کانتورینگ دندان که با نام های تغییر شکل دندان، اناملوپلاستی یا ادنتوپلاستی نیز شناخته می شود، یک فرایند دندانپزشکی زیبایی است که مشکلات جزئی لبخند شما را برطرف می کند. این فرایند شامل برداشتن بخش های کوچکی از مینای دندان برای اصلاح دندان های لب پر شده، ترک خورده یا کج شده است، یا ظاهر آنها را بهبود می دهد. این کار، که با استفاده از ابزارهای مخصوص یا نوارهای متحرک انجام می شود، عموماً بدون درد است و به خوبی قابل تحمل است.

در این مقاله به مرور سریع کانتورینگ دندان، مزایا، خطرات ، مراقبت پس از آن می پردازیم.

آیا شما گزینه خوبی برای کانتورینگ دندان هستید؟

به طور کلی، کانتورینگ دندان یک فرایند زیبایی انتخابی است. این درمان برای همه بیماران و همه موارد مناسب نیست. بهترین شرایطی که با این روش درمان می شوند عبارتند از:

• لب پر شدگی ها یا ترک های کوچک در دندان ها
• حفره یا برآمدگی در مینای دندان ها
• کوتاه کردن دندان های بیش از حد بلند (مخصوصاً دندان های نوک تیز)
• ناهنجاری های جزئی دندان ها
• لبخند ناهموار

مشکلات یا آسیب های دندانی قابل توجه را نمی توان با کانتورینگ دندان درمان کرد یا ممکن است درمان های دیگری در کنار آن نیاز باشد. در این موارد، روکش های دندانی، ارتودنسی، ونیرها، باندینگ، بریج ها یا سایر روش ها در نظر گرفته می شوند.

سلامت زمینه ای دندان نیز یک عامل است؛ حفره ها، لق شدن دندان ها، یا مسائل دیگر می توانند با تغییر شکل دندان مغایرت داشته باشند.

تغییر شکل دندان های نیش

یکی از متداول ترین فرایندهای کانتورینگ دندان، روی تغییر ظاهر دندان های نیش (دندان های نوک تیز، که به عنوان کاسپید یا تک پایه نیز شناخته می شوند) تمرکز دارد. هدف این کار کاهش ارتفاع این دندان ها با ساییدن یکنواخت و هوشمندانه مینای اضافی آنها است.

کانتورینگ دندان

طی این فرایند انتظار چه چیزی را باید داشت؟

تغییر شکل و کانتورینگ دندان توسط دندانپزشک عمومی یا دندانپزشک زیبایی در مطب انجام می شود. روند انجام این فرایند به قرار زیر است:

• فرایند بدون درد: تراشیدن دندان فقط از لایه خارجی، مینای دندان اتفاق می افتد. از آنجا که این لایه اعصاب ندارد، یک فرایند هیچ دردی ندارد. با این حال، اگر نگران ناراحتی هستید، می توانید درخواست کنید برای شما از بی حسی استفاده شود.
• ابزارها: امروزه دندانپزشکان چندین گزینه دارند. در کنار دریل های سنتی، لیزرهای مخصوص نیز می توانند لایه های خارجی مینای دندان را از بین ببرند و از نوارها (با لبه های ساینده، مانند کاغذ سنباده) می توان برای کار روی دو طرف دندان استفاده کرد.
• پولیش کردن: پس از کانتور و تغییر شکل دندان، دندانپزشک اغلب پولیش دندان را انجام می دهد. این کار شامل صاف و صیقلی کردن و از بین بردن تغییر رنگ از روی دندان ها است تا به آنها ظاهری جذاب و براق بدهد.

فواید کانتورینگ دندان

گرچه تغییر شکل دندان برای هر موردی مناسب نیست، اما انجام این کار چندین مزیت کلیدی دارد. این موارد عبارتند از:

• این یک فرایند محافظه کارانه تر از سایر روش های دندانپزشکی زیبایی است.
• بدون درد است و به خوبی قابل تحمل است.
• بهبودی پس از آن فوری است؛ بعد از آن می توانید خوردن و آشامیدن عادی را از سر بگیرید.
• کانتورینگ می تواند به تغییر آناتومی یا برآمدگی هایی کمک کند که می توانند منجر به افزایش تشکیل تارتار شوند و از این طریق از پوسیدگی دندان و بیماری لثه جلوگیری می کند.
• بهبود عزت نفس و احساس ارزشمندی، زیرا لبخند شما بهبود می یابد.

خطرات احتمالی

مانند هر فرایند دندانپزشکی- و علیرغم تمام تلاش دندانپزشک شما- برخی از خطرات احتمالی برای تغییر شکل دندان ها وجود دارند. لایه مینای دندان بسیار نازک است- فقط حدود 6/2 میلی متر- بنابراین دندانپزشکان باید بسیار مراقب باشند؛ در صورت حذف بیش از حد ممکن است مشکلاتی بوجود بیایند.

کانتورینگ دندان ممکن است باعث بروز مشکلات زیر شود:

• حساسیت موقت دندان به گرما یا سرما
• افزایش خطر پوسیدگی یا آسیب دندان
• زرد شدن دندان ها
• عود احتمالی در موارد وجود دندان قروچه (براکسیسم)

این کار را در منزل امتحان نکنید!

با توجه به احتمال آسیب به دندان های شما، کانتورینگ دندان چیزی نیست که بتوانید آن را در منزل امتحان کنید. انجام آن نه تنها به آموزش ویژه زیادی نیاز دارد، بلکه انجام این کار روی دهان خود نیز بسیار خطرناک است. با انجام این کار، خطر آسیب رساندن به دندان های خود را بالا می برید.

