ایمپلنت دندان در کودکان و نوجوانان – بخش اول

موفقیت ایمپلنت های دندانی در دراز مدت، مخصوصاً در بیمارانی که هیچ دندانی ندارند، باعث شده است دیگر دندانپزشک ها نیز استفاده از آنها را گسترش دهند و از آنها برای بیماران کم سن تری استفاده کنند که دندان های خود را در نتیجه آژنزی agenesis (عدم شکل گیری یک عضو در دوران جنینی) و/یا حادثه. آنودنشیا Anodontia (بی دندانی) خواه به صورت مادرزادی وجود داشته باشد یا گاهاً به مرور زمان اتفاق افتاده باشد، شرایطی هستند که باعث می شوند استفاده از ایمپلنت های دندانی ضروری شود.

ایمپلنت در کودکان

همواره پروتزهای متحرک یک گزینه برای کودکانی بوده اند که هیچ دندانی نداشته اند. این نوع ابزارهای دهانی، نه تنها مورد پذیرش بیماران کم سن نیستند، بلکه، می توانند منجر به افزایش احتمال نرخ پوسیدگی دندان، افزایش جذب استخوان آلوئولار باقی مانده، و دیگر مشکلات پریودنتال شوند. از آنجا که پروتزهای متحرک و بریج های اسید اِچ شده آزاردهنده هستند و استفاده از آنها کار دشواری است، بیماران کم سن و والدین آنها اغلب اصرار دارند زمان انتظار را کاهش دهند و هر چه سریع تر ایمپلنت های دندانی را بکارند.

بعلاوه، خطر قرار گرفتن در معرض تحلیل استخوان آلوئولار پس از کشیدن دندان ها باعث می شود دندانپزشک تمایل بیشتری به کاشت فوری ایمپلنت های دندانی دارند. در غیاب دندان های ماگزیلا (فک بالا)، تیغه آلوئولار رشد نخواهد کرد و ماگزیلا هم به صورت عمودی و هم به صورت افقی رشد نکرده باقی خواهد ماند. در مقایسه، رشد مندیبل به وجود دندان وابسته نیست. بنابراین، در صورت بروز هایپودنشیا hypodontia یا آنودنشیا، رابطه بین دو فک نامتناسب خواهد بود و با ادامه رشد در طول دوره رشد طبیعی مال اکلوژن کلاس 3 گسترش خواهد یافت. بعلاوه، عوامل فیزیولوژیک و سایکولوژیک (جسمی و روحی) موجب افزایش فشار برای آغاز درمان زود هنگام می شوند. بعلاوه، ثابت شده است ایمپلنت هایی که مناسب کودکان هستند رشد استخوان آلوئولار را تحریک می کنند.

بر اساس سازمان سلامت جهانی- نوجوانان افراد کم سن بین 10 تا 19 سال هستند. با این حال، استفاده از ایمپلنت های دندانی در نوجوانان تفاوت چشمگیری با استفاده از ایمپلنت ها در افراد بزرگسال دارند. باید به رشد کودک اهمیت ویژه ای داده شود، زیرا در روند رشد دندان های نوجوانان تغییرات متعددی اتفاق می افتند.

مزایای استفاده از ایمپلنت ها به اندازه نگرانی برای استفاده آنها پیش از بلوغ حائز اهمیت است، اما در صورتی می توانند برای نوجوانان در حال رشد مفید باشند که تشخیص و طرح درمان دقیقی صورت گرفته باشد.

ایمپلنت های دندانی برای نوجوانان

ایمپلنت در نوجوانان

همواره بین محققان در خصوص کاشت ایمپلنت های دندانی برای کودکان و نوجوانان بحث وجود داشته است و برخی از آنها استفاده از ایمپلنت ها در این رده سنی را به شدت منع می کنند.

