نوشته‌ها

یکی از دلایلی که زنان بیشتر در معرض خطر بیماری لثه قرار دارند و بیشتر مستعد مشکلات سلامت دهان و دندان می باشند، تغییرات هورمونی منحصر به فردی است که آنها را بیشتر تحت تأثیر قرار می دهد. هورمون ها نه تنها خونرسانی به بافت لثه را تحت تأثیر قرار می دهند، بلکه روی پاسخ بدن به سموم ناشی از تجمع پلاک نیز تأثیر می گذارند. در نتیجه این تغییرات، زنان را در مراحل خاصی از زندگی خود، بیشتر مستعد ابتلا به بیماری پریودنتال و همچنین سایر مشکلات سلامت دهان و دندان می کنند.

هنگامی که یک زن باردار است، دچار تغییرات هورمونی می شود که مانع خونرسانی به لثه ها می شوند. علاوه بر این، تغییرات هورمونی ممکن است در توانایی بدن برای پاسخ به تحریک اختلال ایجاد کنند. در این مقاله نگاهی خواهیم داشت به برخی از مراحلی که طی آنها زنان بیشتر در معرض خطر بیماری لثه قرار دارند.

چه زمانی زنان بیشتر در معرض خطر مشکلات دهان و دندان هستند؟

پنج موقعیت در زندگی زنان وجود دارند که در طی آنها، نوسانات هورمونی باعث می شود آنها بیشتر مستعد ابتلا به مشکلات سلامت دهان و دندان شوند- در دوران بلوغ، در برخی از نقاط چرخه قاعدگی ماهانه، هنگام استفاده از قرص های ضد بارداری، در دوران بارداری و در دوران یائسگی.

در دوران بلوغ

افزایش تولید هورمون های زنانه استروژن و پروژسترون که در دوران بلوغ رخ می دهد می تواند جریان خون به لثه ها را افزایش داده و نحوه واکنش بافت لثه به محرک های موجود در پلاک را تغییر دهد و باعث شود بافت لثه قرمز، حساس، متورم، و احتمال خونریزی آن هنگام مسواک زدن و نخ دندان کشیدن بیشتر شود.

در دوران قاعدگی

به دلیل تغییرات هورمونی (بویژه افزایش پروژسترون) که در طول چرخه قاعدگی رخ می دهد، برخی از زنان تغییرات دهانی را تجربه می کنند که می تواند شامل تورم لثه ها به رنگ قرمز روشن، ضایعات لثه، تورم غدد بزاقی، ایجاد آفت یا خونریزی لثه باشد. ژنژیویت قاعدگی معمولاً یک یا دو روز قبل از شروع پریود رخ می دهد و مدت کوتاهی پس از شروع پریود برطرف می شود. دلیل اصلی این امر عدم تعادل هورمونی در آن زمان از ماه است. دندانپزشک شما برای کاهش درد و ناراحتی که معمولاً ایجاد می شود، ممکن است درمان خاصی را توصیه کند.

هنگام مصرف داروهای ضد بارداری خوراکی

داروهای ضد بارداری خوراکی به این شهرت دارند که باعث عدم تعادل هورمونی کمک می کنند. به همین دلیل است که، زنانی که از قرص های ضد بارداری خاصی استفاده می کنند که حاوی پروژسترون هستند و سطح آن هورمون را در بدن افزایش می دهند، به دلیل واکنش اغراق آمیز بدن به سموم تولید شده از پلاک ها، ممکن است التهاب بافت های لثه را تجربه کنند. اگر التهاب لثه ها را تجربه می کنید و قرص ضد بارداری مصرف می کنید، به مطب دندانپزشک خود مراجعه کنید و این موضوع را با دندانپزشک خود در میان بگذارید. برای مقابله با علائم، ممکن است اشکال مناسبی از درمان مانند آنتی بیوتیک به شما داده شوند.

بیماری لثه در زنان

بیماری لثه در زنان

در دوران بارداری

سطح هورمون در دوران بارداری به طور قابل توجهی تغییر می کند. برای زنان کاملاً عادی است که در طول دوران بارداری مشکلات دندانی مانند التهاب لثه را تجربه کنند. افزایش سطح پروژسترون، بویژه، می تواند باعث بیماری لثه در هر زمانی در ماه دوم تا هشتم بارداری شود-  وضعیتی که تحت عنوان ژنژیویت بارداری شناخته می شود. بیشتر زنان به تدریج متوجه قرمز شدن و پف کردن لثه های خود می شوند که گاهی اوقات می توانند دردناک باشند. برای مقابله با این شرایط یا اجتناب از عفونت جدی، ممکن است لازم باشد به فکر پاکسازی تخصصی مکرر توسط دندانپزشک باشید. برای کمک به اجتناب از این مشکلات شایع، می توان یک پاکسازی تخصصی را در سه ماهه دوم انجام داد. اگر باردار هستید به دندانپزشک خود اطلاع دهید.

در دوران یائسگی

هنگامی که یک زن به یائسگی می رسد، تغییرات فیزیکی رخ می دهند که می توانند منجر به بروز مشکلات دهان مانند احساس سوزش در دهان شوند. در نتیجه افزایش سن، مصرف برخی از داروها برای مبارزه با بیماری ها و تغییرات هورمونی ناشی از یائسگی، می توانند باعث بروز تغییرات دهانی متعددی شوند. این تغییرات دهانی می توانند شامل تغییر حس چشایی، احساس سوزش در دهان، حساسیت بیشتر به غذاها و نوشیدنی های سرد و گرم و کاهش جریان بزاق باشد که می تواند منجر به خشکی دهان شود.

خشکی دهان به نوبه خود می تواند منجر به ایجاد پوسیدگی دندان و خطر عفونت را افزایش دهد زیرا جریان بزاق را کاهش می دهد، در نتیجه احتمال بروز بیماری لثه بیشتر می شود، زیرا بزاق برای مرطوب کردن و پاکسازی دهان با خنثی کردن اسیدهای تولید شده توسط پلاک در دسترس نیست. خشکی دهان همچنین می تواند ناشی از بسیاری از داروهای تجویزی و بدون نسخه ای باشد که معمولاً برای افراد مسن تجویز می شوند.

کاهش استروژن که با یائسگی اتفاق می افتد نیز زنان را بیشتر در معرض خطر از دست دادن تراکم استخوان قرار می دهد. از دست دادن استخوان، بویژه در فک، می تواند منجر به از دست رفتن دندان ها شود. عقب رفتن لثه ها می تواند نشانه از دست رفتن استخوان در استخوان فک باشد. تحلیل رفتگی لثه ها همچنین سطح بیشتری از دندان ها را در معرض پوسیدگی بالقوه دندان قرار می دهد.

بیماری لثه در زنان

بیماری لثه در زنان

نکاتی برای پیشگیری از مشکلات دهان و دندان برای زنان در سنین مختلف

از آنجا که بیشتر زنان در معرض خطر بروز مشکلات دندانی قرار دارند، به این معنا نیست که آنها نمی توانند کاری برای حفظ لبخندی درخشان و زیبا انجام دهند. قبل از اینکه عجله کنید و پول خود را برای فرایندهای دندانپزشکی پرهزینه خرج کنید، روتین بهداشتی دهان و دندان خود را مرور کنید.

برخی از اقدامات ساده برای کمک به جلوگیری از بروز عفونت و پیشگیری از بروز مشکلات سلامت دهان مانند بیماری لثه و پوسیدگی دندان عبارتند از:

  • دندان های خود را حداقل دو مرتبه در روز با خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنید. حداقل یک مرتبه در روز نخ دندان بکشید و دهان خود را با دهانشویه ضد عفونی کننده بشویید.
  • دو مرتبه در سال برای معاینه و پاکسازی تخصصی دهان به دندانپزشک خود مراجعه کنید.
  • یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید.
  • از خوردن تنقلات شیرین یا نشاسته ای خودداری کنید.
  • از دندانپزشک خود بپرسید که آیا فکر می کند باید از دهانشویه ضد میکروب استفاده کنید.
  • اگر خشکی دهان دارید، از دندانپزشک خود در مورد درمان های این شرایط، مانند بزاق مصنوعی، سوال کنید. بیوتن یکی از این محصولات است و بدون نسخه در دسترس است.

اگر مشکلاتی مانند حساسیت را تجربه کردید، با دندانپزشک خود مشورت کنید زیرا ممکن است نشانه ای از یک مشکل اساسی باشد. برخی از مشکلات دندانی وقتی زودتر تشخیص داده شوند، راحت تر درمان می شوند.

به نظر می رسد نرخ ابتلای افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید (RA) به بیماری پریودنتال بیشتر باشد، که می تواند شامل التهاب لثه (ژنژیویت) و عفونت بافت های نگهدارنده دندان (پریودنتیت) باشد. جالب است که تحقیقات نشان داده اند که افراد مبتلا به بیماری لثه شدیدتر، آرتریت روماتوئید شدیدتری نیز دارند و این ارتباط به یک عامل مشترک باز می گردد: التهاب مداوم.

بیماری پریودنتال درمان نشده علاوه بر خطراتی که برای سلامت دندان های شما دارد، از جمله از دست دادن دندان، بعلاوه ممکن است از اثربخشی برخی از داروهای آرتریت روماتوئید نیز بکاهد.

آرتریت روماتوئید چگونه روی دندان های شما تأثیر می گذارد؟

ارتباط بین آرتریت روماتوئید و بیماری پریودنتال به خوبی ثابت شده است. آرتریت روماتوئید یک بیماری التهابی خود ایمنی سیستمیک است، و به طور کلی، نرخ ابتلای افراد مبتلا به بیماری پریودنتال به بیماری های التهابی مزمن بسیار بیشتر است.

برخی تحقیقات نشان داده اند که احتمال ابتلای افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید به بیماری لثه چهار برابر بیشتر از افرادی است که آرتریت روماتوئید ندارند و به نظر می رسد بیماری لثه آنها شدیدتر باشد. بیماران جوان مبتلا به آرتریت روماتوئید به اندازه افراد بزرگسال در معرض خطر ابتلا به بیماری پریودنتال قرار دارند.

التهاب تنظیم نشده در بدن یک نشانگر برای هر دو بیماری است، اما از آنجا که ارتباط مستقیمی بین آنها وجود دارد، به نظر می رسد یک واسطه التهابی مشترک وجود داشته باشد.

پورفیروموناس ژنژیوالیس (Porphyromonas gingivalis) P. gingivalis یکی از باکتری های اصلی مسئول بیماری لثه است، که همچنین یکی از عوامل شناخته شده در شروع آرتریت روماتوئید است. در واقع، وجود P. gingivalis می ‌تواند منجر به شروع زودتر، پیشرفت سریع تر و شدت بیشتر آرتریت روماتوئید، از جمله افزایش آسیب به استخوان و غضروف شود.

