مقالات تخصصی جراحی زیبایی لثه
برای داشتن لبخندی زیبا علاوه بر پرداختن به بحث بهداشت و سلامت دهان و دندان، شکل ظاهری دندانها و لثه و تناسب آنها با لبها از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند. جراحی زیبایی لثه می‌تواند زیبایی ظاهر لثه را بهبود بخشد و از طرفی سلامت دهان شما را تضمین نماید. برخی افراد با مشکل عقب بودن لثه، بزرگ بودن بافت لثه، و یا دیگر مشکلاتی مواجه هستند که به سلامت و زیبایی ظاهری آنها آسیب می‌رسانند. با برداشتن اندکی از بافت لثه بافت لثه شکل بهتری به خود می‌گیرد. جراحی زیبایی لثه یا افزایش طول تاج دندان روشی ساده برای حل مشکل لبخند لثه‌ای است. در لبخند لثه‌ای دندانها کوتاهتر و لثه بزرگتر به نظر می‌رسد.
تورم پاپیلا یا جوانه چشایی نشانه چه چیزی هستند؟
/0 نظرها/در مقالات عمومی دندانپزشکی, مقالات مشکلات دهان و دندان /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
ممکن است بهداشت دهان و دندان شما فقط به کمی کار کردن نیاز داشته باشد، اما در موارد نادر، ممکن است نشانه یک مشکل جدی تر وجود داشته باشد.
هر خوراکی خواه شیرین، ترش، تند، شور یا تلخ باشد، جوانه های چشایی شما به شما این اجازه را می دهند تا متوجه تفاوت میلیون ها مزه متفاوتی شوید که هنگام ترکیب دستورهای غذایی مختلف بوجود می آورید و از آنها لذت ببرید.
تخمین زده می شود که افراد بزرگسالان بین 2000 تا 8000 جوانه چشایی داشته باشند، که هر کدام از آنها حاوی گیرنده های خیلی ریزی هستند. هنگامی که شما چیزی می خورید یا می نوشید (یا اگر اوقات خوبی داشته باشید ممکن است همزمان چند چیز بخورید)، این گیرنده ها پیغام هایی را به مغز شما منتقل می کنند، جایی که چشایی ها درک می شوند.
هر چند وقت، جوانه های چشایی شما می توانند متورم شوند، که ظاهراً هیچ علت خاصی ندارد. معمولاً این اتفاق به این دلیل رخ می دهد که چیزی اتفاق می افتد که به آنها آسیب می رساند- برای مثال، شما مقدار زیادی از یک قهوه خیلی داغ سر می کشید و یا زبان خود را گاز می گیرید- و سیستم ایمنی بدن شما به سختی کار می کند تا آنها را ترمیم کند.
تورم جوانه های چشایی نسبتاً شایع است زیرا شرایط مختلفی وجود دارند که می توانند باعث بروز آن شوند. آنها اغلب به شکل برجستگی های تحریک پذیر قرمز یا سفید رنگ ظاهر می شوند که معمولاً در مرکز پشت زبان ظاهر می شوند، و ممکن است هنگام خوردن نیز باعث بروز احساس سوزش نیز شوند.
خوشبختانه، معمولاً جوانه های چشایی بدون هیچ گونه مداخله ای به سرعت بهبود می یابند، و ظرف چند روز تا دو هفته برطرف می شوند. اما اگر آنها برای مدت زمانی طولانی تر از این زمان متورم باقی بمانند، یا با خونریزی و زائده ای همراه باشند، باید به فکر مراجعه به پزشک یا دندانپزشک خود باشید.
تورم پاپیلا یا جوانه چشایی
علل تورم جوانه های چشایی
اما یک زبان متورم ممکن است سعی داشته باشد چه چیزی به شما بگوید؟ در اینجا به بیان احتمالی ترین علل تورم جوانه های چشایی بر اساس گفته پزشکان می پردازیم.
بهداشت دهان و دندان شما نیاز به رسیدگی دارد.
هنگامی که مسواک زدن و نخ دندان کشیدن روتین شما به اندازه کافی نباشند، باکتری ها و ویروس ها می توانند داخل دهان شما کمی راحت باشند، که منجر به رشد بیش از حد و بروز عفونت می شود.
برای بازگرداندن جوانه های چشایی خود به حالت قبل، کارشناسان مسواک زدن سطح زبان حین پاکسازی روزانه دندان ها و نخ دندان کشیدن را توصیه می کنند. (این بویژه زمانی مهم است که شما خشکی دهان دارید یا سیگاری هستید.) برای افزودن یک لایه حفاظت، روتین روزمره خود را با دهانشویه همراه سازید.
تورم پاپیلا یا جوانه چشایی
دهان شما خشک است.
خشکی دهان فقط یک نشانه کم آبی بدن یا یک اثر جانبی داروهای خاص نیست (در اینجا منظور داروهای فشار خونی است که مصرف می کنید)- علل دیگر عبارتند از عدم تولید بزاق به اندازه کافی توسط غدد بزاقی و تنفس دهانی مزمن (مانند زمانی که با گرفتگی بینی مواجه می شوید).
