بخش تخصصی پیوند استخوان فک

جراحی پیوند استخوان فک، فرآیند بازسازی و جایگزین‌کردن بخشی از فک که‌دچار تحلیل استخوان شده‌است را‌به عهده دارد. این عمل با استفاده‌از مواد شبه ‌استخوان یا استخوان برای ایجاد شرایط مناسب قبل از انجام ایمپلنت‌های دندانی و‌یا سایر ترمیم‌های دندانی و جایگزین کردن دندان از‌دست رفته، صورت می‌گیرد. همچنین موجب افزایش ارتفاع و عرض استخوان فک و پُر شدن نقایص استخوانی می‌شود.

مقالات تخصصی پیوند استخوان فک

مرگ دندان (از دست رفتن دندان)

علائم مرگ دندان

تشخیص زنده بودن یا مرگ دندان همیشه کار راحتی نیست. تنها یک متخصص دهان و دندان قادر است با اطمینان خاطر صحت این موضوع را تایید کند. اما خودتان نیز می‌توانید با تشخیص و معاینه‌ی شخصی تا حدودی آن را تشخیص دهید.

دو علامت و نشانه‌ی اصلی مرگ دندان درد و تغییر رنگ دندان می‌باشند. ممکن است یک یا هر دو نشانه را در دندان خود مشاهده نمایید.

نکته: اگر دندان شما از دست رفته است یا در حال از دست رفتن است، دامنه‌ی درد از عدم وجود درد تا درد شدید خواهد بود.

مرگ دندان (از دست رفتن دندان)

مرگ دندان (از دست رفتن دندان)

هرگاه عفونتی در دندان وجود داشته باشد، معمولا شدت درد افزایش می‌یابد. چنانچه عفونت منجر به ایجاد آبسه در دندان شود، ممکن است علائم دیگری مانند مزه‌ یا بوی بد در دهان خود حس کنید یا روی لثه‌ی شما ضایعه‌ی جوش-مانندی مشاهده شود.

مرگ دندان (از دست رفتن دندان)

مرگ دندان (از دست رفتن دندان)

به تغییر رنگ دندان به زرد، خاکستری یا سیاه توجه کنید. با از دست رفتن گلبول‌های قرمز خون این تغییر رنگ در دندان ایجاد می‌شود. این رنگ شباهت بسیاری به رنگ زخم و جراحت دارد. در صورتی که این تغییر رنگ دندان درمان نشود، به مرور زمان افزایش خواهد یافت.

خوشبختانه، دندانی که در حال از دست رفتن است الزاما نیاز نیست کشیده شود. به همین دلیل، اصطلاح “دندان مرده” به غلط انتخاب شده است.

دندان غیر زنده چیست؟

در اصطلاح متخصصان دندانپزشکی به دندانی که درون آن عصب زنده وجود نداشته باشد، دندان غیرزنده گفته می‌شود.

مرگ دندان (از دست رفتن دندان)

مرگ دندان (از دست رفتن دندان)

اگر از نظر اصطلاح “زندگی یا حیات” به لغت غیر زنده نگاه کنیم، به معنای عدم اهمیت دندان نمی‌باشد، صرفا به این دلیل که هیچ عصب زنده‌ای درون آن وجود ندارد. دندان‌های غیر زنده هم هنوز وظیفه‌ی خود را به درستی انجام می‌دهند درست مانند دندان‌های دیگر که بخش وسیعی از آنها به نوعی غیر زنده است.

دندان‌ها از چند لایه تشکیل شده‌اند. درونی‌ترین بخش دندان پالپ است. پالپ رگ‌های خونی و عصب را در بر می‌گیرد. این بخش از دندان تنها بخشی است که به عنوان بخش زنده تلقی می‌شود.