بیماری پریودنتال در حال حاضر یک عامل خطر برای آرتریت روماتوئید تلقی می شود. به نظر می رسد که شدت بیماری پریودنتال با افزایش فعالیت بیماری آرتریت روماتوئید تسریع پیشرفت آن همراه باشد.

بیماری پریودنتال همچنین می تواند خطر ابتلا به بسیاری از دیگر مشکلات سلامتی از جمله بیماری قلبی، سکته مغزی، دیابت و بیماری مزمن کلیوی را افزایش دهد.

علائم بیماری پریودنتال

بسیار مهم است که بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید با بیماری پریودنتال و علائم آن آشنایی داشته باشند.

بین دندان و لثه ها یک شکاف V شکل به نام شیار وجود دارد. بیماری پریودنتال درست زیر خط لثه درون این شیار را مورد حمله قرار می دهد و می تواند باعث از بین رفتن پیوند بین دندان و بافت های حمایت کننده آن شود. همانطور که بافت ها آسیب بیشتری می بینند، شیار گسترش می یابد و به یک پاکت تبدیل می شود. در بیماری پریودنتال شدید، پاکت می تواند نسبتاً عمیق باشد.

ژنژیویت و پریودنتیت دو مرحله از بیماری پریودنتال هستند. ژنژیویت به عنوان شکل کمتر شدید بیماری پریودنتال تلقی می شود، زیرا در آن تنها لثه ها درگیر می شوند و برگشت پذیر است. پریودنتیت مخرب تر و شدیدتر از ژنژیویت تلقی می شود. ژنژیویت درمان نشده می تواند منجر به بروز پریودنتیت شود.

به علائم بیماری پریودنتال توجه داشته باشید، از جمله:

  • لثه هایی که به راحتی خونریزی می کنند (مثلاً هنگام مسواک زدن).
  • لثه های قرمز، حساس یا متورم.
  • لثه هایی که تحلیل رفته اند یا از روی دندان ها کنار رفته اند.
  • یک مشکل مداوم با بوی بد دهان یا حس چشایی که به نظر می رسد خاموش است.
  • لق شدن دندان ها
  • تغییر در بایت
  • تغییر در تناسب پروتزهای پارسیل

به نظر می رسد در بیماران دارای خونریزی و تورم لثه، سطوح فعالیت بیماری آرتریت روماتوئید بالاتر باشند.

این امکان وجود دارد که بیماری پریودنتال بدون هیچ علامت هشدار دهنده ای شروع به گسترش کند. به همین دلیل است که چکاپ هاس منظم دندانپزشکی برای افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید بسیار مهم هستند. اگر فقط زمانی که دندان درد دارید به دندانپزشک مراجعه کنید، ممکن است علائم اولیه بیماری پریودنتال که دندانپزشک شما مشاهده می کند را از دست دهید.

آرتریت روماتوئید و بیماری لثه

آرتریت روماتوئید و بیماری لثه

کنترل و مدیریت بیماری پریودنتال

مدیریت مداوم بهداشت دهان و دندان ها و درمان هر گونه مشکل دندان یا لثه، برای بیماران کلیدی است. تحقیقات نشان می دهند که بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید که به بیماری پریودنتال نیز مبتلا هستند که تحت درمان غیرجراحی پریودنتال قرار می گیرند، “بهبود قابل توجهی” را در نتایج آرتریت روماتوئید خود تجربه کردند.

مطمئن شوید که شما:

  • دندان های خود را دو بار در روز مسواک بزنید و یک بار در روز بین دندان های خود را تمیز کنید.
  • به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید و مطمئن شوید که سوابق پزشکی شما به خوبی ثبت شده اند تا بتوانید مراقبت های لازم را دریافت کنید. این امکان وجود دارد که دندانپزشک شما بخواهد با توجه به شدت آرتریت روماتوئید شما، دفعات بیشتری شما را ببیند.
  • سیگار نکشید. سیگار باعث افزایش التهاب در بدن شما می شود و می تواند بیماری لثه و آرتریت روماتوئید شما را بدتر کند.

علاوه بر این، مطمئن شوید که به طرح درمان آرتریت روماتوئید خود پایبند هستید. از آنجا که این داروها می توانند به فرو نشاندن التهاب کمک کنند، آنها ممکن است به پیشگیری از بروز بیماری پریودنتال کمک کنند و در عین حال علائم آرتریت روماتوئید شما را نیز بهبود بخشند.

سخن پایانی

با توجه به ارتباط ثابت شده بین آرتریت روماتوئید RA و سلامت لثه و دندان ها، بسیار مهم است که بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید سلامت پریودنتال خود را به صورت روزانه تحت نظارت داشته باشند، و بهداشت دهان و دندان ها را رعایت کنند و با دندانپزشک همکاری کنند تا یک برنامه بهداشتی دهان و دندان را با انتظار کاهش التهاب برای هر دو بیماری های لثه و آرتریت روماتوئید ایجاد کنند. کاهش شدت و کند کردن پیشرفت هر دو بیماری از اهداف درمان است. دندانپزشک و روماتولوژیست شما می توانند با راهنمایی شما به درمان شما کمک کنند.

آکادمی پریودنتولوژی آمریکا AAP تخمین زده است که تقریباً از هر چهار آمریکایی سه نفر از آنها به نوعی از یکی از اشکال بیماری لثه رنج می برد- از موارد خفیف گرفته تا ژنژیویت، و تا شکل وخیم آن که تحت عنوان پریودنتیت شناخته می شود. با این حال، علیرغم این شیوع، تقریباً تنها حدود 3 درصد از این افراد به دنبال درمان برای بیماری لثه خود هستند. با افزایش تعداد تحقیقاتی که نشان می دهند بیماری لثه ممکن است با بیماری های متعدد دیگری، از جمله دیابت، بیماری های قلبی، و برخی از اشکال خاص سرطان مرتبط باشد، حفظ سلامت دندان ها و لثه ها نسبت به قبل اهمیت بیشتری پیدا کرده است.

اختلاف بین شیوع بیماری های لثه و عدم درمان را می توان ناشی از عدم درک تأثیر بیماری پریودنتال روی سلامت عمومی دانست. بیماران همیشه هم به دنبال مراقبت های پریودنتالی که نیاز دارند نیستند زیرا آنها از تأثیرات دراز مدت و احتمالاً خطرناک بیماری لثه درمان نشده آگاه نیستند. متأسفانه، باورهای نادرست مختلفی پیرامون بیماری لثه و پیامدهای آن وجود دارد.

برای کمک به ایجاد تمایز بین واقعیت و درورغ در مورد بیماری لثه، AAP برخی از تفکرات نادرست شایع در مورد سلامت دهان را شناسایی کرده و مورد توجه قرار داده است.

بیماری لثه چندان شایع نیست.

بر عکس، بیماری لثه یه شدت شایع است. بر اساس مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، نیمی از افراد بزرگسال 30 ساله و بالاتر از یکی از اشکال بیماری لثه رنج می برند. بیماری لثه، عفونت بافت هایی است که دندان های شما را در بر گرفته و از آنها محافظت می کنند، و در نتیجه پلاک بروز می یابد، فیلم چسبناکی از باکتری ها که پیوسته روی دندان ها در حال تشکیل شدن می باشد. اگر پلاک ها با مسواک زدن درست روزانه و تمیز کردن بین دندان ها زدوده نشوند، در نهایت می توانند سفت شده و به رسوب یا تارتار تبدیل شوند.

باورهای غلط در مورد بیماری لثه

باورهای غلط در مورد بیماری لثه

خونریزی لثه ها چندان مهم نیست.

لثه های قرمز رنگ و متورمی که خونریزی دارند یکی از علائم مهم بیماری لثه هستند. اگر هنگام مسواک زدن و نخ دندان کشیدن، یا هنگام خوردن برخی غذاهای خاص متوجه خونریزی لثه های خود شدید، باید برای مراجعه به دندانپزشک برنامه ریزی کنید تا دهان و دندان های شما را برای بیماری پریودنتال معاینه کند. مطالعات نشان داده اند که بیماری لثه علاوه بر اینکه موجب از دست دادن دندان ها می شود، ممکن است با پیشرفت بیماری های دیگر مانند بیماری های قلبی و دیابت نیز ارتباط داشته باشد، بنابراین، مهم است که شما درمان بیماری پریودنتال را هر چه سریع تر آغاز کنید.

خونریزی از لثه ها در طول دوران بارداری عادی است.

گرچه صحت دارد که برخی زنان دچار شرایطی به نام “ژنژیویت بارداری” می شوند، اما اصلاً صحت ندارد که همه زنانی که باردار می شوند این شرایط را تجربه می کنند. شما با مراقبت های اضافی حین مسواک زدن و نخ دندان کشیده روزانه خود می توانید به پیشگیری از بروز این شرایط کمک کنید. دندانپزشک شما ممکن است برای پیشگیری از بروز آن پاکسازی های منظم بیشتری را توصیه کند.

عدم وجود حفره و پوسیدگی های دندانی نشان دهنده عدم وجود بیماری لثه است.

عدم وجود حفره های دندانی دلیلی برای عدم وجود بیماری لثه نمی باشد. زیرا بیماری لثه بدون درد است و بسیاری از افراد اصلاً نمی دانند این بیماری چگونه پیشرفت می کنند. لثه هایی که به راحتی دچار خونریزی می شوند، یا قرمز و متورم و دردناک هستند یکی از علائم ژنژیویت می باشند، مرحله اولیه بیماری لثه و تنها مرحله ای که قابل بازگشت است. وقتی ژنژیویت در مراحل اولیه تشخیص داده شود، معمولاً می تواند با پاکسازی توسط متخصص در مطب و نیز پیگیری مسواک زدن و نخ دندان کشیدن روزانه می تواند درمان شود.

بوی بد دهان می تواند نشان دهنده بیماری لثه باشد.

بوی بد یا وجود مزه بد مداوم دهان می توانند از علائم نشان دهنده بیماری لثه و دیگر بیماری های دهان باشند بنابراین مهم است به علت بروز آن پی ببرید. اگر دائماً بوی بد دهان دارید، به دندانپزشک مراجعه کنید. چکاپ های منظم دندانپزشکی به دندانپزشک شما اجازه می دهند مشکل شما را شناسایی نماید، زیرا بوی بد دهان می تواند نشانه یک بیماری باشد. اگر دندانپزشک شما مشخص نماید که دهان شما سالم است، ممکن است به یک پزشک ارجاع داده شوید.

باورهای غلط در مورد بیماری لثه

باورهای غلط در مورد بیماری لثه

نیاز نیست هر روز نخ دندان بکشید.

