در صورتی که یک یا چند دندان طبیعی خود را از دست داده اید، مهم است که هر چه سریعتر از بهترین گزینه برای جایگزینی آنها استفاده نمایید. آیا باید از ایمپلنت های دندانی استفاده کنید یا بریج ها؟ برای آنکه مطمئن شوید کدام گزینه برای شما انتخاب مناسبی است، لازم است راجع به آنها طلاعات کافی داشته باشید تا بتوانید بهترین گزینه را انتخاب نمایید.

قرار دادن جایگزین برای دندان های از دست رفته نه تنها به احیای لبخند و اعتماد به نفس شما کمک می کند بلکه تأثیرات منفی از دست رفتن دندان روی لثه ها، استخوان فک، و دیگر دندان های باقی مانده نیز به حداقل می رسد، که عبارتند از جابجا شدن دندان ها، مشکل در درست حرف زدن، تغییر اکلوژن (بایت) و بالا رفتن خطر پوسیدگی دندان و بیماری پریودنتال.

در این مقاله قصد داریم ایمپلنت ها و بریج های دندانی را با یکدیگر مقایسه کنیم و از مزایا و معایب آنها برای شما بگوییم تا به شما کمک کنیم تصمیم بگیرید کدام گزینه برای وضعیت شما بهتر است.

 

بریج دندانی چیست؟

بریج یکی از رایج ترین ترمیم های دندانی است که با به اصطلاح پل زدن بین دندان های باقی مانده، می تواند جایگزین یک یا چند دندان از دست رفته شود. بریج های ثابت دندانی به صورت دائم در جای خود چسبانده می شوند و تنها دندانپزشک می تواند آنها را بردارد. بریج از یک یا چند دندان مصنوعی به نام “پونتیک” (برای هر دندان از دست رفته یک پونتیک طراحی می شود) در وسط، و یک یا چند روکش تکیه گاه به نام دندان های “اباتمنت” در طرفین تشکیل شده اند. پونتیک ها (که از پرسلاین، طلا، زیرکونیا، آلیاژها، و غیره تشکیل می شوند) فواصل و شکاف ها را پر می کنند، در حالی که دندان های اباتمنت یا تکیه گاه روی دندان های طبیعی مجاور فضای خالی قرار می گیرند تا بریج را در جای خود نگه دارند.

برای اتصال بریج به دندان های طبیعی مجاور، دندان های طبیعی باید تراشیده شوند تا جای کافی برای همراستا قرار گرفتن روکش با دندان های مقابل ایجاد شود و نیز اینکه سطوح کافی ایجاد شود تا یک پیوند/ اتصال قوی بوجود بیاید. برای انجام این کار، دندان های طبیعی باید نسبتاً سالم باشند (از نظر ساختاری بی عیب باشند و فاقد پوسیدگی باشند). بزرگترین نقطه ضعف این فرایند غیر قابل بازگشت بودن آن است. وقتی در دندان های طبیعی تغییراتی ایجاد می شود، دیگر هرگز نمی توان از آنها به عنوان دندان های معمولی استفاده کرد.

اگر لازم است برای بیش از سه دندان کنار هم جایگزین قرار دهید، گزینه مناسبی برای پروتزهای مصنوعی متحرک یا ثابت هستید. اینجاست که می توانید پروتزهای مصنوعی و ایمپلنت های دندانی را مقایسه کنید.

بریج یک طرفه در صورتی می تواند استفاده شود که امکان قرار گیری روکش در هر دو طرف فضای خالی وجود نداشته باشد. این نوع بریج ها (بسته به مقدار حمایتی که لازم دارند، و نیز طول بریج) به دو یا چند روکش به عنوان تکیه گاه نیاز دارند. در این صورت، پونتیک ها در هر دو طرف خود باله هایی دارند که با استفاده از چسب های رزین کامپوزیت، به سطوح پشتی دندان های مجاور چسبانده می شوند.

این بریج ها به اندازه انواع دیگر محکم یا دائمی نیستند بنابراین در صورتی که تحت فشار یا ساییدگی زیادی قرار بگیرند، می توانند کنده شوند. با این حال، این مشکل چندان بزرگ نیست زیرا دندانساز به راحتی می تواند آن را پاکسازی کند و مجدداً آن را در جای خود قرار دهد. مزیت دیگر این است که بر خلاف بریج های سنتی، دندان های تکیه گاه، تغییرات بسیار اندکی نیاز دارند.

 

ایمپلنت دندانی چیست؟

ایمپلنت دندانی نوعی ریشه (یا “پست”) مصنوعی دندان است که از تیتانیوم ساخته می شود و به استخوان فک پیوند می خورد و روکش را حمایت می کند. پست پس از قرار گیری داخل استخوان فک از طریق یک فرایند جراحی کوتاه، باید با استخوان فک جوش بخورد، به گونه ای که به شکلی محکم در جای خود قرار بگیرد.

