بخش تخصصی جراحی درمانی با لیزر

مشکلات و بیماریهای لثه از جمله مشکلات شایع محسوب می‌شوند که نیاز به درمان دارند. روشهای متنوعی برای درمان این عارضه مورد استفاده قرار می‌گیرند. لیزر یکی از مدرنترین روشها در راستای درمان بیماریهای لثه می‌باشد که در مقایسه با دیگر روشها مزیتهایی از قبیل هزینۀ کمتر، غیر تهاجمی بودن، سهولت بیشتر و عوارض و مراقبتهای بعدی کمتر دارد، و از همه مهمتر بدون برش و خونریزی بودن آن است. مطالعات بسیاری حاکی از آن است که لیزر نیز در مقایسه با دیگر گزینه‌های درمانی، نتایجی مشابه داشته‌ است. البته هر نوع لیزر دارای طول موج و سطح قدرت متفاوتی می‌باشد که می‌تواند بدون خطر برای درمان بیماریهای لثه مورد استفاده قرار گیرد که البته انتخاب نوع مناسب آن متناسب با هر مشکلی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

مقالات تخصصی جراحی درمانی با لیزر

سرطان دهان

سرطان تحت عنوان رشد غیر قابل کنترل سلول هایی تعریف می شود که بافت ها را مورد حمله قرار می دهند و موجب آسیب به آنها می شوند. سرطان دهان به شکل یا زائده یا زخم داخل دهان ظاهر می شود که از بین نمی رود. سرطان دهان، که شامل سرطان های لب ها، زبان، گونه ها، سقف دهان، سخت کام و نرم کام، سینوس ها، و حلق (گلو) می باشد، اگر زود تشخیص داده و درمان نشود می تواند زندگی فرد را به خطر بیندازد.

علائم و نشانه های سرطان دهان کدامند؟

از جمله شایع ترین علائم و نشانه های سرطان دهان عبارتند از:

  • تورم/ ضخیم شدن، توده یا برجستگی، نقاط ناهموار/ پوسته/ یا نواحی فرسوده شده روی لثه ها، لب ها، یا دیگر بخش های داخل دهان.
  • گسترش لکه های مخملی سفید، قرمز، یا لکه دار (سفیدو قرم) داخل دهان.
  • خونریزی بی دلیل داخل دهان.
  • بی حسی، از دست رفتن احساس، یا درد/ حساسیت بی دلیل در هر ناحیه ای از صورت، دهان، یا گردن.
  • زخم های مقاوم صورت، گردن، یا دهان که به راحتی دچار خونریزی می شوند و ظرف دو هفته بهبود پیدا نمی کنند.
  • سوزش یا احساس گیر کردن چیزی در پشت حلق.
  • مشکل در جویدن، بلع، حرف زدن، یا حرکت فک ها یا زبان.
  • گلو درد مزمن، یا تغییر صدا.
  • درد گوش.
  • تغییر در نحوه قرار گرفتن دندان ها یا پروتزهای مصنوعی روی یکدیگر.
  • کاهش وزن قابل توجه.

در صورتی که متوجه هر کدام از این تغییرات شدید، هر چه سریع تر با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

سرطان دهان

سرطان دهان

چه افرادی بیشتر مستعد سرطان دهان هستند؟

بر اساس انجمن سرطان دهان آمریکا، مردان دو برابر بیشتر از زنان دچار سرطان دهان می شوند، و مردان بالای 50 سال بیشتر در معرض خطر قرار دارند.

