عوامل خطر مختلفی وجود دارند که ممکن است در ایجاد و یا پیشرفت بیماری پریودنتال نقش داشته باشند. مهم است که با پریودنتیست خود در مورد عوامل خطر بالقوه صحبت کنید تا هم او بتواند بیماری شما را به اندازه کافی طبقه بندی کرده و طرح درمان مناسب را ایجاد کند و هم شما بتوانید عوامل قابل کنترلی که در ایجاد این بیماری نقش دارند را تحت کنترل درآورید.

در این مقاله قصد داریم به بررسی شواهدی بپردازیم که نقش بالقوه عوامل خطر قابل اصلاح و غیرقابل اصلاح مرتبط با بیماری پریودنتال است. نتیجه گیری در خصوص درک علل و عوامل بیماری زا بیماری پریودنتال برای شناخت و درک عوامل خطر مرتبط مهم است. از آنجا که بیماری پریودنتال چند عاملی است، مدیریت مؤثر بیماری مستلزم درک روشنی از همه عوامل خطر مرتبط است.

پریودنتیت چیست؟

پریودنتیت یکی از شایع ترین بیماری ها است و مشخصه ویژه آن تخریب بافت همبند و استخوان تکیه گاه دندان در پی واکنش التهابی میزبان ثانویه به عفونت توسط باکتری های پریودنتال است. پریودنتیت شدید، که ممکن است منجر به از دست دادن دندان شود، در 5 تا 20 درصد از اکثر جمعیت بالغ در سراسر جهان یافت می شود. کودکان و نوجوانان ممکن است به هر یک از اشکال مختلف پریودنتیت مانند پریودنتیت تهاجمی، پریودنتیت مزمن و پریودنتیت به عنوان تظاهرات بیماری های سیستمیک مبتلا شوند.

در حال حاضر به طور کلی توافق شده است که تقریباً همه اشکال بیماری پریودنتال در نتیجه عفونت های میکروبی مختلط رخ می دهند که در آن گروه های خاصی از باکتری های بیماری زا همزیستی دارند. شواهد در مورد نقش بالقوه عوامل خطر قابل اصلاح و غیر قابل اصلاح مرتبط با بیماری پریودنتال بررسی شده اند. درک عوامل خطر برای عمل بالینی ضروری است.

عوامل خطر بیماری پریودنتال

عوامل خطر قابل اصلاح

میکروارگانیسم ها و بیماری های پریودنتال

میکروبیوم باکتریایی دهان شامل بیش از 700 فیلوتیپ مختلف است که تقریباً 400 گونه در پلاک زیر لثه یافت می شود. میکرو فلور زیر لثه در پریودنتیت می تواند صدها گونه باکتری را درون خود جای دهد اما تعداد اندکی از آنها با پیشرفت بیماری مرتبط هستند و از نظر علت شناسی مهم در نظر گرفته شده اند. پلاک زیر لثه ای ناشی از عمیق شدن پاکت های پریودنتال، تحت تسلط گونه های بی هوازی گرم منفی و اسپیروکت ها است. شواهد قوی Porphyromonas gingivalis و Aggregatibacter actinomycetemcomitans را در علت شناسی پریودنتیت افراد بزرگسال دخیل می دانند. علاوه بر این، Bacteroides forsythus، Prevotella intermedia، Peptostreptococcus micros، و Fusobacterium nucleatum به شدت با پیشرفت پریودنتیت در افراد بزرگسال مرتبط هستند.

بیماری لثه

بیماری لثه

کشیدن تنباکو

شواهد بسیاری برای بالاتر بودن سطح بیماری پریودنتال در میان افراد سیگاری وجود دارند. استعمال دخانیات اثر مخرب قابل توجهی روی بافت های پریودنتال دارد و نرخ پیشرفت بیماری پریودنتال را افزایش می دهد. عوامل خطر از جمله مصرف دخانیات، پاسخ میزبان به چالش باکتری در پلاک دندان میکروبی را تغییر می دهد. به نظر می رسد افراد سیگاری مبتلا به بیماری پریودنتال در مقایسه با افراد غیرسیگاری، علائم کمتری از التهاب بالینی و خونریزی لثه را نشان می دهند. این را می توان با این واقعیت توضیح داد که نیکوتین باعث انقباض عروق موضعی، کاهش جریان خون، اِدِم و علائم بالینی التهاب می شود. دریافته شده است که گیرنده استیل کولین نیکوتین نقش مهمی در ایجاد پریودنتیت مرتبط با نیکوتین ایفا می کند.

دیابت

یکی از علائم دهانی مهم دیابت، التهاب لثه و پریودنتیت است. بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 یا نوع 2 تشخیص داده نشده یا ضعیف کنترل شده، بیشتر در معرض خطر بیماری پریودنتال قرار دارند. مطالعات زیادی وجود دارند که ارتباط بین دیابت و افزایش حساسیت به عفونت های دهان از جمله بیماری پریودنتال را نشان می دهند. پریودنتیت همچنین در بیماران دیابتی که کنترل ضعیفی روی بیماری خود دارند با سرعت بیشتری پیشرفت می کند و شروع بیماری در سنین پایین به عنوان یک عامل خطر برای بیماری های شدیدتر در نظر گرفته می شود. برعکس، اکثر بیماران دیابتی که بیماری آنها به خوبی تحت کنترل قرار دارد می توانند سلامت پریودنتال را حفظ کنند و به درمان پریودنتال پاسخ مطلوبی خواهند داد.

علیرغم اختلاف نظر در مورد این موضوع در متون علمی، به نظر می رسد که تأثیر کنترل قند خون با روش درمان پریودنتال مرتبط باشد. بسیاری از مطالعات به تأثیر درمان پریودنتال روی کنترل قند خون بیماران دیابتی پرداخته اند.

بیماری قلب و عروقی

معقول بودن بیولوژیکی ارتباط بین بیماری های پریودنتال و بیماری های قلبی عروقی به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته است و شامل برخی از مکانیسم های احتمالی زیر است: غلظت بالای کلسترول و عملکرد باکتری های دهان در روند تصلب شرایین یا مشارکت پروتئین های فاز حاد که ممکن است در پریودنتیت مزمن افزایش یابند. مکانیسم های بیولوژیکی متعددی برای توضیح ارتباط بین بیماری های پریودنتال و بیماری های قلبی عروقی پیشنهاد شده اند. بنابراین، پریودنتیت احتمالاً می تواند باعث بوجود آمدن یک واکنش التهابی سیستمیک شود و سزاوار توجه بیشتر است.

بیماری پریودنتال به دلیل منبع غنی گونه های میکروبی زیر لثه و پاسخ میزبان می تواند مستعد بیماری عروقی باشد. علاوه بر این، ما باید آگاه باشیم که این بیماری ها در بسیاری از عوامل خطر مشترک هستند و شباهت های آشکاری با مکانیسم های پاتوژنیک اساسی وجود دارند.

پریودنتیت، صرف نظر از بیماری های عروق کرونر، با افزایش سطح پروتئین واکنشی C و فیبرینوژن همراه است. علاوه بر این، شواهدی وجود دارند که نشان می دهند افزایش سطوح نشانگرهای سیستمیک التهاب، مانند پروتئین واکنشی- C (CRP) و اینترلوکین- 6 (IL-6)، با بیماری های قلبی عروقی مرتبط است.

باکتریم ناشی از پریودنتیت و بیماری های دندانی به عنوان علت اصلی اندوکاردیت عفونی شناخته شده است. به طور خاص، بیمارانی که تحت عمل جراحی دریچه قلب قرار گرفته اند، خطر قابل توجه اندوکاردیت عفونی تهدید کننده زندگی دارند. مطالعات اپیدمیولوژیک و میکروبیولوژیکی به این مفهوم اعتبار داده اند که بیماری پریودنتال ممکن است یک عامل خطر جداگانه برای بیماری های قلبی عروقی، بیماری عروق مغزی، و زایمان زودرس نوزادان کم وزن باشد.

محققان نشان داده اند که بیماری پریودنتال یکی دیگر از عوامل خطر احتمالی و مستقل برای بیماری عروق مغزی، بویژه برای سکته مغزی ایسکمیک است. برخی از مطالعات هیچ رابطه ای بین پریودنتیت و بیماری ایسکمیک قلب پیدا نکرده اند.

بیماری لثه

بیماری لثه

اختلالات ناشی از داروها

برخی از داروها به طور قابل توجهی جریان بزاق را کاهش می دهند. اینها شامل داروهای ضد فشار خون، مسکن های مخدر، برخی آرام بخش ها و مسکن ها، آنتی هیستامین ها و ضد متابولیت ها هستند. داروهای دیگر، بویژه آنهایی که به شکل مایع یا جویدنی هستند که حاوی قند افزوده هستند، pH و ترکیب پلاک را تغییر می دهند، و باعث می شوند که این ماده بیشتر به سطوح دندان بچسبد.

داروها می توانند یک عامل کمک کننده در بیماری های پریودنتال باشند. داروهایی مانند داروهای ضد تشنج، عوامل مسدود کننده کانال کلسیم، و سیکلوسپورین ممکن است باعث رشد بیش از حد لثه شوند.

استرس

بیمارانی که استراتژی های رفتاری کافی برای کنترل استرس ندارند (مقابله دفاعی)، بیشتر در معرض خطر بیماری پریودنتال شدید قرار دارند. استرس با این عوامل همراه است: بهداشت نامناسب دهان، افزایش ترشح گلوکوکورتیکوئید که می تواند عملکرد سیستم ایمنی را کاهش دهد، افزایش مقاومت به انسولین، و به طور بالقوه افزایش خطر پریودنتیت. مردانی که گزارش شده است به صورت روزانه عصبانی هستند، در مقایسه با مردانی که به ندرت گزارش شده بود که عصبانی هستند، 43 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به پریودنتیت قرار دارند. مطالعات نشان داده اند برخی از شاخص های بیماری پریودنتال مانند از دست دادن دندان و خونریزی لثه با استرس کاری و فشارهای مالی مرتبط هستند.

چاقی

گزارش شده است که چاقی یک عامل خطر مهم برای ابتلا به بیماری پریودنتال است. چندین توضیح برای ارتباط بین چاقی و بیماری پریودنتال در افراد بزرگسال جوان ارائه شده اند. افراد جوان تر ممکن است الگوهای غذایی متفاوتی نسبت به شرکت کنندگان مسن تر در مطالعه داشته باشند. تحقیقات در مورد روندهای غذایی در نوجوانان در سنین 11 تا 18، کاهش قابل توجهی در مصرف میوه های خام و سبزیجات غیر از سیب زمینی، که منابع ویتامین C هستند، را نشان می دهد. علاوه بر این، نوجوانان مصرف کلسیم خود را کاهش داده و مصرف نوشیدنی های گاز درا و آبمیوه های غیر مرکبات را افزایش داده اند. این برای سلامت دهان و دندان ها بسیار مهم است زیرا دریافت اندک کلسیم و ویتامین C در رژیم غذایی، با بیماری پریودنتال مرتبط است. افرادی که کمتر از مقدار مجاز رژیم غذایی توصیه شده (RDA) کلسیم و ویتامین C مصرف می کنند، نرخ ابتلای آنها به بیماری پریودنتال اندکی بالاتر است.

عوامل خطر غیر قابل تغییر

پوکی استخوان

بسیاری از مطالعات انجام شده تا به امروز نشان می دهند که بین پوکی استخوان اسکلتی و تحلیل رفتن استخوان رابطه وجود دارد، تا جایی که پوکی استخوان بعد از یائسگی ممکن است منجر به استئوپنی دندانی شود که فک ها و بویژه فک پایین را درگیر می کند. پوکی استخوان به طور قابل توجهی با تحلیل رفتن شدید استخوان کرستال آلوئولار و شیوع موارد پریودنتیت در زنان یائسه مرتبط بود. مروری بر رابطه بین استئوپنی، تحلیل رفتن استخوان دهان و بیماری پریودنتال، به این نتیجه رسید که استئوپنی در نشان دادن بیماری پریودنتال نقش ایفا می کند. این بررسی نشان دهنده ارتباط مستقیم بین استئوپنی اسکلتی و فک پایین و تحلیل رفتن ارتفاع استخوان کرستال آلوئولار و از دست دادن دندان در زنان یائسه بود.

در تحقیق دیگر تأکید شد که تمایز بین استئوپنی (که به طور کلی تحت عنوان کاهش استخوان طبیعی مینرالیزه شده- معدنی شده- تعریف شده است)، پوکی استخوان بعد از یائسگی (بیماری که جمعیت مسن تر را بین سنین 50 تا 70 سال تحت تأثیر قرار می دهد)، پوکی استخوانی که جمعیت مسن تر را تحت تأثیر قرار می دهد و منجر به شکستگی های پروگزیمال فمور می شود، مهم است. پریودنتیت و استئوپنی ممکن است عوامل اتیولوژیک مشترکی داشته باشند که ممکن است مستقیماً هر دو فرآیند بیماری را تحت تأثیر قرار دهند یا تعدیل کنند.

اختلالات خونی

رشد بیش از حد هموراژیک لثه با یا بدون نکروز، یکی از تظاهرات اولیه شایع لوسمی حاد است. بیماران مبتلا به لوسمی مزمن ممکن است تغییرات پریودنتال مشابه اما کمتر شدیدی را تجربه کنند. شیمی درمانی یا درمان همراه با پیوند مغز استخوان نیز ممکن است روی سلامت لثه تأثیر منفی بگذارند.

بیماری لثه

بیماری لثه

پاسخ میزبان

پریودنتیت مزمن شامل فعل و انفعالات پیچیده بین عوامل میکروبی و میزبان های حساس است. اجزاء باکتریایی مانند لیپوپلی ساکاریدها lipopolysaccharides و سیتوکین ها cytokines  باعث فعال شدن ماکروفاژها macrophages  برای تولید سیتوکین هایی مانند اینترلوکین (IL)-1 و فاکتور نکروز تومور (TNF) می شوند. این سیتوکین ها باعث فعال شدن فیبروبلاست هایی می شوند که در بافت های پریودنتال به سمت متالوپروتئینازهای ماتریکس (MMP ها) (یک فعال کننده پلاسمینوژن plasminogen) قرار دارند، که می تواند پلاسمین plasmin را فعال کند. پلاسمین، به نوبه خود، می تواند برخی دیگر از انواع MMP های نهفته را فعال کند، در حالی که مهارکننده های بافتی متالوپروتئینازها (TIMP ها) می توانند MMP های فعال را غیرفعال کنند. در میان افراد مستعد، تظاهرات طولانی مدت و بیش از حد باکتریایی MMP ها باعث تخریب بیشتر کلاژن می شود، که جزء اصلی ماتریکس پریودنتال است.