مراقبت های روتین دهان و دندان، که شامل مسواک زدن پس از هر وعده غذایی و قبل از رفتن به رختخواب، و نیز حداقل یک مرتبه نخ دندان کشیدن در طول روز می شود، بهترین روش برای پیشگیری از بروز بیماری لثه می باشد. با این حال، در بررسی که اخیراً صورت گرفته است، تخمین زده شده است که تنها 5/13 درصد از آمریکایی ها هر روز نخ دندان می کشند. پایبند بودن به مراقبت روزانه از دهان و نیز دو مرتبه مراجعه به دندانپزشک در طول سال برای چکاپ کامل دندانی حیاتی است. اگر بیماری لثه تشخیص داده شود، مشورت با یک پریودنتیست، دندانپزشکی که تخصص وی درمان بیماری پریودنتال است، ممکن است مفید باشد.

باورهای غلط در مورد بیماری لثه

باورهای غلط در مورد بیماری لثه

مراجعه به پریودنتیست ترسناک خواهد بود.

پریودنتیست ها متخصصان بیماری لثه هستند. آنها پس از اتمام تحصیلات در زمینه دندانپزشکی عمومی، سه یا چند سال بیشتر را صرف آموزش های تخصصی در زمینه تشخیص، درمان، و پیشگیری از بیماری پریودنتال کرده اند. پریودنتیست ها مجهز به جدیدترین درمان ها و فناوری ها می باشند و با استفاده از ابزارهای نوآورانه ای مانند رادیوگرافی دیجیتال، فناوری آلتراسوند، اندازه گیری علائم بیولوژیک و لیزر درمانی، به راحت تر شدن ویزیت شما کمک می کنند.

باورهای غلط در مورد بیماری لثه

باورهای غلط در مورد بیماری لثه

داشتن بیماری لثه به این معنا است که دندان ها حتماً از دست خواهند رفت.

نه اینقدر! اگر کارهای بهداشتی دهان را به خوبی انجام دهید الزاماً دندان های خود را به بیماری لثه نخواهید باخت. این به معنای دو مرتبه مسواک زدن در طول روز، و پاکسازی روزانه بین دندان ها، خوردن غذاهای سالم، و برنامه ریزی برای مراجعه منظم به دندانپزشک می باشد. حتی اگر تشخیص داده شده باشد که شما بیماری لثه دارید، دندانپزشک شما می تواند طرح درمانی برای شما بریزد که به شما کمک خواهد کرد بیماری خود را تحت کنترل درآورید و از پیشرفت آن جلوگیری خواهد کرد.

دندانی که در نتیجه بیماری لثه از بین رفته است، برای همیشه از دست رفته است.

بیماری لثه علت اصلی از دست رفتن دندان در افراد بزرگسال است. با این حال، پریودنتیست ها علاوه بر درمان بیماری لثه در کاشت ایمپلنت های دندانی نیز تخصص دارند- روشی راحت و آسان برای جایگزینی دائمی دندان های از دست رفته. ایمپلنت دندانی ریشه مصنوعی دندان است که داخل فک قرار می گیرد تا یک دندان مصنوعی جایگزین را نگهدارد.

مطالعات نشان داده اند که نرخ موفقیت ایمپلنت های دندانی 98 درصد می باشد، و با مراقبت های صحیح و مناسب، امکان صحبت کردن، غذا خوردن، و لبخند زدن با اعتماد به نفس را تا پایان عمر برای شما فراهم می آورند. در حقیقت، تحقیقی که توسط آکادمی آمریکایی پریودنتولوژی انجام شد نشان داده است که بیش از 70 درصد از افراد پاسخگو به پرسش ها گزارش داده بودند که از نتایج ایمپلنت های دندانی خود “خوشنود” یا “فوق العاده راضی” هستند.

بهداشت نامناسب دهان تنها راه گسترش بیماری لثه است.

فراموش کردن بهداشت دهان و دندان مطئناً می تواند در پیشرفت بیماری لثه نقش داشته باشد، اما عوامل مختلف دیگری نیز وجود دارند که می توانند خطری که شما را تهدید می کند را تحت تأثیر قرار دهند. برای مثال، نشان داده شده است که مصرف تنباکو به شدت احتمال گسترش بیماری لثه را افزایش می دهد. استرس، رژیم غذایی نامناسب، و حتی عوامل ژنتیکی نیز می توانند در سلامت لثه های شما نقش داشته باشند.

همه افرادی که دیابت دارند بیماری لثه خواهند داشت.

دیابت یک بیماری مزمن است که توانایی بدن شما برای فراوری قند را تحت تأثیر قرار می دهد. بالا رفتن قند خون می تواند موجب بروز مشکلاتی برای چشم ها، اعصاب، کلیه ها، قلب، و دیگر اعضای بدن شما شود. دیابت می تواند مقاومت شما در برابر عفونت ها را نیز کاهش دهد و می تواند روند بهبود را کند نماید. اگر دیابت دارید، بیشتر در معرض خطر گسترش برخی از مشکلات سلامت دهان، از جمله بیماری لثه، قرار خواهید داشت، بنابراین مهم است دقت زیادی در بهداشت دهان داشته باشید تا از بروز این مشکلات پیشگیری نمایید.

کاشت ایمپلنت با وجود بیماری لثه

مشخصه ویژه بیماری پریودنتال از دست رفتن بافت لثه و استخوانی است که دندان ها را حمایت می کند. این مشکل یک بیماری خود ایمنی ناشناخته، یا با منشاء درست درک نشده است، اما ژنتیکی است و در اکثر موارد، وقتی وخیم می شود، قابل پیشگیری یا متوقف شدن نیست. نگرانی اصلی از دست رفتن همه دندان ها و استخوان فک است. بیماری لثه بیماری پیوند بین دندان ها و استخوان فک است. این پیوند الیاف پریودنتال لیگامان (یا PDL) نامیده می شود. وقتی دندان کشیده می شود، بیماری از بین خواهد رفت زیرا دیگر هیچ PDL وجود ندارد. اگر دندان ها کشیده نشوند، از بین رفتن استخوان ادامه خواهد داشت. وقتی بیماری لثه پیشرفت می کند و از بین رفتن استخوان گرانبها ادامه دار می شود، کاشت ایمپلنت دندانی، اگر غیر ممکن نباشد، می تواند دشوار باشد.

گاهی اوقات با بیماری لثه، بهترین اقدامی که می توان انجام داد جایگزینی همه دندان ها با ایمپلنت های دندانی است، قبل از آنکه بیماری موجب از بین رفتن همه استخوان فک شما شود.

کاشت ایمپلنت دندانی پس از بیماری لثه

کاشت ایمپلنت دندانی پس از بیماری لثه

مقایسه بیماری پریودنتال موضعی و بیماری لثه کل دهان

بیماری پریودنتال معمولاً یا به همه دندان ها یا به تنها چند دندان آسیب جدی وارد خواهد کرد. این آسیب از طریق از دست رفتن شدید استخوان ایجاد خواهد شد تا جایی که دندان ها لق خواهند شد و خواهند افتاد. در مورد موضعی بودن بیماری لثه، بیماری معمولاً تنها به جلوی دهان و دندان های مولر اول و دوم محدود است.

در موارد وخیم تر بیماری لثه، کشیدن دندان و جایگزین کردن آن با یک ایمپلنت از پیشرفت بیشتر تحلیل استخوان پیشگیری خواهد کرد.

در این موارد بیماری لثه و بیماری پریودنتال وخیم، معمولاً بهتر است دندان ها کشیده شوند و یک ایمپلنت دندانی دائمی جایگزین آن شود. برای مواردی که بیماری لثه کل دهان را فرا گرفته است، معمولاً بهتر است همه دندان های طبیعی کشیده شوند و ایمپلنت های تمام فک جایگزین آنها شوند قبل از آنکه مقدار قابل توجهی از استخوان ارزشمند فک تحلیل برود. به طور کلی، گزینه هایی که برای ایمپلنت های تمام فک وجود دارند دو نوع هستند که عبارتند از:

  1. ایمپلنت های دندانی تمام فک مانند ایمپلنت های All on 4. یا این امکان وجود دارد که همه دندان ها را با ایمپلنت های تکی و بریج های کوچک بر پایه ایمپلنت تعویض کرد.
  2. پروتزهای مصنوعی یا دنچر بر پایه ایمپلنت.

دندان های شما نقش حیاتی در سلامت عمومی شما ایفا می کنند. هدف اصلی ما نجات دندان های طبیعی به هر قیمتی است. با این حال، بیماری لثه و بیماری پریودنتال موجب تضعیف دندان های شما می شوند اگر پاکسازی و مسواک زدن دندان ها به درستی انجام نشود. دندان ها با کمک فیبرها یا لیگامان های طبیعی خاصی در جای خود نگه داشته می شوند. این الیاف های لیگامان پریودنتال دندان ها را از تمام جهات در بر می گیرند و در جویدن و گاز زدن غذا کمک می کنند. وقتی بیماری لثه آغاز می شود، با کمک یک پاکسازی ساده دندان ها در مطب دندانپزشکی قابل درمان است، اما اگر پیشرفت کند و الیاف پریودنتال لیگامان را در بر بگیرد تا جایی که استخوان اطراف دندان ها در معرض خطر قرار بگیرد، عاقلانه تر آن است که دندان بیمار کشیده شود و یک ایمپلنت دندانی جای آن را بگیرد.

کاشت ایمپلنت دندانی پس از بیماری لثه

کاشت ایمپلنت دندانی پس از بیماری لثه

استخوان فک در موفقیت کاشت ایمپلنت های دندانی چه اهمیتی دارد؟

استخوان سالم فک برای موفقیت آمیز بودن کاشت ایمپلنت های دندانی به عنوان جایگزین دندان های طبیعی از دست رفته از اهمیت ویژه ای برخوردار است. استخوان محلی است که ایمپلنت دندانی را در بر می گیرد و آن را تا پایان عمر نگه می دارد. استخوان فک است که پیوند بیولوژیکی را ایجاد می کند و داخل فضاهای اطراف ایمپلنت دندانی رشد می کند. هیچ الیاف پریودنتال لیگامانی اطراف ایمپلنت دندانی وجود ندارد. حفظ استخوان در موفقیت ایمپلنت های دندانی و احیاء لبخند، جویدن، گاز زدن، خوردن، و همه عملکردهای دندان را در آینده تضمین می کند.

کاشت ایمپلنت دندانی پس از بیماری لثه

کاشت ایمپلنت دندانی پس از بیماری لثه

آیا باید هر چه سریع تر برای کشیدن دندانی که بیماری لثه دارد اقدام کرد؟

اگر دندانپزشک شما دندان های شما را معاینه کند و به شما بگوید که بیماری پریودنتال پیشرفت کرده است تا جایی که نتایج درمان امیدوار کننده نیستند، پس شما قطعاً باید به فکر کشیدن چنین دندان هایی باشید. این اقدام بسیار مهم است، زیرا الیاف پریودنتال لیگامان بیمار شروع به آسیب رساندن به بافت های استخوانی اطراف دندان بیمار می کند و در نهایت کاشت موفقیت آمیز ایمپلنت دندانی در آینده دشوار خواهد شد.