بنابراین، استفاده از لفظ دندان مرده یا غیر زنده تا حدودی گمراه‌کننده است. اعصاب درون دندان به ما کمک می‌کنند سرما یا گرما را حس کنیم. وجود درد نیز می‌تواند نشان‌دهنده‌ی پوسیدگی باشد. با این حال، از دست رفتن حس درون دندان الزاما به معنای از دست رفتن کل دندان- یا عدم کاربری آن نیست. بلکه تا حدودی بستگی به علت از دست رفتن عصب درون دندان دارد.

علل مرگ دندان

عصب و دیگر بافت‌های زنده معمولا در نتیجه‎ی عدم وجود جریان خون از دست می‌روند.

تمام سلول‌های زنده‌ی بدن، از جمله پالپ دندان، از مواد موجود در خون تغذیه می‌کنند. با از دست رفتن تدریجی پالپ دندان، به تدریج باکتری از بخشی که در حال پوسیده شدن است تغذیه می‌کند. این باکتری‌ها درون دندانی که به تازگی توخالی شده است رشد می‌کنند و درد شدید ایجاد می‌نمایند. این وضعیت عموما به دو طریق بوجود می‌آید.

پوسیدگی دندان

مرگ دندان (از دست رفتن دندان)

مرگ دندان (از دست رفتن دندان)

در صورتی که حفره‌ی درون دندان بسیار عمیق شود، منجر به مرگ دندان خواهد شد. پوسیدگی دندان از بیرونی‌ترین لایه‌ی دندان آغاز می‌شود. چنانچه این پوسیدگی‌ها به حال خود رها شوند و مورد رسیدگی قرار نگیرند، ممکن است به درون لایه‌های عمقی‌تر دندان نفوذ پیدا کنند و در نهایت به پالپ برسند.

در نتیجه‌ی پوسیدگی حفره‌ها، باکتری تولید خواهد شد. حفره‌های عمیق برای باکتری‌ها مسیر مستقیمی به درون بافت‌های زنده‌ی داخل دندان ایجاد خواهند کرد. بدن با یک واکنش التهابی، تمام تلاش خود را برای مبارزه با عفونت خواهد کرد. با این وجود اگر طی این واکنش به بدن کمک نشود، گلبول‌های سفید خون با شکست مواجه خواهند شد. در نهایت، ممکن است جریان خون ورودی به دندان به طور کامل متوقف شود و عصب تغذیه نشود. در این صورت، احتمالا درد شدیدی در دندان خود احساس خواهید کرد.

مرگ دندان (از دست رفتن دندان)

مرگ دندان (از دست رفتن دندان)

اکنون کاملا واضح است که چرا مراقبت‌های دندانی، هم به صورت تخصصی و هم در منزل، تا این اندازه مهم هستند. تمام تلاش خود را به کار ببندید تا از پوسیدگی دندان پیشگیری کنید. اما در صورت مشاهده‌ی کوچکترین پوسیدگی، در مراجعه به دندانپزشک تردید نکنید.

آسیب به دندان

مرگ دندان (از دست رفتن دندان)

مرگ دندان (از دست رفتن دندان)

تعجبی ندارد که آسیب به دندان دیگر علت شایع مرگ دندان باشد. وقتی به دندان ضربه‌ی شدیدی وارد می‌شود، ممکن است رگ‌های خونی درون دندان پاره شوند. که منتج به قطع جریان خون و در نهایت مرگ عصب و دیگر بافت‌های زنده‌ی درون پالپ خواهد شد.

اگر ضربه به حدی شدید باشد که موجب پریده شدن لبه‌ی دندان یا ترک آن شود، احتمالا درد شدیدی را احساس خواهید کرد. اگر دچار حادثه‌ای شدید که به دندان شما آسیب رسید، عاقلانه است که به دندانپزشک مراجعه نمایید.

