اسئواینتگریشن به یک فرایند دندانپزشکی بسیار قابل پیش بینی تبدیل شده است. ایمپلنت های دندانی که با برداشتن فلپ موکوپریوستال جراحی داخل استخوان فک قرار می گیرند، می توانند عوارض متعددی از جمله تحلیل بافت، از دست دادن استخوان کرستال و اسکار ایجاد کنند. بعلاوه، این تکنیک با درد و تورم بعد از عمل نیز همراه است. نشان داده شده است که ترومای جراحی شامل آسیب حرارتی و ترومای مکانیکی نیز می باشد که می تواند باعث ایجاد شکستگی های ریز استخوان در حین کاشت ایمپلنت شود.

در این مقاله قصد داریم استفاده از تکنیک بدون فلپ برای قرار دادن ایمپلنت های دندانی در مناطقی را به شما معرفی کنیم که بافت چسبیده (کراتینه شده) به اندازه کافی وجود ندارد.

علاوه بر این، از فناوری اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) برای انجام جایگذاری دقیق ایمپلنت های دندانی همراه با استفاده از لیزر Er;Cr:YSGG (تکنولوژی BIOLASE) برای جوش دادن بافت کراتینه شده به مناطق بافت غیرکراتینه شده استفاده شده است.

سابقه جراحی ایمپلنت بدون فلپ

هنگامی که دندان ها وجود دارند، خونرسانی به استخوان از 3 مسیر مختلف انجام می شود: الیاف پریودنتال، بافت همبند بالای پریوستوم و از داخل استخوان. هنگامی که دندانی از دست می رود، جریان خون از الیاف پریودنتال از بین می رود، بنابراین خونی که در حال حاضر فقط از بافت نرم به استخوان می آید از بین می رود و در نتیجه باعث تحلیل استخوان در طول مرحله بهبودی اولیه می شود. با رویکرد بدون فلپ، ترومای جراحی به حداقل می رسد، زیرا برش دایره ای بسیار کوچک است و در نتیجه درد، تورم و ناراحتی بعد از عمل بسیار کمتر است.

با انتخاب مورد مناسب، در صورتی که تکنیک جراحی کاشت ایمپلنت بدون فلپ به درستی انجام شود، این جراحی یک فرایند قابل پیش بینی است. هنگام انجام این فرایند، قرار دادن مته در زاویه صحیح نیز بسیار مهم است. قرار دادن ایمپلنت با استفاده از تکنیک بدون فلپ به شدت به کمیت و ساختار استخوانی که ایمپلنت ها درون آن قرار می گیرد و همچنین تخصص جراحی دندانپزشک بستگی دارد. یک تجزیه و تحلیل بالینی گذشته نگر 10 ساله نشان داده است که دندانپزشک پس از کسب بیش از 5 سال تجربه در انجام این روش، میزان موفقیت به 100% نزدیک شد.

کاشت ایمپلنت دندانی با روش پانچ

کاشت ایمپلنت دندانی با روش پانچ

مزایای جراحی بدون فلپ

  • کاشت ایمپلنت بدون فلپ باعث ترمیم و بهبود فوری بافت های اطراف و نتیجه زیباتر می شود.
  • طی جراحی کاشت ایمپلنت تکی، از طریق تناسب راهنما با صفحه اکلوزال دندان های مجاور دقت بالاتری به دست می آید.
  • مسئولیت نتیجه و ایمنی بیمار در طول جراحی بدون فلپ بر عهده جراح است.
  • حداکثر و نه میانگین انحراف ثبت شده برای یک سیستم برنامه ریزی خاص برای ایمنی بالینی مرتبط است.

فناوری سی تی اسکن

استفاده از فناوری سی تی اسکن که برای تشخیص و طراحی درمان کاشت ایمپلنت های دندانی استفاده می شود، امکان درک دقیق تری از رابطه آناتومیک دندان و استخوان را فراهم کرده است. چنین بازسازی ها و مدل هایی را می توان با استفاده از سی تی اسکن ایجاد کرد. این برنامه به دندانپزشک کمک می کند تا فواصل، زوایا و تراکم استخوان را با دقت اندازه گیری کند، و منجر به کاشت دقیق ایمپلنت شود.

توانایی مشاهده استخوان زیرین با سی تی اسکن این امکان را برای دندانپزشک فراهم می کند تا کاشت ایمپلنت را بدون فلپ انجام دهد. بنابراین، عوارض همراه با جراحی را کاهش می دهد، خونریزی را به حداقل می رساند، میزان درد و تورم بعد از جراحی را کاهش می دهد، زیبایی ظاهری را بهبود می دهد و چسبندگی لثه ها به اطراف اباتمنت به سرعت و به طور کامل صورت می گیرد.

اما اگر بافتی که سمت جلوی (باکال) ایمپلنت را در بر می گیرد چسبندگی کافی نداشته باشد چطور؟ چرا این فرایند به طور معمول انجام نمی شود؟ برخی از پزشکان ابراز داشته اند که این جراحی (جراحی ایمپلنت بدون فلپ) با انگیزه فروش ایمپلنت های دندانی انجام می شود.

دکتر مایرون نوینز Myron Nevins (که در گذشته جایزه متخصص بالینی آکادمی پریودنتولوژی آمریکا را دریافت کرده است) اظهار داشته است که ” در تمام طول دوره حرفه ای تخصص خود هر روز را جراحی انجام داده است اما در این نوع فرایند هیچ میزان راحتی نداشته است”.

کاشت ایمپلنت دندانی با روش پانچ

کاشت ایمپلنت دندانی با روش پانچ

مزایای لیزر YSGG

لیزر YSGG به بهبود سریع، کاهش درد بعد از جراحی، و افزایش سطح تماس استخوان با ایمپلنت کمک کرده است. این نوع لیزر برای برش مینای دندان، عاج، و بافت نرم دارای تأییده انجمن دندانپزشکان آمریکا است. برای دندانپزشکی ایمپلنت، این نوع لیزر را می توان در برش آماده سازی فلپ، سم زدایی محل استئوتومی (برش استخوان)، شروع پدیده شتاب دهی منطقه ای (RAP)، جوشکاری بافت، تسریع رگ زایی، و در ارتقاء بیومدولاسیون برای کمک به ترمیم سلول های آسیب دیده و در عین حال کاهش درد استفاده کرد. استفاده راحت از لیزر YSGG توانایی به هم رساندن لبه های بافت نرم با استفاده از گرما است. این تحت عنوان “جوشکاری بافت” نامیده می شود. جوشکاری بافت به یکدیگر با حرارت یکنواخت 70 تا 80 درجه سانتیگراد انجام می شود، در حالتی که بین لایه ها چسبندگی وجود دارد. این لایه ها به دلیل باز شدن مارپیچ مولکول کلاژن و در هم تنیده شدن با بخش های مجاور، به یکدیگر می چسبند.

کاشت ایمپلنت دندانی با روش پانچ

کاشت ایمپلنت دندانی با روش پانچ

فرایند کاشت ایمپلنت بدون فلپ

جراحی ایمپلنت بدون فلپ برای جایگزینی یک دندان یک فرایند کم تهاجم است که می تواند با استفاده از راهنماهای جراحی ساخته شده به صورت سفارشی روی قالب های گچی اکلوزال یا مشتق شده از نرم افزارهای برنامه ریزی تصویر سه بعدی با تصاویر سه بعدی یکپارچه از استخوان فک و پروتز برنامه ریزی شده انجام شود. این اغلب از طریق یک فرایند اسکن دوگانه با تطبیق مبتنی بر نشانگر واقعی، یا اخیراً با ادغام در تصاویر طراحی مشتق شده از CBCT از یک اسکن از مجموعه تشخیصی دندان ها بدست می آید. داده های DICOM از معاینه CT/CBCT بیمار با داده های STL از اسکن دیجیتال اپتیکال با وضوح بالا از قالب گچی اصلی بیمار قبل از عمل ترکیب می شوند. این حتی می تواند شامل اطلاعاتی در مورد بافت های نرم باشد.

پزشک باید بیماران را مطلع سازد که جراحی با کمک کامپیوتر مستلزم هزینه های اضافی است. با این حال مقرون به صرفه بودن آن شامل کاهش زمان جراحی، ناراحتی بعد از جراحی و بهبود بهتر بافت نرم، ممکن است آن را ارزشمند کند.

قرار گرفتن راهنمای جراحی، که اغلب توسط استریولیتوگرافی ساخته می شود، روی سطوح اکلوزال دندان های مجاور، دقت موقعیت آن را افزایش می دهد. دقت تطبیق موقعیت واقعی ایمپلنت با طراحی قبل از جراحی نسبت به آنچه با جراحی بدون دست بهدست می آید، برتر است.

چندین مقاله بالینی، نرخ بقاء کوتاه مدت و بلند مدت عالی (98 درصد ≥) را برای ایمپلنت هایی گزارش کرده اند که با استفاده از روش بدون فلپ با امکان تحویل فوری یک پروتز موقت از پیش ساخته شده انجام شده اند. شواهد علمی موجود نشان می دهند که جراحی هدایت شده حداقل به اندازه پروتکل های معمولی بدون دست به نرخ خوب بقاء ایمپلنت منجر می شود. این فرایند تحت شرایط مناسب، به دلیل حداقل خونریزی و ناراحتی بعد از جراحی، برای بیماران یک پاداش است. بیماران می توانند از بدون فلپ قرار دادن ایمپلنت و بارگذاری فوری بهره مند شوند.

گاهی اوقات قبل از جراحی بیماران به صورت پیشگیرانه تحت درمان یک دوره آنتی بیوتیک قرار می گیرند، گرچه آسپسی شدید ممکن است این نیاز را کاهش دهد. انتخاب آنتی بیوتیک معمولاً با توجه به سوابق بیماری های بیمار و در نظر گرفتن حساسیت های احتمالی تعیین می شود. بی حسی موضعی (برای قسمت های قدامی دهان) یا منطقه ای (برای نواحی مولر) انجام می شود. محل جراحی با یک ماده ضد عفونی کننده سواب می شود. راهنمای جراحی استریل قرار داده می شود. قبل از استفاده از مته گرد می توان از پانچ دایره ای برای برداشتن مخاط استفاده کرد. اگر کسی بخواهد پهنای لثه را حفظ کند، می توان برداشتن یک دایره بسیار محدود از موکوپریوستوم را انجام داد. این کار تأثیری روی دقت انتقال موقعیت طراحی شده ایمپلنت ندارد. آماده سازی محل با سری کلاسیک دریل ها تکمیل می شود و ایمپلنت با اندازه مناسب نصب می شود. معمولاً بخیه نیاز نیست. استفاده از الگو را می توان به ایجاد حفره به صورت اولیه یا برای کل استئوتومی از جمله کاشت ایمپلنت محدود کرد. بزرگ شدن بدون دست سوراخ استئوتومی منجر به دقت قابل توجهی کمتر از دریل و جایگذاری ایمپلنت با قالب هدایت کامل می شود.

اندازه گیری فرکانس تشدید را می توان قبل از قرار دادن هیلینگ کپ یا اباتمنت نهایی یا ارزیابی بافت لثه بعد از نصب اباتمنت انجام داد. بیمار به دندانپزشک ترمیمی ارجاع داده می شود که می تواند بلافاصله یک ترمیم (موقت) آماده کند. دندانپزشک چندین گزینه دارد: از قالب گیری و استفاده از اباتمنت سفارشی گرفته تا استفاده از اباتمنت های استوک پیش ساخته. قرار دادن ترمیم (نهایی) در همان روز جراحی، بازسازی بافت نرم و نتیجه زیبایی را بهبود می بخشد. دندانپزشک ترمیمی این انتخاب ها را انجام می دهد. ترمیم نهایی ترجیحاً باید با پیچ باشد. کاشت تک ایمپلنت بدون فلپ اغلب بازسازی استخوان پس از جراحی، تحلیل رفتگی های مخاطی را کاهش می دهد، و تمایل به حفظ پاپیلاهای اطراف ایمپلنت دارد.

پس از انجام ترمیم و ارزیابی اکلوژن، بیمار باید در یک برنامه حفظ نتیجه شامل ارزیابی پریودنتال، عملکردی و پروتز قرار گیرد. ایمپلنت باید از نظر تحرک تحت نظر باشد و رادیوگرافی پری آپیکال در زمان ترمیم پروتز، پس از یک سال، و در صورت بروز دلایل بالینی بعد از آن، باید گرفته شود.

ایمپلنت های دندانی واقعاً شگفت انگیز هستند. آنها ظاهر و احساسی دقیقاً شبیه دندان های طبیعی شما دارند، و بر خلاف دندان های مصنوعی خجالت آور نیستند. علاوه بر این، آنها درست مانند دندان های طبیعی شما به مراقبت بسیار اندکی نیاز دارند. البته راه های آسان برای مراقبت از دندان ها و ایمپلنت های دندانی، مسواک زدن، نخ دندان کشیدن و داشتن یک سبک زندگی سالم است. اما آیا می دانسته اید که موفقیت کاشت ایمپلنت های دندانی به شدت به سطح کلسیم، ویتامین K2 و ویتامین D و برخی دیگر از ریز مغذی های موجود در بدن شما بستگی دارد؟ در این مقاله به بیان دلایل اهمیت این موارد خواهیم پرداخت.

فرایند اسئواینتگریشن و نقش تغذیه

اسئواینتگریشنن به عنوان فرآیندی تعریف می شود که طی آن ایمپلنت تثبیت می شود و در طول بارگذاری عملکردی، به حفظ آن داخل استخوان کمک می کند. اسئواینتگریشن در ترمیم ایمپلنت های دندانی نقش دارد، بنابراین منجر به یک واحد عملکردی می شود که ممکن است یک یا چند دندان از دست رفته را بازسازی کند و از پروتز دندان حمایت کند.

علاوه بر عوامل کلیدی که روی اسئواینتگریشن تأثیر می گذارند، مانند تکنیک جراحی، کیفیت و کمیت استخوان، التهاب یا عفونت بعد از عمل، عادت سیگار کشیدن، و مواد و سطح ایمپلنت، عوامل دیگر نیز باید در نظر گرفته شوند، از جمله وضعیت ایمنی و تغذیه بیمار. در کنار تشویق افراد به داشتن یک رژیم غذایی سالم برای دستیابی به وضعیت سلامت عمومی مطلوب، اخیراً توجه فزاینده ای به تشویق به مصرف ریزمغذی هایی معطوف شده است که می توانند برای سلامتی و مقاومت در برابر بیماری ها مفید باشند.