جوانه های چشایی به یک محیط مرطوب نیاز دارند تا عملکرد خود را به درستی انجام دهند، بنابراین دهان خشک می تواند باعث حریک و متورم آنها شود.
نوشیدن آب به اندازه کافی در این وضعیت بوضوح از اهمیت ویژه ای برخوردار است، اما اگر داروها یا غدد بزاقی مقصر باشند، اسپری های دهانی بزاق مصنوعی در دسترس هستند. برای گرفتگی بینی نیز با استفاده از آبنبات های منجمد و بخور با افزودن روغن اکالیپتوس به آب می توانید استنشاق از راه بینی را بهبود دهید.
اسید معده شما دوست دارد سفر کند.
رفلاکس اسید ناشی از بازگشت اسید معده به داخل مری است. گاهی اوقات این اسید می تواند راه خود را به داخل دهان باز کند، که می تواند باعث سوختگی روی زبان و تورم جوانه های چشایی شود. اجتناب از غذاهایی که می توانند رفلاکس را تشدید کنند، نخستین گام برای درمان این عارضه است (غذاهای تند و چرب، قهوه، شکلات، نوشابه). داروهای ضد رفلاکس نیز در دسترس هستند، مانند امپرازول و لانسپرازول. ایجاد تغییرات در رژیم غذایی نیز می توانند تفاوت های زیادی ایجاد کنند.
ممکن است عفونتی بوجود آمده باشد.
گرچه نادر است، اما تورم جوانه های چشایی ناشی از عفونت ویروسی یا باکتریایی نیز می تواند رخ دهد. تب مخملک، عفونتی که می تواند در افراد مبتلا به گلو درد استرپتوکوکی اتفاق بیفتد، شایع ترین عامل است. همراه با تورم لوزه ها، تب، و بثورات پوستی، زبان پوشش داده می شود و پوست پوست می شود. پس از آن، قرمز روشن می شود و جوانه های چشایی متورم می شوند، و به زبان ظاهری شبیه به توت فرنگی می دهد.
عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی و آنفولانزا، معمولاً به صورت خود به خود از بین می روند. اگر علائم شما بیشتر از 10 روز وجود داشته باشند، از پزشک خود بخواهید یک تست استرپتوکوک سریع برای شما تجویز کند تا ببینید آیا عفونت شما باکتریایی است یا نیاز به آنتی بیوتیک دارد.
یک خوراکی یا نوشیدنی خیلی داغ (یا خیلی سرد) باعث تحریک شده است.
دماهای خیلی شدید نیز می توانند به جوانه های چشایی آسیب برسانند و باعث تورم آنها شود- خوشبختانه، آنها معمولاً ظرف مدت چند روز پس از آغاز درمان بهبود پیدا می کنند. توضیه می شود از شستشوی دهان با دهانشویه های الکلی اجتناب شود، زیرا می توانند باعث سوزش و التهاب بیشتر آنها شوند. علاوه بر این، نوشیدن مقادیر زیاد آب برای پیشگیری از تکثیر باکتری ها توصیه می شود.
همیشه خوراکی های تند یا اسیدی می خورید.
غذاهای تند و اسیدی علاوه بر ایجاد بسیار شدیدتر رفلاکس اسید، تحریک شیمیایی ناشی از این نوع غذاها ممکن است منجر به التهاب و تورم جوانه های چشایی شود. این تحریک تقریباً به سرعت برطرف خواهد شد، تا زمانی که این نوع غذاها از منوی غذای شما حذف شوند. در این بازه زمانی، نوشیدن شیر می تواند به التیام بخشیدن این علائم کمک کند.
ممکن است پاپیلای زبانی گذرا (TLP) داشته باشید.
TLP که یک وضعیت نه چندان (و کاملاً بی ضرر) است، باعث التهاب و تورم جوانه های چشایی می شود که به شکل برجستگی های کوچک قرمز یا سفید رنگ روی سطح زبان ظاهر می شوند. علت دقیق این عارضه شناخته شده نیست، اما ممکن است با استرس، هورمون ها یا غذاهای خاصی مرتبط باشد. معمولاً TLP ظرف مدت چند روز به طور خود به خود برطرف می شود.
تورم پاپیلا یا جوانه چشایی
هر چند بعید است، اما ممکن است سرطان دهان داشته باشید.
اگر چه بسیار نادر است، اما گاهی اوقات سرطان دهان و دندان می تواند به شکل جوانه های چشایی متورم ظاهر شود. این ناشی از یاخته های فلسی (یاخته های دارای پوشش پهن فلسی شکل) است که به شکل برجستگی های بزرگی ظاهر می شود که به راحتی خونریزی می کنند، معمولاً در طرفین زبان بوجود می آیند، و در افراد سیگاری و افرادی که الکل زیاد می نوشند شایع تر است. اگر متوجه زخم یا توده ای روی زبان خود شدید که ظرف دو هفته بهبود نمی یابد، با پزشک خود مشورت کنید.
