بخش تخصصی جراحی افزایش طول تاج دندان
افزایش طول تاج دندان یکی از روشهای جراحی است که به منظور افزایش ساختار طول دندان از بالای لثه صورت میگیرد و هدف اصلی آن حفظ سلامت و بهبود زیبایی فرد میباشد. این نوع جراحی شامل برداشت بافت سخت و نرم لثۀ پیرامون دندان میباشد که نتیجۀ آن افزایش طول ساختار قابل رویت دندان است. لیزر یکی از روشهای جایگزین، و موثر است که نتایجی فوقالعاده همراه با رضایت بیمار در بر خواهد داشت.
مقایسه ایمپلنت های All-on-4، All-on-6 و All-on-8
/0 نظرها/در مشکلات عمومی دندان و لثه, مقالات آموزشی کاشت ایمپلنت /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6، و All-on-8 چه نوع ایمپلنتی هستند؟ آنها ایمپلنت هایی هستند که برای جایگزینی دندان های از دست رفته استفاده می شوند، اگر اکثر یا همه دندان های بیمار از دست رفته باشند. علاوه بر استفاده از بریج های دندانی که در آنها دو دندان طبیعی باقی مانده به عنوان تکیه گاه استفاده می شوند، ایمپلنت های دندانی راهکارهایی دائمی برای از دست رفتن دندان ها هستند، با این تفاوت که ایمپلنت ها نقش تکیه گاه بریج های دندانی را ایفا می کنند که آنها را به یکدیگر متصل می کنید تا یک ردیف دندان مصنوعی تشکیل دهند که ظاهر و عملکردی درست شبیه دندان های طبیعی دارند.
از آنجا که فرد برای استفاده از آنها باید تصمیم بگیرد، هیچ پاسخ یا تصمیم غلطی وجود ندارد. این به بیمار بستگی دارد که چه تعداد ایمپلنت استفاده شوند. علاوه بر این، این تصمیم به توپوگرافی دهان بیمار نیز بستگی دارد، از جمله چه تعداد دندان طبیعی باقی مانده است. ایمپلنت های All-on-8 (با کمک هشت ایمپلنت دندانی) زمانی بهترین انتخاب هستند که هیچ دندانی داخل دهان باقی نمانده باشد، که به دندانپزشک آزادی عمل بیشتری در کاشت ایمپلنت می دهند. با این حال، حتی با وجود تعدادی دندان طبیعی برای تحمل فشار یا قرار گرفتن به عنوان پایه، هنوز هم می توان از آنها استفاده کرد.
ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8
تفاوت های ایمپلنت های دندانی دندانی All-on-4، All-on-6، و All-on-8 و عملکرد آنها
داستان طولانی ایمپلنت های دندانی را اینگونه می توان کوتاه کرد که، همه انواع ایمپلنت های دندانی all-on درمان های دندانی هستند که می توانند برای کمک به بازسازی دندان از دست رفته استفاده شوند که در یک یا هر دو قوس دندانی از دست رفته اند. بر خلاف دندان های مصنوعی سنتی، آنها کمک می کنند دندان های مصنوعی بیمار دائمی شوند، در نتیجه، دندان ها، لبخند، و بایت شما همگی به طور همزمان ثابت می شوند.
این روش های کاشت ایمپلنت، مقرون به صرفه ترین و عملی ترین روش های بازگرداندن همه دندان های از دست رفته، بدون روش پر هزینه و دردناک قرار دادن ایمپلنت داخل تک تک حفره های دندان های از دست رفته هستند. به عبارت دیگر:
ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8
بویژه، شکاف های بین دندان های مصنوعی که درست بالای لثه ها قرار دارند، با دندان های از دست رفته تفاوت دارند. بعلاوه، وقتی تعداد ایمپلنت های بیشتری استفاده می شود، فشار روی ایمپلنت ها و فک به صورت یکدست تری توزیع می شود مثل اینکه، چطور یک میز ثبات بیشتری دارد وقتی پایه های بیشتری دارد و به طور یکسان زیر بدنه آن توزیع می شوند. هر چه تعداد ایمپلنت ها بیشتر باشد، پروتزهای دندانی ثابت با ثبات تری خواهید داشت.
