روکش دندان یک کلاهک به شکل دندان است که به خوبی برای قرار گرفتن روی دندان های طبیعی شما طراحی شده است تا استحکام، اندازه و ظاهر آن را احیاء کند. اگر به دلیل پوسیدگی یا ترومای دندانی از آسیب گسترده دندان رنج می برید، روکش دندان می تواند یک فرایند عالی برای ترمیم دندان برای تقویت دندان های شما باشد. روکش های دندانی روی دندان آسیب دیده قرار می گیرند تا استحکام مورد نیاز را به آن بدهند.

فرایند روکش دندان در چندین موقعیت دندانپزشکی برای محافظت از یک دندان ضعیف، احیاء ظاهر دندان لب پر شده یا شکسته، ایجاد تغییر زیبایی، پوشاندن ایمپلنت دندانی یا حتی نگه داشتن بریج دندان در جای خود ضروری است.

به طور معمول، روکش دندان باید حدود یک دهه دوام بیاورد. با این حال، با مراقبت مناسب از دهان، روکش دندان می تواند تا 25 سال به برخی از بیماران خدمت کند. خوشبختانه، روکش های دندانی به هیچ مراقبت ویژه دهانی نیاز ندارند، به غیر از رعایت اقدامات بهداشتی خوب و مناسب مانند مسواک زدن و نخ دندان کشیدن حداقل دو مرتبه در روز، مراقبت از روکش دندان بسیار آسان است.

به غیر از مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم، بسیاری از این اقدامات مناسب مراقبت از دهان به غذاها و نوشیدنی هایی مربوط می شوند که بعد از فرایند دریافت روکش دندان مصرف می شوند. در اینجا فهرستی وجود دارد از رژیم های غذایی که با داشتن روکش دندان باید از آنها اجتناب کنید:

قبل از ترک مطب دندانپزشک بعد از اولین ویزیت، دندانپزشک اورژانس با استفاده از سمان (چسب دندانپزشکی) موقت، روکش موقت دندان را روی دندان شما می چسباند. از این رو، روکش موقت به اندازه روکش دائمی محکم نیست. روکش موقت دندان، از دندان ترمیم شده محافظت می کند، از عفون شدن دندان توسط باکتری ها جلوگیری می کند و از ایجاد حساسیت جلوگیری می کند. روکش های موقت با سمان موقت در جای خود چسبانده می شوند.

با روکش موقت دندان، بسیار مهم است که از مصرف هر چیز ترد یا خیلی چسبناکی خودداری کنید. این کار برای جلوگیری از کنده شدن یا شکستن روکش های دندان تحت فشار زیاد است. علاوه بر این، ممکن است بتوانید بعد از بین رفتن اثر داروی بی حس کننده به رژیم غذایی عادی خود بازگردید.

چند روز پس از این فرایند، دندان و لثه های ترمیم شده شما ممکن است هنوز حساس باشند و گاهی اوقات بهتر است رژیم غذایی نرم تری داشته باشید.

تغذیه بعد از روکش دندان

تغذیه بعد از روکش دندان

غذاها و نوشیدنی هایی که باید با روکش های موقت از آنها اجتناب کرد:

در مورد روکش موقت دندان، چند اقدامات احتیاطی زیر باید انجام شوند:

  • از خوردن خوراکی های جویدنی یا چسبناک مانند کارامل، تافی و آدامس خودداری کنید. این خوراکی ها می توانند به روکش بچسبند و آن را بکنند.
  • از جویدن خوراکی های سفت مانند گرانولا، آبنبات سفت و یخ اجتناب کنید. این خوراکی ها می توانند باعث شکستن یا سست شدن روکش های دندانی شما شوند.
  • از خوراکی های بسیار سرد یا گرم اجتناب کنید.
  • از خوراکی های سفت مانند نان سفت یا استیک اجتناب کنید.

