درمان بیماری لثه با آنتی بیوتیک

درمان آنتی میکروبیال شکلی از درمان های دهانی است که برای حذف یا کاهش گسترش عفونت های باکتریایی داخل دهان استفاده می شود. هدف درمان پیشگیری از بیماری های پریودنتالی است که نتیجه عفونت هستند و می توانند منجر به درد و خونریزی لثه ها و از دست رفتن دندان ها شوند.

درمان بیماری لثه با آنتی بیوتیک

آماده سازی و درمان

اگر دندانپزشک شما تشخیص دهد که درمان آنتی میکروبیال برای شما مفید است، احتمالاً کار خود را با جرمگیری scaling و تسطیح ریشه root planning آغاز خواهد کرد. طی این فرایند، پلاک ها و جرم های (رسوب های) روی شیارها و اطراف دندان ها، با استفاده از اسکیلر (دستگاه جرمگیری) یا ابزارهای دیگر مانند دستگاه جرمگیری اولتراسونیک برداشته می شوند. در موارد حاد، در صورت وجود پاکت پریودنتال با عمق بیشتر از 5-6 میلی متر، ممکن است دندانپزشک پیشنهاد دهد بیمار به پریودنتیست (متخصص درمان بیماری های لثه) مراجعه نماید تا قسمت هایی که پاکت ها عمیق تر شده اند را مورد بررسی قرار دهد و مشخص نماید آیا جراحی لثه ضروری هست یا خیر. برای کاهش ناراحتی بیمار، حین جرمگیری و تسطیح ریشه و جراحی لثه داروی بی حس کننده تزریق می شود.

در طول جراحی لثه، پریودنتیست داخل بافت لثه برشی ایجاد می کند، لایه بافت را از روی دندان بر می دارد، و سطح دندان ها و استخوان هایی که تحت تأثیر قرار گرفته اند را پاکسازی و جرمگیری می کند تا بافت بیمار و عفونت برداشته شوند. سپس بافت لثه در جای خود قرار می گیرد و بخیه زده می شود تا بهبود یابد. تقریباً یک هفته پس از جراحی، باید پریودنتیست منطقه اطراف را بررسی کند. ممکن است برای 7 تا 10 روز آینده استفاده از یک دهانشویه ضد عفونی کننده یا داروی آنتی بیوتیک توصیه شود.

درمان بیماری لثه با آنتی بیوتیک

دهانشویه ضد عفونی کننده

دهانشویه های حاوی مواد ضد عفونی کننده به کنترل تکثیر باکتری هایی کمک می کنند که داخل بافت لثه درون دهان رشد می کنند، و نیز پاکت های اطراف تک تک دندان ها را پاکسازی می کنند. مواد موجود در دهانشویه های ضد عفونی کننده حاوی کلرهگزیدین، روغن های ضروری، و نمک های فلزاتی همچون Sn11 (قلع) و Zn11 (زینک) هستند که به کنترل پلاک های دندانی و هالیتوزیس (بوی بد دهان) کمک می کنند.

درمان بیماری لثه با آنتی بیوتیک

داروهای آنتی بیوتیک

آنتی بیوتیک ها در صورتی تجویز می شوند که یک عفونت پریودنتال بروز پیدا کرده باشد یا شرایط دهانی دیگری وجود داشته باشد، از جمله زخم های ژنژیویت نکروز دهنده (NUG). داروهای دیگری که ممکن است برای عفونت تجویز شوند عبارتند از:

• در صورتی که بیمار به پنی سیلین حساسیت داشته باشد آموکسی سیلین تجویز می شود.
• در صورتی که بیمار به آموکسی سیلین حساسیت داشته باشد، ممکن است کلیندامایسین تجویز شود.
• کلرهگزیدین، که برای کنترل پلاک و ژینژیویت و نیز خونریزی بافت های لثه ها استفاده می شود که با ژینژیویت متوسط تا خفیف همراه است.
• داکسی سایکلین، مترونیدازول، و تری کلوزان آنتی بیوتیک های دیگری هستند که تجویز می شوند.

آنتی بیوتیک ها را می توان در اشکال مختلف مانند قرص یا کپسول خوراکی، یا دهانشویه تجویز کرد. علاوه بر این، دندانپزشک می تواند درمان آنتی میکروبیال موضعی ارائه دهد، که عبارت است از قرار دادن مستقیم یک کپسول آنتی بیوتیک حاوی داکسی سایکلین یا پودر مینوسایکلین داخل منطقه شیار دار اطراف بافت های لثه دندان ها تا از این طریق باکتری هایی که منجر به عفونت لثه شده اند از بین بروند. برخی خمیر دندان های درمانی حاوی مواد آنتی باکتریال هستند که اگر به طور منظم استفاده شوند، پلاک و ژینژیویت را کاهش می دهند. از دندانپزشک خود بپرسید کدام نوع برای شما مفیدتر است.

درمان بیماری لثه با آنتی بیوتیک

آنتی بیوتیک ها چگونه عمل می کنند؟

آنتی بیوتیک ها باکتری ها را از بین می برند. پلاک ها حاوی باکتری هستند، بنابراین، آنتی بیوتیک ها موجب کاهش مقدار پلاک های داخل دهان خواهند شد. این می تواند بیماری لثه را بهبود دهد و اجازه دهد لثه های شما بهبود پیدا کنند.

عوارض جانبی آنتی بیوتیک ها

برخی عوارض جانبی احتمالی قرص های آنتی بیوتیک عبارتند از:

• تنگی نفس
• پف و ورم اطراف صورت
• خارش
• مزه بد داخل دهان
• درد شکم
• اسهال

گاهی اوقات تغییر دارو می تواند به کاهش یا درمان عوارض جانبی کمک کند.

درمان بیماری لثه با آنتی بیوتیک

پس از درمان

پس از درمان آنتی بیوتیک، حفظ سلامت دهان با انجام مراقبت های روزانه نقش حیاتی دارد زیرا از این طریق می توان اطمینان حاصل کرد به طور کامل از مزایای درمان بهره مند شده اید. ابتدا، دو مرتبه در طول روز، هر بار حداقل به مدت دو دقیقه دندان های خود را مسواک بزنید و حداقل یک مرتبه در طول روز نخ دندان بکشید. سپس، با دهانشویه قرقره کنید، زیرا می تواند به صورت پیشرفته از لثه ها محافظت کند و 45 درصد به استحکام و سلامت آنها بیفزاید.

در صورتی که دندانپزشک هر یک از اشکال آنتی بیوتیک را برای شما تجویز کند، ضرورت دارد که دوره درمان داروها را دقیقاً طبق دستور تکمیل نمایید تا خطر عفونت را کاهش دهید. ظرف 2 تا 3 ماه پس از درمان برای مراجعه به پریودنتیست برنامه ریزی نمایید تا مشخص نماید آیا عفونت شما از بین رفته است و دهان شما از سلامت کامل برخوردار است یا خیر. در صورتی که همه چیز خوب پیش برود می توانید مراجعات منظم سالانه خود برای معاینات پریودنتال، جرمگیری و پولیش کردن منظم دندان ها، و گرفتن عکس رادیوگرافی کامل از دندان ها هر چهار تا پنج سال را از سر بگیرید.

در طول دوره ای که از داروهای آنتی میکروبیال استفاده می کنید، و برای حفظ سلامت عمومی و سلامت دهان خود به طور منظم به دندانپزشک و پریودنتیست مراجعه می کنید، دهان و دندان های خود را تمیز نگه دارید.