است که در موقعیت های مختلفی قرار گرفته اند. در بسیاری از موارد، cylinder (بخشی که به ایمپلنت یا اباتمنت متصل می شود) و پیچ از میله فاصله خواهند داشت. یک قطعه روی کل چارچوب ایمپلنت در بالا قرار خواهد گرفت و با پیچ به ایمپلنت کامل متصل خواهد شد. نتیجه نهایی شبیه بریج های پیچ شونده سنتی خواهد بود. نقاط ضعف این روش عبارتند از:

  • چارچوب ایمپلنت ضخیم تر است و ترمیم و تعمیر آن جای بیشتری نیاز دارد.
  • از آنجا که دو دست ایمپلنت کامل ساخته می شود، هزینه آنها بالاتر است.
  • در آینده ممکن است سوراخ های پیچ به مرور زمان ساییده شوند.
اصلاح زاویه کاشت ایمپلنت

اصلاح زاویه کاشت ایمپلنت

اوردنچر (overdenture)

اوردنچر در موارد بسیاری قابل کاربرد است. زاویه ایمپلنت در اوردنچر چندان مهم نیست زیرا اوردنچر همه چیز را پوشش می دهد. میله اتصال دهنده بین دو یا چند ایمپلنت در اوردنچر که دارای گیره است مانند ایمپلنت کامل عمل می کند، با این تفاوت که اوردنچر متحرک است می تواند توسط بیمار از دهان خارج شود. یک میله ی یک تکه ی محکم ساخته می شود و دنچر با صدای کلیک درون آن فرو می رود. اگر ایمپلنت ها تا حد زیادی غیر موازی باشند به گونه ای که استفاده از چارچوب یک تکه غیر ممکن باشد، دو میله ی مجزا ساخته می شود. اباتمنت های اوردنچر در مواردی کاربرد دارند که خود بیمار بتواند آنها را در جای خود قرار دهد و نیاز به چارچوب ندارند. بعلاوه، اصلاح زاویه تا 45 درجه را ممکن می سازند. نقطه ضعف این سیستم عبارتند از:

  • علیرغم تمایل بسیاری از بیماران، دندان های مصنوعی آنها متحرک هستند.
  • هزینه آنها کمتر از دیگر روش ها نیست.
  • دنچر بر پایه بافت لثه است و قفل شدگی نهایی از راه اتصالات فراهم می شود. به این معنا که برای آسترکشی مجدد و تعویض اتصالات باید مجدداً به دندانپزشک مراجعه نمود.

جراحی لیفت سینوس پیش از کاشت ایمپلنت

جراحی لیفت سینوس چیست؟

لیفت سینوس نوعی جراحی است که طی آن به حجم استخوان فک بالا در منطقه ی بالای دندان های مولر و پرمولر افزوده می شود. این جراحی گاهی اوقات تحت عنوان تقویت سینوس نامیده می شود که طی آن به فضای بین فک و سینوس های ماگزیلاری که در هر دو سمت بینی قرار دارند استخوان افزوده می شود. برای ایجاد فضا برای قرار گرفتن استخوان، غشاء سینوس باید رو به بالا جابجا یا “لیفت” شود. لیفت سینوس معمولاً توسط متخصص انجام می شود.

جراحی لیفت سینوس

جراحی لیفت سینوس

لیفت سینوس با چه اهدافی انجام می شود؟

لیفت سینوس زمانی انجام می شود که ارتفاع استخوان در فک بالا به اندازه ی کافی نیست، یا اینکه سینوس به فک خیلی نزدیک است و امکان قرار گرفتن ایمپلنت دندانی درون فک وجود ندارد. برای این کار دلایل مختلفی وجود دارد:

  • بسیاری از افرادی که در فک بالای خود دندان از دست داده اند- مخصوصاً دندان های عقب، یا دندان های مولر- برای قرار گرفتن ایمپلنت ها در فک خود استخوان کافی ندارند، که ممکن است به این علت باشد که بواسطه ی آناتومی جمجمه ی خود، در قسمت عقب فک بالای خود نسبت به فک پایین استخوان کمتری دارند.
  • ممکن است استخوان فک در نتیجه ی بیماری پریودنتال (لثه) تحلیل رفته باشد.
  • از دست رفتن دندان نیز می تواند موجب تحلیل استخوان شود. با از دست رفتن دندان ها، استخوان به تدریج تحلیل می رود (مجدداً به داخل استخوان جذب می شود). در صورتی که مدت زمان زیادی از افتادن دندان ها گذشته باشد، اغلب برای قرار دادن ایمپلنت ها استخوان کافی وجود ندارد.
  • ممکن است برای قرار گرفتن ایمپلنت سینوس های ماگزیلاری به فک بالا نزدیک باشند. شکل و اندازه ی این سینوس ها در افراد مختلف متفاوت است.
جراحی لیفت سینوس

جراحی لیفت سینوس

طی 15 سال اخیر لیفت سینوس رواج بسیاری یافته است و افراد زیادی برای جایگزینی دندان های از دست رفته ی خود اقدام به کاشت ایمپلنت می کنند.

جراحی لیفت سینوس

جراحی لیفت سینوس

آمادگی پیش از جراحی لیفت سینوس

استخوانی که برای جراحی لیفت سینوس استفاده می شود ممکن است از بدن خود بیمار (استخوان همسان autogenous)، از جسد انسان (غیر همسان allogeneic)، یا اینکه از استخوان های گاو (پیوند خارجی xenograft) گرفته شده باشد.

در صورتی که استخوان خود شما در جراحی لیفت سینوس استفاده شود، این استخوان از دیگر منطقه های درون دهان یا دیگر اعضای بدن گرفته می شود. در برخی موارد، جراح استخوان را از لگن یا درشت نی (استخوان زیر زانو) بر می دارد.

پیش از جراحی لیفت سینوس دندانپزشک با استفاده از اشعه ی ایکس از دهان شما تصویر رادیوگرافی تهیه می کند تا بتواند آناتومی فک و سینوس های شما را بررسی کند. ممکن است علاوه بر رادیوگرافی به نوعی توموگرافی کامپیوتری (یا سی تی اسکن) خاص نیز نیاز داشته باشید. این نوع اسکن به دندانپزشک اجازه می دهد به درستی ارتفاع و عرض استخوان موجود را اندازه گیری کند و سلامت سینوس ها را ارزیابی کند. در صورتی که آلرژی فصلی داشته باشید، باید طوری برنامه ریزی کنید که در زمان انجام جراحی، این آلرژی فعال نباشد.

جراحی لیفت سینوس

جراحی لیفت سینوس

انجام جراحی لیفت سینوس

جراح بافت لثه را از قسمتی که قبلاً دندان های عقب قرار داشته اند برش می زند. این بافت برداشته می شود تا هیچ پوششی روی استخوان باقی نماند. حفره ی کوچک بیضی شکلی درون استخوان باز می شود. غشائی که مانند آستر سینوس در سمت دیگر این حفره قرار دارد، سینوس را از فک مجزا می کند. این غشاء به آرامی رو به بالا فشار داده می شود و از فک دور می شود.

سپس گرانول های مواد پیوند استخوان درون فضایی قرار داده می شوند که سینوس قرار داشته است. مقدار استخوانی که استفاده می شود متفاوت است، اما معمولاً چند میلی متر استخوان به بالای فک افزوده می شود. به محض قرار گرفتن استخوان، بافت لثه با استفاده از چند بخیه بسته می شود. 4 تا 9 ماه بعد، پس از بهبود کامل محل جراحی، ایمپلنت ها کار گذاشته می شوند. این زمان اجازه می دهد مواد پیوند به طور کامل با استخوان پیوند بخورند و به تدریج استخوان محکم شود. این زمان به میزان استخوان مورد نیاز بستگی دارد.

