هیچ کس انجام جراحی های دندانی را دوست ندارد، اما گاهی اوقات آنها ضروری هستند. اگر روزی در شرایطی قرار گرفتید که نیاز به ایمپلنت های دندانی داشتید، اما به شما گفته شد به دلیل کمبود استخوان در فک بالای خود گزینه مناسبی برای دریافت ایمپلنت ها در این قسمت ها نیستید، شاید به این نتیجه برسید که واقعاً نمی توانید ایمپلنت دریافت کنید و کار دیگری نمی توان انجام داد. با این حال، به لطف پیشرفت هایی که در فناوری صورت گرفته است، تحقیقات منجر به ابداع ایمپلنت هایی تحت عنوان “زیگوماتیک” شده اند. چند دقیقه صرف خواندن این مطلب کنید تا بیشتر راجع به آنها بدانید.

ایمپلنت های دندانی زیگوماتیک

ایمپلنت زیگوماتیک چیست؟

ایمپلنت های زیگوماتیک جایگزینی برای ایمپلنت های سنتی و معمولی هستند که با استفاده از دریل و ایجاد حفره به صورت مستقیم در استخوان فک کاشته می شوند. به جای آنها می توان از ایمپلنت های زیگوماتیک استفاده کرد که از ایمپلنت های معمولی بلندتر هستند. ایمپلنت های زیگوماتیک به صورت ویژه برای افرادی طراحی و ساخته شده اند که تحلیل یا پوکی استخوان شدید داشته اند. این نوع ایمپلنت ها علاوه بر آنکه از ایمپلنت های سنتی بلندتر هستند، کج نیز می باشند. این نوع ایمپلنت ها داخل استخوانی از فک بالا قرار می گیرند که به توده متراکم استخوان زیگوما نزدیک است.

این تفاوت در محل کاشت ایمپلنت به این معناست که ایمپلنت های زیگوماتیک می توانند پایه ای امن و بی خطر برای ایمپلنت دندانی شما فراهم آورند در حالی که ایمپلنت های دندانی ممکن است نتوانند چنین امکانی را فراهم آورند. در مواردی که افراد با تخریب شدید فک ممکن است نتوانند این جراحی را انجام دهند، پیشرفت هایی که منجر به ابداع ایمپلنت های زیگوماتیک شده اند، بهره مند شدن از ایمپلنت های دندانی را برای آنها ممکن ساخته است.

ایمپلنت های دندانی زیگوماتیک

ایمپلنت های زیگوماتیک چگونه عمل می کنند؟

همانطور که قبلاً نیز گفته شد، ایمپلنت های زیگوماتیک به قسمتی از استخوان فک متصل می شوند که به استخوان زیگوما نزدیک است. سه روز پس از جراحی، روکش دندانی ثابت روی ایمپلنت را می توان کار گذاشت. زمان بهبود معمول پس از این فرایند حدود چهار ماه است. پس از این بازه زمانی، می توان روکش نهایی را روی ایمپلنت قرار داد تا فرایند به طور کامل به اتمام برسد. نتیجه نهایی دندان های جدیدی است که فرد قبل از ایمپلنت های زیگوماتیک نمی توانست آنها را داشته باشد.

ایمپلنت های دندانی زیگوماتیک

آیا می توان از پیوند استخوان بهره مند شد؟

بیمارانی که تحلیل استخوان داشته اند، به شکل سنتی نیاز به پیوند استخوان دارند که 6 ماه تا یک سال به طول درمان می افزاید و نرخ شکست بالاتری دارد. اما با ایمپلنت های زیگوماتیک، کل فرایند احیاء دندان های از دست رفته بیمار یک روز به طول خواهد انجامید و هیچ پیوند استخوانی نیاز نخواهد بود.

مزایای ایمپلنت های زیگوماتیک

ثبات اولیه فوق العاده برای عملکرد فوری

ایمپلنت های زیگوماتیک به گونه ای طراحی شده اند که فرایندهای ترمیمی را حمایت می کنند که بارگذاری سریع (قرار گیری روکش روی ایمپلنت بلافاصله پس از کاشت) را ممکن می سازند. این اجازه می دهد بیمارانی که تحلیل استخوان شدید داشته اند بلافاصله پس از جراحی کاشت ایمپلنت، روکش روی ایمپلنت آنها قرار بگیرد، و نیاز نیست به طور میانگین 9 ماه صبر کرد و تحت جراحی های مختلف قرار گرفت.

