بخش تخصصی جراحی درمانی با لیزر

مشکلات و بیماریهای لثه از جمله مشکلات شایع محسوب می‌شوند که نیاز به درمان دارند. روشهای متنوعی برای درمان این عارضه مورد استفاده قرار می‌گیرند. لیزر یکی از مدرنترین روشها در راستای درمان بیماریهای لثه می‌باشد که در مقایسه با دیگر روشها مزیتهایی از قبیل هزینۀ کمتر، غیر تهاجمی بودن، سهولت بیشتر و عوارض و مراقبتهای بعدی کمتر دارد، و از همه مهمتر بدون برش و خونریزی بودن آن است. مطالعات بسیاری حاکی از آن است که لیزر نیز در مقایسه با دیگر گزینه‌های درمانی، نتایجی مشابه داشته‌ است. البته هر نوع لیزر دارای طول موج و سطح قدرت متفاوتی می‌باشد که می‌تواند بدون خطر برای درمان بیماریهای لثه مورد استفاده قرار گیرد که البته انتخاب نوع مناسب آن متناسب با هر مشکلی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

مقالات تخصصی جراحی درمانی با لیزر

مزایای آلوئه ورا برای سلامت لثه ها

در این نوشته می خوانید:

آلوئه ورا دارای خواص ضد التهاب و ضد باکتری است. این گیاه همچنین سرشار از آنتی اکسیدان ها است. به همین دلیل، برخی از افراد از آلوئه ورا برای درمان و تسکین التهاب مربوط به بیماری لثه و دیگر مشکلات دهانی استفاده می کنند.

التهاب بخشی از پاسخ سیستم ایمنی طبیعی بدن شما است، اما می تواند منجر به بروز درد، تورم، و ناراحتی شود.

مایع زرد رنگی که از برگ های برش خورده یک گیاه آلوئه تراوش می کند حاوی ترکیبات شیمیایی است که می تواند درد را تسکین دهد. علاوه بر این، این گیاه حاوی شش ماده ضد عفونی کننده است که به مهار رشد قارچ، باکتری، و ویروس کمک می کنند.

آلوئه ورا همچنین حاوی آنتی اکسیدان های قدرتمندی است که با رادیکال های آزادی که باعث آسیب به سلول می شوند، مبارزه می کنند. این صفات آلوئه ورا ممکن است به شرایط زیر کمک کنند:

  • ژنژیویت
  • عفونت لثه یا پریودنتیت
  • تحریکات دیگر داخل دهان

بیایید نگاهی دقیق تر بیندازیم.

 آلوئه ورا برای سلامت لثه

آلوئه ورا برای سلامت لثه

ژنژیویت

ژنزیویت نوعی بیماری لثه است که در آن، پلاک روی دندان ها انباشته می شود. پلاک یک فیلم چسبناک است که به صورت طبیعی تشکیل می شود. اما مقدار بیش از حد آن می تواند باعث التهاب بافت لثه، و در نتیجه منجر به درد و خونریزی لثه ها شود.

درمان به طور معمول شامل پاکسازی های تخصصی دندان ها برای از بین بردن پلاک است. بهداشت صحیح دهان و دندان نیز می تواند التهاب را کاهش دهد. علاوه بر این، تحقیقات نشان می دهند که آلوئه ورا ممکن است بهبودی را ارتقاء دهد.

در یک مطالعه در سال 2013، 45 نفر مبتلا به ژنژیویت به سه گروه 15 نفری تقسیم شدند. یک گروه، به مدت سه ماه، دو مرتبه در روز دهانشویه آلوئه ورا استفاده کرد. گروه دوم فقط با تحت درمان جرمگیری قرار گرفت. درمان برای گروه سوم شامل ترکیبی از دهانشویه آلوئه ورا و جرمگیری بود. هر سه روش باعث کاهش التهاب لثه در شرکت کنندگان شدند. با این حال، گروهی که تحت درمان جرمگیری و دهانشویه آلوئه ورا قرار گرفته بود بیشترین کاهش التهاب را داشت. این یافته ها حاکی از آن است که آلوئه ورا ممکن است روند بهبودی ژنژیویت را تسریع کند.

بیماری پریودنتیت

ژنژیویت اگر بدون درمان باقی بماند می تواند پیشرفت کند و به بیماری پریودنتیت تبدیل شود. این شکل جدی از بیماری لثه، دندان های حمایت کننده از استخوان را از بین می برد.

علائم شبیه ژنژیویت هستند، اما همچنین شامل موارد زیر است:

  • ایجاد فواصل جدید بین دندان ها
  • بوی بد دهان
  • لق شدن دندان ها
  • تحلیل لثه ها

درمان ها از روش های غیر جراحی مانند جرمگیری و تسطیح سطح ریشه گرفته تا روش های جراحی مانند پیوند استخوان متغیر هستند.

وجود باکتری ها در بیماری پریودنتیت همان چیزی است که باعث ایجاد یک واکنش التهابی، و منجر به درد و تورم لثه ها می شود.

یک مطالعه در سال 2011 که به ارزیابی تأثیرات ژل آلوئه ورا در پاکت های پریودنتال پرداخت، نشان داد که این ژل به دلیل خواص ضد باکتریایی و ضد التهابی خود می تواند این علائم را بهبود دهد. شرکت کنندگان شامل 15 فرد بزرگسال مبتلا به بیماری پریودنتیت بودند. این مطالعه به مقایسه نتیجه درمان این بیماری با جرمگیری و تسطیح سطح ریشه و قرار دادن ژل آلوئه ورا در پاکت های پریودنتال در مقابل درمان این بیماری تنها با جرمگیری و تسطیح سطح ریشه پرداخت. پس از یک ماه و سه ماه، مکان های مختلف مورد آزمایش قرار گرفتند. محققان دریافتند که استفاده از ژل آلوئه ورا همراه با جرمگیری و تسطیح سطح ریشه نتایجی بهتر از جرمگیری و تسطیح سطح ریشه به تنهایی دارد.

 آلوئه ورا برای سلامت لثه

آلوئه ورا برای سلامت لثه

دیگر تحریکات دهان

آلوئه ورا به دلیل خواص درمانی که دارد، ممکن است به محافظت از دهان در برابر سایر مشکلات مربوط به دهان یا بهبود آنها کمک کند. از جمله آفت، تبخال، و لیکن پلان.

استفاده از ژل، به دلیل توانایی آن در کنترل باکتری های داخل دهان، ممکن است عفونت های باکتریایی ناشی از ایمپلنت دندان را کاهش دهد.