همچنین توصیه می شود که با قسمتی از دهان که روکش جدید قرار داده شده است، کمتر عمل جویدن را انجام دهید، و با طرف مقابل دهان بیشتر بجوید. این امر احتمال سست شدن یا آسیب به روکش دندان را کاهش می دهد. علاوه بر این، هنگام نخ دندان کشیدن، به جای بلند کردن مواد با نخ دندان، آنها را به صورت لغزشی بیرون بکشید. هنگام بیرون آوردن نخ دندان ممکن است به اشتباه روکش موقت را خارج کنید.

پس از دریافت روکش دائمی، مهم است که در 24 ساعت نخست از رژیم های غذایی چسبناک خودداری کنید. پس از آن، ممکن است به رژیم غذایی و کارهای بهداشتی دهانی عادی خود بازگردید.

تغذیه بعد از روکش دندان

تغذیه بعد از روکش دندان

غذاها و نوشیدنی هایی که با روکش های دائمی باید از آنها اجتناب کرد:

زمانی که روکش دائمی دندان خود را دریافت می کنید، محدودیت های غذایی کمتری خواهید داشت. با این وجود، هنوز چند رژیم غذایی وجود دارند که باید از آنها اجتناب کرد، که عبارتند از:

  • خوراکی های سفت یا ترد مانند چوب شور، دانه ها یا آجیل ها. این نوع خوراکی ها می توانند ترمیم دندان شما را بشکنند یا لب پر کنند.
  • خوراکی های چسبناک مانند استیک و آبنبات. این خوراکی ها می توانند باعث کنده شدن روکش دندان شما شوند یا به طور بالقوه باعث سست شدن آن در جای خود شوند. علاوه بر این، هنگام انتخاب میان وعده خود مراقب روکش دندان خود باشید.
  • پاپ کورن و آجیل. گاز زدن روی آجیل یا به طور تصادفی روی مغز نپخته پاپ کورن می تواند برای روکش دندان شما مضر باشد.
  • اگر از آن دسته افرادی هستید که جویدن یخ را دوست دارند، مهم است که این کار را ترک کنید زیرا این کار می تواند به روکش دندان شما آسیب بزند.
  • سبزیجات خام. مصرف سبزیجات پخته توصیه می شود نه سبزیجات خام. سبزیجات پخته نرم تر هستند و به ترمیم دندان شما آسیب یا صدمه نمی زنند.

نکات دیگر برای حفظ روکش دائمی

علاوه بر رژیم های غذایی که در بالا معرفی شدند که باید از آنها اجتناب کنید، برخی از سبک های زندگی و رفتارهای خاصی وجود دارند که در صورت داشتن روکش دندان باید انتخاب یا از آنها اجتناب کنید، این موارد عبارتند از:

  • استفاده از دندان ها به عنوان ابزار: هرگز از دندان های خود به عنوان ابزار استفاده نکنید، آنها هرگز ابزار نیستند. تا حد امکان سعی کنید از دندان های خود برای باز کردن بسته ها، جویدن ناخن ها، کندن برچسب ها از روی لباس ها و باز کردن چوب پنبه های روکشی استفاده نکنید. انجام این کارها می تواند هم به دندان های طبیعی و هم به روکش های دندانی شما آسیب برساند.
  • مسواک زدن و نخ دندان کشیدن به طور منظم: روکش های دندانی به مراقبت ویژه از دهان نیاز ندارند. درست مانند دندان های طبیعی می توان از آنها مراقبت کرد. بنابراین، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن حداقل دو مرتبه در روز با یک مسواک نرم و خمیر دندان فلورایده غیر ساینده می تواند طول عمر روکش دندان شما را افزایش دهد.
  • یک قرار ملاقات منظم (یا حداقل هر شش ماه یکبار) با دندانپزشک خود برای پاکسازی ها و معاینات دندانی تعیین کنید: این راهکار مهم است، خواه روکش دندان داشته باشید یا خیر.
  • از خوردن غذاها و نوشیدنی های تیره رنگ پرهیز کنید: اکثر روکش های دندانی از پرسلن با کیفیت ساخته شده اند که در برابر تغییر رنگ و لکه مقاوم هستند. با این حال، لبه های روکش های پرسلن به دلیل مصرف غذاها و نوشیدنی های تیره رنگ، می توانند به مرور زمان به صورت خود به خود دچار تغییر رنگ شوند. برعکس، غذاها و نوشیدنی های تیره رنگ ممکن است رنگ دندان های طبیعی شما را تغییر دهند و باعث شوند که دندان ها تیره تر یا زردتر از روکش دندان به نظر برسند.

