کانتورینگ دندان که با نام های تغییر شکل دندان، اناملوپلاستی یا ادنتوپلاستی نیز شناخته می شود، یک فرایند دندانپزشکی زیبایی است که مشکلات جزئی لبخند شما را برطرف می کند. این فرایند شامل برداشتن بخش های کوچکی از مینای دندان برای اصلاح دندان های لب پر شده، ترک خورده یا کج شده است، یا ظاهر آنها را بهبود می دهد. این کار، که با استفاده از ابزارهای مخصوص یا نوارهای متحرک انجام می شود، عموماً بدون درد است و به خوبی قابل تحمل است.

در این مقاله به مرور سریع کانتورینگ دندان، مزایا، خطرات ، مراقبت پس از آن می پردازیم.

آیا شما گزینه خوبی برای کانتورینگ دندان هستید؟

به طور کلی، کانتورینگ دندان یک فرایند زیبایی انتخابی است. این درمان برای همه بیماران و همه موارد مناسب نیست. بهترین شرایطی که با این روش درمان می شوند عبارتند از:

  • لب پر شدگی ها یا ترک های کوچک در دندان ها
  • حفره یا برآمدگی در مینای دندان ها
  • کوتاه کردن دندان های بیش از حد بلند (مخصوصاً دندان های نوک تیز)
  • ناهنجاری های جزئی دندان ها
  • لبخند ناهموار

مشکلات یا آسیب های دندانی قابل توجه را نمی توان با کانتورینگ دندان درمان کرد یا ممکن است درمان های دیگری در کنار آن نیاز باشد. در این موارد، روکش های دندانی، ارتودنسی، ونیرها، باندینگ، بریج ها یا سایر روش ها در نظر گرفته می شوند.

سلامت زمینه ای دندان نیز یک عامل است؛ حفره ها، لق شدن دندان ها، یا مسائل دیگر می توانند با تغییر شکل دندان مغایرت داشته باشند.

تغییر شکل دندان های نیش

یکی از متداول ترین فرایندهای کانتورینگ دندان، روی تغییر ظاهر دندان های نیش (دندان های نوک تیز، که به عنوان کاسپید یا تک پایه نیز شناخته می شوند) تمرکز دارد. هدف این کار کاهش ارتفاع این دندان ها با ساییدن یکنواخت و هوشمندانه مینای اضافی آنها است.

کانتورینگ دندان

کانتورینگ دندان

طی این فرایند انتظار چه چیزی را باید داشت؟

تغییر شکل و کانتورینگ دندان توسط دندانپزشک عمومی یا دندانپزشک زیبایی در مطب انجام می شود. روند انجام این فرایند به قرار زیر است:

  • فرایند بدون درد: تراشیدن دندان فقط از لایه خارجی، مینای دندان اتفاق می افتد. از آنجا که این لایه اعصاب ندارد، یک فرایند هیچ دردی ندارد. با این حال، اگر نگران ناراحتی هستید، می توانید درخواست کنید برای شما از بی حسی استفاده شود.
  • ابزارها: امروزه دندانپزشکان چندین گزینه دارند. در کنار دریل های سنتی، لیزرهای مخصوص نیز می توانند لایه های خارجی مینای دندان را از بین ببرند و از نوارها (با لبه های ساینده، مانند کاغذ سنباده) می توان برای کار روی دو طرف دندان استفاده کرد.
  • پولیش کردن: پس از کانتور و تغییر شکل دندان، دندانپزشک اغلب پولیش دندان را انجام می دهد. این کار شامل صاف و صیقلی کردن و از بین بردن تغییر رنگ از روی دندان ها است تا به آنها ظاهری جذاب و براق بدهد.

فواید کانتورینگ دندان

گرچه تغییر شکل دندان برای هر موردی مناسب نیست، اما انجام این کار چندین مزیت کلیدی دارد. این موارد عبارتند از:

  • این یک فرایند محافظه کارانه تر از سایر روش های دندانپزشکی زیبایی است.
  • بدون درد است و به خوبی قابل تحمل است.
  • بهبودی پس از آن فوری است؛ بعد از آن می توانید خوردن و آشامیدن عادی را از سر بگیرید.
  • کانتورینگ می تواند به تغییر آناتومی یا برآمدگی هایی کمک کند که می توانند منجر به افزایش تشکیل تارتار شوند و از این طریق از پوسیدگی دندان و بیماری لثه جلوگیری می کند.
  • بهبود عزت نفس و احساس ارزشمندی، زیرا لبخند شما بهبود می یابد.

خطرات احتمالی

مانند هر فرایند دندانپزشکی- و علیرغم تمام تلاش دندانپزشک شما- برخی از خطرات احتمالی برای تغییر شکل دندان ها وجود دارند. لایه مینای دندان بسیار نازک است- فقط حدود 6/2 میلی متر- بنابراین دندانپزشکان باید بسیار مراقب باشند؛ در صورت حذف بیش از حد ممکن است مشکلاتی بوجود بیایند.

کانتورینگ دندان ممکن است باعث بروز مشکلات زیر شود:

  • حساسیت موقت دندان به گرما یا سرما
  • افزایش خطر پوسیدگی یا آسیب دندان
  • زرد شدن دندان ها
  • عود احتمالی در موارد وجود دندان قروچه (براکسیسم)

این کار را در منزل امتحان نکنید!

با توجه به احتمال آسیب به دندان های شما، کانتورینگ دندان چیزی نیست که بتوانید آن را در منزل امتحان کنید. انجام آن نه تنها به آموزش ویژه زیادی نیاز دارد، بلکه انجام این کار روی دهان خود نیز بسیار خطرناک است. با انجام این کار، خطر آسیب رساندن به دندان های خود را بالا می برید.

کانتورینگ دندان

کانتورینگ دندان

مراقبت های بعد از فرایند کانتورینگ

بر خلاف بسیاری از درمان های زیبایی دندان، در زمان بهبودی پس از تغییر شکل دندان ها، کار خاصی نیاز نیست. با این حال، رعایت اصول اولیه بهداشت دندان بسیار مهم است:

  • دو مرتبه در روز به درستی مسواک بزنید.
  • حداقل یک مرتبه در روز نخ دندان استفاده کنید.
  • به معاینات دندانپزشکی (دو مرتبه در سال) پایبند باشید.
  • از سیگار کشیدن خودداری کنید.

همچنین اگر بعد از انجام آن احساس کردید دندان های شما ناهموار شده اند، باید با دندانپزشک خود تماس بگیرید. این ممکن است نشانه تشکیل پلاک یا جرم یا مشکل دیگری در این فرایند باشد.

خلاصه

کانتورینگ دندان که با نام های ادنتوپلاستی یا اناملوپلاستی نیز شناخته می شود، یک فرایند زیبایی است که هدف آن تغییر شکل دندان ها برای اصلاح ظاهر لبخند شما است. گرچه محدودیت هایی برای کارهایی که می تواند انجام دهد وجود دارد، اما این درمان می تواند دندان های پیشین خیلی بلند را کوتاه کند، لب پر شدگی ها و ترک ها و حفره های جزئی در مینای دندان را برطرف کند، و دندان های شما را متقارن تر کند.

گرچه این یک فرایند بدون درد و قابل تحمل است، اما چند خطر وجود دارد. خطرات عبارتند از حساسیت موقت دندان، افزایش خطر پوسیدگی یا آسیب دندان، یا زرد شدن دندان ها.

در حالی که هیچ کار خاصی برای مراقبت های بعد از آن نیاز نیست، اما همچنان باید سلامت دندان ها را تحت نظر داشته باشید، دو بار در روز مسواک بزنید، هر روز نخ دندان بکشید و مراقبت های منظم دندانی را دریافت کنید.

سخن پایانی

گرچه تلقی کردن کارهایی مانند کانتورینگ دندان به عنوان صرفاً “زیبایی” آسان است، مهم است که مزایای زیادی که دندان های همسطح و جذاب دارند را به خاطر داشته باشید. احساس عدم جذابیت یا احساس لزوم پنهان کردن دندان های خود، می تواند آزار دهنده باشد. با این حال، با مداخله مؤثر و کمک یک دندانپزشک خوب، ممکن است اعتماد به نفس خود را بازیابید. و این چیزی است که ارزش لبخند زدن را دارد.

پرسش های متداول در مورد کانتورینگ دندان ها

آیا کانتورینگ دندان دائمی است؟

از آنجا که کانتورینگ دندان شامل تراشیدن فیزیکی و تغییر شکل دندان های شما است، این کار دائمی است. به این ترتیب، تصمیم برای انجام این درمان باید بسیار دقیق باشد. شما و دندانپزشک شما باید تأثیر احتمالی کانتورینگ دندان را بسنجید زیرا بازگشت ناپذیر است.

آیا کانتورینگ دندان دردناک است؟

مینای دندان های شما که در طول کانتورینگ دندان تراشیده می شوند، هیچ عصبی ندارد. بنابراین، در طول فرایند احساس درد نخواهید داشت. به طور کلی، هیچ بی حسی نیاز نیست، گرچه بیمارانی که نگران ناراحتی هستند می توانند آن را درخواست کنند.

آیا کانتورینگ برای دندان های شما مضر است؟

در حالی که کانتورینگ دارای خطراتی است، از آنجا که این یک فرایند کم تهاجمی است، خطر واقعی اندکی برای دندان های شما ایجاد می کند. با این حال، جای کمی برای خطا در این کار وجود دارد؛ لایه خارجی، مینای دندان های شما بسیار نازک است و در صورت تراشیدن مقدار زیادی از آن ممکن است مشکلاتی ایجاد کند. افرادی که تغییر شکل دندان را انجام داده اند در معرض خطر افزایش حساسیت دندان، پوسیدگی دندان، یا ترک خوردن دندان قرار دارند.

آیا بیمه کانتورینگ دندان را پوشش می دهد؟

طرح های بیمه تنها در صورتی هزینه کانتورینگ دندان ها را پوشش می دهند که نیاز پزشکی را برطرف کند. به این معنی که تنها در صورتی ممکن است به طور جزئی یا کامل پوشش داده شود که برای اصلاح دندان های آسیب دیده در اثر تصادف یا زمین خوردن، تغییر شکل نیاز باشد.

آیا شما هم بین دندان های خود فاصله دارید؟ این فضاها بین دندان های زیبا و درخشان شما یک پدیده دندانی کاملاً متداول هستند- ارتودنتیست ها آنها را دیاستم می نامند- و می توانند به دلایل متعددی بروز پیدا کنند. برخی بیمارانی که دیاستم دارند، مشخصه فردی که به همراه دارد را دوست دارند، در حالی که برخی دیگر لبخند متداول تری را ترجیح می دهند. گاهی اوقات، فاصله بین دندان ها می تواند یک علامت هشدار دهنده نیز باشد. خواه دیاستم برای شما مهم نباشد یا ترجیح دهید آن را ببندید، به همه اطلاعاتی که در اختیار شما قرار می دهیم نیاز خواهید داشت.

چه عواملی موجب بروز دیاستم بین دندان ها می شوند؟

در مورد دندان ها، اغلب پی بردن به علت بروز مشکل می تواند کمک کننده باشد. و برای دیاستم، دلایل متعددی می توانند وجود داشته باشند. تحریکات رشد که رخ می دهند، دندان هایی کوچک تر از حد معمول یا فکی بزرگ تر از حد معمول، می توانند منجر به ایجاد فواصلی قابل توجه بین دندان ها شوند که تحقیقات نیز نشان می دهند که هم اندازه دندان ها و هم اندازه فک ها ارثی هستند.

در برخی افراد، بافت بین دندان ها و لثه های آنها می تواند مقداری اندازه بزرگ تر داشته باشد. اگر ارتودنتیست شما به فرنوم لبی اشاره کرد، این همان بافتی است که آنها درمورد آن صحبت می کنند.

بیماری لثه یک علت غیر ژنتیکی جدی است که باعث ایجاد فاصله بین دندان ها می شود، زیرا فواصل می توانند نشان دهنده این موضوع باشند که بیماری پیشرفت کرده است. التهاب لثه ها و استخوان اطراف دندان ها نیز می تواند باعث لق شدن دندان ها و بروز فاصله بین آنها شود. از آنجا که جدی ترین و مزمن ترین بیماری لثه نیز (پریودنتیت) نسبتاً بدون درد است، ممکن است بدون آنکه اطلاعی در مورد آن داشته باشید پیشرفت کند. این روی نیاز به چکاپ های منظم توسط دندانپزشک شما تأکید دارد.

دیاستم یا فواصل بین دندانی

دیاستم یا فواصل بین دندانی

آیا فواصل بین دندان ها با افزایش سن افزایش پیدا می کنند؟

دندان های شما پیوسته در حال جابجا شدن و در حال رشد هستند، این در افراد جوان تر مشهود تر است زیرا فک آنها در دوران بلوغ هنوز در حال رشد است، با این حال، بسیاری افراد متوجه می شوند که دندان های آنها در تمام طول عمرشان در حال جابجا شدن هستند. شاید به این معنا باشد که فواصل بین دندان ها می تواند به مرور زمان و طی سال ها بزرگ تر شود، یا در برخی موارد، آنها می توانند کوچک تر شوند. شما هنوز هم نیاز به مشورت با ارتودنتیست دارید تا بدانید چگونه دندان های شما با گذشت زمان در حال جابجا شدن هستند.