نحوه استفاده از ژل آلوئه ورا برای مراقبت از دهان

افزودن آلوئه ورا به روتین بهداشتی دهان و دندان شما یک فرایند آسان است. آلوئه ورا ماده تشکیل دهنده برخی از محصولات دهانی مانند خمیر دندان ها و دهانشویه ها است. برای جلوگیری بیماری لثه ناشی از التهاب یا باکتری ها یا درمان آن، از این محصولات به طور منظم استفاده کنید. نوشیدن آب آلوئه ورا روش دیگری است که می توانید آلوئه را در روتین مراقبت های دندانی خود بگنجانید.

مشکلات و خطرات

گرچه آلوئه ورا فواید خود را دارد، اما برای همه افراد مناسب نیست. اگر دیابت دارید، قبل از استفاده از آن، ابتدا با پزشک خود صحبت کنید. اگر برای کنترل قند خون خود دارو مصرف می کنید، آلوئه ورا ممکن است قند خون شما را تا میزان خطرناکی کاهش دهد.

همچنین، اگر به آلوئه ورا حساسیت یا آلرژی دارید، مصرف خوراکی ژل یا آب آن می تواند باعث گرفتگی عضلات یا اسهال شود.

اگر باردار هستید، یا بچه شیر می دهید، یا فکر می کنید ممکن است باردار باشید، قبل از استفاده از آلوئه ورا ابتدا با پزشک صحبت کنید.

 آلوئه ورا برای سلامت لثه

آلوئه ورا برای سلامت لثه

اطلاعات بیشتر در مورد گیاه آلوئه ورا

استفاده دارویی از ژل شفاف و آب زرد گیاه آلوئه ورا به هزاران سال پیش برمی گردد. به دلیل خواص شفابخش متعدد آن، به عنوان “گیاه جاودانگی” شناخته می شود.

آلوئه ورا هنگامی که به صورت موضعی اعمال می شود، می تواند:

  • سوختگی ها و سرما زدگی ها را تسکین دهد.
  • شرایط پوستی مانند پسوریازیس را درمان کنید.

آلوئه ورا هنگامی که به صورت خوراکی دریافت می شود، به برخی از افراد کمک می کند تا مشکلات روده آنها تسکین پیدا کنند.

گرچه شواهد علمی زیادی برای حمایت از استفاده از آلوئه ورا برای سلامت دهان و دندان وجود ندارد، اما شواهد حکایتی نشان می دهند که ممکن است برای مراقبت از دندان و لثه مفید باشد.

سخن پایانی

آلوئه ورا دارای خواص قدرتمندی است. این ماده به عنوان یک ماده ضد باکتری و ضد التهاب عمل می کند.

بر اساس تحقیقات محدود، این ممکن است یک درمان مؤثر برای بیماری لثه و دیگر مشکلات دهانی باشد. برای حمایت کامل از استفاده از آلوئه ورا در دندانپزشکی، مطالعات دراز مدت بیشتری لازم است.

گرچه آلوئه ورا نتایج امیدوار کننده ای را نشان می دهد، اما قبل از استفاده از آن به عنوان بخشی از روتین مراقبت های دندانی، با یک دندانپزشک صحبت کنید.

پروبیوتیک های خوراکی: بهترین مکمل ها برای سلامت دهان

در این نوشته می خوانید:

پروبیوتیک های خوراکی دسته ای از باکتری ها هستند که برای سلامت دهان و دندان های شما مفید هستند. این باکتری ها از قبل داخل دهان شما وجود دارند و به حفظ تعادل سالم و سطح pH میکروبیوم دهان شما کمک می کنند.

گاهی اوقات، این تعادل می تواند به هم بریزد و تعداد باکتری های بد می تواند از تعداد باکتری های خوب بیشتر شود. این می تواند منجر به بروز مشکلاتی مانند پوسیدگی و پریودنتیت شود.

مصرف مکمل های پروبیوتیک خوراکی می تواند به مبارزه با بوی بد دهان، بیماری لثه و پوسیدگی کمک کند و میکروبیوم دهانی شما را به یک تعادل سالم بازگرداند. در این مقاله، ما در مورد رابطه بین پروبیوتیک ها برای مراقبت از دهان و سلامت دهان و دندان بیشتر صحبت خواهیم کرد.

پروبیوتیک خوراکی چیست؟

پروبیوتیک های خوراکی، که به آنها پروبیوتیک های دندانی نیز گفته می شود، دسته ای از باکتری ها هستند که سلامت دهان و دندان ها را بهبود می دهند و از دهان سالم نیز پشتیبانی می کنند. این پروبیوتیک ها رشد باکتری های خوب را افزایش می دهند. آنها همچنین به توقف رشد باکتری های بد کمک می کنند.

بسیاری از افراد در کشورهای مختلف به مراقبت مناسب دهان و دندان دسترسی ندارند، زیرا مراقبت های دندانپزشکی از مراقبت های بهداشتی مجزا هستند. بنابراین، سلامت خوب دهان و دندان و انجام خوب کارهای بهداشتی دهان و دندان ضروری است.

احتمالاً اخیراً چیزهای زیادی درباره سلامت روده شنیده اید، زیرا یکی از آخرین پیچیدگی های سلامتی است. خوب، دقیقاً مانند روده، دهان اکوسیستم باکتری های خاص خود را دارد که تحت عنوان میکروبیوم دهانی شناخته می شود. به طور خلاصه، پروبیوتیک های خوراکی سلامت میکروبیوم دهان را بهبود می بخشند و به حفظ تعادل باکتری های خوب آن کمک می کنند.

بیایید در مورد باکتری های دهان صحبت کنیم.

میلیاردها باکتری وجود دارند که دهان شما را خانه خود می دانند. آنها از مکان های مختلف آمده اند. زمانی که شما به دنیا آمده اید، آنها شروع به ایجاد اجتماع کرده اند، و پس از آن، در طول زندگی شما تعداد بیشتری به آنها اضافه شه است- که با هر لیوان آبی که شما می نوشید یا هر بار که کسی را می بوسید، وارد دستگاه گوارش می شوند.

همه آنها داخل دهان شما ریشه نمی کنند – برخی از آنها به سادگی از آن عبور می کنند- اما تعداد زیادی از آنها تصمیم می گیرند که به طور نامحدود داخل دهان شما اردو بزنند.