MMp-8 و -9 از لکوسیت های پلی مورفونکلئر (PMN) آزاد می شوند و مسئول بخش قابل توجهی از تخریب ناشی از پاسخ میزبان هستند. MMP-13 نیز با تخریب ماتریکس کلاژنی استخوان پس از دمینرالیزه شدن استخوان توسط استئوکلاست ها، جذب استخوان را تسهیل می کند. در یک تحقیق دیگر، افزایش سطوح پلاسمایی MMP-8 و MMP-9 در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن گزارش شد و بر اهمیت درمان پریودنتال برای جلوگیری از افزایش سطوح MMP-8 و –9 که با بسیاری از بیماری های سیستمیک، بویژه اختلالات قلبی عروقی همراه است، تأکید شد. یک بررسی اخیر در مورد عوامل خطر قابل اصلاح به این نتیجه رسید که سیگار کشیدن و دریافت کالری زیاد با افزایش نشانگرهای سیستمیک التهاب ارتباط دارد و از طریق مکانیسم های مختلف بیولوژیکی می تواند تنظیم ژن را اصلاح کند.

تغییرات هورمونی زنان

نوسانات هورمونی در بیماران زن ممکن است وضعیت سلامت پریودنتال آنها را تغییر دهد. چنین تغییراتی ممکن است در طول دوران بلوغ، چرخه قاعدگی، بارداری یا یائسگی رخ دهند. تغییرات همچنین ممکن است با استفاده از داروهای ضد بارداری خوراکی همراه باشند. قابل توجه ترین تغییرات پریودنتال در دوران بارداری اتفاق می افتند، زیرا بخش قابل توجهی از زنان باردار از التهاب لثه بارداری رنج می برند. زنان تحت درمان جایگزین هورمونی (HRT) و داروهای ضد بارداری خوراکی، افزایش التهاب لثه را تجربه می کنند. با استفاده از داروهای ضد بارداری خوراکی، این افزایش التهاب لثه عمدتاً به مدت زمان استفاده مربوط می شود، زیرا پیشنهاد شده است که استفاده طولانی مدت از داروهای ضد بارداری خوراکی ممکن است روی پریودنشیوم تأثیر مخرب داشته باشند.

بارداری

محققان دریافتند که از دست رفتن چسبندگی پریودنتال به طور قابل توجهی در بین مادران نوزادان PLBW در مقایسه با مادران نوزادانی که در دوره طبیعی متولد می شوند بیشتر است.

به طور مشابه، چندین مطالعه دیگر نشان دهنده تأثیر نامطلوب بیماری پریودنتال بر روند بارداری بوده اند. توصیه شده است که بیماری پریودنتال ممکن است خطر تولد نوزادان نارس با وزن کم (PLBW) را افزایش دهد. تصور می شود که این نتیجه اثر واسطه های بیولوژیکی فرآیندهای التهابی مانند پروستاگلاندین E2 و TNF باشد. لیپوپلی ساکاریدlipopolysaccharide  محصول باکتریایی شایع نیز ممکن است نقش محرکی در تغییر نامطلوب دوره بارداری داشته باشد.

ویژگی های ریسک

سن

مطالعات متعدد نشان می دهند که شیوع و وخامت بیماری پریودنتال با افزایش سن افزایش می یابد. میانگین سالانه تحلیل رفتن استخوان در میان افرادی که در اوایل 70 سالگی هستند 28/0 میلی متر است، در مقایسه با افراد 25 ساله، که 07/0 ملی متر است. افزایش شدت بیماری پریودنتال و تحلیل رفتن استخوان با افزایش سن، احتمالاً به بازه زمانی مربوط است که در آن بافت های پریودنتال در معرض پلاک باکتریایی قرار گرفته اند، و در تصور می شود که سوابق دهانی فرد را به صورت یکجا منعکس می کند. مطالعات بیشتری که در برخی از کشورهای توسعه یافته انجام شده اند نشان دهنده تغییر الگوهای پیشرفت بیماری پریودنتال هستند.

این مطالعات نشان داده اند که تخریب پیشرفته پریودنتال و تحلیل استخوان به ندرت در افراد زیر 40 سال دیده می شود. یافته های مشابه حتی در افراد مسن نیز مشاهده شده اند. مطالعات در میان افراد مسن نشان داده اند که بیماری پریودنتال پیشرفته تنها بخش کوچکی از این گروه سنی را تحت تأثیر قرار می دهد. با این حال، در میان افراد مبتلا به بیماری پیشرفته، با افزایش سن، تجزیه بیشتری اتفاق می افتد.

جنسیت

مطالعات متعدد گزارش کردند که تخریب پریودنتال در بین مردان در مقایسه با جمعیت زنان بسیار بیشتر است. دلایل این تفاوت های جنسی مشخص نیستند، اما گمان می رود که مربوط به ناآگاهی از بهداشت دهان و دندان باشد که معمولاً در بین مردان مشاهده می شود. با این حال، رابطه مشاهده شده بین جنسیت و بیماری آشکار نیست و قوی و ثابت تلقی نمی شود. بنابراین، جنسیت ممکن است یک عامل جمعیت شناختی باشد، که ممکن است با تأثیر عوامل دیگر تداخل داشته باشد و باید برای بررسی بیماری کنترل شود.

وضعیت اجتماعی و اقتصادی (SES)

ارتباط احتمالی بین بیماری پریودنتال و وضعیت اجتماعی- اقتصادی در چندین مطالعه یافت شد. وضعیت لثه به وضوح با SES پایین مرتبط است، اما رابطه بین SES و پریودنتیت کمتر مستقیم است. می توان مطمئن بود که سلامت لثه در افراد با تحصیلات عالی و درآمد مطمئن تر بهتر است. SES یک عامل قابل تغییر است و می توان آن را در مدل های چند متغیره برای بیماری بررسی کرد.

تحصیلات و نژاد

بیماری پریودنتال با سطح تحصیلات رابطه متقابل دارد. هر چه سطح تحصیلات بالاتر باشد، بیماری های پریودنتال کمتر می شود. مطالعات متعددی که شامل جمعیت های نژادی مختلف هستند، تفاوت هایی را در ظهور بیماری پریودنتال پیدا کرده اند. یک بار دیگر، نژاد یک عامل قابل تغییر نیست، و برخی از اختلافات در ظاهر بیماری ممکن است با تفاوت در سایر عوامل خطر بین جمعیت ها قابل توضیح باشد.

ملاحظات ژنتیکی

مطالعات، عوامل خطر ژنتیکی همراه با پریودنتیت را نشان می دهند. ژنوتیپ کامپوزیت IL-1 به طور قابل توجهی با شدت پریودنتیت افراد بزرگسال ارتباط دارد. همچنین تأیید می شود که هم ژنوتیپ IL-1 و هم سابقه سیگار کشیدن عوامل خطر عینی برای بیماری پریودنتال را در یک محیط مطب خصوصی فراهم می کنند. در حال حاضر دو شکل عمده پریودنتیت مزمن و پریودنتیت تهاجمی وجود دارند. خطر پریودنتیت به طور مساوی بین جمعیت تقسیم نمی شود. واضح است که پریودنتیت به شدت یک گروه پرخطر را تحت تأثیر قرار می دهد که حدود 10 تا 15 درصد از جمعیت را تشکیل می دهند، که در آنها بیماری به سرعت از ژنژیویت مزمن به پریودنتیت مخرب پیشرفت می کند. این خطر افتراقی برای پریودنتیت با عناصر ارثی مستعد بودن سازگار است، اما شواهد مستقیم برای نقش ژنتیکی متفاوت در پریودنتیت از چندین منبع می آید.

بسیاری از مقالات، تجمع خانوادگی بیماری های پریودنتال را گزارش می دهند، اما به دلیل اصطلاحات مختلف، سیستم های طبقه بندی، و فقدان روش های استاندارد معاینه بالینی، مقایسه مستقیم گزارش ها دشوار است. گرچه بیماری پریودنتال در طول بازه زمانی این تحقیقات بارها تغییر کرده است، اکثر گزارش های خانوادگی برای پریودنتیت، به اشکال شروع زودرس مربوط می شوند که اکنون پریودنتیت تهاجمی نامیده می شود. گزارش های مربوط به ماهیت خانوادگی اشکال مزمن پریودنتیت کمتر هستند، گرچه مطالعات آلمانی در مورد ماهیت خانوادگی اشکال مزمن پریودنتیت از اوایل قرن بیستم بررسی شده است. این تجمع در خانواده ها به شدت نشان دهنده یک استعداد ژنتیکی است. باید در نظر داشت که الگوهای خانوادگی ممکن است منعکس کننده قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی شایع در این خانواده ها باشد.

بنابراین، در نظر گرفتن عوامل خطر محیطی و رفتاری مشترک در هر خانواده مهم است. اینها شامل تحصیلات، گروه بندی اجتماعی- اقتصادی، بهداشت دهان، انتقال احتمالی باکتری ها، بروز بیماری های مزمن مانند دیابت، و ویژگی های محیطی مانند سیگار کشیدن غیرفعال و بهداشت هستند. برخی از این عوامل مانند سبک زندگی، رفتار و تحصیلات ممکن است تحت کنترل ژنتیکی باشند و بر استانداردهای بهداشت دهان و دندان تأثیر بگذارند. تعاملات پیچیده بین ژن ها و محیط نیز باید در ارزیابی خطر خانوادگی بیماری های پریودنتال در نظر گرفته شوند.

در پریودنتیت مزمن، فنوتیپ یا ویژگی های بیماری تا دهه سوم زندگی به طور قابل توجهی ظاهر نمی شود، در حالی که، در اشکال تهاجمی بیماری پریودنتال، تظاهرات می توانند در دهه های اول، دوم، سوم و چهارم رخ دهند. این تنوع در ظاهر شدن علائم قابل توجه بیماری، تشخیص را دشوار می کند، نه تنها در اعلام اینکه آیا بیمار از این بیماری رنج می برد، بلکه در تشخیص بیمارانی که از بیماری رنج نمی برند و تمایز بین بزرگسالان و اشکال تهاجمی پریودنتیت. مشکلات همراه با تمایز بالینی بیماری پریودنتال در ژنتیک پزشکی غیرمعمول نیست، زیرا مشکلات مشابه در مطالعه سایر صفات ارثی با شروع تأخیری بوجود می آیند.

پروتئین واکنشی C

اهمیت نقش کلسترول در پیش بینی خطر حمله قلبی در افراد به ظاهر سالم، مدت هاست که شناخته شده است. اما نیمی از حملات قلبی در میان افرادی رخ می دهد که کلسترول بالایی ندارند. همچنین، عوامل خطر کلاسیک CVD نمی توانند تمام تغییرات در بروز موارد CVD را توضیح دهند. در نتیجه علاقه فزاینده ای به شناسایی نشانگرهای اضافی خطر کرونری وجود دارد. یک گزینه احتمالی، پروتئین واکنشی C (CRP) است، گرچه این پروتئین بخشی از پاسخ طبیعی بدن به عفونت و التهاب است. برخی از مطالعات اخیر، سطوح بالای CRP را در میان مبتلایان به پریودنتیت گزارش کرده اند. در مطالعه ای دیگر، سطوح قابل توجه بالاتری از CRP در میان افراد بزرگسال مبتلا به پریودنتیت، بویژه در میان افرادی که مکان های فعال تری داشتند، گزارش شدند. شرکت کنندگان در مطالعه همچنین ارتباط مثبتی بین سطوح بالای CRP (بیشتر از 3میلی گرم در لیتر) و وخامت پریودنتیت گزارش کردند.

پریودنتیت یک واکنش التهابی بافت های نگهدارنده دندان مانند رباط پریودنتال، سمنتوم و استخوان آلوئولار به باکتری های بی هوازی گرم منفی است. واسطه های التهابی میزبان محلی، در پاسخ به اندوتوکسین های باکتریایی، فعال می شوند که به نوبه خود پاسخ التهابی موضعی را آغاز می کنند و در نهایت منجر به پاسخ آنتی بادی سرم به باکتری می شوند. عفونت های باکتریایی اغلب ممکن است یک محرک قوی برای یک پاسخ فاز حاد سیستمیک ایجاد کنند که ممکن است منجر به افزایش تولید پروتئین های فاز حاد مانند CRP، ماکروگلوبولین macroglobulin و آمیلوئید سرم serum amyloid شود.

در یک مطالعه اخیر، مشخص شد که غلظت hs-CRP و IL-6 در سرم بیماران مبتلا به پریودنتیت به طور قابل توجهی بالاتر بود و درمان پریودنتال باعث کاهش سطوح سرمی hs-CRP و IL-6 شد. افزایش سطوح CRP در بین مبتلایان به پریودنتیت نشان می دهد که پریودنتیت همچنین ممکن است اثرات سیستمیک با واسطه سیتوکین داشته باشد که به نوبه خود ممکن است در آتروژنز دخیل باشد. این ممکن است به نوبه خود به توضیح شرایطی کمک کند که در آن عفونت های دندانی ممکن است پاسخ التهابی سیستمیک را تحریک کنند و در نتیجه، افراد «به ظاهر سالم» را در معرض خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی قرار دهد.

بسیاری از آثار موجود در تحقیقاتی که در گذشته انجام شده اند، تجمع خانوادگی بیماری های پریودنتال را گزارش می دهند، اما به دلیل اصطلاحات مختلف، سیستم های طبقه بندی و فقدان روش های استاندارد معاینه بالینی، مقایسه مستقیم گزارش ها دشوار است. گزارش های مربوط به ماهیت خانوادگی اشکال مزمن پریودنتیت کمتر است، گرچه مطالعات در مورد ماهیت خانوادگی اشکال مزمن پریودنتیت از اوایل قرن بیستم توسط محققان بررسی شده است. این تجمع در خانواده ها به شدت نشان دهنده یک استعداد ژنتیکی است. باید در نظر داشت که الگوهای خانوادگی ممکن است منعکس کننده قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی رایج در این خانواده ها باشد.

نتیجه گیری

درک عوامل اتیولوژیک و بیماری زای بیماری پریودنتال برای شناخت و درک عوامل خطر مرتبط مهم است. از آنجا که بیماری پریودنتال چند عاملی است، مدیریت مؤثر بیماری مستلزم درک روشنی از همه عوامل خطر مرتبط است.