آیا عادات بد می توانند باعث بروز شکاف بین دندان ها شوند؟

فواصل بین دندان ها می تواند در نتیجه برخی عادات نیز بوجود بیاید. برخی افراد هنگام بلع، زبان خود را به جای آنکه به سقف دهان فشار دهند، آن را بین دندان های خود فشار می دهند. ارتودنتیست ها این حرکت را “تانگ تراست” می نامند، که اگر قابل توجه باشد، به تدریج می تواند دندان های شما را از هم جدا کند.

فواصلی که به صورت ناگهانی بین دندان ها بروز می یابند

آیا ظهور فاصله هایی که قبلاً وجود نداشته اند بین دندان ها، و باعث لق شدن یا تغییر مکان آنها می شوند، نگران کننده است؟

این می تواند مانند فاصله هایی باشد که از قبل وجود داشته اند و در حال بزرگ تر شدن هستند. برخی از موارد دیاستم می توانند نتیجه مستقیم بیماری لثه باشند، که عفونتی است که داخل لثه ها به دلیل تارتار و تجمع پلاک بروز می یابد و می تواند اگران کننده باشد.

این بیماری می تواند موجب بروز مثلت سیاه شود که تحت عنوان پاکت های بین دندانی نیز شناخته می شود. علت این است که دندان ها بیشتر از هم فاصله نمی گیرند، بلکه لثه ها تخریب می شوند. التهاب لثه ها به بافت حمایتی زیر دندان آسیب می رساند، که باعث ایجاد شکاف یا پاکت بین دندان ها می شود. وقتی لثه ها احیاء نشوند یا دوباره رشد نکنند، مهم است مسئله نادیده گرفته نشود تا از بروز مشکلات در آینده و از دست رفتن دندان ها پیشگیری شود.

دیاستم یا فواصل بین دندانی

دیاستم یا فواصل بین دندانی

آیا دندان های با فاصله جذاب هستند؟

زیبایی نسبی است! و آنچه به نظر ما جذاب است، اغلب آن چیزی است که باب شده است.

مد از مد می افتد و از دور خارج می شود، اما تاریخچه ای طولانی وجود دارد که فاصله بین دندان ها نشانه زیبایی بوده است و بازیگران فرانسوی لبخندی جدید را به مردم معرفی کردند. سالیان سال دیاستم یک مشخصه منحصر بفرد تلقی می شد و به زیبایی افراد می افزود. این می تواند برای شما نیز اینطور باشد.

آیا فاصله بین دندان ها می تواند به طور طبیعی بسته شود؟

گاهی اوقات، دندان های فاصله دار تفاوت های خود را کنار می گذارند و به طور طبیعی به یکدیگر نزدیک می شوند. اغلب بین دندان های شیری فاصله وجود دارد، و وقتی دندان های دائمی بیرون می آیند، آنها نیز می توانند فاصله داشته باشند (همه ما چنین تصویری داریم). وقتی دندان های دائمی بیشتری بیرون می آیند، این فاصله ها می توانند بدون هیچ مداخله ای بسته شوند. به همین دلیل است که ما توصیه می کنیم کودکان خود را از سنین پایین نزد ارتودنتیست ببرید، تا به ارتودنتیست خود در نظارت روی رشد آنها کمک کنید و نیز خودتان اطلاعات کافی در مورد هر گونه تغییری که ممکن است به طور طبیعی در لبخند کودک ایجاد شود کسب کنید.

دیاستم یا فواصل بین دندانی

دیاستم یا فواصل بین دندانی

دیاستم چگونه درمان می شود؟

درمان های دیاستم بسته به علت بروز آنها متفاوت هستند، و در برخی موارد باید یک بیماری درمان شود تا مشکل فاصله بین دندان ها برطرف شود، و برای برخی موارد، مشکل درمانی نیست، بلکه ترمیمی است. الاینرهای شفاف (مانند اینویزیلاین) و بریس های سنتی راهی فوق العاده برای ایجاد اصلاحی دائمی هستند. بسته به اندازه و آناتومی تک تک دندان های شما، می توان از نیاز به هر گونه اقدام ترمیمی دندانپزشکی پرهیز نمود. در گذشته بریس های ثابت تنها گزینه برای بستن فواصل بین دندان ها بودند. امرزه بسیاری از افراد بزرگسال که برای بستن فواصل بین دندانی اقدام می کنند تمایلی به استفاده از بریس های ثابت ندارند، به همین دلیل اینویزیلاین را ترجیح می دهند.

از آنجا که نمی توانیم بافت از دست رفته لثه را احیاء کنیم، می توانید با استفاده از دندانپزشکی زیبایی ظاهر پاکت های مثلثی سیاه را پوشش دهیم. درمان هایی مانند باندینگ دندان (کامپوزیت باندینگ) یک روش قابل استطاعت و کاملاً غیر تهاجمی برای رها شدن از این مثلث های سیاه است. برای باندینگ دندان ها از ماده ای همرنگ آنها، مانند رزین کامپوزیت استفاده می شود، که فواصل را پر می کند یا می تواند به طور کامل روی دندان ها اعمال شود تا نقائص را پنهان کند. درمان های با دوام تری مانند ونیرها وجود دارند، که می توانند در بستن فواصل بین دندانی کاملاً مؤثر باشند.

متخصص ارتودنسی شما در مورد همه گزینه ها برای مورد خاص شما، با همه جزئیات مهم، توصیه های لازم را خواهد کرد. به خاطر داشته باشید که، چیزهای کوچک می توانند بسیار مهم باشند.

بستن فاصله بین دندان ها با بریس ها چقدر طول خواهد کشید؟

در مورد بریس ها عوامل مختلفی می توانند نقش داشته باشند. تراکم استخوان، میزان غیر همراستایی و ناهماهنگی، و سن شمت ممکن است همه بر پیش بینی و زمان درمان شما تأثیر بگذارد. در مورد مدت زمان لازم برای آنکه آنها عمل کنند، به طور کلی تغییرات قابل توجه پس از چهار تا شش هفته نشان داده می شوند، و اگر فقط فاصله ای نیاز به بسته شدن داشته باشد؛ غیر معمول نیست که بریس ها فقط شش تا هشت ماه برای انجام کار نیاز باشند.

هر مورد منحصر بفرد است و درمان با کیفیت می تواند چیزی بین 6 تا 24 ماه طول بکشد. ناامید نشوید، زیرا ارتودنتیست متخصص شما با راه حلی سریع شما را شگفت زده خواهد کرد.

دیاستم یا فواصل بین دندانی

دیاستم یا فواصل بین دندانی

آیا رابر بندها عمل می کنند؟

“رابر بندها” یک روش درمانی بحث برانگیز هستند که خودتان انجام می دهید و ممکن است به دلیل پایین بودن قیمت آنها جذاب باشند.

رابر بندهای کوچک به دور دندان های فاصله دار می پیچند و به منظور نزدیک کردن آنها به یکدیگر استفاده می شوند. استفاده از آنها توسط متخصصان معتبر توصیه نمی شود زیرا این رابر بندهای ساده می توانند بسیار خطرناک باشند. بندهای سفت می توانند به زیر لثه های شما بروند و آنجا گیر کنند، و آسیب های بازگشت ناپذیری به دندان های شما وارد کنند. این می تواند منجر به لق شدن دندان های شود که نیاز به کشیده شدن خواهند داشت. به طور خلاصه، بهتر است درمان را به متخصصان بسپارید.

همیشه قبل از گرفتن هر تصمیمی با یک ارتودنتیست متخصص مشورت کنید. دندان ها و لبخند شما فوق العاده مهم هستند، بنابراین، هر گونه تغییر یا بهبودی در آنها باید بدون خطر و به صورت قابل پیش بینی، توسط یک متخصص واقعی انجام شود.

آیا ممکن است بستن فاصله بین دندان ها نیاز به جراحی داشته باشد؟

اگر شما یک فرنوم لبی خیلی بزرگ داشته باشید که باعث ایجاد فاصله بین دندان های جلوی شما شده باشد، دندانپزشک شما فرایند جراحی به نام “فرنکتومی” را به شما پیشنهاد خواهد داد. این یکی از فرایندهای نسبتاً اساسی دهانی است که بافت های اضافی فرنوم دهان شما برداشته می شوند. پس از این نوع جراحی، ممکن است برای بستن فاصله به جا مانده از فرنوم خیلی بزرگ نیاز به بریس ها یا درمان های مشابهی داشته باشید.

آیا درمان بیماری لثه به بستن فاصله دندان ها کمک می کند؟

با دریافت درمان برای بیماری لثه، شما می توانید عفونت و مشکلاتی که می توانند منجر به از دست رفتن دندان شوند را متوقف کنید.

درمان برای بیماری لثه می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • جرمگیری برای زدودن تارتار و باکتری از سطح لثه های شما.
  • استفاده از آنتی بیوتیک های موضعی یا خوراکی.
  • جراحی برای زدودن تارتار عمیق از زیر لثه ها (موارد وخیم).

وقتی شما دوباره لثه های سالمی داشته باشید، دندانپزشک شما یکی از تکنیک هایی که در این مقاله ذکر شده اند را برای بستن فاصله بین دندان ها پیشنهاد خواهد داد.

آیا ایمپلنت ها می توانند به بستن فواصل بین دندانی کمک کنند؟

در صورتی که از دست رفتن دندان باعث بوجود آمدن فاصله بین دندان ها شده باشد، ایمن ترین روش برای جلوگیری از ایجاد فاصله بین بقیه دندان ها کاشت ایمپلنت است. آنها با حفظ ساختار دندان ها، از جابجا شدن آنها و ایجاد فاصله بین بقیه جلوگیری می کنند.

آیا می توان از ایجاد فاصله بین دندان ها پیشگیری کرد؟

متأسفانه، شما نمی توانید از بروز فواصل ارثی بین دندان ها پیشگیری کنید، مانند داشتن دندان هایی که برای اندازه فک شما خیلی کوچک هستند.

با این حال، روش هایی برای پیشگیری از بروز دیاستم در مواردی که کمتر وخیم هستند وجود دارند. که عبارتند از:

  • حفظ بهداشت صحیح دهان و دندان برای پیشگیری از بروز بیماری لثه.
  • مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم دندان ها.
  • یادگیری رفلکس بلع صحیح.
  • دو مرتبه مراجعه به دندانپزشک در سال برای پاکسازی ها و معاینات منظم.
  • ترک عادات ناسالم مانند مکیدن انگشت.

شکاف کام و لب چیست؟

شکاف های کام و لب، نقص ها، دو نیم شدگی یا جدا شدگی هایی در صورت و دهان کودک هستند که زمانی اتفاق می افتند که کودک درون شکم مادر در حال رشد می باشد. این اتفاق در اوایل دوران بارداری رخ می دهد. یک شکاف زمانی رخ می دهد که بافت ها به درستی با یکدیگر پیوند نمی خورند. شکاف کام و یا شکاف لب چهارمین نقص مادرزادی متداول در دنیا می باشد.

  • شکاف لب نوعی جدا شدگی فیزیکی دو طرف لب بالا می باشد، و به شکل یک شکاف باریک یا گسترده در تمام لایه های لب بالا مشاهده می شود. این جدا شدگی می تواند خط لثه یا کام را شامل شود.
  • شکاف کام نوعی جدا شدگی در سقف دهان است. شکاف کام می تواند سخت کام (بخش استخوانی جلوی سقف دهان) و یا نرم کام (بخش نرم پشتی سقف دهان) را شامل شود، و می تواند با شکاف لب همراه باشد.

شکاف کام و لب می تواند در یک یا هر دو سمت دهان اتفاق بیفتد. از آنجا که لب و کام به صورت مجزا تشکیل می شوند، این امکان وجود دارد که شکاف لب بدون شکاف کام، یا شکاف کام بدون شکاف لب وجود داشته باشد، یا هر دو شکاف کام و لب با یکدیگر (که احتمال بروز آن بیشتر است) وجود داشته باشند.

چه افرادی بیشتر دچار شکاف کام و یا لب می شوند؟

شکاف کام و یا لب هر ساله از هر 1000 کودک یک نفر را تحت تأثیر قرار می دهد، و چهارمین نقص مادرزادی شایع در دنیا می باشد. شکاف کام و لب بیشتر در کودکانی با نژاد آسیایی اتفاق می افتد.

پسران دو برابر دختران دچار شکاف لب می شوند، هم با و هم بدون شکاف کام. با این حال، دختران دو برابر بیشتر از پسران دچار شکاف کام می شوند، البته بدون شکاف لب.

علل بروز شکاف کام و لب کدامند؟

در اکثر موارد، علل بروز شکاف لب و شکاف کام ناشناخته هستند، و این شرایط قابل پیشگیری نمی باشند. اکثر دانشمندان بر این باورند که شکاف ها در نتیجه ترکیبی از عوامل ژنتیکی (وراثت) و محیطی (مرتبط با دنیای طبیعی) بوجود می آیند. به نظر می رسد اگر یکی از خواهرها یا برادرها، والدین، و سایر وابستگان که شکاف کام و لب داشته اند، احتمال متولد شدن کودک دیگر با این مشکل افزایش پیدا کند.