خطرات جراحی لیفت سینوس

مهمترین خطر لیفت سینوس این است که ممکن است غشاء سینوس سوراخ یا پاره شود. در صورتی که طی این فرایند غشاء پاره شود، جراح می تواند قسمت پاره ی سینوس را بخیه بزند یا روی آن یک تکه بافت قرار دهد. در صورتی که این ترمیم موفقیت آمیز نباشد، جراح روند جراحی را متوقف می کند و به سوراخ زمان می دهد تا بهبود یابد.

دندانپزشک می تواند پس از ترمیم غشاء، لیفت سینوس را مجدداً انجام دهد. این روند معمولاً چند ماه طول می کشد. غشاء پس از بهبود ضخیم تر و قوی تر خواهد بود، به این معنا که تلاش مجدد برای لیفت سینوس به احتمال زیاد موفقیت آمیز خواهد بود. با این حال، عوامل دیگری نیز هستند که روی موفقیت این فرایند تأثیر می گذارند.

عفونت خطری است که تمام فرایندهای جراحی را تهدید می کند. با این حال، این اتفاق به ندرت پس از جراحی لیفت سینوس رخ می دهد.

در برخی موارد نادر، استخوان موجود با مواد جدید پیوند نمی خورد و در اصطلاح آن را پس می زند و به بخش پیوندی خونرسانی نمی شود. در این صورت، هر ایمپلنتی که در این منطقه قرار داده شود با شکست مواجه خواهد شد زیرا هیچ استخوان زنده ای وجود ندارد تا به آن متصل شود. اگر این اتفاق بیافتد باید جراحی لیفت سینوس تکرار شود.

مشکلات پس از جراحی لیفت سینوس

پس از جراحی لیفت سینوس، اگر هر یک از مشکلات زیر بروز پیدا کرد با جراح خود تماس بگیرید.

  • هر گونه تورم یا دردی که به مرور زمان وخیم تر شود (زیرا به طور طبیعی، درد پس از یک یا دو روز کاهش خواهد یافت).
  • خونریزی که پس از یک یا دو روز متوقف نمی شود.
  • خونریزی به رنگ قرمز کم رنگ که ادامه دارد (خونریزی طبیعی پس از این فرایند به آهستگی جریان دارد و به رنگ قرمز تیره است و احتمالاً روی آن لخته وجود دارد).
  • پس از عطسه یا فین کردن فکر می کنید مواد پیوند جدا شده اند.
  • اگر تب دارید.

دیابت و کاشت ایمپلنت

نه تنها ایمپلنت های دندانی برای افراد مبتلا به دیابت خطری ندارند، بلکه جایگزینی پروتزهای دندان با ایمپلنت های ثابت دندانی می تواند سلامت آنها را ارتقاء بخشد. ایمپلنت ها علاوه بر اینکه به شما کمک می کنند با خیال راحت رژیم غذایی متعادلی داشته باشید، موجب کاهش التهاب، سوزش و ناراحتی و عفونت هایی خواهند شد که بروز آنها با وجود دندان های مصنوعی شایع تر است. این خطر بیماری های خطرناک پریودنتال (اطراف لثه) و نیز عفونت ها و مشکلات پس از کاشت ایمپلنت را به حداقل خواهد رساند.

هرچند این کاملاً صحت دارد که افراد مبتلا به دیابت ممکن است قبل و بعد از کاشت ایمپلنت به مراقبت های خاصی نیاز داشته باشند تا مشکلات آنها را به حداقل میزان ممکن برسانند. مطالعات اخیر حاکی از آن است افرادی که دیابت خود را تحت کنترل دارند، تا زمانی ایمپلنت های دندانی برای آنها بی خطر است که سلامت عمومی آنها در حد استانداردهای سلامت پیش از فرایند باشد.اگر مبتلا به دیابت هستید و به ایمپلنت های دندانی نیاز دارید، تعلل نکنید و هر چه سریع تر برای دریافت آنها اقدام کنید.