علاوه بر سرعت بالای عملکرد جراح برای تکمیل فرایند کاشت ایمپلنت و بارگذاری آن، بیمار نیز ناراحتی کمتری تحمل خواهد کرد. از آنجا که روکش تحت حمایت ایمپلنت است، و روی بافت نرم محل جراحی قرار ندارد، این بافت پس از جراحی کمتر تحت فشار قرار می گیرد در نتیجه بیمار درد و ناراحتی کمتری خواهد داشت. علاوه بر این، با تکمیل سریع تر فرایند کاشت، بیمار اعتماد به نفسی که با از دست رفتن دندان ها از دست داده بود را خیلی سریع تر بدست خواهد آورد.

دیگر مزایای ایمپلنت های زیگومایتک عبارتند از تعداد مراجعات کمتر به جراح و دندانپزشک، و مداخلات تهاجمی کمتر برای فرایندهای پیوند استخوان.

انعطاف پذیری بیشتر در انجام جراحی

ایمپلنت های زیگوماتیک به گونه ای طراحی شده اند که در استخوان زیگوماتیک قرار بگیرند و گزینه ای فوق العاده برای عبور از تحلیل شدید ماگزیلا باشند. علاوه بر این، بدنه این نوع ایمپلنت ها رزوه ندارد (دندانه دار نیست) در نتیجه با بافت نرم در تماس است، و بسته به موقعیت آناتومیک اجزاء بدنه ایمپلنت، می تواند خارج از سینوس ماگزیلا قرار بگیرد بدون آنکه برای بافت نرم مشکلی بوجود بیاورد. به منظور ایجاد حمایت بیشتر برای ایمپلنت، بخش بالایی ایمپلنت باید تحت حمایت استخوان قرار داشته باشد. صاف و مستقیم بودن سر ایمپلنت اجازه می دهد در طول جایگذاری انعطاف پذیری بیشتری داشته باشد.

ایمپلنت های زیگوماتیک در ارتفاع های مختلفی وجود دارند، از 30 میلی متر گرفته تا 5/52 میلی متر، که همه آنها اتصال هگز خارجی دارند. 

ایمپلنت های دندانی زیگوماتیک

نکته آخر اینکه، دو زاویه متفاوت ایمپلنت اجازه می دهند روکشی که روی ایمپلنت قرار می گیرد انعطاف بیشتری داشته باشد. این یک گام بسیار مهم است که با تکنیک زیگوماتیک امکان پذیر شده است.

کمک به خدمات رسانی بهتر به تعداد بیماران بیشتر

ایمپلنت زیگوماتیک به گزینه ای مناسب برای مواردی تبدیل شده است که ماگزیلا دچار تحلیل شدید شده است. بدون این نوع ایمپلنت ها، بسیاری از بیماران به فرایند تهاجمی پیوند استخوان نیاز خواهند داشت تا حجم کافی استخوان برای قرار گیری ایمپلنت های سنتی فراهم شود. با استفاده از ایمپلنت های زیگوماتیک عملکرد و زیبایی ایمپلنت پس از جراحی بیشتر خواهد بود.

نه تنها ایمپلنت های دندانی برای افراد مبتلا به دیابت خطری ندارند، بلکه جایگزینی پروتزهای دندان با ایمپلنت های ثابت دندانی می تواند سلامت آنها را ارتقاء بخشد. ایمپلنت ها علاوه بر اینکه به شما کمک می کنند با خیال راحت رژیم غذایی متعادلی داشته باشید، موجب کاهش التهاب، سوزش و ناراحتی و عفونت هایی خواهند شد که بروز آنها با وجود دندان های مصنوعی شایع تر است. این خطر بیماری های خطرناک پریودنتال (اطراف لثه) و نیز عفونت ها و مشکلات پس از کاشت ایمپلنت را به حداقل خواهد رساند.

