بخش تخصصی جراحی افزایش طول تاج دندان
افزایش طول تاج دندان یکی از روشهای جراحی است که به منظور افزایش ساختار طول دندان از بالای لثه صورت می‌گیرد و هدف اصلی آن حفظ سلامت و بهبود زیبایی فرد می‌باشد. این نوع جراحی شامل برداشت بافت سخت و نرم لثۀ پیرامون دندان می‌باشد که نتیجۀ آن افزایش طول ساختار قابل رویت دندان است. لیزر یکی از روشهای جایگزین، و موثر است که نتایجی فوق‌العاده همراه با رضایت بیمار در بر خواهد داشت.
پیزوسرجری Piezosurgery در دندانپزشکی چیست؟
/0 نظرها/در مقالات جراحی و درمان لثه, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
لغت پیزوسرجری از ترکیب دو لغت ساخته شده است: “پیزو” و “سرجری”. گرچه همه با معنای بخش دوم لغت آشنایی دارند و می دانند به معنای “جراحی” می باشد. اما همه تصور مشخصی از کلمه “پیزو” ندارند. “پیزو” از یک کلمه یونانی گرفته شده است که به معنای “محکم فشردن یا فشار دادن” است.
در قرن هجدهم، دو دانشمند به نام های ژاک کوری و پیر کوری کشف کردند، هنگامی که فشار محکم بر ساختارهای جامد مانند کریستال، سرامیک، یا استخوان وارد می شود، منجر به تجمع و تشکیل یک بار الکتریکی می شود. این اثر پیزوالکتریک نام دارد. بارهای موجود در این ساختار جامد باعث تغییر شکل بلورهای تشکیل دهنده جامد می شوند. این تغییر شکل باعث آزاد شدن امواج صوتی می شود که به آنها امواج فراصوت یا آلتراسونیک می گویند.
در سال 1988 پروفسور Vercelloti مفهوم پیزوالکتریسیته را وارد دندانپزشکی کرد. فرکانس امواج آلتراسونیک تولید شده توسط اثر پیزوالکتریک در محدوده 25- 50 کیلوهرتز قرار دارد. با این حال، تقریباً 25 سال طول کشید تا وی در مورد فرکانش ایده آل جراحی پیزو برای جراحی آن در دندانپزشکی (24- 36 کیلوهرتز) تصمیم بگیرد. در سال 2005 بود که پیزوسرجری به عنوان نوعی جراحی رسمی برای استفاده در جراحی های دقیق شامل استخوان اعلام شد.
پیزوسرجری دندانپزشکی
پیزوسرجری چه کاربردی در دندانپزشکی دارد؟
برای درک پیزوسرجری در دندانپزشکی، ابتدا مهم است دستگاه هایی را بشناسیم که از اثر پیزوالکتریک برای کاربرد آنها در حفره دهان استفاده می کنند. دستگاه پیزوالکتریک واحدی است که دارای قدرت 5 وات می باشد. دو برنامه نرم افزاری بر کل سیستم حاکم هستند. این دو برنامه در سه حالت Low mode، High mode و Boosted mode عمل می کنند. فرکانش 25- 29 کیلوهرتز و ارتعاش 60- 200 میکرومتر از قبل در دستگاه پیزوالکتریک برنامه ریزی شده اند.
المنت پیزوالکتریک، دقیقاً مانند اصول اساسی آن، فشار مکانیکی فشرده سازی را به سیگنال های الکتریکی تبدیل می کند. این سیگنال ها فرکانس آلتراسونیک را به صورت ارتعاشات در می آورند. ارتعاشات روی سطح بافتی که نیاز به درمان دارد عمل می کنند. عمل این ارتعاشات باعث برش بافت ها می شود. این پدیده کاویتاسیون (تشکیل یک حفره یا فضای خالی) یا حفره زایی نامیده می شود.