کانتورینگ دندان

مراقبت های بعد از فرایند کانتورینگ

بر خلاف بسیاری از درمان های زیبایی دندان، در زمان بهبودی پس از تغییر شکل دندان ها، کار خاصی نیاز نیست. با این حال، رعایت اصول اولیه بهداشت دندان بسیار مهم است:

• دو مرتبه در روز به درستی مسواک بزنید.
• حداقل یک مرتبه در روز نخ دندان استفاده کنید.
• به معاینات دندانپزشکی (دو مرتبه در سال) پایبند باشید.
• از سیگار کشیدن خودداری کنید.

همچنین اگر بعد از انجام آن احساس کردید دندان های شما ناهموار شده اند، باید با دندانپزشک خود تماس بگیرید. این ممکن است نشانه تشکیل پلاک یا جرم یا مشکل دیگری در این فرایند باشد.

خلاصه

کانتورینگ دندان که با نام های ادنتوپلاستی یا اناملوپلاستی نیز شناخته می شود، یک فرایند زیبایی است که هدف آن تغییر شکل دندان ها برای اصلاح ظاهر لبخند شما است. گرچه محدودیت هایی برای کارهایی که می تواند انجام دهد وجود دارد، اما این درمان می تواند دندان های پیشین خیلی بلند را کوتاه کند، لب پر شدگی ها و ترک ها و حفره های جزئی در مینای دندان را برطرف کند، و دندان های شما را متقارن تر کند.

گرچه این یک فرایند بدون درد و قابل تحمل است، اما چند خطر وجود دارد. خطرات عبارتند از حساسیت موقت دندان، افزایش خطر پوسیدگی یا آسیب دندان، یا زرد شدن دندان ها.

در حالی که هیچ کار خاصی برای مراقبت های بعد از آن نیاز نیست، اما همچنان باید سلامت دندان ها را تحت نظر داشته باشید، دو بار در روز مسواک بزنید، هر روز نخ دندان بکشید و مراقبت های منظم دندانی را دریافت کنید.

سخن پایانی

گرچه تلقی کردن کارهایی مانند کانتورینگ دندان به عنوان صرفاً “زیبایی” آسان است، مهم است که مزایای زیادی که دندان های همسطح و جذاب دارند را به خاطر داشته باشید. احساس عدم جذابیت یا احساس لزوم پنهان کردن دندان های خود، می تواند آزار دهنده باشد. با این حال، با مداخله مؤثر و کمک یک دندانپزشک خوب، ممکن است اعتماد به نفس خود را بازیابید. و این چیزی است که ارزش لبخند زدن را دارد.

پرسش های متداول در مورد کانتورینگ دندان ها

آیا کانتورینگ دندان دائمی است؟

از آنجا که کانتورینگ دندان شامل تراشیدن فیزیکی و تغییر شکل دندان های شما است، این کار دائمی است. به این ترتیب، تصمیم برای انجام این درمان باید بسیار دقیق باشد. شما و دندانپزشک شما باید تأثیر احتمالی کانتورینگ دندان را بسنجید زیرا بازگشت ناپذیر است.

آیا کانتورینگ دندان دردناک است؟

مینای دندان های شما که در طول کانتورینگ دندان تراشیده می شوند، هیچ عصبی ندارد. بنابراین، در طول فرایند احساس درد نخواهید داشت. به طور کلی، هیچ بی حسی نیاز نیست، گرچه بیمارانی که نگران ناراحتی هستند می توانند آن را درخواست کنند.

آیا کانتورینگ برای دندان های شما مضر است؟

در حالی که کانتورینگ دارای خطراتی است، از آنجا که این یک فرایند کم تهاجمی است، خطر واقعی اندکی برای دندان های شما ایجاد می کند. با این حال، جای کمی برای خطا در این کار وجود دارد؛ لایه خارجی، مینای دندان های شما بسیار نازک است و در صورت تراشیدن مقدار زیادی از آن ممکن است مشکلاتی ایجاد کند. افرادی که تغییر شکل دندان را انجام داده اند در معرض خطر افزایش حساسیت دندان، پوسیدگی دندان، یا ترک خوردن دندان قرار دارند.

آیا بیمه کانتورینگ دندان را پوشش می دهد؟

طرح های بیمه تنها در صورتی هزینه کانتورینگ دندان ها را پوشش می دهند که نیاز پزشکی را برطرف کند. به این معنی که تنها در صورتی ممکن است به طور جزئی یا کامل پوشش داده شود که برای اصلاح دندان های آسیب دیده در اثر تصادف یا زمین خوردن، تغییر شکل نیاز باشد.

شکاف کام و لب چیست؟

شکاف های کام و لب، نقص ها، دو نیم شدگی یا جدا شدگی هایی در صورت و دهان کودک هستند که زمانی اتفاق می افتند که کودک درون شکم مادر در حال رشد می باشد. این اتفاق در اوایل دوران بارداری رخ می دهد. یک شکاف زمانی رخ می دهد که بافت ها به درستی با یکدیگر پیوند نمی خورند. شکاف کام و یا شکاف لب چهارمین نقص مادرزادی متداول در دنیا می باشد.

• شکاف لب نوعی جدا شدگی فیزیکی دو طرف لب بالا می باشد، و به شکل یک شکاف باریک یا گسترده در تمام لایه های لب بالا مشاهده می شود. این جدا شدگی می تواند خط لثه یا کام را شامل شود.
• شکاف کام نوعی جدا شدگی در سقف دهان است. شکاف کام می تواند سخت کام (بخش استخوانی جلوی سقف دهان) و یا نرم کام (بخش نرم پشتی سقف دهان) را شامل شود، و می تواند با شکاف لب همراه باشد.

شکاف کام و لب می تواند در یک یا هر دو سمت دهان اتفاق بیفتد. از آنجا که لب و کام به صورت مجزا تشکیل می شوند، این امکان وجود دارد که شکاف لب بدون شکاف کام، یا شکاف کام بدون شکاف لب وجود داشته باشد، یا هر دو شکاف کام و لب با یکدیگر (که احتمال بروز آن بیشتر است) وجود داشته باشند.