با دنبال کردن دستورالعمل های فوق به صورت دقیق، می توانید از روکش دندان خود محافظت کرده و سرمایه خود را حفظ خواهید کنید.

بیمارانی که دندان های لکه دار، بد رنگ شده، آسیب دیده، شکسته یا پوسیده دارند، می توانند از روکش های دندانی بهره مند شوند. روکش دندانی برای پوشاندن و تقویت دندان های آسیب دیده ارائه می شوند.

گرچه روکش های دندانی با دوام هستند، اما مستعد شکستن یا لب پر شدن هستند. دندانپزشک شما درباره انواع غذاهایی که باید آنها را انتخاب کنید یا از آنها اجتناب کنید تا از روکش دندان و سلامت عمومی دهان خود محافظت کنید، صحبت خواهد کرد.

دنچرها پروتزهای مصنوعی دندانی ساخته شده از آکریلیک (پلاستیک)، نایلون یا فلز می باشند. آنها به خوبی روی لثه های جای می گیرند تا جایگزین دندان های از دست رفته باشند و از بروز مشکلات احتمالی ناشی از خالی ماندن جای آنها جلوگیری نمایند.

فواصل خالی به جا مانده از دندان های از دست رفته می توانند موجب بروز مشکلات متعددی در غذا خوردن و حرف زدن شود، بعلاوه دندان های واقع در طرفین فضای خالی می توانند به صورت زاویه دار به سمت آن جایجا شوند.

گاهی اوقات نیاز است همه دندان ها کشیده شوند و جایگزینی برای آنها قرار داده شود. بنابراین، ممکن است شما نیز به یکی از راهکارهای زیر داشته باشید:

  • پروتزهای مصنوعی دندانی کامل (دست دندان کامل)- که جایگزین همه دندان های قوس دندانی بالا یا پایین می شوند، یا
  • پروتزهای پارسیل- که تنها جایگزین یک یا چند دندان می شوند.

علاوه بر این، اگر شما نیاز به دست دندان های کامل داشته باشید، پروتزهای دندانی می توانند از بروز مشکلات برای غذا خوردن و نیز حرف زدن پیشگیری کنند، بعلاوه می توانند ظاهر لبخند شما را نیز بهبود دهند و اعتماد به نفس از دست رفته شما را بازگردانند.

در این مقاله اطلاعات کافی برای افرادی وجود دارد که به فکر دریافت پروتزهای مصنوعی دندانی هستند، و نیز توصیه هایی برای افرادی دارد که قبلاً آنها را دریافت کرده اند. ابتدا اجازه دهید به این موضوع بپردازیم که چرا ممکن است دندان ها از دست بروند.

علل از دست رفتن دندان ها

از دست رفتن دندان ها دلیل اصلی برای رفتن افراد به سراغ پروتزهای مصنوعی است. چند دلیل اصلی دیگر نیز برای از دست رفتن دندان ها وجود دارد، از جمله:

  • بیماری پریودنتال (شایع ترین دلیل)
  • کشیدن دندان
  • بالا رفتن طبیعی سن
  • مراقبت های نامناسب بهداشتی دهان و دندان
  • پوسیدگی های دندانی متعدد
  • حوادث فک و صورت

بعلاوه شما بیشتر در معرض خطر از دست رفتن دندان قرار دارید، اگر:

  • بالاتر از 35 سال هستید.
  • مرد هستید.
  • سیگار می کشید یا محصولات تنباکو استفاده می کنید.
  • آرتروز روماتوئید دارید.
  • دیابت یا فشار خون بالا دارید.
  • پاکسازی های تخصصی و معاینات دندان ها (هر شش ماه یک مرتبه) را نادیده می گیرید.
  • مراقبت های خانگی دندان ها (دو مرتبه مسواک زدن در طول روز، نخ دندان کشیدن، و شستشوی دهان با دهانشویه) را نادیده می گیرید.