برای کاشت موفق ایمپلنت دندانی در آینده، دندان بیمار چگونه باید کشیده شود؟

شما باید یک متخصص کاشت ایمپلنت های دندانی با تجربه پرداختن به چنین مواردی پیدا کنید. بسیار مهم است که حفره استخوانی جای دندان در طول کشیدن دندان حفظ شود. جراح ایمپلنت شما باید مراقب باشد و دانش لازم برای پرداختن به چنین موقعیت هایی را داشته باشد دندان قروچه و فشردن و ساییدن دندان ها روی یکدیگر می تواند با بیماری لثه ارتباط داشته باشد.

کاشت ایمپلنت دندانی پس از بیماری لثه

کاشت ایمپلنت دندانی پس از بیماری لثه

پس از کشیدن دندان، چه مدت باید برای کاشت ایمپلنت جایگزین صبر کرد؟

بهتر است پس از کشیدن دندانی که بافت اطراف آن بیمار بوده است بلافاصله برای کاشت ایمپلنت جایگزین اقدام کنید. برای حفظ حداکثر کیفیت استخوان حفره برای کاشت موفق ایمپلنت دندانی، هیچ زمانی نباید تلف شود. با این حال، اگر جراح ایمپلنت شما احساس کند که برای بهبود بیماری، لازم است مقداری زمان داده شود، باید دستور العمل وی را دنبال کنید. آیا این برای کاشت ایمپلنت پس از بیماری پریودنتال ممکن است؟ آیا فردی که بیماری لثه دارد می تواند از ایمپلنت های دندانی بهره مند شود؟

فاصله انداختن بین کشیدن دندان و کاشت ایمپلنت چه مشکلاتی ایجاد میکند؟

  • مشکل در غذا خوردن، نوشیدن، حرف زدن، و عملکردهای اساسی دندان ها.
  • از دست رفتن اعتماد به نفس در اجتماع.
  • از دست رفتن عزت نفس.
  • جابجا شدن و کج شدن دندان ها به سمت فضای حفره خالی دندان که با از دست رفتن دندان به جای مانده است و باعث خواهد شد قرار دادن جایگزین به جای آن در آینده دشوار شود.
  • گیر کردن ذرات غذا در فضای خالی که منجر به بروز بیماری لثه و استخوان خواهد شد.
  • بیرون آمدن و رشد بیش از حد و بلند شدن دندان های مقابل که باعث خواهد شد ظاهر بدی داشته باشند و در نهایت لق و جابجا شوند.
  • مشکلات در تماس های معمولی دندان ها و بایت.
  • از دست رفتن و تحلیل رفتن استخوان فک.
کاشت ایمپلنت دندانی پس از بیماری لثه

کاشت ایمپلنت دندانی پس از بیماری لثه

اگر استخوان فک در نتیجه بیماری پریودنتال آسیب ببیند آیا شانس دریافت ایمپلنت وجود دارد؟

سالم بودن استخوان حفره داخل فک برای کاشت موفق ایمپلنت های دندانی لازم است و با کشیدن هر چه سریع تر دندان بیمار باید حفظ شود. اگر بیماری پریودنتال پیشرفت کند و به استخوان فک آسیب برساند، احتمالاً نیاز است طی فرایند پیوند، استخوان مصنوعی اضافی به آن افزوده شود تا استخوان سالم حفره احیاء شود. برای کاشت ایمپلنت های دندانی پس از بیماری پریودنتال، جراح ایمپلنت شما با دقت شرایط، ارتفاع، و کیفیت استخوان را بررسی خواهد کرد، و تصمیم خواهد گرفت قبل از کاشت ایمپلنت دندانی، جایگذاری استخوان مصنوعی نیاز است یا خیر.

بیماری پریودنتال چیست؟

بیماری پریودنتال شایع ترین بیماری مزمن در سراسر دنیا است. بیماری پریودنتال که بیماری لثه نیز نامیده می شود، علت اصلی از دست رفتن دندان است. بیماری لثه زمانی آغاز می شود که باکتری های طبیعی دهان روی دندان ها شکل می گیرند، جایی که خط لثه ها با دندان ها برخورد پیدا می کند. در واکنش به تجمع باکتری ها در خط بثه ها، لثه ها ملتهب می شوند. مشخصه ویژه مرحله ابتدایی بیماری تورم لثه ها است که ژینژیویت نامیده می شود. در طول “ژینژیویت” تجمع باکتری ها  در بالای خط لثه ها صورت می گیرد. ژینژیویت پیشرفت می کند تا به پریودنتیت تبدیل می شود، زمانی که باکتری ها اتصال لثه ها به دندان ها را از بین می برند و رو به پایین و به سمت زیر خط لثه ها حرکت می کنند، آنجا را تخریب می کنند و موجب خوردگی استخوان حمایت کننده دندان می شوند. بنابراین، اگر شما بیماری پریودنتال را دارید، آیا این بیماری به همین سادگی است یا خیر؟

بیماری لثه پیچیده و خود ایمنی است

بیماری پریودنتال ساده نیست، بلکه بیشتر یک بیماری پیچیده خود ایمنی است. وقتی باکتری ها (با نام مستعار “پلاک” یا “تارتار”) زیر خط لثه تجمع می کنند، از خود سم آزاد می کنند و می توانند موجب التهاب استخوان و لثه شوند. باکتری ها و سموم از طریق بافت نازک تر زیر خط لثه می توانند وارد جریان خون نیز شوند و باعث بروز دیگر بیماری های سیستمیک شوند یا به آنها ربط داشته باشند. در طول روند پیشرفت بیماری لثه، سیستم ایمنی شروع به چرخش در برابر دندان ها می کند. سیستم ایمنی بدن حمله به دندان ها را آغاز می کند، وضعیتی که در آن استخوان از اطراف دندان ها تحلیل می رود و در نهایت دندان ها سست می شوند و می افتند.

گاهی اوقات بیماری همه دندان ها را مورد حمله قرار می دهد، اما اغلب تنها چند دندان درگیر می شوند. بیماری پریودنتال همه افراد را، و همه افراد را نیز به یک صورت تحت تأثیر قرار نمی دهد. در حقیقت، برخی افراد که بهداشت دهانی خود را به خوبی رعایت نمی کنند، ممکن است تنها شکل خفیفی از ژینژیویت را بگیرند که هرگز پیشرفت نمی کند و به پریودنتیت بازگشت ناپذیر تبدیل نمی شود. بیماری پریودنتال، مانند برخی دیگر از بیماری های خود ایمنی، دارای یک مؤلفه ژنتیکی نیز هست، زیرا افراد خاص بیشتر از دیگران به آنها مبتلا می شوند.

کاشت ایمپلنت دندانی پس از بیماری لثه

کاشت ایمپلنت دندانی پس از بیماری لثه

عواملی که موجب وخیم تر شدن بیماری پرودنتال می شوند:

  • مصرف تنباکو
  • ژنتیک
  • استرس
  • داروها
  • دندان قروچه (ساییدن و فشردن دندان ها روی یکدیگر)
  • دیابت ها
  • تعذیه ضعیف

سلامت لثه و رژیم غذایی

رژیم غذایی در کنترل بیماری پریودنتال از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا باکتری های موجود در دهان از قند موجود در آنچه می خورید تغذیه می کنند و از آن برای تولید انرژی و تولید مثل استفاده می کنند. وقتی بهداشت دهان ضعیف باشد و رژیم غذایی سرشار از قند باشد، رشد باکتری هایی افزایش پیدا می کند که باعث پیشرفت بیماری می شوند. استرس نیز عامل اصلی است. استرس + قند = کاهش اسیدیته دهان و افزایش بیماری لثه.

بدن انسان برای کمک به سوخت و ساز خود به ویتامین ها و مواد معدنی نیاز دارد. رژیم غذایی سرشار از فیبر و میوه و سبزیجات به طور طبیعی به معکوس کردن کردن بیماری پریودنتال کمک می کند. اسیدهای چرب ضروری و پروتئین ها، انرژی لازم برای کمک به ساخت سلول های حیاتی را فراهم می کنند. برای معکوس کردن طبیعی روند بیماری لثه، ما باید خود را نظم دهیم تا عادات غذایی سالم تری را حفظ کنیم (از غذاهای فراوری شده دوری کنیم) و استرس را به حداقل برسانیم.

کاشت ایمپلنت دندانی پس از بیماری لثه

کاشت ایمپلنت دندانی پس از بیماری لثه

ویتامین ها و مکمل ها برای بیماری لثه

ویتامین C

ویتامین C یک ویتامین مهم برای داشتن لثه های سالم است. به نظر می رسد که این ویتامین با باکتری ها مبارزه می کند و شکل گیری بافت جدید لثه ها را تحریک می کند. علاوه بر این، ویتامین C التهاب و عفونت را در طول پیشرفت بیماری پریودنتال کاهش می دهد. سبزیجات غنی از ویتامین C شامل پرتقال، گریپ فروت، گوجه، کلم بروکلی، گل کلم، طالبی، توت فرنگی، و مارچوبه اشاره کرد. دوز توصیه شده روزانه ویتامین C سه مرتبه 1000 میلی گرمی است.

وقتی بیماری لثه به مرحله پیشرفته می رسد (پریودنتیت) دندان های شما در معرض خطر قرار دارند. در این مرحله، الیاف پریودنتال لیگامان و بافت استخوانی که دندان را احاطه کرده اند تخریب شده اند، و حتی ممکن است روند از دست رفتن دندان های شما آغاز شود. اگر بیماری با درمان های غیر جراحی مانند جرمگیری و تسطیح سطح ریشه قابل کنترل نباشد، ممکن است جراحی فلپ پریودنتال بهترین گزینه درمانی برای شما باشد.

امروزه جراحی فلپ روش برتر و پیشرو برای درمان و ترمیم پاکت های پریودنتال است. پاکت پریودنتال چیست؟ آنها بخش هایی زیر خط لثه هستند، جایی که بافت لثه از دندان جدا شده است، و باعث می شود یک فضای غیر قابل تمیز شدن بوجود بیاید، جایی که باکتری های مضر می توانند تکثیر شوند. این باکتری ها منجر به التهاب بافت ها، و در نتیجه حساسیت، خونریزی، و درد می شوند. این مشکلات اگر بدون درمان باقی بمانند، می توانند میزبان مشکلاتی شامل بیماری لثه، از دست رفتن ساختار استخوانی حمایت کننده دندان، و احتمالاً حتی مشکلات سیستمیک (کل بدن) شوند.

وقتی پاکت های پریودنتال پیشرفت می کنند، گام نخست برای درمان آنها معمولاً از طریق پاکسازی و جرمگیری (که تحت عنوان رسوب زدایی ریشه نیز نامیده می شود) با ابزارهای دستی یا آلتراسونیک است. اگر این درمان مؤثر واقع نشود، جراحی پریودنتال انجام خواهد شد. جراحی فلپ درمانی برای بیماری پریودنتال نیست- بلکه کمک می کند فضایی ایجاد شود که راحت تر بتوان سلامت پریودنتال را حفظ کرد. و حتی اگر شما مستعد بیماری لثه باشید، درمان های تخصصی مناسب و مراقبت های منظم در منزل می توانند کمک کنند تا حد امکان لثه های خود را برای مدت زمان طولانی تری سالم نگه دارید.

