بخش تخصصی جراحی افزایش طول تاج دندان

افزایش طول تاج دندان یکی از روشهای جراحی است که به منظور افزایش ساختار طول دندان از بالای لثه صورت می‌گیرد و هدف اصلی آن حفظ سلامت و بهبود زیبایی فرد می‌باشد. این نوع جراحی شامل برداشت بافت سخت و نرم لثۀ پیرامون دندان می‌باشد که نتیجۀ آن افزایش طول ساختار قابل رویت دندان است. لیزر یکی از روشهای جایگزین، و موثر است که نتایجی فوق‌العاده همراه با رضایت بیمار در بر خواهد داشت.

مقالات تخصصی جراحی افزایش طول تاج دندان

عاداتی که با دریافت ایمپلنت های دندانی باید آنها را ترک کنید!

اگر شما برای دریافت ایمپلنت های دندانی اقدام کرده اید، به شما تبریک می گوییم!

یکی از بهترین نکات زندگی کردن در قرن 21 این است که نداشتن دندان می تواند چیزی باشد که به گذشته مربوط می شود! گزینه های مختلفی برای جایگزینی دندان های از دست رفته وجود دارند که به افراد کمک می کنند لبخند از دست رفته خود را احیاء کنند. ایمپلنت های دندانی یکی از روش هایی هستند که به دلیل مزایایی که دارند، بیماران و دندانپزشکان به یک اندازه آنها را ترجیح می دهند. یکی از این مزایا این حقیقت است که آنها تا 25 سال یا حتی تا پایان عمر دوام دارند.

دریافت ایمپلنت های دندانی هیجان انگیز است، مخصوصاً وقتی که طی چند سال گذشته با پروتزهای مصنوعی زندگی کرده باشید. پس از دریافت ایمپلنت های دندانی شما وارد مرحله زندگی غذا خوردن بدون استرس خواهید شد و به گونه ای لبخند خواهید زد که هرگز پیش از آن نزده اید. با این حال، به منظور حفظ ایمپلنت های دندانی، مجبور خواهید بود برخی از عادات خود را در طول زندگی مجدداً ارزیابی کنید. اگر به خوبی از ایمپلنت های دندانی خود مراقبت نکنید، آنها می توانند آسیب ببینند. در اینجا به بیان برخی از عاداتی می پردازیم که پس از دریافت ایمپلنت های دندانی باید از آنها پرهیز نمایید تا طول عمر آنها را افزایش دهید.

مراقبت از ایمپلنت دندانی

مراقبت از ایمپلنت دندانی

مصرف دخانیات

پس از جراحی ایمپلنت های دندانی باید به هر قیمتی از سیگار، سیگار برگ، تنباکوی جویدنی، و دیگر فراورده های تنباکو اجتناب نمایید. گرچه پس از کاشت ایمپلنت های دندانی وقتی شما بهبود می کنید از نظر فنی می توانید مجدداً از آنها استفاده کنید، اما بدون پیامد هم نیست. برای افرادی که به تازگی ایمپلنت های دندانی را دریافت کرده اند، با استفاده از تنباکو، احتمال شکست فوری ایمپلنت های دندانی افزایش پیدا خواهد کرد.

بعلاوه، استفاده از فراورده های تنباکو برای سلامت دهان وحشتناک خواهد بود. همه مواد شیمیایی موجود در تنباکو با لثه ها، دندان ها، ایملپنت ها، و ترمیم های دندانی شما تماس پیدا می کنند و منجر به افزایش احتمال بروز حفره های دندانی همینطور بیماری لثه خواهد شد. بیماری لثه یک عامل اصلی دیگر در شکست ایمپلنت های دندانی است. افراد سیگاری دو یا سه برابر بیشتر از افراد دیگر در معرض خطر از دست دادن ایمپلنت های دندانی خود هستند.

اگر می خواهید طول عمر ایمپلنت های دندانی خود را افزایش دهید، استفاده از فراورده های تنباکو را ترک کنید تا از مزایای آن بهره مند شوید.

مراقبت از ایمپلنت دندانی

مراقبت از ایمپلنت دندانی

نوشیدن الکل

پس از کاشت ایمپلنت های دندانی، تا شش ماه طول می کشد که فک شما به طور کامل بهبود پیدا کند. طی این فرایند، پیوند و جوش خوردن بین استخوان فک و ایمپلنت اتفاق می افتد. این فرایند تحت عنوان اسئواینتگریشن شناخته می شود. اسئواینتگریشن برای سلامت ایمپلنت های دندانی شما حیاتی است. متأسفانه، وقتی شما در طول دوره بهبود الکل می نوشید، می تواند روی اسئواینتگریشن شما تأثیر بگذارد و پس از آن منجر به شکست ایمپلنت های دندانی شود.

وقتی فک شما کاملاً بهبود پیدا کرد، می توانید به مقدار کم الکل بنوشید. تنها به خاطر داشته باشید که مصرف زیاد الکل می تواند منجر به خشکی دهان شود که باعث بروز بیماری لثه می شود و در نهایت باعث بیماری لثه می شود و احتمالاً موجب شکست کاشت ایمپلنت های دندانی می شود. از محدودیت های خود اطلاع داشته باشید و از نوشیدن هر روز الکل بپرهیزید تا طول عمر ایمپلنت دندانی خود را افزایش دهید.