کار ایمپلنت های دندانی شبیه سازی فشاری است که توسط دندان ها به آنها وارد می شود. یک یا دو ایمپلنت با یک روکش یا بریج روی آنها، از نظر عملکرد و احساسی که برای فرد استفاده کننده بوجود می آورند، در مقایسه با دندان های مصنوعی شباهت بیشتری به دندان های طبیعی دائمی دارند. نام ” all-on ” در مقدار کامل بودن بریجی ریشه دارد که یک ردیف کامل از دندان ها را پوشش می دهند، و بسته به فرایند انتخاب شده، به 8-4 ایمپلنت متصل می شوند. البته دقت داشته باشید، هر چه تعداد ایمپلنت ها بیشتر باشد، هزینه آنها نیز بیشتر خواهد بود.
ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8
چه انتظاری می توان از راهکارهای ایمپلنت های دندانی All-On داشت؟
اصلی ترین انتظاری که می توان از راهکار دندانی all-on داشت چندین جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی است. برخی کلینیک ها و دندانپزشک ها ایمپلنت های دندانی یک روزه و قرار گیری فوری روکش های دندانی روی آنها را، با استفاده از فناوری های جدید پیشنهاد می دهند، بنابراین لازم نیست دو هفته یا بیشتر صبر کنید تا دندان های مصنوعی جدید خود را دریافت کنید.
به عبارت دیگر، با دریافت این نوع ایمپلنت های دندانی می توانید انتظار داشته باشید اتفاقات زیر رخ دهند:
ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8
ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8
ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8
چگونه درمان با تکنیک All-On عملی است؟
قبل از بهره مند شدن از درمان All-On، لازم است ابتدا CT اسکن، تصاویر رادیو گرافی با اشعه ایکس، یا اسکن دیجیتالی بگیرید. علاوه بر این ممکن است برای شما قالب دندانی تهیه کنند تا کمک کند طراح بریج، بهترین شکل شما را برای بریج یا بریج های شما برای دهان شما با ویژگی های خاص خود و دندان های باقی مانده درآورد. اسکن دیجیتالی این مزیت را دارد که برای لابراتوار دندانپزشکی این امکان را بوجود می آورد که از طریق کامپیوتر، یا CDA (طراحی با کمک کامپیوتر computer-assisted design) یک تصویر سه بعدی از بریج نهایی را طراحی نماید، که سپس می تواند به صورت سه بعدی پرینت گرفته شود و پس از آن به سرعت داخل دهان قرار گیرد.
با این دندان های موقتی است که بهترین شکل ممکن می توانید به سبک عادی زندگی خود بازگردید. یک بار دیگر می توانید به صورت عادی غذا بخورید و بجوید. دیگر نیاز نیست غذای کودک بخورید زیرا هم بریج های نهایی را ندارید، و هم می توانید لبخندی موقتی داشته باشید که تقریباً به اندازه لبخندی که در آینده خواهید داشت زیبا است.
ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8
آیا راهکارهای دندانی All-On توصیه می شوند؟
به لطف راهکار ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-5، All-on-6، و All-on-8، نیاز نیست منتظر بازه زمانی طولانی مدت بهبود و انجام کاشت چندین ایمپلنت باشید. آیا می توانید کاشت 32 ایمپلنت و قرار گرفتن 32 روکش روی آنها را تصور کنید؟ نه تنها غیر ممکن است؛ بلکه به صورت باور نکردنی دردناک و غیر قابل تحمل است و رنجی که مجبورید تحمل کنید به اندازه دوره شکل گیری بچه تا زمان تولد طول خواهد کشید. دیگر نیاز نیست به هزینه آن اشاره کنیم. بعلاوه، در این روش از پرینت سه بعدی و اسکن دیجیتالی استفاده می شود که این امکان را بوجود می آورد که بتوان از خدمات ایمپلنت های یک روزه بهره مند شد تا دیگر نیاز نباشد دوباره به مطب مراجعه کرد یا از روکش های موقت استفاده کرد.