جراحی فلپ برای درمان بیماری لثه

جراحی فلپ برای درمان بیماری لثه

اهداف جراحی فلپ

یکی از اهداف اصلی جراحی فلپ حذف یا کاهش خود پاکت ها است. برای دسترسی به آن، یک برش فلپ مانند در بافت لثه ایجاد می شود. این اجازه می دهد بافت بیمار از داخل پاکت برداشته شود و امکان دسترسی به سطوح ریشه دندان را برای پاکسازی کامل فراهم می آورد، که به حذف پلاک ها و رسوب های مضر کمک می کنند. پس از آن فلپ بسته می شود و آن منطقه سیل می شود. این باعث می شود روند بهبود آغاز شود، که به سرعت اتفاق می افتد.

هدف دیگر بازسازی و بازتولید الیاف پریودنتال لیگامان و بافت استخوانی است که ممکن است در نتیجه بیماری از دست رفته باشد. تکنیک های متعددی ممکن است برای انجام این کار استفاده شوند، از جمله روش های پیشرفته پیوند استخوان و مواد شیمیایی که تحت عنوان فاکتورهای رشد شناخته می شوند. این رویکردها کمک می کنند لثه ها به شکل و عملکرد طبیعی و عادی خود برگردند و ترمیم شوند، و موجب ارتقاء دندان هایی سالم و ایمن می شوند.

جراحی فلپ برای درمان بیماری لثه

جراحی فلپ برای درمان بیماری لثه

فرایند جراحی فلپ

جراحی فلپ عموماً با بی حسی کامل انجام می شود، که گاهی اوقات همراه با داروهای ضد اضطراب خوراکی استفاده می شوند؛ یا به جای آنها ممکن است از آرام بخش هایی استفاده شود که داخل ورید تزریق می شوند و هشیاری فرد حفظ می شود. پس از آنکه بی حس کننده اثر می کند، برش کوچکی ایجاد می شود تا لثه ها از دندان ها جدا شوند. بافت بیرونی لثه به آرامی رو به عقب تا زده می شود تا امکان دسترسی به ریشه ها و الیاف پریودنتال لیگامانی و بافت استخوان وجود داشته باشد.

سپس، بافت ملتهب لثه می تواند برداشته شود، و ریشه های دندان ها می توانند پاکسازی شوند؛ در صورت نیاز، منطقه نیز می تواند با آنتی بیوتیک ها یا داروهای دیگر درمان شود. نقائص استخوان ها می توانند با مواد پیوندی (از جای دیگری از بدن یا با مواد ساخته دست انسان) ترمیم شوند و احیاء صحیح الیاف پریودنتال لیگامان می تواند با روش های فیزیکی (غشاء) و شیمیایی (فاکتورهای رشد) ترغیب شوند. ممکن است دندانپزشک یک غشاء روی استخوان پیوندی قرار دهد تا به رشد مجدد استخوان کمک کند، البته ممکن است غشاء بعداً برداشته شود. ممکن است استخوان صاف و صیقلی شود و به گونه ای شکل داده شود که پلاک های دندانی جای کمتری برای رشد داشته باشند. در نهایت، برش بسته می شود و فرایند تکمیل می شود.

پس از جراحی چه انتظاری می توان داشت؟

عموماً تنها چند روز طول می کشد تا روند بهبود فرایند جراحی فلپ انجام شود. حتماً دستور العمل های مراقبت های خانگی که دندانپزشک یا جراح دهان و دندان شما داده است را دنبال کنید. اگر هر پرسشی در مورد این دستورالعمل ها دارید، با دندانپزشک یا جراح خود تماس بگیرید. توصیه های کلی که کمک می کنند سرعت روند بهبود بیشتر شود عبارتند از:

  • داروهای مسکن خود بر اساس تجویز پزشک خود مصرف کنید.
  • پس از 24 ساعت، می توانید دهان خود را چند مرتبه در طول روز با آب و نمک به آرامی شستشو دهید تا تورم و درد را تسکین دهید.
  • گاز استریل را قبل از آنکه غرق در خون شود تعویض کنید.
  • پس از جراحی آرام باشید. فعالیت های فیزیکی شدید ممکن است خونریزی را افزایش دهد.
  • غذاهای نرم مانند ژلاتین، پودینگ، یا سوپ سبک بخورید. به تدریج و به بهبود منطقه جراحی، غذاهای جامد را به رژیم غذایی خود اضافه کنید. تخت دراز نکشید. این ممکن است موجب طولانی شدن خونریزی شود. زیر سر خود را با یک بالش اضافی بالا بیاورید.
  • به مسواک زدن آرام و با دقت دندان ها و زبان خود ادامه دهید.
  • یک تکه یخ یا کیسه آب سرد روی منطقه بیرون دهان خود اعمال کنید زیرا به کاهش درد و تورم صورت شما کمک می کند.
  • از انجام حرکات مکیدن مانند استفاده از نی خودداری کنید.
  • سیگار نکشید.

چند روز پس از فرایند دندانپزشک بخیه ها را برخواهد داشت.

این فرایند چقدر خوب می تواند عمل کند؟

اگر پس از فرایند بهداشت دهان را به خوبی رعایت کنید، فرایند فلپ اجازه خواهد داد دندان ها و لثه های خود را بهتر پاکسازی کنید. لثه های شما باید مجدداً صورتی و سالم شوند.

آیا بین بیماری لثه و بیماری قلبی ارتباطی وجود دارد؟

آیا یک دهان سالم برابر با یک قلب سالم است؟ تحقیقات حاکی از این هستند که “آری”. حدود دو دهه است که پزشکان راجع به ارتباط احتمالی بین این دو عارضه صحبت و بحث می کنند و برای اثبات آن نیز دلایل خوبی دارند. بیماری قلبی یک مشکل جدی در سراسر دنیا است. همین طور بهداشت ضعیف دهان. آیا بهتر مسواک زدن و بهتر نخ دندان کشیدن می تواند قلب سالم تری برای شما به ارمغان بیاورد؟ و اینکه آیا دندانپزشک می تواند نگاهی به داخل دهان بیندازد و بییند آیا شما در معرض خطر بیماری قلبی هستید؟

پزشکان معتقدند شاید.

در اکثر موارد، اطلاعات وابسته به شرایط و حاوی جزئیات زیادی هستند. شاید اثبات علت و معلول دشوار باشد، با این حال، اطلاعات کاملاً قوی هستند و قطعاً بین بیماری های دهان و عملکرد قلب ارتباط وجود دارد.

بیماری لثه؛ سلامت قلب و سکته قلبی

بیماری لثه؛ سلامت قلب و سکته قلبی

 

ارتباط چیست؟

اگر بخواهیم پاسخ خود را در یک کلمه خلاصه کنیم، التهاب یا تورم. دنشمندان می دانند که این بیماری می تواند منجر به سخت شدگی شاهرگ ها شود که آترواسکلروز نامیده می شود. این شرایطی هستند که جریان خون را به قلب دشوار می کنند. این شما را بیشتر در معرض خطر حمله قلبی و سکته قرار می دهد.

التهاب یکی از علائم مطمئن بیماری لثه است. مطمئناً، تورم لثه ها اصلی ترین علامت و نشانه است. دو نوع اصلی تورم و التهاب عبارتند از: ژینژیویت، که منجر به قرمزی، درد، و حساسیت لثه ها می شود، و پریودنتیت، که منجر به عفونی شدن پاکت های پر از جرم های میکروبی می شود. این همان نوعی است که می تواند برای بروز مشکلات قلبی نگران کننده باشد. این بیماری اجازه می دهد باکتری ها و دیگر سموم به زیر خط لثه منتشر شوند.

لثه ها حاوی عروق زیادی هستند، به این معنا که جریان خون زیادی درون آنها وجود دارد. و، دهان شما نیز پر از باکتری است. اگر لثه شما، حتی مقداری اندک بریده شود، باکتری وارد جریان خون شما می شود، که می تواند به هر جای دیگری منتقل شود و در سراسر بدن منجر به بروز التهاب شود. التهاب یکی از اصلی ترین چیزهایی است که منجر به آسیب به عروق خونی می شود، از جمله عروق خونی قلب.

مطالعات حاکی از این هستند که باکتری هایی که در بیماری پریودنتال نقش دارند- از جمله استرپتوکوکوس سانگوئیس Streptococcus sanguis، که در حمله قلبی نقش ایفا می کنند- به قلب منتقل می شوند. به نظر می رسد هر دو در کنار یکدیگر پیشرفت می کنند. در صورت عدم وجود بیماری لثه، میزان باکتری های درون قلب نیز به شکل چشمگیری کمتر خواهد بود.

برخی تحقیقات حاکی از این هستند که هر چه از بیماری لثه باکتری های بیشتری داشته باشید، سرخرگ سبات carotid arteries شما کلفت تر خواهد بود. اگر این عروق خیلی کلفت باشند، خون نمی تواند به مغز برسد، که می تواند منجر به سکته شود.

خیلی ساده، هر چه باکتری های موجود در بدن بیشتر باشند، قلب بیتر تحت تأثیر قرار می گیرد. اگر بتوانیم حضور باکتری ها در بدن را برای مدت زمانی طولانی کاهش دهیم، عوامل خطر زای بیماری قلبی نیز کاهش خواهند یافت.

اما متخصصان هشدار می دهند که به این معنا نیست که نیاز است قبل از مراجعه بعدی به دندانپزشک آنتی بیوتیک مصرف کنید. دستور العمل ها برای استفاده از آنتی بیوتیک ها قبل از فرایندهای دندانپزشکی در سال های اخیر تغییر کرده است. اگر زمانی آنها را دریافت کنید که ضروری نیست، ممکن است متوجه شوید زمانی که به آنها نیاز ندارید عمل نمی کنند. از پزشک خود بخواهید در صورت لزوم آن را برای شما تجویز نماید.

بیماری لثه؛ سلامت قلب و سکته قلبی

بیماری لثه؛ سلامت قلب و سکته قلبی

ارتباط دیگری که باید مد نظر قرار گیرد

گرچه به احتمال زیاد باکتری ها در سلامت قلب نقش زیادی ایفا می کنند، پزشکان معتقدند انتخاب های سبک زندگی عامل تعیین کننده هستند. به نظر می رسد، به طور کلی، افرادی که بیماری پریودنتال وخیم دارند عادات بد زیادی مربوط به سلامت داشته باشند. آنها از خود مراقبت نمی کنند، سیگار می کشند. به احتمال زیاد ورزش نمی کنند؛ ممکن است تغذیه خوبی نداشته باشند. می دانیم همه این چیزها قوی ترین پیش بینی کننده های بیماری قلبی هستند. تعداد زیادی از افراد که بیماری پریودنتال دارند دیابت نیز دارند، که یکی دیگر از عوامل خطرهای بیماری قلبی است.