خطر پیرسینگ ناحیه دهان برای دندان و ایمپلنت دندانی
/0 نظرها/در مقالات آموزشی کاشت ایمپلنت, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
پیرسینگ های دهانی می تواند برای دندان های شما خطرناک باشند. پیرسینگ های دهان و دندان می توانند در هر نقطه ای داخل یا اطراف دهان باشند. پیرسینگ های زبان، پیرسینگ های لب و پیرسینگ های گونه پیرسینگ های دهان تلقی می شوند. در یک دوره ای در طول زندگی شما شاید یک انتخاب خوب به نظر برسند، اما اگر پیرسینگ دهانی دهان شما منجر به از دست رفتن دندان شود، احتمالاً از انجام آن پشیمان خواهید شد. در این مقاله می خواهیم به شما در درک برخی از عواقب احتمالی پیرسینگ های دهان و نحوه تأثیر آنها روی دندان های شما کمک کنیم.
خطر پیرسینگ برای دندان و ایمپلنت دندانی
چرا دندانپزشک ها موافق پیرسینگ های دهانی نیستند؟
تعداد گزینه های مد که سلامت دهان و دندان ها را تاثیر قرار دهند چندان زیاد نیستند. واقعیت تأسف آوری که وجود دارد این است که پیرسینگ های لب و زبان خطرات جدی برای دندان ها و بافت های دهانی بوجود می آورند. هر کس به فکر دریافت یکی از آنها است باید از خطرات آگاه باشد.
بزرگترین خطرات پیرسینگ های لب و زبان
تمام پیرسینگ ها- حتی پیرسینگ های فوق العاده رایج- با خطرات خاصی همراه هستند. آنها می توانند عفونی شوند یا ممکن است یک آلرژی ناشناخته به فلز را در خود کشف کنید. این خطرات در مورد همه پیرسینگ های دهان و دندان وجود دارند، اما آنها تنها خطرات هم نیستند.
ور رفتن با پیرسینگ ها می تواند آسیب دائمی ایجاد کند.
بی قراری کردن و ور رفتن با یک تکه غذا گیر کرده بین دندان هایتان شاید چندان دشوار نباشد، اما حداقل این است که زبان زدن به آن باعث لب پر شدن یا ترک خوردن دندان ها، آسیب به مواد پرکننده دندان، یا خطر آسیب به بافت نرم در زبان، لثه ها یا لب ها نخواهد شد. ور رفتن و بی قراری کردن با پیرسینگ به راحتی می تواند منجر به هر یک از این نتایج شود، که برای هر کسی که به فکر دریافت حلقه های لب یا زبان است باید مورد توجه جدی قرار بگیرد.
خطر آسیب عصبی و تحلیل لثه ها
پیرسینگ زبان اگر به درستی قرار نگرفته باشد، می تواند موجب آسیب موقت یا دائمی به عصب شود، که می تواند شامل علائمی مانند بی حسی، مشکل در حرف زدن و جویدن باشد و حتی می تواند حس چشایی را نیز تحت تأثیر قرار دهد. در عین حال، بافت لثه می تواند از طریق سایش دائمی با پیرسینگ، از بین برود و باعث شود ریشه های دندان ها در معرض محیط دهان قرار بگیرد و آسیب پذیر شوند.
خطر پیرسینگ برای دندان و ایمپلنت دندانی
مطالب بیشتر در مورد عفونت های ناشی از پیرسینگ
هنگامی که خطر عادی ابتلا به عفونتی که هر گونه پیرسینگ دارد را با مقدار و تنوع باکتری هایی که داخل دهان انسان زندگی می کنند ترکیب کنید، سالم نگه داشتن پیرسینگ های دهان بسیار دشوارتر از پیرسینگ گوش است. علائم پیرسینگ عفونی شامل درد، تورم و التهاب، و همچنین لرز، یا تب است. عادات خوب بهداشت دهان و دندان برای به حداقل رساندن خطر ابتلا به عفونت ضروری است.
حداقل تا بعد از برداشتن بریس ها صبر کنید.
خطرات همراه با پیرسینگ ها آنقدر جدی هستند که ما دریافت آنها را توصیه نمی کنیم، اما استفاده از آنها همراه با بریس ها چند برابر بدتر است. پیرسینگ به راحتی می تواند به ابزارهای ارتودنسی گیر کند، و قبل از اینکه شما از آن اطلاع داشته باشید به محل اطراف پیرسینگ یا به ابزار ارتودنسی آسیب جدی وارد کند. بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی قرار دارند برای دریافت پیرسینگ قطعاً باید تا روز برداشته شدن بریس خود صبر کنند (هرچند ما هنوز هم توصیه می کنیم حتی بعداً نیز از دریافت آنها اجتناب کنید).