دلیل دیگر شکاف کام و لب ممکن است با یک دارو که مادر در طول دوران بارداری استفاده می کرده است ارتباط داشته باشد، از جمله داروهای ضد تشنج/ ضد صرع، داروهای درمان آکنه حاوی Accutane، و یا متروترکسات، دارویی که عموماً برای درمان سرطان، آرتریت، و پسوریازیس استفاده می شود.

عوامل دیگری که می توانند با گسترش شکاف ها ارتباط داشته باشند عبارتند از:

  • کمبود ویتامین ها (اسید فولیک)
  • سیگار کشیدن در طول دوران بارداری
  • سوء مصرف مواد

بعلاوه، این شرایط ممکن است در نتیجه قرار گرفتن در معرض ویروس ها یا مواد شیمیایی، زمانی که کودک درون رحم مادر در حال رشد می باشد بوجود بیاید. در موقعیت های دیگر، شکاف کام و شکاف لب ممکن است بخشی از شرایط پزشکی دیگر باشند.

شکاف کام و لب چگونه تشخیص داده می شوند؟

از آنجا که شکاف ها موجب بروز تغییرات مشهود فیزیکی می شوند، آنها به راحتی قابل تشخیص می باشند. سونوگرافی قبل از زایمان می تواند اکثر شکاف های لب را نشان دهد. تنها در 7 درصد موارد، شکاف کام تنها، از طریق سونوگرافی قبل از زایمان قابل تشخیص می باشد.

در صورتی که شکاف قبل از تولد کودک از طریق سونوگرافی مشخص نشده باشد، معاینه فیزیکی دهان، بینی، و پلیت (کام یا سقف دهان) پس از تولد کودک می تواند انجام شود. گاهی اوقات، در صورت وجود هر گونه ناهنجاری های دیگری، ممکن است لازم باشد تست های دیگری انجام شوند.

شکاف کام و لب

شکاف کام و لب

شکاف کام و لب با چه مشکلاتی همراه هستند؟

  • مشکل در خوردن هر چیزی: با وجود یک شکاف یا مجرا درون سقف دهان، غذا و مایعات می توانند از دهان به بینی ورود پیدا کنند. معمولاً کودکان به سرعت یاد می گیرند چگونه غذا بخورند و غذا دادن به کودک مشکل بزرگی نخواهد بود.
  • عفونت های گوش و از دست دادن شنوایی: کودکانی که شکاف کام و لب دارند بیشتر در معرض خطر عفونت های گوش قرار دارند، زیرا آنها بیشتر مستعد تجمع مایعات در گوش میانی می باشند. اگر آنها درمان نشوند، عفونت های گوش می توانند موجب از دست رفتن قدرت شنوایی شوند.
  • مشکلات گفتاری: کودکانی که شکاف کام و لی دارند ممکن است در حرف زدن نیز مشکل داشته باشند. صدای این کودکان به خوبی منتقل نمی شود، صدای آنها به صورت تو دماغی به گوش می رسد، و پس از ترمیم پلیت ممکن است فهمیدن گفتار بیمار دشوار باشد. البته، همه کودکانی که شکاف کام و لب دارند این مشکل را ندارند، و ممکن است بتوان با انجام جراحی این مشکل را به طور کامل برطرف کرد.
  • مشکلات دندانی: کودکانی که شکاف دارند بیشتر مستعد بسیاری از مشکلات دندانی می باشند، از جمله:
    • تعداد بیشتر حفره های دندانی؛
    • فقدان دندان، وجود دندان اضافی، بد شکلی یا جابجا شدگی دندان ها که نیاز به درمان خواهند داشت؛
    • نقص در تیغه آلوئولار، لثه استخوانی فک بالا که دندان ها داخل آن قرار دارند. نقص در تیغه آلوئولار می تواند: موجب جابجا شدن، منحرف شدن، یا چرخیدن دندان های دائمی شود؛ مانع بیرون آمدن دندان های دائمی شود؛ مانع تشکیل تیغه آلوئولار شود؛ و موجب از دست رفتن پیش از موعد دندان های نیش و پیشین در حال رویش شود.
شکاف کام و لب

شکاف کام و لب

کدام متخصصان در درمان کودکان دارای شکاف کام و لب نقش دارند؟

از آنجا که تعداد زیادی مشکلات پزشکی و سلامت دهان با شکاف کام و لب همراه است، یک تیم از پزشکان و متخصصان دیگر معمولاً با یکدیگر کار می کنند تا طرحی برای مراقبت از هر بیمار ایجاد کنند. اعضای تیم درمان شکاف کام و لب معمولاً اعضای زیر را شامل می شود:

  • جراح پلاستیک برای ارزیابی و انجام جراحی های ضروری روی لب و با پلیت.
  • ارتودنتیست برای صاف کردن و تغییر موقعیت دندان ها.
  • دندانپزشکی برای انجام مراقبت های روتین دندانی.
  • متخصص بیماری های لثه و کاشت ایمپلنت به منظور انجام جراحی و کاشت ایمپلنت های دندانی در صورت عدم وجود برخی دندان ها.
  • دندانساز برای ساخت دندان های مصنوعی و نیز ابزارهای دندانی برای بهبود ظاهر و نیز ایجاد تغییرات مورد نیاز برای غذا خوردن و حرف زدن.
  • گفتار درمانگر برای ارزیابی نحوه حرف زدن و برطرف نمودن مشکلات گفتاری.
  • متخصص گوش و حلق و بینی برای بررسی مشکلات شنوایی و نیز در نظر گرفتن گزینه های درمان برای مشکلات شنوایی.
  • پرستار هماهنگ کننده برای نظارت روی سلامت کودک.
  • متخصص ژنتیک برای کمک به والدین و بیماران بزرگسال که بدانند احتمال به دنیا آوردن کودکانی با این شرایط برای آنها چقدر می باشد.
  • مددکار اجتماعی/ روانشناس برای حمایت از خانواده و توجه به مشکلات سازگاری.

درمان معمولاً در دوران نوزادی آغاز می شود و اغلب تا اوایل دوران نوجوانی ادامه پیدا می کند.

شکاف کام و لب چگونه درمان می شود؟

شکاف لب، بسته به میزان (کامل یا ناقص بودن) و گستردگی شکاف (باریک یا عریض بودن) اغلب به دو جراحی نیاز دارد. جراحی نخست معمولاً زمانی انجام می شود که کودک هنوز 3 ماهه است.

تکنیک های مختلفی وجود دارند که اگر قبل از جراحی به درستی انجام شوند می توانند نتایج ترمیم های شکاف کام و لب (لب شکری) را بهبود دهند. آنها غیر تهاجمی و به شکلی باور نکردنی شکل لب، بینی، و دهان کودک را تغییر می دهند:

  • یک دوره چسب زدن به لب می تواند فاصله شکاف لب کودک را کاهش دهد.
  • از یک الواتور بینی برای کمک به شکل دهی صحیح بینی کودک استفاده می شود.
  • استفاده از ابزار قالب گیری آلوئولار- بینی (NAM) برای کمک به قالب گیری بافت های لب در موقعیت مطلوب تری در آماده سازی برای ترمیم لب.

نخستین جراحی، برای بستن لب، معمولاً زمانی انجام می شود که کودک بین 3 تا 6 ماهگی است. جراحی دوم، در صورت لزوم، معمولاً زمانی انجام می شود 6 ماهه است.

فیستول دهان-بینی حفره ای بین دهان و بینی می باشد که در برخی موارد، فیستول عمداً پس از ترمیم اولیه شکاف کام باقی گذاشته می شود یا به دلیل بهبود ضعیف این منطقه بوجود می آید. فیستول می تواند مشکل آفرین باشد زیرا اجازه می دهد مواد داخل دهان، مانند مایعات و غذاها به داخل حفره بینی وارد شوند، و منجر به بروز عفونت شوند. در برخی موارد نادر، وقتی فیستول خیلی بزرگ شود، می تواند مشکلات گفتاری نیز ایجاد کند.

ترمیم شکاف پلیت یا کام در 12 ماهگی کودک انجام می شود و کام را به صورت عملی در می آورد و بستن فیستول با جراحی احتمال ورود مایعات به داخل گوش میانی و بینی را کاهش می دهد. برای این ترمیم بافت از سقف دهان یا داخل گونه برداشته می شود. برای جلوگیری از ورود مایع به داخل گوش میانی، کودکانی که شکاف کام دارند معمولاً نیاز به لوله های مخصوصی دارند که در پرده صماخ آنها تعبیه می شود تا به تخلیه مایع کمک کند، بعلاوه شنوایی آنها سالی یک مرتبه چک می شود. پس از جراحی، ممکن است نیاز باشد بیمار برای مدت کوتاهی در بیمارستان بستری شود، بعلاوه، برای دو تا سه هفته محدودیت های غذایی را رعایت نماید.

حدود 30 درصد از کودکانی که شکاف کام و لب دارند، برای بهبود گفتار خود نیاز به جراحی های بیشتری دارند. گفتار معمولاً بین سنین 4 تا 5 سالگی ارزیابی می شود. اغلب بررسی نازوفارنکس (بینی و حلق) برای بررسی حرکات پلیت و حلق انجام می شود. در صورتی که برای بهبود گفتار جراحی نیاز باشد، همراه با گفتار درمانگر، تصمیم گیری انجام می شود. این جراحی معمولاً حدود 5 سالگی انجام می شود.

کودکانی که شکاف کام و لب دارند و خط لثه آنها درگیر شده است نیز ممکن است وقتی 6 تا 10 ساله هستن نیاز به پیوند استخوان داشته باشند تا خط لثه قدامی آنها کامل شود، به گونه ای که بتواند ایمپلنت های دندانی که قرار است کاشته شوند یا دندان های دائمی که بیرون بیایند را حمایت کند و فک بالا را تثبیت نماید. این فرایند شامل برداشتن مقدار اندکی استخوان از جای دیگر- معمولاً لگن، سر، دنده، یا پا- و جایگذاری آن درون منطقه ای است که شکاف وجود دارد.

اهداف انجام پیوند استخوان عبارتند از:

  • فراهم آوردن حمایت برای لب و بینی و بهبود تقارن؛
  • ایجاد یک تیغه متصل لثه فوقانی، خلق ظاهری طبیعی تر، و افزودن ثبات به تیغه؛
  • بهبود ثبات بخش جلویی سقف دهان، در صورت وجود شکاف در هر دو سمت.

وقتی دندان های دائمی بیرون آمدند، اغلب برای صاف و یکدست شدن و قرار گرفتن آنها در یک راستا، و یا جابجا کردن دندان های موجود به جلوی دهان، باید از بریس های ارتودنسی استفاده کرد، و برای وسیع کردن عرض کام اکسپندر نیاز خواهد بود.

بسیاری از افرادی که شکاف کام و لب دارند، یک یا چند دندان کم دارند. بعلاوه، دندان هایی که نزدیک شکاف قرار دارند معمولاً استخوان کافی برای حمایت از آنها وجود ندارد. در چنین مواردی ایمپلنت های دندانی بهترین گزینه برای آنها می باشند. به این ترتیب، در انتهای درمان های دهان و دندان، بیماری دو ردیف دندان کاملاً یکدست خواهد داشت.

برای بهبود ظاهر لب، بینی، بستن شکاف های بین دهان و بینی، کمک به تنفس، و تثبیت و استحکام بخشیدن به فک ممکن است جراحی های دیگری نیاز باشند.

لغت پیزوسرجری از ترکیب دو لغت ساخته شده است: “پیزو” و “سرجری”. گرچه همه با معنای بخش دوم لغت آشنایی دارند و می دانند به معنای “جراحی” می باشد. اما همه تصور مشخصی از کلمه “پیزو” ندارند. “پیزو” از یک کلمه یونانی گرفته شده است که به معنای “محکم فشردن یا فشار دادن” است.

در قرن هجدهم، دو دانشمند به نام های ژاک کوری و پیر کوری کشف کردند، هنگامی که فشار محکم بر ساختارهای جامد مانند کریستال، سرامیک، یا استخوان وارد می شود، منجر به تجمع و تشکیل یک بار الکتریکی می شود. این اثر پیزوالکتریک نام دارد. بارهای موجود در این ساختار جامد باعث تغییر شکل بلورهای تشکیل دهنده جامد می شوند. این تغییر شکل باعث آزاد شدن امواج صوتی می شود که به آنها امواج فراصوت یا آلتراسونیک می گویند.

در سال 1988 پروفسور Vercelloti مفهوم پیزوالکتریسیته را وارد دندانپزشکی کرد. فرکانس امواج آلتراسونیک تولید شده توسط اثر پیزوالکتریک در محدوده 25- 50 کیلوهرتز قرار دارد. با این حال، تقریباً 25 سال طول کشید تا وی در مورد فرکانش ایده آل جراحی پیزو برای جراحی آن در دندانپزشکی (24- 36 کیلوهرتز) تصمیم بگیرد. در سال 2005 بود که پیزوسرجری به عنوان نوعی جراحی رسمی برای استفاده در جراحی های دقیق شامل استخوان اعلام شد.