این باکتری ها بیش از 700 گونه مختلف باکتری های دهان را تشکیل می دهند، و در کنار هم میکروبیوم دهانی شما را تشکیل می دهند. باکتری های سالم از دهان شما محافظت می کنند و به مبارزه با پوسیدگی دندان ها کمک می کنند، اما باکتری های مضر می توانند باعث ایجاد حفره و بیماری لثه شوند. همه این باکتری ها در کنار هم بیوفیلم شما را تشکیل می دهند، که عموماً تحت عنوان پلاک دندان شناخته می شود.

هنگامی که دهان سالمی دارید، باکتری های شما به صورت هماهنگ زندگی می کنند، اما اگر رژیم غذایی ضعیف، بهداشت دهان و دندان نامناسب، یا سایر مشکلات سلامتی و خود ایمنی داشته باشید، این تعادل مختل می شود و باکتری های مضر می توانند شروع به کار کنند.

این زمانی است که در صورت عدم درمان می تواند اتفاقات بد بی شماری برای شما رخ دهند، از جمله بوی بد دهان، پوسیدگی و از دست رفتن دندان ها.

ارتباط بین میکروبیوم های روده و دهان

باکتری های دهانی می توانند به سمت بیوم معده حرکت کنند- حتماً حدس زده اید چگونه- از طریق بزاق. بزاق یک روش حیاتی انتقال باکتری های دهان است. این باکتری ها که به راحتی منتقل می شوند، وارد بزاق شما می شوند و به این ترتیب در روده شما منتشر می شوند.

خوشبختانه، روده دارای اسید معده است که به عنوان یک مانع عمل می کند، اما برخی از باکتری های بد مانند پورفیروموناس ژنژیوالیس Porphyromonas gingivalis به اسید مقاوم هستند. این باکتری دهانی مسئول بیماری لثه است و همچنین می تواند باعث اختلالات روده ای ناشی از باکتری ها (کاهش تعداد و تعادل نرمال فلورهای روده و غلبه باکتری های بیماری زا بر باکتری های مفید) یا عدم تعادل در میکروبیوم روده شوند.

وقتی این اتفاق رخ دهد، انواع مختلفی از تأثیرات منفی بالقوه برای سلامت وجود دارند، از جمله:

  • چاقی
  • دیابت نوع 2
  • روماتیسم مفصلی
  • سرطان پانکراس
  • سرطان معده- روده ای
  • بیماری آلزایمر
  • … و، متأسفانه، موارد بیشتر.
بهترین مکمل ها برای سلامت دهان

بهترین مکمل ها برای سلامت دهان

سلامت دهان و دندان شما چگونه روی سلامت عمومی شما تأثیر می گذارد؟

دهان شما دروازه ای رو به سوی بقیه بدن است. اگر دهان شما سالم نباشد، این احتمالاً روی سلامت عمومی شما تأثیر می گذارد. باکتری های بدی که داخل دهان شما رشد می کنند می توانند به عروق خونی شما منتقل شوند و به بقیه بدن منتقل شوند. دهان و دندان های سالم به معنای بدن سالم هستند.

در حقیقت، میکروبیوم دهانی شما حتی می تواند ریه های شما را نیز تحت تأثیر قرار دهد. بهداشت بد دهان و دندان و عدم مراجعه به دندانپزشک می تواند خطر ابتلا به ذات الریه را افزایش دهد. این نشان دهنده این است که باکتری های بد دهان ممکن است ارتباطی بین بیماری های دهان و ریه باشند.

در همین راستا، بیماری پریودنتال با بیماری های قلبی عروقی نیز مرتبط است- هر چیزی از سکته مغزی گرفته تا فشار خون بالا. در دهه 1990 مشخص شد که هم پوسیدگی دندان و هم پریودنتیت می توانند منجر به از دست رفتن دندان ها شوند، گرچه تأثیر بیماری لثه روی خطر سکته مغزی بسیار بیشتر بود- 400% بیشتر.

در حقیقت، بسیاری از مشکلات سلامت و بیماری های دیگر وجود دارند که می توانند به میکروبیوم ناسالم دهان ارتباط داده شوند، از جمله مشکلات مربوط به بارداری، آرتریت روماتوئید، دیابت و حتی آلزایمر.

آیا پروبیوتیک هایی که برای سلامت دهان و دندان مفید هستند، همان پروبیوتیک های مفید برای روده هستند؟

خیر. پروبیوتیک هایی که برای دندان ها مفید هستند و پروبیوتیک هایی که برای روده مفید هستند یکسان نیستند. در هر یک از آنها ارگانیسم های مختلفی وجود دارد، که مقداری با هم همپوشانی دارند، و بهترین روش اتقال برای هر یک نیز متفاوت است.

به عبارت ساده، پروبیوتیک های روده حاوی دسته ای از باکتری ها هستند که به طور طبیعی در روده رشد می کنند. و پروبیوتیک های خوراکی حاوی دسته ای از باکتری ها هستند که به طور طبیعی داخل دهان رشد می کنند.

کاربردهای پروبیوتیک های خوراکی

پروبیوتیک های دندانی یا پروبیوتیک هایی که برای سلامت دندان ها مفید هستند، یک مجموعه کامل از فواید را ارائه می دهند، از جمله بهبود بوی بد دهان، ارتقاء سلامت لثه، و جلوگیری از تشکیل پلاک و حفره های دندانی. بیایید نگاهی دقیق تر به نحوه عملکرد این ماده بیندازیم.

پروبیوتیک های خوراکی برای بوی بد دهان

برای کسانی که با بوی بد دهان دست و پنجه نرم می کنند خبرهای خوبی وجود دارد زیرا نشان داده شده است که پروبیوتیک ها راهی موفق برای مبارزه با بوی بد دهان هستند.

تقریباً 90% موارد بوی بد دهان ناشی از پریودنتیت هستند. پروبیوتیک هایی که به حفظ سلامت لثه کمک می کنند می توانند به مبارزه با بوی بد دهان که در اثر عوامل بیماری زا ایجاد می شود، کمک کند. آنها همچنین می توانند به ارتقاء … سالم زبان کمک کنند، به خصوص در مناطقی از زبان که دسترسی به آنها دشوار است، جایی که پاپیلاها تمایل بیشتری به میزبانی باکتری های بیشتری دارند که باعث بروز بوی بد می شوند. با این حال، گونه های پروبیوتیکی که هدف خود را انباشته شدن و تشکیل اجتماع روی بافت های پریودنتال قرار می دهند، ممکن است برای تشکیل اجتماع روی زبان تلاش کنند تا بتوانند شاهد تأثیر مثبت روی بوی بد دهان باشند. در اصل، گونه هایی که به طور معمول روی زبان زندگی می کنند، از آنهایی که روی لثه ها زندگی می کنند متمایز هستند.