دیابت و کاشت ایمپلنت

دیابت و کاشت ایمپلنت

تأثیر دیابت و موفقیت ایمپلنت های دندانی

بر اساس تحقیقاتی که روی ایمپلنت های دندانی و دیابت صورت گرفته است، مشخص شده زمانی که دیابت به خوبی تحت کنترل است، فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی کاملاً بی خطر و قابل پیش بینی است و احتمال برزو مشکلات در آنها به اندازه ی افراد سالم است. این برای افراد بزرگسال مبتلا به دیابت که در پی جایگزینی سالم و با دوام تر برای پروتزهای مصنوعی هستند خبر خوبی است.

نکات لازم برای افراد مبتلا به دیابت که قصد استفاده از ایمپلنت های دندان را دارند:

به کدام یک مبتلا هستید؟ دیابت نوع 1 یا نوع 2 ؟

کنترل دیابت نوع 1 مشکل تر خواهد بود. به این معنا که خطرات و میزان شکست درمان ایمپلنت های دندانی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 اندکی بیشتر از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 است. البته نمی توان گفت افراد مبتلا به دیابت نوع 1 نمی توانند ایمپلنت دندانی داشته باشند، با این حال، جراح دهان و دندان شما در مرور پرونده های پزشکی و دندانپزشکی شما دقیق تر خواهد بود و به بررسی سلامت عمومی شما خواهد پرداخت و از سوابق عفونت ها و جدول زمانی معمول بدن شما هنگام بهبودی اطلاعات کسب خواهد کرد.

علاوه بر این، در بیماران مبتلا به دیابت ممکن است سن بیشتر از معمول مهم باشد. علت این امر آن است که هر چه مدت زمان طولانی تری به دیابت مبتلا بوده باشید، شما بیشتر مستعد عفونت خواهید بود و فرایند بهبودی شما کند تر پیش خواهد رفت. در صورتی که به دیابت مبتلا هستید و به دریافت ایمپلنت های دندانی علاقه مند هستید، هر چه زودتر اقدام کنید بهتر است.

دیابت و کاشت ایمپلنت

دیابت و کاشت ایمپلنت

آیا دیابت شما تحت کنترل است؟

مرور تعدادی از مطالعات انجام شده در این زمینه حاکی از آن است که بیمارانی که دیابت آنها تحت کنترل است، به هیچ عنوان بیشتر از بیماران غیر دیابتی در معرض خطرات مشکلات یا شکست ایمپلنت های دندانی نخواهند بود. علاوه بر این، همین تحقیقات نشان می دهند که در بیماران دیابتی که دیابت آنها تحت کنترل نیست، میزان عفونت پس از فرایند کاشت ایمپلنت و نیز شکست درمان آنها بالاتر بوده است.

ایمپلنت های دندانی درون لثه ها و استخوان های فک قرار دارند. فرایند بهبود آنها به فرایندهای طبیعی بهبود بدن یا بازسازی بافت استخوان فک بستگی دارد که استخوان اطراف فک ها را به پست جوش می دهد (استئواینتگریشن osseiointegration). سپس، لثه ها نیز باید بهبود یابند. این جوش خوردن کامل با استخوان فک و لثه ها همان چیزی است که ایمپلنت های دندان را تا حد زیادی شبیه دندان های واقعی می کند، و به همین دلیل دائمی تر از پروتزهای دندان هستند.

از آنجا که ممکن است فرایند بهبود برای افراد مبتلا به دیابت کندتر باشد، در بیمارانی که دیابت آنها تحت کنترل نیست، زمان بهبود آنها دشوارتر خواهد بود. بنابراین، جراح دهان و دندان شما کمک خواهد کرد مجدداً به روال معمول بازگردید، و طرح درمانی انتخاب خواهد کرد تا دیابت خود را تحت کنترل داشته باشید و مطمئن شوید که تمام تلاش خود را می کنید تا از ابتلا به بیمار لثه پیشگیری کنید. زمانی که این قطعات پازل کنار یکدیگر قرار می گیرند، مجدداً باید به متخصص کاشت ایمپلنت مراجعه کنید تا بررسی کند که آیا برای دریافت ایمپلنت آمادگی دارید یا خیر.