پیزوسرجری دندانپزشکی

پیزوسرجری دندانپزشکی

پیزوسرجری چه کاربردی در دندانپزشکی دارد؟

برای درک پیزوسرجری در دندانپزشکی، ابتدا مهم است دستگاه هایی را بشناسیم که از اثر پیزوالکتریک برای کاربرد آنها در حفره دهان استفاده می کنند. دستگاه پیزوالکتریک واحدی است که دارای قدرت 5 وات می باشد. دو برنامه نرم افزاری بر کل سیستم حاکم هستند. این دو برنامه در سه حالت Low mode، High mode و Boosted mode عمل می کنند. فرکانش 25- 29 کیلوهرتز و ارتعاش 60- 200 میکرومتر از قبل در دستگاه پیزوالکتریک برنامه ریزی شده اند.

المنت پیزوالکتریک، دقیقاً مانند اصول اساسی آن، فشار مکانیکی فشرده سازی را به سیگنال های الکتریکی تبدیل می کند. این سیگنال ها فرکانس آلتراسونیک را به صورت ارتعاشات در می آورند. ارتعاشات روی سطح بافتی که نیاز به درمان دارد عمل می کنند. عمل این ارتعاشات باعث برش بافت ها می شود. این پدیده کاویتاسیون (تشکیل یک حفره یا فضای خالی) یا حفره زایی نامیده می شود.

تأثیر کاویتاسیون چند گانه است. اثر کاویتاسیون باعث تشکیل حباب های ریزی نزدیک محل پیوند مایع- جامد بافت های دهان می شود. این حباب ها به شکلی از هم گسسته می شوند که امواج شوک حاصل از آن تولید می شوند. این میکرو جریان ها به تمیز نگهداشتن زمینه جراحی و توقف سریع تر خونریزی کمک می کنند و همچنین از خود خاصیت ضد باکتری نشان داده اند. به منظور جلوگیری از گرم شدن بیش از حد المنت پیزو الکتریک، دستگاه پیزوالکتریک از یک واحد پرستالتیک تشکیل شده است. این واحد محل خنک کننده مایع است که جریان آن قابل تنظیم است.

عمل اصلی دستگاه پیزو الکتریک توسط واحدهای عمل کننده انجام می شود که تحت عنوان “سری های متحرک” شناخته می شوند. این “سری ها” وظیفه برش را به عهده دارند. انواع مختلف “سری ها” بر اساس فرایند جراحی که در آنها باید استفاده شوند در دسترس هستند. در حالی که از سری های طلایی رنگ برای درمان استخوان استفاده می شود، از سری های نقره ای رنگ بیشتر در فرایندهای بافت نرم استفاده می شود. این سری های متحرک با بافت ها و اشکال مختلف نیز وجود دارد. هر فرم سری قابل تعویض عملکرد خاص خود را در درمان های مختلف دارد.

پیزوسرجری دندانپزشکی

پیزوسرجری دندانپزشکی

پیزوسرجری در چه درمان هایی کاربرد دارد؟

فرایندهای مختلف درمانی که در آنها از پیزوسرجری برای عمل روی استخوان استفاده می شود عبارتند از وسیع کردن یا افزایش عرض فک بالا، شکل دهی اجزاء استخوان شکسته، کاشت ایمپلنت های دندانی، و نیز کشیدن دندان مولر سوم با جراحی. در حقیقت پیزوسرجری تحولی در کاشت ایمپلنت های دندانی بوجود آورده است و هیچ نیازی به استفاده از دریل دندانپزشکی نیست.

درمان هایی که در آنها از پیزوسرجری روی بافت نرم استفاده می شود عبارتند از بالا بردن سینوس فک بالا، پیوند استخوان، رفع فشار از روی اعصاب فک پایین، برداشتن تومورها، بازسازی استخوان، و فرایندهای درمان ریشه. سایر روش های درمانی که در آنها پیزوسرجری انجام می شود عبارتند از بین بردن لکه ها و رسوب روی دندان ها، افزایش طول تاج دندان، و درمان های مختلف مربوط به ریشه دندان.

پیزوسرجری دندانپزشکی

پیزوسرجری دندانپزشکی

پیزوسرجری چه مزایایی در دندانپزشکی دارد؟

دقت و ایمنی برش در پیزوسرجری در مقایسه با سایر تکنیک های مرسوم بسیار بالاتر است. همچنین برای بافت های نرم، آسیب کمتری دارد. پس از هر جراحی که با استفاده از پیزوالکتریسیته انجام می شود، بهبودی پس از جراحی در مقایسه با تکنیک های مرسوم، سریع تر است.

با استفاده از پیزوسرجری می توان برش هایی به صورت انتخابی ایجاد کرد، به این معنا که می توان بافت سخت را برش زد در عین حال که بافت نرم را حفظ کرد، به همین دلیل بهبود پس از جراحی کوتاه تر است.

در این روش هیچ خونریزی وجود نخواهد داشت، به همین دلیل نسبت به روش های دیگر کمتر تهاجمی می باشد.

طی این فرایند بیمار کاملاً راحت خواهد بود و نتایج درمان قابل پیش بینی خواهند بود.

پیزوسرجری دندانپزشکی

پیزوسرجری دندانپزشکی

نقاط ضعف پیزوسرجری

با این حال، برش پیزوسرجری در مقایسه با سایر روش ها وقت گیرتر است و یک روش درمانی پر هزینه است. سری های قابل تعویض و متحرک که در این تکنیک جراحی استفاده می شوند با اثر پیزوالکتریک سریع تر فرسوده می شوند. بعلاوه، پیزوسرجری هرگز نباید در بیماران مبتلا به بیماری های قلبی، افراد دیابتی، افرادی که از دستگاه ضربان ساز قلب استفاده می کنند، افرادی که روکش دندان فلزی دارند، و نیز افرادی که تحت پرتو درمانی قرار گرفته اند استفاده شود.

بنابراین، پیزوسرجری یک روش کاملاً متنوع است. گرچه ممکن است محدودیت هایی هم داشته باشد، اما در کاربردهای بالینی نیاز به یک دندانپزشک ماهر دارد.

آیا دندانپزشک شما نیز به پولیش کردن دندان ها اشاره کرده است؟ این آخرین مرحله از فرایند پاکسازی دندان ها نیاز دارد که دندانپزشک دندان ها را با استفاده از ابزاری خاص صیقل دهد. در قسمت بالای این ابزار یک قطعه پلاستیکی کوچک به اندازه یک نخود وجود دارد که می چرخد.

دندانپزشک مقادیر اندکی از خمیر پروفی را داخل آن قرار می دهد. این خمیر قابل مقایسه با خمیر دندان غلیظ است، اما حاوی مواد ساینده تر بیشتری است. سپس دندانپزشک با دقت با استفاده از این ابزار چرنده روی همه دندان ها را یک دور تمیز می کند. این ابزار نه تنها دندان ها را پولیش می کند و جلا می دهد، بلکه به زدودن لکه های سطحی دندان ها نیز کمک می کند.

بر اساس انجمن دندانپزشکان آمریکا، شما باید بر اساس نیازهای خود انتخاب چند وقت یک مرتبه به دندانپزشک مراجعه کنید. این شامل خدمات مورد نظر شماست، سوابق پزشکی شما، و سلامت دهان شما.

فرایند پاکسازی دندان ها

هدف فرایند پاکسازی دندان ها زدودن پلاک ها و تارتاری است که روی سطح دندان ها قرار دارد. در صورتی که پلاک و تارتار برای مدت زمان طولانی روی دندان ها باقی بمانند ، در نهایت موجب بروز درد و مشکلاتی برای سلامت شما خواهند شد. دو مورد از مشکلات شایع دندانی که پلاک و تارتار می توانند ایجاد کنند عبارتند از پوسیدگی و حفره های دندانی و بیماری لثه.

دندانپزشک برای پاکسازی درست دندان ها از ابزارهای مختلفی برای زدودن همه چیز از روی سطح دندان ها استفاده خواهد کرد که می توانند دندان ها را تحت تأثیر قرار دهند. اگر شما سالم باشید، این کار اصلاً دردناک نیست. اگر سلامت لثه های شما ضعیف باشد، ممکن است وقتی دندانپزشک فرایند پاکسازی را انجام می دهد شما مقداری آزردگی یا خونریزی تجربه کنید.

پولیش کردن دندان

پولیش کردن دندان

چرا پولیش کردن دندان ها مهم است؟

پس از آنکه دندانپزشک دندان های شما را پاکسازی می کند، ممکن است بخواهید پولیش دندان ها را به عنوان مرحله نهایی و جلا دادن دندان ها انجام دهید. مثل اینکه ماشین خود را پس از شستشوی کامل واکس بزنید. پس از پولیش دندان ها، احساس خواهید کرد آنها نرمتر و صیقلی تر شده اند. بعلاوه، وقتی این فرایند برای زدودن لکه های روی سطوح دندان ها انجام می شود، می تواند به خوبی عمل کند و اگر درمان پولیش ساده دندان ها کار سفید کردن دندان ها را نیز انجام دهد، شما دیگر نیازی به بلیچینگ دندان ها برای سفیدتر کردن آنها نخواهید داشت. در مقایسه با دیگر درمان های دندانپزشکی، پولیش کردن دندان ها بیشتر از آنکه به عملکردی بودن مربوط باشد، به زیبایی مربوط می شود. اما مزایای دیگری نیز دارد.

مزایای پولیش کردن دندان ها

پولیش کردن دندان ها علاوه بر اینکه باعث می شود دندان ها احساس صاف و صیقلی تری داشته باشند، مزایای دیگری نیز دارد. دو مزیتی که با این درمان همراه هستند شامل ایجاد طراوت در نفس و افزودن درخشش به لبخند است. از آنجه که پلاک و تارتار برداشته می شوند، خطر ابتلا به شرایطی که کل بدن را نیز تحت تأثیر قرار می دهد نیز کاهش پیدا می کند. باکتری ها می توانند داخل دهان زندگی کنند و موجب بروز نگرانی های جدی برای سلامتی شوند.

پولیش کردن دندان

پولیش کردن دندان

آیا همه افراد نیاز به پولیش کردن دندان ها دارند؟

آخرین مرتبه چه زمانی به دندانپزشک مراجعه کرده اید؟ احتمالاً تعجب خواهید کرد از اینکه چقدر پلاک روی دندان های شما تشکیل شده است. با دندانپزشک خود تماس بگیرید و از او راجع به خدمات پولیش کردن دندان ها سؤال بپرسید.

به خاطر داشته باشید که بهترین راه برای پیشگیری از بروز مشکلات برای سلامتی رعایت بهداشت روتین دهان و دندان ها است. دو مرتبه مسواک زدن و نخ دندان کشیدن در طول روز کمک کننده هستند. برای کاهش باکتری ها از دهانشویه ها استفاده کنید. این به کاهش پلاک و تارتار کمک خواهد کرد، که می تواند باعث شود نیاز نباشد به دفعات زیاد به دندانپزشک مراجعه کنید.

پولیش کردن دندان

پولیش کردن دندان

چند وقت یک مرتبه باید دندان ها را پولیش کرد؟

برای سالها، استاندارد مراقبت برای دندانپزشکان انجام یک پروفیلاکسی شامل پولیش کرونال دندان ها بود. تا اینکه تحقیقات نشان دادند پولیش کردن موجب برداشته شدن مقدار قابل توجهی از مینای دندان ها می شود. آم زمان بود که مراقبت استاندارد توصیه شده تغییر کرد و مفهوم “پولیش انتخابی” ابداع شد. انجمن دندانپزشکان آمریکا شرایط زیر را برای پولیش کردن دندان ها قرار داد:

  • پولیش کردن دندان ها نوعی فرایند زیبایی با اندکی ارزش درمانی تلقی می شود.
  • مسواک زدن و نخ دندان کشیدن می توانند تأثیراتی مشابه پولیش کردن دندان ها داته باشند.
  • پولیش کردن مداوم، به مرور زمان، با ساییدن لایه های بیرونی دندان ها، می تواند موجب ایجاد تغییرات ساختاری در آنها شود.
  • فلوراید موجود در لایه های بیرونی مینای دندان ها با پولیش کردن زدوده می شود.

نتیجه گیری اصلی این بود که، “پولیش کردن دندان ها باید تنها در صورت نیاز انجام شود و نباید یک فرایند روتین تلقی شود”. به عبارت دیگر، به جای پولیش کردن تمامی سطوح دندان ها، دندانپزشکان باید بررسی کنند کدام دندان ها نیاز به پولیش کردن دارند و سپس تنها آن سطوح دندان ها را پولیش کنند، و توجه خاصی به منطقه هایی داشته باشند که سمنتوم و عاج آنها بدون پوشش باقی مانده اند و اطراف ترمیم های زیبایی دندان ها کار کنند.