افراد بزرگسال مسن تر بیشتر در معرض خطر از دست رفتن دندان ها ناشی از بیماری لثه، حفره ها و پوسیدگی های دندانی، مراقبت های ضعیف دندانی، و بالا رفتن طبیعی سن قرار دارند. کشیدن دندان و حوادث دندانی نیز از جمله عواملی هستند که موجب از دست رفتن دندان ها می شوند. در چنین مواردی استفاده از پروتزهای مصنوعی ضرورت پیدا می کند.

دنچر یا دندان یا پروتز مصنوعی

دنچر یا دندان یا پروتز مصنوعی

انواع پروتزهای مصنوعی

دست دندان کامل

در صورتی که شما همه دندان های خود در یک قوس دندانی را از دست داده باشید یا نیاز باشد همه آنها کشیده شوند، یا اگر دست دندان کامل قدیمی دارید، لازم است یک دست دندان جدید دریافت کنید.

پروتزهای مصنوعی دندانی عموماً به محض کشیده شدن دندان ها قابل استفاده هستند، به این معنا که شما هیچ بازه زمانی بدون دندان نخواهید بود. پروتزهای مصنوعی محکم روی لثه ها و استخوان فک شما قرار خواهند گرفت.

اما اگر بلافاصله پس از کشیدن دندان پروتز مصنوعی شما کار گذاشته شود، شکل لثه ها و استخوان شما نسبتاً سریع تغییر خواهد کرد و به احتمال زیاد نیاز خواهد بود پس از چند ماه تغییراتی در پروتزهای مصنوعی شما ایجاد شود یا مجدداً ساخته شوند.

گاهی اوقات نیز ممکن است نیاز باشد اجازه داده شود لثه ها بهبود پیدا کنند و شکل آنها تغییر کند، قبل از آنکه بتوان پروتزهای مصنوعی را در جای خود قرار داد.

شما برای ساخت پروتزهای مصنوعی خود می توانید به دندانپزشک یا یک تکنسین دندانپزشکی بالینی مراجعه کنید.

تفاوت بین دندانپزشک و تکنسین دندانپزشکی بالینی (متخصص در ساخت پروتز های دندانی) به قرار زیر می باشند:

  • دندانپزشک اندازه گیری ها و قالب گیری های لازم را از دهان شما انجام خواهد داد، و سپس دستور ساخت دست دندان کامل یا پروتز مصنوعی شما را به تکنسین خواهد داد.
  • تکنسین دندانپزشکی بالینی دست دندان کامل شما را مستقیماً و بدون دیدن دندانپزشک شما خواهد ساخت (گرچه لازم است برای چکاپ های دندانی به طور منظم به دندانپزشک خود مراجعه نمایید).

بر اساس قالب گرفته شده از دهان شما ابتدا یک پروتز امتحانی ساخته می شود. دندانپزشک یا تکنسین آن را داخل دهان شما بررسی خواهند کرد تا ببینند به خوبی داخل دهان جای می گیرد و نیز ظاهر آن را نیز ارزیابی خواهند کرد. شکل و رنگ ممکن است قبل از ساخت پروتز نهایی تغییر داده شوند.

پروتزهای پارسیل

پروتزهای پارسیل به گونه ای طراحی می شوند که فاصله به جای مانده از افتادن یک یا چند دندان از دست رفته کنار یکدیگر در یک قوس دندانی را پر کنند. آنها یک پلیت پلاستیکی، نایلونی، یا فلزی با تعدادی دندان مصنوعی متصل به آن هستند. پروتزهای پارسیل به دو صورت ثابت و متحرک ساخته می شوند:

پروتزهای پارسیل ثابت

پروتزهای پارسیل ثابت (FPD) که بریج های بر پایه ایمپلنت یا دندان نیز نامیده می شوند، در آنها از دندان های طبیعی موجود یا ایمپلنت های دندانی به عنوان تکیه گاه استفاده می شود. بر خلاف دست دندان های کامل یا پروتزهای پارسیل متحرک، این نوع پروتزها متحرک نیستند.