دیابت و کاشت ایمپلنت

دیابت و کاشت ایمپلنت

آیا از سلامت عمومی برخوردار هستید؟

یکی از معمول ترین سؤالاتی که بیماران دیابتی می پرسند این است که “آیا سن من آنقدر زیاد است که نتوانم از ایمپلنت ها استفاده کنم؟” در واقع، این سلامت شما – و نه سن شماست- که مشخص می کند شما برای دریافت ایمپلنت ها گزینه ی مناسبی هستید یا خیر. در صورتی جراح دهان و دندان ایمپلنت را برای شما مناسب نمی داند که:

  • در حال حاضر بیماری لثه یا پریودنتال دارید.
  • تراکم استخوان شما بسیار پایین است (هرچند اگر برای دریافت ایمپلنت گزینه ی مناسبی باشید، می توان راجع به گزینه های پیوند استخوان صحبت کرد).
  • به نظر می رسد که بیمار یا تمایل ندارد یا قادر نیست صبورانه دوره ی پس از کاشت ایمپلنت را سپری کند، که به مراقبت و توجه دقیق به چیزهایی نیاز دارد که می خورد یا در دهان خود قرار می دهد، کاری که اجازه می دهد ایمپلنت ها به طور کامل بهبود یابند.
  • آیا سیگار می کشید- فرایند بهبود برای افراد سیگاری نه تنها دشوارتر است بلکه عمل مکیدنی که برای انجام آن نیاز است می تواند باعث شود مشکلاتی بوجود بیایند که در فرایند بهبود و موفقیت کاشت ایمپلنت مشکل ایجاد خواهند کرد. در اکثر مواقع، افراد سیگاری باید در طول این دوره این عادت خود را ترک کنند که ممکن است چند ماه طول بکشد.
  • قبلاً برای درمان سرطان دهان تحت درمان قرار گرفته اید یا داروهای بیس فسفات مصرف نموده اید.
  • شرایط یا بیماری دارید که قابلیت بهبود شما را پیچیده می کند.

تمام این مشکلات و دیگر ملاحضات باید طی جلسه ی مشاوره مورد بحث قرار بگیرند.

دیابت و کاشت ایمپلنت

دیابت و کاشت ایمپلنت

ایمپلنت های دندان کمکی برای حفظ رژیم غذایی سالم برای افراد دیابتی

آیا تا به حال توجه کرده اید که سالم ترین رژیم غذایی برای افراد مبتلا به دیابت حجم زیادی غذاهای تازه و کامل را شامل می شود که به عملکرد جویدن و آسیاب کردن بیشتری نیاز دارند؟ در مقایسه با پروتزهای مصنوعی، دائمی بودن ایمپلنت های دندان- که محکم درون استخوان فک و لثه قرار گرفته اند- خوردن غذاهایی که دوست دارید را برای شما آسان و بدون درد می کند.

احتمال تکان خوردن پروتزهای مصنوعی زیاد است، که موجب التهاب و حساسیت لثه ها می شود. خوردن غذاهای خاصی که به کشیدن، پاره کردن، یا آسیاب کردن نیاز دارند و دندان ها باید مقاومت بیشتری داشته باشند (مانند سبزیجات مقوی حاوی فیبر زیاد)، برای دندان های مصنوعی دشوارتر خواهد بود. افرادی که در قرار گرفتن دندان های مصنوعی خود مشکل داشته یا التهاب و ناراحتی دارند، بیشتر امکان دارد که غذا نخورند یا غذاهای نامناسب بخورند (نرم تر، فراوری شده، دارای کربوهیدرات بیشتر)، که می تواند پایین نگه داشتن سطح قند خون را دشوارتر کند.

نمونه های درمانی جراحی درمانی با لیزر

2/5 (1 نظر)