همانطور که در یک مطالعه نشان داده شده است، یکی از سویه هایی که نشان داده شده است به رفع بوی بد دهان کمک می کند، استرپتوکوک سالیواریوس کا 12 (Streptococcus salivarius K12) است که در آن افراد یک رژیم 3 روزه استفاده از دهانشویه کلرهگزیدین و قرص های خوراکی زیر زبانی پروبیوتیکی حاوی باکتری یا دارونما را دریافت کردند. 85% از افراد گروه تحت درمان، شاهد کاهش قابل توجه بوی بد دهان بودند و تنها 30% از افراد گروهی که دارونما دریافت کرده بودند شاهد این تغییر نبودند.

نویسندگان این مطالعه خاطرنشان می کنند که، گرچه این نتایج امیدوار کننده هستند، اما هنوز موانعی برای یافتن راه بهینه برای مصرف پروبیوتیک های خوراکی برای سلامت دهان وجود دارد زیرا این سویه ها در چسبیدن به زبان مشکل دارند. این باعث می شود اثر کردن آنها دشوارتر شود، بنابراین مطالعات بیشتری برای توسعه پروبیوتیک ها، بویژه برای این منظور، نیاز است.

بهترین مکمل ها برای سلامت دهان

بهترین مکمل ها برای سلامت دهان

پروبیوتیک های دندانپزشکی برای بیماری لثه و ژنژیویت

درمان با پروبیوتیک همراه با درمان لثه، در مقایسه با درمان های بالینی به تنهایی، نتایج بهتری در بر داشتند. با این حال، جنبه های مختلفی برای درمان با پروبیوتیک وجود دارد که قبل از شروع کار باید مد نظر گیرند، از جمله خطرات احتمالی تجویز گونه های پروبیوتیک برای افرادی که نقص ایمنی دارند.

یکی از گروه های گونه های مفید باکتری های داخل دهان، نوعی لاکتوباسیل lactobacilli است. آنها در برابر انواع مختلف باکتری های بد مبارزه می کنند و به حفظ تعادل سالم میکروبیوم داخل دهان کمک می کنند. در یک مطالعه، به 59 بیمار مبتلا به ژنژیویت در روز دو فرمولاسیون لاکتوباسیل ریتوری Lactobacillus reuteri یا یک دارونما داده شد.

سطوح ژنژیویت و پلاک در ابتدا و پایان آزمایش اندازه گیری شدند. در انتهای مطالعه، کاهش قابل توجهی در  شاخص ژنژیویت در بین گروه هایی که لاکتوباسیلوس را دریافت کرده بودند مشاهده شد، اما گروه دارو نما هیچ تغییری مشاهده نکردند.

بنابراین لاکتوباسیلوس ریتوری طور مؤثری ژنژیویت و پلاک را در این بیماران کاهش می دهد. به همین ترتیب، لاکتوباسیلوس رامنوسوس Lactobacillus rhamnosus اثرات مثبتی روی سلامت لثه ها نشان دادند.

پروبیوتیک های خوراکی برای پیشگیری از بروز حفره های دندانی

برخی از باکتری ها در بیوفیلم دهانی وجود دارند که قادر به تعدیل pH هستند و به جلوگیری از پیشرفت پوسیدگی کمک می کنند. گونه های لاکتوباسیلوس رامنوسوس Lactobacillus rhamnosus، لاکتوباسیلوس کازی L. casei، لاکتوباسیلوس ریتوری، و باکتریوم دو بخشی Bifidobacterium به طور بالقوه می توانند روی ایجاد اجتماع باکتری های ایجاد کننده حفره تأثیر بگذارند. در مطالعه انجام شده توسط انجمن میکروبیولوژی آمریکا، سویه A12 استرپتوکوک را تحت تجزیه و تحلیل قرار داد. در این آزمایش مهار رشد پاتوژن استرپتوکوکوس موتانس پوسیدگی دندان مورد بررسی قرار گرفت.

نتیجه گیری این مطالعه این بود که این گونه  A12، و سایر گونه های مانند آن، ممکن است در ارتقاء سلامت پایدار بیوفیلم دهان با حفظ سطوحpH  سالم پلاک و بازدارندگی رشد پاتوژن های پوسیدگی بسیار مهم باشد.

پروبیوتیک های مفید برای دندان ها، راهی برای پیشگیری از تشکیل پلاک

پروبیوتیک ها می توانند به پیشگیری از تشکیل پلاک کمک کنند. همان مطالعه که در بالا ذکر شد، مانند پیشگیری از ایجاد حفره، در مورد امکان پیشگیری از تشکیل پلاک نیز صحبت کرده است، زیرا گونه باکتریایی استرپتوکوکوس A12  از رشد و درجه بیماری زایی پاتوژن پوسیدگی استرپتوکوک موتانس جلوگیری می کند.

این پاتوژن قند را به اسید لاکتیک تبدیل می کند، و محیطی با pH اندک (اسیدی تر) ایجاد می کند، که منجر به بروز خطر بیشتر برای پلاک می شود، و در صورت عدم درمان به حفره تبدیل می شود.

بهترین مکمل ها برای سلامت دهان

بهترین مکمل ها برای سلامت دهان

آیا پروبیوتیک های خوراکی واقعاً برای دندان ها مفید هستند؟

بله، این همان چیزی است که داده های اولیه می گویند. مطالعه پروبیوتیک های خوراکی و سلامت دهان و دندان یک زمینه نسبتاً جدید در پزشکی دهان است، اما داده های یافته در مطالعات اولیه امیدوار کننده هستند.

شرکت کنندگان در طول کارآزمایی های مختلف پس از مصرف برخی از گونه های خاص باکتری ها، بهبود سلامت دهان و دندان ها را نشان دادند. پزشکانی که در مطالعات ذکر شده در بالا شرکت کرده اند هشدار می دهند، گرچه نتایج دلگرم کننده هستند، اما مطالعات بیشتری نیاز خواهند بود.

عوارض جانبی پروبیوتیک های خوراکی

در چند روز نخست مصرف پروبیوتیک برای سلامت دندان ها، ممکن است درد معده، نفخ یا اسهال را تجربه کنید. اما، پروبیوتیک ها باکتری هایی هستند که از قبل در بدن شما زندگی می کنند و به طور کلی مصرف آنها برای پشتیبانی از سلامت این باکتری ها بی خطر است.