چه افرادی بیشتر دچار شکاف کام و یا لب می شوند؟

شکاف کام و یا لب هر ساله از هر 1000 کودک یک نفر را تحت تأثیر قرار می دهد، و چهارمین نقص مادرزادی شایع در دنیا می باشد. شکاف کام و لب بیشتر در کودکانی با نژاد آسیایی اتفاق می افتد.

پسران دو برابر دختران دچار شکاف لب می شوند، هم با و هم بدون شکاف کام. با این حال، دختران دو برابر بیشتر از پسران دچار شکاف کام می شوند، البته بدون شکاف لب.

علل بروز شکاف کام و لب کدامند؟

در اکثر موارد، علل بروز شکاف لب و شکاف کام ناشناخته هستند، و این شرایط قابل پیشگیری نمی باشند. اکثر دانشمندان بر این باورند که شکاف ها در نتیجه ترکیبی از عوامل ژنتیکی (وراثت) و محیطی (مرتبط با دنیای طبیعی) بوجود می آیند. به نظر می رسد اگر یکی از خواهرها یا برادرها، والدین، و سایر وابستگان که شکاف کام و لب داشته اند، احتمال متولد شدن کودک دیگر با این مشکل افزایش پیدا کند.

دلیل دیگر شکاف کام و لب ممکن است با یک دارو که مادر در طول دوران بارداری استفاده می کرده است ارتباط داشته باشد، از جمله داروهای ضد تشنج/ ضد صرع، داروهای درمان آکنه حاوی Accutane، و یا متروترکسات، دارویی که عموماً برای درمان سرطان، آرتریت، و پسوریازیس استفاده می شود.

عوامل دیگری که می توانند با گسترش شکاف ها ارتباط داشته باشند عبارتند از:

• کمبود ویتامین ها (اسید فولیک)
• سیگار کشیدن در طول دوران بارداری
• سوء مصرف مواد

بعلاوه، این شرایط ممکن است در نتیجه قرار گرفتن در معرض ویروس ها یا مواد شیمیایی، زمانی که کودک درون رحم مادر در حال رشد می باشد بوجود بیاید. در موقعیت های دیگر، شکاف کام و شکاف لب ممکن است بخشی از شرایط پزشکی دیگر باشند.

شکاف کام و لب چگونه تشخیص داده می شوند؟

از آنجا که شکاف ها موجب بروز تغییرات مشهود فیزیکی می شوند، آنها به راحتی قابل تشخیص می باشند. سونوگرافی قبل از زایمان می تواند اکثر شکاف های لب را نشان دهد. تنها در 7 درصد موارد، شکاف کام تنها، از طریق سونوگرافی قبل از زایمان قابل تشخیص می باشد.

در صورتی که شکاف قبل از تولد کودک از طریق سونوگرافی مشخص نشده باشد، معاینه فیزیکی دهان، بینی، و پلیت (کام یا سقف دهان) پس از تولد کودک می تواند انجام شود. گاهی اوقات، در صورت وجود هر گونه ناهنجاری های دیگری، ممکن است لازم باشد تست های دیگری انجام شوند.

شکاف کام و لب

شکاف کام و لب با چه مشکلاتی همراه هستند؟

• مشکل در خوردن هر چیزی: با وجود یک شکاف یا مجرا درون سقف دهان، غذا و مایعات می توانند از دهان به بینی ورود پیدا کنند. معمولاً کودکان به سرعت یاد می گیرند چگونه غذا بخورند و غذا دادن به کودک مشکل بزرگی نخواهد بود.
• عفونت های گوش و از دست دادن شنوایی: کودکانی که شکاف کام و لب دارند بیشتر در معرض خطر عفونت های گوش قرار دارند، زیرا آنها بیشتر مستعد تجمع مایعات در گوش میانی می باشند. اگر آنها درمان نشوند، عفونت های گوش می توانند موجب از دست رفتن قدرت شنوایی شوند.
• مشکلات گفتاری: کودکانی که شکاف کام و لی دارند ممکن است در حرف زدن نیز مشکل داشته باشند. صدای این کودکان به خوبی منتقل نمی شود، صدای آنها به صورت تو دماغی به گوش می رسد، و پس از ترمیم پلیت ممکن است فهمیدن گفتار بیمار دشوار باشد. البته، همه کودکانی که شکاف کام و لب دارند این مشکل را ندارند، و ممکن است بتوان با انجام جراحی این مشکل را به طور کامل برطرف کرد.
• مشکلات دندانی: کودکانی که شکاف دارند بیشتر مستعد بسیاری از مشکلات دندانی می باشند، از جمله:
  • تعداد بیشتر حفره های دندانی؛
  • فقدان دندان، وجود دندان اضافی، بد شکلی یا جابجا شدگی دندان ها که نیاز به درمان خواهند داشت؛
  • نقص در تیغه آلوئولار، لثه استخوانی فک بالا که دندان ها داخل آن قرار دارند. نقص در تیغه آلوئولار می تواند: موجب جابجا شدن، منحرف شدن، یا چرخیدن دندان های دائمی شود؛ مانع بیرون آمدن دندان های دائمی شود؛ مانع تشکیل تیغه آلوئولار شود؛ و موجب از دست رفتن پیش از موعد دندان های نیش و پیشین در حال رویش شود.

