بازسازی و پیوند استخوان لثه پیش از کاشت ایمپلنت فوری

در مقاله قبل گفتیم که با فراهم بودن همه شرایط، امکان کاشت ایمپلنت فوری وجود دارد. اما ممکن است برای حفظ و بازسازی بافت لثه و استخوان پیرامون آن نیاز باشد اقدامات خاصی انجام داد.

بازسازی و تقویت استخوان و لثه پیش از کاشت ایمپلنت فوری

بازسازی و پیوند بافت استخوان

هرچند بافت زنده استخوان به ظاهر منسجم، یکپارچه و غیر قابل تغییر به نظر می رسد، اما این بافت دائماً در حال بازسازی و بازتولید خود از طریق جایگزینی سلول های قدیمی با سلول های جدید است. زمانی که یک دندان از دست می رود، به تدریج آب می رود (از حجم آن کاسته می شود). اگر این تحلیل رفتن بافت استخوان مورد توجه قرار نگیرد و درمان نشود، تحلیل استخوان فک ادامه پیدا می کند و ممکن است منجر به بروز مشکلات دهانی بیشتر، از جمله کنار رفتن بافت لثه از روی دندان (تحلیل لثه) و در نهایت از دست رفتن دندان های بیشتر شود. نتایج بسیاری مطالعات حاکی از آن است که ایمپلنت های دندان می توانند روند تحلیل استخوان را متوقف کنند؛ به همین دلیل است که ایمپلنت ها درمان برگزیده برای جایگزینی دندان های از دست رفته هستند.

بعلاوه، تحقیقات نشان می دهند در افرادی که ایمپلنت های دندان را فوراً همراه با درمان های تکمیلی دریافت می کنند تا بازسازی بافت را ارتقاء دهند، در مقایسه با افرادی که از درمان های اضافی بهره مند نمی شوند، تحلیل لثه کمتری مشاهده شده است. امروزه، یکی از این درمان ها- پیوند استخوان– به یکی از بخش های همیشگی روند کاشت ایمپلنت دندان تبدیل شده است. مواد پیوندی که داخل حفره دندان اطراف ایمپلنت قرار داده می شوند می توانند تحلیل استخوان را کاهش دهند و به رشد مجدد طبیعی استخوان کمک کنند. در گذشته، استخوان خود بیمار به عنوان پیوند استفاده می شد؛ امروزه، به طور معمول بافت های فراوری شده از یک فرد اهدا کننده استفاده می شوند یا مواد استریل فراوری شده استخوان از یک حیوان که برای مصارف انسانی بی خطر هستند. می توان از یک غشاء محافظ خاص از جنس مواد طبیعی یا ترکیبی برای قرار دادن در منطقه ای استفاده کرد، که انتظار می رود استخوان در آنجا رشد کند. این غشاء در تکنیکی به نام “بازسازی هدایت شده استخوان Guided Bone Regeneration) GBR) مورد استفاده قرار می گیرد.

داشتن بافت استخوانی با کیفیت به میزان کافی، برای حصول اطمینان از خوب قرار گرفتن ایمپلنت داخل استخوان فک از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بعلاوه، سلامت و تراکم این بافت برای حفظ سلامت بافت لثه در دراز مدت نیز حیاتی است. تحقیقات نشان داده اند که ضخامت حدود 2 میلی متر استخوان برای پیشگیری از تحلیل لثه اطراف ایمپلنت ضروری است. در صورتی که این میزان استخوان به طور طبیعی وجود نداشته باشد، می تواند با استفاده از ترکیب تکنیک های پیوند استخوان و GBR تقویت شود.