مراقبت و نگهداری از پیرسینگ ها
این وظیفه ما نیست که بیماران را از انجام پیرسینگ ناحیه دهان منع کنیم. تنها کاری که ما می توانیم انجام دهیم این است که تمام اطلاعاتی که برای گرفتن یک تصمیم آگاهانه لازم دارید، را در اختیار شما قرار دهیم. برای افرادی که احساس می کنند خطرات پیرسینگ های ناحیه دهان از مزایای آنها بیشتر نخواهند بود، مراقبت مناسب از پیرسینگ ها نکته کلیدی است.
خطر پیرسینگ برای دندان و ایمپلنت دندانی
پیرسینگ های دهان و خطر از دست رفتن دندان ها
پیرسینگ های دهان می توانند بافت لثه را تحریک کنند. اگر لثه های شما قرمز یا ملتهب شوند، داخل دهان خود درد و ناراحتی خواهید داشت. پیرسینگ های دهان می توانند باعث به خطر افتادن مینای روی دندان های شما نیز شوند. مینای دندان های ما، که پوشش بیرونی براق دندان ها است، اولین خط دفاع در برابر پوسیدگی دندان است. اگر پیرسینگ دهان شما باعث خراشیده و لب پر شدن یا ترک خوردن مینای دندان شما شود، احتمالاً حساسیت و پوسیدگی دندان را تجربه خواهید کرد. اگر پوسیدگی دندان بدون کنترل باقی بماند، حفره می تواند شکل بگیرد. اگر حفره به قسمت داخلی دندان نفوذ کند، ممکن است دندان خود را از دست بدهید. اگر انتخاب کنید که یک پیرسینگ دهان داشته باشید، دندان های شما ممکن است در معرض خطر قرار بگیرند. جواهر داخل دهان شما می تواند به کار دندانپزشکی موجود آسیب برساند. بیمارانی داشته ایم که به علت پیرسینگ های دهان پر شدگی دندان آنها خارج شده است، روکش دندان آنها جابجا شده است، و به بریس های آنها آسیب وارد شده است. اگر دندان های شما آسیب دیده باشند، این خطر وجود دارد که دندان شما قابل ترمیم شدن نباشد، و ممکن است لازم باشد کشیده شود.
آیا پیرسینگ های دهان می توانند به ایمپلنت های دندانی آسیب وارد کنند؟
گرچه هر روز این سوال مطرح نمی شود، اما گاهی اوقات برخی از بیماران به ما مراجعه می کنند که می خواهند بدانند آیا آن داشتن پیرسینگ دهان با داشتن ایمپلنت های دندانی تناقض دارد یا خیر. گرچه انجام بی خطر این کار غیر ممکن نیست، اما مطمئناً دلایل بسیار بزرگی وجود دارند که ما شما را تشویق می کنیم از انجام پیرسینگ و دریافت حلقه زبان اجتناب کنید و به جای آن، همه تمرکز خود را روی تلاش برای محافظت از سلامت دهان خود بگذارید، تا ایمپلنت های شما سالم باقی بمانند!
آسیب به لثه ها مساوی است با آسیب به ایمپلنت های دندانی
شما می دانید که سالم و ایمن نگه داشتن لثه ها بخش مهمی از موفقیت ایمپلنت های دندانی است. هنگامی که لثه های شما تحریک یا بیمار می شوند، یا آسیب می بینند، مشکل می تواند منجر به بروز التهابی شود که پست های ایمپلنت دندانی شما را در معرض خطر شکست قرار می دهد. گرچه به راحتی می توان آن را نادیده گرفت، اما پیرسینگ های دهان مانند حلقه های زبان می توانند بافت لثه را تحریک کنند، به آن آسیب وارد کنند و به علت سایش مداوم روی بافت لثه باعث فرسایش آن شوند. این یکی از دلایلی است که چرا پرهیز از پیرسینگ دهان ممکن است به نفع شما باشد.
پیرسینگ های دهان می توانند به پروتز مصنوعی نیز آسیب برسانند.
یک پیرسینگ دهانی می تواند به ترمیم های شما نیز آسیب وارد کند. این بویژه در صورتی صحت دارد که شما فلز را انتخاب کنید، زیرا آنقدر سفت است که با تماس طولانی یا ضربه ناگهانی باعث شکستن دندان های طبیعی، روکش های دندانی، و غیره می شود. برای محافظت از دندان ها، ترمیم ها و ایمپلنت های دندانی، گذشتن از پیرسینگ ها اغلب عاقلانه ترین تصمیم ممکن است.
اولویت اصلی ما سلامت دهان شما است
مراقب باشید پیرسینگ های دهان چگونه روی دندان های شما تاثیر می گذارند. لطفاً در نظر بگیرید اگر بخواهید یک پیرسینگ دهانی انتخاب کنید، چه اتفاقی می تواند برای دندان های شما رخ دهد. ما برای سلامت مادام العمر دندان های شما به شما کمک می کنیم، به همین دلیل ما از طرفداران انجام پیرسینگ های دهان نیستیم. مطمئنا ما از طرفداران بزرگ بیماران خود هستیم، و اگر شما در مورد چگونگی تأثیر پیرسینگ های دهانی روی سلامت دهان و دندان ها نیاز به اطلاعات بیشتری داشته باشید، خیلی راحت با ما تماس بگیرید یا به صورت حضوری مراجعه کنید.