مزایای پروتزهای پارسیل ثابت:
  • بهبود زیبایی
  • ایجاد احساس امنیت بیشتر برای بیمار
  • محکم تر بودن آنها نسبت به پروتزهای متحرک
  • ثبات در محل قرار گیری دندان ها و بایت بهتر
  • محافظت بیشتر از ساختار دندانی
معایب پروتزهای پارسیل ثابت:
  • بازگشت ناپذیر بودن ساختار از دست رفته دندان های طبیعی که به عنوان تکیه گاه استفاده شده اند.
  • دندان های تکیه گاه بیشتر در معرض خطر پوسیدگی دندان قرار دارند.
  • خطر آسیب بیشتر به پریودنشویم و پالپ دندان.
  • هزینه تعویض بیشتر در مقایسه با پروتزهای مصنوعی متحرک.
دنچر یا دندان یا پروتز مصنوعی

دنچر یا دندان یا پروتز مصنوعی

پروتزهای پارسیل متحرک

این نوع پروتزها از دندان های مصنوعی تشکیل شده اند که به یک پایه پلاستیکی همرنگ لثه ها متصل شده است. این نوع پروتزها برای استحکام بیشتر معمولاً روی یک چارچوب فلزی ساخته می شوند و با چفت های فلزی روی تعدادی از دندان های طبیعی قفل می شوند، که آن را بدون هیچ خطری در جای خود داخل دهان شما نگه می دارد. آنها می توانند به راحتی باز شده و از دهان خارج شوند. گاهگاهی، چفت ها می توانند از مواد همرنگ دندان ها یا لثه ها ساخته شوند، گرچه این نوع چفت ها همیشه هم مناسب نیستند زیرا به نظر می رسند شکننده تر از فلز باشند. دندانپزشک می تواند دهان شما را اندازه گیری کند و دستور ساخت پروتز پارسیل شما را به تکنسین بدهد.

مراقبت از پروتزهای مصنوعی

ممکن است آغاز استفاده از پروتزهای مصنوعی کمی عجیب باشد، اما شما خیلی زود به استفاده از آنها عادت خواهید کرد. در ابتدا، نیاز است به صورت تمام وقت از پروتزهای مصنوعی استفاده کنید، حتی حین خواب. دندانپزشک یا تکنسین به شما توصیه خواهند کرد که آیا قبل از خواب لازم است پروتز خود را خارج کنید یا خیر.

همیشه نیاز نیست در طول شب پروتزهای مصنوعی از دهان خارج شوند، اما این کار می تواند اجازه دهد لثه های شما حین خواب استراحت کنند.

اگر پروتزهای مصنوعی را از دهان خارج می کنید، باید آنها را مرطوب نگهداری کنید- برای مثال، داخل آب یا کیسه پلی اتیلن با مقداری پنبه مرطوب داخل آن، یا در محلول مناسب تمیز کردن شبانه پروتز. این کار از خشک شدن پروتزهای مصنوعی و تغییر شکل آنها جلوگیری خواهد کرد.

بهداشت دهانی

وقتی از پروتزهای مصنوعی استفاده می کنید، تمیز نگهداشتن دهان به اندازه زمانی که دندان طبیعی داشته اید مهم است. برای پیشگیری از پوسیدگی دندان ها، بیماری لثه و دیگر مشکلات دندانی، شما باید دندان های باقی مانده داخل دهان و نیز لثه و زبان خود را هر روز صبح و شب ها قبل از رفتن به رختخواب با خمیر دندان فلورایده تمیز کنید.

پاکسازی پروتزهای مصنوعی

مهم است که به طور منظم پلاک های دندانی و ذرات غذا را از روی پروتزهای دندانی خود پاک کنید. علت این است که پروتزهای مصنوعی دندانی کثیف و آلوده می توانند منجر به بروز مشکلات دیگری مانند بوی بد دهان، بیماری لثه، پوسیدگی دندان ها، و برفک دهان شوند.

به همان اندازه ای که دندان های طبیعی خود را تمیز می کرده اید باید برای پاکسازی پروتزهای مصنوعی نیز زمان بگذارید (حداقل دو مرتبه در طول روز: هر صبح و شب).