شکاف کام و لب

کدام متخصصان در درمان کودکان دارای شکاف کام و لب نقش دارند؟

از آنجا که تعداد زیادی مشکلات پزشکی و سلامت دهان با شکاف کام و لب همراه است، یک تیم از پزشکان و متخصصان دیگر معمولاً با یکدیگر کار می کنند تا طرحی برای مراقبت از هر بیمار ایجاد کنند. اعضای تیم درمان شکاف کام و لب معمولاً اعضای زیر را شامل می شود:

• جراح پلاستیک برای ارزیابی و انجام جراحی های ضروری روی لب و با پلیت.
• ارتودنتیست برای صاف کردن و تغییر موقعیت دندان ها.
• دندانپزشکی برای انجام مراقبت های روتین دندانی.
• متخصص بیماری های لثه و کاشت ایمپلنت به منظور انجام جراحی و کاشت ایمپلنت های دندانی در صورت عدم وجود برخی دندان ها.
• دندانساز برای ساخت دندان های مصنوعی و نیز ابزارهای دندانی برای بهبود ظاهر و نیز ایجاد تغییرات مورد نیاز برای غذا خوردن و حرف زدن.
• گفتار درمانگر برای ارزیابی نحوه حرف زدن و برطرف نمودن مشکلات گفتاری.
• متخصص گوش و حلق و بینی برای بررسی مشکلات شنوایی و نیز در نظر گرفتن گزینه های درمان برای مشکلات شنوایی.
• پرستار هماهنگ کننده برای نظارت روی سلامت کودک.
• متخصص ژنتیک برای کمک به والدین و بیماران بزرگسال که بدانند احتمال به دنیا آوردن کودکانی با این شرایط برای آنها چقدر می باشد.
• مددکار اجتماعی/ روانشناس برای حمایت از خانواده و توجه به مشکلات سازگاری.

درمان معمولاً در دوران نوزادی آغاز می شود و اغلب تا اوایل دوران نوجوانی ادامه پیدا می کند.

شکاف کام و لب چگونه درمان می شود؟

شکاف لب، بسته به میزان (کامل یا ناقص بودن) و گستردگی شکاف (باریک یا عریض بودن) اغلب به دو جراحی نیاز دارد. جراحی نخست معمولاً زمانی انجام می شود که کودک هنوز 3 ماهه است.

تکنیک های مختلفی وجود دارند که اگر قبل از جراحی به درستی انجام شوند می توانند نتایج ترمیم های شکاف کام و لب (لب شکری) را بهبود دهند. آنها غیر تهاجمی و به شکلی باور نکردنی شکل لب، بینی، و دهان کودک را تغییر می دهند:

• یک دوره چسب زدن به لب می تواند فاصله شکاف لب کودک را کاهش دهد.
• از یک الواتور بینی برای کمک به شکل دهی صحیح بینی کودک استفاده می شود.
• استفاده از ابزار قالب گیری آلوئولار- بینی (NAM) برای کمک به قالب گیری بافت های لب در موقعیت مطلوب تری در آماده سازی برای ترمیم لب.

نخستین جراحی، برای بستن لب، معمولاً زمانی انجام می شود که کودک بین 3 تا 6 ماهگی است. جراحی دوم، در صورت لزوم، معمولاً زمانی انجام می شود 6 ماهه است.

فیستول دهان-بینی حفره ای بین دهان و بینی می باشد که در برخی موارد، فیستول عمداً پس از ترمیم اولیه شکاف کام باقی گذاشته می شود یا به دلیل بهبود ضعیف این منطقه بوجود می آید. فیستول می تواند مشکل آفرین باشد زیرا اجازه می دهد مواد داخل دهان، مانند مایعات و غذاها به داخل حفره بینی وارد شوند، و منجر به بروز عفونت شوند. در برخی موارد نادر، وقتی فیستول خیلی بزرگ شود، می تواند مشکلات گفتاری نیز ایجاد کند.

ترمیم شکاف پلیت یا کام در 12 ماهگی کودک انجام می شود و کام را به صورت عملی در می آورد و بستن فیستول با جراحی احتمال ورود مایعات به داخل گوش میانی و بینی را کاهش می دهد. برای این ترمیم بافت از سقف دهان یا داخل گونه برداشته می شود. برای جلوگیری از ورود مایع به داخل گوش میانی، کودکانی که شکاف کام دارند معمولاً نیاز به لوله های مخصوصی دارند که در پرده صماخ آنها تعبیه می شود تا به تخلیه مایع کمک کند، بعلاوه شنوایی آنها سالی یک مرتبه چک می شود. پس از جراحی، ممکن است نیاز باشد بیمار برای مدت کوتاهی در بیمارستان بستری شود، بعلاوه، برای دو تا سه هفته محدودیت های غذایی را رعایت نماید.

حدود 30 درصد از کودکانی که شکاف کام و لب دارند، برای بهبود گفتار خود نیاز به جراحی های بیشتری دارند. گفتار معمولاً بین سنین 4 تا 5 سالگی ارزیابی می شود. اغلب بررسی نازوفارنکس (بینی و حلق) برای بررسی حرکات پلیت و حلق انجام می شود. در صورتی که برای بهبود گفتار جراحی نیاز باشد، همراه با گفتار درمانگر، تصمیم گیری انجام می شود. این جراحی معمولاً حدود 5 سالگی انجام می شود.

کودکانی که شکاف کام و لب دارند و خط لثه آنها درگیر شده است نیز ممکن است وقتی 6 تا 10 ساله هستن نیاز به پیوند استخوان داشته باشند تا خط لثه قدامی آنها کامل شود، به گونه ای که بتواند ایمپلنت های دندانی که قرار است کاشته شوند یا دندان های دائمی که بیرون بیایند را حمایت کند و فک بالا را تثبیت نماید. این فرایند شامل برداشتن مقدار اندکی استخوان از جای دیگر- معمولاً لگن، سر، دنده، یا پا- و جایگذاری آن درون منطقه ای است که شکاف وجود دارد.

اهداف انجام پیوند استخوان عبارتند از:

• فراهم آوردن حمایت برای لب و بینی و بهبود تقارن؛
• ایجاد یک تیغه متصل لثه فوقانی، خلق ظاهری طبیعی تر، و افزودن ثبات به تیغه؛
• بهبود ثبات بخش جلویی سقف دهان، در صورت وجود شکاف در هر دو سمت.