مزیت مهم دیگر استفاده از فرایند all-on این است که احیاء می تواند روی بافت های استخوانی کوچک صورت گیرد، بدون نیاز به تقویت یا پیوند استخوان. به عبارت دیگر، با بهره مند شدن از راهکار all-on تنها با یک جراحی کوچک مواجه خواهید بود، در مقایسه با دریافت چندین ایمپلنت دندانی برای تک تک دندان های از دست رفته. علاوه بر این، هزینه آن به شکلی باور نکردنی کمتر خواهد بود زیرا نیاز به جراحی، درد و ناراحتی، و زمان بهبود اضافی نیست. این بهترین و عملی ترین راهکار برای افرادی است که عذاب گذاشتن و درآوردن و شستن پروتزهای مصنوعی را در سنین پیری خود نمی خواهند.
ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8
ایمپلنت های دندانی All-on-4 و All-on-6؛ کدامیک برای شما بهتر است؟
هر دوی این راهکارها فوق العاده هستند، برای افرادی که می خواهند همزمان برای تعداد زیادی از دندان های خود در یک فک جایگزین قرار دهند. روی هم رفته دوره تنظیم و انطباق و بهبود اندک است و خیلی زمان نمی برد که بیمار فراموش خواهد کرد دندان های داخل دهان او طبیعی نیستند. علیرغم همه اطلاعاتی که در این مقاله ارائه دادیم باید بگوییم تنها دندانپزشک ها و متخصصان کاشت ایمپلنت می توانند مشخص نمایند هر بیمار چه تعداد ایمپلنت برای قرار گرفتن دست دندان ثابت روی آنها نیاز است.
ایمپلنت های all-on با استخوان فک بیمار جوش می خورند. به این معنا که ایمپلنت های دندانی می توانند به اندازه دندان های طبیعی محکم باشند. ایمپلنت ها داخل استخوان فک قرار می گیرند بنابراین لازم است کیفیت آن سنجیده شود، و این هم تنها از عهده دندانپزشک بر می آید. هیچ راهکاری نیست که تنها راهکار خوب ممکن باشد. هر بیمار شرایط متفاوتی دارد و لازم است بر اساس این شرایط تصمیم گیری شود. هر نوع ایمپلنتی که انتخاب شود، به بیمار کمک می کند لبخند زیبای خود را دوباره داشته باشد.
زمان مناسب برای کاشت ایمپلنت پس از کشیدن دندان
/0 نظرها/در مشکلات عمومی دندان و لثه, مقالات آموزشی کاشت ایمپلنت /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
درک تغییرات بافت های نرم و سخت حفره دندان پس از کشیدن دندان و شرایط آناتومی محل محل آینده ایمپلنت دندانی برای دندانپزشک، هنگام تصمیم گیری برای زمان و محل کاشت ایمپلنت دندانی مهم است. در این مقاله قصد داریم به معرفی شرایط لازم برای کاشت ایمپلنت های دندانی پس از کشیدن دندان بپردازیم.
برنامه مناسب برای کاشت ایمپلنت پس از کشیدن یک دندان
بر اساس گزارشات، کاشت ایمپلنت های دندانی برای احیاء راحتی بیمارانی که تعدادی یا همه دندان های خود را از دست داده اند، در دراز مدت موفقیت آمیز است. برای ایمپلنت درمانی، تمرکز از اسئواینتگریشن به احیاء زیبایی جابجا شده است، که در دراز مدت ثابت است. در طول دوره طراحی پیش از جراحی، عوامل متعددی باید ارزیابی شوند و زمان بندی کاشت ایمپلنت ها پس از کشیدن دندان یکی از مهم ترین عواملی است که نتایج زیبایی را تحت تأثیر قرار می دهد.
به شکل سنتی، دندان های مشکل دار کشیده می شدند و حفره ای که از کشیدن دندان باقی می ماند، به حال خود رها می شد تا قبل از کاشت ایمپلنت به مدت 4 تا 6 ماه بهبود یابد. با این حال، پس از کشیدن دندان، در محل آن، نه تنها در ابعاد باکال- لینگوال/ پالاتال (حدود 50 درصد) تغییرات چشمگیری رخ می دهد، بلکه ارتفاع پوسته استخوانی باکال نیز کاهش می یابد. بهبود بافت سخت محل ایمپلنت همراه با تقاضای بیمار، مرکز توجه تحقیقات را به سمت دوره زمانی کوتاه مدت بهبود یا همان کاشت فوری ایمپلنت های دندانی پس از کشیدن دندان سوق داده است. تصور می شد که کاشت ایمپلنت های دندانی در محلی که دندان آن به تازگی کشیده شده است، ممکن است با انقباض تیغه آلوئولار پس از کشیدن دندان تناقض داشته باشد. با این حال، این فرضیه در مطالعات اخیر که روی انسان ها و حیوانات صورت گرفت تأیید نشد.