هرچند این کاملاً صحت دارد که افراد مبتلا به دیابت ممکن است قبل و بعد از کاشت ایمپلنت به مراقبت های خاصی نیاز داشته باشند تا مشکلات آنها را به حداقل میزان ممکن برسانند. مطالعات اخیر حاکی از آن است افرادی که دیابت خود را تحت کنترل دارند، تا زمانی ایمپلنت های دندانی برای آنها بی خطر است که سلامت عمومی آنها در حد استانداردهای سلامت پیش از فرایند باشد.اگر مبتلا به دیابت هستید و به ایمپلنت های دندانی نیاز دارید، تعلل نکنید و هر چه سریع تر برای دریافت آنها اقدام کنید.

دیابت و کاشت ایمپلنت

تأثیر دیابت و موفقیت ایمپلنت های دندانی

بر اساس تحقیقاتی که روی ایمپلنت های دندانی و دیابت صورت گرفته است، مشخص شده زمانی که دیابت به خوبی تحت کنترل است، فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی کاملاً بی خطر و قابل پیش بینی است و احتمال برزو مشکلات در آنها به اندازه ی افراد سالم است. این برای افراد بزرگسال مبتلا به دیابت که در پی جایگزینی سالم و با دوام تر برای پروتزهای مصنوعی هستند خبر خوبی است.

نکات لازم برای افراد مبتلا به دیابت که قصد استفاده از ایمپلنت های دندان را دارند:

به کدام یک مبتلا هستید؟ دیابت نوع 1 یا نوع 2 ؟

کنترل دیابت نوع 1 مشکل تر خواهد بود. به این معنا که خطرات و میزان شکست درمان ایمپلنت های دندانی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 اندکی بیشتر از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 است. البته نمی توان گفت افراد مبتلا به دیابت نوع 1 نمی توانند ایمپلنت دندانی داشته باشند، با این حال، جراح دهان و دندان شما در مرور پرونده های پزشکی و دندانپزشکی شما دقیق تر خواهد بود و به بررسی سلامت عمومی شما خواهد پرداخت و از سوابق عفونت ها و جدول زمانی معمول بدن شما هنگام بهبودی اطلاعات کسب خواهد کرد.

علاوه بر این، در بیماران مبتلا به دیابت ممکن است سن بیشتر از معمول مهم باشد. علت این امر آن است که هر چه مدت زمان طولانی تری به دیابت مبتلا بوده باشید، شما بیشتر مستعد عفونت خواهید بود و فرایند بهبودی شما کند تر پیش خواهد رفت. در صورتی که به دیابت مبتلا هستید و به دریافت ایمپلنت های دندانی علاقه مند هستید، هر چه زودتر اقدام کنید بهتر است.

دیابت و کاشت ایمپلنت

آیا دیابت شما تحت کنترل است؟

مرور تعدادی از مطالعات انجام شده در این زمینه حاکی از آن است که بیمارانی که دیابت آنها تحت کنترل است، به هیچ عنوان بیشتر از بیماران غیر دیابتی در معرض خطرات مشکلات یا شکست ایمپلنت های دندانی نخواهند بود. علاوه بر این، همین تحقیقات نشان می دهند که در بیماران دیابتی که دیابت آنها تحت کنترل نیست، میزان عفونت پس از فرایند کاشت ایمپلنت و نیز شکست درمان آنها بالاتر بوده است.

ایمپلنت های دندانی درون لثه ها و استخوان های فک قرار دارند. فرایند بهبود آنها به فرایندهای طبیعی بهبود بدن یا بازسازی بافت استخوان فک بستگی دارد که استخوان اطراف فک ها را به پست جوش می دهد (استئواینتگریشن osseiointegration). سپس، لثه ها نیز باید بهبود یابند. این جوش خوردن کامل با استخوان فک و لثه ها همان چیزی است که ایمپلنت های دندان را تا حد زیادی شبیه دندان های واقعی می کند، و به همین دلیل دائمی تر از پروتزهای دندان هستند.

از آنجا که ممکن است فرایند بهبود برای افراد مبتلا به دیابت کندتر باشد، در بیمارانی که دیابت آنها تحت کنترل نیست، زمان بهبود آنها دشوارتر خواهد بود. بنابراین، جراح دهان و دندان شما کمک خواهد کرد مجدداً به روال معمول بازگردید، و طرح درمانی انتخاب خواهد کرد تا دیابت خود را تحت کنترل داشته باشید و مطمئن شوید که تمام تلاش خود را می کنید تا از ابتلا به بیمار لثه پیشگیری کنید. زمانی که این قطعات پازل کنار یکدیگر قرار می گیرند، مجدداً باید به متخصص کاشت ایمپلنت مراجعه کنید تا بررسی کند که آیا برای دریافت ایمپلنت آمادگی دارید یا خیر.