نشان داده شده است که چندین ریز مغذی مؤثر بر متابولیسم استخوان، روی سیستم اسکلتی نیز تأثیر می گذارند. به طور خاص، کلسیم، فلوراید، منیزیم، پتاسیم، ویتامین B6، ویتامین D، و روی تأثیر مثبتی روی سلامت استخوان دارند و خطر شکستگی را کاهش می دهند. علاوه بر این، رژیم های غذایی غنی از چربی، کربوهیدرات و کلسترول و کاهش دریافت کلسیم تأثیرات مضری بر استخوان فک و استخوان آلوئولار نشان می دهند. بنابراین، یک رژیم غذایی خاص و ریزمغذی ها ممکن است نقش کلیدی در مراحل مختلف جوش خوردن استخوانی ایمپلنت دندان داشته باشند.

شواهد اخیر نشان می دهند که برخی از رژیم های غذایی به طور مستقیم روی پارامترهای استخوان آلوئولار در مدل های تجربی پریودنتیت، حرکت ارتودنتیک دندان ها، و ترمیم استخوان پس از کشیدن دندان تأثیر می گذارند. به طور خاص، نشان داده شده است که رژیم غذایی می تواند روی بهبود آلوئولار بعد از کشیدن دندان تأثیر بگذارد و روی ساختار و کیفیت استخوان آلوئولار تأثیر بگذارد.

مکانیسم های ترمیم بافت استخوان و متابولیسم استخوان به شدت تحت تأثیر جنبه های تغذیه ای قرار دارند و برای دستیابی به ترمیم مناسب استخوان و بهینه سازی فرآیندهای جوش خوردن استخوانی بسیار مهم هستند.

چرا کلسیم مهم است؟

کلسیم عامل بزرگی برای داشتن دندان های محکم و سالم است! در اکثر موارد ایمپلنت های دندانی، بیمار برای حمایت از ایمپلنت دندانی از زیر، به یک پیوند استخوان نیاز دارد. به این معنا که استخوان پیوند شده باید محکم باشد تا ایمپلنت در جای خود باقی بماند و همان دندانی باشد که شما می خواهید! علاوه بر همه اینها، کلسیم به ترمیم مینای دندان های شما کمک می کند که در معرض حمله مداوم پلاک های دندانی قرار دارد. بدون کلسیم، دندان ها و بقیه استخوان های شما در مشکل بزرگی هستند.

ویتامین و موفقیت کاشت ایمپلنت

ویتامین و موفقیت کاشت ایمپلنت

ویتامین K2 مهم است، اما یافتن آن دشوار است!

اما پاسخ به ایمپلنت های موفق دندانی فقط کلسیم نیست. مطالعات موردی زنان پس ازدوران یائسگی ثابت کرده اند که کلسیم به تنهایی پاسخی برای داشتن استخوان های محکم و حتی ایمپلنت های دندانی محکم تر نیست. ببینید، استخوان یک ماتریکس اسفنجی تشکیل شده از بافت های دارای یک پوسته بیرونی سخت برای محافظت از خود، و یک ماده زنده است. استئوبلاست ها برای محافظت از استخوان های شما در برابر شکستگی و ترک خوردگی، کلسیم را از جریان خون حمل می کنند و به سراسر استخوان پیوند می خورند و بافت ها را مستحکم و در کنار یکدیگر نگه می دارند. با این حال، این فرآیند بدون کمک ویتامین K2 “که کمتر شناخته شده است” کار نخواهد کرد. ویتامین K2 ضروری است زیرا این همان ویتامین است که فرآیند انتقال کلسیم از جریان خون به استخوان ها، بویژه دندان های شما را آغاز می کند.

نکته ای که در مورد ویتامین K2 وجود دارد این است که بسیاری از ما به شدت کمبود آن را داریم. آنچه زمانی معمولاً مصرف می شد، اکنون در رژیم های غذایی امروزی نادر است. علت این است که در هیچ غذای ناسالمی وجود ندارد و به ندرت در غذاهای موجود در قفسه های فروشگاه یافت می شود. کمبود ویتامین K2 در رژیم غذایی ما به اندازه ای است که باعث تجمع کلسیم در جریان خون می شود، جریان خون در رگ ها را مسدود می کند و شما را در معرض خطر بیماری قلبی قرار می دهد. خوشبختانه، چند منبع عالی وجود دارند که سرشار از ویتامین K2 هستند، فقط باید آنها را در رژیم غذایی خود بگنجانید. این شامل محصولات گوشت گاو تغذیه شده با علف طبیعی، جگر، تخم مرغ آزاد و پنیر گودا هستند.

بهترین منابع کلسیم متناسب با نیاز شما

گنجاندن ویتامین K2 در رژیم غذایی می تواند مشکل باشد، اما کلسیم قطعاً اینطور نیست. ساده ترین راه برای افزایش دریافت کلسیم روزانه، مصرف محصولات لبنی است- شیر بدون چربی، پنیر سوئیسی یا موزارلا و ماست کم چرب. حتی اگر عدم تحمل لاکتوز دارید، دوغ، پنیر و ماست منابع قابل تحمل کلسیم هستند. علاوه بر این، سبزیجات دارای برگ سبز رنگ مانند اسفناج سرشار از کلسیم هستند، اما کلسیم به شدت محدود است و مقدار کمی از آن هرگز به استخوان های شما متصل می شود.

برای افرادی که قادر نیستند به مواد غذایی بالا به رژیم غذایی حاوی کلسیم کافی دست یابند، مکمل های کلسیم در دسترس هستند. هشدار، برخی از مکمل های طبیعی موجود در بازار حاوی مقادیر قابل توجهی سرب، سایر فلزات سنگین و حتی آرسنیک هستند که همگی برای بدن شما سمی هستند. بهتر است با مشورت با پزشک خود مناسب ترین مکمل را برای نیازهای خود پیدا کنید.

تأثیر ویتامین C روی موفقیت کاشت ایمپلنت ها

کمبود ویتامین C ممکن است در بهبود بافت و ثبات اطراف ایمپلنت های دندانی نقش داشته باشد. این ریز مغذی نقش مهمی در بیوسنتز کلاژن ایفا می کند که جزء مهم بافت همبند لثه، مخاط اطراف ایمپلنت و استخوان آلوئولار است. محققان دریافتند مکمل ویتامین C باعث بهبود زخم بعد از عمل جراحی کاشت ایمپلنت دندانی می شود. علاوه بر این، می توان انتظار اثرات محافظتی این ریز مغذی بر سلامت استخوان را داشت، زیرا ویتامین C می تواند اثرات استرس اکسیداتیو در گسترش تحلیل استخوان و در نتیجه کاهش استحکام استخوان را متوقف کند، گرچه این فرضیه هنوز تأیید نشده است. با این حال، نقش مکمل ویتامین C در جمعیت عمومی و همچنین در بیمارانی که ایمپلنت های دندانی دریافت می کنند، ممکن است به طور قابل توجهی تحت تأثیر سبک زندگی، از جمله عادات سیگار کشیدن و رژیم غذایی باشد، دو عاملی که زمان بهبود زخم را تحت تأثیر قرار می دهند. علاوه بر این، غلظت اسید آسکوربیک پلاسما در عمل بالینی گزارش نشده است.

ویتامین و موفقیت کاشت ایمپلنت

ویتامین و موفقیت کاشت ایمپلنت

ویتامین D را فراموش نکنید.

آخرین، اما ساده ترین چیزی که برای داشتن دندان های محکم و سالم به آن نیاز دارید، ویتامین D است. ما می گوییم ساده ترین، زیرا بدن شما به طور طبیعی مقدار مورد نیاز آن را فقط با قرار گرفتن در معرض نور خورشید به مدت ۱۵ دقیقه در روز، سه مرتبه در هفته، تولید می کند. با این حال، ویتامین D به راحتی در غذاهایی مانند غلات غنی شده، آب پرتقال، میگو، ماهی قزل آلا و ماهی تن یافت می شود.

ویتامین D مهم است زیرا به بدن شما کمک می کند تا کلسیم را از غذاهایی که می خورید جذب کند تا بتواند وارد جریان خون شود، جایی که ویتامین K2 کنترل می شود و به حرکت آن به سمت استخوان ها، از جمله دندان ها کمک می کند. اما به همین جا ختم نمی شود! ویتامین D همچنین برای کاهش خطر بیماری پریودنتال که التهاب لثه است و به خودی خود می تواند باعث شکست ایمپلنت دندانی شود، مهم است. این ویتامین ویژه همچنین به شما کمک می کند تا پس از جراحی ایمپلنت های دندان سریع تر بهبود پیدا کنید.

نشان داده شده است در افراد دارای کمبود ویتامین D، حداقل مزایای جراحی پریودنتال همراه با اختلال در بهبودی پس از جراحی به دست می آیند. ویتامین D می‌تواند اثرات دیگری روی جوش خوردن استخوان و ایمپلنت دندانی داشته باشد که بیشتر به بهبود بافت نرم و مهر و موم حاشیه ای اطراف ایمپلنت ها مربوط می‌ شود، همراه با اثری بر مقاومت در برابر عفونت های باکتریایی در ناحیه شیار اطراف ایمپلنت دندانی.

خلاصه اثرات ریز مغذی های منتخب روی سلامت استخوان ها و دندان ها

کلسیم: 99 درصد کلسیم بدن به شکل هیدروکسی آپاتیت است که ماده معدنی موجود در استخوان و دندان است. رابطه بین کلسیم و حفظ استخوان و دندان طبیعی با یک نتیجه مطلوب مورد ارزیابی قرار گرفته است.

فلوراید: رشد استئوبلاست و تشکیل استخوان را تحریک می کند، تراکم معدنی استخوان (BMD) را افزایش می دهد و از معدنی شدن دندان حمایت می کند.

منیزیم: ضروری برای تبدیل ویتامین D به شکل فعال آن و برای جذب و متابولیسم کلسیم و حفظ استخوان و دندان طبیعی.

پتاسیم: سیترات پتاسیم به حفظ تعادل اسید و باز کمک می کند و از سلامت استخوان حمایت می کند و با تحلیل استخوان مقابله می کند. با این حال، رابطه علت و معلولی بین دریافت رژیم غذایی نمک های پتاسیم اسید سیتریک و حفظ استخوان طبیعی ایجاد نشده است.

رسوراترول: ماده فعال موجود در مواد غذایی مانند انگور قرمز، بادام زمینی و انواع توت ها با اثرات ضد التهابی و آنتی اکسیدانی. علاوه بر این، یک اثر باز دارندگی بر تمایز استئوکلاست ها ایجاد می کند و به طور بالقوه باعث تشکیل استخوان می شود.

ویتامین C: (اسید اسکوربیک) استئوبلاستوژنز را تقویت می کند و مانع استئوکلاستوژنز می شود. ویتامین C به عملکرد طبیعی استخوان ها و دندان ها کمک می کند.

ویتامین D: متابولیسم کلسیم و فسفات را تعدیل می کند. رشد، معدنی شدن استخوان اسکلت و دندان ها و حفظ استخوان و دندان های طبیعی را افزایش می دهد.

ویتامین K2: تمایز استئوبلاست‌ها را تحریک می کند، از این سلول ها در برابر آپوپتوز محافظت می کند و استخوان طبیعی را حفظ می کند.

روی: تکثیر، تمایز و معدنی شدن استئوبلاست ها را تحریک می کند، که ممکن است تشکیل استخوان را تسهیل کند و استخوان طبیعی را حفظ کند.

ویتامین A: اثر پروتئین های مورفوژنتیک استخوان را بر تمایز استخوانی افزایش می دهد. رابطه علت و معلولی بین دریافت رژیم غذایی ویتامین A و حفظ استخوان و دندان طبیعی وجود ندارد.

ویتامین های B: کمبود اسید فولیک و ویتامین های B6 و B12 می تواند منجر به افزایش هموسیستئین سرم شود که منجر به اختلال عملکرد اندوتلیال (کاهش جریان خون استخوانی) و افزایش فعالیت استئوکلاست ها (تجذب استخوان) می شود. علاوه بر این، هیپرهموسیستئینمی با پیوند متقابل کلاژن (ماتریکس استخوانی تغییر یافته) تداخل می کند. با این حال، رابطه علت و معلولی بین دریافت رژیم غذایی ویتامین های B و حفظ استخوان و دندان های طبیعی وجود ندارد.

ویتامین و موفقیت کاشت ایمپلنت

ویتامین و موفقیت کاشت ایمپلنت

موفقیت بیشتری را در ایمپلنت های فوری بیابید.

موفقیت در کاشت ایمپلنت های دندانی یک چیز است، اما اینکه اگر قبلاً ایمپلنت دندانی نداشته اید، یک چیز دیگر است! اگر دندانی را از دست داده اید، هیچ راه حلی بهتر از ایمپلنت های دندانی وجود ندارد که به شما کمک کند اعتماد به نفس خود را دوباره بدست بیاورید.

دندانپزشکان از ابتدا تا انتها به تمام پرسش های شما در مورد ایمپلنت های دندانی، مزایای آنها و نحوه مراقبت از آنها برای یک عمر موفقیت کاشت آنها پاسخ خواهند داد.

نتیجه گیری

کمبود برخی از ریز مغذی ها باعث افزایش استرس اکسیداتیو و بروز التهاب می شوند و روی ساختار کلاژن و معدنی شدن استخوان ها تأثیر می گذارند. به این دلایل، مطلوب است که مطالعات بیشتر، فرضیه تأثیر ریز مغذی ها و مواد مغذی روی یکپارچگی استخوانی ایمپلنت های دندانی و موفقیت طولانی مدت، و همچنین فرصت یکپارچه سازی رژیم غذایی برای بهبود زخم اطراف ایمپلنت، ترمیم استخوان، و تأثیرات دیگر را نیز بررسی کنند.

یافته های محققان از نقش کمکی ویتامین D در بیماران مبتلا به کمبود ویتامین D و همچنین مکمل ویتامین C، در تسهیل موفقیت جراحی ایمپلنت های دندانی حمایت می کنند.

مواد مغذی عمده ای که در سلامت اسکلتی نقش دارند شامل کلسیم، فسفر، ویتامین D، منیزیم و پتاسیم هستند، اما سایر ریزمغذی ها و عناصر کمیاب مانند بور، سلنیوم، آهن، روی و مس نیز بر متابولیسم استخوان تاثیر می گذارند. اطلاعات در مورد تأثیر چنین عناصر “جزئی” حاصل از مطالعات در مورد کاهش مواد مغذی و مطالعات در مورد ادغام استخوانی هنوز وجود ندارد.