مرگ دندان (از دست رفتن دندان)

مرگ دندان (از دست رفتن دندان)

از سوی دیگر، فشردن و ساییدن دندان‌ها روی یکدیگر می‌تواند به دندان آسیب بزند. بنابراین، کسانی که به شدت دندان‌های خود را روی یکدیگر فشار می‌دهند یا در خواب دندان قروچه دارند، با افزایش سن، خطر مرگ دندان در آنها بیشتر خواهد بود.

بسته به علل و عوامل منجر به از دست رفتن تدریجی دندان‌ها، گزینه‌های درمانی مختلفی در دسترس شما خواهد بود که در مقاله‌ی بعد به آنها اشاره خواهیم کرد.

ایمپلنت دندان و جایگزینی دندان های طبیعی

ایمپلنت نزدیک‌ترین راه ممکن برای دستیابی به دندان‌های سالم و طبیعی است. ایمپلنت برای شما این امکان را فراهم می‌آورد تا آنگونه که تمایل دارید زندگی کنید. با اطمینان خاطر بخورید، لبخند بزنید، بخندید، حرف بزنید و از تمام فعالیت‌های روزانه خود لذت ببرید بدون اینکه نگران دندان‌های خود باشید.

ایمپلنت‌های دندانی در صنعت جایگزینی دندان‌ها، انقلابی عظیم بوجود آورده‌اند. قبل از پیشرفت ایمپلنت‌های دندانی، افرادی که از دنچر استفاده می‌کردند قادر نبودند بسیاری از انواع غذاها را بجوند. با استفاده‌ی گسترده از ایمپلنت‌های دندانی، همه‌ی اینها تغییر کرد.

چرا ایمپلنت‌های دندانی؟

ایمپلنت دندانی یک پیچ از جنس تیتانیوم است که به استخوان فک جوش می‌خورد. فرایند جوش خوردن ایمپلنت با استخوان “اتصال با استخوان” (osseointegration) نامیده می‌شود، که عبارت است از متصل شدن ایمپلنت به یکی از اجزاء به نام اباتمنت که تاج (روکش) دندان را حمایت می‌کند. اما ایمپلنت دندانی چه کار می‌کند که دیگر گزینه‌های جایگزینی دندان‌ها، مانند بریج و دنچر قادر به انجام آن نیستند؟

به ترتیب از راست به چپ: ایمپلنت-بریج-دنچر پارسیل

به ترتیب از راست به چپ: ایمپلنت-بریج-دنچر پارسیل

آنچه بریج‌ها و دنچرها قادر به انجام آن نمی‌باشند، این واقعیت است که دندان واقعی به حفظ استخوان فک کمک می‌کند در حالی که بریج‌ها و دنچرهای پارسیل می‌توانند به دندان‌های دیگر آسیب برسانند. بریج‌های ثابت مستلزم بریدن بخشی از ساختار خوب دندان از دندان‌های مجاور می‌باشد. دنچرهای پارسیل نیز نیاز دارند که دندان‌های دیگر آن را در جای خود نگه دارند. این دندان‌ها تحت تاثیر وارد آمدن فشارهای ناشی از جویدن به دنچرهای پارسیل، به شدت ضعیف خواهند شد. میانگین عمر مفید بریج‌ها 5 تا 10 سال خواهد بود و میزان عدم موفقیت دندان‌هایی که بریج یا دنچر پارسیل را نگه می‌دارند، حدود 30 درصد خواهد بود. دنچر کامل نیز ممکن است بلغزد و در نوع غذایی که می‌توانید بخورید محدودیت ایجاد خواهد کرد.