دیابت و کاشت ایمپلنت

آیا از سلامت عمومی برخوردار هستید؟

یکی از معمول ترین سؤالاتی که بیماران دیابتی می پرسند این است که “آیا سن من آنقدر زیاد است که نتوانم از ایمپلنت ها استفاده کنم؟” در واقع، این سلامت شما – و نه سن شماست- که مشخص می کند شما برای دریافت ایمپلنت ها گزینه ی مناسبی هستید یا خیر. در صورتی جراح دهان و دندان ایمپلنت را برای شما مناسب نمی داند که:

• در حال حاضر بیماری لثه یا پریودنتال دارید.
• تراکم استخوان شما بسیار پایین است (هرچند اگر برای دریافت ایمپلنت گزینه ی مناسبی باشید، می توان راجع به گزینه های پیوند استخوان صحبت کرد).
• به نظر می رسد که بیمار یا تمایل ندارد یا قادر نیست صبورانه دوره ی پس از کاشت ایمپلنت را سپری کند، که به مراقبت و توجه دقیق به چیزهایی نیاز دارد که می خورد یا در دهان خود قرار می دهد، کاری که اجازه می دهد ایمپلنت ها به طور کامل بهبود یابند.
• آیا سیگار می کشید- فرایند بهبود برای افراد سیگاری نه تنها دشوارتر است بلکه عمل مکیدنی که برای انجام آن نیاز است می تواند باعث شود مشکلاتی بوجود بیایند که در فرایند بهبود و موفقیت کاشت ایمپلنت مشکل ایجاد خواهند کرد. در اکثر مواقع، افراد سیگاری باید در طول این دوره این عادت خود را ترک کنند که ممکن است چند ماه طول بکشد.
• قبلاً برای درمان سرطان دهان تحت درمان قرار گرفته اید یا داروهای بیس فسفات مصرف نموده اید.
• شرایط یا بیماری دارید که قابلیت بهبود شما را پیچیده می کند.

تمام این مشکلات و دیگر ملاحضات باید طی جلسه ی مشاوره مورد بحث قرار بگیرند.

دیابت و کاشت ایمپلنت

ایمپلنت های دندان کمکی برای حفظ رژیم غذایی سالم برای افراد دیابتی

آیا تا به حال توجه کرده اید که سالم ترین رژیم غذایی برای افراد مبتلا به دیابت حجم زیادی غذاهای تازه و کامل را شامل می شود که به عملکرد جویدن و آسیاب کردن بیشتری نیاز دارند؟ در مقایسه با پروتزهای مصنوعی، دائمی بودن ایمپلنت های دندان- که محکم درون استخوان فک و لثه قرار گرفته اند- خوردن غذاهایی که دوست دارید را برای شما آسان و بدون درد می کند.

احتمال تکان خوردن پروتزهای مصنوعی زیاد است، که موجب التهاب و حساسیت لثه ها می شود. خوردن غذاهای خاصی که به کشیدن، پاره کردن، یا آسیاب کردن نیاز دارند و دندان ها باید مقاومت بیشتری داشته باشند (مانند سبزیجات مقوی حاوی فیبر زیاد)، برای دندان های مصنوعی دشوارتر خواهد بود. افرادی که در قرار گرفتن دندان های مصنوعی خود مشکل داشته یا التهاب و ناراحتی دارند، بیشتر امکان دارد که غذا نخورند یا غذاهای نامناسب بخورند (نرم تر، فراوری شده، دارای کربوهیدرات بیشتر)، که می تواند پایین نگه داشتن سطح قند خون را دشوارتر کند.