بازسازی و تقویت استخوان و لثه پیش از کاشت ایمپلنت فوری

اهمیت بافت نرم

برای داشتن یک کاشت ایمپلنت موفق، علاوه بر استخوان، سلامت بافت نرم (لثه) نیز بسیار مهم است- مخصوصاً در قسمت هایی از دهان که قابل مشاهده هستند. در این قسمت ها، حتی کوچکترین آب رفتگی (تحلیل) استخوان نیز به شدت قابل مشاهده خواهد بود. به محضی که ایمپلنت دندان کاشته می شود، همزمان که فرایند پیوند استخوان انجام می شود، روند اتصال بافت لثه به آن آغاز می شود. حفظ سلامت بافت نرم و سخت می تواند موفقیت کاشت ایمپلنت را، هم به لحاظ زیبایی و هم از نظر عملکردی تحت تأثیر قرار دهد.

خواه تکنیک کاشت ایمپلنت فوری انتخاب شود یا نه، بافت لثه برای حفظ آناتومی و ظاهر سالم خود در دراز مدت به تقویت نیاز دارد. در محل هایی که بافت لثه به طور طبیعی نازک تر است، انجام پیوند بافت نرم همزمان با کاشت ایمپلنت منجر به حفظ استخوان بیشتری خواهد شد. نتایج تحقیقات نشان می دهند، در قسمت هایی که پیوند بافت نرم انجام می شود، در مقایسه با قسمت هایی که به طور طبیعی بافت نازک تری دارند، میزان استخوان بیشتری حفظ می شود. پیوند بافت نرم، مخصوصاً در پیشگیری از تحلیل لثه اطراف ایمپلنت در جلوی دهان اهمیت دارد.

پیوند لثه برای کاشت ایمپلنت

برای تأمین و نیز استفاده از بافت نرم برای پیوند، روش های مختلفی وجود دارد. می توان یک لایه نازک از بافت لثه خود فرد را از جای دیگری در داخل دهان برداشت و آن را به روش جراحی در جایی که نیاز است، متصل نمود. این روش “خود پیوندینه” (اتوگرافت autograft) نامیده می شود. هر چند میزان موفقیت این روش بسیار بالاست، اما این فرایند به یک محل جراحی دوم نیاز دارد، که گاهی اوقات موجب بروز ناراحتی بیشتر می شود. این روش بویژه برای افرادی مناسب است که بافت لثه آنها به طور طبیعی ضخیم است و نشان داده است که در دراز مدت در برابر تحلیل مقاوم است.

درست مانند بافت استخوان، این امکان وجود دارد که به جای استفاده از بافت لثه خود فرد، مواد فراوری شده انسانی از فرد اهداء کننده دیگری مورد استفاده قرار گیرند. از این طریق از ایجاد محل جراحی دوم پیشگیری خواهد شد. این روش “هم پیوندینه” (آلوگرافت allograft) نامیده می شود. مواد پیوندی فراوری شده ی غیر فعال، حاوی سلول و عروق خونی نیستند، به این معنا که پیوند آنها با محل جدیدی که در آن قرار می گیرد با سرعت کمتری صورت خواهد گرفت؛ با این حال، محل جراحی دوم ایجاد نخواهد شد.

بازسازی و تقویت استخوان و لثه پیش از کاشت ایمپلنت فوری

فرایندی که در کاشت ایمپلنت فوری با موفقیت مورد استفاده قرار گرفته است تکنیک “dermal apron” نامیده می شود. در این روش، همزمان با قرار گرفتن ایمپلنت درون استخوان فک، ترکیبی از مواد استخوان فراوری شده استریل درون حفره دندان قرار داده می شود. سپس دندان مصنوعی موقت به ایمپلنت متصل می شود، و مواد پیوندی بافت نرم فرد اهداء کننده تعدیل داده می شوند تا اطراف بافت را تقویت کند. این تکنیک می تواند از ضخامت بافت لثه بکاهد و به حفظ استخوان زیر آن کمک کند، در حالی که نیاز نیست فرد یک مرتبه دیگر ناراحتی های مربوط به محل جراحی دوم در روش اتوگرافت را تحمل کند.