تأثیر کاویتاسیون چند گانه است. اثر کاویتاسیون باعث تشکیل حباب های ریزی نزدیک محل پیوند مایع- جامد بافت های دهان می شود. این حباب ها به شکلی از هم گسسته می شوند که امواج شوک حاصل از آن تولید می شوند. این میکرو جریان ها به تمیز نگهداشتن زمینه جراحی و توقف سریع تر خونریزی کمک می کنند و همچنین از خود خاصیت ضد باکتری نشان داده اند. به منظور جلوگیری از گرم شدن بیش از حد المنت پیزو الکتریک، دستگاه پیزوالکتریک از یک واحد پرستالتیک تشکیل شده است. این واحد محل خنک کننده مایع است که جریان آن قابل تنظیم است.
عمل اصلی دستگاه پیزو الکتریک توسط واحدهای عمل کننده انجام می شود که تحت عنوان “سری های متحرک” شناخته می شوند. این “سری ها” وظیفه برش را به عهده دارند. انواع مختلف “سری ها” بر اساس فرایند جراحی که در آنها باید استفاده شوند در دسترس هستند. در حالی که از سری های طلایی رنگ برای درمان استخوان استفاده می شود، از سری های نقره ای رنگ بیشتر در فرایندهای بافت نرم استفاده می شود. این سری های متحرک با بافت ها و اشکال مختلف نیز وجود دارد. هر فرم سری قابل تعویض عملکرد خاص خود را در درمان های مختلف دارد.
پیزوسرجری دندانپزشکی
پیزوسرجری در چه درمان هایی کاربرد دارد؟
فرایندهای مختلف درمانی که در آنها از پیزوسرجری برای عمل روی استخوان استفاده می شود عبارتند از وسیع کردن یا افزایش عرض فک بالا، شکل دهی اجزاء استخوان شکسته، کاشت ایمپلنت های دندانی، و نیز کشیدن دندان مولر سوم با جراحی. در حقیقت پیزوسرجری تحولی در کاشت ایمپلنت های دندانی بوجود آورده است و هیچ نیازی به استفاده از دریل دندانپزشکی نیست.
درمان هایی که در آنها از پیزوسرجری روی بافت نرم استفاده می شود عبارتند از بالا بردن سینوس فک بالا، پیوند استخوان، رفع فشار از روی اعصاب فک پایین، برداشتن تومورها، بازسازی استخوان، و فرایندهای درمان ریشه. سایر روش های درمانی که در آنها پیزوسرجری انجام می شود عبارتند از بین بردن لکه ها و رسوب روی دندان ها، افزایش طول تاج دندان، و درمان های مختلف مربوط به ریشه دندان.
پیزوسرجری دندانپزشکی
پیزوسرجری چه مزایایی در دندانپزشکی دارد؟
دقت و ایمنی برش در پیزوسرجری در مقایسه با سایر تکنیک های مرسوم بسیار بالاتر است. همچنین برای بافت های نرم، آسیب کمتری دارد. پس از هر جراحی که با استفاده از پیزوالکتریسیته انجام می شود، بهبودی پس از جراحی در مقایسه با تکنیک های مرسوم، سریع تر است.
با استفاده از پیزوسرجری می توان برش هایی به صورت انتخابی ایجاد کرد، به این معنا که می توان بافت سخت را برش زد در عین حال که بافت نرم را حفظ کرد، به همین دلیل بهبود پس از جراحی کوتاه تر است.
در این روش هیچ خونریزی وجود نخواهد داشت، به همین دلیل نسبت به روش های دیگر کمتر تهاجمی می باشد.
طی این فرایند بیمار کاملاً راحت خواهد بود و نتایج درمان قابل پیش بینی خواهند بود.
پیزوسرجری دندانپزشکی
نقاط ضعف پیزوسرجری
با این حال، برش پیزوسرجری در مقایسه با سایر روش ها وقت گیرتر است و یک روش درمانی پر هزینه است. سری های قابل تعویض و متحرک که در این تکنیک جراحی استفاده می شوند با اثر پیزوالکتریک سریع تر فرسوده می شوند. بعلاوه، پیزوسرجری هرگز نباید در بیماران مبتلا به بیماری های قلبی، افراد دیابتی، افرادی که از دستگاه ضربان ساز قلب استفاده می کنند، افرادی که روکش دندان فلزی دارند، و نیز افرادی که تحت پرتو درمانی قرار گرفته اند استفاده شود.