زمان کاشت ایمپلنت پس از کشیدن دندان
بر اساس روند تغییر شکل استخوان، چهار اصل مختلف برای کاشت ایمپلنت های دندانی تعریف شده اند:
فوری یا نوع 1، زمانی که کشیدن دندان و کاشت ایمپلنت ها به طور همزمان در یک فرایند جراحی انجام می شوند.
نوع 2 یا کاشت زود هنگام ایمپلنت ها همزمان با بهبود بافت نرم، وقتی ایمپلنت ها در مراحل اولیه بهبود (ظرف چهار تا هشت هفته) کار گذاشته می شوند.
نوع 3 یا کاشت زود هنگام ایمپلنت همزمان با بهبود نسبی استخوان (12 تا 16 هفته).
نوع 4 یا کاشت زود هنگام ایمپلنت، زمانی که حفره به جا مانده از کشیدن دندان کاملاً بهبود یافته باشد.
زمان کاشت ایمپلنت پس از کشیدن دندان
نوع 1، کاشت ایمپلنت فوری
گرچه نخستین فرایند بالینی برای کاشت فوری ایمپلنت ها پس از کشیدن دندان سال ها پیش توضیح داده شد، اخیراً جزئیات چنین رویکردهای بالینی با جزئیات بیشتری مورد مطالعه قرار گرفته اند. مزایای کاشت فوری ایمپلنت های دندانی عبارتند از: کاهش زمان درمان، مداخلات جراحی کمتر و کاهش تروماهای جراحی به بافت نرم در محل کاشت ایمپلنت. با این حال، تحلیل پیش بینی نشده لثه و جذب استخوان در منطقه زیبایی با کاشت فوری ایمپلنت های دندانی همراه بوده اند. عوامل کلیدی متعددی برای به حداقل رساندن مشکلات توصیف شده اند.
انسجام استخوان صورت
مشخص شده است، که در کاشت فوری ایمپلنت، نقص های قبلی استخوان صورت با تحلیل مخاط صورت همراه هستند. بنابراین توصیه می شود که دندان هایی که بدون هیچ آسیب و صدمه ای کشیده می شوند، برای اجتناب از آسیب به حفره جای دندان برای آن جایگزین قرار داده شود. بعلاوه، انسجام پلیت (کام یا سقف دهان) باکال دست نخورده نباید از سمت آپیکال، بیشتر از 4 میلی متر متر دورتر از حاشیه لثه آزاد باشد.
ضخامت استخوان صورت
مشخص شده است که حداقل عرض 2 میلی متر دیواره استخوانی باکال برای حفظ ابعاد عمودی تیغه آلوئولار در طول زمان، ضروری است. با این حال، بر اساس مطالعات اخیر، 87 درصد از دیواره استخوانی باکال در قسمت قدامی ضخامتی به اندازه 1 میلی متر یا کمتر دارد، بنابراین مستعد جذب و تحلیل است. برای مقابله کردن با این وضعیت، قرار گیری لینگوال (زبانی) ایمپلنت برای بوجود آمدن یک شکاف افقی باکال بین حفره و ایمپلنت توصیه می شود.
شکاف افقی
وقتی ایمپلنت ها بلافاصله کار گذاشته می شوند، به واسطه وجود فاصله یا شکاف بین حفره آلوئولار و ایمپلنت، حفره های اطراف ایمپلنت وجود دارد. توصیه می شود که ایمپلنت نسبت به قسمت پلیت باکال، 2 میلی متر به صورت لینگوال، و 1 میلی متر به صورت آپیکال کار گذاشته شود و شکاف با مواد پیوند زنوژنیک پر شود که از نرخ جذب پایین تری برخوردار هستند، تا روند مورد انتظار تحلیل استخوان را جبران کند. استفاده از ترمیم های موقت یا هیلینگ اباتمنت سفارشی روی ایمپلنت، برای پوشاندن حفره، توصیه می شود. این برای حفظ لخته خون و مواد پیوند استخوان در مرحله بهبود درمان است.