باید پولیش کرونال از حیطه اقداماتی که دستیاران دندانپزشکان انجام می دهند خارج شوند زیرا کاملاً موفق نبوده اند. تقریباً همه دندانپزشکان در حال تلاش برای سپردن پولیش کرونال به دستیاران آموزش دیده هستند.

شرایط تغییر کرده است و زمان آن رسیده است راجع به این موضوع مجدداً فکر شود که تخصص دندانپزشکی در این رابطه چه دیدگاهی دارد. به نظر، به نفع بیمار و دندانپزشک است که نگاه دیگری به این موضوع داشته باشند.

یک لبخند زیبا یکی از اجزاء زیبایی است. ظاهر دندان های شما تأثیری قابل توجه روی اعتماد به نفس شما دارد و همزمان باعث می شود جذاب تر و زیباتر به نظر برسید. اگر به دلیل وجود فواصل غیر یکسان بین دندان های خود هنگام لبخند زدن احساس راحتی ندارید، این دیگر یک مشکل غیر قابل حل نیست. به لطف دندانپزشکی زیبایی مدرن، شما می توانید هنگام مصاحبت با افراد از لبخند زیبای خود لذت ببرید.

ونیر کامپوزیت ها و لمینت های دندانی راهکارهای زیبایی دندانپزشکی هستند و راهکارهایی جدید که با کمک آنها می توانید از دندان های سالم، سفید و درخشان لذت ببرید. آنها نازک، شفاف، و از موادی همرنگ دندان ها و به صورت سفارشی ساخته می شوند و روی سطح جلوی دندان ها قرار می گیرند و مشکلات دندانی متعددی را برطرف می کنند. تصمیم گیری برای انتخاب اینکه کدام تکنیک برای شما مناسب تر است به عوامل مختلفی بستگی دارد. پس از ملاحظات با دقت مزایا و معایب هر دو نوع راهکارهای زیبایی می توانید هر یک را ارزیابی کنید تا به یک نتیجه گیری معقول برسید.

گزینه های مناسب برای کامپوزیت یا لمینت دندانی

قبل از انتخاب یک نوع خاص از این راهکارهای زیبایی، باید ابتدا بررسی کنید آیا کامپوزیت ها و لمینت های دندانی گزینه های درست و مناسبی برای شما هستند یا خیر. ونیرهای دندانی برای همه افراد یا همه دندان ها مناسب نیستند؛ بنابراین انتخاب مورد درست عامل بسیار مهمی در موفقیت این تکنیک است.

چه زمانی استفاده از کامپوزیت یا لمینت صحیح است؟

وقتی مشکلات زیر وجود داشته باشند، کامپوزیت و لمینت های دندانی می توانند بسیار مؤثر واقع شوند:

  • اصلاح دندان هایی که کج یا بسیار بد شکل هستند
  • احیاء دندان هایی که شکسته یا لب پر شده اند
  • دندان هایی که لک شده یا بد رنگ شده اند، وقتی درمان های سفید کردن دندان ها عمل نمی کنند
  • دندان هایی که در نتیجه فرسایش کوتاه شده اند
  • دندان هایی که با فاصله زیاد از یکدیگر واقع شده اند
کامپوزیت یا لمینت

کامپوزیت یا لمینت

مزایای کامپوزیت های دندانی

هزینه مقرون به صرفه

کامپوزیت ها نسبت به لمینت های دندانی مزایای متعددی دارند، که مهم ترین آنها هزینه است. به طور میانگین لمینت های دندانی هزینه ای دو برابر کامپوزیت ها در بر دارند، که با توجه به اینکه اکثر درمان های زیبایی تحت پوشش بیمه های خدمات درمانی نیستند، برای برخی افراد از اهمیت ویژه ای برخوردار است، به این معنا که احتمال اینکه هزینه های شما بیشتر از بودجه شما شوند زیاد خواهد بود.

یک روزه و فوری بودن درمان

ونیرهای کامپوزیت اغلب می توانند تنها در یک جلسه تکمیل شوند. دندانپزشک شما دندان های شما را برای رزین آماده سازی خواهد کرد سپس ونیرها را مستقیماً روی سطح جلوی دندان ها شکل خواهد داد. رزین با استفاده از نور شدید سفت و محکم خواهد شد و در نهایت ونیرها پولیش خواهند شد.

ونیر کامپوزیت های مستقیم (که تحت عنوان کامپوزیت باندینگ نیز به آنها اشاره می شود) در حقیقت به جای آنکه داخل لابراتوار دندانپزشکی ساخته شوند، مستقیماً روی دندان ها شکل داده می شوند. رزین های همرنگ دندان مستقیماً روی دندان ها اعمال می شوند (همانطور که از نام آنها بر می آید) که همانجا می توانند توسط دندانپزشک شکل داده شوند. رزین شکل داده شده با استفاده از یک نور با شدت بالا سفت و سخت می شود و پس از آن در صورت لزوم، لایه های اضافی رزین می توانند افزوده و شکل داده شوند تا مطلوب ترین نتیجه از نظر زیبایی حاصل شود. وقتی کار به اتمام رسید، رزین باید پولیش شود تا ظاهری طبیعی و شبیه دندان حاصل شود. بنابراین فرایند کامپوزیت های دندانی کمتر تهاجمی است و به میزان قابل توجهی سریع تر از پرسلن ها انجام می شوند.

فرایند انجام لمینت های دندانی طولانی تر می شود، زیرا لازم است ونیرهای دندانی در یک لابراتوار دندانپزشکی آماده شوند و قبل از جلسه دوم برای دندانپزشک ارسال شوند. علاوه بر این، دندان های شما قبل از قرار گرفتن لمینت های آماده شده نیاز به آماده سازی بیشتری خواهند داشت.

بازگشت پذیر بودن

مسلماً بزرگترین مزیتی که ونیرهای کامپوزیتی نسبت به ونیرهای پرسلن و لمینت ها دارند بازگشت پذیر بودن آن است. ونیرهای پرسلن نیاز به تغییر شکل دندان های طبیعی دارند، تا بتوان ونیرها را روی آنها قرار داد. وقتی نوبت به کامپوزیت ها می رسد، حداقل آماده سازی روی دندان های طبیعی نیاز است، به این معنا که آنها به طور دائمی تا اندازه ای تغییر شکل داده نمی شوند که در صورت نیاز مواد کامپوزیت نتوانند برداشته و تعویض شوند.

کامپوزیت یا لمینت

کامپوزیت یا لمینت

مزایای لمینت دندانی

مقاوم و با دوام هستند

گرچه کامپوزیت ها مزایای متعدی دارند، اما یک زمینه وجود دارد که آنها نمی توانند با لمینت های دندانی رقابت کنند: دوام. لمینت های دندانی موادی بسیار مستحکم تر از رزین کامپوزیت ها هستند (حتی با وجود بهبود هایی که طی سال ها در مواد رزین داده شده است).

لمینت ها به طور میانگین 10 تا 15 سال دوام دارند، گرچه وقتی شما بهداشت دهانی را به خوبی رعایت کنید و دستور العمل های دندانپزشک را به خوبی دنبال کنید، می توانند حتی مدت بیشتری دوام داشته باشند. کامپوزیت ها حدود نصف این زمان دوام دارند، معمولاً 5 تا 7 سال.

اگر به فکر درمان زیبایی برای دندان های خود هستید، مهم است که این معامله را در نظر بگیرید. یعنی، گرچه کامپوزیت های دندانی ممکن است نصف لمینت ها هزینه در بر داشته باشند، اما تنها نصف آنها نیز دوام می آورند. بنابراین، کدام یک بهتر است؟

اکثر دندانپزشکان موافق هستند که لمینت های دندانی طبیعی ترین نتایج را ارائه می دهند که بیشترین شباهت را به دندان های طبیعی دارند. لمینت کیفیتی شفاف دارد که تقریباً شبیه مینای دندان های طبیعی است. علاوه بر این، بواسطه استحکام بالای موادی که برای ساخت آنها استفاده می شوند و نیز لعابی که روی آنها داده می شود، در برابر ایجاد لکه و لب پر شدن نیز فوق العاده با دوام هستند. از سوی دیگر، ونیرهای کامپوزیتی متخلخل تر هستند، بنابراین بیشتر مستعد لک شدن هستند، به این معنا که ممکن است لازم باشد در رژیم غذایی خود تغییراتی ایجاد کنید، تا از برخی غذاهای خاصی که موجب ایجاد لکه روی دندان ها می شوند پرهیز نمایید. علاوه بر این، کامپوزیت ها نیاز به پولیش دارند تا زیبایی آنها شبیه دندان های طبیعی باشد. با این حال، آنها با یکدیگر قابل مقایسه نیستند.

فرایند آماده سازی لمینت ها پیجیده تر است و اغلب لازم است در طول مدتی که منتظر ساخت آنها در لابراتوار هستید از نمونه های موقتی آنها استفاده کنید. با این حال، برخی دندانپزشکان فناوری CAD/CAM را در اختیار دارند که به آنها کمک می کند روند کار را سرعت ببخشند و تنها در یک جلسه بیمار لمینت های خود را دریافت کند. اگر به فکر دریافت لمینت های دندانی هستید، مهم است نوع فناوری که دندانپزشک مورد نظر شما در اختیار دارد را نیز مورد بررسی قرار دهید. شما می توانید طول درمان را به میان قابل توجهی کوتاه کنید.

راهکارهای درمانی قابل قبول

نکته آخر اینکه، ونیرهای پرسلن یک راهکار درمانی قابل قبول برای همه موارد فرسایش مینای دندان ها، ساییدگی و خوردگی دندان ها، نقص های ژنتیکی، غیر همسطح بودن دندان ها، و غیره هستند. ممکن است کامپوزیت ها گزینه قابل قبولی برای نگرانی های وخیم نباشند. برای مثال، تغییر رنگ قابل توجه، یا مشکل فاصله بین دندان ها ممکن است به اندازه کافی با ونیرهای کامپوزیتی قابل درمان نباشد و باعث شود لمینت های دندانی گزینه بهتری باشند. دندانپزشک با ارزیابی دقیق وضعیت سلامت دهان شما در جلسه مشاوره اولیه مشخص خواهد کرد کدام گزینه برای شما مناسب تر است.

چه زمانی ونیر کامپوزیت یا لمینت گزینه های خوبی نیستند؟

در برخی موقعیت ها، برخی دندان ها یا برخی افراد خاص گزینه های خوبی برای درمان های زیبایی دندان ها نیستند، که ممکن است شامل موارد زیر باشند:

  • دندان هایی که پوسیدگی دارند یا دچار بیماری لثه هستند. این شرایط باید قبل از ساخت ونیرهای دندانی درمان شوند.
  • دندان هایی که ضعیف شده اند. اگر مقدار قابل توجهی از ساختار دندان ها از دست رفته باشد، یا با یک پر شدگی بزرگ جایگزین شده باشد، دندان به اندازه کافی قوی نخواهد بود تا با ونیر دندانی عمل کند. در این صورت، روکش های دندانی راهکار بهتری هستند.
  • دندان هایی که در جای خیلی بدی واقع شده اند یا کج هستند، اوربایت یا آندربایت دارند. درمان ارتودنسی برای اصلاح این مشکلات پیچیده تر مناسب تر است.
  • دندان قروچه (ساییدن و فشردن دندان ها روی یکدیگر) از روی عادت به راحتی می تواند موجب لب پر شدن یا شکستن ونیرهای دندانی شود. دندان قروچه (که تحت عنوان براکسیسم نیز شناخته می شود) باید قبل از قرار گیری کامپوزیت ها یا لمینت های دندانی روی دندان ها درمان شود. محافظ دندان های شبانه ممکن است راهکاری برای برخی از این موارد باشد.

وقتی به این نتیجه رسیدید که ونیرهای کامپوزیتی یا لمینتی می توانند گزینه خوبی برای شما باشند، بر اساس تعدادی عوامل (مانند زمان و بودجه شما، و نوع کاری که نیاز است) باید تصمیم بگیرید کدام یک را انتخاب کنید.