مراقبت از ایمپلنت دندانی

مراقبت از ایمپلنت دندانی

غذاها و خوراکی های چسبناک

پس از جراحی در طول مدتی که فک شما بهبود پیدا می کند، توصیه می کنیم رژیم غذایی نرم را انتخاب کنید مبادا به طور تصادفی به ایمپلنت خود آسیب وارد کنید. به این معنا که باید از خوردن غذاهای چسبناک پرهیز کنید زیرا احتمال چسبیدن آنها به پروتز مصنوعی دندان شما وجود دارد. در غیر اینصورت، آنها به ایمپلنت دندانی شما خواهند چسبید و باعث جابجا شدن آن خواهند شد. با این حال، پس از بهبود کامل فک شما، برای لذت

بردن از غذاهای چسبناکی که دوست دارید هیچ جیز مانع شما نخواهد شد! تنها باید آنها را به آرامی بخورید.

خوردن مداوم میان وعده

اگر شما در طول روز مدام در حال خوردن یا جرعه جرعه نوشیدن خوراکی ها و مایعات شیرین و قندی هستید، دندان های شما از شما تشکر نخواهند کرد. وقتی شما این ذرات غذایی را داخل دهان خود قرار می دهید، باکتری ها از آنها تغذیه خواهند کرد و به عنوان محصول جانبی یک اسید ضعیف تولید خواهند کرد. در این صورت، در انتها مینای دندان های شما آسیب خواهند دید و احتمال اینکه دچار پوسیدگی دندان شوید افزایش پیدا خواهد کرد. ایمپلنت های دندانی برای افرادی فوق العاده هستند که دندان های خود را از دست داده اند، اما مراقبت صحیح از آنها مهم است. با پرهیز از این عادات بد، بیشتر احتمال دارد که بتوانید با موفقیت لبخند خود را اصلاح کنید.

مسواک نزدن و نخ دندان نکشیدن

ممکن است فکر کنید نداشتن دندان های طبیعی به این معنا است که می توانید مسواک زدن و نخ دندان کشیدن را نادیده بگیرید، زیرا می دانیم که ایمپلنت های دندانی نمی توانند دچار پوسیدگی شوند. اما این صحت ندارد. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن درست به همان اندازه ای که برای دندان های طبیعی مهم بودند، با ایمپلنت های دندانی نیز ضرورت دارند. مسواک زدن دندان های مصنوعی شما برای زدودن پلاک ها و باکتری ها از داخل دهان شما مهم است زیرا نه تنها به دندان ها بلکه به لثه های شما نیز آسیب وارد می کنند. بدون زدودن پلاک ها و باکتری ها، دهان شما بوی بدی خواهد داشت و می توانند کنار خط لثه های شما انباشته شوند و موجب بروز بیماری لثه شوند. اگر هیچ دندان طبیعی داخل دهان شما باقی مانده است، لازم است که آنها را نیز برای زدودن پلاک ها از بین دندان ها و زیر خط لثه ها نیز نخ دندان بکشید. ادامه دادن بهداشت دهانی خوب با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن دو مرتبه در طول روز به شما کمک خواهد کرد از بروز بیماری لثه و شکست احتمالی ایمپلنت های دندانی پیشگیری کنید.

محکم مسواک زدن

به منظور حفظ سلامت دهان و دندان ها، دو مرتبه مسواک زدن و یک مرتبه نخ دندان کشیدن در طول روز ضروری است، در غیر اینصورت، پس از هر وعده غذایی. درست مسواک نزدن به اندازه اصلاً مسواک نزدن بد است. اگر شما هنگام مسواک زدن از نیروی زیادی استفاده می کنید، می توانید به مینای محافظ دندان ها و بافت لثه آسیب وارد کنید. برای محافظت از ایمپلنت های دندانی محکم، باید لثه های سالمی داشته باشید. این عادت به مرور زمان می تواند باعث تحلیل رفتن بافت لثه ها شود. همیشه از مسواک های دارای فرچه نرم اسفاده کنید و فشار ملایمی با دست خود به مسواک وارد کنید.

عدم مراجعه به دندانپزشک

درست مانند مسواک زدن و نخ دندان کشیدن، مراجعه به دندانپزشک عادتی است که نباید از انجام آن اجتناب کرد. باید از سلامت دهان خود اطمینان حاصل کنید و مطمئن شوید ایمپلنت های دندانی شما در بهترین وضعیت خود قرار دارند، تا طول عمر آنها در حد امکان افزایش پیدا کند. وقتی هر شش ماه (توصیه ما این است) یا یک سال یک مرتبه به دندانپزشک مراجعه می کنید، همه دندان های طبیعی باقی مانده شما پاکسازی خواهند شد، ایمپلنت های دندانی شما معاینه خواهند، و هر گونه مشکلات احتمالی شما شناسایی و درمان خواهند شد. این کار از بزرگ تر شدن مشکلات کوچک جلوگیری می کند و به شما کمک می کند برای مدت زمان طولانی تری از ایمپلنت های دندانی خود لذت ببرید.