بعلاوه شما باید:

  • شما باید قبل از غوطه ور کردن پروتزهای مصنوعی خود آنها را با خمیر دندان یا صابون مسواک بزنید و با آب بشویید تا ذرات غذای روی آنها زدوده شوند.
  • برای برطرف کردن لکه ها و باکتری ها، آنها را در محلول گازدار تمیز کننده پروتزهای مصنوعی – و قرص های تمیز کننده پروتزهای مصنوعی غوطه ور کنید (دستور العمل های شرکت سازنده را دنبال کنید).
  • به همان اندازه ای که دندان های طبیعی خود را مسواک می زده اید، پروتزهای مصنوعی را نیز مسواک بزنید (از محکم ساییدن آنها خودداری کنید).

در صورت افتادن آنها از دست شما امکان شکسته شدن آنها وجود دارد، بنابراین باید آنها را بالای یک حوله یا سینک پر از آب تمیز کنید، یا هر چیز نرم دیگری مانند حوله تا شده تمیز کنید.

نحوه غذا خوردن با پروتزهای مصنوعی

وقتی به تازگی استفاده از پروتزهای مصنوعی را آغاز کرده اید، شما باید غذاهای نرم بخورید و آن را به قطعات کوچکتر تبدیل کنید و آن را آرام و با استفاده از هر دو طرف دهان بجوید.

از جویدن آدامس و هر غذای چسبناک، سفت، یا دارای تکه های تیزی خودداری کنید/

شما می توانید به تدریج خوردن خوردن دیگر انواع غذاها را آغاز کنید تا وقتی که به رژیم غذایی قدیمی خود باز گردید. هرگز از خلال دندان استفاده نکنید.

چسب های پروتزهای مصنوعی

اگر پروتز مصنوعی شما به خوبی در جای خود قرار بگیرد، شما الزاماً نیازی به استفاده از چسب های مخصوص برای ثابت کردن آنها نخواهید داشت. اما اگر استخوان فک شما به میزان قابل توجهی تحلیل رفته باشد، چسب ها ممکن است تنها راه برای کمک به شما در نگهداشتن پروتزهای مصنوعی دندانی در جای خود باشند. در این صورت، دندانپزشک یا تکنسین دندانساز شما آنها را به شما پیشنهاد خواهند داد.

گاهگاهی، ممکن است برخی افراد وقتی از چسب های پروتز استفاده می کنند با پروتزهای مصنوعی خود احساس راحتی بیشتری داشته باشند. برای استفاده از آنها دستور العمل های تولید کننده را دنبال کنید و از استفاده مقادیر زیاد چسب خودداری کنید. چسب ها می توانند با مسواک زدن با آب و صابون از روی پروتزها کنده شوند. لازم است باقی مانده های چسب ها از داخل دهان با دستمال تمیز مرطوب خارج شوند.

چه زمانی باید به دندانپزشک مراجعه کرد؟

اگر پروتز مصنوعی دندانی دارید (حتی دست دندان کامل) باید به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید تا هر گونه مشکلی را، در صورت وجود، بررسی نمایند.

اگر شما به خوبی از پروتزهای مصنوعی دندانی خود مراقبت کنید، آنها چندین سال برای شما دوام خواهند داشت. اما بالأخره لثه ها و استخوان فک شما تحلیل خواهد رفت، که به این معناست که ممکن است به اندازه قبل به خوبی روی لثه های شما قرار نخواهند گرفت و ممکن است شل شوند، یا اینکه حتی ممکن است دچار ساییدگی شوند.

در صورت مواجه شدن با مشکلات زیر حتماً به دندانپزشک مراجعه کنید:

  • هنگام حرف زدن پروتزهای شما صدای کلیک می دهند.
  • دنچرهای شما می لغزند، یا اینکه حس می کنید دیگر به خوبی اندازه نیستند.
  • پروتزهای شما احساس ناخوشایند و ناراحتی بوجود می آورند.
  • آنها به صورت کاملاً قابل مشاهده ای دچار ساییدگی شده اند.
  • شما علائم بیماری لثه، یا پوسیدگی دندان دارید، مانند خونریزی از لثه ها یا بوی بد دهان.