تقریباً 96 درصد از افراد بزرگسال در کانادا سابقه پوسیدگی دارند و 6 درصد اصلاً دندان ندارند. کشیدن دندان یک فرایند متداول است و اکثر بیماران به غیر از ناراحتی اولیه و مقداری خونریزی جزئی، هیچ مشکلی نخواهند داشت.

با این حال، برخی از بیماران با دندانپزشک خود تماس می گیرند، زیرا آنها بسیار نگران هستند که بعد از کشیدن دندان، خونریزی آنها متوقف نمی شود.

شما ابتدا باید به درستی از محل دندان کشیده شده خود مراقبت کنید و توصیه های مربوط به مراقبت های اولیه را دنبال کنید.

کشیدن دندان و مراقبت های بعد از آن

برای 24 ساعت نخست بعد از کشیدن دندان، شما در کارهایی که می توانید انجام دهید بسیار محدود خواهید بود. لازم خواهد بود از خوردن هر گونه غذایی در سمتی از دهان که دندان از آن کشیده شده است خودداری کنید و از موارد زیر اجتناب کنید:

  • نوشیدن نوشیدنی های داغ
  • استفاده از نی
  • مکیدن آبنبات، قرص و غیره

اگر از نی یا چیزی شبیه به آن استفاده می کنید، حرکت مکیدن می تواند باعث سست شدن لخته تشکیل شده روی محل دندان کشیده شده شود و باعث بروز خونریزی از محل یا حتی خشکی حفره شود. البته، شما نمی خواهید هیچ یک از این مسائل را تجربه کنید، بنابراین بسیار مهم است که اجازه دهید که محل دندان کشیده شما بهبود یابد.

قبل از مراجعه به مطب برای کشیدن دندان، باید غذاهای بسیار نرم مانند سوپ یا بستنی آماده کنید، که بعداً بعد از کشیدن دندان بتوانید از آنها بخورید.

با این حال، باید مطمئن شوید که سوپ ولرم است.

انتظار می رود بهبودی کامل طی 7 تا 10 روز صورت گیرد، و در طول این مدت باید بسیار مراقب محل کشیدن دندان باشید. علیرغم این گفته، باید مراقب باشید که خونریزی ظرف چند ساعت نخست متوقف شود. قبل از برنامه ریزی برای جایگزینی دندان ممکن است چند ماه صبر کنیم تا استخوان بتواند به طور کامل بهبود یابد.

نکته: اگر خونریزی متوقف نشد، سریعاً با مطب تماس بگیرید. دندانپزشک محل دندان کشیده شده را بررسی می کند و در مورد اقداماتی که برای متوقف کردن خونریزی باید انجام دهید، توصیه هایی ارائه خواهد کرد.

چگونه خونریزی محل دندان کشیده شده را متوقف کنیم؟

خونریزی بعد از کشیدن دندان بسیار شایع است زیرا شما به تازگی دندان خود را کشیده اید. این یک فرایند استاندارد است، اما یک فرایند جدی نیز هست. خون برای شروع فرآیند انعقاد لازم است، و شما با انجام کارهای زیر می توانید میزان بهبودی را افزایش دهید:

  • از یک تکه گاز استریل استفاده کنید و آن را روی حفره خالی دندان قرار دهید. همچنین می توانید از یک تکه گاز استریل تمیز که کمی مرطوب است استفاده کنید.
  • گاز استریل را رول کنید یا آن را به شکل مربع کوچکی تا کنید که بتوانید آن را روی حفره قرار دهید. با قرار دادن بایت خود رای این گاز استریل باید آن را برای مدتی در جای خود نگه دارید، بنابراین مطمئن شوید که به راحتی در دهان شما قرار دارد.
  • به مدت 45 تا 60 دقیقه بایت خود را روی گاز استریل قرار دهید.

گاز استریل باید اندازه مناسبی داشته باشد تا امکان اعمال فشار یکنواخت روی کل حفره دندان فراهم شود. مهم است که این مرحله به صورت دقیق دنبال شود زیرا وقتی بایت خود را می بندید، فشار چیزی خواهد بود که روند لخته شدن را تقویت خواهد کرد.

اگر نمی خواهید از پد گاز استریل استفاده کنید، یا اگر چای کیسه ای دارید، به جای گاز استریل می توانید از چای کیسه ای استفاده کنید.

چرا؟

چای حاوی اسیدهای تانن است. قرار دادن چای کیسه ای روی آن ناحیه این امکان را فراهم خواهد کرد که با خیس شدن کیسه با بزاق دهان شما، این اسید به آرامی و به مرور زمان نشت کند. این اسید برای کمک به تشکیل لخته خون شناخته شده است، بنابراین برای این منظور، ممکن است حتی بهتر از گاز استریل باشد.

به همان روشی که از گاز استریل استفاده می کنید، می توانید از چای کیسه ای نیز استفاده کنید، اما باید از سرد بودن کیسه مطمئن شوید. استفاده از چای کیسه ای داغ ممکن است ناراحتی شما را تسکین دهد، اما می تواند باعث سست شدن لخته خون ایجاد شده شود، و بیش از آنکه مشکلی را حل کند، مشکلات بیشتری ایجاد کند.

خونریزی  بعد از کشیدن دندان

خونریزی بعد از کشیدن دندان

ترفند مکعب یخ و گاز استریل

برخی از بیماران متوجه می شوند که با خنک کردن دمای دهان خود، در توقف خونریزی خود موفق تر هستند. یک ترفند این است که تکه های یخ را درون گاز بپیچید و آنها را در جای خالی دندان کشیده شده قرار دهید.

باید از مکیدن یخ یا گاز زدن آن اجتناب کنید.

در عوض، اجازه دهید آنها روی بایت شما باقی بمانند و روی محل دندان کشیده شده قرار بگیرند. باید از قرار دادن یخ به طور مستقیم روی حفره خالی دندان اجتناب کنید، به همین دلیل است که استفاده از گاز استریل انتخاب مناسبی برای افزودن تکه های یخ به این روند است.

چرا لخته شدن خون مهم است؟

ساعت اول بعد از کشیدن دندان برای بهبودی بسیار مهم است و حول لخته شدن خون می چرخد. از آنجا که دندان شما را خارج کرده ایم، در جایی که استخوان شما وجود دارد یک حفره خالی به جا می ماند.

خون این حفره را پر می کند و مانع رسیدن هوا به استخوان باز می شود.

اگر اجازه دهید لخته خون تشکیل و خشک شود، حفره خالی دندان را پر می کند و از استخوان شما در حین بهبود ناحیه محافظت خواهد کرد. اگر اجازه ندهید لخته ایجاد شود یا طبق یک توصیه اشتباه کاری انجام دهید، مانند نوشیدن با نی یا نوشیدن یک نوشیدنی داغ، می توانید لخته خون را از بین ببرید.

پس از کنده شدن لخته خون، ممکن است از چیزی که به عنوان خشکی حفره شناخته می شود، رنج ببرید.

خشک حفره دندان چیست؟

خشکی حفره دندان زمانی رخ می دهد که لخته خون هرگز روی حفره دندان ایجاد نشود یا لخته از جای خود خارج شود. اگر بعد از کشیدن دندان یک مشکل جدی بوجود بیاید که باید نگران آن باشید، آن خشکی حفره دندان است.

عدم وجود لخته منجر به بروز موارد زیر می شود:

  • قرار گرفتن استخوان بدون پوشش محافظ در معرض محیط دهان
  • قرار گرفتن اعصاب در معرض محیط دهان

درد ناشی از خشکی حفره دندان بسیار شدید است. اکثر افراد به خوبی بهبود می یابند و هرگز این وضعیت را تجربه نمی کنند، اما اگر این مشکل برای شما پیش بیاید، متوجه خواهید شد که ممکن است درد غیر قابل تحمل باشد. اگر خشکی حفره ایجاد شد، می توانیم یک گاز دارویی را درون حفره قرار دهیم تا به کاهش درد و بهبودی کمک کند.

با این حال، همیشه بهترین کار این است که یک لخته خون مناسب را ایجاد کنید و باعث بهبودی بدون درد شود.

فراهم آوردن شرایط برای تشکیل لخته خون

اگر از گاز یا چای کیسه ای استفاده کرده اید، در مسیر تشکیل لخته خون هستید. توصیه می کنیم در مورد محل دندان کشیده شده بسیار محتاط باشید و از خوردن هر گونه غذایی که ممکن است درون حفره گیر کند خودداری کنید.

اگر می خواهید لخته خون تشکیل شود و بهبودی شروع شود، این ناحیه باید عاری از هر گونه مواد زائد باقی بماند.

تفاوت های فشار هوا، مانند آنچه هنگام استفاده از نی ایجاد می شود، به راحتی لخته شما را از بین خواهد برد. با این حال، چند کار دیگر که می توانید برای کاهش خطر ایجاد اختلال در لخته شدن خون انجام دهید، عبارتند از:

  • از دهانشویه استفاده نکنید و چیزی از دهان خود تف نکنید.
  • اگر مجبور به عطسه هستید، حتماً دهان خود را باز نگه دارید.
  • از فین کردن بینی خودداری کنید.

در طول این مدت باید از انجام هر گونه فعالیتی که می تواند فشار هوای داخل دهان شما را تحت تأثیر قرار دهد اجتناب کنید. نگران نباشید. در عرض یک هفته یا بیشتر به حالت عادی باز خواهید گشت و می توانید هر کاری که دوست دارید را انجام دهید. اگر خشکی حفره دندان را تجربه کردید، این فقط روند بهبودی را طولانی می کند و باعث ایجاد درد غیرضروری بسیار زیادی برای شما خواهد شد که هیچ کس نمی خواهد با آن مواجه شود.

سیگار کشیدن در این زمان یک نه بزرگ است.

شما باید حداقل تا 48 ساعت بعد از کشیدن دندان خود از کشیدن سیگار خودداری کنید. سیگار کشیدن فقط خطر بروز عوارض را افزایش خواهد داد و احتمالاً خونریزی را نیز افزایش خواهد داد.

همچنین در طول این مدت باید از نوشیدن الکل خودداری کنید. در حالی که نوشیدن الکل یا سیگار ممکن است به آرامش شما کمک کند، تأثیر آنها روی روند انعقاد خون بسیار قابل توجه است. بعد از چند روز می توانید به روال عادی زندگی خود بازگردید.

در حال حاضر، بهتر است روی کنترل خونریزی تمرکز کنید.

خونریزی  بعد از کشیدن دندان

خونریزی بعد از کشیدن دندان

آیا اگر محل دندان کشیده شده همچنان خونریزی داشته باشد می توان خوابید؟

خوابیدن با گاز استریل یا کیسه چای داخل دهان بی خطر نیست، زیرا ممکن است با آنها در خواب خفه شوید. اگر هنگام خواب دهان شما همچنان خونریزی می کند، به پشت استراحت دهید و سر خود را بالا قرار دهید. این وضعیت از خفگی جلوگیری می کند، تورم را کاهش می دهد و لخته شدن خون را افزایش می دهد. همچنین ممکن است بخواهید بالش و لباس خود را با حوله بپوشانید تا در صورت خروج خون از دهان در طول شب، از ایجاد لکه جلوگیری کنید.

با به حداقل رساندن برخی از فعالیت ها، خونریزی را کنترل کنید.

ایجاد لخته خون به جریان خون مناسب بستگی دارد و باید از موارد زیر اجتناب کنید:

  • تمرینات سخت
  • کار سخت

اگر این فعالیت ها را انجام دهید، ضربان قلب شما بالا خواهد رفت و خون اضافی وارد ناحیه خواهد شد، که خوب نیست. یک تا دو روز به خود فرصت دهید تا آرام باشید و مجبور نباشید ورزش کنید. قبل از انجام این فعالیت ها بهتر است دو روز صبر کنید تا لخته خون تشکیل شود و واقعاً در جای خود تثبیت شود.

خواب نیز مهم خواهد بود.

لازم است سر خود را بالای قلب خود نگه دارید. بالا نگه داشتن قسمت بالای بدن به شما کمک خواهد کرد تا با کاهش فشار خون، خونریزی را کنترل کنید. حتی زمانی که فقط برای استراحت دراز می کشید، باید بالاتنه خود را بالا نگه دارید تا فشار خون پایین بیاید.

تشکیل لخته خون مهم ترین بخش درمان کشیدن دندان است. با این حال، دوره بهبود تا 10 روز ادامه خواهد داشت. ممکن است موارد زیر را تجربه کنید:

  • درد
  • ناراحتی
  • تورم

درد و ناراحتی خفیف طبیعی است و با یخ یا داروهایی که دندانپزشک تجویز می کند قابل کنترل است. ظرف مدت یک یا دو روز، متوجه خواهید شد که درد به سوزش تبدیل می شود، که راحت نیست اما غیر قابل تحمل هم نیست.

خونریزی  بعد از کشیدن دندان

خونریزی بعد از کشیدن دندان

معمولاً زمانی که درد و ناراحتی شما خفیف یا حتی متوسط ​​است، نیاز نیست نگران باشید.

با این حال، اگر درد نسبتاً شدید شود و به حدی برسد که به شما اجازه ندهد از بیشتر فعالیت هایی که انجام می دهید لذت ببرید، باید فوراً با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

کشیدن دندان پیامد ناخوشایند عدم درمان پوسیدگی دندان و اجازه دادن به پیشرفت آن است. اگر نتوانیم دندان را پر کنیم یا درمان ریشه انجام دهیم، ممکن است تنها گزینه باقی مانده برای درمان دندان کشیدن آن باشد.

ما گزینه های شما را در مطب خود مورد بحث قرار خواهیم داد و حتی گزینه های جایگزینی را برای دندان توصیه خواهیم کرد.

ما می توانیم بریج ها یا ایمپلنت های دندانی را قرار دهیم تا لبخند شما را احیاء کنیم و از بروز مشکلات بیشتر برای دندان های شما جلوگیری کنیم. با این حال، قبل از اینکه بتوانیم به ترمیم زیبایی فکر کنیم، می خواهیم مطمئن شویم که محل دندان کشیده شده به طور کامل بهبود می یابد.

  • یک مطالعه ارتباط بین بیماری لثه و آلزایمر را نشان داد.
  •  بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) حدود 2/47 درصد از افراد بزرگسال بالای 30 سال و 70 درصد از افراد بالای 65 سال به بیماری لثه مبتلا هستند.
  •  محققان در مطالعه ای روی موش ها، به ارتباط بین بیماری لثه و بیماری آلزایمر پی بردند.
  •  این تیم تحقیقاتی معتقد است که یافته های آنها ممکن است به کاهش تعداد بیماران مبتلا به بیماری پریودنتال و آلزایمر کمک کند.