مراقبت از ایمپلنت دندانی

مراقبت از ایمپلنت دندانی

استفاده از دندان ها به عنوان ابزار

اگر می خواهید یک بسته را باز کنید و با دستان شما انجام شدنی نیست، باید از قیچی استفاده کنید یا دندان های خود؟ اگر پاسخ شما دندان های شماست، اشتباه می کنید! ممکن است باز کردن بسته بندی های محکم، درب بطری ها، و باز کردن گره ها با دندان ها به نظر ساده تر می رسد، اما می تواند موجب بروز آسیب شود. هرگز نباید از دندان های خود به عنوان ابزار استفاده کنید، مخصوصاً اگر ایمپلنت دندانی دارید. ایمپلنت های دندانی شما از برخی از پیشرفته ترین مواد موجود ساخته شده اند، اما آنها برای جویدن غذا طراحی شده اند، نه پلاستیک، فلز، یا بافت های سفت مانند ناخن.

حتی یخ نیز غیر جویدنی تلقی می شود. ایمپلنت های دندانی شما الیاف لیگامان پریودنتال ندارند تا از آنها در برابر ضربه مانند ضربه گیر محافظت کند، بنابراین آنها بویژه در برابر نیروهای ناشی از کشیدن یا پیچاندن آسیب پذیرتر هستند. به این معنا که به هیچ عنوان نباید ناخن بجوید، هیچ بسته بندی با دندان باز کنید، و هرگز یخ بجوید. دندان های شما تنها باید برای جویدن و لبخند زدن استفاده شوند، تنها همین. استفاده از دندان ها به عنوان ابزار نخستین گام برای ایجاد مشکل برای ایمپلنت های دندانی شماست.

جویدن ناخن

ترک این عادت می تواند بسیار دشوار باشد، اما قطعاً ارزش زمان گذاشتن برای ترک آن را دارد. این عادت می تواند برای سلامت عمومی شما مضر باشد زیرا شما در این فرایند شما باکتری ها و ویروس ها را وارد بدن خود می کنید. این عادت می تواند به ایمپلنت های دندانی شما نیز آسیب وارد کند. گرچه ایمپلنت های دندامی با دوام و محکم هستند، اما تخریب ناپذیر نیستند. جویدن ناخن می تواند موجب لب پر شدن، یا شکستن دندان ها شود، بعلاوه وقتی فک برای یک بازه زمانی طولانی مدت در یک موقعیت جلو آمده قرار دارد، می تواند باعث شود فشار زیادی به فک وارد شود. شما حتی می توانید موجب پاره و زخم شدن بافت لثه نیز شوید. برای ترک این عادت، سعی کنید گام هایی برای کاهش استرس خود بردارید، از لاک ناخن با مزه تلخ استفاده کنید، و برای مانیکور کردن ناخن های خود هزینه کنید.

جویدن اقلام غیر خوراکی

یک عادت عصبی نسبتاً شایع جویدن اقلامی است که به منظور خوردن تولید نشده اند. خواه دندان های خود را روی مکعب های یخ قرار دهید یا مداد، خودکار، یا هر چیز دیگری، این کار می تواند فشار زیادی به ایمپلنت های دندانی شما وارد کند و حتی به استخوانی که آنها را در بر گرفته است نیز آسیب وارد کند.

عدم استفاده از محافظ دندان شبانه

آخرین عادتی که پس از دریافت ایمپلنت های دندانی باید آن را ترک کنید عدم استفاده از محافظ دندان شبانه یا محافظ دندان معمولی در طول روز است زمانی که به آن نیاز دارید. برای مثال، اگر شما شب ها دندان های خود را روی یکدیگر فشار می دهید و می سایید، باید محافظ دندان شبانه استفاده کنید. این ابزار از دندان های مصنوعی و ایمپلنت های دندانی شما در برابر آسیب محافظت می کند. اگر بازی های پر زد و خورد انجام می دهید، استفاده از محافظ دندان از آسیب دیدن ایمپلنت های شما تا جایی که دچار شکست شوند محافظت می کند.

آینده ایمپلنت های دندانی شما به طور کامل در دستان شما است. انتخاب های صحیح داشته باشید و پس از دریافت ایمپلنت های دندانی از عادات زیر پرهیز نمایید.

خطر دندان قروچه یا براکسیسم برای دندان و ایمپلنت

اگر متوجه شدید که در طول روز فک خود را به هم فشار می دهید یا در حالی از خواب بیدار می شوید که حساسیت دندان، سوزش فک، یا سر درد دارید، احتمالاً از براکسیسم یا دندان قروچه – ساییدن و فشردن دندان ها روی یکدیگر رنج می برید.

این عادت دندان قروچه و کلنچینگ فک شرایط شایعی است که بیش از یک سوم افراد بزرگسال را در طول روز و از هر 10 فرد بزرگسال 1 نفر را در طول خواب تحت تأثیر قرار می دهد.

دندانپزشکان با این شرایط به عنوان یک مشکل پزشکی برخورد نمی کنند که نیاز به درمان دارد، بلکه به بیماران کمک می کنند بهترین راه برای مدیریت آن را پیدا کنند.

افراد در واکنش به استرس یا اضطراب دندان قروچه یا براکسیسم را انجام می دهند، اما این عادت اغلب در طول دوره های آرام تر زندگی بیشتر ادامه می یابد- و می تواند خسارات زیادی به بدن وارد کند. اما درمان های طولانی مدت می توانند به بیماران کمک کنند تا به منشاء دندان قروچه پی ببرد و بهتر به مدیریت آن فائق بیاید.

اغلب دندانپزشکان و روانشاسان با همکاری یکدیگر در غالب یک تیم می توانند راهکارهایی برای کمک به بیماران برای کاهش تأثیرات این شرایط ارائه دهند.