ریسک فاکتورهایی که مواجهه با سرطان دهان را افزایش می دهند عبارتند از:

  • سیگار کشیدن. افرادی که سیگار معمولی، سیگار برگ، یا پیپ می کشند 6 برابر بیشتر از افراد غیر سیگاری احتمال دارد که دچار سرطان دهان شوند.
  • مصرف تنباکوی بدون دود. افرادی که محصولات تنباکو را به صورت اسنیف (از راه بینی)، جویدن یا قورت دادن استفاده می کنند 50 برابر بیشتر احتمال دارد که دچار سرطان های گونه، لثه، و مخاط لب ها شوند.
  • مصرف بیش از حد الکل. سرطان های دهانی در افرادی که الکل می نوشند 6 برابر بیشتر از افراد دیگر است.
  • سابقه خانوادگی سرطان.
  • قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور آفتاب، مخصوصاً در سنین پایین.
  • ویروس پاپیلومای انسانی (HPV). برخی دسته های خاص HPV از عوامل خطرساز ابتلا به سرطان سلول های Oropharyngeal Squamous هستند.

مهم است دقت داشته باشید که بیش از 25% از تمام موارد سرطان دهان در افرادی اتفاق می افتد که سیگار نمی کشند و تنها گاهگاهی الکل می نوشند.

سرطان دهان

سرطان دهان

سرطان دهان چگونه تشخیص داده می شود؟

به عنوان بخشی از معاینات معمول دندانپزشکی، دندانپزشک شما یک آزمایش غربالگری سرطان دهان انجام می دهد. به طور دقیق تر، دندانپزشک شما هر گونه برجستگی یا تغییرات غیر عادی بافت را در گردن، سر، صورت، و حفره دهان را لمس می کند. دندانپزشک شما هنگام معاینه دهان، به دنبال هر گونه زخم یا تغییر رنگ بافت خواهد بود و نیز اینکه هر گونه علائم و نشانه هایی که در بالا ذکر شده اند را چک خواهد کرد.

برای تشخیص قطعی یک منطقه مشکوک، ممکن است لازم باشد نمونه گیری انجام شود. انواع مختلف نمونه گیری وجود دارند و پزشک شما می تواند بهترین روش را تشخیص دهد. بسیاری از پزشکان نمونه برداری با برس را استفاده نمی کنند زیرا گرچه انجام آن بسیار راحت است، اما در صورت مثبت بودن نمونه برداری با برس، آنها برای تأیید نتایج به نمونه برداری با تیغ نیز نیاز است. علاوه بر این، بسته به اینکه آیا تنها یک تکه یا کل یک منطقه برای مشخص نمودن ماهیت مشکل نیاز است، انواع مختلف نمونه برداری با تیغ نیز وجود دارند، برش و بریدن و درآوردن. برخی پزشکان این نوع نمونه برداری ها را با لیزر انجام می دهند.

سرطان دهان

سرطان دهان

سرطان دهان چگونه درمان می شود؟

سرطان دهان درست مانند دیگر سرطان ها درمان می شود- با جراحی برای برداشتن زائده سرطانی، و پس از آن رادیو تراپی و/ یا شیمی درمانی (درمان دارویی) برای تخریب هر گونه سلول سرطانی باقی مانده.

برای پیشگیری از سرطان دهان چه می توان کرد؟

برای پیشگیری از سرطان دهان:

  • سیگار نکشید یا از فراورده های تنباکو استفاده نکنید و الکل به اندازه بنوشید.
  • رژیم غذایی متعادلی داشته باشید.
  • قرار گرفتن در معرض خورشید را محدود کنید. افزایش قرار گرفتن مکرر باعث افزایش خطر سرطان لب، مخصوصاً لب پایین می شود. وقتی در معرض نور خورشید قرار می گیرید، استفاده از لوسیون های محافظت کننده در برابر اشعه UV-A/B روی پوست و نیز روی لب ها توصیه می شود.