با این حال زمانی که یک ایمپلنت جایگزین دندان می‌شود، بدون وارد کردن آسیب به دندان‌ها، به استخوان فک استحکام می‌بخشد. موفقیت ایمپلنت‌های دندانی در دراز مدت 97 درصد می‌باشد. استفاده از ایمپلنت‌های دندانی مشکلات ناشی از سایر روش‌های جایگزینی دندان را به حداقل می‌رساند، به افراد اجازه می‌دهند هر چیزی را با اطمینان بخورند بدون اینکه نگران بروز مشکل باشند. ایمپلنت می‌تواند جایگزین یک دندان از دست رفته باشد، اما چهار ایمپلنت می‌توانند جایگزین تمام دندان‌های فک بالا و پایین شوند. تعداد ایمپلنت‌ها به کیفیت و اندازه‌ی فک بستگی دارد. هر چه ایمپلنت بلندتر باشد، تعداد ایمپلنت کمتری نیاز خواهد بود تا چند دندان جایگزین را حمایت کنند. دندان‌های جایگزین به این ایمپلنت‌ها متصل خواهند شد. فرد پس از کاشت ایمپلنت بزودی قادر خواهد بود مانند دندان‌های طبیعی هر چیزی را بجود.

ایمپلنت دندان و جایگزینی دندان های طبیعی

ایمپلنت دندان و جایگزینی دندان های طبیعی

مراحل جراحی ایمپلنت

می‌توان ایمپلنت‌های دندانی را به عنوان ریشه‌های مصنوعی دندان تصور نمود که در ظاهر به پیچ‌ها شباهت دارند. برای کاشت ایمپلنت ابتدا بایستی در محل دندان از دست رفته، روی لثه شکافی ایجاد نمود. سپس با استفاده از دریل‌های دندانپزشکی در اندازه‌های مختلف باید در استخوان فک آماده‌سازی‌هایی صورت داد. پیش از بخیه کردن بافت لثه ایمپلنت با پیچ  به درون استخوان متصل می‌شود.

ایمپلنت دندان و جایگزینی دندان های طبیعی

ایمپلنت دندان و جایگزینی دندان های طبیعی

زمانی که ایمپلنت‌های دندانی در استخوان فک قرار داده می‌شوند (A) به استخوان طبیعی فک متصل می‌شوند. در این حالت، ایمپلنت به پایه‌ای محکم برای حمایت از یک یا چند دندان مصنوعی به نام تاج (روکش) تبدیل می‌شود.

یک ابزار متصل کننده –که تحت عنوان اباتمنت شناخته شده است (B)- روی نوک ایمپلنت دندانی قرار می‌گیرد تا بتواند تاج را نگه داشته و حمایت کند. تاج‌ها (روکش‌ها) به صورت سفارشی ساخته می‌شوند تا شبیه دندان‌های طبیعی فرد و متناسب با دهان او باشند (C).

می‌توان این فرایندها را با بی‌حسی موضعی یا بیهوشی انجام داد، در نتیجه جراحی کاملا بدون درد خواهد بود. ایمپلنت باید به مدت 4 ماه درون استخوان قرار بگیرد تا برای قرارگیری دندان روی آن آماده شود. اما گاهی اوقات وضعیت‌هایی بوجود می‌آیند که می‌توان از ایمپنمود.

زمانی که جراحی ایمپلنت دندانی توسط یک متخصص مجرب ایمپلنت‌های دندانی انجام می‌شود، این روش یکی از امن‌ترین و قابل پیش‌بینی‌ترین فرایندهای دندانپزشکی می‌باشد.