چرا دندان قروچه اتفاق می افتد؟

علت بروز دندان قروچه برای هر فرد منحصر بفرد است و پزشکان تلاش می کنند مشخص نمایند آیا شرایط جسمی، عاطفی، یا عوامل ژنتیکی در این میان نقش ایفا می کنند یا خیر.

دندان قروچه در طول روز معمولاً در نتیجه استرس، اضطراب، تنش، یا حتی تمرکز بروز پیدا می کند. دندان قروچه شبانه گاهی اوقات به بیش فعالی، آپنه خواب، یا رفلاکس اسید مربوط می شود و می تواند به عنوان یکی از عوارض جانبی برخی داروهای خاص ظاهر شود که هدف آنها درمان افسردگی است.

علاوه بر این، تنباکو، کافئین، الکل، و داروهای غیر قانونی می توانند احتمال خطر دندان قروچه شبانه را افزایش دهند.

دندان قروچه و ایمپلنت

دندان قروچه و ایمپلنت

عوارض و خطرات ناشی از دندان قروچه

  • درد: دندان قروچه و براکسیسم فشار زیادی به مفاصل فک و عضلات پیرامون آن وارد می کند. احتمالاً شما درد و خشکی فک، درد صورت، و حتی گوش درد ناشی از ساییدن مداوم دندان ها روی یکدیگر را تجربه خواهید کرد. اغلب بیماران زمانی برای درمان مراجعه می کنند که درد به شقیقه ها یا گوش ها منتشر شده باشد، یا دندانپزشک متوجه الگوی فرسایش روی دندان ها مطابق با فشار مداوم شود.
  • اختلالات فک: دندان قروچه می تواند ساختارهای مفاصل و عضلاتی که فک را تشکیل می دهند را تحت تأثیر قرار دهد و باعث بروز اختلالات مفصل فکی گیجگاهی (TMD) شود. TMD می تواند موجب بروز دردهای شدید صورت، گردن، و شانه شود، و منجر به دشواری در جویدن، حرف زدن، و بلع شود.
  • آسیب به دندان ها. آسیب به دندان ها یکی از عوارض جانبی اصلی دندان قروچه و براکسیسم است. دندان قروچه مداوم می تواند موجب ساییدگی سطوح دندان ها و مینای دندان ها شود و موجب کاهش ارتفاع دندان ها و افزایش بروز حساسیت دندان ها شود. بعلاوه، استرس و فشار مداوم روی دندان ها می تواند موجب لب پر شدن، ترک خوردن، یا شکستن دندان ها شود. علاوه بر این، دندان قروچه می تواند به پر شدگی های دندان ها، روکش ها، یا بریج هایی که قبلاً دریافت کرده اید نیز آسیب وارد کند.
  • تحلیل لثه ها. براکسیسم علت اصلی تحلیل لثه ها است. دندان قروچه موجب جابجا شدن یا لق شدن دندان ها می شود، که باعث ایجاد پاکت اطراف دندان ها می شود، جایی که باکتری ها وارد می شوند و باعث کنار رفتن لثه ها از روی دندان ها می شوند.
  • سر درد. دندان قروچه می تواند موجب بروز میگرن های دردناک و سر دردهای تنشی ناشی از استرس مداوم و فشاری شود که به عضلات صورت و فک وارد می شوند.

اکثر بیماران متوجه نمی شوند دندان قروچه شبانه دارند، تا اینکه یکی از نزدیکان یا کسی که با آنها در یک اتاق می خوابد از صدای ایجاد شده این نکته را به آنها اطلاع دهد یا با سر دردهای میگرنی یا خشکی یا سوزش عضلات از خواب بیدار شوند.

دندان قروچه و ایمپلنت

دندان قروچه و ایمپلنت

تأثیر براکسیسم روی ایمپلنت های دندانی

اگر شما نیز یک یا چند دندان از دست رفته دارید، ایمپلنت های دندانی درمان های با ثبات و استثنائی برای جایگزینی آنها هستند که می توانید به آنها فکر کنید. این ریشه های مصنوعی دندان ها می توانند روکش های دندانی، بریج های دندانی، و پروتزهای مصنوعی را درست مانند ریشهه های دندان های طبیعی در جای خود نگهدارند.

بسیاری از بیمارانی که برای دریافت ایمپلنت های دندانی مراجعه می کنند به این فکر می کنند که آیا ایمپلنت های دندانی برای آنها مناسب هستند یا خیر. در حالی که بسیاری افراد می توانند ایمپلنت های دندانی را دریافت کنند، اما نگرانی هایی برای سلامت دندان ها وجود دارند که می توانند مشکل برانگیز تشخیص داده شوند. یکی از این مشکلات براکسیسم است.

پس از قرار گرفتن تحت جراحی دهان برای دریافت ایمپلنت های دندانی، یک روند درمان طولانی مدت چند ماهه وجود دارد که فرد باید آن را سپری کند. این فرایند عبارت است از جوش خوردن ایمپلنت های دندانی با استخوان فک، که تحت عنوان اسئواینتگریشن osseointegration شناخته می شود. در واقع موفقیت یا عدم موفقیت کاشت ایمپلنت های دندانی به این بستگی دارد که ایمپلنت چگونه با استخوان فک جوش بخورد. این فرایند به سرعت اتفاق نمی افتد، و چند ماه طول می کشد تا روند جوش خوردن تکمیل شود. تنها زمانی که این روند تکمیل شده باشد، ایمپلنت دندانی برای حمایت از یک ابزار آماده است.