کامپوزیت یا لمینت

کامپوزیت یا لمینت

نگهداری از کامپوزیت و لمینت های دندانی

نگهداری از ونیرهای کامپوزیتی و لمینتی نسبتاً ساده است. با این حال، چند توصیه وجود دارند:

  • لطفاً مثل قبل همانطور که برای پیشگیری از مشکلات مربوط به دهان مسواک می زدید و نخ دندان می کشیدید، بهداشت دهان را رعایت کنید. ونیرهای کامپوزیتی و لمینتی عموماً لطیف ترین ترمیم های دندانی برای بافت لثه ها هستند. شما با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن هسچ آسیبی به آنها وارد نخواهید کرد. هر گونه خمیر دندانی که خاصیت سایندگی نداشته باشد قابل قبول است. مراقبت های خوب خانگی این اطمینان را بوجود خواهند آورد که ترمیم های دندانی شما سال ها دوام خواهند داشت.
  • پس از قرار گیری این ترمیم های دندانی روی دندان ها، ممکن است مقداری حساسیت به دماهای خیلی بالا یا پایین احساس شود. مقداری حساسیت کاملاً طبیعی است و معمولاً پس از یک تا دو هفته از بین خواهد رفت. اگر این حساسیت باقی بماند یا موجب نگرانی شما شود، باید با دندانپزشک خود تماس بگیرید.
  • این ترمیم های دندانی بسیار مقاوم هستند و در برابر اکثر فشارهایی که با داشتن یک رژیم غذایی نرمال به آنها وارد می شوند مقاومت می کنند. با این حال، شکستن مغزها با دندان، جویدن گوشت از روی استخوان، یا تافی، یا سیب های سفت ایده خوبی نیستند.
  • اگر می دانید دندان قروچه دارید، اجازه دهید دندانپزشک شما از این موضوع اطلاع پیدا کند. وی می تواند برای شما محافظ دندانی بسازد تا با استفاده از آن فشاری که طی خواب به دندان های شما وارد می شود را به حداقل برساند.
  • مانند هر چیز دیگری که داخل دهان قرار می گیرد، این ترمیم های دندانی نیز مستعد ساییدگی هستند. گاهی اوقات، کامپوزیت ها می توانند کمی لب پر شوند، اما در اکثر موارد ترمیم آنها بسیار ساده است. شخص باید خیلی بد شانس باشد که طی پنج سال نخست کامپوزیت های او لب پر شوند، مگر آنکه مشکل حاد دندان قروچه وجود داشته باشد.
  • در صورتی که با انجام این اقدامات دندانپزشکی تغییرات قابل توجهی در شکل دندان ها بوجود آمده باشد، گاهی ممکن است بیمار حدود یک هفته در ادای برخی حروف مشکل داشته باشد. در موارد نادر، این مشکل بلافاصله برطرف نمی شود، دندانپزشک شمت می تواند تغییراتی در آنها ایجاد کند تا این مشکل برطرف شود.
کامپوزیت یا لمینت

کامپوزیت یا لمینت

کدام یک طبیعی تر به نظر می رسد؟

هر دو نوع درمان زیبایی به صورت سفارشی انجام می شوند تا در حد امکان به دندان های طبیعی نزدیک باشند، در حالی که مشکلی که شما می خواهید را برطرف می کنند.

با این حال، لمینت ها در انتها طبیعی تر هستند، زیرا مواد آن نور را دقیقاً شبیه مینای دندان های طبیعی منعکس می کند. ونیرهای کامپوزیتی نیز وقتی پولیش می شوند به دندان های طبیعی شباهت دارند.

کدام یک برای مشکلات وخیم تر مناسب است؟

اگر دندان های شما لکه های پر رنگ دارند، آسیب دیده اند، کج هستند، یا فواصل بزرگ دارند، ممکن است دندانپزشک لمینت ها را به شما پیشنهاد دهد.

ونیرهای کامپوزیتی بیشتر براز مشکلات خفیف تا متوسط مناسب هستند. اگر مشکل شما خیلی وخیم است و با ونیرها قابل برطرف شدن نیست، ممکن است دندانپزشک استفاده از روکش های دندانی یا درمان ارتودنتیک را به شما پیشنهاد دهد.

کدام یک محکم تر است؟

لمینت ها خیلی محکم تر از رزین کامپوزیت ها هستند، به این معنا که آنها کمتر دچار لب پر شدگی می شوند. با این حال، آنها نمی توانند مانند کامپوزیت ها ترمیم شوند و در صورت آسیب دیدن باید همه یک واحد لمینت دندان به طور کامل تعویض شود، که به نسبت بسیار پر هزینه خواهد بود.

تمایل بسیاری از بیماران به داشتن دندان هایی “بی عیب و نقص” و لبخندی درخشان، در دندانپزشکی اهمیت روز افزونی پیدا کرده است. بلیچینگ یک روش درمانی حتی برای سفید و روشن کردن دندان هایی است که به شدت بد رنگ شده اند. این کار ظرف مدت کوتاهی انجام می شود.

علل تغییر رنگ دندان ها

تغییر رنگ دندان ها به دلایل مختلفی اتفاق می افتد. در بین همه آنها مصرف قهوه، برخی از انواع خاص چای ها، نوشیدنی های فاقد الکل، برخی ادویه ها، (از قبیل کاری، زعفران، کورکوما) و خوراکی های دیگر (مانند سس سویا، گیلاس، بلوبری، و توت فرنگی) و همچنین کشیدن سیگار باعث می شوند به جا ماندن رنگدانه ها روی دندان ها و جذب آنها به داخل مینای دندان افزایش پیدا کند. از دیگر عوامل مؤثر روی سفیدی طبیعی دندان ها عبارتند از برخی داروهای خاص، و نیز خمیر دندان ها و دهانشویه های رنگی. آخرین عوامل که البته کم اهمیت هم نیستند، سن، و بهداشت دهانی شخصی هستند که تأثیر اصلی را روی تغییر رنگ دندان ها دارند.

متأسفانه با مسواک زدن با دقت دندان ها نمی توان تغییر رنگ آنها را از بین برد. گرچه تغییر رنگ سطحی می تواند با درمان های تخصصی و حرفه ای در مطب زدوده شوند، اما تنها درمان بلیچینگ می تواند باعث درخشش دندان های شما شود. اکثر دندانپزشکان دو نوع درمان برای سفید کردن دندان ها ارائه می دهند، آفیس بلیچینگ (سفید کردن دندان ها داخل مطب) و هوم بلیچینگ (سفید کردن دندان ها در منزل). قبل از پرداختن به بلیچینگ، یک درمان تخصصی بهداشتی دهان و دندان برای خلق نقطه آغاز ایده آل برای بلیچینگ توصیه می شود.

بلیچینگ و سفید کردن دندان ها

بلیچینگ و سفید کردن دندان ها

آفیس بلیچینگ

آفیس بلیچینگ در مطب انجام می شود. قبل از درمان معاینه دقیق دندان ها، همراه با مشاوره کامل انجام می شود. برای بلیچینگ، ماده سفید کننده روی سطح دندان ها اعمال می شود، غلظت این ماده بویژه بر اساس کسب بیشترین نتیجه انتخاب می شود. مواد فعال داخل ماده سفید کننده به داخل دندان نفوذ می کنند، جایی که رادیکال های اکسیژن شکل می گیرند، که رنگدانه های روی سطح دندان ها را در هم می شکند.

که در پی آن دیگر روی سطح دندان ها وجود نخواهند داشت. این واکنش “تغییر رنگ” با استفاده هدفمند از نور ال ای دی آبی، که طول موج خاصی دارد، تشدید می شود. به همین دلیل، مولکول های رنگ حتی بیشتر فعال می شوند و بنابراین می تواند با ژل بلیچ کننده واکنش سریع تری نشان دهد. معمولاً سه دوره درمانی لازم است. به عنوان یک قانون کلی، زمان درمان کامل (بدون معاینه و مشاوره) حدود 45 تا 50 دقیقه است.

بلیچینگ و سفید کردن دندان ها

بلیچینگ و سفید کردن دندان ها

هوم بلیچینگ

برای هوم بلیچینگ تری های شخصی ساخته می شوند. تری ها با ژل سفید کننده پر می شوند و باید به مدت چهار تا پنج روز، هر بار به مدت یک تا دو ساعت روی دندان ها قرار بگیرند. دندانپزشکان دستور العمل های دقیق پیرامون درمان را به بیماران خوئ می دهند.

هوم بلیچینگ در منزل، اما تحت نظارت دندانپزشک انجام می شود، بنابراین، قابل مقایسه با محصولات بلیچینگ  OTC نیستند. علاوه بر این، گزینه دوم کم هزینه تر است، اما کاملاً واضح است که از نظر ایمنی و طول مدت اثر نسبت به سفید کردن تخصصی دندان ها توسط دندانپزشک در رتبه پایین تری قرار دارد. علاوه بر این، مواد فعال (و بنابراین اثر) آن ضعیف تر از موادی هستند که در بلیچینگ تخصصی دندان ها استفاده می شوند.

دندان های با بلیچینگ چگونه سفید می شوند؟

تأثیر این درمان در بیماران مختلف متفاوت است و از بین عوامل مختلف به میزان تغییر رنگ دندان ها در زمان سفید کردن دندان ها، و نیز واکنش بخ درمان بستگی دارد. در مورد هوم بلیچینگ، نظم عامل اصلی است و بیمار باید تری ها را با ژل سفید کننده همانطور که در مطب برای آنها توضیح داده شده است استفاده کرد تا به نتایج مطلوب دست پیدا کرد. به عنوان یک قانون، دندان ها تا چند درجه می توانند روشن تر شوند، به گونه ای که بعد از درمان بیمار بتواند از درخشش لبخند خود لذت ببرد.

تأثیر بلیچینگ دندان چه مدت دوام خواهد داشت؟

تفاوت های فردی وجود دارند، که از بین همه عوامل عادات رژیم غذایی و بهداشت فردی بیمار از بقیه مهم تر هستند. در طول دوره درمان دستور العمل های لازم برای پاکسازی دندان ها به شما داده خواهند شد تا بتوانید اثر بلیچینگ را تا حد امکان حفظ کنید. در صورت لزوم، درمان پس از چند ماه مجدداً تکرار خواهد شد.

آیا بلیچینگ برای همه افراد مؤثر است؟

سفید کردن دندان اساساً برای همه بیماران ممکن است. با این حال، مطالعات بالینی حاکی از این هستند که، بخش بسیار اندکی از جامعه (کمتر از پنج درصد) پس از بلیچینگ تغییرات چندانی را تجربه نمی کنند.

آفیس بلیچینگ یا هوم بلیچینگ، کدامیک برای من بهتر است؟

این پرسش نمی تواند به طور کلی پاسخ داده شود. بهترین راهکار برای هر مورد فردی به عوامل متعددی بستگی خواهد داشت و به صورت شخصی با دندانپزشک در مورد آن تصمیم گیری خواهد شد. با این حال، بر اساس تجربه ما، ترکیبی از درمان های هوم بلیچینگ و آفیس بلیچینگ مؤثر است.

آیا بلیچینگ برای دندان ها مضر است؟

سفید کردن تخصصی دندان ها توسط دندانپزشک روشی بی خطر است و معمولاً دندان ها با انجام آن هیچ آسیبی نمی بینند.

بلیچینگ و سفید کردن دندان ها

بلیچینگ و سفید کردن دندان ها

آیا بلیچینگ با درد همراه است؟

درمان بدون درد است، اما پس از بلیچینگ، ممکن است دندان ها به مدت چند روز حساس باشند. این یک واکنش کاملاً طبیعی است، که پس از یک دوره کوتاه زمانی از بین می رود و با استفاده از داروهای خاصی می تواند کاهش پیدا کند، که بیماران در مطب دریافت می کنند.

روز به روز شواهد بیشتری به این نکته اشاره دارند که بیماری لثه موجب افزایش خطر دیگر مشکلات برای سلامت، از جمله فشار خون بالا، می شود. مطالعه جدیدی که به مرور تحقیقات گذشته پرداخته است حاکی از این است که هر چه بیماری لثه شکل وخیم تری داشته باشد، خطر بالا رفتن فشار خون نیز افزایش خواهد یافت.

بر اساس مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، 2/47 درصد از افراد 30 ساله و بالاتر یکی از اشکال بیماری لثه را دارند، و حدود 32 درصد از همه افراد بزرگسال در ایالات متحده فشار خون بالا دارند.

گرچه ممکن است اینگونه به نظر برسد که این دو وضعیت هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارند، اما مطالعات اخیر حاکی از این هستند که بین وجود بیماری لثه و افزایش خطر فشار خون بالا ارتباطی خیره کننده وجود دارد. اکنون، مطالعه ای روی تحقیقات اخیر که به این موضوع پرداخته بودند تأیید می کند که، بر اساس شواهدی که تاکنون بدست آمده اند، افرادی که پریودنتیت دارند- یکی از اشکال پیشرفته بیماری لثه- به نظر می رسد که بیشتر در معرض خطر فشار خون بالا باشند.

علاوه بر این، طبق یافته های این بررسی که در مجله قلب و عروق به چاپ رسیده است، هر چه پریودنتیت وخیم تر باشد، خطر بالا رفتن فشار خون نیز افزایش خواهد یافت. در حقیقت، فشار خون بالا می تواند عامل اصلی حمله قلبی و سکته در بیمارانی باشد که پریودنتیت دارند.

تحقیقات پیشین حاکی از این بودند که بین پریودنتیت و فشار خون بالا ارتباط وجود دارد و درمان های دندانپزشکی موجب بهبود فشار خون می شوند، اما تا به امروز یافته ها بی نتیجه بوده اند.

فشار خون و بیماری لثه

فشار خون و بیماری لثه

ارتباط مستقیم بین بیماری لثه و فشار خون

محققان شواهدی که 81 مطالعه از 26 کشور ارائه داده بودند را مرور و تجزیه و تحلیل کردند. تحقیقات حاکی از این هستند که فشار خون متوسط شریانی در افراد مبتلا به پریودنتیت به طور قابل توجهی بالاتر است. بویژه، در بین افرادی که بیماری لثه داشتند، فشار خون سیستولیک (فشار خون در طول ضربان های قلب) و فشار خون دیاستولیک (فشار خون بین ضربان های قلب) به ترتیب 5/4 میلی متر جیوه (mm Hg) و 2 میلی متر جیوه بالاتر از افرادی بود که مشکل بیماری لثه را نداشتند.