حقایقی در رابطه با ایمپلنت‌های دندانی

  • قدمت ایمپلنت‌های دندانی قدیمی 600 سال پس از میلاد مسیح است، زمانی که تکه‌های صدف دندان-مانند را با چکش درون فک زنان قبیله‌ی مایان (Mayan) فرو می‌کردند.
  • در سال 1952، یک جراح ارتوپد سوئدی دریافت که تیتانیوم به طور طبیعی با استخوان جوش می‌خورد.
  • ایمپلنت‌های دندانی مدرن بیش از 30 سال با موفقیت مورد استفاده قرار گرفته‌اند. در واقع قوی‌ترین ابزارهای موجود هستند که دندان‌های جایگزین را حمایت می‌کنند- و حتی بهتر از آن، به دندان‌های جدید اجازه می‌دهند احساس، ظاهر و عملکرد طبیعی داشته باشند.
  • ایمپلنت‌های دندانی تنها گزینه‌ی ترمیم دندان می‌باشند که، در واقع با کمک به تقویت رشد استخوان، استخوان طبیعی را حفظ می‌کنند.
  • ایمپلنت در تمام سنین قابل استفاده است، به جز کودکانی که در سن رشد به سر می‌برند.
  • در صورتی که در پی بیماری لثه بخشی از استخوان لثه تحلیل رفته باشد می‌توان از پیوند استخوان استفاده نمود تا بتوان ایمپلنت را روی آن قرار داد.
  • افرادی که شرایط خاص پزشکی دارند هم در صورتی که وضعیت آنها تحت کنترل قرار گیرد، می‌توانند از ایمپلنت‌های دندانی استفاده نمایند.
  • حفظ و نگه داری ایمپلنت‌ها درست شبیه دندان‌های طبیعی با مسواک زدن و کشیدن نخ دندان انجام خواهد شد.

روش‌های پیشگیری و درمان تحلیل لثه

درمان تحلیل لثه

تحلیل لثه‌ی خفیف از طریق پاکسازی عمقی منطقه‌ای که به این عارضه دچار شده است امکان پذیر خواهد بود. این پاکسازی توسط دندانپزشک انجام می‌شود. طی پاکسازی عمقی – که جرمگیری دندان (tooth scaling) و هموار کردن ریشه ( root planing) نیز نامیده می‌شود – پلاک و رسوبی که روی سطح دندان و ریشه در قسمت زیر خط لثه تشکیل شده‌اند، به دقت برطرف می‌شوند و بخشی از ریشه که هیچ پوششی ندارد، صاف و مسطح می‌شود تا اتصال باکتری به آن دشوارتر شود. ممکن است از آنتی‌بیوتیک استفاده شود تا دیگر باکتری‌های مضر که به جا مانده‌اند از بین بروند.

روش‌های پیشگیری و درمان تحلیل لثه

روش‌های پیشگیری و درمان تحلیل لثه

چنانچه در نتیجه‌ی از دست رفتن بخش گسترده‌ای از استخوان و نیز وجود پاکت‌های بسیار عمیق (در حالت پیشرفته‌ی بیماری‌های لثه، شیار طبیعی لثه‌ی اطراف دندان که باید بین صفر تا یک میلی‌متر عمق داشته باشد، عمیق می‌شود که به آن پاکت گفته می‌شود)، پاکسازی عمقی قادر به درمان تحلیل لثه نباشد، ممکن است برای اصلاح و ترمیم آسیب بوجود آمده در اثر تحلیل لثه، نیاز به جراحی لثه باشد.

نوع جراحی مورد استفاده در درمان تحلیل لثه

فرایندهای جراحی زیر در درمان تحلیل لثه مورد استفاده قرار می‌گیرند:

جرمگیری با فلپ (توده‌ای از بافت) باز و هموار کردن ریشه: طی این فرایند، دندانپزشک یا جراح لثه بافتی از لثه که دچار تحلیل شده است را بالا می‌آورد، باکتری‌های مضر را از درون پاکت‌ها برطرف می‌سازد، سپس به بهترین نحو ممکن بافت لثه را محکم در جای خود روی ریشه‌ی دندان قرار می‌دهد و می‌بندد، که از این طریق پاکت‌ها از بین خواهند رفت یا اندازه‌ی آنها کاهش خواهد یافت.