اگر پروتزهای مصنوعی که به خوبی جای نمی گیرند یا ساییده شده اند تعویض نشوند، آنها می توانند موجب بروز ناراحتی های بزرگی شوند و در نهایت باعث بروز زخم یا عفونت های داخل دهان یا مشکل حین غذا خوردن و حرف زدن خواهند شد.

روکش های دندانی کلاهک هایی هستند که روی دندان ها یا ایمپلنت های دندانی را پوشش می دهند. دندانپزشکان اغلب روکش های دندانی را به عنوان راهی برای حمایت از دندان های شکسته، ضعیف، یا بد شکل توصیه می کنند.

روکش های دندانی می توانند برای پوشش دادن دندان هایی استفاده شوند که خیلی ساییده شده اند یا به شدت بد رنگ شده اند. علاوه بر این، می تواند همراه با بریج ها برای استحکام بخشیدن به دندان ها استفاده شود.

وقتی صحبت از موادی به میان می آید که برای ساخت روکش های دندانی استفاده می شوند، شما چند گزینه ممکن در اختیار دارید، از جمله سرامیک و فلز. گزینه دیگری که اکنون برای برخی افراد فراهم است روکش زیرکونیا است.

روکش های زیرکونیا از اکسید زیرکونیوم ساخته می شوند، یک نوع فلز بسیار با دوام که با تیتانیوم ارتباط دارد، گرچه به عنوان نوعی روکش سرامیکی دسته بندی می شود.

مزایای روکش دندان زیرکونیا

روکش هایی که از زیرکونیا ساخته شده اند روز به روز بیشتر استفاده می شوند و مزایای متعددی ارائه می دهند.

استحکام

یکی از بزرگ ترین مزایای روکش های زیرکونیا استحکام و و دوام است. به میزان فشاری فکر کنید که دندان های عقب دهان شما به غذایی که می جوید وارد می کنند.

لازم است روکش های شما از مواد محکمی ساخته شوند، بنابراین زیرکونیا ممکن است گزینه خوبی برای روکش های دندان های عقب دهان باشد. علاوه بر این، از آنجا که زیرکونیا محکم است، دندانپزشک مجبور نخواهد بود آماده سازی زیادی روی دندان ها انجام دهد.

دوام

روکش هایی که از زیرکونیا ساخته می شوند مانند روکش های دیگری که از فلز ساخته می شوند می توانند بیش از 5 سال دوام داشته باشند. این نوع روکش ها که که روکش های یکپارچه زیرکونیا نامیده می شوند، بسیار با دوام هستند.

سازگاری با بدن انسان

زیرکونیا به دلیل سازگاری آن با بدن انسان انتخای بسیاری از دندانپزشکان است، به این معنا که احتمال واکنش نشان دادن بدن یا واکنش ایمنی مانند التهاب نسبت به آن اندک است. علاوه بر این، تنها در موارد نادری سمیت سلولی ایجاد می کند.

یک روزه بودن فرایند

بسیاری از دندانپزشکان می توانند در مطب خود روکش های زیرکونیا را بسازند، به جای آنکه قالب دندان های شما را برای ساخت روکش به لابراتوار ارسال کنند. بنابراین قادر خواهند بود در یک جلسه روکش ها را روی دندان های شما بچسبانند.

در فرایند CEREC، ترمیم های زیبایی اقتصادی سرامیکی یک جلسه ای، از فناوری طراحی و ساخت با کمک کامپیوتر (CAD/ CAM) برای بالا بردن سرعت این روند استفاده می کند. دندانپزشکان از دستگاه تراشکاری دندانپزشکی برای ساخت روکش های دندانی از یک بلوک زیرکونیا استفاده می کنند.

این روند نیاز به دو جلسه برای ساخت روکش را از بین می برد. با این حال، این فناوری در همه مطب های دندانپزشکی نیز پیدا نمی شود یا همه دندانپزشکان روکش های زیرکونیا کار نمی کنند.