تبخال چیست؟
/0 نظرها/در مقالات عمومی دندانپزشکی, مقالات مشکلات دهان و دندان /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
تبخال چیست؟
تبخال ها تاول های کوچک پر از مایع هستند که روی لب ها یا اطراف دهان بوجود می آیند و گرچه بسیار مسری هستند اما مشکل نگران کننده ای نیستند. آنها توسط ویروس هرپس سیمپلکس ایجاد می شوند و معمولاً بدون درمان ظرف مدت 7 تا 10 روز از برطرف می شوند.
زمانی که برای نخستین مرتبه به ویروس هرپس سیمپلکس آلوده می شوید، ممکن است هیچ علامتی نداشته باشید. نخستین بروز علائم تبخال ممکن است مدتی بعد اتفاق بیفتد.
تبخال معمولاً با احساس گزگز، خارش یا سوزش در اطراف دهان آغاز می شود. سپس زخم های کوچک پر از مایع، معمولاً در حاشیه های لب پایین ظاهر می شوند. اگر تبخال دارید، می توانید مستقیماً از داروخانه مشاوره و درمان دریافت کنید.
تبخال ها معمولاً جدی نیستند و می توانند توسط داروساز درمان شوند. داروساز ممکن است توصیه کند در صورت نیاز با پزشک عمومی خود تماس بگیرید.
اگر قبلاً بروز تبخال داشته اید، در صورت بازگشت آنها، احتمالاً خواهید دانست آنها چه هستند.
تنها در صورتی که مطمئن نیستید علائمی که دارید مربوط به تبخال است، یا اینکه آیا تبخال شدید است و به مناطقی بیشتر از لب گسترش می یابد، باید به داروساز مراجعه کنید. اگر تبخال بعد از 7 تا 10 روز بهبود نیافت به داروساز مراجعه کنید.
تبخال دهانی
علت بروز تبخال چیست؟
ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1
تبخال ها معمولاً توسط ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1 (HSV 1) ایجاد می شوند. این ویروس بسیار مسری است و می تواند به راحتی از طریق تماس مستقیم و نزدیک از فردی به فرد دیگر منتقل شود. در اکثر موارد، ویروس در اوایل دوران کودکی منتقل می شود – برای مثال، زمانی که کودکی توسط یکی از اعضای خانواده یا دوستان که تبخال دارند بوسیده می شود. پس از آلوده شدن به ویروس HSV-1، ویروس هرگز از بین نمی رود.
از پوست عبور می کند و به سمت اعصاب حرکت می کند، و در گروهی از سلول های عصبی صورت به نام گانگلیون سه قلو به صورت غیر فعال (خفته) باقی می ماند. با این حال، هر چند وقت یک مرتبه ویروس می تواند توسط محرک های خاصی فعال شود و و از طریق اعصاب به لب ها می رود، جایی که منجر به بروز تبخال شود و پس از بهبودی، ویروس دوباره در بدن شما به خواب می رود. آنچه باعث ایجاد تبخال در یک فرد می شود ممکن است باعث شیوع در فرد دیگر نشود. برخی از افراد مبتلا به HSV 1 هرگز دچار تبخال نمی شوند.
محرک های عامل بروز تبخال در افراد مختلف متفاوت هستند. عواملی که تصور می شود می توانند باعث بروز تبخال شوند عبارتند از:
با این حال، در بسیاری از موارد هیچ محرک آشکاری برای بروز بیماری وجود ندارد. در برخی از افراد تبخال تقریباً دو یا سه مرتبه در سال به طور مکرر عود می کند، در حالی که در برخی دیگر یک تبخال وجود دارد و هرگز دیگر آن را تجربه نمی کنند. برخی از افراد اصلاً به تبخال مبتلا نمی شوند زیرا ویروس هرگز فعال نمی شود.
ویروس هرپس سیمپلکس نوع 2
گاهی اوقات، تبخال می تواند توسط ویروس هرپس سیمپلکس نوع 2 (HSV 2) ایجاد شود.
این می تواند پس از رابطه جنسی دهانی با مرد یا زن مبتلا به تبخال تناسلی که معمولاً توسط HSV-2 ایجاد می شود، رخ دهد. در تبخال تناسلی، تاول های دردناکی روی اندام تناسلی و نواحی اطراف آن ایجاد می شود.
علائم تبخال
هنگامی که برای نخستین بار به ویروس هرپس سیمپلکس (عفونت اولیه) آلوده می شوید، معمولاً هیچ علامتی نخواهید داشت. عود تبخال ممکن است مدتی بعد اتفاق بیفتد و بارها تکرار شود (عفونت مکرر). با این حال، اگر عفونت اولیه علائم ایجاد کند، ممکن است کاملاً شدید باشند.