انسجام اولیه
توصیه می شود انسجام اولیه به مقدار کافی وجود داشته باشد تا بتوان از کاشت موفقیت آمیز فوری ایمپلنت با یا بدون ترمیم موقت اطمینان حاصل نمود. این هدف با قرار گیری ایمپلنت در استخوان آپیکال و پالاتال، تقریباً 3 تا 4 میلی متر فراتر از اَپِکس حفره دندان حاصل می شود، جایی که استخوان اسفنجی غالب است.مطالعات اخیر حاکی از این هستند که در 81 درصد موارد، ریشه های دندان های قدامی در مقابل پلیت (کام) کورتیکال واقع شده اند، که منجر به مقدار قابل توجهی استخوان در قسمت پالاتال می شود. این فرایند ایده آل اجازه می دهد قرار گیری فوری ایمپلنت ممکن شود. بنابراین مهم است موقعیت ریشه ساجیتال دندانی که قرار است کشیده شود، قبل از کاشت ایمپلنت در یک CBCT بررسی شود.
ضخامت بافت های نرم
در صورتی که پروب پریودنتال از زیر لثه قابل مشاهده باشد، بافت نرم اطراف ایمپلنت نازک تلقی می شود؛ و در صورتی که پروب قابل مشاهده نباشد، ضخیم تلقی می شود. مطالعات اخیر حاکی از این هستند که کاشت فوری ایمپلنت های دندانی همراه قرار گیری سریع روکش (ترمیم) روی آن، در محل هایی که بافت نرم آنها نازک است، پس از یک سال، نسبت به محل هایی که بافت نرم آنها ضخیم تر است، با تحلیل چشمگیرتری همراه هستند. بر اساس تحقیقات، وجود بافت نرم نازک، کشیدن سیگار، وجود پلیت باکال نازک، و ایمپلنت هایی که رو به صورت کار گذاشته می شوند، مهمترین عوامل خطر برای تحلیل مخاط در کاشت سریع ایمپلنت های دندانی هستند.
زمان کاشت ایمپلنت پس از کشیدن دندان
کاشت زود هنگام ایمپلنت: نوع 2 و نوع 3
در مواردی که حفره آلوئولار با مشکل مواجه است و عوامل خطر احتمالی برای قرار گیری فوری ایمپلنت وجود دارند، پروتکل کاشت زودهنگام ایمپلنت های دندانی ارائه شده است. مهمترین هدف این پروتکل این است که: حصول اطمینان از فقدان پاتولوژی (عوامل بیماری زا) هنگام کاشت ایمپلنت، به منظور حداکثر استفاده از بافت نرم موجود برای بهبود اولیه و حصول تقویت موفقیت آمیز کانتور جنبه های باکال ایمپلنت.
مشخصه ویژه پروتکل نوع 2 کشیدن دندان بدون بالا بردن فلپ، برداشت بافت های مرده یا آلوده و مواد خارجی داخل حفره دندان، و پس از آن، چهار تا هشت هفته رشد بافت نرم روی حفره دندان کشیده شده، قرار گیری ایمپلنت با باسازی هدایت شده همزمان استخوان با استفاده از غشاء کلاژنی قابل جذب ترکیب با تراشه های استخوانی اتوژن با جایگزین های استخوانی با جذب پایین و بسته شدن اولیه بدون فشار است. مدت زمان انتظار برای رشد بافت های نرم روی منطقه قرار گیری ایمپلنت، همراه با بازسازی هدایت شده استخوان، محافظی برای مواد زیستی در برابر باکتری ها از حفره دهان و کاهش خطر مشکلات پس از جراحی است.
نوع 3 کاشت ایمپلنت یکی دیگر از پروتکل های انواع کاشت زود هنگام ایمپلنت است که مشخصه ویژه آن 12 تعا 16 هفته تأخیر درمان پس از کشیدن دندان است؛ این باعث می شود حجم قابل توجهی از حفره دندان با استخوان پر شود که کاشت ایمپلنت را تسهیل می کند و رشد بافت های نرم که کنترل فلپ را تسهیل می سازد. ثابت شده است که خطر تحلیل مخاط، کمتر کارگذاری زود هنگام ایمپلنت را تهدید می کند، نتایج زیبایی موفقیت آمیز خواهند بود و دیواره های استخوانی صورت در دراز مدت ثبات خوبی خواهند داشت.