با این حال، شما نباید بیشتر از مقداری که دستور داده شده مصرف کنید، و قبل از شروع هر رژیم باید با پزشک خود صحبت کنید. در صورت بالا بودن خطر ابتلا به عفونت باید از مصرف آنها خودداری کنید، کودکان، سالمندان، و زنان باردار همیشه باید ابتدا با پزشک خود صحبت کنند.

بهترین پروبیوتیک های خوراکی

از آنجا که پروبیوتیک هایی که برای سلامت دهان و دندان ها مفید هستند، مکمل های غذایی هستند، شما می توانید آنها را به صورت بدون نسخه و بصورت آنلاین خریداری کنید. همچنین به این معنا است که نیاز نیست تحت همان آزمایشات دقیقی قرار بگیرند که داروهایی که برای فروش در بازار وجود دارند، باید روی آنها انجام شود.

مهم است که برندی را انتخاب کنید که تحقیقات دقیق انجام دهد و شهرت خوبی داشته باشد. در بررسی های پروبیوتیک های مفید برای دندان ها ما به معرفی مواد تشکیل دهنده خوب برای قرار گرفتن در دسته پروبیوتیک های خوب خواهیم پرداخت.

پروبیوتیک ها به طور جدی برای دندان ها مورد آزمایش قرار گرفته اند. آنها همچنین غیر GMO ، برخی مخصوص گیاهخواران و فاقد سویا، گلوتن، آجیل، مواد نگهدارنده، قند، تخم مرغ و رنگ ها و طعم دهنده های مصنوعی هستند.

برای مصرف آنها، شما بعد از مسواک زدن یا بعد از استفاده از دهانشویه، به سادگی یک قرص را می جوید. بعد از جویدن دهان را آب نکشید. بهترین زمان برای مصرف یک قرص پروبیوتیک قبل از خواب است.

لازم نیست نگران هرگونه مزه عجیب باشید زیرا این قرص ها دارای طعم دلپذیر توت و انار هستند، که به طور طبیعی با عصاره برگ استویا شیرین شده اند.

برخی تولید کنندگان پروبیوتیک های خوراکی را برای کودکان و نوجوانان تولید می کند، که برای حمایت از سینوس و سلامت دهان و دندان در کودکان طراحی شده است. مطالعات بالینی نشان داده اند که این پروبیوتیک ها می توانند به کاهش عفونت های گوش، بینی و حلق در کودکان کمک کنند.

برخی از پروبیوتیک هایی که برای دهان و دندان ها مفید هستند، حاوی پروبیوتیک های BlIS K12 و BLIS M18 هستند و با استفاده از اصول دندانپزشکی جامع مورد بررسی قرار گرفته اند.

برخی پروبیوتیک ها حاوی مواد طبیعی، و فاقد قند و لاکتوز هستند و هیچ طعم مصنوعی ندارند. با این مکمل های پروبیوتیک خوراکی می توان با بوی بد دهان، بیماری لثه، خونریزی لثه، برفک دهان، ژنژیویت، پلاک، حفره، و خشکی دهان مبارزه کرد. این نوع پروبیوتیک ها برای دهان حاوی مواد معدنی هستند که معدنی سازی مجدد دندان ها را حمایت می کنند.

برخی پروبیوتیک های خوراکی دارای فرمول ملایم هستند، به همین دلیل برای بزرگسالان و کودکان مناسب هستند و می توانند به حمایت از سلامت دستگاه تنفسی فوقانی، لوزه ها، گوش ها، بینی، گلو، و روده کمک کنند.

از جمله پرکاربردترین مواد برای تولید پروبیوتیک های خوراکی عبارتند از:

  1. Plantarum ، L. Rhamnosus ، S. Salivarius K12، L. Paracasei، L. Reuteri ، L. Sakei ،
  2. Acidophilus، S. Thermophilus
  • ایزومالت
  • اینولین
  • عطر و طعم انار طبیعی
  • عطر و طعم گیلاس طبیعی
  • عطر و طعم نعناع طبیعی
  • اسید استریک
  • دی کلسیم فسفات
  • اسید مالیک
  • عصاره برگ استویا
  • سلولز های میکروکریستالی
  • استویا
  • طعم طبیعی نیزه
  • گلیسیریل بهنات

نتیجه گیری

پروبیوتیک های خوراکی مکمل هایی هستند که می توانید برای بهبود و حفظ سلامت میکروبیوم دهانی خود استفاده کنید. به عبارت دیگر، آنها به شما کمک می کنند تا اجتماع باکتری های داخل دهان خود را در حالت تعادل حفظ کنید.

دهان ما حاوی باکتری های خوب و بد است، و گاهی اوقات، تعداد باکتری های بد می تواند از تعداد باکتری های خوب بیشتر شود، و باعث ایجاد مشکلاتی مانند بوی بد دهان، پوسیدگی و پریودنتیت شود. پروبیوتیک های خوراکی حاوی گونه های باکتری های خوب هستند که از قبل داخل دهان شما وجود دارند تا به تشویق رشد و سلامت آن باکتری های خوب کمک کنند.

مطالعات نشان داده اند افرادی که از پروبیوتیک های خوراکی استفاده می کنند، در نواحی مانند سلامت لثه و بوی بد دهان می توانند شاهد بهبودهایی باشند، بنابراین اگر می خواهید به بهبود سلامت دهان و دندان های خود کمک بیشتری کنید، ممکن است بخواهید در مورد شروع استفاده از پروبیوتیک های خوراکی با پزشک یا دندانپزشک خود صحبت کنید.

علاوه بر این، می توانید آنها را به صورت آنلاین و بدون نسخه خریداری کنید، زیرا آنها برای اکثر افراد در دوز توصیه شده ایمن هستند.

پرسش های متداول در مورد پروبیوتیک های خوراکی

آیا پروبیوتیک های خوراکی عمل می کنند؟

مطالعات اولیه حاکی از مثبت بودن پاسخ این پرسش هستند. نشان داده شده است که پروبیوتیک های خوراکی باعث افزایش سلامت لثه ها، کاهش پلاک و تازه شدن بوی دهان می شوند. آنها این کار را با تشویق رشد باکتری های خوب انجام می دهند. این به حفظ تعادل در میکروبیوم شما کمک می کند و pH را متعادل می سازد.