تفاوت ها قابل چشم پوشی نیستند. افزایش متوسط 5 میلی متر جیوه فشار خون با 25 درصد از موارد افزایش خطر مرگ ناشی از حمله قلبی یا سکته ارتباط دارد.

بعلاوه، محققان دریافتند که بین پریودنتیت متوسط تا وخیم و 22 درصد خطر بالاتر فشار خون ارتباط وجود دارد، در حالی که آنها پریودنتیت وخیم را به 49 درصد خطر بالاتر این مشکل ربط می دهند.

آنها ابراز داشته اند که یک ارتباط خطی بین این دو مشاهده کرده اند- هر چه پریودنتیت وخیم تر باشد، احتمال بالا رفتن فشار خون بیشتر می شود. یافته ها حاکی از این هستند که بیمارانی که بیماری لثه دارند باید از این خطرات مطلع باشند و توصیه های لازم برای تغییر سبک زندگی برای پیشگیری از بالا رفتن فشار خون، مانند ورزش کردن و داشتن رژیم غذایی سالم به آنها داده شود.

علاوه بر این، محققان می خواهند ببینند آیا هیچ شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه بین درمان پریودنتیت و کاهش فشار خون ارتباطی وجود دارد یا خیر. این تیم خاطر نشان کردند که شواهد مربوط به این موضوع هنوز بدون نتیجه هستند، زیرا از بین 12 مطالعه مداخله گرانه ای که در این بررسی مرور شدند، تنها 5 مطالعه به این نتیجه رسیده بودند که به نظر می رسد درمان بیماری لثه منجر به کاهش فشار خون می شود.

به نظر می رسد که بین سلامت دهان و فشار خون یک تسلسل وجود داشته باشد، که در وضعیت های سالم و بیماری وجود دارد. شواهد حاکی از این هستند: اینکه درمان پریودنتیت می تواند فشار خون را کاهش دهد، هنوز بدون نتیجه مانده است.

تقریباً در تمام مطالعات مداخله گرانه، فشار خون نتیجه اصلی نبود. برای تعیین تأثیر درمان پریودنتال روی فشار خون، آزمایشات تصادفی لازم هستند.

فشار خون و بیماری لثه

فشار خون و بیماری لثه

آیا عامل التهاب، حلقه گمشده است؟

محققان بر این باورند که شاید التهاب در مرکز ارتباط چشمگیر بین سلامت دهان و سلامت قلبی عروقی قرار می گیرد. فرضیه پردازی آنها به این گونه ایت که، باکتری های دهانی که مسئول بیماری لثه هستند می توانند موجب بروز این التهاب شوند، که در عوض، می تواند احتمال بالا رفتن فشار خون را افزایش دهد.

دیگر توضیحات احتمالی می توانند وجود برخی ویژگی های ژنتیکی یا قرار گرفتن در معرض برخی ریسک فاکتورها باشند که هم برای پریودنتیت و هم برای فشار خون بالا شایع هستند، از جمله عادت کشیدن سیگار یا چاقی.

در بسیاری کشورها در سراسر دنیا، سلامت دهان به طور منظم بررسی نمی شود، و بیماری لثه سال ها درمان نشده باقی می ماند. فرضیه این است که این وضعیت التهاب دهانی و سیستمیک و واکنش به باکتری ها، در صدر جدول عوامل خطرزای موجود قرار دارند.

بعلاوه، گرچه تاکنون این فرض وجود داشته است که ممکن است پریودنتیت یک عامل خطر برای فشار خون بالا باشد، اما ممکن است عکس این رابطه نیز وجود داشته باشد: فشار خون بالا ممکن است یک عامل خطر برای بیماری لثه باشد.

تحقیقات بیشتر لازم است تا بررسی شود آیا بیمارانی که فشار خون بالا دارند احتمال بیماری لثه در آنها بیشتر است یا خیر. شاید ارائه توصیه های بهداشتی دهان و دندان به بیمارانی که فشار خون بالا دارند کار عاقلانه ای باشد.

فشار خون و بیماری لثه

فشار خون و بیماری لثه

وقتی بیماری لثه به مرحله پیشرفته می رسد (پریودنتیت) دندان های شما در معرض خطر قرار دارند. در این مرحله، الیاف پریودنتال لیگامان و بافت استخوانی که دندان را احاطه کرده اند تخریب شده اند، و حتی ممکن است روند از دست رفتن دندان های شما آغاز شود. اگر بیماری با درمان های غیر جراحی مانند جرمگیری و تسطیح سطح ریشه قابل کنترل نباشد، ممکن است جراحی فلپ پریودنتال بهترین گزینه درمانی برای شما باشد.

امروزه جراحی فلپ روش برتر و پیشرو برای درمان و ترمیم پاکت های پریودنتال است. پاکت پریودنتال چیست؟ آنها بخش هایی زیر خط لثه هستند، جایی که بافت لثه از دندان جدا شده است، و باعث می شود یک فضای غیر قابل تمیز شدن بوجود بیاید، جایی که باکتری های مضر می توانند تکثیر شوند. این باکتری ها منجر به التهاب بافت ها، و در نتیجه حساسیت، خونریزی، و درد می شوند. این مشکلات اگر بدون درمان باقی بمانند، می توانند میزبان مشکلاتی شامل بیماری لثه، از دست رفتن ساختار استخوانی حمایت کننده دندان، و احتمالاً حتی مشکلات سیستمیک (کل بدن) شوند.

وقتی پاکت های پریودنتال پیشرفت می کنند، گام نخست برای درمان آنها معمولاً از طریق پاکسازی و جرمگیری (که تحت عنوان رسوب زدایی ریشه نیز نامیده می شود) با ابزارهای دستی یا آلتراسونیک است. اگر این درمان مؤثر واقع نشود، جراحی پریودنتال انجام خواهد شد. جراحی فلپ درمانی برای بیماری پریودنتال نیست- بلکه کمک می کند فضایی ایجاد شود که راحت تر بتوان سلامت پریودنتال را حفظ کرد. و حتی اگر شما مستعد بیماری لثه باشید، درمان های تخصصی مناسب و مراقبت های منظم در منزل می توانند کمک کنند تا حد امکان لثه های خود را برای مدت زمان طولانی تری سالم نگه دارید.

جراحی فلپ برای درمان بیماری لثه

جراحی فلپ برای درمان بیماری لثه

اهداف جراحی فلپ

یکی از اهداف اصلی جراحی فلپ حذف یا کاهش خود پاکت ها است. برای دسترسی به آن، یک برش فلپ مانند در بافت لثه ایجاد می شود. این اجازه می دهد بافت بیمار از داخل پاکت برداشته شود و امکان دسترسی به سطوح ریشه دندان را برای پاکسازی کامل فراهم می آورد، که به حذف پلاک ها و رسوب های مضر کمک می کنند. پس از آن فلپ بسته می شود و آن منطقه سیل می شود. این باعث می شود روند بهبود آغاز شود، که به سرعت اتفاق می افتد.

هدف دیگر بازسازی و بازتولید الیاف پریودنتال لیگامان و بافت استخوانی است که ممکن است در نتیجه بیماری از دست رفته باشد. تکنیک های متعددی ممکن است برای انجام این کار استفاده شوند، از جمله روش های پیشرفته پیوند استخوان و مواد شیمیایی که تحت عنوان فاکتورهای رشد شناخته می شوند. این رویکردها کمک می کنند لثه ها به شکل و عملکرد طبیعی و عادی خود برگردند و ترمیم شوند، و موجب ارتقاء دندان هایی سالم و ایمن می شوند.

جراحی فلپ برای درمان بیماری لثه

جراحی فلپ برای درمان بیماری لثه

فرایند جراحی فلپ

جراحی فلپ عموماً با بی حسی کامل انجام می شود، که گاهی اوقات همراه با داروهای ضد اضطراب خوراکی استفاده می شوند؛ یا به جای آنها ممکن است از آرام بخش هایی استفاده شود که داخل ورید تزریق می شوند و هشیاری فرد حفظ می شود. پس از آنکه بی حس کننده اثر می کند، برش کوچکی ایجاد می شود تا لثه ها از دندان ها جدا شوند. بافت بیرونی لثه به آرامی رو به عقب تا زده می شود تا امکان دسترسی به ریشه ها و الیاف پریودنتال لیگامانی و بافت استخوان وجود داشته باشد.

سپس، بافت ملتهب لثه می تواند برداشته شود، و ریشه های دندان ها می توانند پاکسازی شوند؛ در صورت نیاز، منطقه نیز می تواند با آنتی بیوتیک ها یا داروهای دیگر درمان شود. نقائص استخوان ها می توانند با مواد پیوندی (از جای دیگری از بدن یا با مواد ساخته دست انسان) ترمیم شوند و احیاء صحیح الیاف پریودنتال لیگامان می تواند با روش های فیزیکی (غشاء) و شیمیایی (فاکتورهای رشد) ترغیب شوند. ممکن است دندانپزشک یک غشاء روی استخوان پیوندی قرار دهد تا به رشد مجدد استخوان کمک کند، البته ممکن است غشاء بعداً برداشته شود. ممکن است استخوان صاف و صیقلی شود و به گونه ای شکل داده شود که پلاک های دندانی جای کمتری برای رشد داشته باشند. در نهایت، برش بسته می شود و فرایند تکمیل می شود.

پس از جراحی چه انتظاری می توان داشت؟

عموماً تنها چند روز طول می کشد تا روند بهبود فرایند جراحی فلپ انجام شود. حتماً دستور العمل های مراقبت های خانگی که دندانپزشک یا جراح دهان و دندان شما داده است را دنبال کنید. اگر هر پرسشی در مورد این دستورالعمل ها دارید، با دندانپزشک یا جراح خود تماس بگیرید. توصیه های کلی که کمک می کنند سرعت روند بهبود بیشتر شود عبارتند از:

  • داروهای مسکن خود بر اساس تجویز پزشک خود مصرف کنید.
  • پس از 24 ساعت، می توانید دهان خود را چند مرتبه در طول روز با آب و نمک به آرامی شستشو دهید تا تورم و درد را تسکین دهید.
  • گاز استریل را قبل از آنکه غرق در خون شود تعویض کنید.
  • پس از جراحی آرام باشید. فعالیت های فیزیکی شدید ممکن است خونریزی را افزایش دهد.
  • غذاهای نرم مانند ژلاتین، پودینگ، یا سوپ سبک بخورید. به تدریج و به بهبود منطقه جراحی، غذاهای جامد را به رژیم غذایی خود اضافه کنید. تخت دراز نکشید. این ممکن است موجب طولانی شدن خونریزی شود. زیر سر خود را با یک بالش اضافی بالا بیاورید.
  • به مسواک زدن آرام و با دقت دندان ها و زبان خود ادامه دهید.
  • یک تکه یخ یا کیسه آب سرد روی منطقه بیرون دهان خود اعمال کنید زیرا به کاهش درد و تورم صورت شما کمک می کند.
  • از انجام حرکات مکیدن مانند استفاده از نی خودداری کنید.
  • سیگار نکشید.

چند روز پس از فرایند دندانپزشک بخیه ها را برخواهد داشت.

این فرایند چقدر خوب می تواند عمل کند؟

اگر پس از فرایند بهداشت دهان را به خوبی رعایت کنید، فرایند فلپ اجازه خواهد داد دندان ها و لثه های خود را بهتر پاکسازی کنید. لثه های شما باید مجدداً صورتی و سالم شوند.

ونیرهای دندان پوسته های نازک سفارشی سازی هستند که دندانپزشکان می توانند روی سطح جلوی دندان قرار دهند تا ظاهر آنها را بهبود دهند. ونیرها می توانند لکه ها، لب پر شدگی ها، و غیر همسطح بودن دندان ها رو پوشش دهند.

در اکثر افرادی که دندان های آسیب دیده یا بد رنگ شده دارند، این مشکلات می توانند روی اعتماد به نفس فرد تأثیر بگذارند. ونیرهای دندانی می توانند به بهبود ظاهر دندان ها کمک کنند.

 در این مقاله قصد داریم برای شما توضیح دهیم ونیرها چه هستند، و راجع به انواع مختلف موجود آنها، هزینه آنها، مزایا و معایب و نحوه قرار گیری آنها روی دندان ها بیشتر صحبت خواهیم کرد.

ونیرهای دندانی و آنچه باید در مورد آنها بدانید

ونیرهای دندانی و آنچه باید در مورد آنها بدانید

ونیر دندان چیست؟

ونیرهای دندانی پوشش های سفارشی برای دندان ها هستند که به پنهان کردن یا اصلاح آسیب دیدگی های دندانی کمک می کنند، از جمله:

  • لکه ها و تغییر رنگ ها
  • لب پر شدگی ها و از دست رفتن قطعات کوچکی از دندان ها
  • پوسیدگی
  • کجی
  • فاصله بین دندان ها

ونیرهای دندانی به بهبود ظاهر دندان های افراد کمک می کنند. آنها می توانند برای افرادی مفید باشند که به دنبال یک راهکار طولانی مدت برای نگرانی های همیشگی دندان های خود هستند- مخصوصاً افرادی که به درمان های دندانپزشکی مانند سفید کردن دندان ها، بریس ها، یا ریتینرها واکنش نشان نمی دهند.