اگر بیمار از براکسیسم رنج ببرد، دندانپزشک ابتدا اطمینان حاصل خواهد کرد که بیمار بافت کافی استخوان فک برای تحمل فشار اضافی روی ایمپلنت را دارد. در غیر اینصورت احتمالاً قبل از کاشت ایمپلنت دندانی فرایند پیوند استخوان را انجام خواهد داد. وقتی اطمینان حاصل شد که استخوان فک می تواند فشار را تحمل کند، ایمپلنت دندانی کار گذاشته خواهد شد.

اگر بیمار در ماه های ابتدایی پس از جراحی دهان دندان های خود را روی یکدیگر فشار دهد، به احتمال زیاد طی این مرحله حیاتی درمان به ایمپلنت های دندانی خود آسیب خواهد زد. ایمپلنت های دندانی و استخوان فک ممکن است جوش نخورند. اگر دندان قروچه حتی باعث شکست کاشت ایمپلنت های دندانی هم نشود، می تواند منجر به طولانی شدن مدت زمان روند بهبود پس از درمان شود.

حتی پس از آنکه اسئواینتگریشن اتفاق می افتد نیز، موارد جدی براکسیسم می توانند منجر به بروز مشکلاتی برای ایمپلنت های دندانی شوند. دندان قروچه یا براکسیسم می تواند موجب بروز مشکلاتی برای استخوان فک یا بافت های لثه شود، که منجر به شکست درمان کاشت ایمپلنت های دندانی در آینده، یا بروز مشکلات جدی در مورد ثبات ایمپلنت های دندانی خواهد شد.

آسیب های احتمالی به ترمیم ها و ابزارهای دندانی

دندان قروچه یا براکسیسم، علاوه بر آنکه به ایمپلنت های دندانی، و استخوان و بافت لثه اطراف آن آسیب وارد می کند، اگر بیمارها مراقب نباشند، می تواند موجب بروز آسیب به ابزارهای دندانی نیز شود.گرچه مواد جدید و با دوام تری برای ساخت ابزارهای دندانی استفاده می شوند، اما حتی این مواد نیز ممکن است به اندازه کافی قوی نباشند تا در برابر فشارهای مکرر ناشی از دندان قروچه دوام بیاورند.

دندان قروچه و ایمپلنت

دندان قروچه و ایمپلنت

آیا افرادی که براکسیسم دارند می تواند ایمپلنت دندانی دریافت کنند؟

در برخی موارد آری، گرچه این باید بر اساس مورد به مورد در نظر گرفته شود. گاهی اوقات یک دندانپزشک ممکن است قبل از درمان دریافت ایمپلنت های دندانی، درمانی برای براکسیسم توصیه کند. این اغلب شامل استفاده از بایت گارد یا محافظ دندان برای کاهش استرسی است که به دندان ها وارد می شود، همینطور درمان هایی که به علت زمینه ای دندان قروچه (مانند تکنیک های آرام کننده، درمان های ارتودنسی) می پردازند.

علاوه بر این راهکارها، دندانپزشک شما می تواند ایمپلنت های دندانی شما را با در نظر گرفتن براکسیسم شما طراحی کند. همه دندانپزشکان می خواهند کاشت ایمپلنت های دندانی آنها موفق باشد؛ بنابراین، ایمپلنت های دندانی را در حالی طراحی می کنند که براکسیسم شما را در نظر می گیرند. یکی از راه های انجام این کار، با انتخاب رزوه برای پیچ های تیتانیومی است. رزوه های درست و مناسب باعث خواهد شد سطح مقطع بیشتری بوجود بیاید که به جذب فشار ایجاد شده با ساییدن و فشردن دندان ها روی یکدیگر در بیماران مبتلا به براکسیسم کمک می کند.

علاوه بر این، دندانپزشک ممکن است انتخاب کند که از روکش های باریک تر برای آن دسته بیمارانی استفاده کند که از براکسیسم شدید رنج می برند. جایگذاری روکش های باریک می تواند به توزیع یکدست تر نیروی بایت روی پیچ های تیتانیومی کمک کند و می تواند در به حداقل رساندن خطر شکست ایمپلنت های دندانی کمک کند.

برای برخی بیماران، با توجه به وخامت دندان قروچه آنها، ممکن است درمان کاشت ایمپلنت های دندانی ایده آل نباشد. اما هنوز هم ممکن است راهکارهایی وجود داشته باشند که کاشت ایمپلنت های دندانی را ممکن می سازند.

طی جلسه مشاوره، دندانپزشک شما همه گزینه های ممکن را برای مراقبت مد نظر قرار خواهد داد، تا شما بتوانید یک مرتبه دیگر با اعتماد به نفس لبخند بزنید.

دندان قروچه و ایمپلنت

دندان قروچه و ایمپلنت

درمان های دندان قروچه

دندانپزشکان اغلب برای بیمارانی که دچار براکسیسم یا دندان قروچه هستند محافظ دندان شبانه (ابزاری شبیه ریتینر که در طول شب روی دندان ها قرار می گیرد) را برای پیشگیری از آسیب به دندان ها و دهان توصیه می کنند، اما این ابزار دندان قروچه را متوقف نمی کند. در واقع ابزار جادویی نیست و لازم است به علت بنیادی بروز براکسیسم پرداخته شود.