دندان های خود را مسواک بزنید و سلامت قلب خود را ارتقاء دهید!

انجمن بیماری های قلبی آمریکا حاکی از این است که هیچ شواهدی وجود ندارد مبنی بر اینکه با پیشگیری از بیماری لثه می توانید از بروز بیماری های قلبی پیشگیری نمایید. اما مهم است چکاپ های منظم دندانی را انجام دهید- از جمله تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس. علاوه بر این، اگر می خواهید دندان های خود را حفظ نمایید، باید مطئن شوید که بیماری لثه را زود درمان نمایید. اگر برای درمان بیماری های دهان خود مشتاق باشید، سلامت عمومی شما ارتقاء پیدا خواهد کرد. بنابراین همینطور پیش بروید- کمی طولانی تر دندان های خود را مسواک بزنید، یا دفعات بیتری نخ دندان بکشید. همه داشتن دهانی تمیز و سالم را دوست دارند، و ممکن است قلب شما نیز این را دوست داشته باشد.

بیماری لثه؛ سلامت قلب و سکته قلبی

بیماری لثه؛ سلامت قلب و سکته قلبی

تشخیص و درمان

از آنجا که به نطر می رسد بیماری پریودنتال هم برای حمله قلبی و هم برای سکته عامل خطرزا محسوب می شوند، پیگیر درمان فوری بودن فوق العاده مهم است. در ابتدا، پریودنتیست (متخصص بیماری های لثه) معاینه دقیقی انجام خواهد داد تا شرایط دقیق دندان ها، لثه ها، و استخوان فک را بررسی نماید. تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس می توانند در تعیین اینکه آیا تحلیل استخوان در فک های بالا و پاینی اتفاق افتاده است یا خیر کمک کننده باشد.

دندانپزشک می تواند درمان های پاکسازی عمیق مانند جرمگیری عمیق و تسطیح سطح ریشه ها را انجام دهد تا جرم های عمیق روی ریشه و زیر خط لثه را پاکسازی نماید . علاوه بر این، ممکن است برای شما آنتی بیوتیک تجویز نماید تا اطمینان حاصل نماید که باکتری ها به طور کامل از بین رفته اند و عفونت پریودنتال منتشر نمی شود. در اکثر موارد، بیماری پریودنتال می تواند با پاکسازی های منظم و مراقبت های خانگی صحیح پیشگیری شود.

دندان درد و بیماری لثه بسیار شایع هستند اما معمولاً می توانند با مراقبت های خوب از دندان ها و لثه ها از آنها پیشگیری نمود. سالم نگه داشتن دندان ها، لثه ها، و استخوان های اطراف دندان ها مستلزم مسواک زدن، کشیدن نخ دندان، و داشتن رژیم غذایی خوب است. بایستی در طول روز دو مرتبه با مسواک نرم و خمیر دندان فلورایده مسواک بزنید. بین دندان ها را هر روز با نخ دندان یا دیگر ابزارهای بین دندانی تمیز کنید. برای دریافت راهنمایی های بیشتر در خصوص راهکارهای تمیز نگه داشتن دهان و دندان ها با دندانپزشک خود صحبت راهنمایی بخواهید.

گاهی اوقات ممکن است شما زمانی درد دندان داشته باشید که یکی از دندان های خود را لمس می کنید یا زمانی که غذاها یا نوشیدنی هایی می خورید که داغ، سرد، ترش یا شیرین هستند و به یک دندان حساس برخورد می کنند. حساسیت خفیف می تواند در نتیجه تحلیل رفتن لثه ها (کنار رفتن لثه ها از روی دندان ها) یا پوسیده شدن دندان اتفاق بیفتد. حساسیت های خفیف تا شدید می توانند به معنای ترک خوردن، وجود حفره در دندان، و از دست رفتن پر شدگی روی دندان باشند. مراجعه به دندانپزشک برای درمان می تواند مانع از دست رفتن دندان شود.

 

 

دندان درد و مشکلات لثه

دندان درد و مشکلات لثه

 

دلایل بروز دندان درد

  • عفونت (آبسه) دندان یا محدوده اطراف آن. ممکن است برجستگی قرمز رنگ، متورم، و دردناکی در نزدیکی یا طرفین دندانی که درد دارد یافت شود. بویژه ممکن است دندان هنگام بستن بایت درد داشته باشد.
  • دندانی که نتوانسته است از داخل لثه بیرون بیاید (دندان نهفته). ممکن است لثه ها قرمز، متورم، و دردناک شوند. منطقه اطراف این دندان می تواند دردناک باشد و درد ضربان دار داشته باشد.
  • مشکلات مربوط به اعصاب واقع در مرکز دندان (پالپ دندان)، یا آسیب به آنها که می تواند در نتیجه آسیب به صورت اتفاق بیفتد یا ناشی از فشردن یا ساییدن دندان ها روی یکدیگر باشد.

گاهی اوقات دندان درد می تواند در نتیجه دیگر مشکلات مربوط به سلامتی بروز پیدا کند، از جمله:

  • حمله قلبی، سردردهای خوشه ای یا عفونت سینوس، که می تواند منجر به بازگشت درد به دندان یا فک شود.
  • عفونت های ویروسی، از جمله (تبخال).
  • بیماری هایی همچون دیابت.
  • بیماری های مرتبط با عصب، از جمله درد عصب سه قلو نورالژی تری ژمینال.
  • سوء مصرف الکل یا مواد مخدر، مخصوصاً متامفتامین ها.
  • کمبود ویتامین هایی همچون ویتامین B12.

 

 

دندان درد و مشکلات لثه

دندان درد و مشکلات لثه

مشکلات لثه

لثه های سالم صورتی رنگ و محکم هستند و به راحتی خونریزی نمی کنند. گاهگاهی اگر لثه ها و دندان ها را محکم مسواک بزنید، یا از مسواک با فرچه سفت استفاده کنید، یا نخ دندان را به سختی کنار لثه ها فشار دهید ممکن است لثه ها دچار خونریزی شوند. با دندان های خود با لطافت و به آرامی برخورد کنید- از مسواک دارای فرچه نرم استفاده کنید و با دقت نخ دندان بکشید تا به پیشگیری از خونریزی لثه ها کمک کنید.

ژنژیویت بیماری لثه ای است که موجب قرمز و متورم شدن لثه ها می شود که حین مسواک زدن به راحتی دچار خونریزی می شوند. از آنجا که ژنژیویت معمولاً منجر به بروز درد نمی شود، بسیاری افراد درمان خود را به تأخیر می اندازند. اگر بیماری لثه درمان نشود می تواند منجر به بروز مشکلات جدی تر مربوط به بافت های لثه شود.

پریودنتیت حالت وخیم تر بیماری لثه است و در نتیجه عفونت های طولانی مدت لثه ها، استخوان، و دیگر بافت هایی که دندان را حمایت می کنند بروز می یابد. این بیماری می تواند پیشرفت کند تا جایی که استخوان هایی که دندان ها را در بر گرفته اند آسیب ببینند. در این مراحل آخر، ممکن است دندان ها لق شوند و بیفتند یا نیاز به کشیده شدن داشته باشند. درمان زود هنگام بیماری لثه برای پیشگیری از افتادن دندان حائز اهمیت است.

خونریزی، تورم و درد لثه ها می توانند به علل زیر نیز اتفاق بیفتند:

  • بارداری، داروهای رقیق کننده خون، یا اختلالات خونریزی. هر یک از اینها می توانند باعث شوند لثه ها به راحتی خونریزی کنند.
  • کمبود ویتامین هایی مانند ویتامین K یا C یا مشکلات پزشکی مانند آنمی anemia که در توانایی بدن برای جذب برخی ویتامین های خاص اختلال ایجاد می کند.
  • رشد دندان در برخی کودکان.
  • داروهایی از قبیل دیلانیتن Dilantin یا مسدود کننده های کانال کلسیمcalcium channel blockers.
  • پروتزهای دندانی یا ابزارهای دندانی که لثه ها را اذیت می کنند.
  • عفونت اطراف ریشه دندان ها. تورم، قرمزی، گاهی اوقات همراه با ترشح چرک، ممکن است در پایه دندان مشاهده شوند.

 

دندان درد و مشکلات لثه

دندان درد و مشکلات لثه

 

کشیدن سیگار و استفاده از دیگر فراورده های تنباکو خطر برزو بیماری لثه را افزایش می دهد. احتمال بروز بیماری لثه در افراد سیگاری بیشتر از افراد غیر سیگاری است. بیمار می تواند علائم خونریزی یا تورم لثه ها را نیز داشته باشد زیرا خونریزی های عادی که واکنش طبیعی سیستم ایمنی بدن هستند، تحت تأثیر استفاده از تنباکو هستند. جویدن تنباکو می تواند موجب تحلیل رفتن لثه ها در قسمت هایی از دهان شود که تنباکو در آنجا قرار داده می شود. حساسیت ها و زخم های مداوم در نتیجه استفاده پیوسته از دخانیات می تواند خطر بروز سرطان دهان را افزایش دهد.

بیماری لثه، ژنژیویت، و پریودنتیت

ژنژیویت Gingivitis بیماری است که بیشتر از آنچه فکر می کنید شیوع دارد. حدود 50% از افراد بزرگسال آمریکایی به شکلی از بیماری لثه مبتلا هستند. گرچه این مشکل کاملاً شایع است، اما اگر درمان نشود، می تواند به شرایط جدی تری به نام پریودنتیت periodontitis یا بیماری لثه تبدیل شود.

بیماری لثه، که تحت عنوان بیماری پریودنتال نیز شناخته می شود، نوعی عفونت لثه است که دندان ها را احاطه می کند. این بیماری یکی از اصلی ترین علل از دست رفتن دندان در افراد بزرگسال است. زیرا کمابیش بدون درد است، و بسیاری از بیماران حتی نمی دانند که به این بیماری مبتلا هستند. طی هر بار که برای چکاپ منظم به دندانپزشک مراجعه می کنید، دندانپزشک با اندازه گیری فضای بین دندان ها و لثه ها، به دنبال علائم و نشانه های بیماری پریودنتال نیز خواهد بود.

تنها ظاهر لثه ها نقش مهمی در زیبایی کلی لبخند، ایفا می کند. سلامت لثه ها برای سلامت عمومی خوب دندان ها نقش حیاتی دارد. نتایج برخی مطالعات حاکی از این هستند که بین بیماری پریودنتال و بیماری های لثه، مشکل در کنترل قند خون و زایمان های زودرس، و تولد نوزادان با وزن اندک، ارتباط وجود دارد.