جراحی لثه یا افزایش طول تاج دندان چیست؟

افزایش طول تاج دندان یکی از فرایندهای جراحی معمول است که طی آن، جراح لثه مقداری از بافت لثه یا استخوان، یا هر دو بر می دارد تا حجم بیشتری از دندان قابل مشاهده باشد. گاهی اوقات این جراحی زمانی که دندان ها نیاز به رسیدگی داشته باشند انجام می شود، اما در بیشتر مواقع در بالای لثه میزان کافی از دندان بدون پوشش لثه وجود ندارد تا بتواند پر شدگی دندان یا روکش آن را حمایت کند.

این اتفاق بیشتر زمانی رخ می دهد که دندان در خط لثه شکسته می شود یا وقتی که روکش دندان یا پر شدگی دندان از روی یا داخل دندان خارج شوند و زیر آنها پوسیدگی وجود داشته باشد. برای پر کردن مجدد دندان یا قرار دادن روکش جدید روی آن، ممکن است دندانپزشک نیاز داشته باشد اندازه ی بخشی از دندان که لثه روی آن قرار ندارد بیشتر باشد. این کار با برداشتن قسمتی از بافت لثه یا استخوان انجام می شود.

مراقبت پس از جراحی لثه (افزایش طول تاج دندان)

برخی افراد اطراف دندان های جلوی فک بالای خود بافت لثه ی زیادی دارند، که دندانپزشک ها آن را تحت عنوان “لبخند لثه ای” می شناسند و معتقدند باعث کاهش زیبایی لبخند فرد می شود که با جراحی افزایش طول تاج دندان قابل اصلاح است.

قبلا راجع به جزئیات این جراحی توضیحاتی ارائه نمودیم اما در این مطلب قصد داریم به مراقبت های لازم پس از آن بپردازیم.

مراقبت های لازم پس از جراحی لثه یا افزایش طول تاج دندان

عوارض جانبی و مشکلات پس از جراحی لثه در افراد مختلف متفاوت است، بنابراین ممکن است همه ی این دستورالعمل ها برای همه ی افراد صدق نکنند.

ناراحتی و مصرف داروها

برای شما داروی بی حسی موضعی تزریق شده است بنابراین کاملا طبیعی است که چندین ساعت پس از جراحی، اطراف فک شما بی حس باشد. برای به حداقل رساندن درد و ناراحتی، بهتر است مصرف داروهای مسکن را پیش از اتمام اثر داروی بی حسی، تقریبا یک ساعت پس از جراحی، شروع کنید. اگر درد شما به اندازه ی کافی کاهش نیافت، مسکن هایی مانند تیلنول Tylenol (استامینوفن)، ادویل Advil (ایبوپروفن) یا آلیو Aleve (ناپروکسن) مصرف کنید. مصرف داروهای مسکن در کنار رژیم حاوی غذاهای نرم و آبکی می تواند هر گونه عوارض جانبی مانند تهوع یا ناراحتی های معده را کاهش دهد. تا زمانی که نیاز است، طبق دستور پزشک مصرف داروهای مسکن خود را ادامه دهید. آنتی بیوتیک هایی که پزشک برای شما تجویز کرده است را طبق دستور تا انتها مصرف کنید.

خونریزی

مراقبت پس از جراحی لثه (افزایش طول تاج دندان)

پس از جراحی افزایش طول تاج دندان، مقداری خونریزی کاملا طبیعی است. ممکن است جراح یک تکه گاز استریل روی منطقه ی جراحی قرار داده باشد. برای حفظ فشار روی محل جراحی به مدت 20 دقیقه دندان های خود را محکم روی گاز قرار دهید؛ در صورت نیاز گاز استریل را تعویض کنید. ممکن است به مدت 24 ساعت در بزاق خود خون ببینید. برای پیشگیری از مشکلات احتمالی خونریزی، طی 48 ساعت نخست پس از جراحی از شستشوی شدید و پر فشار دهان یا استفاده از نی بپرهیزید. خونریزی شدید نخواهد بود. در صورتی که خونریزی ادامه داشت، به مدت 20 -30 دقیقه، روی محل جراحی یک چای کیسه ای مرطوب (که ابتدا درون آب داغ قرار گرفته، آب آن گرفته شده و درون گاز استریل پیچانده شده است) قرار دهید و دندان های خود را روی آن فشار دهید. اگر خونریزی همچنان ادامه داشت، با جراح لثه ی خود تماس بگیرید.