بیماری لثه- که همچنین تحت عنوان پریودنتیت و بیماری پریودنتال شناخته می شود- از طریق عفونت باکتریایی درون بافت های نرم دهان رخ می دهد. تحقیقات قبلی پریودنتیت را با دیابت، بیماری کلیوی و مسائل قلبی عروقی مرتبط می دانند.

اکنون محققان از طریق مطالعه روی موش ها، به ارتباط بین بیماری لثه از طریق باکتری فوزوباکتریوم نکلئوتوم Fusobacterium nucleatum  (F. nucleatum) و بیماری آلزایمر پی برده اند. دانشمندان بر این باورند که یافته های آنها ممکن است به کاهش پیشرفت بیماری پریودنتال و این شکل از زوال عقل کمک کند.

 

بیماری پریودنتال چیست؟

ذرات غذا و باکتری ها دائما داخل دهان هستند. هنگامی که افراد به طور مرتب دندان های خود را مسواک نمی زنند و نخ دندان نمی کشند، ذرات و باکتری ها ماده چسبنده ای به نام پلاک تشکیل می دهند که به دندان ها می چسبد. پلاک در صورت پاک نشدن می تواند لثه ها را تحریک کند، و باعث بروز شکل اولیه بیماری لثه به نام ژنژیویت شود.

اگر پلاک برای مدت زمان طولانی روی دندان ها و لثه ها باقی بماند، سخت می شود و به ماده ای به نام تارتار تبدیل می شود. از آنجا که تارتار بسیار سخت است، معمولاً فقط یک دندانپزشک می تواند آن را با استفاده از ابزارهای دندانی در طی یک پاکسازی تخصصی دندان ها از بین ببرد.

زمانی که تارتار برای مدت طولانی روی دندان ها باقی بماند، سطح بعدی بیماری لثه به نام پریودنتیت می تواند ایجاد شود. بیماری پریودنتال منجر به عفونت بیشتر در لثه ها و دندان ها می شود. پریودنتیت در صورت عدم درمان، می تواند منجر به از دست رفتن دندان ها شود.

بر اساس مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، حدود 47 درصد از افراد بزرگسال بالای 30 سال و 70 درصد از افراد بالای 65 سال در ایالات متحده به بیماری پریودنتال مبتلا هستند. بیماری لثه در بین مردان و افراد سیگاری شایع تر است.

ارتباط  بیماری لثه و آلزایمر

ارتباط بیماری لثه و آلزایمر

التهاب لثه و بیماری آلزایمر

F. nucleatum باکتری است که معمولاً در بیماری پریودنتال نقش دارد. تحقیقات گذشته نیز این باکتری را با سرطان روده بزرگ و سرطان دهان مرتبط می دانند.

باکتری های موجود در دهان چگونه می توانند علائم بیماری آلزایمر را تشدید کنند؟ این اتفاق می تواند به دو صورت رخ دهد:

یکی اینکه، این باکتری هم به صورت موضعی و هم به صورت سیستمی باعث ایجاد التهاب می شود، که فنوتیپ بیماری آلزایمر را تحت تأثیر قرار می دهد، زیرا آلزایمر خود یک بیماری التهابی است. دوم اینکه، این باکتری مهاجرت می کند و به مغز نفوذ می کند تا در آنجا اجتماع بزرگی تشکیل دهد و باعث ترشح مولکول های پاتولوژیک شود تا باعث تشدید علائم و نشانه های بیماری آلزایمر شوند.

برای این مطالعه، از سلول های کشت داده شده در آزمایشگاه استفاده شد تا نشان دهند که وجود F. nucleatun باعث رشد غیر طبیعی سلول های میکروگلیال می شود. این سلول های ایمنی در مغز و نخاع به حذف هرگونه عفونت از مغز کمک می کنند و سیستم عصبی مرکزی را سالم نگه می دارند. حضور F. nucleatun علاوه بر تأثیر بر رشد این سلول ها، همچنین باعث ایجاد یک پاسخ التهابی می شود. تحقیقات گذشته نشان می دهند که التهاب در ایجاد بیماری آلزایمر نقش دارد.

در مرحله بعد، تیم به بررسی پریودنتیت ناشی از F. nucleatum در مدل موش مبتلا به آلزایمر پرداخت. آنها دریافتند که در مقایسه با حیوانات گروه کنترل، موش های مبتلا به پریودنتیت دچار افزایش اختلالات شناختی و سطوح بالاتر پلاک های آمیلوئید و پروتئین تاو Tau شدند. علاوه بر این، مانند سلول های کشت شده، افزایش رشد سلول های میکروگلیال و التهاب نیز در این حیوانات مشاهده شد.

ارتباط  بیماری لثه و آلزایمر

ارتباط بیماری لثه و آلزایمر

چگونه این یافته ها می توانند کمک کنند؟

اهمیت این یافته های تحقیقاتی در چهار زمینه اصلی نهفته است. اول اینکه، آنها یک “مشکل بزرگ سلامت” را هدف قرار داده اند زیرا درصد قابل توجهی از جمعیت بزرگسال به بیماری پریودنتال مبتلا هستند و بیش از 55 میلیون نفر در سراسر جهان با زوال عقل زندگی می کنند. آلزایمر شایع ترین نوع زوال عقل است.

دوم اینکه، درک مکانیکی از یک باکتری بی هوازی (F. nucleatum) که در پاتوژن های بیماری پریودنتال و بیماری آلزایمر مورد مطالعه قرار نگرفته است، شکاف موجود در دانش علمی را پر می کند و سیگنال هشدار دهنده ای برای دندانپزشکان و متخصصان مغز و اعصاب ارسال می کند.

سوم اینکه، ساخت یک مدل حیوانی، قابلیت فنی را در تشریح علت احتمالی بین یک بیماری دندانی موضعی (بیماری پریودنتال) و یک اختلال عصبی (بیماری آلزایمر) در یک محل آناتومیک دوردست فراهم می آورد.

و چهارم اینکه، این مطالعه برای بررسی اینکه آیا درمان بیماری پریودنتال می تواند شروع آلزایمر را در انسان کاهش دهد یا به تأخیر بیاندازد، ممکن است برای کاربردهای پیش بالینی و بالینی بیشتر سیستم ایجاد شده مدرکی را ارائه دهد.

این مطالعه به شواهد فزاینده ای اضافه می کند که میکروب ها و ویروس ها ممکن است در بیماری های مغزی نقش داشته باشند.

در این مطالعه، شواهدی مبنی بر افزایش فعال شدن سیستم ایمنی مغز، تغییرات مغزی مرتبط با آلزایمر و تغییرات شناختی در موش های آلوده به میکروب دهان پیدا شدند. گرچه این یافته ها جالب هستند، این تحقیق روی موش ها انجام شد و مطالعات قبلی که رابطه بین بیماری پریودنتال و آلزایمر را در انسان بررسی می کردند، علیت را نشان نداده اند. تحقیقات بیشتری نیاز هستند.

در حال حاضر مشخص نیست که آیا مواردی مانند مسواک زدن در نهایت خطر ابتلا به آلزایمر را کاهش می دهد یا خیر. آنچه که می توانیم گفت این است که بهداشت دهان و دندان برای سلامت عمومی و پیری سالم مهم است. تعدادی دیگر از عوامل خطرساز سبک زندگی قابل تغییر وجود دارند- مانند ورزش و رژیم غذایی- که شواهد علمی قابل توجهی دارند که نشان می دهند می توانند خطر زوال شناختی را کاهش دهند.

 

 

بارودونتالژیا ، که تحت عنوان فشار دندان یا آئرودنتالژیا نیز شناخته می شود، دندان درد شدیدی است که در اثر تغییر فشار محیط هنگام پرواز با هواپیما یا غواصی ایجاد می شود. این پدیده اغلب در افرادی رخ می دهد که پرواز می کنند یا شیرجه می زنند و همچنین می تواند در طول اکسیژن درمانی هایپرباریک ایجاد شود. بارودنتالژیا باعث ایجاد شرایط پاتوفیزیولوژیکی مختلف می شود، اما شایع ترین علائم آن عبارتند از فشار، درد و حساسیت. و متأسفانه، دندان درد می تواند حتی پس از یکسان سازی فشار نیز ادامه داشته باشد و بدون درمان مناسب احتمال عود دوباره آن وجود دارد.

علت بارودنتالژیا چیست؟

گازها منبسط و منقبض می شوند تا با سطوح فشار اطراف مطابقت داشته باشند. بارودنتالژیا، اغلب به دو دسته تقسیم می شود: غیر مستقیم و مستقیم. در بارودنتالژیای غیرمستقیم یا باروسینوزیت، سینوس مسدود می شود و دیگر نمی تواند فشار ایجاد شده در صورت را برابر کند. بارودنتالژیای مستقیم یک منشأ دندانی دارد. این اتفاق اغلب زمانی رخ می دهد که یک حفره پر از گاز در دندان نتواند با فشار محیط بیرونی یکسان شود. این باعث تحریک گیرنده های درد و پایانه های عصبی می شود. در محیط های معمولی، تغییرات در هر کیسه هوای داخل دندان ها بدون علامت خواهد بود. اما در شرایط هیپوباریک و هایپرباریک شدیدتر می شود، و تأثیر آن روی دندان ها تشدید می شود.

دندان درد هنگام پرواز یا شیرجه زدن در آب

دندان درد هنگام پرواز یا شیرجه زدن در آب

پاکت های هوا چگونه داخل دندان ها ایجاد می شوند؟

یک نظریه این است که گازها در نتیجه باکتری هایی ایجاد می شوند که درون آبسه آپیکال یا نکروز عفونی وجود دارند. آنها همچنین می توانند در ضایعات پوسیدگی درمان نشده با حداقل آسیب به مینای دندان ریشه داشته باشند، به گونه ای که هوا به دام می افتد. فرضیه دیگر این است که پس از درمان، هوا درون حفره باقی می ماند یا از طریق نشت های کوچک اطراف پر کننده ها، روکش ها یا دندان های مصنوعی وارد می شود، حتی اگر دندان ها به طور رضایت بخشی ترمیم شده باشند. سایر عوامل ایجاد کننده بارودنتالژیا بعلاوه می توانند شامل ترمیم های ناکافی، پوسیدگی ثانویه، آسیب پریودنتال یا آپیکال، و ضایعات پس از فرایند باشد.

آئرودنتالژیا یک دندان درد شدید است که در اثر تغییر فشار هنگام پرواز کردن در هواپیما یا شیرجه زدن در آب ایجاد می شود.

چه افرادی بیشتر در معرض خطر دندان درد ناشی از تغییر فشار قرار دارند؟

احتمال دارد بیشتر افرادی را تحت تأثیر قرار دهد که تحت تغییرات مکرر یا تغییر ناگهانی فشار اتمسفر قرار می گیرند، مانند خدمه پرواز، غواصان، کوهنوردان در ارتفاعات بالا و حتی کارکنان شاغل در اتاق های فشار پزشکی. به طور متوسط ​​گزارش شده است که اغلب در ارتفاعات 600 تا 1500 متری و اعماق غواصی 10 تا 25 متر رخ می دهد. در طول پروازهای تجاری، پرسنل هواپیما و مسافران برای مدت نسبتاً طولانی در معرض حداقل اختلاف فشار قرار می گیرند. خلبانان نظامی و هوازی در معرض نیروهای شتاب دهنده قوی و تغییرات فشار سریع قرار دارند. و غواصان به علت محیط اطراف خود که چگالی بیشتری دارد در معرض فشارهای بالای محیطی قرار می گیرند، و در مقایسه با پرواز، مدت زمان قرار گرفتن آنها در معرض این تغییر دما نسبتاً کوتاه است. و بسته به تکنیک و عمق، تفاوت های قابل توجهی در فشار محیط وجود دارد. اگر افراد پوسیدگی یا عفونت درمان نشده، یا ترمیم های دندانی داشته باشند، خطر بارودنتالژیا برای آنها افزایش می یابد.

دندان درد هنگام پرواز یا شیرجه زدن در آب

دندان درد هنگام پرواز یا شیرجه زدن در آب

تشخیص و درمان بارودنتالژیا

بارودنتالژیا چند عاملی است و تشخیص دقیق آن پیچیده است. این اغلب یک تشخیص گذشته نگر است که عمدتاً بر اساس اطلاعات بیمار است. بیمارانی که تحت تأثیر این شرایط قرار می گیرند همیشه موارد بروز را به طور کامل درک نمی کنند و اغلب به صورت گذشته نگر شرایط را اغراق آمیز تعریف می کنند. همچنین، ایجاد مجدد شرایطی که باعث ایجاد درد در مطب دندانپزشکی شود، امکان پذیر نیست. بنابراین، هرچه بیمار بهتر بتواند شرایط و عوامل محرک را توضیح دهد، دندانپزشک می تواند آسیب شناسی بارودنتالژیا را تشخیص دهد و درمان فردی و سازگار را ارائه دهد.

اگر بیمار قبلاً تحت فشار قرار گرفتن دندان را تجربه کرده است، باید از نوشیدنی های سرد یا گرم اجتناب کند، زیرا این نوشیدنی ها می توانند درد را تشدید کنند. برای تسکین درد بیمار می تواند طبق توصیه شرکت تولید کننده از پاراستامول، استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کند و باید در اسرع وقت برای ویزیت اورژانسی به دندانپزشک مراجعه کند. او همچنین تا زمان کامل شدن درمان و بهبودی باید از پرواز یا غواصی اجتناب کند. بسته به عامل بوجود آمدن بارودنتالژیا، درمان ممکن است شامل درمان عفونت، ضایعات پوسیدگی، یا برداشتن و تعویش ترمیم های ناکافی دندان باشد. متأسفانه، تنها راه واقعی برای دانستن موفقیت آمیز بودن درمان این است که آیا درد در شرایط فشاری مشابه یا یکسان تکرار نخواهد شد.