بهترین پروبیوتیک ها برای سلامت دهان و دندان کدامند؟

پروبیوتیک هایی که باید به دنبال آنها باشید عبارتند از لاکتوباسیلوس پاراکازی Lactobacillus paracasei، لاکتوباسیلوس پلنتاروم Lactobacillus plantarum، لاکتوباسیلوس رامنوسوس Lactobacillus rhamnosus، استرپتوکوکوس سالیواروس Streptococcus salivarius گونه های K2 و M18.

بهترین پروبیوتیک های خوراکی برای بوی بد دهان کدامند؟

بهترین گونه های پروبیوتیک برای مبارزه با پاتوژن هایی که باعث بوی بد دهان می شوند عبارتند از لاکتوباسیلوس روتری Lactobacillus reuteri، لاکتوباسیلوس سالیواروس L. salivarius، لاکتوباسیلوس پاراکازی L. paracasei، لاکتوباسیلوس ساکی L. sakei، و استرپتوکوکوس سالیواروس کا 12 Streptococcus salivarius K12.

آیا دندانپزشکان پروبیوتیک ها را توصیه می کنند؟

بسیاری از دندانپزشکان، طی مطالعات اولیه پروبیوتیک های خوراکی، نتایج مثبت را در بیماران تشخیص می دهند. و بسیاری از دندانپزشکان پروبیوتیک های خوراکی را به عنوان راهی برای تکمیل یک روتین صحیح مراقبت از دهان و دندان ها توصیه می کنند.

با این حال، برخی از دندانپزشکان هشدار می دهند که، از آنجا که پروبیوتیک ها مکمل های غذایی هستند و تحت استانداردهای مشابه داروها قرار نمی گیرند، ممکن است حصول اطمینان از تهیه یک محصول مؤثر دشوار باشد. اگر تصمیم دارید پروبیوتیک های خوراکی خریداری کنید، به دنبال توصیه های دندانپزشکان باشید، یا یک برند شناخته شده و قابل اعتماد را انتخاب کنید.

مینی ایمپلنت های دندانی یا ایمپلنت های کوچک

در این نوشته می خوانید:

اگر دندان از دست رفته دارید، اما ایمپلنت های دندانی معمولی گزینه شدنی برای شما نیستند، مینی ایمپلنت های دندانی ممکن است راه حل خوبی برای شما باشند.

قرار دادن یک جایگزین برای دندان های از دست رفته مهم است، نه صرفاً برای دلایل زیبایی، بلکه همچنین برای سلامت دهان و دندان. بیشتر احتمال دارد که دندانپزشک ایمپلنت ها را نسبت به سایر گزینه های جایگزین دندان ترجیح دهد، زیرا آنها گزینه ای هستند که بیشترین شباهت را به دندان های طبیعی دارند.

اما استخوان فک همه افراد برای دریافت ایمپلنت های سنتی به اندازه کافی قوی نیست. این جایی است که مینی ایمپلنت های دندانی (MDIها) وارد می شوند.

اگر علاقه مند به کسب اطلاعات بیشتر در مورد MDIها هستید، این مقاله آنها را در اختیار شما قرار خواهد داد. به خواندن آن ادامه دهید تا همه چیز راجع به آنها بدانید، از جمله:

  • چه کسی می تواند آنها را داشته باشد.
  • چقدر هزینه دارند.
  • فرایند دریافت آنها چگونه است؟
  • آیا آنها برای شما مناسب هستند؟

امیدواریم که این راهنمای دقیق در زمینه  مینی ایمپلنت های دندانی به شما کمک کند تا در مورد سلامت دهان خود درست تصمیم بگیرید!

مینی ایمپلنت دندانی چیست؟

مینی ایمپلنت های دندان نوع ایمپلنت هستند که اغلب در فک پایین برای تثبیت دندان های جایگزین، اغلب پروتز ها، استفاده می شوند. طراحی آنها دارای دو بخش است- یک پست تیتانیومی با یک توپ روی سر آن. سپس روکش ها به صورت امن روی توپ قرار می گیرند و با یک O- رینگ (حلقه) لاستیکی بیشتر محافظت می شود. مینی ایمپلنت های دندانی می توانند از 8/1 تا 3/3 میلی متر قطر و از 10 تا 15 میلی متر طول داشته باشند.

مینی ایمپلنت های دندانی

مینی ایمپلنت های دندانی

مقایسه ایمپلنت های کوچک دندانی در برابر ایمپلنت های دندانی معمولی

مینی ایمپلنت های دندانی به علت اندازه و طراحی آنها، با ایمپلنت های معمولی متفاوت هستند. مینی ایمپلنت های دندانی در مقایسه با ایمپلنت های دندانی استاندارد کوچکتر هستند. قطر ایمپلنت های معمولی 4/3 تا 8/5 میلی متر است، در حالی که اکثر مینی ایمپلنت های دندانی کمتر از 3/3 میلی متر قطر دارند.

همچنین، مینی ایمپلنت های دندانی در مقایسه با نوع استاندارد، طراحی ساده تری دارند. در حالی که ایمپلنت های سنتی ها با یک پست طراحی شده اند که اباتمنتی به آن متصل شده است، که سپس روکش به آن متصل می شود، مینی ایمپلنت های دندانی شامل یک پست با یک توپ در یک سمت هستند و یک حلقه لاستیکی که روکش را نگه می دارد.

مینی ایمپلنت های دندانی کمی متفاوت از پسر عموی استاندارد خود هستند.

یکی دیگر از تفاوت های اصلی این دو این است که مینی ایمپلنت های دندانی هنگامی که داخل استخوان قرار می گیرند از سطح لثه بالاتر قرار می گیرند، و ایمپلنت های معمولی زیر لثه قرار می گیرند.

از دندانپزشک بپرسید: تفاوت بین مینی ایمپلنت دندانی و ایمپلنت های طبیعی چیست؟

بزرگترین تفاوت بین ایمپلنت های دندانی کوچک و ایمپلنت های دندانی با اندازه کامل، تا میزان زیادی، روش استفاده از آنها است. ایمپلنت های مینی تمایل دارند که در سناریوهای خاص استفاده شوند که در آنها استخوان فک بیمار جای کافی برای ایمپلنت کامل ندارد یا اگر بیماری خاص دهان و دندان وجود داشته باشد.