تورم و کبودی

مراقبت پس از جراحی لثه (افزایش طول تاج دندان)

تورم یکی از نشانه های طبیعی بهبودی است که معمولا ظرف مدت 48 ساعت به اوج خود می رسد. برای کاهش تورم، باید روی صورت نزدیک منطقه ی جراحی کیسه ی یخ قرار گیرد. طی 24 ساعت نخست پس از جراحی باید کیسه ی یخ 20 دقیقه روی صورت قرار گیرد و 20 دقیقه برداشته شود. پس از 24 ساعت، بهتر است به جای کیسه ی یخ از گرمای مرطوب یا کمپرس آب گرم استفاده کنید تا زمانی که ورم از بین برود. خشکی و سفتی عضلات فک می تواند باعث دشواری باز و بسته کردن دهان شود؛ این مشکل می تواند تا 10 روز پس از جراحی ادامه داشته باشد، تا جایی که می توانید روی مفاصل فک، کمپرس آب گرم قرار دهید. در صورت نیاز، برای کاهش درد می توان هر 6 – 8 ساعت، موترین Motrin (ایبوپروفن) و آلیو Aleve (ناپروکسن) مصرف نمود که از داروهای ضد التهاب هستند. علاوه بر این ممکن است اطراف محل جراحی کبود شود که ممکن است 4 – 7 روز ادامه داشته باشد.

پانسمان محل جراحی

مراقبت پس از جراحی لثه (افزایش طول تاج دندان)

ممکن است روی محل جراحی پانسمان قرار داده شود تا از آن محافظت کند. این نوع پانسمان یک ماده ی صورتی رنگ و بتونه مانند شبیه حباب آدامس است که اطراف دندان جراحی شده قرار داده شده است. این پانسمان باید تا اولین مراجعه پس از جراحی در جای خود باقی بماند. مهم است که تا پایان بهبودی محل جراحی، پانسمان روی آن باقی بماند، بنابراین در صورت خارج شدن آن به جراح خود مراجعه کنید تا آن را تعویض نماید.

رژیم غذایی

برای بهبودی کامل نیاز است که از تغذیه ی کافی برخوردار باشید. توصیه می شود در روز نخست پس از جراحی به خوردن غذاهای نرم مانند سوپ، پاستا، ماست، پودینگ، ماهی، تخم مرغ و پوره ی سیب زمینی اکتفا کنید. مقادیر زیادی آب و مایعات دیگر بنوشید. طی یک روز نخست پس از جراحی از خوردن غذاهای جامد و سفت و نیز مایعات داغ بپرهیزید. طی چند روز بعد از آن به تدریج می توانید غذاهای جامد بخورید. به محضی که احساس راحتی داشتید به رژیم غذایی سابق خود برگردید. از خوردن غذاها یا میوه های هسته، مغز یا دانه دار مانند توت فرنگی، تمشک، یا نان چاودار بپرهیزید. ذرت بو داده، نان فرانسوی و دیگر نان های سفت نیز نباید استفاده شوند.

از مصرف انواع دخانیات بپرهیزید.

مراقبت پس از جراحی لثه (افزایش طول تاج دندان)

کشیدن سیگار یا مصرف دیگر مواد دخانی می تواند فرایند بهبود را به تعویق بیاندازد یا موجب ناراحتی و مشکلات بیشتر شود.

بهداشت دهان و دندان

نخستین روز پس از جراحی می توانید تنها سطح جونده ی دندان های منطقه ی جراحی را به آرامی مسواک بزنید. مسواک را از پانسمان و منطقه ی لثه دور نگه دارید. از کشیدن نخ دندان یا استفاده از پروکسی براش (نوعی مسواک بین دندانی)، مسواک برقی، یا واتر پیک (واتر جت) در منطقه ی جراحی خودداری کنید. اگر جراح پس از اتمام جراحی برای شما کلرهگزیدین (Peridex) تجویز کرد، تا اولین مراجعه پس از جراحی روزی دو مرتبه دهان خود را با آن شستشو دهید. شستشوی دهان با محلول آب گرم و نمک، 2 – 3 مرتبه در روز نیز توصیه می شود. دیگر مناطق دهان را مانند قبل نخ دندان بکشید و مسواک بزنید. تمیز نگه داشتن دهان پس از جراحی ضروری است.