دندان درد هنگام پرواز یا شیرجه زدن در آب

دندان درد هنگام پرواز یا شیرجه زدن در آب

برای جلوگیری از بارودنتالژیا چه باید کرد؟

بهترین راه برای پیشگیری از بارودنتالژیا، معاینات منظم، عکسبرداری با اشعه ایکس و آزمایش های زنده بودن پالپ دندان است. همچنین بیماران قبل از پرواز یا غواصی باید معاینه کامل دندانپزشکی را انجام دهند. همچنین به بیماران توصیه می شود تا زمانی که تمام اقدامات محافظه کارانه، پروتز و جراحی کامل نشده اند، از تغییرات فشار خودداری کنند. و در مواردی که اقدامات یا درمان های جراحی انجام شده است، دندانپزشکان به بیماران توصیه می کنند قبل از قرار گرفتن در معرض تغییرات شدید فشار، حداقل 72 ساعت صبر کنند. بیمارانی که مرتباً در معرض تغییرات فشار قرار می گیرند باید برای پر کردن دندان خود از پر کننده های چسب دار، مهر و موم و درمان ریشه درخواست کنند تا از استفاده از روکش گذاری مستقیم و سمان فسفاته خودداری کنند، که در صورت قرار گرفتن در معرض تغییرات فشار می تواند عوارضی ایجاد کنند.

بیوپسی لثه یک فرایند پزشکی است که در آن پزشک نمونه ای از بافت لثه شما را برمی دارد. سپس نمونه برای آزمایش به آزمایشگاه فرستاده می شود. جینجیواGingiva  کلمه دیگری برای لثه است، بنابراین بیوپسی لثه را بیوپسی جینجیوا نیز می نامند. بافت لثه بافتی است که بدون فاصله دندان های شما را احاطه کرده و از آنها حمایت می کند.

پزشکان از بیوپسی لثه برای تشخیص علل بافت غیر طبیعی لثه استفاده می کنند. این علل می توانند شامل سرطان دهان و زائده یا ضایعات غیرسرطانی باشند.

انواع بیوپسی لثه

انواع مختلفی از بیوپسی لثه وجود دارند:

بیوپسی برشی

بیوپسی برشی لثه متداول ترین روش بیوپسی لثه است. پزشک شما بخشی از بافت مشکوک را برداشته و آن را زیر میکروسکوپ بررسی خواهد کرد.

آسیب شناس می تواند تشخیص دهد که آیا سلول های سرطانی در بافت لثه برداشته شده وجود دارند یا خیر. آنها همچنین می توانند منشاء سلول ها را تأیید کنند، یا اینکه آیا از جای دیگری در بدن شما به لثه سرایت کرده اند.

بیوپسی اکسیزیونال

در طول بیوپسی برش لثه، پزشک ممکن است کل رشد یا ضایعه را از بین ببرد.

این نوع بیوپسی یا نمونه برداری به طور معمول برای برداشتن ضایعه کوچکی استفاده می شود که دسترسی به آن آسان است. پزشک شما زائده را همراه با مقداری از بافت های سالم مجاور بر خواهد داشت.

بیوپسی از راه پوست

بیوپسی از راه پوست از جمله فرایندهایی است که در آنها پزشک یک سوزن بیوپسی را از طریق پوست شما وارد می کند. این نوع بیوپسی به دو صورت مختلف انجام می شود: بیوپسی با سوزن ظریف و بیوپسی با سوزن تو خالی.

بیوپسی با سوزن ظریف برای ضایعاتی بهترین عملکرد را دارد که به راحتی قابل مشاهده و احساس هستند. بیوپسی با سوزن تو خالی نسبت به بیوپسی سوزنی ظریف بافت بیشتری فراهم می آورد. این زمانی می تواند مفید باشد که برای تشخیص پزشک، بافت بیشتری نیاز باشد.

بیوپسی با برس

بیوپسی با برس یک روش غیر تهاجمی است. پزشک با مالش با فشار برس روی ناحیه غیر طبیعی لثه، بافت را جمع آوری می کند.

اگر علائم شما به بیوپسی فوری و تهاجمی تر نیاز نداشته باشند، بیوپسی با برس اغلب نخستین گام پزشک شما است. از این روش نمونه برداری برای ارزیابی اولیه استفاده می شود.

اگر نتایج آزمایش هر گونه سلول یا سرطان مشکوک یا غیرطبیعی را نشان دهند، پزشک شما احتمالاً برای تأیید تشخیص، بیوپسی برشی یا از راه پوست را انجام خواهد داد.

آزمایش نمونه برداری لثه برای چه مواردی استفاده می شود؟

تست بیوپسی لثه، بافت غیرطبیعی یا مشکوک لثه را آزمایش می کند. پزشک شما ممکن است آن را برای کمک به تشخیص توصیه کند:

  • یک زخم یا ضایعه روی لثه شما که بیش از دو هفته طول بکشد
  • یک لکه سفید یا قرمز رنگ روی لثه شما
  • زخم روی لثه شما
  • تورم لثه شما، که از بین نمی رود
  • تغییراتی در لثه های شما که باعث لق شدن دندان ها یا پروتز های مصنوعی شما می شوند.

همچنین از بیوپسی لثه می توان همراه با آزمایش های تصویربرداری برای نشان دادن مرحله سرطان لثه موجود استفاده کرد. تست های تصویربرداری شامل عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس، سی تی اسکن و اسکن MRI است.

اطلاعات حاصل از بیوپسی لثه، همراه با یافته های تست های تصویربرداری، می توانند به پزشک کمک کنند تا سرطان لثه را هر چه سریع تر تشخیص دهد. تشخیص زود هنگام به معنای اسکار کمتر ناشی از برداشتن تومورها و نرخ بالاتر بقاء است.

آماده شدن برای بیوپسی لثه

به طور معمول، لازم نیست کار زیادی برای آماده شدن برای بیوپسی لثه انجام دهید.

در صورت مصرف هر گونه داروی تجویزی، داروهای بدون نسخه یا مکمل های گیاهی، به پزشک خود اطلاع دهید. در مورد نحوه استفاده از آنها قبل و بعد از تست، با پزشک خود گفتگو کنید.

برخی از داروها ممکن است نتایج بیوپسی لثه را تحت تأثیر قرار دهند. اینها شامل داروهایی هستند که لخته شدن خون را تحت تأثیر قرار می دهند، مانند رقیق کننده های خون، و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID ها)، مانند آسپرین یا ایبوپروفن. در صورت مصرف هر یک از این داروها، پزشک شما ممکن است دستورالعمل های خاصی را ارائه دهد. ممکن است مجبور شوید چند ساعت قبل از بیوپسی لثه غذا خوردن را متوقف کنید.

بیوپسی لثه

بیوپسی لثه

در طول بیوپسی لثه انتظار چه چیزی را باید داشت؟

بیوپسی لثه معمولاً به عنوان یک فرایند سرپایی در بیمارستان یا در مطب پزشک انجام می شود. یک پزشک، دندانپزشک، پریودنتیست، یا جراح دهان به طور معمول بیوپسی را انجام می دهد. پریودنتیست دندانپزشکی است که در بیماری های مربوط به لثه ها و بافت دهان تخصص دارد.

آماده سازی ناحیه

پزشک شما ابتدا بافت لثه را با یک ماده موضعی مانند کرم استریل می کند. سپس یک بی حس کننده موضعی تزریق خواهد کرد تا لثه شما را بی حس کنند. این ممکن است مانند یک نیش باشد. ممکن است کمی کشش یا فشار احساس کنید. به جای تزریق، پزشک شما ممکن است صلاح بداند که یک مسکن را روی بافت لثه اسپری کند. بعد از بین رفتن بی حسی، این ناحیه ممکن است برای چند روز درد داشته باشد.

پزشک شما ممکن است از یک رترکتور گونه استفاده کند تا دسترسی به کل دهان شما را آسان تر کند. این ابزار همچنین تابیدن نور به داخل دهان شما را بهبود می بخشد.

اگر دسترسی به محل ضایعه دشوار باشد، ممکن است تحت بیهوشی عمومی قرار بگیرید. این شما را در طول کل فرایند به یک خواب عمیق فرو خواهد. به این ترتیب، پزشک بدون ایجاد هیچ گونه دردی، می تواند به اطراف دهان شما حرکت کند و به مناطقی دسترسی پیدا کند که دسترسی به آنها دشوار است.

بیوپسی باز برشی یا اکسیژنال

اگر قرار است بیوپسی باز برشی یا اکسیژنال انجام دهید، پزشک روی پوست یک برش کوچک ایجاد خواهد کرد. در طول این فرایند ممکن است کمی فشار یا ناراحتی جزئی احساس کنید. بی حسی موضعی که پزشک شما استفاده می کند باید از هر گونه احساس درد برای شما جلوگیری کند.

اگر خونریزی وجود داشته باشد، برای توقف آن ممکن است کوتریزاسیون الکتریکیElectrocauterization  لازم باشد. این فرایند شامل استفاده از جریان الکتریکی یا لیزر برای بستن یا مسدود کردن عروق خونی است. در برخی موارد، پزشک از بخیه برای بستن ناحیه باز و تسریع بهبودی استفاده خواهد کرد. گاهی اوقات بخیه ها قابل جذب هستند، به این معنا که آنها به طور طبیعی حل می شوند. در غیر اینصورت، باید در عرض یک هفته برگردید تا پزشک آنها را برای شما بکشد.

 

بیوپسی با سوزن ظریف از راه پوست

اگر قرار است بیوپسی با سوزن ظریف از راه پوست انجام دهید، پزشک یک سوزن را از درون ضایعه روی لثه شما وارد می کند و مقداری از سلول ها را خارج می کند. آنها ممکن است همین تکنیک را در چندین نقطه مختلف در ناحیه ای که تحت تأثیر قرار گرفته است تکرار کنند.

بیوپسی لثه

بیوپسی لثه

بیوپسی با سوزن تو خالی از راه پوست

اگر قرار است بیوپسی با سوزن تو خالی از راه پوست را انجام دهید، پزشک یک تیغه دایره ای کوچک را به داخل ناحیه ای که تحت تأثیر قرار گرفته است فشار می دهد. سوزن قسمتی از پوست را با حاشیه گرد برش خواهد داد. با کشیدن مرکز آن ناحیه، پزشک یک پلاگ یا هسته سلولی را خارج خواهد کرد.

هنگامی که نمونه بافت بیرون کشیده می شود، ممکن است صدای کلیک بلند یا ترکیدن را از سوزن فنری بشنوید. در طول این نوع نمونه برداری، به ندرت خونریزی زیادی از محل وجود دارد. این ناحیه معمولاً بدون نیاز به بخیه بهبود می یابد.

بیوپسی با برس

اگر بیوپسی با برس انجام می دهید، ممکن است به بی حسی موضعی یا تزریقی در محل نیاز نداشته باشید. پزشک شما یک برس را محکم روی ناحیه غیر طبیعی لثه شما می مالد. در طول این فرایند ممکن است فقط خونریزی، ناراحتی یا درد اندکی را تجربه کنید. از آنجا که این تکنیک غیرتهاجمی است، پس از آن به بخیه نیاز نخواهید داشت.

بیوپسی لثه

بیوپسی لثه

بهبودی به چه صورت است؟

پس از نمونه برداری از لثه، بی حسی در لثه های شما به تدریج از بین خواهد رفت. شما می توانید فعالیت های عادی و رژیم غذایی خود را در همان روز از سر بگیرید.

در طول بهبودی، محل بیوپسی ممکن است به مدت چند روز درد داشته باشد. پزشک ممکن است از شما بخواهد که به مدت یک هفته از مسواک زدن اطراف محل خودداری کنید. اگر بافت شما بخیه زده شده است، ممکن است مجبور شوید به پزشک یا دندانپزشک خود مراجعه کنید تا بخیه ها را بکشد.

در صورتی که لثه های شما شرایط زیر را داشتند با دندانپزشک یا پزشک خود تماس بگیرید:

  • خونریزی
  • متورم شدن
  • باقی ماندن زخم برای مدت طولانی

آیا نمونه برداری از لثه خطراتی دارد؟

خونریزی طولانی مدت و عفونت لثه دو خطر بالقوه جدی اما نادر بیوپسی لثه هستند.

در صورت تجربه با پزشک خود تماس بگیرید:

  • خونریزی بیش از حد در محل نمونه برداری
  • درد یا سوزش که بیشتر از چند روز طول بکشد
  • تورم لثه ها
  • تب یا لرز
بیوپسی لثه

بیوپسی لثه

نتایج بیوپسی لثه

نمونه بافتی که در طول بیوپسی لثه شما گرفته می شود برای آزمایشگاه آسیب شناسی ارسال می شود. پاتولوژیست پزشکی است که در زمینه تشخیص بافت تخصص دارد. آنها نمونه بیوپسی را زیر میکروسکوپ بررسی خواهند کرد. پاتولوژیست هرگونه نشانه سرطان یا دیگر ناهنجاری ها را شناسایی خواهد کرد و گزارشی را برای پزشک تهیه خواهد کرد.

نتایج عادی

این تست تنها زمانی انجام می شود که بافت لثه غیر طبیعی به نظر برسد.

نتایج غیر عادی

یک نتیجه غیر طبیعی از بیوپسی لثه علاوه بر سرطان، می تواند نشان دهنده یکی از این شرایط باشد:

  • آمیلوئیدوز سیستمیک. این وضعیتی است که در آن پروتئین های غیر طبیعی به نام آمیلوئید در اندام های بدن شما انباشته می شوند و به سایر قسمت های بدن از جمله لثه ها منتشر می شوند.
  • پورپورای ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک (TTP). TTP یک اختلال لخته شدن خون نادر و بالقوه کشنده است که می تواند باعث خونریزی لثه شود.
  • ضایعات یا عفونت های خوش خیم دهان.
  • زخم های غیرسرطانی دهان. علت خاص در بسیاری از موارد مشخص می شود.
  • سرطان دهان. به عنوان مثال، کارسینوم سلول سنگفرشی.

اگر نتایج بیوپسی برس شما سلول های پیش سرطانی یا سرطانی را نشان دهد، قبل از شروع درمان، برای تأیید تشخیص، ممکن است به بیوپسی اکسیژنال یا از راه پوست نیاز داشته باشید.

اگر نمونه برداری شما سرطان لثه را نشان دهد، پزشک بر اساس مرحله سرطان می تواند یک طرح درمان را انتخاب کند. تشخیص زود هنگام سرطان لثه می تواند به شما کمک کند تا اطمینان حاصل کنید که بهترین شانس درمان و بهبودی موفق را خواهید داشت.

ملاحظات بعد از نمونه برداری

به مدت 1 هفته از مسواک زدن ناحیه ای که بیوپسی در آنجا انجام شده است خودداری کنید. به مدت یک هفته پس از این فرایند، برای تمیز نگه داشتن ناحیه ممکن است به شما دهانشویه داده شود.

