دقت در کاشت ایمپلنت دندانی با جراحی میکروسکوپی

موفقیت کاشت ایمپلنت دندانی در محل کشیدن همراه با ترمیم های موقت فوری برای ایمپلنت دندانی که به تازگی کاشته شده است، باعث بوجود آمدن یک هدف مشترک در کارهای ترمیمی و جراحی برای طرح درمان کاشت ایمپلنت های دندانی شده است. این همسو شدن اهداف، در رویکرد عدم موفقیت کاشت ایمپلنت در منطقه زیبایی فک بالا، به اوج خود می رسد. به دلایل آناتومیک، دندان های قدامی فک بالا بیشتر در معرض خطر آسیب تروماتیک قرار دارند. دندان های آسیب دیده غالباً تحت درمان اندودنتیک قرار می گیرند که ممکن است پس از آن دچار شکستگی افقی یا عمودی ریشه شوند. پاسخ تاریخی دندانپزشکی به از دست رفتن دندان، بریج های ثابت بوده است. آماده سازی لازم دندان برای یک بریج ثابت، اغلب منجر به کاهش قابل توجه ساختار دندان می شود. محدودیت های ذاتی بریج های ثابت از نظر زیبایی عبارتند از، از دست رفتن پاپیلای لثه یا تحلیل رفتن پلیت آلوئولار باکال. به همین دلایل، ایمپلنت های دندانی یک انتخاب ارجح برای جایگزینی دندان در منطقه زیبایی فک بالا هستند.

کاشت ایمپلنت دندانی با جراحی میکروسکوپی

میکرو سرجری یا جراحی میکروسکوپی ایمپلنت دندان

جراحی میکروسکوپی با فرایندهای پیشرفته بافت نرم و بخیه زدن ریز همراه است. این بخشی از دامنه جراحی میکروسکوپی کاشت ایمپلنت است اما مزیت اضافی عبارت است از دقت در ایجاد حفره برای ایمپلنت دندانی. توانایی تشخیص تفاوت های ابعادی خیلی جزئی، اجازه می دهد آماده سازی برش استخوان برای کاشت ایمپلنت دقیقاً بین نقاط مرجع مانند دندان های مجاور، ایمپلنت های مجاور یا آناتومی باکال و تیغه زبانی متمرکز باشد. به طور جدی تر، میکروسکوپ امکان تشخیص فوری تغییرات ظریف در موقعیت دریل را فراهم می کند، بنابراین می توان اصلاحات بازخوردی صحیح را روی ابزار دستی اعمال کرد. افزایش درک زاویه ای نیز مهم است. موقعیت زاویه ای دریل را می توان نسبت به نقاط برجسته کوچک مانند سطح رویی رزوه های ایمپلنت یا هیلینگ کپ ایمپلنت مجاور قرار داد.

این امکان بهترین قرار گیری موازی و عمق ایمپلنت های مجاور را فراهم می کند. ایجاد حفره برای کاشت ایمپلنت، همچنین می تواند با استفاده از تنها 3 تا 4 میلی متر از آناتومی در معرض دید ریشه که بین محل پیوند سمان- مینا و پوسته استخوان قرار دارد، به طور صحیح نسبت به جهت گیری سطح ریشه زاویه داده شود. این نقاط مرجع بدون میکروسکوپ به سادگی قابل مشاهده نیستند. تشخیص نقاط مرجع زاویه ای ظریف، و ایجاد تغییر در موقعیت دریل امکان اصلاح بازخورد را فراهم می کند، که برای آماده سازی برش استخوان در حفره دندان کشیده شده مهم است. افزایش دقت میکرو سرجری برش استخوان با استفاده از میکروسکوپ، امکان قرار دادن ایمپلنت در یک موقعیت ایده آل و به دنبال آن یک ترمیم موقت بر پایه ایمپلنت را فراهم می کند. این فرایند به عنوان یک روش بدون فلپ، با حداقل عوارض برای بیمار انجام می شود.

کاشت ایمپلنت دندانی با جراحی میکروسکوپی

کشیدن دندان با میکرو سرجری

قرن ها است که کشیدن دندان تروماتیک بوده است. کشیدن معمولی دندان ممکن است به فلپ های مخاطی- لثه ای و برداشتن استخوان نیاز داشته باشد که در نتیجه زیبایی را به خطر خواهد انداخت. استفاده از میکروسکوپ با اصول حداقل تهاجمی بودن، باعث کاهش تروما و قابل پیش بینی بودن نتایج از نظر زیبایی می شود. انتخاب ابزار روی ترومای کشیدن دندان تأثیر می گذارد. با بیرون آوردن از حفره به روش پریوتوم یا کشیدن مکانیکی با استفاده از سیستم های ضربه ای تکیه گاه ریشه، می توان دندان را با دقت از لیگامان اطراف خود جدا کرده و آن را به صورت عمودی از حفره بالا آورد. این فرایند، آسیب به پاپیلا را محدود می کند و آناتومی طبیعی لثه را حفظ می کند.