ساعت اول

در ساعت نخست جراحی ایمپلنت دندانی ،محکم و به آرامی، دندان های فک مخالف را روی گاز استریلی که روی منطقه ی جراحی قرار داده شده است فشار دهید و مطمئن شوید گاز استریل در جای خود باقی مانده است. طی چند ساعت نخست گاز استریل را تعویض نکنید تا زمانی که خونریزی کنترل شود. پس یک ساعت، به آرامی می توان گاز را برداشت. در صورتی که خونریزی ادامه داشت، به مدت 30 دقیقه مجددا گاز استریل جدیدی روی محل خونریزی قرار دهید. در صورت لزوم هر 30 تا 40 دقیقه یک مرتبه گاز استریل را تعویض کنید. بهتر است گاز استریل را با آب آشامیدنی معمولی مرطوب کنید و با کمی جابجایی با راحتی روی محل جراحی قرار دهید.

مراقب باشید

مراقبت های لازم در روز جراحی ایمپلنت دندانی

روز اول پس از جراحی به منطقه ی جراحی فشار وارد نکنید، بعلاوه از شستشوی شدید و نیز کند و کاو آن با هر وسیله ای خودداری کنید. می توانید دندان های خود را به آرامی مسواک بزنید. مصرف دخانیات می تواند مانع بهبودی بافت شود و احتمال ناراحتی و تشکیل حفره های خشک را افزایش خواهد داد. طی مرحله ی بهبود، افراد را به شدت از کشیدن سیگار منع می کنیم.

بهداشت دهان

تمیز نگه داشتن دهان از اهمیت بالایی برخوردار است. شب بعد از جراحی باید دندان های خود را مسواک بزنید، اما در اطراف منطقه ی جراحی این کار را به آرامی انجام دهید. در صورت بروز کوچکترین خونریزی، 24 ساعت پس از جراحی می توانید با محلول آب و نمک (ترکیب 1 قاشق غذا خوری نمک و یک لیوان آب) دهان را شستشو دهید. آب دهان خود را به آرامی بیرون بریزید و اجازه دهید آب داخل سینک بچکد. 2 تا 3 مرتبه در طول روز، مخصوصا پس از خوردن غذا، دهان خود را شستشو دهید.

فعالیت ها

مراقبت های لازم در روز جراحی ایمپلنت دندانی

به مدت یک روز پس از جراحی فعالیت های مختلف باید روی صندلی یا تخت انجام شوند. خم شدن، بلند کردن اجسام سنگین، یا فعالیت های شدید می توانند خونریزی، تورم و درد را افزایش دهند. تغییر وضعیت از حالت خوابیده به حالت نشسته باید با احتیاط صورت گیرند. اگر به طور ناگهانی برخیزید ممکن است اندکی سرگیجه داشته باشید. در صورتی که به طور منظم ورزش می کنید، باید بدانید که دریافت مایعات و کالری طبیعی شما کاهش یافته است. ورزش کردن طی دوره ی پس از جراحی می تواند منجر به افزایش خونریزی، تورم و ناراحتی شود. طی 3 تا 4 روز نخست پس از جراحی باید از ورزش کردن بپرهیزید.

خونریزی

مراقبت های لازم در روز جراحی ایمپلنت دندانی

پس از جراحی ممکن است خونریزی وجود داشته باشد و این تا 24- 48 ساعت پس از جراحی غیر طبیعی نیست. به خاطر داشته باشید که خونریزی درون دهان شامل اندکی خون و مقدار زیادی بزاق دهان خواهد بود. قرار دادن گاز استریل روی محل جراحی و فشار آرام آن می تواند خونریزی را کنترل کند.

خونریزی نباید هرگز شدید باشد. در اینصورت، به این معناست که گاز استریل تنها بین دندان ها گیر کرده است و هیچ فشاری روی محل جراحی وارد نمی کند. سعی کنید محل گاز استریل را تغییر دهید. اگر خونریزی ادامه داشت یا مجددا آغاز شد، صاف بایستید یا تکیه دهید، از انجام فعالیت های مختلف بپرهیزید، از کیسه ی یخ استفاده کنید و به مدت 1 ساعت گاز استریل یا به مدت 30 دقیقه چای کیسه ای مرطوب را روی محل جراحی فشار دهید. اسید تانیک موجود در برگ چای، ایجاد لخته ی خون را افزایش می دهد. در صورت ادامه ی خونریزی، با متخصص جراح ایمپلنت خود تماس بگیرید.