آیا دندانی دارید که هر بار که چیزی می خورید یا با آن به چیزی گاز می زنید درد می گیرد؟

علل درد دندان هنگام بستن بایت

عوامل خاصی وجود دارند که می توانند باعث درد دندان هنگام جویدن شوند. درک علائم هشدار دهنده می تواند گام آغازی برای کمک به شما در درمان علت و حفظ دندان ها باشد. بیشتر اوقات، دندانپزشکان هشدار می دهند که درد ناشی از گاز زدن یا بستن بایت، به یکی از هفت مشکل مختلف دندانی ربط دارد.

اگر گاز زدن یا جویدن باعث درد دندان می شود، به احتمال زیاد به دلیل یکی از عوامل زیر است:

 

دندان / روکش / پر شدگی “بالا” است

“اکلوژن” کلمه ای است که ما از آن برای توصیف نحوه بستن بایت و تماس پیدا کردن دندان ها با یکدیگر استفاده می کنیم. هنگامی که دندان های دو فک بالا و پایین به درستی روی یکدیگر قرار می گیرند، فشار به طور مساوی توزیع می شود به گونه ای که هیچ ناحیه خاصی که بار سنگینی را تحمل می کند وجود نداشته باشد.

در مواردی که دندان، پر شدگی یا روکش (“کلاهک”) خیلی بالا قرار می گیرد، هنگام گاز زدن یا بستن بایت می تواند باعث بروز درد شود. این احساس معمولاً بلافاصله بعد از اتمام درمان دندانپزشکی و از بین رفتن اثر داروی بی حسی بیشتر قابل توجه است. دندان مقابل نیز ممکن است درد داشته باشد، به دلیل فشار اضافی که زمانی به آن وارد می شود که دندان های شما به طور کامل درگیر هستند.

ما می توانیم از نوع خاصی از کاغذ علامت گذاری برای اندازه گیری و ارزیابی اکلوژن شما استفاده کنیم، و هر ناحیه ای که بالاتر/ سخت تر از سایرین برخورد می کند، را ثبت کنیم. با تنظیم بایت، این فشار اضافی برداشته می شود و دندان های درگیر دیگر در اثر جویدن احساس درد نخواهند داشت.

 

حفره بزرگ در دندان

آیا بعد از غذا خوردن دندان درد یا دندان های حساس دارید؟ پوسیدگی دندان (حفره های دندانی) بعد از خوردن انواع خاصی از غذاها می توانند باعث ایجاد درد طولانی مدت شود. بسیاری از افراد وقتی حفره دندان دارند، به شیرینی ها حساس هستند- چه قهوه طعم دار، یک شیرینی صبحانه یا حتی یک نوشابه. حفره های بزرگ می توانند باعث گیرکردن غذا در آنها شوند که می تواند باعث ایجاد فشار و منجر به بروز درد شود.

از آنجا که پوسیدگی پیشرفته دندان می تواند باعث تحریک پالپ (عصب) داخل دندان شود، هر بار که غذا را گاز می زنید، می جوید یا غذا را داخل دهان خود قرار می دهید، می توانید شعله ور شدن درد را تجربه کنید. با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که همه حفره ها باعث بروز درد نمی شوند. اگر در هنگام گاز زدن یک لبه ناهموار، حفره احتمالی در مینای دندان یا احساس عجیبی احساس می کنید، حتماً برای معاینه توسط دندانپزشک برنامه ریزی کنید تا شرایط شما ارزیابی شوند تا از پیشرفت بیشتر به داخل پالپ یا بدتر شدن آن جلوگیری شود.

دندان درد هنگام گاز زدن

دندان درد هنگام گاز زدن

آبسه دندان

هنگامی که در دندان خاصی در هنگام اعمال فشار درد احساس می کنید، ممکن است به دلیل آبسه در اطراف نوک ریشه باشد. این تورم یا کیست در داخل استخوان به دندان فشار وارد می کند، و هنگام بستن بایت یا فشار وارد کردن به آن، باعث بروز درد می شود.

تخلیه آبسه و تورم می تواند بیاید و از بین برود، با علائمی که برخی روزها احساس بدتری بوجود می آورند و در برخی روزهای دیگر بدون آنکه به آنها توجه شود از بین می روند. فیستول- جوش های کوچک روی لثه- اغلب در نزدیکی دندان ظاهر می شوند و باعث ایجاد یک ترشح با مزه شوری می شود که از ناحیه اطراف آن خارج می شود. تنها راه درمان مناسب برای حفظ دندانی که آبسه کرده است، انجام درمان ریشه است.

 

دندان ترک خورده

یکی از چالش برانگیزترین و دشوارترین مشکلات دندانی، ترک خوردگی دندان است. در اغلب موارد، غیر از بروز درد هنگام گاز زدن یا بستن بایت، هیچ علامت آشکار دیگری وجود ندارد. اگر بعد از غذا خوردن دندان درد دارید، سعی کنید مشخص کنید که آیا از ناحیه خاصی نشأت می گیرد یا خیر. با استفاده از یک بایت استیک مخصوص برای دیدن اینکه آیا دندان درد با فشار روی نقاط خاصی بوجود می آید یا خیر، می توان به رد احتمال شکستگی ریشه کمک کرد.

گرچه شکستگی های شدید می توانند در عکس های رادیوگرافی دندانپزشکی با اشعه ایکس خود را نشان دهند، شکستگی های خط لثه اغلب در اشعه ایکس قابل تشخیص نیستند. تشخیص و آزمایش های خاصی می توانند مشخص کنند که آیا دندان ترک خورده است یا خیر.

دندان درد هنگام گاز زدن

دندان درد هنگام گاز زدن

بیماری پریودنتال

هر زمان که هنگام بستن بایت دندان درد داشتید، دندانپزشک شما می خواهد سلامت لثه های شما را نیز در نظر بگیرد.

در طول معاینه دندانپزشکی، میزان چسبندگی اطراف هر دندان را اندازه گیری می کنیم. بسته به شدت جداشدگی بافت، ممکن است علائم خونریزی یا تورم لثه ها، فاصله بین دندان ها، نمایان شدن ریشه های دندان، تشکیل جرم سنگین، تحرک و حساسیت دندان ها را نیز تجربه کنید.

 

فشار یا احتقان بینی/ سینوس

ریشه های دندان های شما در مجاورت نزدیک سینوس های بینی قرار گرفته است. درد دندان هنگام بستن بایت ممکن است الزاماً به معنای وجود مشکل دندانی نباشد. بلکه، ممکن است به علت ملتهب شدن سینوس ها باشد.

معمولاً دندان هایی که بیشترین حساسیت را دارند، دندان های مولر شما (دندان های عقب) یا دندان های پرمولر/ دو پایه (دندان های جلوی دندان های مولر، اما در پشت دندان های تک پایه یا نیش) هستند. دندان های فک پایین تحت تأثیر قرار نمی گیرند.

 

تحلیل لثه و قرار گرفتن ریشه بدون پوشش در معرض در معرض محیط دهان

تحلیل لثه الزاماً باعث درد دندان هنگام جویدن نمی شود، اما اگر به ریشه ای که بدون پوشش باقی مانده است فشار وارد شود، می تواند دندانی که تحت تأثیر قرار گرفته است را بسیار حساس کند. اگر در حال خوردن یا نوشیدن هستید و غذا با سطح ریشه شما تماس پیدا کند، احتمالاً درد شدیدی در آن دندان خاص احساس خواهید کرد.

تحلیل رفتن لثه می تواند ناشی از عواملی مانند مسواک زدن تهاجمی، تروما، دندان قروچه، موقعیت دندان و بیماری لثه باشد.

 

علائم را نادیده نگیرید

دندان درد چیزی نیست که با گذشت زمان خود به خود از بین برود. برخلاف سایر انواع بدن درد که با استراحت یا مسکن های بدون نسخه بهبود می یابد، دندان درد به این معنا است که در داخل دهان شما چیزی جدی تر در حال اتفاق افتادن است و این علائم درد نباید نادیده گرفته شوند.

اگر یک یا چند دندان دارید که هنگام گاز زدن یا جویدن درد می کنند، برای معاینه توسط دندانپزشک برنامه ریزی کنید. دندانپزشک به شما کمک خواهد کرد تا پاسخ های لازم برای مراقبت از لبخند خود و حفظ سلامت آن را برای سال های آینده دریافت کنید.

شما در طول عمر خود دو دسته دندان دارید. در دوران کودکی، شما 20 دندان شیری دارید. این دندان ها می افتند و 32 دندان دائمی یا بالغ جایگزین آنها می شوند. اما برخی افراد در نهایت بیشتر از 32 دندان خواهند داشت. این تحت  عنوان هایپردونشیا hyperdontia شناخته می شود.

دندان های اضافی

تا 8/3% درصد از افراد یک یا چند دندان اضافی دارند. یک دندان اضافی می تواند قابل مشاهده (روییده) یا نهفته (از لثه بیرون نیامده) باشد.

ممکن است متوجه هایپردنشیا در کودکان نشوید. دندان های شیری اضافی طبیعی به نظر می رسند، آنها به طور منظم بیرون می آیند و با بقیه دندان ها هم راستا می شوند.

دندان های اضافی می توانند در هر جایی از دهان شما ایجاد شوند:

  • مزیودنس. آنها دندان های اضافی هستند که در پشت دو دندان جلوی شما (دندان های پیشین فک بالا) می رویند. آنها متداول ترین نوع دندان های اضافی هستند.
  • دندان های پارامولر. دندان هایی که در کنار دندان های مولر می رویند.
  • دندان های دیستومولر. دندان هایی هم راستا با بقیه دندان های مولر می رویند.

یک دندان اضافی می تواند اشکال مختلفی داشته باشد:

  • مخروطی. یک دندان کوچک مخروطی شکل. این نوعی دندان است که در پشت دندان های جلوی شما بیرون می آید.
  • استوانه ای. این دندان به شکل بشکه استوانه ای است که به صورت جفت بیرون می آید و به ندرت از لثه ها بیرون می آید.
  • مکمل. این دندان به شکل یک دندان معمولی است و معمولاً در انتهای یک سری از دندان ها یافت می شود.
  • ادنتوم. این زمانی است که بافت دندانی به شکل غیرعادی رشد کرده است.
هایپردنشیا یا دندان اضافی

هایپردنشیا یا دندان اضافی

علل هایپردونشیا

متخصصان از علت دقیق هایپردنشیا مطمئن نیستند. اما در صورت داشتن اختلالاتی مانند موارد زیر ممکن است چندین دندان اضافی داشته باشید:

  • سندرم گاردنرGardner . این یک اختلال ارثی است که احتمال ابتلا به تومور را افزایش می دهد. به عنوان مثال، افراد مبتلا به سندرم گاردنر در سنین پایین خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را دارند.
  • بیماری فابری Fabry. اگر این بیماری نادر را دارید، بدن شما قادر به ساخت آنزیمی برای تجزیه مواد چرب نیست. این اختلال باعث درد شدید سوزش دار در دست ها و پاها، بثورات پوستی، درد معده و ناتوانی در تعریق می شود.
  • دیزوستوز کلیدوکانیال Cleidocranial dysostosis. این یک بیماری بسیار نادر است که در خانواده ها مشاهده می شود و باعث بدشکلی در استخوان های شما، بویژه جمجمه و استخوان ترقوه می شود.
  • شکاف لب یا شکاف کام. این یک حفره در لب بالا یا سقف دهان است. هر دو نقص مادرزادی هستند که در اوایل بارداری اتفاق می افتند. آنها می توانند منجر به بروز مشکلات دیگری مانند عفونت گوش و مشکل در تغذیه، شنوایی و گفتار شوند.
هایپردنشیا یا دندان اضافی

هایپردنشیا یا دندان اضافی

مشکلات ناشی از دندان های اضافی

دندان های اضافی معمولاً دردناک نیستند. اما ممکن است در موقعیت های نامناسب قرار بگیرند و عجیب به نظر برسند. یا ممکن است از لثه عبور نکنند اما همچنان می توانند روی دندان های دیگر شما تأثیر بگذارند.

دندان های اضافی می توانند:

  • از بیرون آمدن دندان های معمولی شما جلوگیری کنند.
  • دندان های دیگر شما را از موقعیت خارج کنند.
  • به ریشه دندان های دیگر شما آسیب وارد کنند.
  • باعث فشرده شدن دندان های شما شوند.

ممکن است کیست در اطراف دندان های اضافی شما ایجاد شود. یک مطالعه نشان داد که 11% از افرادی که دندان اضافی داشته اند، کیست هم داشتند. در موارد بسیار نادر، دندان های شما ممکن است در حفره بینی رشد کنند.

علائمی که نشان دهنده وجود دندان های اضافی هستند

معمولاً تا زمانی که برای معاینه معمول به دندانپزشک خود مراجعه نکنید، دندان های اضافی یا هایپردنشیا تشخیص داده نمی شوند.

با این حال، برخی از علائم وجود دارند که می توانند به شما نشان بدهند که باید بدانید که دندان های اضافی دارید. آنها به شرح زیر هستند:

  • مشکلات اکلوژن مانند فشردگی دندان دارید.
  • شما دارای کیست در فولیکول های دندان های اضافی یا پوسیدگی در دندان های مجاور هستید.
  • رویش برخی از دندان ها خیلی طول می کشد.
  • تحلیل ریشه رخ می دهد.
هایپردنشیا یا دندان اضافی

هایپردنشیا یا دندان اضافی

تشخیص هایپردنشیا

اگر دندان های اضافی شما بیرون آمده باشند، مشاهده آنها و تشخیص هایپردنشیا آسان است. اما برای بسیاری از افراد، دندان های اضافی ممکن است تنها پس از عکس برداری با رادیوگرافی دندانپزشکی با اشعه ایکس یا زمانی که دندان مورد انتظار بیرون نمی آید، کشف شود.

همچنین ممکن است برای تشخیص هایپردنشیا از سی تی اسکن استفاده شود.

درمان هایپردونشیا

درمان دندان های اضافی به نوع و موقعیت آنها بستگی دارد. همچنین به تأثیر آنها روی دندان های مجاور بستگی دارد. برخی از موارد هایپردونشیا به درمان نیاز ندارند. در عوض، دندانپزشک شما آنها را تحت نظر خواهد داشت و در صورت لزوم از آن عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس می گیرد. دندانپزشک شما ممکن است کشیدن دندان های اضافی را در موارد زیر توصیه کند:

  • از بیرون آمدن دندان مجاور جلوگیری کند یا آن را از جای خود خارج کند
  • برای انواع دیگر درمان های دندانپزشکی مانند بریس ها مشکل ایجاد کند
  • باعث بروز مشکلات مرتبط مانند کیست یا آسیب به ریشه دندان های مجاور می شود
  • ناگهان بیرون بیاید (رویش خود به خود)
  • در مسیر پیوند استخوان یا کاشت ایمپلنت قرار بگیرد
  • از نخ دندان کشیدن یا مسواک زدن خوب جلوگیری کند زیرا دندان های اضافی شما در وضعیت نامناسبی قرار دارند. این منجر به افزایش خطر پوسیدگی خواهد شد.
  • شما را از ظاهرتان ناراضی کند.