بنابراین، پیزوسرجری یک روش کاملاً متنوع است. گرچه ممکن است محدودیت هایی هم داشته باشد، اما در کاربردهای بالینی نیاز به یک دندانپزشک ماهر دارد.
تحلیل دندان چیست و چرا بروز پیدا می کند؟
/0 نظرها/در مشکلات عمومی دندان و لثه, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
تصور کنید یک دندانپزشک به شما گفته باشد دچار تحلیل دندان شده اید. در این صورت، احتمالاً پرسش های زیادی به ذهن شما خطور می کنند، از جمله اینکه تحلیل دندان به چه معناست؟؛ چگونه تشخیص داده می شود؟؛ و چه درمان هایی دارد؟
گرچه اصطلاح تحلیل دندان در دندانپزشکی چندان شناخته شده نیست، اما آنقدر هم که به نظر می رسد راز آلود نیست.
در دندانپزشکی، تحلیل رفتگی اصطلاحی است که زمانی استفاده می شود که به تغییراتی اشاره دارد که در رابطه با ریشه های دندان های شما اتفاق می افتند و صرفاً نتیجه پوسیدگی یا شکستگی نیز نیستند. تحلیل زمانی اتفاق می افتد که بدن شما، در نتیجه یک حادثه تروماتیک، به عنوان یک مکانیزم دفاعی دندان خود را پس می زند. تحلیل بویژه به التهاب و از دست رفتن عاج دندان (بافت داخلی زیر مینای دندان) یا سمنتوم (ماده خارجی پوشاننده ریشه دندان) اشاره دارد.
دو منطقه هستند که تحلیل رفتگی دندان ها از آنجا می تواند آغاز شود، بخش داخلی و بخش خارجی دندان.
تحلیل داخلی از میانی ترین سطح ریشه دندان آغاز می شود- جایی که سطح ریشه مرز حفره عصب دندان را شکل می دهد.
تحلیل خارجی، همانطور که از نام آن برمی آید، از بیرونی ترین سطح دندان آغاز می شود، جایی که ریشه دندان توسط الیاف پریودنتال لیگامان به استخوان فک متصل می شود و دندان را درون حفره آن نگه می دارد. هر دو فرایند ماهیت مخرب دارند و بدون قرار گرفتن تحت درمان می توانند منجر به از دست رفتن دندان های شما شوند. در برخی موارد، هیچ درمانی وجود ندارد، و از دست رفتن دندان اجتناب ناپذیر است.
دندانپزشک زمانی تحلیل داخلی را شناسایی خواهد کرد که عاج یا سمنتوم به داخل کانال دندان جذب شوند، و موجب التهاب سطوح داخلی یا بیرونی دندان شوند. وقتی دندان آسیب می بیند، بافت آن ملتهب می شود و جذب داخل ریشه آن می شود. این فرایند در نهایت منجر به ایجاد یک حفره داخل دندان می شود، که موجب تضعف دندان می شود و مستعد آسیب دیدن و پوسیدگی خواهد شد.
تحلیل ریشه دندان
تحلیل داخلی ریشه دندان چیست؟
تحلیل داخلی ریشه دندان پدیده ای نسبتاً ساده تر از نمونه خارجی آن است. معمولاً تصور می شود تحلیل داخلی ریشه دندان نتیجه التهاب مزمن طولانی مدت داخل عصب دندان (که در اصطلاح تکنیکی تحت عنوان پالپ شناخته می شود) باشد و اغلب بدون علامت و نشانه است. از بین عوامل متعدد، این التهاب می تواند نتیجه تحریک (مثلاً ممکن است پس از جایگذاری یک پر شدگی عمیق داخل دندان) یا تروما باشد.