تورم

تورم یکی از عوارض طبیعی جراحی کاشت ایمپلنت است و تا 2-3 روز پس از جراحی به حداکثر میزان خود خواهد رسید. با محکم قرار دادن کیسه ی آب سرد، کیسه ی یخ، یا یک کیسه حبوبات منجمد پیچانده درون حوله روی گونه نزدیک محل جراحی، می توان تورم را کاهش داد. این کار باید با فواصل 20 دقیقه ای انجام شود (20 دقیقه گذاشته شود و 20 دقیقه کنار گذاشته شود). اگر برای کاهش تورم دارویی برای شما تجویز شده است، طبق ساعت آن را مصرف کنید.

درد

متاسفانه اکثر جراحی های دهان با مقداری ناراحتی همراه است. معمولا داروهای مسکن تجویز می شوند. اگر قبل از بین رفتن اثر داروی بی حسی مسکن مصرف کنید، قادر خواهید بود درد و ناراحتی را به خوبی کنترل کنید. داروهای مسکن قوی تر در برخی بیماران موجب تهوع خواهند شد، اما اگر پیش از دریافت داروی مسکن کمی غدا بخورید، احتمال تهوع کاهش خواهد یافت. تاثیرات داروهای مسکن روی افراد مختلف، متفاوت است. اگر در ابتدا درد شما کاهش نیافت، می توانید از قرص های آسپرین یا ایبوپروفن استفاده کنید. گاهی اوقات، برخی بیماران نیاز دارند هر بار دو قرص به طور همزمان مصرف کنند. به خاطر داشته باشید که شدیدترین درد معمولا ظرف 6 ساعت پس از از بین رفتن تاثیر داروی بی حسی بروز پیدا خواهد کرد؛ پس از آن، نیاز شما به مسکن کمتر خواهد بود. از مصرف زیاد مسکن ها خودداری کنید و در صورت لزوم با جراح ایمپلنت خود تماس بگیرید.

رژیم غذایی

مراقبت های لازم در روز جراحی ایمپلنت دندانی

از غذاهای مقوی تغذیه کنید که بتوان به راحتی آنها را خورد. از مایعات و غذاهای داغ به شدت بپرهیزید. طی چند روز نخست پس از جراحی از نی استفاده نکنید. گاهی اوقات، البته نه همیشه، توصیه می شود روزهای اول غذاهای آبکی و میکس شده (سوپ، پودینگ، ماست، میلک شیک و غیره) بخورید. تا زمانی که بی حسی زبان برطرف شود از خوردن غذاهای جویدنی بپرهیزید. از خوردن غذاهایی مثل برنج، انواع دانه ها، تخمه ی آفتابگردان، ذرت بو داده و غیره اجتناب کنید زیرا ممکن است ذرات آنها در محل جراحی گیر کنند. چند روز پس از آن می توانید به تدریج به رژیم غذایی عادی خود بازگردید. به هیچ عنوان وعده های غذایی خود را حذف نکنید. با خوردن مواد غذایی مقوی حس بهتری خواهید داشت، قوی تر خواهید بود، حس ناراحتی کمتری خواهید داشت و بهبودی شما سریع تر خواهد بود. اگر مبتلا به دیابت هستید، عادات غذایی معمول خود را ادامه دهید یا دستورالعمل های پزشک خود را دنبال کنید.

تهوع

در نتیجه ی قورت دادن خون، ناراحتی، داروهای بی حس کننده و مسکن، ممکن است تهوع و استفراق داشته باشید. تهوع پس از جراحی را می توان با خود درمانی کاهش داد. جرعه جرعه نوشیدن کولای بدون گاز، یا آبجوی زنجبیل می تواند کمک کننده باشد. در صورتی که حالت تهوع شما ادامه داشت، مصرف مسکن های خود را قطع کنید و به جای آن از مسکن هایی استفاده کنید که دریافت آنها از داروخانه نیاز به نسخه ی پزشک ندارند.