بر اساس علائم و نشانه های خاص بیمار و عوامل استرس زا، پزشک یکی از راهکارهای زیر را ارائه می دهد:

  • دارو: شل کننده عضلات می توانند به شل شدن فک و توقف دندان قروچه های شبانه کمک کنند. اگر شما داروی ضد افسردگی خاصی مصرف می کنید، که شما را در معرض خطر دندان قروچه قرار می دهد، پزشک معالج شما می تواند داروی شما را تعویض کند و نمونه ای برای شما تجویز کند که این خطر را در شما بوجود نمی آورد. علاوه بر این، در صورتی که داروها بتوانند به شما کمک کنند عوامل استرس زا را تحمل کنید که موجب بروز دندان قروچه در شما می شوند، پزشک ممکن است شروع مصرف داروهای ضد افسردگی (که با خطر براکسیسم همراه نیستند) را برای شما مناسب تشخیص دهد.
  • فرایندها: تزریق بوتاکس عضلات فک را که در طول ساییدن و فشردن دندان ها روی یکدیگر استفاده می شوند بی حس می کند، گرچه این مورد تأیید سازمان غذا و دارو یا تحت پوشش بیمه های خرمات درمانی نیست، اما از دهه 1990 مورد استفاده قرار گرفته است و بی خطر و بسیار مؤثر می باشد و ظاهر صورت را تغییر نمی دهد.

راهکارهای رفتاری: روانشناسان برای تشخیص عامل زمینه ای بروز دندان قروچه و پرداختن به آن، از طریق مدیریت استرس و آموزش آرام سازی روی بیماران کار می کنند. برخی پزشکان از بیوفیدبک برای نظارت روی تنش عضلانی استفاده می کنند و تأثیرات آرام کنندگی تکنیک های آرام بخش و کششی فک، گردن و سر را توضیح می دهند.

خشکی دهان

خشکی دهان یا زروستومیا xerostomia، به شرایطی اشاره دارد که در آن غدد بزاقی داخل دهان بزاق کافی برای مرطوب نگهداشتن دهان تولید نمی کنند. خشکی دهان اغلب نتیجه یا عارضه جانبی استفاده از برخی داروهای خاص یا مشکلات بالا رفتن سن یا نتیجه رادیوتراپی برای درمان سرطان است. کمتر شایع است، اما خشکی دهان ممکن است در نتیجه شرایطی بروز پیدا کند که مستقیماً غدد بزاقی را تحت تأثیر قرار می دهند.

بزاق با خنثی کردن اسیدهای تولید شده توسط باکتری ها، محدود کردن رشد باکتری ها، و شستن ذرات غذا به پشیگیری از پوسیدگی دندان ها کمک می کند. بعلاوه، آنزیم های موجود در بزاق به گوارش نیز کمک می کنند.

دامنه مشکلات کاهش بزاق و خشکی دهان می تواند از یک مزاحمت صرفاً ساده باشد تا چیزی که تأثیری عمده روی سلامت عمومی و سلامت دهان و دندان ها و لثه های شما دارد، همینطور اشتهای شما و لذت بردنتان از غذا.

درمان های خشکی دهان به علت بروز آن بستگی دارند.

علائم و نشانه های خشکی دهان

اگر دهان شما به میزان کافی بزاق تولید نکند، ممکن است به صورت تمام یا گاهی اوقات متوجه بروز این علائم و نشانه ها شوید:

  • خشکی یا احساس چسبندگی داخل دهان
  • بزاقی که غلیظ و رشته ای به نظر می رسد
  • احساس تشنگی مداوم
  • بوی بد دهان
  • مشکل در جویدن، حرف زدن، و بلعیدن
  • خشکی یا سوزش گلو و گرفتگی صدا
  • خشک و شیار دار شدن زبان
  • تغییر در حس چشایی
  • احساس سوزش یا سوزن سوزن شدن در دهان و بویژه روی زبان
  • خشکی و قرمزی زبان
  • مشکل در استفاده از پروتزهای مصنوعی دندانی
  • خشکی مجرای بینی

بعلاوه، خشکی دهان می تواند باعث چسبیدن رژ لب به دندان های شما شود. علاوه بر این علائم، خشکی دهان موجب افزایش خطر ژنژیویت (بیماری لثه)، پوسیدگی دندان، و عفونت های دهان مانند برفک دهان می شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر شما متوجه علائم و نشانه های خشکی مستمر دهان شده اید، برای مراجعه به پزشک اقدام کنید.

خشکی دهان

خشکی دهان

علل بروز خشکی دهان

خشکی دهان زمانی بروز پیدا می کند که غدد بزاقی داخل دهان بزاق کافی برای مرطوب نگهداشتن دهان شما تولید نمی کنند. این غدد ممکن است در نتیجه یکی از عوامل زیر به درستی عمل نکنند:

داروها

صدها دارو، شامل داروهایی که تهیه آنها از داروخانه نیازی به نسخه پزشک ندارد (OTC)، خشکی دهان را به عنوان عارضه جانبی خود دارند. از بین محتمل ترین انواع داروهایی که موجب بروز مشکل می شوند برخی داروهایی قرار دارند که برای درمان افسردگی، فشار خون بالا، و اضطراب استفاده می شوند، همینطور برخی آنتی هیستامین ها، ضد احتقان ها، شل کننده عضلات و مسکن ها.