تبخال دهانی
عفونت اولیه ویروس هرپس سیمپلکس
در کودکان
علائم عفونت اولیه به احتمال زیاد در کودکان کمتر از پنج سال بروز می یابد. علائم عبارتند از:
ژنژیووستوماتیت هرپس سیمپلکس معمولاً کودکان خردسال را تحت تأثیر قرار می دهد، اما افراد بزرگسال نیز می توانند به آن مبتلا شوند. این می تواند 7 تا 14 روز طول بکشد و بهبود زخم ها تا سه هفته ادامه داشته باشد. با این حال، ژنژیووستوماتیت معمولاً پس از عفونت اولیه دوباره بروز پیدا نمی کند.
در افراد بزرگسال
ویروس های هرپس سیمپلکس اولیه در افراد بزرگسال نادر هستند و اغلب در افراد بزرگسالی که به این ویروس آلوده هستند، معمولاً از 35 سالگی به بعد دیگر شاهد عود آن نخواهیم بود، اما در صورت بروز هم علائم شبیه علائمی بوجود می آورند که کودکان آنها را تجربه می کنند.
معمولاً گلو درد با یا بدون تورم غدد وجود خواهد داشت. همچنین ممکن است بوی بد دهان (هالیتوزیس) و زخم های دردناک داخل و اطراف دهان وجود داشته باشند. اینها می توانند به زخم هایی با مرکز خاکستری یا زرد تبدیل شوند.
اگر ویروس هرپس سیمپلکس را در سنین پایین تجربه کنید، ممکن است در سنین بالاتر به صورت دوره ای بروز یابد و باعث حملات مکرر تبخال شود. پس از عفونت اولیه، علائم معمولاً تنها به خود تبخال کاهش می یابند.
تبخال دهانی
عفونت های مکرر (تبخال)
عفونت های مکرر یا تکرار شونده معمولاً مدت زمان کمتری طول می کشند و نسبت به عفونت اولیه شدت آنها کمتر است. تنها علامت آن بروز تبخال است، گرچه ممکن است غدد متورم نیز داشته باشید.
اولین علامت تبخال معمولاً احساس سوزن سوزن شدن یا گزگز، سوزش یا خارش روی لب یا اطراف دهان است که حدود 24 ساعت قبل از ایجاد تبخال آغاز می شود. سپس زخم های کوچک پر از مایع، معمولاً در حاشیه های لب پایین ایجاد می شوند. با تشکیل تاول ها، ناحیه قرمز، متورم و دردناک می شود. طی 2 تا 3 روز، تاول ها پاره می شوند و مایعی که شفاف یا کمی زرد است ترشح می شود. حدود 4 تا 5 روز پس از ظاهر شدن تبخال، سطح آن پوسته پوسته می شود.
ممکن است هنگام بهبودی ترک بخورد یا خونریزی داشته باشد. سپس دلمه می افتد و پوستی نمایان می شود که ممکن است به مدت چند روز، کمی بیشتر از حد معمول صورتی یا قرمز باشد. معمولاً یک تا دو هفته طول می کشد تا تبخال به طور کامل بهبود یابد.
اگر عفونت های مکرر دارید، ممکن است هر بار در همان مکان دچار تبخال شوید. ممکن است اندازه آنها بزرگ شود و باعث تحریک و بروز درد شوند. در ابتدا، ممکن است قبل از ایجاد پوسته یا پوسته پوسته شدن در عرض 48 ساعت پس از احساس سوزن سوزن اولیه، ترشح کنند.
اگر تبخال ها بسیار آزار دهنده باشند، می توان با مصرف منظم و روزانه قرص ضد ویروسی که آسیکلوویر نامیده می شود، به مدت چند ماه، آن را سرکوب کرد. این معمولاً صرفاً در صورتی توصیه می شود که تبخال موجب بروز مشکلات زیادی شود، و ممکن است پس از قطع درمان دوباره عود کند.
اکثر تبخال ها بدون درمان ظرف مدت 7 تا 10 روز ناپدید می شوند و معمولاً بدون ایجاد اسکار بهبود می یابند.
اگر عفونت های مکرر دارید، ممکن است هر بار در همان مکان دچار تبخال شوید. ممکن است اندازه آنها بزرگ شود و باعث تحریک و بروز درد شوند. در ابتدا، ممکن است قبل از ایجاد پوسته یا پوسته پوسته شدن در عرض 48 ساعت پس از احساس سوزن سوزن اولیه، ترشح کنند.
اگر تبخال ها بسیار آزار دهنده باشند، می توان با مصرف منظم و روزانه قرص ضد ویروسی که آسیکلوویر نامیده می شود، به مدت چند ماه، آن را سرکوب کرد. این معمولاً صرفاً در صورتی توصیه می شود که تبخال موجب بروز مشکلات زیادی شود، و ممکن است پس از قطع درمان دوباره عود کند.
اکثر تبخال ها بدون درمان ظرف مدت 7 تا 10 روز ناپدید می شوند و معمولاً بدون ایجاد اسکار بهبود می یابند.