روش‌های پیشگیری و درمان تحلیل لثه

روش‌های پیشگیری و درمان تحلیل لثه

ترمیم بافت: اگر در نتیجه‎ی تحلیل لثه، استخوان محافظ دندان تخریب شود، ممکن است فرایند ترمیم استخوان و بافت از دست رفته پیشنهاد شود. مانند کاهش عمق پاکت، دندانپزشک بافت لثه را بالا می‌آورد و باکتری‌ها را برطرف خواهد نمود. سپس مواد ترمیم‌کننده از قبیل غشاء، بافت پیوند، یا پروتئین تحریک‌کننده‌ی رشد بافت به کار خواهد برد تا به بدن در ترمیم مجدد طبیعی استخوان و بافت در آن ناحیه کمک کند. پس از قرار گرفتن مواد ترمیم‌کننده در محل، بافت لثه محکم روی ریشه‌ی ‌دندان یا دندان‌ها قرار می‌گیرد و بسته می‌شود.

پیوند بافت نرم: چندین روش برای پیوند بافت لثه مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما روشی که بیش از سایر روش‌ها استفاده می‌شود”پیوند بافت همبند” است. در این روش، یک فلپ (توده‌ای از بافت که قسمتی از آن را با عمل جراحی جدا کرده و جهت پیوند به قسمت دیگر بدن به کار می‌برند) از پوست از سقف دهان (کام) بریده می‌شود و بافت زیر فلپ، به نام بافت همبند زیر اپی تلیایی (subepithelial )، برداشته می‌شود و به بافت لثه‌ی پیرامون ریشه‌ی بدون پوشش بخیه خواهد شد.پس از برداشتن بافت همبند –پیوند- از زیر فلپ، مجددا فلپ را با بخیه در جای خود قرار می‌دهند.

روش‌های پیشگیری و درمان تحلیل لثه

روش‌های پیشگیری و درمان تحلیل لثه

طی نوع دیگری از پیوند، تحت عنوان پیوند آزاد لثه، به جای آنکه بافت از زیر پوست برداشته شود، مستقیما از سقف دهان برداشته می‌شود. گاهی اوقات، اگر بافت لثه اطراف منطقه‌ی آسیب دیده به میزان کافی باقی‌مانده باشد، دندانپزشک قادر خواهد بود لثه را از نزدیک دندان پیوند دهد، و بافتی از کام برداشته نخواهد شد. این نوع پیوند تحت عنوان پیوند انگشتی شناخته شده است.

دندانپزشک بر اساس نیازهای شخصی هر فرد بهترین روش را انتخاب خواهد کرد.

پیشگیری از تحلیل لثه

روش‌های پیشگیری و درمان تحلیل لثه

روش‌های پیشگیری و درمان تحلیل لثه

بهترین راه برای پیشگیری از تحلیل لثه رعایت بهداشت و مراقبت از دهان و دندان‌ها می‌باشد. هر روز دندان‌های خود را مسواک بزنید ، نخ دندان بکشید و در صورت نیاز از دهانشویه‌ها استفاده نمایید، حداقل دو مرتبه در سال، یا طبق نظر پزشک به طور منظم به دندانپزشک یا جراح لثه مراجعه نمایید. اگر لثه‌های شما تحلیل رفته‌اند، ممکن است نیاز باشد دفعات بیشتری به دندانپزشک مراجعه نمایید. از مسواک نرم استفاده کنید و از دندانپزشک بخواهید نحوه‌ی صحیح مسواک زدن را به شما یاد دهد. اگر مشکلات بایت یا فشردن دندان‌ها روی یکدیگر علت تحلیل لثه است، با دندانپزشک خود راجع‌به روش‌های اصلاح و درمان آنها گفتگو کنید. دیگر راه‌های پیشگیری از تحلیل لثه عبارتند از:

  • در صورتی که سیگار می‌کشید، آن را ترک کنید.
  • تغذیه‌ای سالم و متعادل داشته باشید.
  • به تغییرات در دهان و دندان خود دقت نمایید.

با مراقبت از دندان‌های خود می‌توانید برای همیشه لبخندی زیبا و سالم داشته باشید.

نمونه های درمانی پیوند استخوان فک

2/5 (2 نظر)