مزایای راهنمای جراحی ایمپلنت دندان

در حالی که فناوری با سرعت بسیار زیادی در حال پیشرفت است، این امر بویژه در زمینه دندانپزشکی صدق می کند. به نظر می رسد که یک فناوری جدید یا یک محصول جدید وجود دارد که هر هفته وارد بازار می شود. یکی از انواع اشکال فناوری که منجر به مزایای بسیاری برای صنعت شده است، راهنمای جراحی یا سرجیکال گاید کاشت ایمپلنت دندان است. این راهنماها آخرین پیشرفت در دنیای دندانپزشکی هستند و فرآیندهای جراحی را به فراتر از دندانپزشکی متحول کرده اند.

راهنماهای جراحی این امکان را برای پزشکان فراهم می کنند که کاشت ایمپلنت را به صورت مجازی طراحی کنند و سپس به ایمن ترین، قابل پیش بینی ترین و کارآمدترین روش ممکن، ایمپلنت را با دقت قرار دهند. علاوه بر افزایش دقت، در مدت زمانی که بیماران باید روی صندلی دندانپزشکی صرف کنند نیز صرفه جویی خواهد شد.

راهنمای جراحی چیست؟

یک راهنمای جراحی به دندانپزشکان کمک می کند تا ایمپلنت های دندانی را به درستی و در مکان های مناسب قرار دهند. این راهنماها توسط نرم افزار تصویربرداری ایجاد شده اند که یک طرح جدید را ایجاد می کند، که هدف آن ایجاد یک فرآیند یکپارچه برای کاشت ایمپلنت های دندانی است. به منظور ایجاد یک راهنمای جراحی، از محل جراحی مورد نظر قالب هایی گرفته می شوند، که تصاویر سه بعدی را نیز شامل می شود. سپس این قالب ها و تصاویر ثبت شده به نرم افزار ویژه ای منتقل می شوند که یک ابزار راهنما را بوجود می آورد. سپس این ابزارها- که شبیه یک نگهدارنده (ریتینر) شفاف به نظر می رسند- روی دندان های بیمار قرار داده می شوند و دندانپزشک به راحتی می تواند ناحیه ای که باید ایمپلنت در آن قرار داده شود را پیدا کند.

ارزیابی آناتومی بیمار به تعیین بهترین نوع طرح درمان کمک می کند. هنگام طراحی راهنمای جراحی، نحوه پشتیبانی راهنما در نظر گرفته می شود. برخی از راهنماهای جراحی بر پایه دندان هستند، در حالی که برخی از راهنماهای جراحی اگر روی بافت نرم قرار گیرند، بهترین عملکرد را دارند. در مواقعی که لازم است راهنمای جراحی روی استخوان فک قرار گیرد، می توان از راهنماهای بر پایه استخوان نیز استفاده کرد. عوامل دیگری که درمان اختصاصی ایمپلنت بیمار شما را تعیین می کنند عبارتند از: نیازهای بیمار، تعداد ایمپلنت های مورد نیاز، نوع راهنمای جراحی مورد نیاز، و در صورت نیاز به جراحی بدون فلپ یا پروتز ثابت یا متحرک. بعد از معاینه بالینی بیمار، می توان یک راهنمای جراحی متناسب با طرح درمانی بیمار استفاده کرد.

 راهنمای جراحی یا سرجیکال گاید

راهنمای جراحی یا سرجیکال گاید

چرا مفید است؟

از زمانی که ایمپلنت های دندان ابداع شده اند، قرار دادن آنها در مکان های مناسب برای دندانپزشکان بسیار دشوار بوده است. با توجه به زوایای نامناسب و ناتوانی در دید واضح، قرار دادن ایمپلنت های دندانی برای بسیاری از متخصصان دندانپزشکی دشوار بوده است. و با توجه به این مشکلات، بسیاری از ایمپلنت ها به صورت نامناسب و نادرست قرار داده شده اند که می تواند منجر به بروز بسیاری از عوارض برای سلامت دهان و صرف میلیون ها دلار برای مطالبات بیمه شود. با توجه به این مشکل رو به رشد، باید کاری انجام شود. اینجاست که راهنماهای جراحی بوجود آمدند تا تمام این مشکلات را برطرف کنند.

مزایای راهنمای جراحی

در حالی که ایمپلنت های دندانی همیشه و در همه جا برای دندانپزشکان یک چالش بوده اند، راهنمای جراحی بازی را برای همیشه تغییر داده است. امروزه این راهنماها مزایای متعددی را هم برای بیمار و هم برای دندانپزشکی که این فرایند را انجام می دهد، ارائه می کنند. به خواندن این مقاله ادامه دهید تا در مورد مزایای کلیدی راهنماهای جراحی و اینکه چگونه آنها دندانپزشکی زیبایی را همانطور که آن را می شناسیم متحول کرده اند، آشنا شوید.

قرارگیری دقیق ایمپلنت های دندانی

از زمانی که ایمپلنت های دندانی برای نخستین بار ایجاد شدند، دندانپزشکان با قرار دادن صحیح این ایمپلنت ها مشکل داشتند. در حالی که این مشکلات می توانستند ناشی از عدم مهارت دندانپزشک باشند، بیشتر به دلیل این واقعیت بود که دیدن این مکان های ایمپلنت بسیار دشوار است. هنگامی که راهنماهای جراحی معرفی شدند، منجر به بروز موارد بسیار کمتر قرار دادن نامناسب این ایمپلنت های دندانی شد. یکی از مزایای اصلی استفاده از راهنمای جراحی افزایش دقت است. این راهنماها به متخصصان دندانپزشکی اطمینان خاطر می دهند که این ایمپلنت ها در مکان های صحیح قرار داده می شوند.

این نه تنها زمان جراحی را کاهش می دهد، بلکه تروما، درد و تورم را برای بیماران کاهش می دهد. و این به نوبه خود، منجر به زمان بهبودی کوتاه تر برای بیماران می شود. علاوه بر این، قرار دادن ایمپلنت به بهترین شکل را تضمین می کند که منجر به مراقبت قابل پیش بینی از بیمار می شود.

جراحی سریع تر

جراحی ایمپلنت های دندانی قبلاً یک فرآیند طولانی بود، اما به لطف راهنمای جراحی یا سرجیکال گایدها، سرعت انجام همه این کارها واقعاً بالا رفته است. به جای اینکه دندانپزشکان از روش های سنتی برای یافتن مکان مناسب برای کاشت ایمپلنت های دندانی استفاده کنند، اکنون به سادگی راهنما را روی دندان ها قرار می دهند و به سراغ بقیه مراحل می روند. این راهنماها این امکان را برای دندانپزشکان فراهم می کنند که بدانند ایمپلنت دقیقاً کجا باید قرار بگیرد، که منجر به یک جراحی دندانپزشکی به سرعت نور می شود.

 راهنمای جراحی یا سرجیکال گاید

راهنمای جراحی یا سرجیکال گاید

آرامش خاطر

روش های استاندارد کاشت ایمپلنت های دندانی معمولاً به این معنا است که متخصص دندانپزشکی باید ایمپلنت را با دست قرار دهد و هیچ چیزی راه آنها را راهنمایی نمی کند. اما این روش دست آزاد حتی اگر در ابتدا کار کند، باز ممکن است بعداً هم مشکلاتی وجود داشته باشد. و گرچه این روند برای سال ها کار می کرده است، اما عدم اطمینان و ترس زیادی مربوط به این فرایند دندانپزشکی زیبایی وجود داشته است. وقتی راهنماهای جراحی وارد بازار شدند، آن استرس و عدم اطمینان از بین رفت. امروزه دندانپزشکان- و بیماران آنها- از این که این ایمپلنت ها در محل دقیقی قرار می گیرند خیالشان راحت است.

انواع راهنماهای جراحی

بسته به نیازهای بیمار و طرح درمان مختص شما، لابراتوارهای مختلف، انواع مختلف راهنمای جراحی را برای ارائه شخصی ترین و دقیق ترین نتایج برای جراحی های ترمیم ایمپلنت ارائه می دهند. این سه گزینه شامل راهنمای ایمن، راهنمای کلی، و راهنمای آزمایشی هستند.

راهنمای ایمن

راهنمای ایمن زمانی استفاده می شود که پزشکان به دقیق ترین کاشت ایمپلنت دندانی نیاز داشته باشند. این راهنما راهنمایی کامل دریل و ایمپلنت از جمله توقف فیزیکی را ارائه می کند و تضمین می کند که هرگز حفره بیش از حد عمیق ایجاد نخواهد شد.

راهنمای کلی

همانطور که از نامش پیداست، راهنمای کلی با تمام برندهای ایمپلنت دندان سازگار است. با استفاده از این نوع راهنما، تنها باید از یک راهنما استفاده کنید و در عین حال می توانید دقت را در تمام مراحل کار حفظ کنید. این راهنما زمانی استفاده می شود که شما به دنبال راهنمایی دقیق در  تمام مراحل ایجاد حفره هستید.

 راهنمای جراحی یا سرجیکال گاید

راهنمای جراحی یا سرجیکال گاید

راهنمای آزمایشی

هنگامی که پزشکان یک نقطه ورودی دقیق می خواهند، یک راهنمای آزمایشی راهنمایی برای اولین مرحله ایجاد حفره را ارائه می دهد. راهنمای آزمایشی قابلیت پیش بینی جراحی ایمپلنت را افزایش می دهد و می تواند برای درمان بیماران نیمه بی دندان و بی دندان استفاده شود. هر کیت جراحی استاندارد را می توان با راهنمای آزمایشی استفاده کرد.

آیا نگران قابل مشاهده بودن ایمپلنت دندانی از زیر لثه خود هستید؟ شما نباید بتوانید فلز ایمپلنت خود را از زیر لثه یا بالای خط لثه خود ببینید.

اگر می توانید، ممکن است به این معنا باشد که شما عفونت دارید یا بیماری لثه بسیار شدیدی دارید. در هر صورت، باید هر چه سریع تر با دندانپزشک خود تماس بگیرید تا مشکل را درمان کنید، قبل از آنکه به چیزی بدتری مانند شکست ایمپلنت تبدیل شود.

در این مقاله، در مورد نمایان شدن ایمپلنت های دندانی از زیر لثه، و راهکارهای درمان آن در صورت بروز آن صحبت خواهیم کرد.

روند بهبود ایمپلنت های دندانی و رشد لثه

هنگامی که ایمپلنت های دندانی خود را قرار دادید، دهان شما شروع به بهبودی خواهد کرد. کاشت ایمپلنت معمولاً مراحل مختلفی دارد:

  • قرار دادن ایمپلنت واقعی: پست درون فک شما قرار می گیرد. در طول فرآیند بهبود، استخوان با ایمپلنت جوش خواهد خورد و در اطراف آن رشد خواهد کرد.
  • قرار دادن اباتمنت: این می تواند همزمان با کاشت ایمپلنت های دندانی رخ دهد، اما در برخی موارد یک فرایند جداگانه نیاز است، که در این صورت چند هفته طول می کشد تا بافت لثه اطراف اباتمنت بهبود یابد.
  • قرار دادن روکش: هنگامی که لثه ها در اطراف اباتمنت بهبود یافتند، روکش دندانی قرار می گیرد.

پس از کاشت ایمپلنت، لثه های شما در اطراف آن رشد خواهند کرد و ثبات ایجاد می کنند، اما در طول این روند، دندانپزشک شما باید اطمینان حاصل کند که لثه ها به طور کامل ایمپلنت را نمی پوشانند. سپس هنگامی که اباتمنت قرار داده می شود، لثه های شما نیز در اطراف آن رشد خواهند کرد.

لثه ها در اطراف اباتمنت بهبود می یابند و به محض قرار دادن روکش دندانی، اطراف آن نیز رشد خواهند کرد. در حالت ایده آل، فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی شما شامل نوعی کانتور کردن لثه در انتها می شود، به طوری که لثه های شما تا حد امکان در اطراف دندان طبیعی قرار گیرند.

در برخی موارد، می توانید ایمپلنت های دندانی یک روزه را دریافت کنید، که زمان بهبودی مورد نیاز لثه ها را کاهش می دهد.

چرا ایمپلنت های دندانی از زیر لثه قابل مشاهده می شوند؟

با گذشت زمان، ممکن است شروع به مشاهده ایمپلنت های دندانی خود از زیر لثه های خود کنید. این می تواند ناشی از مسائل مختلفی باشد- تحلیل لثه، نازک شدن لثه ها، یا پری ایمپلنتایتیس. حالا بیایید نگاهی دقیق تر به آنها بیندازیم.

پری ایمپلنتاینیس

این عفونتی است که در اطراف ایمپلنت های دندانی اتفاق می افتد. این عفونت می تواند باعث ملتهب شدن لثه ها شود و همچنین می تواند باعث کاهش تراکم استخوان اطراف ایمپلنت شود. این عفونت اگر در مراحل اولیه درمان نشود، ممکن است لازم باشد کل ایمپلنت برداشته شود، و ممکن است برای کاشت ایمپلنت دندانی خیلی دیر شده باشد.

پری ایمپلنتایتیس ممکن است در نتیجه عدم رعایت بهداشت دهان و دندان یا سیگار کشیدن ایجاد شود. برای اجتناب از آن، مهم است که با دندانپزشک خود در مورد یک طرح دیگر برای نگهداری سلامت دهان خود در دراز مدت برای ایمپلنت های دندانی جدید خود صحبت کنید.

در صورت ابتلا به این عفونت ممکن است علائم زیر را تجربه کنید:

  • خونریزی و چرک
  • تب
  • لثه های متورم و قرمز
  • درد ضربان دار
  • مشکل در جویدن
  • بوی بد دهان
  • ایمپلنت هایی که احساس شل شدن دارند

در صورت تجربه کردن هر یک از این موارد، حتماً فوراً با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

قابل مشاهده بودن ایمپلنت دندانی از زیر لثه

قابل مشاهده بودن ایمپلنت دندانی از زیر لثه

تحلیل لثه

تحلیل لثه درست همانطور که می تواند با دندان های معمولی اتفاق بیفتد، با ایمپلنت های دندانی شما نیز ممکن است اتفاق بیفتد. در حالی که تحلیل رفتن لثه هرگز ظاهر خوبی ندارد، اما هنگام کاشت ایمپلنت های دندانی می تواند آزار دهنده تر باشد، زیرا لثه های شما ریشه های طبیعی دندان ها را نشان نمی دهند، بلکه پست های فلزی ایمپلنت ها را نشان می دهند.

علاوه بر جنبه های منفی زیبایی لثه، اثرات سلامتی می توانند بسیار بدتر باشند. تحلیل لثه می تواند حتی منجر به شکست ایمپلنت شود، که در این صورت ممکن است برداشتن ایمپلنت نیاز باشد.