وقتی دندان های دائمی بیرون آمدند، اغلب برای صاف و یکدست شدن و قرار گرفتن آنها در یک راستا، و یا جابجا کردن دندان های موجود به جلوی دهان، باید از بریس های ارتودنسی استفاده کرد، و برای وسیع کردن عرض کام اکسپندر نیاز خواهد بود.

بسیاری از افرادی که شکاف کام و لب دارند، یک یا چند دندان کم دارند. بعلاوه، دندان هایی که نزدیک شکاف قرار دارند معمولاً استخوان کافی برای حمایت از آنها وجود ندارد. در چنین مواردی ایمپلنت های دندانی بهترین گزینه برای آنها می باشند. به این ترتیب، در انتهای درمان های دهان و دندان، بیماری دو ردیف دندان کاملاً یکدست خواهد داشت.

برای بهبود ظاهر لب، بینی، بستن شکاف های بین دهان و بینی، کمک به تنفس، و تثبیت و استحکام بخشیدن به فک ممکن است جراحی های دیگری نیاز باشند.

آیا دندانپزشک شما نیز به پولیش کردن دندان ها اشاره کرده است؟ این آخرین مرحله از فرایند پاکسازی دندان ها نیاز دارد که دندانپزشک دندان ها را با استفاده از ابزاری خاص صیقل دهد. در قسمت بالای این ابزار یک قطعه پلاستیکی کوچک به اندازه یک نخود وجود دارد که می چرخد.

دندانپزشک مقادیر اندکی از خمیر پروفی را داخل آن قرار می دهد. این خمیر قابل مقایسه با خمیر دندان غلیظ است، اما حاوی مواد ساینده تر بیشتری است. سپس دندانپزشک با دقت با استفاده از این ابزار چرنده روی همه دندان ها را یک دور تمیز می کند. این ابزار نه تنها دندان ها را پولیش می کند و جلا می دهد، بلکه به زدودن لکه های سطحی دندان ها نیز کمک می کند.

بر اساس انجمن دندانپزشکان آمریکا، شما باید بر اساس نیازهای خود انتخاب چند وقت یک مرتبه به دندانپزشک مراجعه کنید. این شامل خدمات مورد نظر شماست، سوابق پزشکی شما، و سلامت دهان شما.

فرایند پاکسازی دندان ها

هدف فرایند پاکسازی دندان ها زدودن پلاک ها و تارتاری است که روی سطح دندان ها قرار دارد. در صورتی که پلاک و تارتار برای مدت زمان طولانی روی دندان ها باقی بمانند ، در نهایت موجب بروز درد و مشکلاتی برای سلامت شما خواهند شد. دو مورد از مشکلات شایع دندانی که پلاک و تارتار می توانند ایجاد کنند عبارتند از پوسیدگی و حفره های دندانی و بیماری لثه.

دندانپزشک برای پاکسازی درست دندان ها از ابزارهای مختلفی برای زدودن همه چیز از روی سطح دندان ها استفاده خواهد کرد که می توانند دندان ها را تحت تأثیر قرار دهند. اگر شما سالم باشید، این کار اصلاً دردناک نیست. اگر سلامت لثه های شما ضعیف باشد، ممکن است وقتی دندانپزشک فرایند پاکسازی را انجام می دهد شما مقداری آزردگی یا خونریزی تجربه کنید.

پولیش کردن دندان

چرا پولیش کردن دندان ها مهم است؟

پس از آنکه دندانپزشک دندان های شما را پاکسازی می کند، ممکن است بخواهید پولیش دندان ها را به عنوان مرحله نهایی و جلا دادن دندان ها انجام دهید. مثل اینکه ماشین خود را پس از شستشوی کامل واکس بزنید. پس از پولیش دندان ها، احساس خواهید کرد آنها نرمتر و صیقلی تر شده اند. بعلاوه، وقتی این فرایند برای زدودن لکه های روی سطوح دندان ها انجام می شود، می تواند به خوبی عمل کند و اگر درمان پولیش ساده دندان ها کار سفید کردن دندان ها را نیز انجام دهد، شما دیگر نیازی به بلیچینگ دندان ها برای سفیدتر کردن آنها نخواهید داشت. در مقایسه با دیگر درمان های دندانپزشکی، پولیش کردن دندان ها بیشتر از آنکه به عملکردی بودن مربوط باشد، به زیبایی مربوط می شود. اما مزایای دیگری نیز دارد.

مزایای پولیش کردن دندان ها

پولیش کردن دندان ها علاوه بر اینکه باعث می شود دندان ها احساس صاف و صیقلی تری داشته باشند، مزایای دیگری نیز دارد. دو مزیتی که با این درمان همراه هستند شامل ایجاد طراوت در نفس و افزودن درخشش به لبخند است. از آنجه که پلاک و تارتار برداشته می شوند، خطر ابتلا به شرایطی که کل بدن را نیز تحت تأثیر قرار می دهد نیز کاهش پیدا می کند. باکتری ها می توانند داخل دهان زندگی کنند و موجب بروز نگرانی های جدی برای سلامتی شوند.

پولیش کردن دندان

آیا همه افراد نیاز به پولیش کردن دندان ها دارند؟

آخرین مرتبه چه زمانی به دندانپزشک مراجعه کرده اید؟ احتمالاً تعجب خواهید کرد از اینکه چقدر پلاک روی دندان های شما تشکیل شده است. با دندانپزشک خود تماس بگیرید و از او راجع به خدمات پولیش کردن دندان ها سؤال بپرسید.