کارشناسان در مورد زمان انجام کشیدن دندان اضافی، بویژه در کودکان، اختلاف نظر دارند. برخی از متخصصان می گویند که دندان های اضافی باید بلافاصله پس از تشخیص خارج شوند.

برخی دیگر می گویند که جراحی هایپردنشیا باید تا زمانی که کودک شما بین 8 تا 10 سالگی باشد به تعویق بیفتد. این باعث می شود که ریشه دندان های معمولی شکل بگیرد. و این به نوبه خود آسیب به دندان های معمولی را هنگام حذف دندان های اضافی به حداقل می رساند.

اگر دندان های اضافی شما قابل مشاهده هستند، ممکن است کشیدن آنها آسان باشد، درست مانند کشیدن یک دندان معمولی. اما اگر آنها توسط چیزی مانند لثه شما یا با لایه ای از استخوان پوشیده شده باشند، جراح دهان باید ابتدا لثه را بردارد یا لایه استخوانی را جدا کند. پس از خارج کردن دندان، لثه شما بخیه می شود یا استخوان بهبود می یابد.

اگر دندان اضافی با دندان بعدی جوش خورده باشد، چه در بالا و چه در سطح ریشه، ممکن است بیرون آوردن دندان اضافی دشوار باشد.

ممکن است 6 ماه تا 3 سال پس از کشیدن دندان های اضافی کودک طول بکشد تا دندان های معمولی بیرون بیایند.

همه پلاک دندان دارند. این لایه چسبناک زمانی روی دندان ها ایجاد می شود که باکتری های موجود در دهان با غذاهای شیرین یا نشاسته ای مخلوط شوند. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن باعث از بین رفتن پلاک دندان می شوند. اگر پلاک را از بین نبرید، سفت می شود و به تارتار تبدیل می شود. پلاک می تواند منجر به ایجاد حفره، التهاب لثه (بیماری لثه) و از دست دادن دندان شود. معاینات منظم دندانپزشکی پلاک را از بین می برند و از دندان ها محافظت می کنند.

پلاک دندان چیست؟

پلاک یک لایه چسبناک از باکتری ها است که به طور مداوم روی دندان ها تشکیل می شود. باکتری های موجود در پلاک پس از خوردن یا نوشیدن، اسید تولید می کنند. این اسیدها می توانند مینای دندان را از بین ببرند و باعث ایجاد حفره و التهاب لثه (بیماری لثه) شوند.

پلاک همچنین می تواند در زیر لثه روی ریشه دندان ایجاد شود و باعث تجزیه شدن استخوان های نگهدارنده دندان شود. پلاک درمان نشده می تواند سخت شود و به تارتار تبدیل شود. رعایت بهداشت دهان و دندان، از جمله مسواک زدن روزانه و نخ دندان کشیدن، پلاک را از بین می برند.

پلاک چقدر شایع است؟

هرکسی تا حدی پلاک دندانی دارد. اگر وقتی زبان خود را روی دندان می کشید و احساس زبری می کنید، این پلاک است.

روی دندان های چه افرادی ممکن است بیشتر پلاک تشکیل شود؟

گرچه همه پلاک دندان دارند، در صورتی که در شرایط زیر قرار بگیرید ممکن است نسبت به معمول پلاک بیشتری ایجاد شود:

  • مقدار زیادی غذاها یا نوشیدنی های شیرین یا نشاسته ای مصرف کنید.
  • خشکی دهان به دلیل داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی یا شرایطی مانند سندرم شوگرن.
  • سابقه تابش پرتو به سر یا گردن داشته باشید.
  • کشیدن سیگار.

چه چیزی باعث ایجاد پلاک می شود؟

هنگامی که باکتری های موجود در دهان با غذاهای شیرین یا نشاسته ای مانند شیر، آبمیوه، نوشابه، نان، ماکارونی و میوه مخلوط می شوند، پلاک ایجاد می شود. این باکتری ها اسیدهایی آزاد می کنند که کربوهیدرات های موجود در غذا و نوشیدنی ها را تجزیه می کنند. اگر بلافاصله بعد از خوردن یا آشامیدن، دندان های خود را مسواک نزنید، ترکیبی از باکتری ها، اسیدها و کربوهیدرات ها می تواند به یک لایه چسبناک و بی رنگ به نام پلاک تبدیل شود.

پلاک یا جرم دندان

پلاک یا جرم دندان

پلاک دندان چه علائمی دارد؟

احساس زبری روی دندان ها علامت اصلی وجود پلاک است. سایر نشانگرها عبارتند از:

  • بوی بد مزمن دهان (هالیتوزیس).
  • لثه های قرمز، متورم و حساس که بعد از مسواک زدن خونریزی می کنند (بیماری لثه).

پلاک دندان چه عوارضی دارد؟

اگر به صورت روزانه مسواک نزنید و نخ دندان نکشید، پلاک ها می توانند به جرم تبدیل شوند. فقط یک متخصص دندانپزشکی می تواند تارتار را از بین ببرد. پلاک و تارتار می تواند منجر به بروز موارد زیر شود:

  • حفره های دندانی.
  • ژنژیویت و بیماری پریودنتال (لثه).
  • عفونت شدید لثه (پریودنتیت).
  • پوسیدگی و از دست دادن دندان.
  • عفونت دندان (دندان آبسه).

پلاک دندان چگونه تشخیص داده می شود؟

دندانپزشک شما در طول معاینات منظم دندانپزشکی از ابزارهایی برای یافتن و حذف پلاک استفاده می کند. پلاک می تواند باعث ایجاد حفره شود. همچنین ممکن است برای بررسی پوسیدگی دندان از تصاویر رادیوگرافی دندانپزشکی با اشعه ایکس استفاده کنید.

پلاک چگونه مدیریت یا درمان می شود؟

بهداشت خوب دهان، از جمله مسواک زدن منظم و نخ دندان کشیدن، پلاک را از بین می برد و از انباشته شدن جرم جلوگیری می کند. در طول معاینات دندانپزشکی، دندانپزشک شما پلاک و تارتار را از روی دندان های شما می زداید. دندانپزشک شما همچنین ممکن است موارد زیر را توصیه کند:

  • سیلانت های دندانی برای جلوگیری از تشکیل پلاک روی سطوح جونده بالای دندان ها.
  • داروهای خشکی دهان برای افزایش تولید بزاق.
  • فلوراید تراپی برای کند کردن رشد باکتری های عامل پلاک و جلوگیری از پوسیدگی دندان.
  • خمیر دندان یا دهانشویه آنتی باکتریال (کلرهگزیدین) تجویزی.
پلاک یا جرم دندان

پلاک یا جرم دندان

چگونه می توان از ایجاد پلاک جلوگیری کرد؟

مراقبت خوب از دندان ها و لثه ها کلید کاهش پلاک است. شما باید کارهای زیر را انجام دهید:

  • نخ دندان کشیدن روزانه: یک بار در روز از نخ دندان یا واتر فلاسر برای از بین بردن مواد غذایی و پلاک گیر کرده بین دندان ها، استفاده کنید. مطالعات نشان می دهند که نخ دندان کشیدن قبل از مسواک زدن، پلاک بیشتری را از بین می برد.
  • دو مرتبه مسواک زدن در طول روز: دندان ها را به مدت دو دقیقه با یک مسواک نرم (دستی یا برقی) و خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنید. حداقل دو مرتبه در روز و ترجیحاً بعد از هر وعده غذایی مسواک بزنید.
  • جویدن آدامس بدون قند: اگر نمی توانید بلافاصله بعد از خوردن یا آشامیدن مسواک بزنید، آدامس بدون قند بجوید. نوعی را انتخاب کنید که دارای تأییدیه انجمن دندانپزشکی باشد.
  • انتخاب غذاهای سالم: مصرف غذاها و نوشیدنی های شیرین و نشاسته ای را کاهش دهید. در عوض، غذاها و تنقلات مغذی مانند ماست ساده، پنیر، سبزیجات خام یا میوه را انتخاب کنید.
  • مراجعه به دندانپزشک خود: حداقل دو مرتبه در سال معاینات دندانپزشکی را انجام دهید.
  • استفاده از دهانشویه: با یک دهانشویه ضد عفونی کننده بدون نسخه یا تجویزی دهان خود را شستشو دهید.

افرادی که پلاک دندان دارند چه انتظاری می توانند داشته باشند؟

همه افراد باکتری های دهانی دارند که باعث ایجاد پلاک می شوند. با رعایت بهداشت دهان و دندان می توانید پلاک را از بین ببرید و از بروز مشکلات جدی دندان جلوگیری کنید.

از آنجا که پلاک می تواند باعث ایجاد حفره، جرم و بیماری لثه شود، معاینات منظم دندانپزشکی ضروری هستند. اگر پلاک و پوسیدگی دندان تشخیص داده نشود و درمان نشود، ممکن است دچار عفونت دردناک لثه یا از دست دادن دندان شوید.

چه زمانی باید با دندانپزشک تماس گرفت؟

در صورت تجربه کردن هر یک از این موارد باید با دندانپزشک خود تماس بگیرید:

  • بوی بد مزمن دهان
  • تورم صورت
  • لق شدن دندان
  • درد یا مشکل در جویدن
  • قرمزی اطراف یا داخل دهان
  • تورم و خونریزی لثه ها، یا سایر علائم بیماری لثه
  • دندان درد یا درد دهان
  • حساسیت دندان به غذاها یا نوشیدنی های سرد یا گرم

چه سؤالاتی باید از دندانپزشک خود بپرسید؟

ممکن است بخواهید از دندانپزشک خود بپرسید:

  • بهترین راه برای پیشگیری و از بین بردن پلاک چیست؟
  • چگونه می توان خطر پوسیدگی و بیماری لثه را کاهش داد؟
  • برای کاهش پلاک باید چه تغییراتی در رژیم غذایی ایجاد کرد؟
  • در مسواک، خمیر دندان و دهانشویه به دنبال چه چیزی باید بود؟
  • هر چند وقت یکبار باید تمیز کردن دندان ها را انجام دهم؟
  • آیا باید مراقب علائم عوارض باشم؟

سخن پایانی

پلاک دندان یک مشکل شایع است که راه حل آن آسان است: روزانه مسواک بزنید و نخ دندان بکشید، و به دندانپزشک خود مراجعه کنید. همچنین می توانید از دهانشویه های ضد عفونی کننده برای از بین بردن باکتری های ایجاد کننده پلاک استفاده کنید. اگر اجازه دهید لایه ای از پلاک به مدت طولانی روی دندان های شما باقی بماند، می تواند سفت شود و به تارتار تبدیل شود. در نهایت، ممکن است به بیماری لثه مبتلا شوید و حتی ممکن است دندان های خود را از دست بدهید. شما باید حداقل دو مرتبه در سال دندان های خود را تمیز کنید. از دندانپزشک خود در مورد اقداماتی که می توانید برای کاهش پلاک و محافظت از سلامت دهان خود انجام دهید بپرسید.

یکی از دلایلی که زنان بیشتر در معرض خطر بیماری لثه قرار دارند و بیشتر مستعد مشکلات سلامت دهان و دندان می باشند، تغییرات هورمونی منحصر به فردی است که آنها را بیشتر تحت تأثیر قرار می دهد. هورمون ها نه تنها خونرسانی به بافت لثه را تحت تأثیر قرار می دهند، بلکه روی پاسخ بدن به سموم ناشی از تجمع پلاک نیز تأثیر می گذارند. در نتیجه این تغییرات، زنان را در مراحل خاصی از زندگی خود، بیشتر مستعد ابتلا به بیماری پریودنتال و همچنین سایر مشکلات سلامت دهان و دندان می کنند.

هنگامی که یک زن باردار است، دچار تغییرات هورمونی می شود که مانع خونرسانی به لثه ها می شوند. علاوه بر این، تغییرات هورمونی ممکن است در توانایی بدن برای پاسخ به تحریک اختلال ایجاد کنند. در این مقاله نگاهی خواهیم داشت به برخی از مراحلی که طی آنها زنان بیشتر در معرض خطر بیماری لثه قرار دارند.

چه زمانی زنان بیشتر در معرض خطر مشکلات دهان و دندان هستند؟

پنج موقعیت در زندگی زنان وجود دارند که در طی آنها، نوسانات هورمونی باعث می شود آنها بیشتر مستعد ابتلا به مشکلات سلامت دهان و دندان شوند- در دوران بلوغ، در برخی از نقاط چرخه قاعدگی ماهانه، هنگام استفاده از قرص های ضد بارداری، در دوران بارداری و در دوران یائسگی.

در دوران بلوغ

افزایش تولید هورمون های زنانه استروژن و پروژسترون که در دوران بلوغ رخ می دهد می تواند جریان خون به لثه ها را افزایش داده و نحوه واکنش بافت لثه به محرک های موجود در پلاک را تغییر دهد و باعث شود بافت لثه قرمز، حساس، متورم، و احتمال خونریزی آن هنگام مسواک زدن و نخ دندان کشیدن بیشتر شود.

در دوران قاعدگی

به دلیل تغییرات هورمونی (بویژه افزایش پروژسترون) که در طول چرخه قاعدگی رخ می دهد، برخی از زنان تغییرات دهانی را تجربه می کنند که می تواند شامل تورم لثه ها به رنگ قرمز روشن، ضایعات لثه، تورم غدد بزاقی، ایجاد آفت یا خونریزی لثه باشد. ژنژیویت قاعدگی معمولاً یک یا دو روز قبل از شروع پریود رخ می دهد و مدت کوتاهی پس از شروع پریود برطرف می شود. دلیل اصلی این امر عدم تعادل هورمونی در آن زمان از ماه است. دندانپزشک شما برای کاهش درد و ناراحتی که معمولاً ایجاد می شود، ممکن است درمان خاصی را توصیه کند.