به دلیل هر یک از موارد زیر، ممکن است با ایمپلنت تحلیل لثه را تجربه کنید:

  • بهداشت ضعیف دهان
  • سیگار کشیدن
  • دندان قروچه
  • مال اکلوژن
  • مشکلات هورمونی
  • مسواک زدن خیلی خشن

جلوگیری از تحلیل لثه با ایمپلنتهای  دندانی

برخی از کارهایی که می توانید برای جلوگیری از نمایان شدن پیچ ایمپلنت دندانی از زیر لثه ها انجام دهید، عبارتند از درمان دندان قروچه با استفاده از محافظ دندان شبانه سفارشی، رعایت بهداشت دهان و دندان بهتر و ترک سیگار.

لثه های نازک

اگر لثه های شما آنقدر نازک باشند که بتوانید پست ایمپلنت خود را از زیر آنها ببینید، احتمالاً این نشانه وجود لثه های ناسالم است. با دندانپزشک خود تماس بگیرید تا بدانید برای رفع مشکل چه کاری باید انجام دهید.

راه حل هایی برای نمایان شدن ایمپلنت دندانی از زیر لثه

خوشبختانه راه حل های مختلفی برای رفع قابل مشاهده بودن فلز ایمپلنت دندانی از زیر لثه وجود دارد و اگر به موقع اجرا شود، می تواند در جلوگیری از شکست ایمپلنت و سایر مشکلات سلامت دهان به شما کمک کند. بیایید به برخی از متداول ترین روش ها نگاهی بیندازیم:

پیوند لثه

پیوند لثه زمانی است که لثه از قسمت دیگری از دهان شما گرفته می شود و به محلی که لثه ها در حال تحلیل رفتن هستند متصل می شود. لثه جدید قسمت هایی از ایمپلنت های شما که در معرض دید قرار گرفته اند، را می پوشاند.

تعویض تاج

گاهی اوقات با تغییر شکل لثه ها در طول سال ها، روکش ایمپلنت شما دیگر مناسب نیست. در این صورت، دندانپزشک شما ممکن است توصیه کند که یک روکش جدید تهیه کنید که بلندتر باشد تا با خط لثه طبیعی شما مطابقت داشته باشد.

کاشت مجدد ایمپلنت

در بدترین موارد، ممکن است لازم باشد کل فرایند کاشت ایمپلنت دندانی را دوباره انجام دهید. این فقط در موارد شدید تحلیل لثه یا پری ایمپلنتایتیس ضروری است. دندانپزشک شما ممکن است مینی ایمپلنت های دندانی را نیز توصیه کند.

قابل مشاهده بودن ایمپلنت دندانی از زیر لثه

قابل مشاهده بودن ایمپلنت دندانی از زیر لثه

نتیجه گیری

اگر متوجه شدید که ایمپلنت دندانی شما را از زیر لثه ها قابل مشاهده است، یا لثه اطراف ایمپلنت ها در حال تحلیل رفتن است، این نه تنها ظاهری ناخوشایند دارد، بلکه نشان دهنده این است که مشکلی در لثه ها، روکش یا ایمپلنت دندانی بوجود آمده است.

یکی از شایع ترین دلایلی که ممکن است ایمپلنت را از زیر لثه های خود ببینید، تحلیل رفتن لثه است. اگر لثه های شما به حدی تحلیل بروند که ایمپلنت های شما قابل مشاهده باشند، باید در اسرع وقت به این موضوع رسیدگی شود، در غیر این صورت ممکن است منجر به شکست ایمپلنت دندانی شود.

یکی دیگر از دلایل قابل مشاهده شدن ایمپلنت از زیر لثه، ممکن است عفونتی به نام پری ایمپلنتایتیس باشد. برای جلوگیری از شکست ایمپلنت شما و همچنین عدم نیاز به انجام مجدد فرآیند کاشت آن به طور کامل، باید به سرعت به این وضعیت رسیدگی شود.

با رعایت بهداشت صحیح و مناسب دهان و دندان و مراجعه منظم به دندانپزشک می توان از بسیاری از مشکلات لثه جلوگیری کرد. اگر متوجه مشکلی در ایمپلنت ها یا لثه های خود شدید، بلافاصله با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

پرسش های متداول در مورد مشاهده ایمپلنت از زیر لثه

آیا ایمپلنت های دندانی باید از زیر لثه قابل مشاهده باشند؟

ایمپلنت های دندانی نباید از زیر لثه قابل مشاهده باشند. در این صورت، ناخوشایند خواهد بود و معمولاً نشان دهنده مشکلات دیگری مانند بیماری لثه یا عفونت مربوط به ایمپلنت های دندانی شما است.

آیا قرار است ایمپلنت دندانی من در معرض دید قرار گیرد؟

خیر، ایمپلنت دندانی شما قرار نیست در معرض دید قرار بگیرد. این نشانه آن است که خط لثه شما به حدی تحلیل رفته است که پست ایمپلنت نمایان شده است. تحلیل رفتن لثه می تواند منجر به شکست ایمپلنت شود.

لثه ها در اطراف ایمپلنت های دندانی چگونه رشد می کنند؟

به عنوان بخشی از روند بهبود، لثه ها در اطراف ایمپلنت ها رشد می کنند. هنگامی که پست ایمپلنت قرار داده می شود، لثه های شما شروع به رشد در اطراف آن خواهند کرد و به تثبیت ایمپلنت کمک خواهد کرد.

در این مرحله، مهم است که دندانپزشک شما روند بهبود را زیر نظر داشته باشد تا مطمئن شود که لثه ها به طور کامل ایمپلنت را نمی پوشانند. درست مانند دندان های معمولی، لثه های شما در اطراف اباتمنت و در امتداد خط روکش ایمپلنت شما نیز بهبود می یابند و رشد می کنند.

در پایان فرایند شما، ممکن است یک درمان کانتورینگ لثه برای شما انجام شود تا این اطمینان حاصل شود که طبیعی ترین ظاهر ممکن ایجاد خواهد شد.

تحلیل رفتگی لثه از روی ایمپلنت چگونه اصلاح می شود؟

راه های مختلفی برای اصلاح تحلیل رفتن لثه ها از روی ایمپلنت های دندانی وجود دارد. یکی از متداول ترین راه ها، پاک کردن پاکت لثه و پیوند لثه خواهد بود. یک روکش جدید نیز ممکن است نیاز باشد.

شاید از خود بپرسید که آیا می توانید از یک ایمپلنت دندانی برای دو دندان از دست رفته استفاده کنید؟ گرچه ایمپلنت های دندانی معمولاً برای جایگزینی یک دندان استفاده می شوند، اما در دندانپزشکی مواردی نیز وجود دارند که از ایمپلنت ها برای جایگزینی چندین دندان استفاده می شود.

راه حل های مدرن امروزی شامل بریج های کنتی لور، بریج های بر پایه ایمپلنت های دندانی، و پروتزهای پارسیل بر پایه ایمپلنت های دندانی هستند.

در این مقاله، در مورد موارد زیر به بحث خواهیم پرداخت:

  • دلایل استفاده از چندین ایمپلنت دندانی
  • آیا می توان از 1 ایمپلنت دندان برای 2 دندان از دست رفته استفاده کرد؟
  • یک ایمپلنت می تواند چند دندان را پشتیبانی کند؟
  • چه تعداد ایمپلنت دندان می توانید داشته باشید؟

امیدواریم این مقاله شما را در مسیر درست راهنمایی کند. علاوه بر این، به خاطر داشته باشید که هر مورد جداگانه، متفاوت است، و شما باید به دنبال مشاوره تخصصی دندانپزشکی باشید.

ایمپلنت چند دندانی چیست؟

به منظور جایگزینی یک یا چند دندان از دست رفته، یک پایه فلزی کوچک به نام ایمپلنت چند دندانی با جراحی داخل استخوان فک قرار داده می شود. ایمپلنت ممکن است یک دندان، بریج، پروتز یا بخشی از دندان مصنوعی را پشتیبانی کند، و درست مانند دندان های طبیعی شما عمل خواهد کرد.

اگر تعدادی یا تمام دندان های خود را در نتیجه تصادف، بیماری پریودنتال، حفره های درمان نشده یا بیماری لثه از دست داده اید، این می تواند راه حل خوبی برای شما باشد. ایمپلنت های چند دندانی ممکن است برای جایگزینی چندین دندان از دست رفته استفاده شوند.

 ایمپلنت دندانی دو دندان از دست رفته

ایمپلنت دندانی دو دندان از دست رفته

چه زمانی می توانیم از 1 ایمپلنت برای 2 یا چند دندان از دست رفته استفاده کنیم؟

استفاده از ایمپلنت های چند دندانی در موارد زیر توصیه می شود:

  • چند دندان ممکن است توسط تنها یک ایمپلنت اضافی پشتیبانی شوند.
  • برای رسیدن به نتیجه مطلوب، ایمپلنت های زیادی نیاز هستند.
  • استفاده از چندین ایمپلنت، دلایل زیبایی دارد.

مزایای استفاده از ایمپلنت چند دندانی

چه زمانی استفاده از 1 ایمپلنت برای 2 دندان توصیه می شود؟ و مزایای کاشت ایمپلنت های چند دندانی چیست؟

  • چندین دندان ممکن است به طور همزمان در چندین نقطه جایگزین شوند.
  • با چندین ایمپلنت دندانی، جایگزینی تعداد بیشتری دندان با ظاهری زیباتر امکان پذیر است.
  • گزینه ایمپلنت های چند دندانی برای دستیابی به نتیجه مطلوب به طور همزمان، به صرفه جویی در زمان و هزینه کمک می کند.

شماره 1- صرفه جویی در هزینه و زمان

ممکن است چندین ایمپلنت در یک درمان ترکیب شوند و همزمان در زمان و هزینه بیمار صرفه جویی شود. برای افرادی که می خواهند همه دندان های خود را بلافاصله پس از کشیدن دندان جایگزین کنند بسیار مناسب است. قرار دادن 3 تا 5 ایمپلنت مقرون به صرفه است زیرا میانگین هزینه تقریباً برابر با تنها یک ایمپلنت است.

شماره 2- اگر استخوان های شما نتوانند ایمپلنت های تکی را پشتیبانی کنند، ممکن است گزینه خوبی باشد.

با قرار دادن ایمپلنت در استخوان فک، استخوان فک شما استحکام خود را حفظ خواهد کرد. از دست دادن دندان ها ممکن است باعث از دست دادن مقدار قابل توجهی از استخوان شما شود، اما با استفاده از ایمپلنت ها، می توانید تراکم استخوان خود را در جایی که باید باشد حفظ کرد و از نیاز به پیوند استخوان اجتناب کرد. با این حال، بیمارانی که استخوان فک آنها در حال حاضر برای حفظ ایمپلنت های تکی ضعیف است، ممکن است استفاده از یک ایمپلنت برای دو دندان یا ایمپلنت های چند دندانی برای آنها یک راه حل مناسب باشد.

شماره 3- سلامت خوب دندان ها

چند ایمپلنت دندانی شما را قادر می سازند تا وعده های غذایی خود را به درستی مصرف کنید و سلامت دهان خود را بدون نگرانی در مورد آسیب یا صدمه ناشی از از دست دادن دندان حفظ کنید. آنها عملکردی درست شبیه دندان های طبیعی دارند.

شماره 4- ظاهری زیباتر

هنگام استفاده از ایمپلنت ها روی دندان های جلو، باید مطمئن شوید که ایمپلنت ها از داخل لثه ها قابل مشاهده نیستند. این می تواند دلیل دیگری برای استفاده از 1 ایمپلنت دندانی برای 2 دندان باشد.

 ایمپلنت دندانی دو دندان از دست رفته

ایمپلنت دندانی دو دندان از دست رفته

بهترین گزینه های ایمپلنت های چند دندانی

بسته به وضعیت لثه و استخوان فک بیمار، گاهی اوقات ممکن است دو دندان مجاور توسط یک ایمپلنت تکی نگه داشته شوند. ایمپلنت های چند دندانی بیشتر برای محکم نگهداشتن بریج های ثابت یا پروتزهای پارسیل متحرک استفاده می شوند.

بریج کنتی لور

گاهی اوقات اگر بیمار بخواهد برای دو دندان جایگزین قرار دهد، استفاده از یک ایمپلنت برای دندان دومی که درست در کنار آن قرار گرفته است، امکان پذیر است. اگر دندان ها در کنار یکدیگر نباشند باید از دو ایمپلنت استفاده شود.

بریج های بر پایه ایمپلنت های دندانی

چندین دندان روی یک قوس دندانی ممکن است با یک بریج تحت حمایت ایمپلنت جایگزین شوند. برای حمایت از بریج در طول این فرایند، ممکن است ایمپلنت چند دندانی قرار داده شوند. چندین مزیت بریج های بر پایه ایمپلنت نسبت به بریج های استاندارد ثابت عبارتند از:

  • با حساسیت کمتر لثه، بسیاری از بیماران آنها را پایدارتر، راحت تر و قابل اعتمادتر می دانند.
  • آنها ممکن است توسط بیمارانی استفاده شوند که استخوان فک آنها به اندازه کافی برای حمایت از ایمپلنت های تکی برای هر دندان از دست رفته قوی نیست.
  • بریج هایی که حمایت ایمپلنت های دندانی هستند، عملکرد و زیبایی را برای مدت زمان طولانی تری حفظ می کنند زیرا تخریب کمتری رخ می دهد.
  • بریج های تحت حمایت ایمپلنت، نیاز نیست برای خوابیدن یا تمیز کردن برداشته شوند.
  • چسب زدن لازم نیست.

پروتزهای پارسیل بر پایه ایمپلنت های دندانی

پروتزهای پارسیل که تحت حمایت ایمپلنت های دندانی قرار دارند، مانند عملکرد بریج های دندانی، به جای ثابت بودن، قابل جدا شدن هستند. برای افرادی که قصد ایجاد تغییر از پروتزهای پارسیل استاندارد را دارند، ممکن است پروتزهای پارسیل تحت حمایت ایمپلنت نسبت به بریج دائمی تغییر ساده تری باشند.

توانایی برداشتن پروتزهای پارسیل، از آن در برابر آسیب های احتمالی محافظت می کند، و باعث می شود جایگزین خوبی برای افرادی باشد که به دندان قروچه شبانه دچار هستند. از آنجا که قطعات را می توان از دهان خارج و تمیز کرد، آنها راه حل های کارآمدی برای ایمپلنت های چند دندانی برای افرادی هستند که در تمیز کردن و نخ دندان کشیدن دندان های خود مشکل دارند.

