ایمپلنت های دندان بهترین جایگزین برای دندان های از دست رفته هستند که موفقیت کاشت آنها به اسئو اینتگریشن یا همان پیوند مستقیم عملکردی و ساختاری ایمپلنت و استخوان فک بستگی دارد. مکانیزم اسئواینتگریشن شبیه مدل سازی مجدد استخوان و بهبود آن است. موفقیت کاشت ایمپلنت به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله بیماری ها و شرایط سیستمیکی که به نظر می رسد سلامت دهان و دندان ها را تحت تأثیر قرار می دهند. داروهایی که بیمار به طور مداوم مصرف می کند می توانند در فرایند بازگردش و بهبود اختلال ایجاد کنند و اسئواینتگریشن را تحت تأثیر قرار دهند، در نتیجه موجب از دست رفتن و شکست زود هنگام ایمپلنت دندانی شوند. در این مقاله به معرفی داروهایی می پردازیم که ایمپلنت های دندان را تحت تأثیر قرار می دهند.

تاثیر داروها در موفقیت کاشت ایمپلنت

داروهای ضد افسردگی Antidepressants

در مطالعاتی که اخیراً صورت گرفته اند مشخص شده است که یک دسته خاص از داروهای ضد افسردگی تأثیر چشمگیری روی شکست کاشت ایمپلنت دارند. افرادی که از “اس اس آر آی” ها (SSRIs) (یا همان مهارکننده های انتخابی باز جذب سرتونین) استفاده می کنند بیشتر از سایر افراد شکست درمان کاشت ایمپلنت دندان را تجربه می کنند. تصور می شود  SSRIها با کاهش حجم استخوان مرتبط باشند. این دسته از داروهای ضد افسردگی عبارتند از پروزاک Prozac، زولوفت Zoloft، سیپرامیل Cipramil، و لولوکس Lovox.

تاثیر داروها در موفقیت کاشت ایمپلنت

بیس فسفونات ها Bisphosphonates

بیس فسفونات ها دسته ای از داروها هستند که برای درمان پوکی استخوان تجویز می شوند. مکانیزم عمل این داروها به گونه ای است که موجب مسدود شدن سلول هایی می شوند که مواد معدنی استخوان ها را از بین می برند تا تراکم استخوان را بهبود دهد. مشکل این است که برای بهبود استخوان پس از کاشت ایمپلنت، از بین بردن استخوان به اندازه تولید آن مهم است، به این معنا که اگر از این داروها استفاده می کنید برای بدن شما پذیرش ایمپلنت دندانی دشوارتر خواهد بود.

تاثیر داروها در موفقیت کاشت ایمپلنت

داروهای غیر استروئیدی ضد التهاب NSAIDs

داروهای غیر استروئیدی ضد التهاب یک دسته از پر استفاده ترین داروها هستند که برای تسکین درد مورد استفاده قرار می گیرند و مصرف آنها به نسخه پزشک نیاز ندارد. این داروها شامل ایبوپروفن ibuprofen (نوروفن Nurofen، اودیل Advil)، دیکلوفناک diclofenac (ولتارن Voltaren، دیناک Dinac)، ناپروکسن naproxen (ناپروسین Naprosyn، آلیو Aleve) و سلکوکسیب celecoxib (سلبرکس  Celebrex) هستند. برخی مطالعات نشان می دهند که این دسته از داروها می توانند مانع بهبود استخوان شوند. شاید مطالعاتی که روی این دسته از داروها صورت گرفته اند نتایج مشابهی نداشته باشند، اما توصیه همه متخصصان کاشت ایمپلنت این است که اگر شما ریسک فاکتورهای شکست کاشت ایمپلنت را دارید، حتماً از مصرف NSAIDها خودداری کنید.