انواع حوادث دندانی می توانند موجب بروز تحلیل داخلی دندان شوند، از جمله تروما، قرار گرفتن در معرض گرما یا مواد شیمیایی، یا حملات باکتریایی پالپ. قرمز رنگ شدن دندان نخستین نشانه تحلیل داخلی دندان است. دندانپزشک با مشاهده این علامت می تواند با گرفتن عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس از دندان تو خالی، ضایعات دندانی در آن منطقه را بیابد.
این تحلیل معمولاً پیش رونده است، و اگر آنقدر پیشرفت کند تا به سطح بیرونی ریشه دندان برسد، درمان غیر ممکن خواهد بود. درمان زود هنگام موفق ترین شکل درمان است، اما حتی موارد گسترده نیز گاهی اوقات می توانند معکوس شوند.
تحلیل ریشه دندان
تحلیل خارجی دندان چیست؟
درمان تحلیل خارجی دندان از درمان موارد دیگر دشوارتر است. به نظر می رسد از موارد دیگر شدیدتر باشد، معمولاً بدون علامت و نشانه است، و مشخصه ویژه آن حمله عروق خونی و بافت های همبند به داخل ریشه دندان از ساختارهای پیرامون آن است که در مکان های مختلف زیر خط لثه اتفاق می افتد. تغییر رنگ دندان ممکن است حاکی از بروز این نوع تحلیل باشد، اما اغلب تنها می تواند با تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس شناسایی شود.
به نظر می رسد تروما و جابجایی ارتودنتیک دندان ها شایع ترین علت بروز این شرایط باشد، گرچه کیست ها و تومورها، همینطور نهفتگی دندان های مجاور نیز می توانند نقش داشته باشند. تحلیل خارجی ریشه دندان ها همراه با درمان ارتودنسی (با بریس ها) در قسمت نوک ریشه دندان ها اتفاق می افتد، و اغلب از نظر وخامت جزئی است و در اکثر موارد خود محدود کننده است. تحلیل خارجی سرویکال (قسمت بالایی و گردنی ریشه دندان نزدیک به خط استخوان فک) قابل درمان است و اگر زود تشخیص داده شود می تواند درمان شود.
تحلیل خارجی که در وسط ریشه دندان، زیر سطح استخوان فک تشخیص داده شود، درمان دشوارتری خواهد داشت و اغلب تنها درمان ممکن کشیدن آن است. هر چه تحلیل خارجی دندان های شما زودتر شناسایی شود، ساده تر و با موفقیت بیشتری می تواند درمان شود. به همین دلیل است که باید حداقل هر سه سال یک مرتبه یک سری کامل عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس گرفته شود و دندان هایی که دچار تروما شده اند حتی باید بیشتر تحت نظر قرار داشته باشند.
تحلیل ریشه دندان
تحلیل ریشه دندان ها چگونه درمان می شود؟
درمان تحلیل داخلی ریشه دندان ها عموماً شامل درمان ریشه می شود (که در اصطلاح تکنیکی اندودانتیکس نامیده می شود)، که حین انجام آن پالپ همراه با عامل التهابی مسئول بروز اختلال از داخل حفره آن تخلیه می شود. پیشرفت این بیماری معمولاً آنقدر آرام است که در تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس می توان به موقع آن را شناسایی نمود. به همین دلیل بسیار مهم است که همه تصاویر رادیوگرافی ضروری که در فواصل زمانی منظم گرفته شده اند را نگهدارید.
تحلیل خارجی که قابل درمان باشد نیاز به درمانی دارد که شامل برداشتن بافت مهاجم ریشه دندان، درمان شیمیایی سطوح بیمار ریشه به منظور پیشگیری از بروز مجدد، و پس از آن جایگزینی بخش از دست رفته ساختار دندان با نوعی ماده ترمیم کننده باشد. موارد پیشرفته تر ممکن است اعصاب دندان شما را تحت تأثیر قرار دهند که مستلزم انجام درمان اندودانیتک خواهد بود.