میزان شیوع تبخال
تبخال گسترده است. بیش از نیمی از مردم ایالات متحده به ویروسی آلوده شده اند که باعث تبخال می شود، گرچه بسیاری از افراد هرگز به تبخال مبتلا نمی شوند یا هیچ علامتی از بروز آن ندارند اما حدود 20 تا 40 درصد افراد، به این ویروس آلوده می شوند.
تبخال دهانی
افراد چند وقت یک مرتبه دچار تبخال می شوند؟
تبخال می تواند چندین مرتبه در سال، یا تنها یک یا دو مرتبه در طول کل زندگی شما ایجاد شود. دفعات شیوع تبخال در افراد مختلف متفاوت است.
عوارض تبخال
تبخال ها معمولاً خفیف هستند، اما در موارد نادر ممکن است موجب بروز عوارض دیگری نیز شوند. افرادی که سیستم ایمنی ضعیف ناشی از بیماری یا درمان هایی مانند شیمی درمانی دارند، بویژه در معرض خطر عوارض هستند.
اگر نوشیدن مایعات دردناک شود، گاهی اوقات کم آبی (دهیدراته شدن بدن) اتفاق می افتد. کودکان خردسال بویژه در معرض خطر کم آبی قرار دارند.
ویروس هرپس سیمپلکس علاوه بر این می تواند به سایر قسمت های بدن نیز سرایت کند. نمونه هایی از زمانی که ممکن است این اتفاق رخ دهد عبارتند از:
در موارد بسیار نادر، آنسفالیت، وضعیتی که در آن مغز ملتهب و متورم می شود، می تواند ناشی از انتشار ویروس تبخال به مغز باشد. می توان آن را با تزریق داخل وریدی داروهای ضد ویروسی مانند آسیکلوویر درمان کرد.
در برخی گروه های خاص، تبخال می تواند منجر به بروز عوارض جدی شود. گروه های زیر در صورت ابتلا به تبخال باید فوراً تحت درمان پزشکی قرار گیرند:
پیشگیری از عفونت تبخال
پیشگیری از عفونت با ویروس هرپس سیمپلکس یا جلوگیری از عود تبخال امکان پذیر نیست، اما می توانید اقداماتی را برای به حداقل رساندن گسترش عفونت انجام دهید.
تبخال ها در زمانی که می ترکند (پاره می شوند) در مسری ترین حالت خود قرار دارند، اما تا زمانی که بهبود کامل پیدا نکنند، مسری باقی می مانند. تا زمانی که تبخال شما به طور کامل بهبود نیافته و ناپدید نشده است، از تماس نزدیک با دیگران خودداری کنید.
با این حال، اگر شما یا فرزندتان تبخال دارید، نیازی به مرخصی گرفتن از محل کار یا غیبت از مدرسه نیست.
با دنبال کردن توصیه های زیر می توانید کمک کنید خطر انتشار ویروس تبخال و بروز مجدد تبخال به حداقل برسد:
تبخال دهانی
درمان تبخال
تبخال ها معمولاً بدون درمان ظرف مدت 7 تا 10 روز به صورت خود به خود از بین می رود. با این حال، قرص ها یا پمادهای ضد ویروس بدون نسخه مانند آسیکلوویر یا پنسیکلوویر در داروخانه ها در دسترس هستند که اگر به درستی استفاده شوند، می توانند به کاهش علائم و تسریع زمان بهبودی کمک کنند.
برای مؤثر بودن این درمان ها، باید به محض ظاهر شدن نخستین علائم تبخال– زمانی که احساس گزگز، خارش یا سوزش در اطراف دهان خود دارید، زمانی که ویروس هرپس سیمپلکس در حال گسترش و تکثیر است، اعمال شوند. بعید است استفاده از پماد ضد ویروس بعد از این دوره اولیه تأثیر زیادی داشته باشد.
اگر دچار تبخال شدید، توصیه های کلی که باید رعایت کنید عبارتند از:
اگر به طور مکرر تبخال شما عود می کند، به محض احساس گزگز که نشان می دهد تبخال در حال ایجاد شدن است، داروهای ضد ویروس استفاده کنید. شما باید پماد را تا پنج مرتبه در روز و به مدت چهار تا پنج روز استفاده کنید.
پمادهای ضد ویروس تنها می‌توانند به بهبود تبخال فعلی شما کمک کنند. اما با استفاده از آنها نمی توانید برای همیشه از شر ویروس هرپس سیمپلکس خلاص شوید یا از بروز مجدد تبخال در آینده جلوگیریی کنید.
قرص های ضد ویروس معمولاً در درمان تبخال مؤثرتر از پمادها هستند، اما اغلب صرفاً برای موارد شدیدتر تجویز می شوند.
پَچ های ضد تبخال
پَچ های تبخال حاوی ژل خاصی به نام هیدروکلوئید نیز موجود هستند که برای درمان زخم های پوستی مؤثر هستند و در طول دوره ای که تبخال در حال بهبود است روی آن قرار می گیرد تا آن را پنهان کند.