بالا رفتن سن

بسیاری از افراد مسن با افزایش سن خشکی دهان را تجربه می کنند. عوامل مرتبط عبارتند از استفاده از برخی داروهای خاص، تغییرات در توانایی های بدن برای پردازش داروها، مواد مغذی ناکافی، و داشتن بیماری های طولانی مدت.

درمان سرطان

داروهای شیمی درمانی می توانند ماهیت بزاق دهان و مقدار تولید شده آن را تغییر دهند. با بازگشت جریان عادی بزاق پس از تکمیل درمان، این ممکن است موقتی باشد. درمان های پرتو افکنی به سر و گردن می توانند به غدد بزاقی آسیب وارد کنند، که موجب کاهش چشمگیر تولید بزاق می شود. این ممکن است بسته به دوز پرتو افکنی و منطقه تحت درمان، موقتی یا دائمی باشد.

آسیب به عصب

یک صدمه یا جراحی که باعث شود به اعصاب ناحیه سر و گردن آسیب وارد شود، می تواند موجب خشکی دهان شود.

دیگر بیماری ها

خشکی دهان می تواند به دلیل برخی بیماری های خاص بروز پیدا کند، مانند دیابت، سکته مغزی، عفونت قارچی (برفک) داخل دهان، یا بیماری آلزایمر، یا به دلیل بیماری های خود ایمنی، مانند سندروم شوگرن Sjogren’s syndrome یا HIV ایدز. خر و پف کردن و تنفس با دهان باز نیز می تواند موجب خشکی دهان شود.

کم آب شدن بدن

شرایطی که می توانند منجر به کم آب شدن بدن شوند، مانند تب، تعریق شدید، استفراق، اسهال، از دست دادن مقدار زیادی خون، و سوختگی می توانند موجب خشکی دهان شوند.

استفاده از تنباکو و الکل

نوشیدن الکل و یا کشیدن یا جویدن تنباکو می توانند موجب افزایش علائم خشکی دهان شوند.

برداشتن غدد بزاقی با جراحی

مصرف تفریحی مواد مخدر

استفاده از مت آمفتامین می تواند باعث خشکی شدید دهان و آسیب به دندان ها شود، شرایطی که تحت عنوان “متی دهان” نیز شناخته می شود. ماری جوآنا نیز می تواند موجب خشکی دهان شود.

خشکی دهان

خشکی دهان

مشکلات و عوارض ناشی از خشکی دهان

اگر شما بزاق کافی نداشته باشید و دچار خشکی دهان شوید، این می تواند منجر به بروز مشکلات زیر شود:

  • افزایش پلاک، پوسیدگی دندان و بیماری لثه
  • زخم های دهانی
  • عفونت های مخمری داخل دهان (برفک)
  • زخم یا شکاف پوست در گوشه های دهان، یا ترک خوردن لب ها.
  • سوء تغذیه ناشی از مشکلات جویدن و بلعیدن

نحوه تشخیص خشکی دهان

برای مشخص نمودن علت خشکی دهان، پزشک شما سوابق پزشکی شما و همه داروهایی که مصرف می کنید، سامل داروهای OTC، را بررسی خواهد کرد و دهان شما را معاینه خواهد کرد.

گاهی اوقات ممکن است نیاز به آزمایش خون، تصاویر اسکن از غدد بزاقی شما، یا تست هایی داشته باشید که میزان بزاق تولید شده را اندازه گیری می کنند تا به علت بروز خشکی دهان پی ببرند. اگر پزشک شما مشکوک به خشکی دهان در نتیجه سندروم شوگرن باشد، نمونه کوچکی از سلول ها (نمونه برداری) از غدد بزاقی شما در لب های شما ممکن است برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال شود.

درمان های خشکی دهان

درمان خشکی دهان به علت بروز آن بستگی دارد. دندانپزشک یا پزشک شما ممکن است راهکارهای زیر را ارائه دهند:

  • تغییر داروهایی که موجب خشکی دهان شده اند. اگر پزشک شما معتقد باشد که داروها عامل بروز خشکی دهان شما هستند، ممکن است دوز داروهای شما را تغییر دهند یا داروی شما را به داروی دیگری تغییر دهند که باعث بروز خشکی دهان نمی شوند.
  • پیشنهاد محصولاتی برای مرطوب کردن دهان شما. اینها می توانند شامل دهانشویه های تجویزی یا OTC، بزاق مصنوعی، یا مرطوب کننده برای لغزنده کردن دهان هستند. دهانشویه هایی که برای خشکی دهان طراحی شده اند، مخصوصاً دهانشویه های حاوی زایلیتول، می توانند مؤثر باشند، که در برابر پوسیدگی دندان ها نیز محافظت ایجاد می کنند.
  • در نهایت، درمان های جدید و امیدوار کننده ای در حال بررسی می باشند. دانشمندان در حال کار کردن روی روش های ترمیم غدد بزاقی آسیب دیده، و در حال تولید غدد بزاقی مصنوعی هستند که قابل کاشته شدن داخل بدن هستند.
  • غذاهای خود را با آبگوشت، سوپ، سس، خامه، کره، یا مارگارین مرطوب کنید. غذاهای نرم و مرطوب و خنک در دمای اتاق بخورید.
  • از خوردن غذاهای شور و خشک (مانند کراکر، نان تست، کلوچه، نان خشک، گوشت خشک، مرغ، ماهی، میوه خشک، و موز) و غذاها و نوشیدنی های حاوی قند زیاد خودداری کنید.