تاثیر داروها در موفقیت کاشت ایمپلنت

آنتی بیوتیک ها

نتایج مطالعات حاکی از آن است که برخی آنتی بیوتیک ها مانع رشد استخوان می شوند. فلوروکینولون ها Fluoroquinolones اصلی ترین دسته آنتی بیوتیک ها هستند که منجر به بروز مشکلات رشد استخوان و مانع بهبود آن می شوند. چندین آنتی بیوتیک از این دسته داروها منجر به بروز مشکلاتی در رشد استخوان ها شده اند، از جمله سیپروفلوکساسین ciprofloxacin، لووفلوکساسین levofloxacin، نورفلوکساسین norfloxacin، و اُفلوکساسین ofloxacin. خبر بد اینکه، گاهی اوقات این داروها برای کنترل بیماری لثه استفاده می شوند که می توانند برای ایمپلنت های دندانی تهدید کننده باشند. خبر خوب اینکه، آنتی بیوتیک های دیگری هستند که هیچ تأثیری روی رشد استخوان ها ندارند و به راحتی می توان از آنها استفاده کرد.

تاثیر داروها در موفقیت کاشت ایمپلنت

سیکلوسپورین Cyclosporine

سیکلوسپورین A (CsA) یکی از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن است که برای پیشگیری از عدم پذیرش عضو پیوند شده از سوی بدن و درمان بیماری های مربوط به سیستم ایمنی بدن تجویز می شود. تحقیقات بسیاری نشان می دهند این دارو روی اسئواینتگریشن تأثیر منفی می گذارد. استفاده طولانی مدت از این دارو روی بهبود استخوان پیرامون ایمپلنت دندان تأثیر منفی دارد.

تاثیر داروها در موفقیت کاشت ایمپلنت

گلوکوکورتیکوئیدها Glucocorticoids

گلوکوکورتیکوئیدها داروهایی هستند که برای کاهش التهاب در بیماری های مزمن مانند آسم، روماتیسم مفصلی، بیماری روده ملتهب، و نیز بیماری خود ایمنی مورد استفاده قرار می گیرند. پوکی یا تحلیل استخوان یکی از شایع ترین عوارض جانبی استفاده طولانی مدت با دوز بالای این دارو است که می تواند روی اسئواینتگریشن تأثیر منفی داشته باشد.

تاثیر داروها در موفقیت کاشت ایمپلنت

الکل

الکل یکی از پر استفاده ترین داروها در سراسر دنیاست و افراد بسیاری به مصرف خوراکی آن اعتیاد دارند. الکل یکی از مواد آرام کننده سیستم عصبی مرکزی است که می تواند تأثیرات سیستمیک مخرب و گسترده ای در پی داشته باشد. نتایج تحقیقات حاکی از آن است که این ماده می تواند سیستم عصبی، سیستم گوارش، سیستم ایمنی، کبد و سیستم قلب و عروق را تحت تأثیر قرار دهد. الکل می تواند مانع فعالیت استئوکلاست ها شود و از کیفیت استخوان بکاهد و موجب شود ترمیم استخوان با تأخیر صورت بگیرد. مصرف الکل یکی از ریسک فاکتورهای پوکی استخوان است، در نتیجه افرادی که الکل مصرف می کنند تراکم استخوان کمتری دارند، به همین دلیل پیوند مستقیم ایمپلنت دندان و استخوان کاهش می یابد.

داروهای شیمی درمانی

شیمی درمانی عبارت است از استفاده از داروهایی (سیتوستاتیک و سیتوتوکسیک) که مانع تکثیر سلول های سرطانی می شوند، و در نهایت می توانند موجب نابودی آنها شوند. مهم ترین نقاط ضعف داروهای مورد استفاده در شیمی درمانی غیر انتخابی بودن آنها است. زیرا علاوه بر هدف قرار دادن سلول هایی که با سرعت رشد می کنند، روی سلول های عادی که چرخه سلولی سریعتری دارند، مانند سلول های مغز استخوان، سلول های فولیکول مو، و سلول های اپیتلیال دستگاه گوارش نیز تأثیر می گذارند. به همین دلیل این داروها می توانند روی روند اسئواینتگریشن ایمپلنت دندان و استخوان فک تأثیر منفی داشته باشند.

جمع بندی

از آنجا که داروهای مصرفی شما می توانند روی روند اسئواینتگریشن ایمپلنت و استخوان فک تأثیر منفی داشته باشند ضرورت دارد که پیش از آغاز فرایند کاشت ایمپلنت، متخصص شما از تمام داروهایی که مصرف می کنید مطلع باشد.