در صورتی که تحلیل خارجی بسیار گسترده باشد، که معمولاً بیستر از تحلیل داخلی رخ می دهد، ممکن است هیچ درمانی امکان پذیر نباشد، و نیاز باشد دندان های شما کشیده شوند. باز هم باید اشاره کنیم، بسیار مهم است که همه تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس که به صورت متوالی می گیرید را نزد خود نگهدارید.
برفک دهان چیست؟
/0 نظرها/در مشکلات عمومی دندان و لثه, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
برفک دهان چیست؟
برفک دهان نوعی عفونت موجود در دهان است که در نتیجه میکروب های مخمری به نام کاندیدا ایجاد می شوند. دهان یکی از مکان های معمولی است که کاندیا موجب بروز عفونت می شود. عفونت کاندیدا داخل دهان برفک دهان نامیده می شود. دیگر مکان های شایع برای رشد برفک عبارتند از واژن، ناحیه پوشک نوزادان، و زیر ناخن ها. این مشکل اغلب جدی نیست و به طور کلی می تواند با درمان از بین برود.
چه افرادی مستعد برفک دهان هستند؟
تعداد کمی از کاندیدا معمولاً روی پوست سالم و دهان سالم زندگی می کنند. آنها معمولاً بی خطر هستند. افراد سالم به طور معمول دچار برفک دهان نمی شوند. با این حال، برخی شرایط یا موقعیت های خاص هستند که ممکن است موجب رشد بیش از حد کاندیدا شوند که می تواند منجر به بروز برفک های دهان شوند. این شرایط عبارتند از:
· نوزاد بودن. برفک دهان اغلب در نوزادن و کودکان خردسال شایع است.
· استفاده از پروتزهای دندانی مصنوعی، مخصوصاً اگر شب ها از دهان خارج نشوند، تمیز نگه داشته نشوند، یا به خوبی روی لثه ها قرار نگیرند و روی لثه ها ساییده شوند.
· مصرف یک دوره داروهای آنتی بیوتیک. آنتی بیوتیک ها موجب از بین رفتن میکروب های (باکتری های) بی ضرری می شوند که داخل دهان زندگی می کنند. آنها کاندیدا را از بین نمی برند که اگر باکتری های کمتری اطراف آنها وجود داشته باشد ممکن است ساده تر تکثیر شود.
· استفاده بیش از حد از دهانشویه های آنتی باکتریال (به دلایلی شبیه دلیل بالا).
· استفاده از قرص ها یا اسپری های استروئیدی.
· داشتن خشکی دهان به دلیل فقدان بزاق دهان. این ممکن است به عنوان یکی از عارضه های جانبی مصرف برخی داروهای خاص (مانند داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد روان پریشی، و داروهای شیمی درمانی) اتفاق بیفتد. علاوه بر این، این اتفاق ممکن است پس از رادیوتراپی به منطقه سر یا گردن رخ دهد، یا از علائم سندوم اسجوگرن Sjögren’s syndrome باشد.
· ابتلا به دیابت.
· ابتلای شدید یه آنمی یا کم خونی.
· کمبود آهن، فولات، یا ویتامین B12.
· داشتن سیستم ایمنی ضعیف. برای مثال، اگر از داروهایی استفاده می کنید که سیستم ایمنی بدن شما را حمایت می کنند، اگر سرطان خاصی دارید، یا اگر مبتلا به HIV یا ایدز هستید.
· ضعیف بودن، یا به طور کلی سلامتی ضعیفی داشتن.
· کشیدن سیگار. افراد سیگاری بیشتر مستعد ابتلا به برفک دهان هستند.
برفک دهان معمولاً واگیردار نیست. شما نمی توانید بدون تماس برفک دهان را به فرد دیگری منتقل کنید.