تفاوت های ظریف در جهت بیرون آوردن دندان از حفره، می تواند برای کشیدن ریشه در یک مسیر آناتومیک مناسب کشیدن دندان به صورت میکروسکوپیک تشخیص داده شود. افزایش دید زیر میکروسکوپ، اجازه می دهد اکثر کشیدن دندان ها بدون فلپ های مخاطی- لثه ای انجام شوند. دید بیشتر همچنین امکان جدا سازی آتروماتیک (بدون آسیب) ریشه های انکیلوز شده (جوش خورده به استخوان فک) را فراهم می آورد، تا استخوان آلوئولار و بافت نرم بدون صدمه باقی بمانند. با دید کامل می توان ضایعات گرانولوماتوز آپیکال را به طور کامل از بین برد. چنین تکنیک های میکروسکوپی، با حداقل میزان تهاجمی بودن، به معنای کاهش عوارض برای بیمار با افزایش بهبودی هستند.

کاشت ایمپلنت دندانی با جراحی میکروسکوپی

ایجاد حفره در محل دندان کشیده شده

ایجاد حفره در محل حفره دندان کشیده شده، برای کاشت ایمپلنت، با کمک میکروسکوپ بی نظیر است. زیر میکروسکوپ، یک حفره با اپکس و دیواره های آن، به بزرگی یک اتاق، به وضوح قابل مشاهده است. برای ایجاد حفره، مجموعه ای از مهارت های مختلف نیاز است. برای قرار دادن ایمپلنت ها در بخش قدامی فک بالا، مطلوب ترین استخوان در بخش پالاتال قرار دارد. بنابراین ایجاد حفره باید به صورت زاویه دار با دیواره حفره پالاتال انجام شود. دریل های پیچ خورده به صورت ذاتی به سمت استخوان کمتر متراکم و حفره باز حرکت می کنند. ایجاد حفره ها زیر میکروسکوپ از بازخورد بصری استفاده می کند تا دائماً مسیر دریل را به سمت موقعیت و زاویه صحیح تغییر دهد. این کار، از اشتباه متداول جایگذاری ایمپلنت بیشتر در سمت باکال، جلوگیری می کند. با بزرگ نمایی و روشنایی میکروسکوپ، ایمپلنت ها را می توان در دیواره حفره پالاتال با ثبات اولیه خوب و موقعیت زیبایی ایده آل قرار داد.

بهبود ابعادی و زاویه ای ادراک با کمک میکروسکوپ اجازه می دهد تا سرعت صحیح ایجاد حفره را تنظیم کرد. فشار بسیار اندک یا بسیار زیاد دریل، یا سرعت بیش از حد دریل باعث ایجاد گرمای اصطکاک می شود. این اتفاق، روی اسئواینتگریشن (جوش خوردن) ایمپلنت تأثیر منفی دارد. تشخیص کوچک ترین حرکات دریل در حال پیشروی، تضمین می کند که برای تراکم های استخوانی مختلف که در حفره مشاهده می شوند، فشار و سرعت چرخش صحیح اعمال می شود. سرعت زاویه ای در لبه برش یک دریل 4 میلی متری چندین برابر سریع تر از سرعت در لبه برش یک دریل 2 میلی متری است. به همین دلیل، فشار و چرخش دریل های دارای قطر بزرگتر باید کاهش یابد تا سرعت برش سریع تر آنها را جبران کند. بهبود بازخورد بصری برای اصلاح سرعت و فشار از طریق مشاهده مستقیم دریل در حال پیشروی زیر میکروسکوپ حاصل می شود.

پیوند استخوان

برش استخوان در حفره یک دندان کشیده شده، در دیواره پالاتال آماده می شود. این جایگذاری منجر به ایجاد یک شکاف بین ایمپلنت و دیواره باکال حفره می شود. برای جلوگیری از جابجایی ذرات پیوند، قبل از قرار دادن ماده پیوندی استخوان داخل یک حفره، نمونه موقتی آن تمام می شود. حفره تا یک میلی متری از سطح بالای آن، با زانوگرافت (پیوند استخوان حیوان به انسان) پر می شود. زانوگرافت به این دلیل انتخاب شده است که تحلیلی که باعث تغییر الگوی استخوان باکال می شود کاهش پیدا کند. استخوان فیلتر شده از آماده سازی برش استخوان با محلول تتراسایکلین 3% شستشو داده می شود و سپس در بالای زانوگرافت متراکم می شود. سرانجام، با لایه ای از کلاژن میکروفیبر پوشش داده می شود تا پیوند را کنترل کند.

کاشت ایمپلنت دندانی با جراحی میکروسکوپی

پیوند باکال لثه

اسناد زیادی مبنی بر تحلیل در حاشیه باکال لثه در اطراف ایمپلنت های قدامی که در حفره های دندان کشیده شده قرار گرفته است وجود دارد. عوامل متعدد، مانند بیوتیپ پریودنتال، وجود یا عدم وجود پلیت کورتیکال (قشری) باکال، ترومای جراحی، موقعیت ایمپلنت و مشخصات ظهور هر دو ترمیم های موقت و نهایی، با چنین تحلیلی همراه است. بنابراین، یک پیوند بافت همبند ساب اپیتلیال از کام برداشته می شود و به برش ضخیم شکاف پوشش روی قسمت باکال ایمپلنت منتقل می شود. پیوند بافت همبند برای حفظ یا تقویت ارتفاع لثه و ضخامتی که ممکن است در نتیجه آسیب از دست رفته باشد، انجام می شود.