 ایمپلنت دندانی دو دندان از دست رفته

ایمپلنت دندانی دو دندان از دست رفته

نتیجه گیری

در برخی موارد می توان از 1 ایمپلنت دندان برای 2 دندان استفاده کرد. این تکنیک معمولاً در ناحیه جلوی دهان استفاده می شود. این به دلیل عرض کمتر آن قسمت و این واقعیت است که آنها نسبت به دندان های مولر در عقب دهان معمولاً تحت نیروی کمتری قرار می گیرند. با این حال، از آنجا که انجام این کار باعث می شود دو دندان مجزا چسبیده به هم به نظر برسند، یکی از موانع کلیدی هنگام جایگزینی دو دندان مجاور است که توسط یک ایمپلنت دندانی پشتیبانی می شوند.

ایمپلنت 2 دندانی یا بریج های دندانی، یک روش متداول در دندانپزشکی است، و مزایای زیادی برای بیمار به همراه دارد.

به بیان ساده تر، ممکن است 2 دندان روی یک ایمپلنت دندانی پیچ شوند. اما تنها زمانی از نظر زیبایی ظاهری دلپذیر به نظر می رسد که ساختار لثه ها به گونه ای باشد که پیش بینی شود دو دندان مجزا را احاطه کند. تغییر شکل لثه، یک فرایند بسیار تخصصی و پیچیده، تنها راه انجام این کار است.

مشکل هر بیمار تقریباً همیشه از راه دندانپزشکی مدرن قابل حل است. با این حال، مشاوره با یک متخصص کاشت ایمپلنت دندان ضروری است.

پرسش های متداول

هزینه 1 ایمپلنت دندانی برای 2 دندان چقدر است؟

هزینه ایمپلنت های تکی دندانی بین 1500 تا 6000 دلار است. اگر گزینه 1 ایمپلنت دندانی برای 2 دندان را انتخاب کنید، ممکن است بتوانید در مقایسه با هزینه دو ایمپلنت تکی در هزینه خود صرفه جویی کنید.

یک ایمپلنت می تواند چند دندان را پشتیبانی کند؟

بسته به وضعیت لثه و استخوان فک بیمار، گاهی می توان از یک ایمپلنت برای دو دندان استفاده کرد. با این حال، در برخی موارد، دو ایمپلنت دندانی ممکن است جایگزین پنج دندان از دست رفته شوند.

آیا می توان از 1 ایمپلنت دندانی برای 3 دندان استفاده کرد؟

گاهی اوقات، بسته به لثه و استخوان فک بیمار، کاشت دو دندان امکان پذیر است. اگر به دنبال استفاده از 1 ایمپلنت دندانی برای 3 دندان هستید، بریج های دائمی یا پروتزهای پارسیل متحرک را در نظر بگیرید.

 ایمپلنت دندانی دو دندان از دست رفته

ایمپلنت دندانی دو دندان از دست رفته

چه تعداد ایمپلنت دندانی می توانید داشته باشید؟

پاسخ واقعی این است که برای جایگزینی دندان های از دست رفته، می توانید به تعداد مورد نیاز ایمپلنت دندان داشته باشید. با این حال، هر بیمار نیازهای منحصر به فردی دارد و به قضاوت تخصصی نیاز دارد.

آیا می توانید دو دندان جلو روی یک ایمپلنت داشت؟

داشتن دو دندان جلو روی یک ایمپلنت متداول است. بخش دشوار این است که آنها را به گونه ای قرار داد که طبیعی به نظر برسند و به صورت دو دندان مجزا ظاهر شوند. برای انجام این کار می توان از روش های خاص شکل دادن به لثه استفاده کرد.

هزینه 2 ایمپلنت دندان چقدر است؟

ایمپلنت دندان ممکن است پر هزینه باشد، اما ممکن است بتوانید با جایگزینی دو دندان با یک ایمپلنت دندان، در مقابل دو ایمپلنت دندان، در هزینه خود صرفه جویی کنید.

آیا 1 ایمپلنت می تواند 2 دندان را نگه دارد؟

آری، در برخی موارد، یک ایمپلنت دندان می تواند دو یا چند دندان را نگه دارد. کاشت دو دندان، ایمپلنت چند دندانی یا بریج، از روش های بسیار متداول در کاشت ایمپلنت های دندانی در دندانپزشکی است.

موفقیت کاشت ایمپلنت دندانی در محل کشیدن همراه با ترمیم های موقت فوری برای ایمپلنت دندانی که به تازگی کاشته شده است، باعث بوجود آمدن یک هدف مشترک در کارهای ترمیمی و جراحی برای طرح درمان کاشت ایمپلنت های دندانی شده است. این همسو شدن اهداف، در رویکرد عدم موفقیت کاشت ایمپلنت در منطقه زیبایی فک بالا، به اوج خود می رسد. به دلایل آناتومیک، دندان های قدامی فک بالا بیشتر در معرض خطر آسیب تروماتیک قرار دارند. دندان های آسیب دیده غالباً تحت درمان اندودنتیک قرار می گیرند که ممکن است پس از آن دچار شکستگی افقی یا عمودی ریشه شوند. پاسخ تاریخی دندانپزشکی به از دست رفتن دندان، بریج های ثابت بوده است. آماده سازی لازم دندان برای یک بریج ثابت، اغلب منجر به کاهش قابل توجه ساختار دندان می شود. محدودیت های ذاتی بریج های ثابت از نظر زیبایی عبارتند از، از دست رفتن پاپیلای لثه یا تحلیل رفتن پلیت آلوئولار باکال. به همین دلایل، ایمپلنت های دندانی یک انتخاب ارجح برای جایگزینی دندان در منطقه زیبایی فک بالا هستند.

کاشت ایمپلنت دندانی با جراحی میکروسکوپی

کاشت ایمپلنت دندانی با جراحی میکروسکوپی

میکرو سرجری یا جراحی میکروسکوپی ایمپلنت دندان

جراحی میکروسکوپی با فرایندهای پیشرفته بافت نرم و بخیه زدن ریز همراه است. این بخشی از دامنه جراحی میکروسکوپی کاشت ایمپلنت است اما مزیت اضافی عبارت است از دقت در ایجاد حفره برای ایمپلنت دندانی. توانایی تشخیص تفاوت های ابعادی خیلی جزئی، اجازه می دهد آماده سازی برش استخوان برای کاشت ایمپلنت دقیقاً بین نقاط مرجع مانند دندان های مجاور، ایمپلنت های مجاور یا آناتومی باکال و تیغه زبانی متمرکز باشد. به طور جدی تر، میکروسکوپ امکان تشخیص فوری تغییرات ظریف در موقعیت دریل را فراهم می کند، بنابراین می توان اصلاحات بازخوردی صحیح را روی ابزار دستی اعمال کرد. افزایش درک زاویه ای نیز مهم است. موقعیت زاویه ای دریل را می توان نسبت به نقاط برجسته کوچک مانند سطح رویی رزوه های ایمپلنت یا هیلینگ کپ ایمپلنت مجاور قرار داد.

این امکان بهترین قرار گیری موازی و عمق ایمپلنت های مجاور را فراهم می کند. ایجاد حفره برای کاشت ایمپلنت، همچنین می تواند با استفاده از تنها 3 تا 4 میلی متر از آناتومی در معرض دید ریشه که بین محل پیوند سمان- مینا و پوسته استخوان قرار دارد، به طور صحیح نسبت به جهت گیری سطح ریشه زاویه داده شود. این نقاط مرجع بدون میکروسکوپ به سادگی قابل مشاهده نیستند. تشخیص نقاط مرجع زاویه ای ظریف، و ایجاد تغییر در موقعیت دریل امکان اصلاح بازخورد را فراهم می کند، که برای آماده سازی برش استخوان در حفره دندان کشیده شده مهم است. افزایش دقت میکرو سرجری برش استخوان با استفاده از میکروسکوپ، امکان قرار دادن ایمپلنت در یک موقعیت ایده آل و به دنبال آن یک ترمیم موقت بر پایه ایمپلنت را فراهم می کند. این فرایند به عنوان یک روش بدون فلپ، با حداقل عوارض برای بیمار انجام می شود.

کاشت ایمپلنت دندانی با جراحی میکروسکوپی

کاشت ایمپلنت دندانی با جراحی میکروسکوپی

کشیدن دندان با میکرو سرجری

قرن ها است که کشیدن دندان تروماتیک بوده است. کشیدن معمولی دندان ممکن است به فلپ های مخاطی- لثه ای و برداشتن استخوان نیاز داشته باشد که در نتیجه زیبایی را به خطر خواهد انداخت. استفاده از میکروسکوپ با اصول حداقل تهاجمی بودن، باعث کاهش تروما و قابل پیش بینی بودن نتایج از نظر زیبایی می شود. انتخاب ابزار روی ترومای کشیدن دندان تأثیر می گذارد. با بیرون آوردن از حفره به روش پریوتوم یا کشیدن مکانیکی با استفاده از سیستم های ضربه ای تکیه گاه ریشه، می توان دندان را با دقت از لیگامان اطراف خود جدا کرده و آن را به صورت عمودی از حفره بالا آورد. این فرایند، آسیب به پاپیلا را محدود می کند و آناتومی طبیعی لثه را حفظ می کند.

تفاوت های ظریف در جهت بیرون آوردن دندان از حفره، می تواند برای کشیدن ریشه در یک مسیر آناتومیک مناسب کشیدن دندان به صورت میکروسکوپیک تشخیص داده شود. افزایش دید زیر میکروسکوپ، اجازه می دهد اکثر کشیدن دندان ها بدون فلپ های مخاطی- لثه ای انجام شوند. دید بیشتر همچنین امکان جدا سازی آتروماتیک (بدون آسیب) ریشه های انکیلوز شده (جوش خورده به استخوان فک) را فراهم می آورد، تا استخوان آلوئولار و بافت نرم بدون صدمه باقی بمانند. با دید کامل می توان ضایعات گرانولوماتوز آپیکال را به طور کامل از بین برد. چنین تکنیک های میکروسکوپی، با حداقل میزان تهاجمی بودن، به معنای کاهش عوارض برای بیمار با افزایش بهبودی هستند.

کاشت ایمپلنت دندانی با جراحی میکروسکوپی

کاشت ایمپلنت دندانی با جراحی میکروسکوپی

ایجاد حفره در محل دندان کشیده شده

ایجاد حفره در محل حفره دندان کشیده شده، برای کاشت ایمپلنت، با کمک میکروسکوپ بی نظیر است. زیر میکروسکوپ، یک حفره با اپکس و دیواره های آن، به بزرگی یک اتاق، به وضوح قابل مشاهده است. برای ایجاد حفره، مجموعه ای از مهارت های مختلف نیاز است. برای قرار دادن ایمپلنت ها در بخش قدامی فک بالا، مطلوب ترین استخوان در بخش پالاتال قرار دارد. بنابراین ایجاد حفره باید به صورت زاویه دار با دیواره حفره پالاتال انجام شود. دریل های پیچ خورده به صورت ذاتی به سمت استخوان کمتر متراکم و حفره باز حرکت می کنند. ایجاد حفره ها زیر میکروسکوپ از بازخورد بصری استفاده می کند تا دائماً مسیر دریل را به سمت موقعیت و زاویه صحیح تغییر دهد. این کار، از اشتباه متداول جایگذاری ایمپلنت بیشتر در سمت باکال، جلوگیری می کند. با بزرگ نمایی و روشنایی میکروسکوپ، ایمپلنت ها را می توان در دیواره حفره پالاتال با ثبات اولیه خوب و موقعیت زیبایی ایده آل قرار داد.

بهبود ابعادی و زاویه ای ادراک با کمک میکروسکوپ اجازه می دهد تا سرعت صحیح ایجاد حفره را تنظیم کرد. فشار بسیار اندک یا بسیار زیاد دریل، یا سرعت بیش از حد دریل باعث ایجاد گرمای اصطکاک می شود. این اتفاق، روی اسئواینتگریشن (جوش خوردن) ایمپلنت تأثیر منفی دارد. تشخیص کوچک ترین حرکات دریل در حال پیشروی، تضمین می کند که برای تراکم های استخوانی مختلف که در حفره مشاهده می شوند، فشار و سرعت چرخش صحیح اعمال می شود. سرعت زاویه ای در لبه برش یک دریل 4 میلی متری چندین برابر سریع تر از سرعت در لبه برش یک دریل 2 میلی متری است. به همین دلیل، فشار و چرخش دریل های دارای قطر بزرگتر باید کاهش یابد تا سرعت برش سریع تر آنها را جبران کند. بهبود بازخورد بصری برای اصلاح سرعت و فشار از طریق مشاهده مستقیم دریل در حال پیشروی زیر میکروسکوپ حاصل می شود.

پیوند استخوان

برش استخوان در حفره یک دندان کشیده شده، در دیواره پالاتال آماده می شود. این جایگذاری منجر به ایجاد یک شکاف بین ایمپلنت و دیواره باکال حفره می شود. برای جلوگیری از جابجایی ذرات پیوند، قبل از قرار دادن ماده پیوندی استخوان داخل یک حفره، نمونه موقتی آن تمام می شود. حفره تا یک میلی متری از سطح بالای آن، با زانوگرافت (پیوند استخوان حیوان به انسان) پر می شود. زانوگرافت به این دلیل انتخاب شده است که تحلیلی که باعث تغییر الگوی استخوان باکال می شود کاهش پیدا کند. استخوان فیلتر شده از آماده سازی برش استخوان با محلول تتراسایکلین 3% شستشو داده می شود و سپس در بالای زانوگرافت متراکم می شود. سرانجام، با لایه ای از کلاژن میکروفیبر پوشش داده می شود تا پیوند را کنترل کند.

کاشت ایمپلنت دندانی با جراحی میکروسکوپی

کاشت ایمپلنت دندانی با جراحی میکروسکوپی

پیوند باکال لثه

اسناد زیادی مبنی بر تحلیل در حاشیه باکال لثه در اطراف ایمپلنت های قدامی که در حفره های دندان کشیده شده قرار گرفته است وجود دارد. عوامل متعدد، مانند بیوتیپ پریودنتال، وجود یا عدم وجود پلیت کورتیکال (قشری) باکال، ترومای جراحی، موقعیت ایمپلنت و مشخصات ظهور هر دو ترمیم های موقت و نهایی، با چنین تحلیلی همراه است. بنابراین، یک پیوند بافت همبند ساب اپیتلیال از کام برداشته می شود و به برش ضخیم شکاف پوشش روی قسمت باکال ایمپلنت منتقل می شود. پیوند بافت همبند برای حفظ یا تقویت ارتفاع لثه و ضخامتی که ممکن است در نتیجه آسیب از دست رفته باشد، انجام می شود.

اگر دندان از دست رفته دارید، اما ایمپلنت های دندانی معمولی گزینه شدنی برای شما نیستند، مینی ایمپلنت های دندانی ممکن است راه حل خوبی برای شما باشند.