با تکمیل روند اسئواینتگریشن (که چیزی بین 3 تا 6 ماه طول می کشد)، اباتمنت به پست متصل می شود. اباتمنت از سطح خط لثه بالا می آید و سطحی فراهم می آورد که روکش دندان با چسب یا پیچ به آن متصل می شود.

از دو یا چند ایمپلنت دندانی می توان برای خلق بریج بر پایه ایمپلنت استفاده کرد.

 

مزایا و معایب بریج های دندانی

مزایای استفاده از بریج های دندانی عبارتند از:

ظاهر طبیعی

از آنها می توان برای بهبود رنگ و شکل دندان هایی استفاده کرد که به جای آنها قرار می گیرند یا آنها را پوشش می دهند. پرسلاین های مدرن بسیار پیچیده هستند و یک دندانپزشک ماهر می تواند آنها را به گونه ای بسازد که ظاهری شبیه دندان های طبیعی داشته باشند و به اندازه آنها رنگ های متنوعی داشته باشند.

 

فرایند مستقیم

بریج ها راهکار بسیار شایعی برای از دست رفتن دندان ها هستند، و فرایندی که برای بسیاری از دندانپزشک ها عادی است.

 

قابلیت استطاعت

هر واحد بریج سنتی حدود 200 تا 300 دلار هزینه دارد.

 

خطر اندک

در صورت مواجه شدن بریج با شکست، نسبتاً به سرعت و بدون درد می توان روکش ها و پونتیک ها را تعویض کرد.

 

سرعت بالا

معمولاً کل فرایند را می توان ظرف چند هفته تکمیل کرد.

 

نقاط ضعف بریج های دندانی عبارتند از:

آسیب به دندان های طبیعی

آماده سازی دندان ها عبارت است از برداشتن حجم قابل توجهی از ساختار دندان های طبیعی مجاور. وقتی این کار انجام شود، این دندان ها هرگز نمی توانند مثل قبل و مانند دندان های طبیعی استفاده شوند و باید روی آنها روکش قرار بگیرد.

 

بالا رفتن خطر پوسیدگی و حفره های دندانی

برداشتن مقداری از ساختار دندان موجب بالا رفتن خطر پوسیدگی و نیاز به انجام درمان ریشه (عصب کشی) در آینده می شود.

 

لازم است به صورت دوره ای تعویض شوند

معمولاً هر 5 تا 7 سال یک مرتبه لازم است بریج ها تعویض شوند.

 

مقایسه بریج و ایمپلنت دندانی

هنگام تصمیم گیری برای انتخاب از بین بریج ها و ایمپلنت های دندانی، عوامل زیر را باید مد نظر قرار داد:

 

پوشش بیمه درمانی

بریج ها تحت پوشش اکثر طرح های بیمه های خدمات درمانی هستند، بنابراین درصد بالایی از هزینه ها را می توانید پس بگیرید. از سوی دیگر، ایمپلنت های دندانی به ندرت تحت پوشش خدمات بیمه های درمانی هستند. با این حال، ممکن است بتوانید حداقل بخشی از هزینه های روکش های آنها را پس بگیرید.

 

دوام آنها

ایمپلنت های دندانی با مراقبت صحیح سالهای سال دوام خواهند داشت و عموماً برای یک بیمار 45 ساله، برای یک عمر می توانند کار کنند. بواسطه ساییدگی طبیعی، لازم است هر 10 تا 15 سال روکش تعویض شود، اما خود ایمپلنت دائمی است و می تواند در برابر موقعیت های غیر قابل کنترل مانند حوادث و تصادف ها و بیماری ها مقاومت کند. عموماً لازم است بریج ها هر 5 تا 7 سال تعویض شوند، اما رعایت بهداشت می توانند بیش از 10 سال دوام داشته باشند.

 

سلامت دهانی طولانی مدت

تحلیل بافت های استخوان و لثه زیر بریج ها اتفاق می افتد، در جایی که دندان از دست رفته یا کشیده شده است، که می تواند روی دندان های مجاور تأثیر کاهش ثبات داشته باشد. در حالی که ایمپلنت، با فشارهایی که در نتیجه جویدن بوجود می آیند، با تحریک منطقه اطراف، ریشه های دندان های طبیعی را تحریک می کند، که موجب حفظ استخوان ها و لثه ها می شود.

 

بهداشت دهانی

برای پاکسازی زیر پونتیک و نگه داشتن منطقه عاری از پلاک، نوع خاصی نخ دندان و احتمالاً دیگر ابزارهای بهداشت دهانی لازم هستند. ایمپلنت های دندانی نیز بهداشت دهانی فوق العاده نیاز دارند، اما می توان به شکلی آنها را مسواک زد و نخ دندان کشید که انگار دندان های طبیعی هستند.

 

ظاهر

بریج های جدید ظاهر خیلی طبیعی دارند، اما از آنجا که بافت های استخوان و لثه به مرور زمان تحلیل می روند، زیر پونتیک ها فاصله هایی می تواند بوجود بیاید. ایمپلنت ها می توانند بالاترین کیفیت زیبایی را فراهم آورند. روکش های ایمپلنت می توانند دقیقاً شبیه دندان های طبیعی به نظر برسند.