بیماری لثه در مرحله ابتدایی خود ممکن است مانند یک مشکل جدی به نظر نرسد، و ممکن است شما در مراحل ابتدایی حتی متوجه آن نشوید، یا ممکن است آن را به نوعی حساسیت ربط دهید. با این حال، بیماری لثه چیزی نیست که بتوان آن را دست کم گرفت. به مرور زمان، می تواند منجر به بروز مشکلات جدی برای سلامتی شود. بیماری لثه می تواند منجر به بروز مشکلاتی مانند درد، تحلیل لثه، از دست رفتن دندان، و تحلیل استخوان شود.

بهداشت دهانی خوب می تواند به پیشگیری از بیماری لثه کمک کند، اما عوامل دیگری نیز هستند که می توانند در بروز مشکل نقش داشته باشند. به محضی که باکتری ها لثه ها را مورد حمله قرار می دهند و پاکت پریودنتال بوجود می آید، با رعایت بهداشت دهان و دندان ها به تنهایی نمی توان از شر این مشکل رها شد.

 

بوی بد دهان و بیماری لثه

بوی بد دهان و بیماری لثه

 

گزینه های درمان مشکلات لثه

اگر دندانپزشک بیماری لثه را در شما تشخیص داده است، بسته به جزئیات وضعیت شما و وخامت آن، گزینه های درمان متعددی برای آن وجود دارد. دندانپزشک همیشه با غیر تهاجمی ترین گزینه کار خود را آغاز می کند، که غیر جراحی است. با این حال، در موارد جدی تر، ممکن است جراحی لازم باشد. دندانپزشک می تواند این باکتری ها را با فرایندی به نام تسطیح سطح ریشه برطرف کند. وقتی باکتری ها از لثه خارج شدند، می توانند بهبود پیدا کنند. شما می توانید با مسواک زدن و کشیدن نخ دندان درست نتایج را حفظ نمایید. در صورتی که بیماری لثه به ظاهر لثه های شما آسیب جدی و دائمی وارد کرده باشد، با کمک کانتور لثه می توانید زیبایی طبیعی آنها را بازگردانید.

درمان های غیر جراحی

نخستین خط دفاع در برابر بیماری لثه منحصر به فردترین نوع پاکسازی به نام “جرمگیری و تسطیح سطح ریشه” است. در این فرایند، نوعی ابزار پاکسازی آلتراسونیک برای زدودن پلاک ها و جرم ها از سطح دندان ها استفاده می شود، جاهایی که ممکن است ابزارهای پاکسازی معمولی قادر به دسترسی به آنها نباشند، از جمله زیر خط لثه، روی دندان ها، و اطراف ریشه های دندان ها.

پس از آن، سطوح زبر دندان ها و ریشه ها صاف و صیقلی می شوند. این کار باعث می شود سطوح سالم و پاکیزه ای بوجود بیایند که اتصال مجدد آنها به دندان ها را ساده تر نماید.

اگر قبل از آنکه بیماری لثه شدید شود به درمان آن بپردازید، جرمگیری و تسطیح سطح ریشه ممکن است تنها درمان هایی باشند که شما نیاز دارید. با این حال، مانند هر فرایند دندانپزشکی دیگری، مراقبت های بعدی از اهمیت ویژه ای برخوردارند. برای حفظ دندان در وضعیتی خوب، و پیشگیری از بروز مجدد بیماری لثه در آینده، باید به صورت روزانه هم مسواک زد هم نخ دندان کشید، رژیم غذایی سالم داشت، از استفاده از تنباکو خودداری کرد، و چکاپ های دندانی منظم داشت.

درمان های جراحی

در صورتی که بافت یا استخوان پیرامون دندان ها خیلی آسیب دیده باشد و نتوان آن را با درمان غیر جراحی درمان نمود، فرایندهای جراحی هستند که می توانند برای پیشگیری از آسیب های شدید و احیاء لبخند سالم از آنها استفاده کرد.

  • کاهش عمق پاکت پریودنتال
  • تولید مجدد بافت
  • پیوند بافت نرم

 

بوی بد دهان و بیماری لثه

بوی بد دهان و بیماری لثه

 

درمان بوی بد دهان

بوی بد دهان می تواند آزار دهنده باشد و منجر به بروز مشکلات اجتماعی و کاهش اعتماد به نفس شود. اکثر بوهای بد دهان در نتیجه فعالیت باکتری های غیر هوازی داخل دهان بوجود می آیند که داخل شیارهای روی زبان، و پاکت های لثه ها پنهان می شوند. برای درمان موفقیت آمیز بوی بد دهان، ابتدا باید به منشاء بروز آن پی برد.

دبریمان یا برش بافت آلوده و عفونی

خراش سطح زبان، که دبریمان Debridement نامیده می شود، کلید اصلی برای درمان بوی بد دهان است. شیارهای روی زبان، می توانند حجم زیادی از باکترهایی را در خود پنهان کنند که منجر به بروز بوی بد می شوند، حتی اگر مسواک زدن روی زبان بخشی از کارهای روزمره شما باشد. مسواک نمی تواند به عمق شیارهای سطح زبان نفوذ کند. به همین دلیل باید از ابزار خاصی به نام اسکرپر استفاده شود که هم انعطاف پذیر و هم موج دار است.

درمان بیماری لثه

بیماری لثه منجر به ایجاد پاکت هایی در اطراف لثه ها می شود که آنها نیز محلی برای پنهان شدن باکتری هایی می شوند که بوی بد تولید می کنند. پاکسازی لثه ها می تواند به پاکسازی این پاکت های مملو از باکتری کمک کند و به آنها اجازه دهد بهبود پیدا کنند.

بهبود در دراز مدت

برای از بین بردن بوی بد دهان در دراز مدت، باید مشکلات دندانی را از بین ببریم که زمینه را برای باکتری هایی فراهم می آورند که منجر به بروز بوی بد دهان می شوند. حفره ها و ترک های دندانی نیز مانند هر فضای ایجاد شده دیگری در نتیجه اقدامات دندانپزشکی ضعیف، مانند پر شدگی ها یا روکش های دندانی که به خوبی با روی دندان تناسب ندارند، فضاهای بدون اکسیژنی هستند که همچنان محل انباشته شدن و رشد باکتری های غیر هوازی خواهند بود.

شایعات درمورد بوی بد دهان

اغلب در تلاش برای درمان بوی بد دهان، افراد بدترین دشمنان خود هستند. محصولات بر پایه الکل، از جمله دهانشویه ها، تنها موجب خشکی دهان و موجب ایجاد فضای باکتری دوست غیر هوازی می شوند. اسپری های نعنایی و آدامس ها تنها پوششی روی بوی بد هستند و می توانند منجر به پوسیدگی شوند.

بیماری لثه چیست؟

بیماری لثه (پریودنتال) یکی از عفونت های لثه است که می تواند ساختار استخوانی که دندان ها را در بر گرفته و از آنها حمایت می کند را تحت تأثیر قرار دهد. در موارد حاد، این بیماری می تواند موجب از دست رفتن دندان شود. کشیدن سیگار یکی از مهم ترین علل بیماری حاد لثه است.

بیماری لثه با باکتری (رسوب) روی دندان ها آغاز می شود که به تدریج به زیر لثه ها نفوذ می کنند و آنجا انباشته می شوند. اگر رسوب برای مدت زمان طولانی روی دندان ها باقی بماند، لایه های پلاک (فیلم) و رسوب (پلاک سخت شده) افزایش می یابند. تجمع این لایه ها خیلی زود منجر به نخستین مرحله بیماری لثه یا ژینژیویت، خواهد شد.

زمانی که بیماری لثه وخیم تر می شود، لثه ها از روی دندان ها کنار می روند و فضایی ایجاد می شود که محل بروز عفونت می شود. این شرایط حاد لثه پریودونتیت نامیده می شود. استخوان و بافتی که دندان ها را در جای خود نگه می دارند می توانند از یکدیگر جدا شوند و باعث لق شدن دندان ها شود که در نهایت نیاز به کشیدن خواهد داشت.

علائم و نشانه های هشدار دهنده بیماری لثه

  • لثه های قرمز یا متورم
  • حساسیت و خونریزی لثه ها
  • احساس درد حین جویدن
  • دندان های لق
  • دندان های حساس
  • لثه هایی که از روی دندان ها کنار رفته اند
کشیدن سیگار، بیماری لثه، و از دست رفتن دندان

کشیدن سیگار، بیماری لثه، و از دست رفتن دندان

کشیدن سیگار چه ربطی به بیماری لثه دارد؟

کشیدن سیگار می تواند موجب تضعیف سلول هایی از بدن شود که با عفونت مبارزه می کنند (سیستم ایمنی بدن) زیرا باعث می شود خون کمتری وارد جریان خون شود. این اتفاق موجب می شود مبارزه با عفونت لثه دشوارتر شود. زمانی که به لثه های شما آسیب می رسد، کشیدن سیگار باعث می شود بهبود آن به سختی پیش برود.

اگر من سیگاری باشم این برای من به چه معناست؟

  • شما در مقایسه با افراد غیر سیگاری دو برابر بیشتر در معرض خطر بیماری لثه هستید.
  • هر چه تعداد سیگارهایی که می کشید بیشتر باشند، خطر بیماری لثه در شما بیشتر است.
  • هر چه مدت زمان بیشتری سیگاری باشید، خطر بیماری لثه در شما بیشتر است.
  • ممکن است درمان بیماری لثه آنقدر که برای افراد غیر سیگاری خوب عمل می کند، برای شما خوب پیش نرود.

مصرف تنباکو به هر شکلی- سیگار، سیگار برگ، پیپ، و تنباکوی بدون دود- خطر بیماری لثه را در شما افزایش می دهد. بیماری لثه یکی از شایع ترین علل از دست رفتن دندان در افراد بزرگسال است.

کشیدن سیگار، بیماری لثه، و از دست رفتن دندان

کشیدن سیگار، بیماری لثه، و از دست رفتن دندان

چگونه می توان از بیماری لثه پیشگیری نمود؟

با داشتن عادات خوب دهانی می توان به پیشگیری از بیماری لثه کمک کرد.

  • دو مرتبه در طول روز دندان های خود را مسواک بزنید.
  • برای برداشتن و پاک کردن پلاک دندان ها از نخ دندان استفاده کنید.
  • برای چکاپ و پاکسازی تخصصی دندان ها به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید.
  • سیگار نکشید. اگر سیگاری هستید آن را ترک کنید.

بیماری لثه چگونه درمان می شود؟

پاکسازی منظم در مطب دندانپزشک، و مسواک زدن و کشیدن نخ دندان روزانه می توانند به درمان بیماری لثه در مراحل اولیه (ژینژیویت) کمک کنند.