قرار دادن یک جایگزین برای دندان های از دست رفته مهم است، نه صرفاً برای دلایل زیبایی، بلکه همچنین برای سلامت دهان و دندان. بیشتر احتمال دارد که دندانپزشک ایمپلنت ها را نسبت به سایر گزینه های جایگزین دندان ترجیح دهد، زیرا آنها گزینه ای هستند که بیشترین شباهت را به دندان های طبیعی دارند.

اما استخوان فک همه افراد برای دریافت ایمپلنت های سنتی به اندازه کافی قوی نیست. این جایی است که مینی ایمپلنت های دندانی (MDIها) وارد می شوند.

اگر علاقه مند به کسب اطلاعات بیشتر در مورد MDIها هستید، این مقاله آنها را در اختیار شما قرار خواهد داد. به خواندن آن ادامه دهید تا همه چیز راجع به آنها بدانید، از جمله:

  • چه کسی می تواند آنها را داشته باشد.
  • چقدر هزینه دارند.
  • فرایند دریافت آنها چگونه است؟
  • آیا آنها برای شما مناسب هستند؟

امیدواریم که این راهنمای دقیق در زمینه  مینی ایمپلنت های دندانی به شما کمک کند تا در مورد سلامت دهان خود درست تصمیم بگیرید!

مینی ایمپلنت دندانی چیست؟

مینی ایمپلنت های دندان نوع ایمپلنت هستند که اغلب در فک پایین برای تثبیت دندان های جایگزین، اغلب پروتز ها، استفاده می شوند. طراحی آنها دارای دو بخش است- یک پست تیتانیومی با یک توپ روی سر آن. سپس روکش ها به صورت امن روی توپ قرار می گیرند و با یک O- رینگ (حلقه) لاستیکی بیشتر محافظت می شود. مینی ایمپلنت های دندانی می توانند از 8/1 تا 3/3 میلی متر قطر و از 10 تا 15 میلی متر طول داشته باشند.

مینی ایمپلنت های دندانی

مینی ایمپلنت های دندانی

مقایسه ایمپلنت های کوچک دندانی در برابر ایمپلنت های دندانی معمولی

مینی ایمپلنت های دندانی به علت اندازه و طراحی آنها، با ایمپلنت های معمولی متفاوت هستند. مینی ایمپلنت های دندانی در مقایسه با ایمپلنت های دندانی استاندارد کوچکتر هستند. قطر ایمپلنت های معمولی 4/3 تا 8/5 میلی متر است، در حالی که اکثر مینی ایمپلنت های دندانی کمتر از 3/3 میلی متر قطر دارند.

همچنین، مینی ایمپلنت های دندانی در مقایسه با نوع استاندارد، طراحی ساده تری دارند. در حالی که ایمپلنت های سنتی ها با یک پست طراحی شده اند که اباتمنتی به آن متصل شده است، که سپس روکش به آن متصل می شود، مینی ایمپلنت های دندانی شامل یک پست با یک توپ در یک سمت هستند و یک حلقه لاستیکی که روکش را نگه می دارد.

مینی ایمپلنت های دندانی کمی متفاوت از پسر عموی استاندارد خود هستند.

یکی دیگر از تفاوت های اصلی این دو این است که مینی ایمپلنت های دندانی هنگامی که داخل استخوان قرار می گیرند از سطح لثه بالاتر قرار می گیرند، و ایمپلنت های معمولی زیر لثه قرار می گیرند.

از دندانپزشک بپرسید: تفاوت بین مینی ایمپلنت دندانی و ایمپلنت های طبیعی چیست؟

بزرگترین تفاوت بین ایمپلنت های دندانی کوچک و ایمپلنت های دندانی با اندازه کامل، تا میزان زیادی، روش استفاده از آنها است. ایمپلنت های مینی تمایل دارند که در سناریوهای خاص استفاده شوند که در آنها استخوان فک بیمار جای کافی برای ایمپلنت کامل ندارد یا اگر بیماری خاص دهان و دندان وجود داشته باشد.

یک نکته مهم که هنگام در نظر گرفتن یک مینی ایمپلنت در مقابل ایمپلنت با اندازه کامل باید مورد توجه قرار گیرد: امکان جذب صحیح فشار ناشی از جویدن توسط ایمپلنت- اگر ایمپلنت به اندازه کافی قوی نباشد، می تواند شکست بخورد، مانند مینی ایمپلنت هایی که در محلی قرار می گیرند که فشار بالای جویدن به آنها وارد می شود (به عنوان مثال، عقب دهان).

یک گزینه ایده آل برای دریافت مینی ایمپلنت های دندانی می تواند بیماری باشد که در محلی نیاز به ایمپلنت دارد که فشار زیاد ناشی از جویدن وارد نمی شود، یا برای کسانی که فضای کافی برای ایمپلنت کامل ندارند. در برخی موارد، بیمارانی می بینیم که ترجیح می دهند از مینی ایمپلنت های دندانی برای حمایت از پروتزهای موجود خود استفاده کنند ، یا افرادی که گزینه ایده آل برای جراحی گسترده دهان نیستند.

چه کسی می تواند مینی ایمپلنت دندانی داشته باشد؟

ایمپلنت های معمولی به مقدار مشخصی از استحکام و تراکم استخوان نیاز دارند تا در دراز مدت با موفقیت قرار بگیرند.

مشکل این نوع ایمپلنت ها این است که وقتی یک دندان از دست رفته دارید، استخوان در نتیجه عدم استفاده یا تروما می تواند تحلیل برود و این منجر به باریک شدن تیغه استخوان آلوئولار می شود. ایمپلنت های استاندارد به حداقل 6 میلی متر عرض نیاز دارند تا موفق باشند، اما اگر شما تخریب استخوان را تجربه کرده اید، ممکن است شرایط لازم را نداشته باشید.

از آنجا که ایمپلنت ها در حال حاضر بهترین راه برای جایگزینی این مرواریدهای درخشان هستند، دندانپزشک شما ممکن است توصیه کند که به جای آن مینی ایمپلنت های دندانی را دریافت کنید، که می تواند در یک تیغه استخوانی باریک تر قرار گیرد. با این حال، یک تیغه باریک تنها دلیل نیست که ممکن است دندانپزشک شما مینی ایمپلنت های دندانی را به جای ایمپلنت های معمولی توصیه کند.

ایمپلنت های کوچک می توانند برای موارد زیر استفاده شوند:

  • نگه داشتن اوردنچر، زمانی که قرار دادن ایمپلنت استاندارد ممکن نیست.
  • بازسازی لبخند بیمارانی که آناتومی دهان آنها به صورت محدود امکان قرار دادن پروتز را دارد.
  • جایگزینی دندان در بیمارانی که نمی توانند هزینه ایمپلنت های معمولی را تقبل کنند.
  • جایگزینی دندان برای بیمارانی که تمایلی به انجام جراحی های متداول ایمپلنت های دندانی ندارند.
مینی ایمپلنت های دندانی

مینی ایمپلنت های دندانی

آیا مینی ایمپلنت دائمی است؟

مینی ایمپلنت دندانی یک گزینه دائمی برای جایگزینی یک دندان از دست رفته است. با این حال، ممکن است آنها به اندازه ایمپلنت های معمولی دوام نداشته باشند. علت این است که تحمل نیروی بایت توسط آنها کمتر است، بنابراین بیشتر احتمال دارد که آنها با استفاده مستمر بشکنند.

سایر عوامل کلی که تعیین خواهند کرد که مینی ایمپلنت دندانی شما چه مدت دوام خواهد داشت، عبارتند از:

  • سیگاری بودن.
  • مراقبت ضعیف از ایمپلنت.
  • سوء مصرف الکل یا مواد مخدر.
  • داشتن پوکی استخوان.

فرایند کاشت مینی ایمپلنت های دندانی

قبل از اینکه بتوان تصمیم گرفت که آیا بیمار می تواند مینی ایمپلنت های دندانی را دریافت کند، و اینکه آیا این فرایند قابل انجام است، باید یک عکس رادیوگرافی پانورامیک با اشعه ایکس و گاهی اوقات یک اسکن CT پرتو مخروطی گرفته شود، بویژه در مواردی که تیغه استخوان فک بیمار فوق العاده باریک باشد.

پس از آنکه مشخص شد که بیمار برای درمان با مینی ایمپلنت های دندانی مناسب است، زمان آن رسیده است که برای این فرایند اقدام شود.

فرایند قرار دادن مینی ایمپلنت های دندانی یک جراحی حداقل تهاجمی محسوب می شود. یک فرایند عادی کاشت مینی ایمپلنت دندانی، که در آن چهار مینی ایمپلنت دندانی در قوس دندانی پایین بیمار قرار می گیرند، معمولاً حدود یک ساعت طول می کشد و یک فرایند ایمپلنت دندانی یک روزه در نظر گرفته می شود. مراحل کلی برای فرایند قرار دادن به شرح زیر هستند:

  • بی حسی تزریق می شود.
  • حفره هایی داخل استخوان، در محل های قرار دادن MDI ها ایجاد می شوند.
  • هر MDI در جای خود پیچ و سفت می شود.
  • پروتز در مقابل MDI ها اندازه گیری می شود تا محل حفره تعیین شود.
  • سپس آنها به لابراتوار ارسال می شوند تا حفره ها برای نصب اوردنچرها ایجاد شوند.

پس از ایجاد اصلاحات لازم روی پروتز مصنوعی در لابراتوار برای قرار گیری روی MDIها، بیمار مجدداً باز می گردد و پروتز خود را دریافت می کند. از نظر تئوری، پس از آن، این ابزار باید برای یک عمر قابل استفاده باشد.

مزایای مینی ایمپلنت های دندانی

دقیقاً مانند هر گزینه درمانی دیگری برای جایگزینی دندان های از دست رفته، مینی ایمپلنت ها جوانب مثبت و منفی خود را دارند. برخی از مزایای آنها عبارتند از:

  • این فرایند شامل جراحی فلپ پیچیده ای نیست.
  • این فرایند کمتر تهاجمی است.
  • پس از فرایند، زمان بهبود کوتاه تری لازم است.
  • قبل از فرایند، پیوند استخوان نیاز نیست.
  • بهبود پس از فرایند آسان تر است.
  • تحلیل استخوان را کند می کند و از فرو ریختن صورت جلوگیری می کند.
  • مقرون به صرفه تر است.

مشکلات مینی ایمپلنت های دندانی

گرچه MDI ها بعد از ایمپلنت های معمولی بهترین گزینه برای جایگزینی دندان ها هستند ، اما هنوز مشکلات خود را دارند. این مشکلات می توانند شامل موارد زیر باشند:

  • شکستگی پیچ در هنگام قرار دادن.
  • شکست پیچ به علت سن، سیگار کشیدن، بهداشت دهان و دندان، ضخامت استخوان، روش قرار دادن و غیره.
  • نیاز به چند ایمپلنت.
  • شواهد علمی محدود در مورد بقا در طولانی مدت.

در مورد هر گونه نگرانی که در مورد عوارض آنها دارید، با دندانپزشک خود صحبت کنید.

مینی ایمپلنت های دندانی

مینی ایمپلنت های دندانی

هزینه مینی ایمپلنت های دندانی

مینی ایمپلنت های دندانی به طور متوسط بین 500 تا 1500 دلار ​​هزینه دارند. این را با هزینه یک ایمپلنت معمولی مقایسه کنید، که بین 1500 تا 6000 دلار است، و می توانید ببینید که چرا مینی ایمپلنت های دندانی علیرغم عوارض احتمالی، قیمت آنها برای بسیاری از بیماران بسیار جذاب است. در صورتی که ایمپلنت های متعددی نیاز باشد، صرفه جویی در هزینه ها می تواند به ده ها هزار دلار برسد.

تجربه بیمار از مینی ایمپلنت های دندانی

“همه چیز راحت است”

این تجربه یکی از بیمارانی است که دو هفته است که مینی ایمپلنت های دندانی خود را دریافت کرده است. او هنوز هم در حال عادت کردن به آنها است و به خوبی در مورد برخی مواردی توضیح می دهد که ممکن است قبل از انجام این فرایند به آنها فکر نکنید. اصولاً، چقدر عجیب و غریب است زمانی که شما چنین تغییر شدیدی را در ظاهر خود تجربه کنید.

او معتقد است که اکنون مجبور نیست از چسب استفاده کند، او می تواند مزه غذا را بهتر درک کند و راحتی او کلاً بیشتر است.

نتیجه گیری

هنگام پر کردن فواصل خالی وسط لبخند خود، خوب است که گزینه های خود را بشناسید و برای برخی از بیماران، ممکن است مینی ایمپلنت های دندانی بهترین گزینه باشند. اگر به دلیل هزینه، فضای موجود یا سلامت استخوان، با جایگزین کردن ایمپلنت های معمولی نمی توانید صاحب دندان های مرواریدی شوید، شما باید آنها را در نظر بگیرید.

داده های چندان زیادی در مورد طول عمر و موفقیت این ایمپلنت ها به اندازه ایمپلنت های معمولی وجود ندارد، اما به طور کلی تصور می شود که اگر بتوانید ایمپلنت های استاندارد را دریافت کنید، قطعاً آنها گزینه بهتری هستند.

با این حال، به احتمال زیاد، اگر دندانپزشک شما موافقت کند که بین مینی ایمپلنت های دندانی و گزینه های دیگر مانند پروتزها، بریج های دندانی، یا عدم قرار دادن جایگزین برای آنها حق انتخاب دارید، مینی ایمپلنت ها بهترین راه هستند.

نگاهی به جدول زیر داشته باشید که خلاصه ای از جوانب مثبت و منفی مینی ایمپلنت های دندانی است، و از دندانپزشک خود بپرسید آیا آنها بهترین گزینه برای شما هستند.

مزایا معایب
ارزان تر از ایمپلنت های استاندارد هنوز هم گران محسوب می شوند
می توانند برای بیمارانی استفاده شوند که تخریب استخوان را تجربه کرده اند راحت تر از ایمپلنت های معمولی می توانند تحت فشار بشکنند
کاهش سرعت تخریب استخوان  
کمک به حفظ ساختار صورت  
بسیار اندک تهاجمی  

پرسش های متداول در مورد مینی ایمپلنت های دندانی

مینی ایمپلنت دندانی چه مدت دوام می آورد؟

طول عمر مینی ایمپلنت های دندانی به چگونگی مراقبت شما از آنها، سلامت استخوان و سلامت عمومی دهان و دندان های شما بستگی دارد. ایمپلنت های کوچک می توانند در موقعیت های موقت یا دائمی استفاده شوند. با این حال، آنها نسبت به ایمپلنت های معمولی بیشتر مستعد شکسته شدن هستند، که در این صورت باید تعویض شوند.