درمان های غیر ضد ویروسی
چندین پماد غیر ضد ویروسی نیز بدون نیاز به نسخه از داروخانه ها قابل تهیه هستند. این پمادها به صورت خاص برای درمان تبخال طراحی نشده اند و به بهبود سریع تر آنها کمکی نخواهند کرد، اما ممکن است به کاهش هر گونه درد یا تحریکی کمک کنند. از داروساز خود بخواهید که یک درمان مناسب را به شما توصیه کند.
درد را می توان با مسکن هایی مانند ایبوپروفن یا پاراستامول نیز درمان کرد- هر دو به شکل مایع برای کودکان خردسال در دسترس هستند.
با این حال، اگر آسم یا زخم معده دارید یا در گذشته به آنها مبتلا بوده اید، ایبوپروفن مصرف نکنید.
به کودکان زیر 16 سال نباید آسپرین داده شود.
اگر تبخال دارید و باردار هستید با داروساز صحبت کنید.
درمان عوارض تبخال
اگر تبخال شما بویژه شدید است یا سیستم ایمنی بدن شما آسیب دیده است- برای مثال، اگر HIV دارید یا تحت درمان شیمی درمانی هستید- ممکن است در معرض خطر ابتلا به عوارض جدی باشید.
به عنوان مثال، خطر ابتلا به آنسفالیت یا گسترش عفونت به سایر قسمت های بدن، مانند چشم ها، افزایش می یابد.
اگر در معرض خطر هستید با پزشک عمومی خود صحبت کنید. آنها ممکن است قرص های ضد ویروس تجویز کنند و شما را برای درمان تخصصی ارجاع دهند.
نوع درمان توصیه شده به وخامت علائم تبخال و عارضه ای که باعث ایجاد مشکل شده است بستگی دارد.
به عنوان مثال، اگر شما دچار کراتوکونژونکتیویت هرپتیک- نوعی عفونت ثانویه چشم- شده اید، ممکن است نیاز باشد به متخصص چشم پزشک مراجعه کنید.
تبخال دهانی
ژنژیووستوماتیت
اگر شما یا فرزندتان در نتیجه عفونت اولیه هرپس سیمپلکس دچار تورم و درد لثه ها (ژنژیووستوماتیت) شدید، به داروساز مراجعه کنید. آنها می توانند برای کمک به کاهش علائم درمان هایی را شما پیشنهاد دهند.
اگر عفونت دردناک است، ممکن است داروساز شما استفاده از داروی ساختنی حاوی بنزیدامین را پیشنهاد دهد، که به صورت دهانشویه یا اسپری دهانی موجود است، تا به تسکین درد در دهان یا گلو کمک کند.
مسواک زدن دندان ها نیز ممکن است به دلیل تورم لثه ها دردناک باشد. ممکن است داروساز شما استفاده از دهانشویه ضد عفونی کننده را پیشنهاد دهد. این به جلوگیری از عفونت های ثانویه کمک می کند و همچنین اگر نتوانید دندان های خود را به طور موثر مسواک بزنید، تجمع پلاک را کنترل خواهد کرد.
مانند درمان تبخال، هر گونه درد یا تب را می توان با استفاده از ایبوپروفن یا پاراستامول درمان کرد.
در موارد نادر ژنژیووستوماتیت، ممکن است لب های شما در برخی نقاط به هم بچسبند. استفاده از کرم های محافظ لب موجود در داروخانه ها به جلوگیری از این امر کمک خواهد کرد.
کم آبی بدن
اگر شما یا فرزندتان به ژنژیووستوماتیت مبتلا هستید، نوشیدن مقدار زیاد مایعات برای جلوگیری از کم آبی (دهیدراته شدن) بدن مهم است. کودکان خردسال بویژه در معرض خطر هستند زیرا ممکن است به دلیل درد در دهان خود از خوردن یا نوشیدن اجتناب کنند.
مهم است که مراقب علائم کم آبی بدن باشید، از جمله:
اکثر موارد ژنژیووستوماتیت در عرض 7 تا 14 روز بهبود می یابند، گرچه ممکن است بهبود کامل زخم ها تا سه هفته طول بکشد.
درمان تخصصی
اگر شما یا فرزندتان بعد از دو هفته همچنان علائم ژنژیووستوماتیت را دارید یا عفونت شدید است، ممکن است داروساز به شما توصیه کند که با پزشک عمومی خود تماس بگیرید، که ممکن است او نیز شما را برای درمان تخصصی ارجاع دهد.
اگر باردار هستید یا سیستم ایمنی ضعیفی دارید، ممکن است مراجعه به متخصص برای ژنژیووستوماتیت نیاز باشد.
اگر نوزاد تازه متولد شده ای دارید که به ژنژیووستوماتیت مبتلا شده است، او را نزد پزشک عمومی ببرید، زیرا ممکن است برای درمان تخصصی نیاز به ارجاع داشته باشد.