یکی از مطالعات پیشرو در زمینه الگوی رشد قوس های دندانی و کاشت ایمپلنت های دندانی روی کاشت ایمپلنت در فک های کودکان در حال رشد پرداخت. در نهایت، گرچه پین ها ثابت بودند اما تحت تأثیر رشد نیز قرار نداشتند. اما جابجایی ارتودنتیک دندان ها موجب جابجایی پین ها شد. تقریباً همه پین هایی که در مناطق تحلیل رفته مانند راموس مندیبل قدامی کاشته شده بودند، از دست رفته بودند و نیاز به تعویض داشتند. بعلاوه، پین هایی که در مناطقی کاشته شده بودند که رشد ذخیره ای استخوان داشتند، به تدریج به ثبات رسیدند.

در مطالعه ای که به مقایسه دندان شیری انکیلوز شده (جوش خورده با استخوان فک) و ایمپلنت های دندانی پرداخته شد مشخص شد، ایمپلنتی که با استخوان فک جوش خورده است شبیه دندان شیری انکیلوز شده عمل می کند، با همان عدم رشد آلوئولار و بیرون آمدن دندان. در نهایت به این شکل نتیجه گیری شد که ایمپلنت های کاشته شده در عقب ماگزیلا در کودکان، ممکن است تا جایی فرو بروند که با تغییر شکل کف حفره و بینی، قسمت آپیکال بدون پوشش باقی بماند. به همین دلیل محقق توصیه می کند در طول دوره رشد، ایمپلنت ها نباید عقب تر از دندان های نیش کاشته شوند.

در کودکانی که الگوی گردش قوی دارند، بیرون آمدن دندان های عقب ادامه پیدا می کند و رشد استخوان آلوئولار ادامه خواهد داشت تا جایی که طرح اکلوزال حفظ خواهد شد، و احتمالاً باعث خواهد شد طی روند آلوئولار مندیبل، ایمپلنت ها در عمق فرو بروند.

ایمپلنت هایی که پیش از بلوغ کودکان در دو طرف ساختار وسط کام (سقف دهان) آنها کاشته می شوند، با رشد عرضی کام، فاصله آنها به تدریج افزایش پیدا می کند و از نظر زیبایی و عملکردی مشکل بوجود خواهد آمد. در مقایسه، اگر این ایمپلنت ها با پروتز مصنوعی ثابت به یکدیگر متصل شوند، رشد عرضی کام متوقف خواهد شد. با این حال، رشد موفقیت آمیز ایمپلنت های دندانی در مندیبل بیشتر پسندیده می شوند زیرا مشکلات کمتری بروز می یابند. بنابراین، ایمپلنت هایی که در کودکان در خط وسط مندیبل کاشته می شوند، بیشتر از ایمپلنت هایی قابل پیش بینی هستند که در دیگر قسمت های مندیبل یا ماگزیلا کاشته می شوند.

ایمپلنت های دندانی برای نوجوانان

چه گروه هایی در نوجوانی می توانند ایمپلنت ها استفاده کنند؟

• بیماران نوجوان با اکتودرمال دیسپلازی ectodermal dysplasia
• ترکیب کاشت ایمپلنت با پیوند استخوان در بیمارانی که شکاف کام و استخوان آلوئولار دارند.
• کودکان و نوجوانانی که آنودنشیای کامل، آنودنشیای ناقص، فقدان مادرزادی دندان، از دست رفتن دندان در نتیجه حادثه را تجربه کرده اند.
• کودکانی که نمی توانند در عادت به ابزارهای متحرک همکاری کنند.

چه گروه هایی در نوجوانی نمی توانند ایمپلنت ها استفاده کنند؟

• گروه سنی پیش از بلوغ
• افرادی که دچار جهش رشد ناگهانی بلوغ می شوند
• فضای مزیودنتال ناکافی

 در مقاله بعد به سایر نکات در رابطه با کاشت ایمپلنت در کودکان و نوجوانان خواهیم پرداخت.