به خاطر داشته باشید که بهترین راه برای پیشگیری از بروز مشکلات برای سلامتی رعایت بهداشت روتین دهان و دندان ها است. دو مرتبه مسواک زدن و نخ دندان کشیدن در طول روز کمک کننده هستند. برای کاهش باکتری ها از دهانشویه ها استفاده کنید. این به کاهش پلاک و تارتار کمک خواهد کرد، که می تواند باعث شود نیاز نباشد به دفعات زیاد به دندانپزشک مراجعه کنید.

پولیش کردن دندان

چند وقت یک مرتبه باید دندان ها را پولیش کرد؟

برای سالها، استاندارد مراقبت برای دندانپزشکان انجام یک پروفیلاکسی شامل پولیش کرونال دندان ها بود. تا اینکه تحقیقات نشان دادند پولیش کردن موجب برداشته شدن مقدار قابل توجهی از مینای دندان ها می شود. آم زمان بود که مراقبت استاندارد توصیه شده تغییر کرد و مفهوم “پولیش انتخابی” ابداع شد. انجمن دندانپزشکان آمریکا شرایط زیر را برای پولیش کردن دندان ها قرار داد:

• پولیش کردن دندان ها نوعی فرایند زیبایی با اندکی ارزش درمانی تلقی می شود.
• مسواک زدن و نخ دندان کشیدن می توانند تأثیراتی مشابه پولیش کردن دندان ها داته باشند.
• پولیش کردن مداوم، به مرور زمان، با ساییدن لایه های بیرونی دندان ها، می تواند موجب ایجاد تغییرات ساختاری در آنها شود.
• فلوراید موجود در لایه های بیرونی مینای دندان ها با پولیش کردن زدوده می شود.

نتیجه گیری اصلی این بود که، “پولیش کردن دندان ها باید تنها در صورت نیاز انجام شود و نباید یک فرایند روتین تلقی شود”. به عبارت دیگر، به جای پولیش کردن تمامی سطوح دندان ها، دندانپزشکان باید بررسی کنند کدام دندان ها نیاز به پولیش کردن دارند و سپس تنها آن سطوح دندان ها را پولیش کنند، و توجه خاصی به منطقه هایی داشته باشند که سمنتوم و عاج آنها بدون پوشش باقی مانده اند و اطراف ترمیم های زیبایی دندان ها کار کنند.

باید پولیش کرونال از حیطه اقداماتی که دستیاران دندانپزشکان انجام می دهند خارج شوند زیرا کاملاً موفق نبوده اند. تقریباً همه دندانپزشکان در حال تلاش برای سپردن پولیش کرونال به دستیاران آموزش دیده هستند.

شرایط تغییر کرده است و زمان آن رسیده است راجع به این موضوع مجدداً فکر شود که تخصص دندانپزشکی در این رابطه چه دیدگاهی دارد. به نظر، به نفع بیمار و دندانپزشک است که نگاه دیگری به این موضوع داشته باشند.

تمایل بسیاری از بیماران به داشتن دندان هایی “بی عیب و نقص” و لبخندی درخشان، در دندانپزشکی اهمیت روز افزونی پیدا کرده است. بلیچینگ یک روش درمانی حتی برای سفید و روشن کردن دندان هایی است که به شدت بد رنگ شده اند. این کار ظرف مدت کوتاهی انجام می شود.

علل تغییر رنگ دندان ها

تغییر رنگ دندان ها به دلایل مختلفی اتفاق می افتد. در بین همه آنها مصرف قهوه، برخی از انواع خاص چای ها، نوشیدنی های فاقد الکل، برخی ادویه ها، (از قبیل کاری، زعفران، کورکوما) و خوراکی های دیگر (مانند سس سویا، گیلاس، بلوبری، و توت فرنگی) و همچنین کشیدن سیگار باعث می شوند به جا ماندن رنگدانه ها روی دندان ها و جذب آنها به داخل مینای دندان افزایش پیدا کند. از دیگر عوامل مؤثر روی سفیدی طبیعی دندان ها عبارتند از برخی داروهای خاص، و نیز خمیر دندان ها و دهانشویه های رنگی. آخرین عوامل که البته کم اهمیت هم نیستند، سن، و بهداشت دهانی شخصی هستند که تأثیر اصلی را روی تغییر رنگ دندان ها دارند.

متأسفانه با مسواک زدن با دقت دندان ها نمی توان تغییر رنگ آنها را از بین برد. گرچه تغییر رنگ سطحی می تواند با درمان های تخصصی و حرفه ای در مطب زدوده شوند، اما تنها درمان بلیچینگ می تواند باعث درخشش دندان های شما شود. اکثر دندانپزشکان دو نوع درمان برای سفید کردن دندان ها ارائه می دهند، آفیس بلیچینگ (سفید کردن دندان ها داخل مطب) و هوم بلیچینگ (سفید کردن دندان ها در منزل). قبل از پرداختن به بلیچینگ، یک درمان تخصصی بهداشتی دهان و دندان برای خلق نقطه آغاز ایده آل برای بلیچینگ توصیه می شود.

بلیچینگ و سفید کردن دندان ها

آفیس بلیچینگ

آفیس بلیچینگ در مطب انجام می شود. قبل از درمان معاینه دقیق دندان ها، همراه با مشاوره کامل انجام می شود. برای بلیچینگ، ماده سفید کننده روی سطح دندان ها اعمال می شود، غلظت این ماده بویژه بر اساس کسب بیشترین نتیجه انتخاب می شود. مواد فعال داخل ماده سفید کننده به داخل دندان نفوذ می کنند، جایی که رادیکال های اکسیژن شکل می گیرند، که رنگدانه های روی سطح دندان ها را در هم می شکند.