شما با انجام کارهای زیر، می توانید در شناسایی زود هنگام سرطان دهان، در صورت بروز، نقش فعال داشته باشید:

  • حداقل هر ماه یک مرتبه خودتان شرایط دهان خود را ارزیابی کنید. با استفاده از یک نور روشن و آینه، لب ها و جلوی لثه های خود را نگاه و لمس کنید. سر خود را رو به عقب خم کنید و سقف دهان خود را نگاه و لمس کنید. گونه های خود را کنار بکشید تا داخل دهان، مخاط گونه ها، و پشت لثه های خود را بررسی کنید. زبان خود را بیرون بیاوردی و تمام سطوح آن را نگاه کنید، کف دهان را نیز بررسی کنید. پشت حلق خود را نگاه کنید. هر گونه برجستگی یا بزرگ شدگی غذذ لنفاوی در طرفین گردن و زیر فک پایین خود را بررسی کنید. در صورتی که متوجه هر گونه تغییری در ظاهر دهان خود شدید یا هر گونه علامت و نشانهای که در بالا اشاره شد، با دندانپزشک خود تماس بگیرید یا مراجعه نمایید.
  • به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید. گرچه ممکن است شما به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید، اما گاهی اوقات نقاط یا زخم های خطرناک داخل دهان می توانند بسیار نازک و ریزی باشند و دیدن آنها توسط خودتان دشوار باشد. انجمن سرطان آمریکا توصیه می کند افراد بالای 20 سال هر 3 سال یک مرتبه و افراد بالای 40 سال هر سال یک مرتبه برای انجام آزمایشات سرطان دهان مراجعه کنند. در مراجعه بعدی خود به دندانپزشک، از او بخواهید معاینات دهانی را برای شما انجام دهد. شناسایی زود هنگام می تواند احتمال درمان موفق را افزایش دهد.

سلول های بنیادی برای کمک به کاشت ایمپلنت های دندانی

وقتی به سختی می توان گفت هم از نظر تکنیکی و هم از نظر زیبایی چه تفاوتی بین ایمپلنت های دندانی مدرن و دندان های واقعی وجود دارد، افرادی که در نتیجه حادثه یا بالا رفتن سن دندان های خود را از دست می دهند، خیلی سریع لبخند زیبای خود را مجدداً بدست می آورند. با این حال، لازم است استخوان کافی برای نگهداشتن و حمایت ایمپلنت های دندانی وجود داشته باشد. در عصر جدید روش های متعدد بازسازی استخوان ابداع شده اند که عبارتند از جایگزینی مواد استخوان و سلول های بنیادی.

آیا لبخند شما یک دست دندان بی نقص و سفید و درخشان را نشان می دهد؟ وضعیت دندان های ما عادات بهداشتی دهانی ما را به نمایش می گذارند؛ با این حال، ما در پیشگیری از دست رفتن دندان ها در نتیجه تصادفات یا بالا رفتن سن ناتوان هستیم. ایمپلنت های دندانی مدرن می توانند جایگزین دندان های از دست رفته شوند تا جایی که حتی یک دست دندان کامل یک فک می توانند با دندان های مصنوعی احیاء شوند. دندان های مصنوعی می توانند در برابر همان مقدار فشار ناشی از جویدن دوام بیاورند که دندان های طبیعی می توانند. علاوه بر این، می توانند مانند دندان های طبیعی به نظر برسند و احساسی مانند آنها بوجود بیاورند.

با این حال، برای آنکه فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی کار کند، لازم است دندان های مصنوعی محکم داخل استخوان فک جای بگیرند. پیچ های تیتانیومی سازگار با بدن انسان، و مقاوم در برابر خوردگی برای ثبات ایمپلنت های دندانی در استخوان فک استفاده می شوند، که نیاز به وجود استخوان کافی دارند. وقتی استخوان تحلیل رفته باشد، مثلاً در نتیجه عدم وجود بار روی استخوان، جراح دهان و دندان چه کاری می تواند انجام دهد؟ وی قبل از کارگذاشتن ایمپلنت های دندانی لازم است پیوسته مقدار استخوان فک بیمار را افزایش دهد.