یک نکته مهم که هنگام در نظر گرفتن یک مینی ایمپلنت در مقابل ایمپلنت با اندازه کامل باید مورد توجه قرار گیرد: امکان جذب صحیح فشار ناشی از جویدن توسط ایمپلنت- اگر ایمپلنت به اندازه کافی قوی نباشد، می تواند شکست بخورد، مانند مینی ایمپلنت هایی که در محلی قرار می گیرند که فشار بالای جویدن به آنها وارد می شود (به عنوان مثال، عقب دهان).

یک گزینه ایده آل برای دریافت مینی ایمپلنت های دندانی می تواند بیماری باشد که در محلی نیاز به ایمپلنت دارد که فشار زیاد ناشی از جویدن وارد نمی شود، یا برای کسانی که فضای کافی برای ایمپلنت کامل ندارند. در برخی موارد، بیمارانی می بینیم که ترجیح می دهند از مینی ایمپلنت های دندانی برای حمایت از پروتزهای موجود خود استفاده کنند ، یا افرادی که گزینه ایده آل برای جراحی گسترده دهان نیستند.

چه کسی می تواند مینی ایمپلنت دندانی داشته باشد؟

ایمپلنت های معمولی به مقدار مشخصی از استحکام و تراکم استخوان نیاز دارند تا در دراز مدت با موفقیت قرار بگیرند.

مشکل این نوع ایمپلنت ها این است که وقتی یک دندان از دست رفته دارید، استخوان در نتیجه عدم استفاده یا تروما می تواند تحلیل برود و این منجر به باریک شدن تیغه استخوان آلوئولار می شود. ایمپلنت های استاندارد به حداقل 6 میلی متر عرض نیاز دارند تا موفق باشند، اما اگر شما تخریب استخوان را تجربه کرده اید، ممکن است شرایط لازم را نداشته باشید.

از آنجا که ایمپلنت ها در حال حاضر بهترین راه برای جایگزینی این مرواریدهای درخشان هستند، دندانپزشک شما ممکن است توصیه کند که به جای آن مینی ایمپلنت های دندانی را دریافت کنید، که می تواند در یک تیغه استخوانی باریک تر قرار گیرد. با این حال، یک تیغه باریک تنها دلیل نیست که ممکن است دندانپزشک شما مینی ایمپلنت های دندانی را به جای ایمپلنت های معمولی توصیه کند.

ایمپلنت های کوچک می توانند برای موارد زیر استفاده شوند:

  • نگه داشتن اوردنچر، زمانی که قرار دادن ایمپلنت استاندارد ممکن نیست.
  • بازسازی لبخند بیمارانی که آناتومی دهان آنها به صورت محدود امکان قرار دادن پروتز را دارد.
  • جایگزینی دندان در بیمارانی که نمی توانند هزینه ایمپلنت های معمولی را تقبل کنند.
  • جایگزینی دندان برای بیمارانی که تمایلی به انجام جراحی های متداول ایمپلنت های دندانی ندارند.
مینی ایمپلنت های دندانی

مینی ایمپلنت های دندانی

آیا مینی ایمپلنت دائمی است؟

مینی ایمپلنت دندانی یک گزینه دائمی برای جایگزینی یک دندان از دست رفته است. با این حال، ممکن است آنها به اندازه ایمپلنت های معمولی دوام نداشته باشند. علت این است که تحمل نیروی بایت توسط آنها کمتر است، بنابراین بیشتر احتمال دارد که آنها با استفاده مستمر بشکنند.

سایر عوامل کلی که تعیین خواهند کرد که مینی ایمپلنت دندانی شما چه مدت دوام خواهد داشت، عبارتند از:

  • سیگاری بودن.
  • مراقبت ضعیف از ایمپلنت.
  • سوء مصرف الکل یا مواد مخدر.
  • داشتن پوکی استخوان.

فرایند کاشت مینی ایمپلنت های دندانی

قبل از اینکه بتوان تصمیم گرفت که آیا بیمار می تواند مینی ایمپلنت های دندانی را دریافت کند، و اینکه آیا این فرایند قابل انجام است، باید یک عکس رادیوگرافی پانورامیک با اشعه ایکس و گاهی اوقات یک اسکن CT پرتو مخروطی گرفته شود، بویژه در مواردی که تیغه استخوان فک بیمار فوق العاده باریک باشد.

پس از آنکه مشخص شد که بیمار برای درمان با مینی ایمپلنت های دندانی مناسب است، زمان آن رسیده است که برای این فرایند اقدام شود.

فرایند قرار دادن مینی ایمپلنت های دندانی یک جراحی حداقل تهاجمی محسوب می شود. یک فرایند عادی کاشت مینی ایمپلنت دندانی، که در آن چهار مینی ایمپلنت دندانی در قوس دندانی پایین بیمار قرار می گیرند، معمولاً حدود یک ساعت طول می کشد و یک فرایند ایمپلنت دندانی یک روزه در نظر گرفته می شود. مراحل کلی برای فرایند قرار دادن به شرح زیر هستند:

  • بی حسی تزریق می شود.
  • حفره هایی داخل استخوان، در محل های قرار دادن MDI ها ایجاد می شوند.
  • هر MDI در جای خود پیچ و سفت می شود.
  • پروتز در مقابل MDI ها اندازه گیری می شود تا محل حفره تعیین شود.
  • سپس آنها به لابراتوار ارسال می شوند تا حفره ها برای نصب اوردنچرها ایجاد شوند.

پس از ایجاد اصلاحات لازم روی پروتز مصنوعی در لابراتوار برای قرار گیری روی MDIها، بیمار مجدداً باز می گردد و پروتز خود را دریافت می کند. از نظر تئوری، پس از آن، این ابزار باید برای یک عمر قابل استفاده باشد.

مزایای مینی ایمپلنت های دندانی

دقیقاً مانند هر گزینه درمانی دیگری برای جایگزینی دندان های از دست رفته، مینی ایمپلنت ها جوانب مثبت و منفی خود را دارند. برخی از مزایای آنها عبارتند از:

  • این فرایند شامل جراحی فلپ پیچیده ای نیست.
  • این فرایند کمتر تهاجمی است.
  • پس از فرایند، زمان بهبود کوتاه تری لازم است.
  • قبل از فرایند، پیوند استخوان نیاز نیست.
  • بهبود پس از فرایند آسان تر است.
  • تحلیل استخوان را کند می کند و از فرو ریختن صورت جلوگیری می کند.
  • مقرون به صرفه تر است.