که در پی آن دیگر روی سطح دندان ها وجود نخواهند داشت. این واکنش “تغییر رنگ” با استفاده هدفمند از نور ال ای دی آبی، که طول موج خاصی دارد، تشدید می شود. به همین دلیل، مولکول های رنگ حتی بیشتر فعال می شوند و بنابراین می تواند با ژل بلیچ کننده واکنش سریع تری نشان دهد. معمولاً سه دوره درمانی لازم است. به عنوان یک قانون کلی، زمان درمان کامل (بدون معاینه و مشاوره) حدود 45 تا 50 دقیقه است.

بلیچینگ و سفید کردن دندان ها

هوم بلیچینگ

برای هوم بلیچینگ تری های شخصی ساخته می شوند. تری ها با ژل سفید کننده پر می شوند و باید به مدت چهار تا پنج روز، هر بار به مدت یک تا دو ساعت روی دندان ها قرار بگیرند. دندانپزشکان دستور العمل های دقیق پیرامون درمان را به بیماران خوئ می دهند.

هوم بلیچینگ در منزل، اما تحت نظارت دندانپزشک انجام می شود، بنابراین، قابل مقایسه با محصولات بلیچینگ  OTC نیستند. علاوه بر این، گزینه دوم کم هزینه تر است، اما کاملاً واضح است که از نظر ایمنی و طول مدت اثر نسبت به سفید کردن تخصصی دندان ها توسط دندانپزشک در رتبه پایین تری قرار دارد. علاوه بر این، مواد فعال (و بنابراین اثر) آن ضعیف تر از موادی هستند که در بلیچینگ تخصصی دندان ها استفاده می شوند.

دندان های با بلیچینگ چگونه سفید می شوند؟

تأثیر این درمان در بیماران مختلف متفاوت است و از بین عوامل مختلف به میزان تغییر رنگ دندان ها در زمان سفید کردن دندان ها، و نیز واکنش بخ درمان بستگی دارد. در مورد هوم بلیچینگ، نظم عامل اصلی است و بیمار باید تری ها را با ژل سفید کننده همانطور که در مطب برای آنها توضیح داده شده است استفاده کرد تا به نتایج مطلوب دست پیدا کرد. به عنوان یک قانون، دندان ها تا چند درجه می توانند روشن تر شوند، به گونه ای که بعد از درمان بیمار بتواند از درخشش لبخند خود لذت ببرد.

تأثیر بلیچینگ دندان چه مدت دوام خواهد داشت؟

تفاوت های فردی وجود دارند، که از بین همه عوامل عادات رژیم غذایی و بهداشت فردی بیمار از بقیه مهم تر هستند. در طول دوره درمان دستور العمل های لازم برای پاکسازی دندان ها به شما داده خواهند شد تا بتوانید اثر بلیچینگ را تا حد امکان حفظ کنید. در صورت لزوم، درمان پس از چند ماه مجدداً تکرار خواهد شد.

آیا بلیچینگ برای همه افراد مؤثر است؟

سفید کردن دندان اساساً برای همه بیماران ممکن است. با این حال، مطالعات بالینی حاکی از این هستند که، بخش بسیار اندکی از جامعه (کمتر از پنج درصد) پس از بلیچینگ تغییرات چندانی را تجربه نمی کنند.

آفیس بلیچینگ یا هوم بلیچینگ، کدامیک برای من بهتر است؟

این پرسش نمی تواند به طور کلی پاسخ داده شود. بهترین راهکار برای هر مورد فردی به عوامل متعددی بستگی خواهد داشت و به صورت شخصی با دندانپزشک در مورد آن تصمیم گیری خواهد شد. با این حال، بر اساس تجربه ما، ترکیبی از درمان های هوم بلیچینگ و آفیس بلیچینگ مؤثر است.

آیا بلیچینگ برای دندان ها مضر است؟

سفید کردن تخصصی دندان ها توسط دندانپزشک روشی بی خطر است و معمولاً دندان ها با انجام آن هیچ آسیبی نمی بینند.

بلیچینگ و سفید کردن دندان ها

آیا بلیچینگ با درد همراه است؟

درمان بدون درد است، اما پس از بلیچینگ، ممکن است دندان ها به مدت چند روز حساس باشند. این یک واکنش کاملاً طبیعی است، که پس از یک دوره کوتاه زمانی از بین می رود و با استفاده از داروهای خاصی می تواند کاهش پیدا کند، که بیماران در مطب دریافت می کنند.

وقتی بیماری لثه به مرحله پیشرفته می رسد (پریودنتیت) دندان های شما در معرض خطر قرار دارند. در این مرحله، الیاف پریودنتال لیگامان و بافت استخوانی که دندان را احاطه کرده اند تخریب شده اند، و حتی ممکن است روند از دست رفتن دندان های شما آغاز شود. اگر بیماری با درمان های غیر جراحی مانند جرمگیری و تسطیح سطح ریشه قابل کنترل نباشد، ممکن است جراحی فلپ پریودنتال بهترین گزینه درمانی برای شما باشد.

امروزه جراحی فلپ روش برتر و پیشرو برای درمان و ترمیم پاکت های پریودنتال است. پاکت پریودنتال چیست؟ آنها بخش هایی زیر خط لثه هستند، جایی که بافت لثه از دندان جدا شده است، و باعث می شود یک فضای غیر قابل تمیز شدن بوجود بیاید، جایی که باکتری های مضر می توانند تکثیر شوند. این باکتری ها منجر به التهاب بافت ها، و در نتیجه حساسیت، خونریزی، و درد می شوند. این مشکلات اگر بدون درمان باقی بمانند، می توانند میزبان مشکلاتی شامل بیماری لثه، از دست رفتن ساختار استخوانی حمایت کننده دندان، و احتمالاً حتی مشکلات سیستمیک (کل بدن) شوند.