 

طول دوره درمان

از ابتدا تا انتها، بریج ها ظرف مدت دو تا سه بار مراجعه به دندانپزشک، طی بازه زمانی چند هفته تکمیل می شوند. در حالی که برای ایمپلنت ها لازم است طی بازه زمانی 3 تا 6 ماه چندین مرتبه به دندانپزشک مراجعه نمایید و فرایندهایی اضافی دیگری مانند پیوند استخوان و لیفت سینوس در برخی موارد لازم هستند.

 

مقایسه هزینه ایمپلنت و بریج های دندانی

بریج های دندانی

هزینه بریج های دندانی بر اساس عوامل زیر می تواند متفاوت باشد:

·        موادی که از آن ساخته می شود (رزین کامپوزیت، آلیاژ فلزات با پوشش پرسلاین، زیرکونیا، و غیره).

·        تعداد دندان هایی (واحدهایی) که نیاز به جایگزین دارند، و مکانی که داخل دهان هستند.

·        وضعیت و شرایط دندان های مجاور/ تکیه گاه.

·        تجربه و شهرت دندانپزشک شما.

·        محل زندگی شما.

بریج های مریلند (باند شده با رزین)

هر باله می تواند بین 70 تا 100 دلار هزینه داشته باشد، در حالی که هر دندان جایگزین می تواند بین 100 تا 200 دلار هزینه داشته باشد. یک بریج معمولی با دو باله و یک دندان جایگزین بین 180 تا 250 دلار هزینه در بر دارد.

بریج های کانتی لور یا سنتی

یک بریج سنتی یا کانتی لور هزینه ای بین 200 تا 450 دلار برای هر واحد، یا بین 300 تا 700 دلار برای یک بریج سه واحده ( یک دندان مصنوعی و دو روکش تکیه گاه) هزینه در بر دارد.

 

ایمپلنت های دندانی

شاید در مراحل ابتدایی هزینه های بریج های دندانی پایین تر باشد، اما روی هم رفته و در دراز مدت، ایمپلنت ها مقرون به صرفه تر هستند. عواملی که روی هزینه های کاشت ایمپلنت ها تأثیر می گذارند عبارتند از:

·        پیچیدگی جراحی

·        برای چه تعداد و کدام دندان ها جایگزین قرار داده شده است.

·        چه برند و موادی که برای ساخت روکش ها، اباتمنت، و پست استفاده شده است.

·        محل دندانی که جایگزین نیاز دارد.

·        تخصص جراح، تجربه و شهرت او.

یک ایمپلنت تکی عموماً حدود 550 دلار (شامل روکش و اباتمنت) هزینه دارد. در صورتی که برای قرار گرفتن به عنوان بریج استفاده شود، هزینه های 2 تا 6 ایمپلنت دندانی به اضافه بریج، می تواند بین 500 تا 8500 دلار یا بیشتر هزینه در بر داشته باشد. یک بریج 3-4 واحده که تحت حمایت دو ایمپلنت دندانی قرار دارد می تواند بین 700 تا 2100 دلار هزینه داشته باشد.

 

تصمیم گیری- کدامیک را انتخاب کنید:

ایمپلنت ها

در صورتی که گزینه مناسبی برای دریافت ایمپلنت های دندانی هستید و استطاعت پرداخت هزینه های آنها را دارید، بهترین گزینه هستند. ایمپلنت ها روش هایی با دوام برای جایگزینی دندان ها هستند و بهترین نتایج را از نظر زیبایی ظاهری ارائه می دهند. آنها مقداری پر هزینه هستند، اما بهترین روش موجود ترمیم دندان ها هستند و در دراز مدت هزینه کمتری در بر خواهند داشت زیرا به اندازه بریج های دندانی، یا حتی هرگز، نیاز به تعویض ندارند. بعلاوه، ایمپلنت ها استخوان فک و بافت لثه را حفظ می کنند و به تراشیده شدن چند دندان سالم نیاز ندارند. در صورتی که مسئله پول باشد، می توانید در مورد نحوه پرداخت آن با دندانپزشک یا جراح خود صحبت کنید.

بریج های دندانی

در صورتی بهترین گزینه هستند که در پی راهکاری فوری باشید و بخواهید از انجام جراحی بپرهیزید. جراحی ایمپلنت برای هر کسی مناسب نیست. افرادی که با مشکلات پزشکی مواجه هستند که سیستم ایمنی بدن و سرعت بهبود آنها را با مشکل مواجه می کند، بیشتر با خطر ریسک شکست ایمپلنت های دندانی مواجه هستند. در چنین وضعیتی، بریج های دندانی نتایجی قابل پیش بینی تر و مثبت تر ارائه خواهند داد. علاوه بر این، بریج در صورتی گزینه خوبی است که بخواهید از انجام جراحی تهاجمی بپرهیزید یا ترجیح دهید به جای چند ماه، ظرف مدت چند هفته برای دندان های از دست رفته خود جایگزین قرار دهید.