برفک دهان
چرا برخی نوزادان دچار برفک دهان می شوند؟
تعداد اندکی از ارگانیسم های کاندیدا عموماً روی پوست سالم و در دهان سالم زندگی می کنند. آنها معمولاً بدون ضرر هستند. با این حال، رشد بیش از حد کاندیدا می تواند داخل دهان برخی کودکان اتفاق بیفتد. این می تواند موجب بروز یک حمله برفک دهان شود.
این رشد بیش از حد می تواند به این دلیل رخ دهد که سیستم ایمنی بدن کودک هنوز نابالغ است و بنابراین نمی تواند سطوح کاندیدا را کنترل کند. علت ممکن دیگر برای بروز عفونت برفک دهان این است که فرزند شما اخیراً تحت یک دوره درمان با داروهای آنتی بیوتیک قرار داشته است. علت این است که آنتی بیوتیک ها می توانند میکروب های (باکتری های) سالمی که داخل دهان فرزند شما زندگی می کنند را از بین ببرند. این باکتری های سالم به طور طبیعی به کنترل میزان کاندیدا داخل دهان کودک شما کمک می کنند. در صورتی که تعداد باکتری های سالم کمتری در محیط دهان وجود داشته باشد، کاندیدا می تواند بیش از حد رشد کند. بعلاوه، اگر فرزند شما از سینه شما شیر می خورد و شما اخیراً تحت درمان با آنتی بیوتیک قرار داشته اید، سطوح باکتری های سالم شما نیز می تواند تحت تأثیر قرار بگیرد. این می تواند باعث شود شما، یا فرزندتان، بیشتر مستعد برفک باشید.
از هر 7 نوزاد، یکی دچار حملات برفک دهان در مرحله ای از عمر خود می شود. این مشکل در نوزادان زیر 10 هفته شایع تر است، اما می تواند در کودکان بزرگتر نیز اتفاق بیفتد. برفک دهان معمولاً به دلیل بهداشت نامناسب اتفاق نمی افتد و معمولاً به این معنا نیست که کودک شما بیمار است. برخی کودکان با حملات مکرر برفک دهان مواجه هستند.
برفک دهان
برفک دهان چه علائم و نشانه هایی دارد؟
· علائم کلاسیک برفک دهان عبارتند از لکه های سفید رنگی که داخل دهان شما بوجود می آیند. این نقاط ممکن است به یکدیگر متصل شوند تا لکه بزرگتری را به نام پلاک تشکیل دهند. آنها ممکن است زرد یا خاکستری رنگ باشند. اگر شما یک نقطه را بکنید، بافت زیرین آن ممکن است قرمز رنگ باشد اما معمولاً درد یا زخم ندارد.
· اغلب هیچ نقطه سفید رنگی وجود ندارد. مناطقی داخل دهان شما ممکن است تنها قرمز یا زخم شوند. این عموماً بیشتر زمانی اتفاق می افتد که پس از مصرف آنتی بیوتیک ها یا استروئیدها دچار برفک دهان می شوید.
· افرادی که از پروتزهای مصنوعی دندانی استفاده می کنند ممکن است زیر پروتز خود یک ناحیه قرمز رنگ مقاوم داشته باشند.
· ممکن است مناطق خارج دهان شما زخم، ترک یا ناحیه های قرمزی رنگی بوجود بیایند. این امر عمدتاً روی زاویه تماس لب های بالا و پایین با یکدیگر (استوماتیت زاویه ای) تأثیر می گذارد.
· برخی عفونت های خفیف برفک دهان بدون درد هستند. با این حال، گاهی اوقات برفک دهان نسبتاً دردناک هستند و باعث می شوند غذا خوردن و نوشیدن مایعات نیز ناراحت کننده باشد. برخی نوزادانی که برفک دهان دارند ممکن است آبریزش دهان داشته باشند، یا اینکه ممکن است به دلیل درد و سوزش قادر نباشند به درستی شیر بخورند.
· در برخی افراد مبتلا به برفک دهان ممکن است حس چشایی نیز تحت تأثیر قرار بگیرد.