در طول فرایند قرار گیری عموماً دندانپزشک مقدار اندکی از مینای دندان را بر می دارد، که بیرونی ترین لایه محافظ دندان است. به این علت، به محضی که دندانپزشک ونیرها را روی دندان ها قرار می دهد، فرد نمی تواند آنها را بردارد یا تصمیم بگیرد دیگر از آنها استفاده نکند.

انواع ونیرهای دندانی

دو نوع ونیر دندانی وجود دارد: پرسلاین و کامپوزیت بر پایه رزین. در بخش بعد به تفصیل راجع به این دو گزینه صحبت خواهیم کرد.

ونیرهای دندانی

ونیرهای دندانی

ونیرهای پرسلاین

ونیرهای پرسلاین روکش های نازک و محکمی هستند که دندانپزشک روی سطح جلو و سطوح جانبی دندان ها قرار می دهد. برای اتصال آنها، دندانپزشک قبل از جایگذاری مقداری از مینای روی دندان ها را بر خواهد داشت. ونیرهای پرسلاین همرنگ دندان های طبیعی هستند، اما این امکان وجود دارد که آنها را سفیدتر انتخاب کرد تا لبخند روشن تری داشت.

ونیرهای کامپوزیتی بر پایه رزین

ونیرهای کامپوزیتی بر پایه رزین شبیه ونرهای پرسلاین هستند، اما به نظر می رسد ارزان تر باشند و نیاز باشد مقدار کمتری از مینای دندان ها برداشته شود. گاهی اوقات، ممکن است دندانپزشک مجبور نباشد قبل از قرار دهی ونیر کامپوزیت هیچ چیز از سطح مینای دندان بردارد. معمولاً اگر ونیرها شکسته شوند، تعویض ونیرهای کامپوزیتی راحت تر از تعویض ونیرهای پرسلاین است.

کدام نوع بهتر است؟

ونیرهای کامپوزیتی و ونیرهای پرسلاین ظاهری شبیه یکدیگر دارند، اما تفاوت های کلیدی با یکدیگر دارند. بر اساس انجمن دندانپزشکان آمریکا، این تفاوت ها عبارتند از:

پرسلاین کامپوزیت بر پایه رزین
گران قیمت تر هستند. ارزان قیمت تر هستند.
معمولاً نیاز به برداشتن مینای دندان ها دارند. ممکن است نیاز به برداشتن مینای دندان ها نداشته باشند.
2 تا 3 جلسه مراجعه به دندانپزشک نیاز دارند. معمولاً 1 جلسه مراجعه به دندانپزشک نیاز دارند.
20 سال دوام دارند. 5 سال دوام دارند.
روی آنها لکه ایجاد نخواهد شد. ممکن است به مرور زمان روی آنها لکه ایجاد شود.
احتمال لب پر شدن یا شکستن آنها کمتر است. احتمال لب پر شدن یا شکستن آنها بیشتر است.
قرار دهی آنها دشوارتر است. قرار دهی آنها راحت تر است.

به نظر می رسد ونیرهای پرسلاین ظاهری طبیعی تر، و شبیه دندان ها ارائه دهند و می توانند دندان هایی را پوشش دهند که بد رنگ یا بد شکل شده اند.

تفاوت بین ونیرها، روکش ها، و ایمپلنت ها چیست؟

ونیرهای دندانی، روکش ها، و ایمپلنت ها می توانند ظاهر دندان ها را از نظر زیبایی بهبود دهند. با این حال، بین آنها تفاوت هایی وجود دارد. یک تفاوت بین ونیرها، روکش ها، و ایمپلنت ها، بخشی از دندان است که هر گزینه پوشش می دهد. ونیرهای دندانی عموماً سطح جلوی دندان ها را پوشش می دهند. در مقایسه، روکش ها کل دندان را پوشش می دهند، شامل سطوح جلو، عقب، و طرفین. در نتیجه، دندانپزشکان از روکش ها برای ترمیم دندان های شکسته استفاده می کنند، شامل دندان هایی که ساختار کمی از آنها باقی مانده است. روکش ها می توانند به تقویت دندان هایی که پوشش می دهند کمک کنند.

با این تفاوت که ایمپلنت های دندانی ساختارهای پیچ مانندی هستند که به استخوان فک متصل می شوند تا جایگزین دندان های از دست رفته شوند.

هرگاه لازم باشد، دندانپزشک ممکن است از ایمپلنت ها برای ایجاد امنیت روکش ها داخل دهان استفاده کند. علاوه بر این، اگر فردی یکی از دندان های خود را از دست داده باشد، یا اگر یک دندان به این علت که به شکل بدی آسیب دیده است غیر قابل ترمیم و درمان باشد و لازم باشد کشیده شود، باید از ایمپلنت ها استفاده کرد.

ضرورتاً، دندانپزشک از روکش ها برای بازسازی دندان هایی استفاده خواهد کرد که به شکل بدی آسیب دیده اند، در حالی که ایمپلنت ها جایگزین دندان های از دست رفته می شوند. ونیرها ظاهر دندان هایی را بهبود می دهند که بیشتر بخش های آنها دست نخورده باقی مانده باشد.

هزینه

هزینه ونیرهای دندانی بر اساس تعداد دندان هایی تعریف می شود که لازم است پوشش داده شوند، و تخصص فردی که این فرایند را انجام می دهد. هزینه ها می توانند بر اساس موارد زیر متغیر باشند:

  • نوع ونیر
  • میزان آماده سازی لازم قبل از فرایند
  • موقعیت جغرافیایی فرد

از آنجا که اکثر شرکت های بیمه ونیرها را فرایند زیبایی تلقی می کنند، اکثر طرح های بیمه هزینه آنها را پوشش نمی دهند.

طی فرایند دریافت ونیرهای دندانی چه اتفاقی می افتد؟

بر اساس انجمن دندانپزشکان آمریکا، اینکه روند قرار گیری ونیرهای دندانی روی دندان ها چگونه پیش برود به نوع ونیری بستگی دارد که فرد انتخاب می کند. در زیر فرایندهای دریافت هر دو نوع ونیرها را توضیح خواهیم داد.

ونیرهای پرسلاین (ونیرهای غیر مستقیم)

برای آماده سازی دندان ها، دندانپزشک معمولاً مقدار اندکی از مینای دندان ها را از جلو و طرفین آنها بر می دارد. این باعث می شود فضای کافی برای ونیرهای دندانی ایجاد شود تا دندان ها طبیعی تر به نظر برسند. دندانپزشک یک قالب از دندان های آماده شده تهیه می کند. علاوه بر این، دندانپزشک رنگ ونیری که بهترین انتخاب برای لبخند شماست را از روی راهنمای رنگ انتخاب می کند.

قالب برای لابراتوار دندانی ارسال می شود که ونیرهای پرسلاین را به صورت سفارشی می سازد تا روی دندان های شما قرار بگیرند. این فرایند ممکن است چند روز طول بکشد. به همین دلیل معمولاً دندانپزشک نوعی ونیر موقتی روی دندان های شما قرار خواهد داد تا در این فاصله از دندان های آماده شده شما محافظت کنند.

در جلسه بعد، دندانپزشک روی دندان های شما ونیرهای اصلی را قرار خواهد داد تا تناسب و شکل آنها را بررسی نماید. پس از اینکه هر گونه تنظیم و تغییری ایجاد می شود، دندان ها پاکسازی می شوند و ونیرها به سطح دندان ها چسبانده می شوند. در جلسه بعد می توان تغییرات لازم را ایجاد کرد.

ونیرهای رزین کامپوزیت (ونیرهای مستقیم)

ونیرهای رزین کامپوزیت از موادی ساخته می شوند که همرنگ دندان ها هستند و به سطح دندان ها چسبانده می شوند. برای قرار گیری ونیرهای کامپوزیتی بر پایه رزین، دندانپزشک کار خود را با پاکسازی، تغییر شکل، و آماده سازی دندان ها آغاز خواهد کرد. سپس رنگ کامپوزیت را بر اساس رنگ دندان های سالم اطراف انتخاب خواهد کرد. پس از آنکه دندان آماده می شود، روی آن چسب مخصوص خواهد زد و ونیر کامپوزیت را روی دندان ها قرار می دهد. سپس مواد را با ابزارهای مخصوص شکل می دهد. در نهایت روی دندان ها نور مخصوصی می تاباند که به خشک شدن مواد کامپوزیت کمک می کند. وقتی ونیرها خشک و سفت شدند، دندانپزشک آنها را صاف و صیقلی خواهد کرد و آن را پولیش خواهد کرد به گونه ای که ظاهر و احساسی مانند دندان های طبیعی بوجود بیاورند.

قبل از دریافت ونیرهای دندانی باید شرایط زیر را داشته باشید:

  • قبل از آنکه ونیرهای دندانی را دریافت کنید، دندان ها و لثه های شما باید سالم باشند. دندانپزشک شما می تواند هر گونه بیماری یا پوسیدگی را قبل از دریافت ونیرهای دندانی درمان کند.
  • ونیرها هرگز انتخاب خوبی برای بیمارانی که دندان قروچه دارند نیست، زیرا لایه نازک ونیرها ممکن اس لب پر یا شکسته شود. اگر شما دندان های خود را روی یکدیگر فشار می دهید و می سابید، احتمالاً دندانپزشک استفاده از محافظ های شبانه دندانی در طول خواب را پیشنهاد دهد.
  • گرچه دندانپزشک شما تا حد امکان مقدار بسیار اندکی از مینای دندان ها را برای ونیرهای پرسلاین بر می دارد، اما وقتی مینای دندان تراشیده می شود، این فرایند برگشت ناپذیر است.
  • این امکان وجود دارد که به مرور زمان ونیرهای دندانی شل شوند. در این صورت، ممکن است ونیرهای جدید لازم باشند.
  • همه انتظاراتی که از وینرهای دندانی خود دارید را با دندانپزشک خود مطرح کنید و راجع به گزینه های درمان خود صحبت کنید. مراجعات منظم به دندانپزشک ها برای حفظ سلامت دندان ها و لثه ها یک ضرورت است.
ونیرهای دندانی

ونیرهای دندانی

مراقبت های پس از دریافت ونیرهای دندانی

پس از قرارگیری ونیرهای دندانی روی دندان ها، ممکن است دندانپزشک بخواهد در یک جلسه دیگر آنها را چک کند. در طول این جلسه، ممکن است لازم باشد دندانپزشک توجه کند تا اطمینان حاصل نماید که ونیرها در جای خود باقی مانده اند و بیمار با آنها احساس راحتی دارد.

این یک فرصت خوب برای بیمار است تا اشاره کند که آیا با هیچ ونیری مشکل دارد یا خیر، زیرا دندانپزشک می تواند به برطرف شدن مشکل آن کمک کند.

فردی که به تازگی ونیرهای دندانی را دریافت کرده است نیاز نیست از هیچ غذا یا نوشیدنی خاصی پرهیز نماید.  اما از آنجا که ونیرها هم مانند دندان ها ممکن است لکه روی آنها ایجاد شود، شاید لازم باشد فرد از قهوه، چای، و شراب قرمز و نیز خوراکی های دیگری که می توانند باعث ایجاد لکه روی دندان ها شوند بپرهیز تا دوام آنها را بالاتر ببرد.

علاوه بر این، ممکن است دندانپزشک توصیه کند بیمار کارهای زیر را انجام دهد:

  • پرهیز از گاز زدن اشیاء سفت
  • پرهیز از جویدن ناخن
  • استفاده از محافظ دندان
  • پرهیز از ساییدن دندان ها روی یکدیگر
  • پرهیز از جویدن غذاهای خیلی سفت
  • پرهیز از باز کردن در بسته ها با دندان

ممکن است فرد متوجه وجود برجستگی های تیزی روی ونیرها شود. این می تواند به مرور زمان بهبود پیدا کند. در غیر اینصورت، فرد می تواند از دندانپزشک خود بخواهد این کار را برای او انجام دهد. وجود لبه های تیز روی ونیرها می تواند به دلیل باقی ماندن مواد باندینگ اضافی روی دندان ها باشد.

علاوه بر این، علیرغم وجود ونیرهای دندانی ممکن است باز هم حفره هایی روی دندان ها ایجاد شوند. بنابراین مهم است بهداشت دهان و دندان ها، شامل دو مرتبه مسواک زدن و یک مرتبه کشیدن نخ دندان در طول روز حفظ شود.

با مراقبت صحیح، دندان های شما می توانند 10 سال دوام داشته باشند. پس از این مدت، ممکن است لازم باشد ونیرهای خود را تعویض کنید. اینکه ونیرها چقدر دوام دارند بر اساس موادی خواهد بود که دندانپزشک استفاده کرده است و اینکه شما چقدر خوب از آنها مراقبت کرده اید.