کاشت زود هنگام ایمپلنت: نوع 4
در اواخر دهه 80، دوره 4 تا 12 ماهه بهبود پس از کشیدن دندان، پیش از کاشت ایمپلنت، به عنوان استاندارد مراقبتی تلقی می شد، زیرا تیغه استخوانی که کاملاً بهبود یافته باشد، کاشت ایمپلنت را در ابعاد پایدار تیغه تضمین می کند. در مواردی که بیماری انسجام حفره را به طور کامل تحت تأثیر قرار داده باشد، استحکام اولیه ایمپلنت نمی تواند حاصل شود، یا پرهیز از محدود شدن ساختار آناتومیک دشوار است، انتظار برای بهبود کامل محل می تواند هنوز گزینه درمان باشد. با این حال، در برخی موارد، به دلیل تغییرات تحلیلی پس از کشیدن دندان، فراهم بودن استخوان برای قرار گیری ایمپلنت در بهترین وضعیت سه بعدی ایمپلنت ممکن است همیشه ایده آل نباشد، بنابراین ممکن است فرایند بازسازی استخوان نیاز باشد.
زمان کاشت ایمپلنت پس از کشیدن دندان
نتیجه گیری
تغییرات بافت های نرم و سخت پس از کشیدن دندان ارتباط تنگاتنگی با زمان بندی کاشت ایمپلنت دارند. علیرغم نرخ موفقیت مشابه که برای کاشت فوری، زود هنگام و با تأخیر ایمپلنت های دندانی گزارش شده است، بسیار مهم است که عوامل خطر مرتبط با هر فرایند درک شوند تا انتخاب موارد به درستی انجام شود.و پروتکل های زیبایی و جراحی را دنبال کند.
زمان کاشت ایمپلنت پس از کشیدن دندان
اهمیت انتخاب سیستم درست کاشت ایمپلنت
یک سیستم برای کاشت ایمپلنت های دندانی باید استفاده شود که هم از نظر بالینی ثابت شده باشد و هم به خوبی روی آن تحقیق شده باشد، تا کمک کند بتوان اطمینان حاصل نمود که کاشت فوری ایمپلنت موفقیت آمیز خواهد بود و هم بارگذاری آن. برای کاشت ایمپلنت های تکی می توان از ایمپلنت هایی با بدنه مخروطی استفاده کرد که، در حالی که دریل در قسمت اپکس تیز می شود، به تدریج موجب متراکم شدن استخوان می شود و موجب تسهیل برش کمتری از استخوان می شود. این باعث می شود ایمپلنت از استحکام اولیه بالایی برخوردار باشد و بتوان آن را به سرعت بارگذاری کرد، حتی در موقعیتی که چالش برانگیز باشد- از جمله نرم بودن استخوان یا حفره های دندان کشیده شده.
کشیدن بخیه پس از جراحی لثه و دهان
/2 نظرها/در مشکلات عمومی دندان و لثه, مقالات جراحی و درمان لثه /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
چه زمانی باید برای کشیدن بخیه مراجعه کرد؟
در اکثر موارد، همان روزی که جراحی دهان انجام می شود، جراح یا دندانپزشک شما برای مراجعه به منظور کشیدن بخیه ها یک روز را مشخص می نمایند. زمان این جلسه، می تواند به فرایند خاصی بستگی داشته باشد که شما انجام داده اید.
کشیدن بخیه پس از جراحی های دهان
همه بخیه ها نیاز به کشیدن ندارند.
برای برخی فرایندها دندانپزشک ترجیح می دهد از نخ های بخیه قابل جذب استفاده کند. در این صورت، آنها به صورت خود به خود حل خواهند شد و نیاز به کشیدن نخواهند داشت.
نخ بخیه چگونه کشیده می شود؟
همیشه بی حس کننده استفاده نمی شود.
می توان انتظار داشت فرایند کشیدن نخ های بخیه نسبتاً بدون درد انجام شود. و از آنجا که این روند طبیعی است، بعید است که دندانپزشک قبل از انجام آن از بی حس کننده استفاده کند.
کشیدن بخیه پس از جراحی های دهان
منطقه اطراف بخیه با ماده ضد عفونی کننده پاکسازی می شود.