اگر خشکی شدید دهان دارید، پزشک یا دندانپزشک شما ممکن است راهکارهای زیر را پیشنهاد دهند:

  • تجویز داروهایی که تولید بزاق را تحریک می کنند. پزشک شما ممکن است برای تحریک تولید بزاق پیلوکارپین pilocarpine (Salagen) یا سویمیل cevimeline (Evoxac) تجویز کند.
  • محافظت از دندان های شما. برای پیشیگیری از بروز پوسیدگی و حفره های دندانی، دندانپزشک شما ممکن است استفاده هفتگی از دهانشویه های کلرهگزیدین را برای کنترل بروز حفره های دندانی توصیه کند.
خشکی دهان

خشکی دهان

تغییر سبک زندگی و راهکارهای خانگی

علاوه بر توصیه هایی که از پزشک دریافت می کنید، این نکات نیز ممکن است به کاهش علائم خشکی دهان شما کمک کنند:

  • جرعه جرعه آب یا مایعات فاقد قند بنوشید یا تکه های کوچک یخ رادر طول روز بمکید تا دهان شما مرطوب شود، و در طول وعده های غذایی نیز برای کمک به جویدن و بلع آب بنوشید.
  • آدامس های فاقد قند بجوید یا آبنبات های فاقد قند بمکید. محصولاتی که حاوی زایلیتول هستند نیز ممکن است به پیشگیری از بروز حفره های دندانی کمک کنند. با این حال، در برخی افراد، زایلیتول، که اغلب در آدامس ها یا آبنبات های فاقد قند یافت می شود، اگر در مقادیر زیاد مصرف شود ممکن است موجب تولید گاز معده یا اسهال شود.
  • جایگزین های OTC بزاق را امتحان کنید که حاوی زایلیتول هستند، مانند اسپری مرطوب کننده دهان که حاوی کربوکسی متیل سلولز یا هیدروکسی اتیل سلولز هستند.
  • از راه بینی نفس بکشید، نه از راه دهان. اگر خر و پف شما موجب تنفی از راه دهان در طول شب می شود، ممکن است لازم باشد برای آن دنبال درمان باشید.
  • با استفاده از دستگاه های بخور به هوای اتاق در شب رطوبت اضافه کنید.
  • لب های خود را مرطوب کنید تا خشکی یا مناطق ترک خورده را تسکین دهید.

از چیزهایی که می توانند علائم شما را بدتر کنند پرهیز کنید، که عبارتند از:

  • کافئین و الکل. این محصولات می توانند موجب بروز خشکی دهان و حساسیت شوند. از دهانشویه های حاوی الکل استفاده نکنید.
  • همه نوع تنباکو. اگر شما تنباکو می کشید یا می جوید، این کار را ترک کنید، زیرا محصولات تنباکو می توانند موجب خشکی و تحریک دهان شوند.
  • آنتی هسیتامین ها و ضد احتقان های OTC. این محصولات می توانند خشکی دهان شما را بدتر کنند.
  • غذاها و آبنبات های قندی و اسیدی. اینها خطر پوسیدگی دندان ها را افزایش می دهند. بعلاوه، از خوردن غذاهای پر ادویه و پر نمک نیز اجتناب کنید زیرا آنها می توانند موجب بروز تحریک شوند.

بزاق برای حفظ سلامت دهان و دندان های شما مهم است. برداشتن این گام ها برای محافظت از دندان ها نیز ممکن است به خشکی دهان شما کمک کند:

  • دندان های خود را با خمیر دندان فلورایده مسواک بزنید و آنها را نخ دندان بکشید. از دندانپزشک خود بپرسید آیا خمیر دندان های فلورایده، خمیر دندان های حاوی بتائین، یا ژل های دندانی تجویزی می توانند برای خنثی کردن اسیدهای باکتری ها مفید باشند یا خیر.
  • قبل از رفتن به رختخواب از دهانشویه های فلورایده استفاده کنید، یا با ژل های فلورایده دندان های خود را مسواک بزنید.
  • حداقل دو مرتبه در طول سال برای معاینه دندان های خود و زدودن پلاک های دندانی، برای کمک به پیشگیری از بروز پوسیدگی دندان ها به دندانپزشک مراجعه کنید.

اگر گام های زیر موجب بهبود خشکی دهان شما نشدند، با پزشک یا دندانپزشک خود در مورد آن صحبت کنید. علت می تواند دارو یا شرایط دیگری باشد که در بالا به آنها اشاره کردیم. داروها یکی از شایع ترین علل خشکی دهان هستند. درمان کامل و طولانی مدت خشکی دهان ممکن است به معنای توقف یا تغییر داروها یا دوز آنها، یا پرداختن به علت های بنیادی باشد.

آمادگی قبل از مراجعه به پزشک برای خشکی دهان

قبل از مراجعه به پزشک فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

  • علائمی که تجربه می کنید، شامل هر چیزی که ممکن است با دلیل مراجعه شما به پزشک مرتبط باشد.
  • اطلاعات فردی کلیدی، شامل هر گونه استرس اصلی یا تغییرات بزرگی که اخیراً در زندگی داشته اید، که ممکن است با خشکی دهان ارتباط داشته باشد.
  • همه داروهای تجویزی، ویتامین ها، دمنوش های گیاهی، و دیگر مکمل ها و داروهای OTC که مصرف می کنید همراه را دوز آنها.

نمونه های درمانی جراحی افزایش طول تاج دندان

0/5 (0 نظر)