روکش دندانی زیرکونیا

روکش دندانی زیرکونیا

معایب روکش زیرکونیا

مانند بسیاری از فرایندهای دندانپزشکی دیگر، روکش های زیرکونیا نیز ممکن است معایبی داشته باشند:

تطبیق رنگ آنها با دندان های دیگر می تواند دشوار باشد

یکی از معایب احتمالی روکش های زیرکونیا ظاهر مات آنها است که می تواند باعث شود کمتر طبیعی به نظر برسد. این بویژه در مورد روکش های یکپارچه زیرکونیا صدق می کند که تناه از زیرکونیا ساخته می شوند، گرچه ممکن است این برای دندان های عقب دهان مسئله مهمی نباشد.

احتمال ساییدگی دندان های مقابل آنها

برخی دندانپزشکان در استفاده از روکش های زیرکونیا در برخی موقعیت ها، تردید می کنند، زیرا سختی زیرکونیا می تواند موجب ساییدگی دندان های روبرو شود. گرچه ممکن است این نگران کننده باشد، اما برخی تحقیقات نشان می دهند به احتمال زیاد پرسلن فلدسپاتیک بیشتر از زیرکونیا موجب ساییدگی مینای دندان های روبرو می شود.

روکش زیرکونیا با پرسلن

شما به تازگی یاد گرفته اید که زیرکونیا به دلیل مات بودن مواد، کمی با بقیه دندان های شما تطبیق رنگ دارد. به همین دلیل است که برخی دندانپزشکان هنگام ساخت روکش های زیرکونیا یک لایه پرسلن روی آنها می کشند.

روکشی که از زیرکونیا با یک لایه پرسلن ساخته می شود ظاهر طبیعی تری دارد و رنگ آن به راحتی می تواند با رنگ دندان های اطراف تطبیق پیدا کند.

به گفته برخی متخصصان، لایه پرسلن می تواند باعث شود احتمال لب پر شدن، یا تراشه تراشه یا لایه لایه کنده شدن از روکش افزایش پیدا کند. این ممکن است موضوعی تأمل برانگیز باشد.

روکش دندانی زیرکونیا

روکش دندانی زیرکونیا

فرایند ساخت روکش زیرکونیا

دو نوع فرایند اصلی برای نصب روکش های دندانی وجود دارد. دندانپزشک شما می تواند دندان شما را آماده کند و در طول جلسه نخست یک روکش موقت روی آن قرار دهد و در جلسه دوم روکش دائمی را روی دندان بچسباند.

یا، اگر دندانپزشک شما فناوری CEREC داشته باشد می تواند در یک روز روکش دائمی شما را آماده کند و روی دندان بچسباند.

فرایند دو جلسه ای

  • دندانپزشک ابتدا از دهان شما یک تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس خواهد گرفت و دندان های شما را برای فرایند آماده خواهد کرد، که ممکن است نیز به بی حسی موضعی داشته باشد.
  • در صورت لزوم، بخشی از لایه بیرونی دندان ها تراشیده می شود.
  • از دندان ها قالب گرفته می شود.
  • یک روکش موقت روی دندان ها قرار می گیرد.
  • قالب ها برای ساخت روکش به لابراتوار دندانپزشکی ارسال می شوند.
  • دندانپزشک از شما می خواهد یک جلسه دیگر برای دریافت روکش های دندانی مراجعه کنید.

فرایند یک جلسه ای

طی این فرایند دندانپزشک کارهای زیر را انجام خواهد داد:

  • دهان شما را معاینه خواهد کرد، عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس خواهد گرفت، دندان های شما را برای فرایند آماده خواهد کرد، که می تواند شامل استفاده از بی حس کننده های موضعی باشد.
  • استفاده از اسکن دیجیتالی گرفته شده از عکس ها برای ساخت روکش داخل مطب.
  • روکش در جای خود چسبانده می شود.

نکته پایانی …

اگر برای یکی از دندان های خود نیاز به روکش های دندانی دارید، روکش های زیرکونیا گزینه خوبی هستند. روکش های زیرکونیا مزایای متعددی ارائه می دهند، از جمله دوام آنها. اما هنگام بحث در مورد آنها با دندانپزشک حتماً در مورد معایب آنها نیز صحبت کنید.