به عنوان گام نخست، دندانپزشک بافت منطقه اطراف بخیه را تمیز خواهد کرد.
گرچه این گام بهترین کار ممکن تلقی می شود، اما تأثیرگذاری آن در پیشگیری از ورود باکتری به داخل زخم، و در نتیجه نیاز به انجام آن، قابل گفتگو است.
کشیدن بخیه پس از جراحی های دهان
لازم است نخ بخیه بالا آورده شود.
از آنجا که دندانپزشک مجبور است نخ بخیه را برش دهد، لازم است ابتدا آن را از بافتی که زیر آن است دور کند تا جای کافی برای فرو بردن قیچی زیر آن وجود داشته باشد.
نخ بخیه بریده می شود.
دندانپزشک با استفاده از یک قیچی خیلی تیز نخ بالا آورده شده را می برد. به جای آنکه نخ از وسط بریده شود، این کار دقیقاً مماس با سطح بافت لثه انجام می شود. (با این کار، طول نخ بخیه آلوده ای که در نهایت قرار است از داخل بافت عبور کند به حداقل خواهد رسید.)
نخ بخیه کشیده می شود.
اکنون، دندانپزشک سر آزاد نخ بریده شده را یا پلایر می گیرد و آن را از داخل بافت لثه بیرون می کشد.
این فرایند تکرار می شود تا همه بخیه ها کشیده شوند.
در انتها منطقه با ماده ضد عفونی کننده تمیز می شود.
وقتی نخ های بخیه کشیده می شوند ممکن است در محل کشیده شدن نخ ها چند قطره خون مشاهده شود. یا ممکن است مقداری از پلاک های دندانی یا رسوب روی آنها شل شده باشند که قبلاً بافت لثه روی آنها قرار داشته و اکنون پس از جراحی پوشش روی آنها برداشته شده است. بنابراین، به عنوان پاکسازی نهایی، و مانند بالا، دندانپزشک یا منطقه را با گاز استریل آغشته به محلول ضد عفونی کننده تمیز خواهد کرد یا از شما می خواهد داخل دهان خود دهانشویه بچرخانید.
نکاتی که پس از کشیدن بخیه های دهان باید رعایت نمود.
کشیدن بخیه پس از جراحی های دهان
زخم های به جا مانده از نخ های بخیه
وقتی دندانپزشک بخیه های شما را می کشد، ممکن است روی بافت لثه سوراخ های خیلی ریزی از آنها به جا بماند. مقدار خونریزی از این سوراخ ها می تواند بسیار اندک و به راحتی قابل کنترل باشد. زخم های خیلی ریز هیچ ناراحتی یا نگرانی بوجود نخواهند آورد، بعلاوه هیچ دردی هم نخواهند داشت.
از آنجا که ضایعات به جا مانده بسیار جزئی هستند، نیاز نیست احتیاط خاصی صورت گیرد، زیرا انتظار می رود به صورت خود به خود بهبود پیدا کنند.
به خاطر داشته باشید که شما هنوز کاملاً بهبود پیدا نکرده اید.
لازم است به یاد داشته باشید، گرچه بخیه های شما کشیده شده اند، محل جراحی شما هنوز به طور کامل روند بهبود خود را طی نکرده است. حداقل 4 تا 5 هفته طول می کشد تا زمانی که بافت لثه به طور کامل به استخوان زیرین خود بچسبد و بهبودی کامل صورت بگیرد. از دندانپزشک خود بپرسید بهبودی شما چقدر طول خواهد کشید. بنابراین، در این بازه زمانی، باید در مورد محل جراحی خود احتیاط لازم را به عمل بیاورید.
احتیاط های لازم
به طور کلی، تا مدت کوتاهی باید از دست زدن یا لمس زخم با زبان خودداری کنید و از انجام حرکات شدید صورت یا دهان، یا وارد آوردن هر گونه فشار دیگر به بافت ها خودداری نمایید، از جمله خوردن غذاهای سفت و ترد.
آیا کشیدن بخیه درد دارد؟
خیر. در صورتی که حرکت نکنید و آرام بمانید هیچ چیز احساس نخواهید کرد غیر از یک کشش خفیف هنگام کشیدن هر بخیه، که اگر بخیه های شما شل شده باشند، همان را هم احساس نخواهید کرد.