هنگام مصرف داروهای ضد بارداری خوراکی

داروهای ضد بارداری خوراکی به این شهرت دارند که باعث عدم تعادل هورمونی کمک می کنند. به همین دلیل است که، زنانی که از قرص های ضد بارداری خاصی استفاده می کنند که حاوی پروژسترون هستند و سطح آن هورمون را در بدن افزایش می دهند، به دلیل واکنش اغراق آمیز بدن به سموم تولید شده از پلاک ها، ممکن است التهاب بافت های لثه را تجربه کنند. اگر التهاب لثه ها را تجربه می کنید و قرص ضد بارداری مصرف می کنید، به مطب دندانپزشک خود مراجعه کنید و این موضوع را با دندانپزشک خود در میان بگذارید. برای مقابله با علائم، ممکن است اشکال مناسبی از درمان مانند آنتی بیوتیک به شما داده شوند.

بیماری لثه در زنان

بیماری لثه در زنان

در دوران بارداری

سطح هورمون در دوران بارداری به طور قابل توجهی تغییر می کند. برای زنان کاملاً عادی است که در طول دوران بارداری مشکلات دندانی مانند التهاب لثه را تجربه کنند. افزایش سطح پروژسترون، بویژه، می تواند باعث بیماری لثه در هر زمانی در ماه دوم تا هشتم بارداری شود-  وضعیتی که تحت عنوان ژنژیویت بارداری شناخته می شود. بیشتر زنان به تدریج متوجه قرمز شدن و پف کردن لثه های خود می شوند که گاهی اوقات می توانند دردناک باشند. برای مقابله با این شرایط یا اجتناب از عفونت جدی، ممکن است لازم باشد به فکر پاکسازی تخصصی مکرر توسط دندانپزشک باشید. برای کمک به اجتناب از این مشکلات شایع، می توان یک پاکسازی تخصصی را در سه ماهه دوم انجام داد. اگر باردار هستید به دندانپزشک خود اطلاع دهید.

در دوران یائسگی

هنگامی که یک زن به یائسگی می رسد، تغییرات فیزیکی رخ می دهند که می توانند منجر به بروز مشکلات دهان مانند احساس سوزش در دهان شوند. در نتیجه افزایش سن، مصرف برخی از داروها برای مبارزه با بیماری ها و تغییرات هورمونی ناشی از یائسگی، می توانند باعث بروز تغییرات دهانی متعددی شوند. این تغییرات دهانی می توانند شامل تغییر حس چشایی، احساس سوزش در دهان، حساسیت بیشتر به غذاها و نوشیدنی های سرد و گرم و کاهش جریان بزاق باشد که می تواند منجر به خشکی دهان شود.

خشکی دهان به نوبه خود می تواند منجر به ایجاد پوسیدگی دندان و خطر عفونت را افزایش دهد زیرا جریان بزاق را کاهش می دهد، در نتیجه احتمال بروز بیماری لثه بیشتر می شود، زیرا بزاق برای مرطوب کردن و پاکسازی دهان با خنثی کردن اسیدهای تولید شده توسط پلاک در دسترس نیست. خشکی دهان همچنین می تواند ناشی از بسیاری از داروهای تجویزی و بدون نسخه ای باشد که معمولاً برای افراد مسن تجویز می شوند.

کاهش استروژن که با یائسگی اتفاق می افتد نیز زنان را بیشتر در معرض خطر از دست دادن تراکم استخوان قرار می دهد. از دست دادن استخوان، بویژه در فک، می تواند منجر به از دست رفتن دندان ها شود. عقب رفتن لثه ها می تواند نشانه از دست رفتن استخوان در استخوان فک باشد. تحلیل رفتگی لثه ها همچنین سطح بیشتری از دندان ها را در معرض پوسیدگی بالقوه دندان قرار می دهد.

بیماری لثه در زنان

بیماری لثه در زنان

نکاتی برای پیشگیری از مشکلات دهان و دندان برای زنان در سنین مختلف

از آنجا که بیشتر زنان در معرض خطر بروز مشکلات دندانی قرار دارند، به این معنا نیست که آنها نمی توانند کاری برای حفظ لبخندی درخشان و زیبا انجام دهند. قبل از اینکه عجله کنید و پول خود را برای فرایندهای دندانپزشکی پرهزینه خرج کنید، روتین بهداشتی دهان و دندان خود را مرور کنید.

برخی از اقدامات ساده برای کمک به جلوگیری از بروز عفونت و پیشگیری از بروز مشکلات سلامت دهان مانند بیماری لثه و پوسیدگی دندان عبارتند از:

  • دندان های خود را حداقل دو مرتبه در روز با خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنید. حداقل یک مرتبه در روز نخ دندان بکشید و دهان خود را با دهانشویه ضد عفونی کننده بشویید.
  • دو مرتبه در سال برای معاینه و پاکسازی تخصصی دهان به دندانپزشک خود مراجعه کنید.
  • یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید.
  • از خوردن تنقلات شیرین یا نشاسته ای خودداری کنید.
  • از دندانپزشک خود بپرسید که آیا فکر می کند باید از دهانشویه ضد میکروب استفاده کنید.
  • اگر خشکی دهان دارید، از دندانپزشک خود در مورد درمان های این شرایط، مانند بزاق مصنوعی، سوال کنید. بیوتن یکی از این محصولات است و بدون نسخه در دسترس است.

اگر مشکلاتی مانند حساسیت را تجربه کردید، با دندانپزشک خود مشورت کنید زیرا ممکن است نشانه ای از یک مشکل اساسی باشد. برخی از مشکلات دندانی وقتی زودتر تشخیص داده شوند، راحت تر درمان می شوند.

لثه های شما برای سلامت دهان و دندان های شما بسیار مهم هستند. لثه ها از بافت صورتی سفت تشکیل شده اند که استخوان فک شما را می پوشاند. این بافت ضخیم، فیبری و پر از عروق خونی است.

اگر لثه های شما متورم شوند، ممکن است برجسته شوند یا بیرون بزنند. تورم لثه ها معمولاً از جایی آغاز می شود که لثه به دندان می رسد. با این حال، لثه های شما ممکن است آنقدر متورم شوند که شروع به پنهان کردن قسمت هایی از دندان های شما کنند. لثه های متورم به جای رنگ صورتی معمولی، قرمز رنگ به نظر می رسند.

تورم لثه ها اغلب به دلیل ژنژیویت، همراه با عوامل دیگری مانند کمبود مواد مغذی، تغییرات هورمونی یا عفونت ایجاد می شود. لثه های متورم اغلب تحریک شده، حساس یا دردناک هستند. همچنین ممکن است متوجه شوید که هنگام مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن لثه هایتان راحت تر دچار خونریزی می شوند.

علت تورم لثه ها چیست؟

گرچه تورم لثه ها اغلب به دلیل ژنژیویت رخ می دهد، اما بسیاری از عوامل دیگر از جمله بارداری، سوء تغذیه یا انواع خاصی از عفونت ها می توانند در این امر نقش داشته باشند.

ژنژیویت

ژنژیویت شایع ترین علت لثه های متورم است، نوعی بیماری لثه که باعث تحریک و تورم لثه های شما می شود.

بسیاری از افراد نمی دانند که به ژنژیویت مبتلا هستند زیرا علائم می توانند بسیار خفیف باشند. با این حال، اگر ژنژیویت درمان نشود، در نهایت می تواند منجر به بروز یک بیماری بسیار جدی تر به نام پریودنتیت، و احتمالاً، از دست دادن دندان شود.

ژنژیویت اغلب نتیجه عدم رعایت بهداشت دهان و دندان است، که امکان ایجاد پلاک روی خط لثه و دندان ها را فراهم می کند. پلاک لایه ای متشکل از باکتری ها و ذرات غذایی است که به مرور زمان روی دندان ها رسوب می کنند. اگر پلاک بیشتر از چند روز روی دندان باقی بماند، به تارتار تبدیل می شود.

تارتار پلاک سخت شده ای است که نمی توان تنها با نخ دندان و مسواک زدن آن را پاک کرد. این زمانی است که باید به یک متخصص دندانپزشک مراجعه کنید، زیرا تجمع تارتار می تواند منجر به بروز ژنژیویت شود.

بارداری

تورم لثه ها در طول دوران بارداری نیز ممکن است رخ دهد. هجوم هورمون هایی که بدن شما در دوران بارداری تولید می کند، ممکن است جریان خون به لثه ها را افزایش دهد. این افزایش در جریان خون می تواند باعث شود لثه های شما راحت تر تحریک شوند، و منجر به بروز تورم شود.

این تغییرات هورمونی همچنین می توانند توانایی بدن شما برای مبارزه با باکتری هایی که معمولاً باعث ایجاد عفونت لثه می شوند، را مختل کند. این می تواند احتمال ابتلا به ژنژیویت را افزایش دهد.

سوء تغذیه

کمبود ویتامین ها، بویژه ویتامین های B و C می تواند باعث تورم لثه شود.

به عنوان مثال، ویتامین C نقش مهمی در حفظ و ترمیم دندان ها و لثه ها ایفا می کند. اگر سطح ویتامین C شما خیلی کاهش یابد، ممکن است به اسکوربوت مبتلا شوید. اسکوربوت می تواند باعث کم خونی و بیماری لثه شود.

در کشورهای توسعه یافته، سوء تغذیه چندان شایع نیست. وقتی وجود دارد، بیشتر اوقات در افراد مسن تر مشاهده می شود.

عفونت

احتمالاً، عفونت های ناشی از قارچ ها و ویروس ها می توانند باعث تورم لثه ها شوند. اگر تبخال دارید، می تواند منجر به بروز بیماری به نام ژنژیووستوماتیت هرپتی حاد acute herpetic gingivostomatitis شود که باعث تورم لثه ها می شود.

برفک، که نتیجه رشد بیش از حد مخمر طبیعی داخل دهان است، همچنین می تواند باعث تورم لثه شود. پوسیدگی درمان نشده دندان می تواند منجر به بروز آبسه دندان شود، که تورم موضعی لثه است که به درمان توسط دندانپزشک نیاز دارد.

علت تورم لثه و درمان آن

علت تورم لثه و درمان آن

گزینه های درمانی برای لثه های متورم کدامند؟

درمان پزشکی

اگر لثه های شما بیش از 2 هفته متورم هستند، باید با دندانپزشک صحبت کنید. دندانپزشک در مورد زمان شروع علائم و دفعات بروز آنها پرسش هایی می پرسد.

ممکن است برای بررسی از دست دادن استخوان، به گرفتن عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس کامل از دهان نیاز باشد. آنها همچنین می خواهند بدانند باردار هستید یا تغییرات اخیر در رژیم غذایی خود داشته اید. آنها ممکن است آزمایش خون را برای بررسی عفونت تجویز کنند.

بسته به علت تورم لثه ها، دندانپزشک ممکن است دهانشویه ها را تجویز کند که به پیشگیری از ژنژیویت و کاهش پلاک کمک می کند. آنها همچنین ممکن است توصیه کنند که از یک برند خاص خمیر دندان استفاده کنید. در برخی موارد، ممکن است آنتی بیوتیک لازم باشد.

اگر دچار التهاب لثه شدید هستید، ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید. این معمولاً فقط برای افرادی توصیه می شود که در مراحل بعدی بیماری لثه، از جمله پریودنتیت متوسط ​​یا پیشرفته هستند.

یکی از گزینه های درمانی متداول، جرم گیری و تسطیح سطح ریشه است. این فرایندی است که در آن دندانپزشک لثه های بیمار، پلاک های دندانی و جرم یا تارتار دندان را از روی ریشه های دندان ها می تراشد تا لثه های باقی مانده بهبود یابند.

درمان خانگی

با لثه های متورم با احتیاط برخورد کنید. برخی از نکات برای مراقبت در منزل عبارتند از:

  • لثه های خود را با آرام مسواک زدن و نخ دندان کشیدن آرام کنید تا آنها را تحریک نکنید.
  • دهان خود را با محلول آب نمک بشویید تا آن را از شر باکتری ها خلاص کنید.
  • آب زیاد بنوشید. آب به تحریک تولید بزاق کمک می کند که باکتری های عامل بیماری داخل دهان را ضعیف می کند.
  • از مواد محرک، از جمله دهانشویه های قوی، الکل و تنباکو دوری کنید.
  • برای کاهش درد لثه، یک کمپرس گرم روی صورت خود قرار دهید. کمپرس سرد می تواند به کاهش تورم کمک کند.
علت تورم لثه و درمان آن

علت تورم لثه و درمان آن

چگونه می توان از تورم لثه ها جلوگیری کرد؟

برخی از اقدامات پیشگیرانه وجود دارند که می توانید برای جلوگیری از تورم لثه ها انجام دهید، از جمله مراقبت از دهان و دندان ها و خوردن غذاهای سالم.

بهداشت دهان

به طور منظم مسواک بزنید و نخ دندان بکشید، بخصوص بعد از وعده های غذایی. هر 6 ماه یک مرتبه برای تمیز کردن دندان های خود به دندانپزشک مراجعه کنید و مطمئن شوید که در مورد علائم دیگری که ممکن است تجربه کنید صحبت می کنید. به عنوان مثال، اگر شما خشکی دهان دارید، مشکلی که اغلب در نتیجه برخی بیماری ها یا داروها ایجاد می شود، می تواند خطر تشکیل پلاک و جرم را در شما افزایش دهد.

همچنین می توانید در مورد دهانشویه ها و خمیر دندان هایی که ممکن است به سلامت لثه های شما کمک کنند، با دندانپزشک صحبت کنید.

از بین بردن استرس

برخی تحقیقات نشان می دهند که استرس مزمن می تواند با افزایش خطر ابتلا به بیماری لثه مرتبط باشد. نه تنها این، بلکه استرس ممکن است شدت مشکلات لثه را نیز افزایش دهد و اثربخشی درمان ها را کاهش دهد.

تحت کنترل نگه داشتن سطح استرس ممکن است به پیشگیری از تورم لثه ها و بهبود سلامت دهان و دندان ها کمک کند. تمرینات یوگا، مدیتیشن یا تنفس عمیق چند راهکار ساده و اثربخش برای کاهش استرس هستند.

خمیر دندان های مختلف

انواع خاصی از خمیردندان ها حاوی موادی هستند که می توانند با کاهش حساسیت دندان، تسکین التهاب لثه، کاهش تشکیل جرم یا جلوگیری از فرسایش مینای دندان، به بهبود سلامت دهان کمک کنند.

انجمن دندانپزشکی آمریکا توصیه می کند خمیر دندانی را انتخاب کنید که حاوی فلوراید و فاقد قند یا مواد طعم دهنده دیگری باشد که می توانند با پوسیدگی دندان ارتباط داشته باشند.

برای کمک به حفظ سلامت لثه های خود، حتماً دندان های خود را دو مرتبه در روز با استفاده از خمیر دندان مسواک بزنید و به طور منظم نخ دندان بکشید.