موکوزیت اطراف ایمپلنت (peri-implant mucositis) و پری ایمپلنتایتیس (peri-implantitis) هر دو دارای مشخصه ویژه التهاب واکنشی در بافت های پیرامون ایمپلنت های دندانی هستند که می تواند منجر به تخریب بافت و در نهایت، شکست ایمپلنتی شود که به طور کامل با استخوان فک جوش خورده است.

در این مقاله به معرفی داروهایی می پردازیم که میزان موفقیت کاشت ایمپلنت های دندان را تحت تأثیر قرار می دهند. ایمپلنت های دندان بهترین جایگزین برای دندان های از دست رفته هستند که موفقیت کاشت آنها به اسئو اینتگریشن یا همان پیوند مستقیم عملکردی و ساختاری ایمپلنت و استخوان فک بستگی دارد.

با افتادن ایمپلنت هیچ جایگزینی برای آن وجود نخواهد داشت مگر آنکه مجدداً ایمپلنت دیگری در جای آن کاشته شود، بنابراین هرگز به ایمپلنت دندانی خود زبان نزنید تا شل شود. هر چند این اتفاق بسیار نادر است اما شل شدن ایمپلنت دندانی به هیچ عنوان تجربه خوبی نیست