نکته: اگر فرزند شما از سینه شما شیر می خورد، این امکان وجود دارد که فرزند شما برفک دهان را از راه دهان به نوک سینه شما منتقل کند. این می تواند برای شما بسیار دردناک باشد. ممکن است نوک سینه شما ترک بخورد، زخم شود، یا قرمز و براق شود. اگر فکر می کنید نوک سینه شما عفونت برفک دارد به پزشک مراجعه کنید. ممکن است پزشک برای از بین رفتن برفک، برای شما پمادی برای زدن روی نوک سینه تجویز کند.
برفک دهان چگونه تشخیص داده می شود؟
معمولاً پزشک شما برفم دهان را در شما از روی علائم معمول و طاهر معمول داخل دهان شما تشخیص خواهد داد. معمولاً هیچ آزمایشی نیاز نیست تا برفک دهان تشخیص داده شود.
با این حال، گاهی اوقات ممکن است پزشک شما آزمایش خون را برای بررسی برخی شرایط خاص توصیه کند که می توانند احتمال بروز برفک دهان را افزایش دهند. برای مثال، آزمایش خون برای دیدن اینکه آیا شما کمبود آهن، ویتامین B12، یا فولات دارید یا خیر.
در صورتی که برفک دهان به درمان پاسخ ندهد، پزشک شما ممکن است نمونه برداری از داخل دهان شما را پیشنهاد دهد. سپس این نمونه برای لابراتوار ارسال می شود تا زیر میکروسکوپ آزمایش شود. علاوه بر این، آنها می توانند کشت کاندیدا در لابراتوار را نیز امتحان کنند.
گاهگاهی، برای تأیید تشخیص برفک دهان تکه برداری نیاز است. یک تکه از لکه های سفید رنگ داخل دهان شما برداشته می شود و این نمونه زیر میکروسکوپ آزمایش می شود.
برفک دهان
برفک دهان چه درمان هایی دارد؟
درمان هایی که به صورت موضعی اعمال می شوند
برای برفک دهان خفیف، درمان متداولی که ابتدا امتحان می شود ژل دهانی میکونازول به مدت هفت روز است. گاهی اوقات، یک دوره درمان دو هفته ای نیاز است. اگر ژل میکونازول نتواند استفاده شود (برای مثال، اگر می دانید که شما به آن حساسیت دارید) قطره نیستاتین نیز گزینه دیگری است که می توانید از آن استفاده کنید.
دستور العمل های زیرا را نیز دنبال کنید:
قرص های ضد برفک
این نوع قرص ها حاوی دارویی به نام فلوکونازول هستند که می توانند به از بین بردن عفونت های قارچی و برفک در بدن کمک کنند. از قرص ها بیشتر در موارد وخیم تر یا جدی تر استفاده می شود. برای مثال، برای افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند و دچار برفک دهان گسترده ای شده اند. قرص ها معمولاً برای چند روز تجویز می شوند و اغلب موجب از بین رفتن برفک دهان می شوند.
تغییر داروهای دیگر
اگر شما در حال مصرف داروهای دیگری هستید که ممکن است موجب بروز برفک دهان شده باشند، مانند استروئیدها یا آنتی بیوتیک ها، ممکن است لازم باشد پزشک شما برای کمک به از بین بردن برفک دهان این داروها را تغییر دهد یا دوز آنها را کاهش دهد.
مراجعه به یک متخصص
در صورتی که شرایط زیر را داشته باشید، پزشک شما ممکن است توصیه کند به یک متخصص مراجعه کنید:
برفک دهان
آیا برفک دهان قابل پیشگیری است؟
برای کمک به جلوگیری از حملات بعدی برفک دهان امکان تغییر یک یا دو موقعیت ذکر شده در بالا وجود دارد. برای مثال:
پیشگیری از بروز برفک دهان در کودکان
برخی افراد توصیه می کنند پس از هر بار شیر دادن به فرزند خود مقداری آب استریلیزه به او بدهید. این می تواند باقی مانده شیر داخل دهان را بشوید که ممکن است کاندیدا درون آن رشد کند.