مشکلات مینی ایمپلنت های دندانی

گرچه MDI ها بعد از ایمپلنت های معمولی بهترین گزینه برای جایگزینی دندان ها هستند ، اما هنوز مشکلات خود را دارند. این مشکلات می توانند شامل موارد زیر باشند:

  • شکستگی پیچ در هنگام قرار دادن.
  • شکست پیچ به علت سن، سیگار کشیدن، بهداشت دهان و دندان، ضخامت استخوان، روش قرار دادن و غیره.
  • نیاز به چند ایمپلنت.
  • شواهد علمی محدود در مورد بقا در طولانی مدت.

در مورد هر گونه نگرانی که در مورد عوارض آنها دارید، با دندانپزشک خود صحبت کنید.

مینی ایمپلنت های دندانی

مینی ایمپلنت های دندانی

هزینه مینی ایمپلنت های دندانی

مینی ایمپلنت های دندانی به طور متوسط بین 500 تا 1500 دلار ​​هزینه دارند. این را با هزینه یک ایمپلنت معمولی مقایسه کنید، که بین 1500 تا 6000 دلار است، و می توانید ببینید که چرا مینی ایمپلنت های دندانی علیرغم عوارض احتمالی، قیمت آنها برای بسیاری از بیماران بسیار جذاب است. در صورتی که ایمپلنت های متعددی نیاز باشد، صرفه جویی در هزینه ها می تواند به ده ها هزار دلار برسد.

تجربه بیمار از مینی ایمپلنت های دندانی

“همه چیز راحت است”

این تجربه یکی از بیمارانی است که دو هفته است که مینی ایمپلنت های دندانی خود را دریافت کرده است. او هنوز هم در حال عادت کردن به آنها است و به خوبی در مورد برخی مواردی توضیح می دهد که ممکن است قبل از انجام این فرایند به آنها فکر نکنید. اصولاً، چقدر عجیب و غریب است زمانی که شما چنین تغییر شدیدی را در ظاهر خود تجربه کنید.

او معتقد است که اکنون مجبور نیست از چسب استفاده کند، او می تواند مزه غذا را بهتر درک کند و راحتی او کلاً بیشتر است.

نتیجه گیری

هنگام پر کردن فواصل خالی وسط لبخند خود، خوب است که گزینه های خود را بشناسید و برای برخی از بیماران، ممکن است مینی ایمپلنت های دندانی بهترین گزینه باشند. اگر به دلیل هزینه، فضای موجود یا سلامت استخوان، با جایگزین کردن ایمپلنت های معمولی نمی توانید صاحب دندان های مرواریدی شوید، شما باید آنها را در نظر بگیرید.

داده های چندان زیادی در مورد طول عمر و موفقیت این ایمپلنت ها به اندازه ایمپلنت های معمولی وجود ندارد، اما به طور کلی تصور می شود که اگر بتوانید ایمپلنت های استاندارد را دریافت کنید، قطعاً آنها گزینه بهتری هستند.

با این حال، به احتمال زیاد، اگر دندانپزشک شما موافقت کند که بین مینی ایمپلنت های دندانی و گزینه های دیگر مانند پروتزها، بریج های دندانی، یا عدم قرار دادن جایگزین برای آنها حق انتخاب دارید، مینی ایمپلنت ها بهترین راه هستند.

نگاهی به جدول زیر داشته باشید که خلاصه ای از جوانب مثبت و منفی مینی ایمپلنت های دندانی است، و از دندانپزشک خود بپرسید آیا آنها بهترین گزینه برای شما هستند.

مزایا معایب
ارزان تر از ایمپلنت های استاندارد هنوز هم گران محسوب می شوند
می توانند برای بیمارانی استفاده شوند که تخریب استخوان را تجربه کرده اند راحت تر از ایمپلنت های معمولی می توانند تحت فشار بشکنند
کاهش سرعت تخریب استخوان  
کمک به حفظ ساختار صورت  
بسیار اندک تهاجمی  

پرسش های متداول در مورد مینی ایمپلنت های دندانی

مینی ایمپلنت دندانی چه مدت دوام می آورد؟

طول عمر مینی ایمپلنت های دندانی به چگونگی مراقبت شما از آنها، سلامت استخوان و سلامت عمومی دهان و دندان های شما بستگی دارد. ایمپلنت های کوچک می توانند در موقعیت های موقت یا دائمی استفاده شوند. با این حال، آنها نسبت به ایمپلنت های معمولی بیشتر مستعد شکسته شدن هستند، که در این صورت باید تعویض شوند.

چقدر طول می کشد تا مینی ایمپلنت های دندانی بهبود یابند؟

بدن هر فرد با بدن فرد دیگر متفاوت است و مدت زمانی که پس از دریافت ایمپلنت های کوچک نیاز دارید تا بهبود پیدا کنید، به تعدادی از عوامل، مانند سلامت عمومی و مشکلات شما در طول فرایند بستگی دارد.

با این وجود، هر گونه تورم ناشی از جراحی باید ظرف مدت 48 ساعت و در 7 روز کاهش یابد، لثه ها باید بیشتر بهبود یابند. با این حال، اگر ایمپلنت های متعدد برای شما کاشته شده باشد، زمان بهبودی ممکن است بیشتر طول بکشد.

تفاوت بین ایمپلنت دندانی و مینی ایمپلنت چیست؟

تفاوت بین ایمپلنت های دندانی و مینی ایمپلنت ها، طراحی، اندازه و شرایط استفاده از آنها است. مینی ایمپلنت ها کوچکتر هستند و معمولاً در بیمارانی استفاده می شوند که دچار تخریب استخوان شده اند.

  • اندازه: مینی ایمپلنت ها کمتر از 3/3 (و معمولاً کمتر از 3) میلی متر قطر دارند، در حالی که قطر یک ایمپلنت معمولی 4/3 تا 8/5 میلی متر است.
  • طراحی: مینی ایمپلنت ها از یک پست با یک توپ کوچک روی آن تشکیل شده اند، جایی که دندان مصنوعی متصل می شود. سپس یک حلقه لاستیکی آن را در جای خود نگه می دارد. یک پروتز معمولی از یک پست با یک اباتمنت متصل به آن تشکیل است. سپس روکش به اباتمنت متصل می شود.
  • شرایط استفاده: مینی ایمپلنت ها عمدتاً برای بیمارانی استفاده می شوند که تحلیل استخوان را تجربه کرده اند و نمی توانند ایمپلنت های معمولی را دریافت کنند.

نمونه های درمانی جراحی درمانی با لیزر

2/5 (1 نظر)