چقدر طول می کشد تا مینی ایمپلنت های دندانی بهبود یابند؟

بدن هر فرد با بدن فرد دیگر متفاوت است و مدت زمانی که پس از دریافت ایمپلنت های کوچک نیاز دارید تا بهبود پیدا کنید، به تعدادی از عوامل، مانند سلامت عمومی و مشکلات شما در طول فرایند بستگی دارد.

با این وجود، هر گونه تورم ناشی از جراحی باید ظرف مدت 48 ساعت و در 7 روز کاهش یابد، لثه ها باید بیشتر بهبود یابند. با این حال، اگر ایمپلنت های متعدد برای شما کاشته شده باشد، زمان بهبودی ممکن است بیشتر طول بکشد.

تفاوت بین ایمپلنت دندانی و مینی ایمپلنت چیست؟

تفاوت بین ایمپلنت های دندانی و مینی ایمپلنت ها، طراحی، اندازه و شرایط استفاده از آنها است. مینی ایمپلنت ها کوچکتر هستند و معمولاً در بیمارانی استفاده می شوند که دچار تخریب استخوان شده اند.

  • اندازه: مینی ایمپلنت ها کمتر از 3/3 (و معمولاً کمتر از 3) میلی متر قطر دارند، در حالی که قطر یک ایمپلنت معمولی 4/3 تا 8/5 میلی متر است.
  • طراحی: مینی ایمپلنت ها از یک پست با یک توپ کوچک روی آن تشکیل شده اند، جایی که دندان مصنوعی متصل می شود. سپس یک حلقه لاستیکی آن را در جای خود نگه می دارد. یک پروتز معمولی از یک پست با یک اباتمنت متصل به آن تشکیل است. سپس روکش به اباتمنت متصل می شود.
  • شرایط استفاده: مینی ایمپلنت ها عمدتاً برای بیمارانی استفاده می شوند که تحلیل استخوان را تجربه کرده اند و نمی توانند ایمپلنت های معمولی را دریافت کنند.

پیرسینگ های دهانی می تواند برای دندان های شما خطرناک باشند. پیرسینگ های دهان و دندان می توانند در هر نقطه ای داخل یا اطراف دهان باشند. پیرسینگ های زبان، پیرسینگ های لب و پیرسینگ های گونه پیرسینگ های دهان تلقی می شوند. در یک دوره ای در طول زندگی شما شاید یک انتخاب خوب به نظر برسند، اما اگر پیرسینگ دهانی دهان شما منجر به از دست رفتن دندان شود، احتمالاً از انجام آن پشیمان خواهید شد. در این مقاله می خواهیم به شما در درک برخی از عواقب احتمالی پیرسینگ های دهان و نحوه تأثیر آنها روی دندان های شما کمک کنیم.

خطر پیرسینگ برای دندان و ایمپلنت دندانی

خطر پیرسینگ برای دندان و ایمپلنت دندانی

چرا دندانپزشک ها موافق پیرسینگ های دهانی نیستند؟

تعداد گزینه های مد که سلامت دهان و دندان ها را تاثیر قرار دهند چندان زیاد نیستند. واقعیت تأسف آوری که وجود دارد این است که پیرسینگ های لب و زبان خطرات جدی برای دندان ها و بافت های دهانی بوجود می آورند. هر کس به فکر دریافت یکی از آنها است باید از خطرات آگاه باشد.

بزرگترین خطرات پیرسینگ های لب و زبان

تمام پیرسینگ ها- حتی پیرسینگ های فوق العاده رایج- با خطرات خاصی همراه هستند. آنها می توانند عفونی شوند یا ممکن است یک آلرژی ناشناخته به فلز را در خود کشف کنید. این خطرات در مورد همه پیرسینگ های دهان و دندان وجود دارند، اما آنها تنها خطرات هم نیستند.

ور رفتن با پیرسینگ ها می تواند آسیب دائمی ایجاد کند.

بی قراری کردن و ور رفتن با یک تکه غذا گیر کرده بین دندان هایتان شاید چندان دشوار نباشد، اما حداقل این است که زبان زدن به آن باعث لب پر شدن یا ترک خوردن دندان ها، آسیب به مواد پرکننده دندان، یا خطر آسیب به بافت نرم در زبان، لثه ها یا لب ها نخواهد شد. ور رفتن و بی قراری کردن با پیرسینگ به راحتی می تواند منجر به هر یک از این نتایج شود، که برای هر کسی که به فکر دریافت حلقه های لب یا زبان است باید مورد توجه جدی قرار بگیرد.

خطر آسیب عصبی و تحلیل لثه ها

پیرسینگ زبان اگر به درستی قرار نگرفته باشد، می تواند موجب آسیب موقت یا دائمی به عصب شود، که می تواند شامل علائمی مانند بی حسی، مشکل در حرف زدن و جویدن باشد و حتی می تواند حس چشایی را نیز تحت تأثیر قرار دهد. در عین حال، بافت لثه می تواند از طریق سایش دائمی با پیرسینگ، از بین برود و باعث شود ریشه های دندان ها در معرض محیط دهان قرار بگیرد و آسیب پذیر شوند.

خطر پیرسینگ برای دندان و ایمپلنت دندانی

خطر پیرسینگ برای دندان و ایمپلنت دندانی

مطالب بیشتر در مورد عفونت های ناشی از پیرسینگ

هنگامی که خطر عادی ابتلا به عفونتی که هر گونه پیرسینگ دارد را با مقدار و تنوع باکتری هایی که داخل دهان انسان زندگی می کنند ترکیب کنید، سالم نگه داشتن پیرسینگ های دهان بسیار دشوارتر از پیرسینگ گوش است. علائم پیرسینگ عفونی شامل درد، تورم و التهاب، و همچنین لرز، یا تب است. عادات خوب بهداشت دهان و دندان برای به حداقل رساندن خطر ابتلا به عفونت ضروری است.

حداقل تا بعد از برداشتن بریس ها صبر کنید.

خطرات همراه با پیرسینگ ها آنقدر جدی هستند که ما دریافت آنها را توصیه نمی کنیم، اما استفاده از آنها همراه با بریس ها چند برابر بدتر است. پیرسینگ به راحتی می تواند به ابزارهای ارتودنسی گیر کند، و قبل از اینکه شما از آن اطلاع داشته باشید به محل اطراف پیرسینگ یا به ابزار ارتودنسی آسیب جدی وارد کند. بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی قرار دارند برای دریافت پیرسینگ قطعاً باید تا روز برداشته شدن بریس خود صبر کنند (هرچند ما هنوز هم توصیه می کنیم حتی بعداً نیز از دریافت آنها اجتناب کنید).

مراقبت و نگهداری از پیرسینگ ها

این وظیفه ما نیست که بیماران را از انجام پیرسینگ ناحیه دهان منع کنیم. تنها کاری که ما می توانیم انجام دهیم این است که تمام اطلاعاتی که برای گرفتن یک تصمیم آگاهانه لازم دارید، را در اختیار شما قرار دهیم. برای افرادی که احساس می کنند خطرات پیرسینگ های ناحیه دهان از مزایای آنها بیشتر نخواهند بود، مراقبت مناسب از پیرسینگ ها نکته کلیدی است.

  • پاکسازی محل پیرسینگ بعد از وعده های غذایی و میان وعده ها.
  • خارج کردن تمام جواهرات پیرسینگ ها در طول ورزش و سایر فعالیت های فیزیکی.
  • بررسی بی خطر بودن پیرسینگ، تا باعث بروز خفگی نشود.
  • مراجعه به دندانپزشک با مشاهده نخستین نشانه عفونت.
  • عدم قرار دادن پیرسینگ درست روی دندان ها.
  • دو بار مسواک زدن در طول روز و نخ دندان کشیدن روزانه.
خطر پیرسینگ برای دندان و ایمپلنت دندانی

خطر پیرسینگ برای دندان و ایمپلنت دندانی

پیرسینگ های دهان و خطر از دست رفتن دندان ها

پیرسینگ های دهان می توانند بافت لثه را تحریک کنند. اگر لثه های شما قرمز یا ملتهب شوند، داخل دهان خود درد و ناراحتی خواهید داشت. پیرسینگ های دهان می توانند باعث به خطر افتادن مینای روی دندان های شما نیز شوند. مینای دندان های ما، که پوشش بیرونی براق دندان ها است، اولین خط دفاع در برابر پوسیدگی دندان است. اگر پیرسینگ دهان شما باعث خراشیده و لب پر شدن یا ترک خوردن مینای دندان شما شود، احتمالاً حساسیت و پوسیدگی دندان را تجربه خواهید کرد. اگر پوسیدگی دندان بدون کنترل باقی بماند، حفره می تواند شکل بگیرد. اگر حفره به قسمت داخلی دندان نفوذ کند، ممکن است دندان خود را از دست بدهید. اگر انتخاب کنید که یک پیرسینگ دهان داشته باشید، دندان های شما ممکن است در معرض خطر قرار بگیرند. جواهر داخل دهان شما می تواند به کار دندانپزشکی موجود آسیب برساند. بیمارانی داشته ایم که به علت پیرسینگ های دهان پر شدگی دندان آنها خارج شده است، روکش دندان آنها جابجا شده است، و به بریس های آنها آسیب وارد شده است. اگر دندان های شما آسیب دیده باشند، این خطر وجود دارد که دندان شما قابل ترمیم شدن نباشد، و ممکن است لازم باشد کشیده شود.

آیا پیرسینگ های دهان می توانند به ایمپلنت های دندانی آسیب وارد کنند؟

گرچه هر روز این سوال مطرح نمی شود، اما گاهی اوقات برخی از بیماران به ما مراجعه می کنند که می خواهند بدانند آیا آن داشتن پیرسینگ دهان با داشتن ایمپلنت های دندانی تناقض دارد یا خیر. گرچه انجام بی خطر این کار غیر ممکن نیست، اما مطمئناً دلایل بسیار بزرگی وجود دارند که ما شما را تشویق می کنیم از انجام پیرسینگ و دریافت حلقه زبان اجتناب کنید و به جای آن، همه تمرکز خود را روی تلاش برای محافظت از سلامت دهان خود بگذارید، تا ایمپلنت های شما سالم باقی بمانند!

آسیب به لثه ها مساوی است با آسیب به ایمپلنت های دندانی

شما می دانید که سالم و ایمن نگه داشتن لثه ها بخش مهمی از موفقیت ایمپلنت های دندانی است. هنگامی که لثه های شما تحریک یا بیمار می شوند، یا آسیب می بینند، مشکل می تواند منجر به بروز التهابی شود که پست های ایمپلنت دندانی شما را در معرض خطر شکست قرار می دهد. گرچه به راحتی می توان آن را نادیده گرفت، اما پیرسینگ های دهان مانند حلقه های زبان می توانند بافت لثه را تحریک کنند، به آن آسیب وارد کنند و به علت سایش مداوم روی بافت لثه باعث فرسایش آن شوند. این یکی از دلایلی است که چرا پرهیز از پیرسینگ دهان ممکن است به نفع شما باشد.

پیرسینگ های دهان می توانند به پروتز مصنوعی نیز آسیب برسانند.

یک پیرسینگ دهانی می تواند به ترمیم های شما نیز آسیب وارد کند. این بویژه در صورتی صحت دارد که شما فلز را انتخاب کنید، زیرا آنقدر سفت است که با تماس طولانی یا ضربه ناگهانی باعث شکستن دندان های طبیعی، روکش های دندانی، و غیره می شود. برای محافظت از دندان ها، ترمیم ها و ایمپلنت های دندانی، گذشتن از پیرسینگ ها اغلب عاقلانه ترین تصمیم ممکن است.

اولویت اصلی ما سلامت دهان شما است

مراقب باشید پیرسینگ های دهان چگونه روی دندان های شما تاثیر می گذارند. لطفاً در نظر بگیرید اگر بخواهید یک پیرسینگ دهانی انتخاب کنید، چه اتفاقی می تواند برای دندان های شما رخ دهد. ما برای سلامت مادام العمر دندان های شما به شما کمک می کنیم، به همین دلیل ما از طرفداران انجام پیرسینگ های دهان نیستیم. مطمئنا ما از طرفداران بزرگ بیماران خود هستیم، و اگر شما در مورد چگونگی تأثیر پیرسینگ های دهانی روی سلامت دهان و دندان ها نیاز به اطلاعات بیشتری داشته باشید، خیلی راحت با ما تماس بگیرید یا به صورت حضوری مراجعه کنید.

بسیاری از افراد وقتی به کاشت ایمپلنت های دندانی فکر می کنند تنها جایگزین قرار دادن برای دندان های از دست رفته را مد نظر قرار می دهند. به این ترتیب، آنها ممکن است تنها کشیدن دندانی که به شدت آسیب دیده یا پوسیده شده است را قبل یا در کنار کاشت ایمپلنت های دندانی مد نظر قرار می دهند. در برخی موارد، پیوند استخوان نیز ممکن است لازم باشد انجام شود تا تحلیل استخوان همراه با از دست رفتن دندان را جبران کند. با این حال، برخی موارد هستند که کشیدن دندان و پیوند استخوان تنها فرایندهای تکمیلی نیستند که در کنار جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی انجام می شوند. در حقیقت، در صورت وجود شواهد مبنی بر تحلیل رفتگی لثه ها، ممکن است دندانپزشک شما پیوند لثه را نیز در کنار فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی توصیه کند.