موارد شدیدتر بیماری لثه ممکن است مستلزم درمان های زیر باشد:

  • پاکسازی عمقی زیر خط لثه
  • مصرف دهانشویه ها یا داروهای تجویزی
  • جراحی برای برداشتن و زدودن رسوب از زیر لثه ها
  • جراحی برای کمک به درمان استخوان یا لثه ای که در نتیجه بیماری پریودونتیت از دست رفته است. دندانپزشک ممکن است از ذرات کوچک استخوان برای پر کردن بخش هایی استفاده کند که استخوان از دست رفته است، یا اینکه ممکن است بافت ها را از جایی به جای دیگر در داخل دهان جابجا کند تا ریشه های دندان که بدون محافظ باقی مانده اند، پوشش داده شوند.
کشیدن سیگار، بیماری لثه، و از دست رفتن دندان

کشیدن سیگار، بیماری لثه، و از دست رفتن دندان

چرا روی دندان ها لکه ایجاد می شود؟

یکی از تأثیراتی که کشیدن سیگار دارد، ایجاد لکه روی دندان ها در نتیجه نیکوتین و قطران یا تار (ترکیبی صمغ مانند، قهوه ای و چسبناک حاصل سوختن سیگار) موجود در تنباکو است. این ترکیب می تواند در مدت زمان کوتاهی موجب زرد شدن دندان ها شود، و اغلب افرادی که زیاد سیگار می کشند معمولاً پس از چند سال کشیدن سیگار، از رنگ قهوه ای دندان های خود شکایت دارند.

کشیدن سیگار، بیماری لثه، و از دست رفتن دندان

کشیدن سیگار، بیماری لثه، و از دست رفتن دندان

چگونه کشیدن سیگار با سرطان مرتبط است؟

اکثر افراد می دانند که کشیدن سیگار منجر به سرطان ریه و حلق می شود، اما بسیاری افراد هنوز نمی دانند که این عادت یکی از علل اصلی سرطان دهان است. هر ساله هزاران نفر از سرطان دهانی می میرند که در نتیجه کشیدن سیگار بوجود آمده است.

کشیدن سیگار، بیماری لثه، و از دست رفتن دندان

کشیدن سیگار، بیماری لثه، و از دست رفتن دندان

آیا محصولات دندانی خاصی هستند که برای این منظور بتوان استفاده کرد؟

برای افرادی که سیگار می کشند، خمیر دندان های خاصی وجود دارد. گاهی اوقات این نوع خمیر دندان ها نسبت به خمیر دندان های معمولی خاصیت خراش دهندگی بیشتری دارند و باید با دقت بیشتری از آنها استفاده شود. ممکن است دندانپزشک به شما توصیه کند از این نوع خمیر دندان ها در کنار خمیر دندان معمولی خود به طور متناوب استفاده کنید. خمیر دندان های “سفید کننده” در بازار وجود دارند. هرچند آنها تأثیری روی رنگ طبیعی دندان ها ندارند، اما در زدودن لکه های روی دندان ها مؤثر هستند، و به همین دلیل می توانند ظاهر کلی دندان ها را تغییر دهند.

دهانشویه ها چه نقشی دارند؟

کشیدن سیگار، بیماری لثه، و از دست رفتن دندان

کشیدن سیگار، بیماری لثه، و از دست رفتن دندان

افرادی که سیگار می کشند ممکن است متوجه شوند که بوی دهان آنها از افراد غیر سیگاری بیشتر است. محصولات خوشبو کننده دهان مانند دانشویه ها می توانند تا حدودی موجب کاهش مشکل برای مدت کوتاهی شوند، اما آن را درمان نخواهند کرد.

دندانپزشک به شما پیشنهاد داده است تا به پریودنتیست مراجعه نمایید. پریودنتیست متخصصی است که بیماری‌های لثه را درمان می‌نماید. بیماری لثه به عفونت باکتریایی گفته می‌شود که بافت لثه را تحت تاثیر قرار می‌دهد و منجر به بروز التهاب، قرمزی، تورم و تحلیل استخوان اطراف دندان می‌شود. این بیماری می‌تواند یک یا چند دندان را تحت تاثیر قرار دهد. به احتمال زیاد درمان پیشنهادی پریودنتیست جراحی لثه خواهد بود. شاید بخواهید بدانید چه اتفاقی افتاده است که اکنون نیاز دارید به پریودنتیست مراجعه کنید و تحت جراحی لثه قرار گیرید.

چگونه فرد نیازمند جراحی لثه می‌شود؟

جراحی لثه

جراحی لثه

 

بیماری لثه از وجود یک باکتری در دهان آغاز میشود که به دندان‌ها متصل می‌شود. باکتری‌ها انباشته و تکثیر می‌شوند و لایه‌ای نازک تحت عنوان پلاک دندان تشکیل می‌دهند. در صورت به جا ماندن این پلاک روی دندان، بافت‌های لثه‌ی مجاور دندان متورم می‌شوند، که منجر به بروز ورم و التهاب لثه می‌شود که مرحله‌ی اولیه‌ی بیماری لثه محسوب می‌شود. کشیدن نخ دندان به صورت روزانه و دو مرتبه در روز مسواک زدن با خمیردندانی که بتواند با باکتری‌ها مبارزه نماید می‌تواند از التهاب لثه‌ها پیشگیری نماید. پلاک دندان و ذرات غذا با رعایت بهداشت دهان و دندان برطرف می‌شوند بنابراین سعی کنید سطح دندان‌ها را پاکیزه نگه دارید و پلاک‌های باکتریایی روی خط لثه‌ی دندان‌ها را از بین ببرید. از آنچه گفته شد کاملا مشهود است که التهاب لثه مرحله‌ی آغازین بیماری لثه است که در صورت عدم درمان می‌تواند منجر به پریودنتیت، یکی از بیماری‌های جدی لثه، شود. اگر پلاک و ذرات غذا برطرف نشوند و بهداشت دهان و دندان رعایت نشود، التهاب لثه رو به وخامت خواهد رفت و التهاب و ورم بافت لثه افزایش خواهد یافت، خونریزی لثه اتفاق خواهد افتاد، عمق منطقه‌ی بین دندان و بافت لثه افزایش خواهد یافت که در نهایت منجر به تشکیل پاکت پرودنتال و بروز بیماری پریودنتال خواهد شد.

با انباشته شدن باکتری‌های پلاک روی یکدیگر و انتقال آنها به زیر خط لثه، پاکت پریودنتال گسترش می‌یابد. در این مرحله، مراقبت‌های خانگی در برطرف نمودن پلاک دندان چندان موثر واقع نمی‌شوند. در صورتی که این مشکل توسط دندانپزشک یا متخصص دندان درمان نشود، باکتری‌ها در زیر خط لثه منتشر می‌شوند و درون پاکت را عفونی می‌کنند. این گونه باکتری‌ها موجب آسیب به بافت نرم و سخت اطراف دندان خواهد شد که به بیماری پیشرفته‌ی پریودنتال تبدیل خواهد شد که ریشه‌ی دندان‌ها را نیز تحت تاثیر قرار خواهد داد و موجب عفونت آنها خواهد شد. ممکن است دندان لق شود و فرد احساس ناراحتی کند. در این مرحله جراحی لثه ضروری خواهد بود. درمان‌های اولیه‌ی بیماری پاکت پریودنتال، جرم‌گیری و هموار کردن سطح ریشه هستند. درمان‌های دیگر، انواع جراحی هستند که برای درمان بافت بیمار لثه صورت می‌گیرند.

علاوه بر جراحی‌هایی که جنبه‌ی درمانی دارند، برخی از جراحی‌های لثه با هدف ایجاد تغییر در ظاهر فرد و زیبایی بخشیدن به لبخند انجام می‌شوند.

انواع جراحی لثه

جراحی فلپ لثه یا کاهش پاکت پریودنتال (Gingival Flap Surgery or Pocket Reduction )

 

جراحی لثه

جراحی لثه

در صورتی که عمق پاکت‌های اطراف دندان به بیش از 5 میلی‌متر برسد، پریودنتیست با استفاده از جراحی فلپ لثه عمق پاکت پریودنتال را کاهش می‌دهد. اکثر بیمارانی که پریودنتیت متوسط تا وخیم در آنها تشخیص داده شود تحت این جراحی قرار می‌گیرند. پریودنتیست در بافت لثه برشی ایجاد خواهد کرد تا آن را از دندان جدا نماید. سپس با استفاده از یک دستگاه جرمگیری ماوراء صوت (ultrasonic scaling device) و نیز ابزارهای دستی برای برطرف نمودن جرم و پلاک از زیر پاکت‌ها، اقدام به پاکسازی عمق پاکت‌ها خواهد نمود.

جراحی عملکردی یا زیبایی لثه (Gingivectomy)

جراحی لثه

جراحی لثه

 

این نوع جراحی برای برداشتن بافت اضافی لثه مورد استفاده قرار می‌گیرد که ممکن است روی دندان رشد کرده باشد. از این طریق دسترسی بهتری به دندان وجود خواهد داشت در نتیجه تمیز نمودن آن ساده‌تر خواهد بود. پریودنتیست با بی‌حس نمودن بافت لثه‌ی بیمار بخش‌های اضافی لثه را برش خواهد داد و آنها را حذف خواهد کرد.

جراحی ترمیم پلاستیک لثه یا پیوند بافت نرم (Gingivoplasty or Soft Tissue Graft)

جراحی لثه

جراحی لثه

 

این نوع جراحی برای تغییر شکل لثه‌ی سالم اطراف دندان انجام می‌شود تا ظاهر آن را بهبود بخشد. در صورتی که فرد به تحلیل لثه مبتلا باشد، در جاهایی که لثه از روی دندان عقب رفته باشد می‌توان با استفاده از جراحی ترمیم پلاستیک لثه آن را اصلاح نمود. با استفاده از پیوند لثه می‌توان از سقف دهان بافتی برداشت و آن را به اطراف دندانی بخیه نمود که لثه‌ی روی آن تحلیل رفته است.

جراحی بازسازی (Regeneration)

جراحی لثه

جراحی لثه

 

در این نوع جراحی، پریودنتیست بخشی از لثه که با تجمع باکتری بیمار شده است را برش می‌دهد و با کنار زدن آن باکتری‌های انباشته شده را تخلیه می‌نماید سپس پروتئین‌های پیوند استخوان، غشاء و تقویت کننده‌ی رشد بافت لثه (یا ترکیبی از این سه) را در محل برش خورده قرار می‌دهد تا به بازسازی بافت لثه کمک کند در حدی که اطراف دندان‌ها را بپوشاند.

جراحی افزایش طول تاج دندان (Crown lengthening)

جراحی لثه

جراحی لثه

 

طی فرایند جراحی افزایش طول تاج دندان، پریودنتیست بافت لثه‌ی روی دندان‌ها را برداشته سپس بخشی از آن را با استفاده از جراحی حذف می‌کند تا طول ظاهری دندان افزایش یابد. این نوع جراحی از جمله جراحی‌های زیبایی است که البته برای درمان بیماری لثه نیز کاربرد دارد.