وقتی پاکت های پریودنتال پیشرفت می کنند، گام نخست برای درمان آنها معمولاً از طریق پاکسازی و جرمگیری (که تحت عنوان رسوب زدایی ریشه نیز نامیده می شود) با ابزارهای دستی یا آلتراسونیک است. اگر این درمان مؤثر واقع نشود، جراحی پریودنتال انجام خواهد شد. جراحی فلپ درمانی برای بیماری پریودنتال نیست- بلکه کمک می کند فضایی ایجاد شود که راحت تر بتوان سلامت پریودنتال را حفظ کرد. و حتی اگر شما مستعد بیماری لثه باشید، درمان های تخصصی مناسب و مراقبت های منظم در منزل می توانند کمک کنند تا حد امکان لثه های خود را برای مدت زمان طولانی تری سالم نگه دارید.

جراحی فلپ برای درمان بیماری لثه

اهداف جراحی فلپ

یکی از اهداف اصلی جراحی فلپ حذف یا کاهش خود پاکت ها است. برای دسترسی به آن، یک برش فلپ مانند در بافت لثه ایجاد می شود. این اجازه می دهد بافت بیمار از داخل پاکت برداشته شود و امکان دسترسی به سطوح ریشه دندان را برای پاکسازی کامل فراهم می آورد، که به حذف پلاک ها و رسوب های مضر کمک می کنند. پس از آن فلپ بسته می شود و آن منطقه سیل می شود. این باعث می شود روند بهبود آغاز شود، که به سرعت اتفاق می افتد.

هدف دیگر بازسازی و بازتولید الیاف پریودنتال لیگامان و بافت استخوانی است که ممکن است در نتیجه بیماری از دست رفته باشد. تکنیک های متعددی ممکن است برای انجام این کار استفاده شوند، از جمله روش های پیشرفته پیوند استخوان و مواد شیمیایی که تحت عنوان فاکتورهای رشد شناخته می شوند. این رویکردها کمک می کنند لثه ها به شکل و عملکرد طبیعی و عادی خود برگردند و ترمیم شوند، و موجب ارتقاء دندان هایی سالم و ایمن می شوند.

جراحی فلپ برای درمان بیماری لثه

فرایند جراحی فلپ

جراحی فلپ عموماً با بی حسی کامل انجام می شود، که گاهی اوقات همراه با داروهای ضد اضطراب خوراکی استفاده می شوند؛ یا به جای آنها ممکن است از آرام بخش هایی استفاده شود که داخل ورید تزریق می شوند و هشیاری فرد حفظ می شود. پس از آنکه بی حس کننده اثر می کند، برش کوچکی ایجاد می شود تا لثه ها از دندان ها جدا شوند. بافت بیرونی لثه به آرامی رو به عقب تا زده می شود تا امکان دسترسی به ریشه ها و الیاف پریودنتال لیگامانی و بافت استخوان وجود داشته باشد.

سپس، بافت ملتهب لثه می تواند برداشته شود، و ریشه های دندان ها می توانند پاکسازی شوند؛ در صورت نیاز، منطقه نیز می تواند با آنتی بیوتیک ها یا داروهای دیگر درمان شود. نقائص استخوان ها می توانند با مواد پیوندی (از جای دیگری از بدن یا با مواد ساخته دست انسان) ترمیم شوند و احیاء صحیح الیاف پریودنتال لیگامان می تواند با روش های فیزیکی (غشاء) و شیمیایی (فاکتورهای رشد) ترغیب شوند. ممکن است دندانپزشک یک غشاء روی استخوان پیوندی قرار دهد تا به رشد مجدد استخوان کمک کند، البته ممکن است غشاء بعداً برداشته شود. ممکن است استخوان صاف و صیقلی شود و به گونه ای شکل داده شود که پلاک های دندانی جای کمتری برای رشد داشته باشند. در نهایت، برش بسته می شود و فرایند تکمیل می شود.

پس از جراحی چه انتظاری می توان داشت؟

عموماً تنها چند روز طول می کشد تا روند بهبود فرایند جراحی فلپ انجام شود. حتماً دستور العمل های مراقبت های خانگی که دندانپزشک یا جراح دهان و دندان شما داده است را دنبال کنید. اگر هر پرسشی در مورد این دستورالعمل ها دارید، با دندانپزشک یا جراح خود تماس بگیرید. توصیه های کلی که کمک می کنند سرعت روند بهبود بیشتر شود عبارتند از:

• داروهای مسکن خود بر اساس تجویز پزشک خود مصرف کنید.
• پس از 24 ساعت، می توانید دهان خود را چند مرتبه در طول روز با آب و نمک به آرامی شستشو دهید تا تورم و درد را تسکین دهید.
• گاز استریل را قبل از آنکه غرق در خون شود تعویض کنید.
• پس از جراحی آرام باشید. فعالیت های فیزیکی شدید ممکن است خونریزی را افزایش دهد.
• غذاهای نرم مانند ژلاتین، پودینگ، یا سوپ سبک بخورید. به تدریج و به بهبود منطقه جراحی، غذاهای جامد را به رژیم غذایی خود اضافه کنید. تخت دراز نکشید. این ممکن است موجب طولانی شدن خونریزی شود. زیر سر خود را با یک بالش اضافی بالا بیاورید.
• به مسواک زدن آرام و با دقت دندان ها و زبان خود ادامه دهید.
• یک تکه یخ یا کیسه آب سرد روی منطقه بیرون دهان خود اعمال کنید زیرا به کاهش درد و تورم صورت شما کمک می کند.
• از انجام حرکات مکیدن مانند استفاده از نی خودداری کنید.
• سیگار نکشید.

چند روز پس از فرایند دندانپزشک بخیه ها را برخواهد داشت.

این فرایند چقدر خوب می تواند عمل کند؟

اگر پس از فرایند بهداشت دهان را به خوبی رعایت کنید، فرایند فلپ اجازه خواهد داد دندان ها و لثه های خود را بهتر پاکسازی کنید. لثه های شما باید مجدداً صورتی و سالم شوند.