تحلیل و پیوند لثه

تحلیل و پیوند لثه

علل تحلیل رفتن لثه ها

برخی از شایع ترین علت های تحلیل رفتن لثه ها عبارتند از:

  • بیماری پریودنتال (لثه): بیماری پریودنتال عبارت است از عفونت بافت لثه ها. این نتیجه باکتری های دهانی است که به طور طبیعی داخل دهان وجود دارند. مراحل بعدی بیماری پریودنتال باعث تحلیل رفتن لثه ها و بروز مشکلات حاد دندانی خواهند شد.
  • مصرف تنباکو: سیگار کشیدن یا مصرف تنباکو به هر شکل دیگری ارتباط مستقیم با بیماری پریودنتال و نیز تحلیل لثه ها دارد. برای داشتن یک لبخند سالم و نیز تندرستی عمومی بدن، بهتر است به فکر ترک این عادت مضر باشید.
  • دندان قروچه (براکسیسم): دندان قروچه فشار زیادی به دندان ها، لثه ها، و مفاصل فک وارد می کند. به مرور زمان، این می تواند منجر به تحلیل رفتن لثه ها و بروز دیگر مشکلات دندانی شود.
  • بهداشت بد دهانی: افرادی که خیلی محکم دندان های خود را مسوک می زنند یا نخ دندان می کشند، به گونه ای که لثه های آنها دچار خونریزی می شوند، بیشتر از آنکه کار مفیدی انجام دهند، در حال ضرر رساندن به خود هستند. این آسیب به بافت لثه ها، به مرور زمان می تواند موجب تحلیل رفتن لثه ها شود.
  • از دست دادن دندان: اگر شما یک یا چند دندان از دست داده باشید، این اتفاق می تواند به تحلیل استخوان فک شما نیز ختم شود. علت این است که ساختاری برای حمایت کردن از فک و خط لثه ها وجود ندارد.
تحلیل و پیوند لثه

تحلیل و پیوند لثه

چرا پیوند لثه انجام می شود؟

پیوندهای لثه برای بیمارانی انجام می شوند که لثه های آنها به دلیل بیماری لثه تحلیل رفته اند و ریشه های دندان های آنها بدون پوشش و در معرض محیط دهان قرار گرفته اند. در طول پیوند لثه، بافت نرم از محل دیگری داخل دهان گرفته می شود و به منطقه ای که لثه تحلیل رفته است پیوند زده می شود. انواع روش های مختلف برای پیوند لثه وجود دارند که بنا به شرایط هر بیمار یکی از آنها انتخاب و انجام می شود، از جمله:

  • پیوند آزاد لثه: بافت مستقیماً از سقف دهان بیمار برداشته می شود و به منطقه تحلیل رفته پیوند زده می شود.
  • پیوند بافت همبند: یک فلپ از سقف دهان برش داده و کنار زده می شود و بافت از زیر فلپ برداشته می شود و فلپ مجدداً در جای خود بخیه زده می شود. بافت برداشته شده که تحت عنوان بافت همبند ساب اپیلتیال شناخته می شود روی بخش تحلیل رفته بخیه زده می شود.
  • پیوند پایه (پدیکال یا لترال): بافت لثه از بخشی نزدیک به منطقه ای که نیاز به پیوند دارد برداشته می شود و تنها با چرخاندن روی بخش تحلیل رفته لثه قرار می گیرد و در همانجا بخیه زده می شود.
تحلیل و پیوند لثه

تحلیل و پیوند لثه

چرا کاشت ایمپلنت نیاز به پیوند لثه دارد؟

ایمپلنت های دندانی مستقیماً داخل استخوان فک و بافت لثه قرار گرفته اند که به این معنا است که دقیقاً عملکردی مانند ریشه های دندان های طبیعی دارند. افرادی که شرایط ایده آلی برای کاشت ایمپلنت های دندانی دارند لثه های سالمی دارند که محکم به دندان ها چسبیده اند.

متأسفانه، بسیاری از افراد با بیماری لثه مواجه هستند و اغلب مقداری تحلیل رفتگی لثه دارند. حتی افرادی که بیماری لثه ندارند هم ممکن است به دلیل عواملی مانند فشار زیاد وارد کردن حین مسواک زدن، موقعیت دندان ها، دندان قروچه یا براکسیسم (فشردن و ساییدن دندان ها روی یکدیگر)، عوامل ژنتیکی، یا آسیب ناگهانی به بافت لثه های آنها (تروما) تحلیل رفتگی لثه داشته باشند.

به همین دلیل، اگر تحلیل لثه داشته باشید، به احتمال زیاد دندانپزشک شما انجام پیوند لثه قبل از فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی را توصیه خواهد کرد. اگر نیاز باشد یک یا چند دندان شما قبل از کاشت ایمپلنت های دندانی کشیده شود، احتمالاً دندانپزشک به صورت همزمان پیوند لثه های شما را نیز انجام خواهد داد. انجام پیوند لثه بلافاصله پس از کشیدن دندان از تحلیل رفتگی بیشتر لثه پیشگیری خواهد کرد و به حفظ توده استخوانی موجود نیز کمک می کند. هر دوی آنها (استخوان و لثه) برای موفقیت کاشت ایمپلنت ضروری هستند و این رویکرد منجر به بهتر شدن نتایج درمان می شود.

تحلیل و پیوند لثه

تحلیل و پیوند لثه

تحلیل لثه پس از کاشت ایمپلنت های دندانی

با انجام جراحی پیوند لثه، علاوه بر حصول اطمینان از بهبود صحیح ایمپلنت های دندانی، زیبایی لبخند شما پس از کاشت ایمپلنت های دندانی نیز حفظ خواهد شد. یکی از اصلی ترین مزایای ایمپلنت های دندانی شباهت نزدیکی است که به دندان های طبیعی دارند و روشی فوق العاده زیبا برای جایگزینی یک یا چند دندان از دست رفته. با این حال، زیبایی ظاهری ایمپلنت های دندانی می تواند با تحلیل رفتگی لثه ها و قابل مشاهده شدن اتصال بین روکش روی ایمپلنت و اباتمنت ایمپلنت به خطر بیفتد. با انجام پیوند لثه مقدار کافی از بافت لثه باقی می ماند تا این اتصال به خوبی زیر خط لثه ها پنهان باقی بماند. این نه تنها باعث می شود زیبایی ظاهری حفظ شود، بلکه از انباشته شدن باکتری ها روی این خط اتصال پیشگیری می کند.

حتی اگر لثه های سالمی داشته باشید، پس از کاشت ایمپلنت های دندانی هنوز هم احتمال خطر بروز تحلیل لثه وجود دارد. در صورت بروز چنین مشکلی، هم ایمپلنت و هم سلامتی شما به خطر خواهد افتاد. به همین دلیل هر زمانی ممکن است نیاز به پیوند لثه داشته باشید.

همانطور که می بینید، پیوند لثه یک فرایند ضروری است که برای بیمارانی انجام می شود که تحلیل لثه دارند و می خواهند کاشت ایمپلنت انجام دهند. پیوند لثه به حفظ توده استخوانی کمک می کند و از تحلیل رفتگی بیشتر لثه ها پیشگیری می نماید. این باعث می شود خطر شکست ایمپلنت های دندانی کاهش پیدا کند، بعلاوه از بروز مشکلات و عوارض همراه با از بین رفتن پوشش روی ایمپلنت های دندانی پیشگیری می نماید. اگر شما لثه های تحلیل رفته دارید و به فکر کاشت ایمپلنت های دندانی هستید، با دندانپزشک خود در این رابطه گفتگو کنید تا بهترین راهکار درمانی را به شما معرفی کند.

افزایش آگاهی بیماران در سراسر دنیا منجر به افزایش تقاضا برای انجام اقدامات تخصصی مانند جراحی ارتوگناتیک شده است. تغییر شکل آندربایت، شرایطی که در آن فک پایین به طور نامناسبی جلوتر از فک بالا قرار می گیرد، احتمالاً یکی از ناهنجاری های دندان- صورت است که امروزه، و نه چند نسل پیش، بیشتر از هر ناهنجاری دیگری انجام می شود. در گذشته بسیاری از بیمارانی که در سنین پایین قرار داشتند از مزایای چنین خدماتی بهره مند نشده بودند و آندربایت آنها اصلاح نشده بود.

با افزایش سن و عدم وجود مراقبت های صحیح در سنین پایین، از دست رفتن بخشی یا تمام دندان ها شایع بود. برخی افراد به دنبال جایگزینی برای دندان های از دست رفته یا پوسیده خود با ایمپلنت های دندانی هستند. در جایگزینی دندان ها در بیمارانی که آندربایت دارند، آیا باید ایمپلنت در موقعیت اصلی کراس بایت قرار داده شود یا اینکه باید هدف بازسازی وضعیت دندان ها و قرار دادن آنها در وضعیت ایده آل بایت کلاس 1 باشد؟

چنین وضعیتی بحث مفصلی می طلبد. اکثر بیماران در چنین شرایطی واقعاً نمی دانند چه امکاناتی وجود دارد، و همچنان هیچ اطلاعاتی در مورد مزایا و معایب گزینه های مختلف نیز ندارند. معمولاً در برخی فرهنگ ها تصور می شود افراد میانسال مغرور نیستند. اما در حقیقت، غرور به عنوان یک ضعف تلقی می شود. با این حال، واقعیت این است که اکثر افراد صرف نظر از سن، می خواهند خوب به نظر برسند، اینکه آنها آن را بپذیرند یا خیر موضوع دیگری است. به همین ترتیب، گزینه های درمان نیاز است که شامل دسته کاملی از جراحی های ارتوگناتیک برای اصلاح آندربایت باشند. طرح درمان ایده آل طرحی است که در آن پس از درک نسبت خطر- مزایای هر گزینه، ترجیح بیمار مد نظر قرار می گیرد.

کاشت ایمپلنت در بیماران آندربایت

کاشت ایمپلنت در بیماران آندربایت

کاشت ایمپلنت یا اصلاح آندربایت: کدامیک در اولویت است؟

اصلاح آندربایت با جراحی نسبتاً تهاجمی تر از جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی است. این جراحی نیاز به بیهوشی عمومی و بستری شدن در بیمارستان به مدت یک یا دو روز دارد. دوره استراحت پس از جراحی نیز معمولاً طولانی تر است و احتمال بروز مشکلاتی مانند آسیب به عصب نیز بیشتر است. با این حال، این شانس را به بیمار می دهد که چهره ای با ظاهر زیباتر داشته باشد و ایمپلنت های دندانی وی در موقعیتی قرار خواهند گرفت که باعث خواهند شد پروتز مصنوعی دندانی بهترین عملکرد خود را از نظر زیبایی و عملکردی داشته باشند. برخی دندانپزشکان عمولاً طرح جراحی ارتوگناتیک را با شبیه سازی تغییرات چهره پس از جراحی کامل می کنند تا تأثیرات انجام چنین طرح درمانی را به خوبی نشان دهند. مانند جراحی های معمول ارتوگناتیک، درمان ارتودنسی قبل از جراحی نیاز است و هنوز این یکی از مواردی است که نیاز است بیمار آن را انجام دهد زیرا درمان ارتودنسی به طور معمول یک تا دو سال طول می کشد تا انجام شود.

به طور کلی، بیماران میانسال در مقایسه با نوجوانان و افراد بزرگسال جوان تر، مدت زمان طولانی تری طول می کشد که پس از جراحی ارتوگناتیک بهبود پیدا کنند. در بیمارانی که بیماری مزمن مانند فشار خون بالا و دیابت دارند نیز ممکن است خطر بروز مشکلات مربوط به جراحی های تهاجمی تر بالاتر باشد.

برای افرادی که معتقدند مزایا خطرات را توجیه نمی کنند، می توان یک طرح جایگزین برای جبران تغییر شکل اسکلتی تهیه کرد. میزان جبران مغایرت اسکلتی با ایمپلنت های دندانی به وخامت مغایرت دارد و نوع دندان های از دست رفته بستگی دارد. این مورد را با مثال بهتر می توان توضیح داد.

کاشت ایمپلنت در بیماران آندربایت

کاشت ایمپلنت در بیماران آندربایت

شرح یک نمونه واقعی اصلاح آندربایت و کاشت ایمپلنت های دندانی

در این تصویر یک خانم میانسال را مشاهده می کنید که برای دندان های از دست رفته خود به دنبال ایمپلنت های دندانی هستند. وی آندربایت خفیفی نیز داشت. فک پایین تنها اندکی بلندتر از فک بالا است.

با این حال، طی سال ها، وی عادت کرده بود فک پایین خود را رو به جلو بیاورد و این باعث شده بود آندربایت خیلی وخیم از چیزی به نظر برسد که واقعاً بود. مانند اکثر عدم تقارن های اندازه اسکلتی فک، دندان ها به طور طبیعی جبران می کردند. دندان های فک پایین در تلاش برای حفظ تماس با دندان های روبرو، رو به عقب و به سمت دندان های جلوی فک بالا منحرف شده بودند.

کاشت ایمپلنت در بیماران آندربایت

کاشت ایمپلنت در بیماران آندربایت

سه گزینه وجود دارد. می توان با درمان جبرانی ارتودنسی شروع کنیم تا دندان ها را داخل هر فکی صاف کنیم. بنابراین، موقعیت فک پایین می تواند با جراحی رو به عقب تغییر کند تا آندربایت از بین برود. پس از آن ایمپلنت های دندانی کار گذاشته می شوند تا جایگزین دندان های از دست رفته شوند. اما بیمار تمایلی به انجام جراحی ارتوگناتیک نداشت.

بدون جراحی برای اصلاح آندربایت، ترمیم با ایمپلنت های دندانی می تواند مطابق با انسداد قبلی باشد که به دلیل آن فک رو به جلو رفته است و یک آندربایت عمیق بوجود آورده است. چنین طرح تطبیقی بیشتر به صلاح است زیرا به سادگی جای دندان های از دست رفته را با ایمپلنت های دندانی پر می کند که موجب تغییر ارتباطات فک نخواهد شد. با این حال، انجام این کار به معنای کنار گذاشتن فرصت دستیابی به بهبود اکلوژن بهبود یافته کلاس 1 خواهد بود، حالتی که در آن دندان های فک بالا مقدار اندکی روی دندان های فک پایین قرار می گیرند.

سرانجام یک توافق صورت گرفت. درمان ارتودنسی به منظور بازکردن بایت، صاف و یکدست کردن دندان ها و نیز تغییر جهت دندان های جلوی فک بالا به سمت بیرون و دندان های جلوی فک پایین رو به عقب انجام شد تا بتوان به یک اوربایت و اورجت مثبت دست یافت. با بالا بردن بایت، فضای بیشتری برای جایگذاری روکش های دندانی روی ایمپلنت های دندانی ایجاد شد. این افزایش در ابعاد عمودی نیز تناسب بهتری در چهره ایجاد می کند. در ابتدا، به دلیل انحراف رو به عقب فک پایین، بایت بیش از حد بسته بود، و از ارتفاع یک سوم پایینی صورت کاسته بود. باز کردن بایت موجب افزایش ابعاد عمودی یک سوم پایینی می شود و تناسب طبیعی تری ایجاد می کند.

تکمیل کل فرایند درمان حدود سه سال به طول انجامید، و بیشتر این زمان صرف انجام درمان ارتودنتیک شد. در مشاوره اولیه، بیمار تنها می خواست جایگزینی برای دندان های از دست رفته خود قرار دهد. با این حال، با صحبت های مفصلی که با پزشک خود در مورد عدم تناسب اسکلت صورت خود داشت، و گزینه های درمانی که برای وی توضیح داده شدند، وی گزینه نسبتاً پیچیده تر و طولانی تر را انتخاب کرد زیرا طرح درمانی بود که همه نگرانی های وی را برطرف می کرد.