کاشت ایمپلنت های دندانی با سلول های بنیادی

کاشت ایمپلنت های دندانی با سلول های بنیادی

روش های رشد بافت استخوان

یکی از روش هایی که برای آماده سازی استخوان فک برای کاشت ایمپلنت های دندانی استفاده می شود تحت عنوان سینوس لیفت شناخته می شود: جراح برشی در لثه بیمار در سمت گونه فک بالا ایجاد می کند تا جایی که استخوان قابل مشاهده باشد و بتوان در آن برش ایجاد کرد تا در فضای خالی ایجاد شده داخل استخوان مواد پیوند استخوان قرار داد. اما این مواد از کجا تأمین می شوند؟

یا با استخوان گرفته شده از بدن خود بیمار، یا از دهان یا از لگن بیمار. با این حال بیمارانی که تحت این نوع جراحی ها قرار می گیرند اغلب از مشکلات محلی که از آن استخوان گرفته شده است شکایت دارند. زمان نیز یک عامل مهم دیگر است. معمولاً در طول مدتی که طول می کشد تا زخم بهبود پیدا کند، معمولاً سه ماه، پیوند استخوان مقداری تحلیل می رود در نتیجه از مقدار استخوان موجود برای کاشت ایمپلنت کاسته می شود.

  برای حل این مشکل معمولاً راهکارهای جایگزینی وجود دارد، از جمله استفاده از موادی مانند پودر گرفته شده از استخوان حیوانات که ماتریکس منفذ داری تشکیل می دهد که بافت استخوانی جدید داخل آن شکل می گیرد. با این حال، این روند 6 ماه طول می کشد. هر دوی این روش ها زمان بر هستند و کیفیت استخوان نهایی به اندازه کیفیت مورد نیاز نمی رسد.

در نتیجه همه این کمبودها، دانشمندان به فکر استفاده از سلول های بنیادی برای بازسازی استخوان تحلیل رفته افتادند.

استفاده از سلول های بنیادی خود بیمار برای بازسازی استخوان فک

طی چند سال اخیر، دانشمندان مطالعات بالینی متعددی روی روش کاملاً جدید استفاده از سلول های بنیادی انجام داده اند. آنها به این نتیجه رسیده اند که امکان استفاده از سلول های بنیادی خود بیمار برای بازسازی استخوان فک و تأثیر یک نوع فاکتور رشد مولکولی خاص روی رشد استئوبلاست ها وجود دارد. این فاکتور رشد، که تحت عنوان پروتئین مورفوژنتیک استخوان (BMP) شناخته می شود، سلول های بنیادی را شامل می شود تا به استئوبلاست ها تبدیل شوند و مواد استخوانی تولید کنند.

وقتی BMP به داخل عضلات تزریق می شود، سلول های بنیادی را جذب می کند و آنها را ترغیب می کند به استخوان تبدیل شوند- در نتیجه استخوان تولید می شود. BMP همان کاری را انجام می دهد که داخل استخوان فک انجام می دهد. محققان دریافتند که افزودن BMP منجر به تولید مکرر استخوانی می شود که تراکم و حجمی به مراتب بیشتر از استخوانی دارد که با روش های دیگر تولید می شد.

با این حال برخی محققان هنوز هم تأیید نکرده اند که BMP بتواند به کاشت ایمپلنت های دندانی کمک کند. بنابراین، دانشمندان تصمیم گرفتند روش دیگری استفاده کنند: اگر آنها اجازه ندارند از BMP برای جذب سلول های بنیادی به محل مورد نظر داخل استخوان فک استفاده کنند، تنها گزینه آوردن خود سلول های بنیادی به داخل استخوان فک است.

کاشت ایمپلنت های دندانی با سلول های بنیادی

کاشت ایمپلنت های دندانی با سلول های بنیادی

روش استفاده از سلول های بنیادی برای کاشت ایمپلنت های دندانی

این روش اکنون به خوبی به اثبات رسیده است و مزایای متعددی دارد. فرایند به قرار زیر است: جراح مقدار اندکی مغز استخوان حاوی سلول های بنیادی را از استخوان لگن بر می دارد. سلول های بنیادی با سانتریفیوژ کردن مغز استخوان جدا می شوند و پس از آن با مواد جایگزین استخوان ترکیب می شوند، که یک ماتریکس منفذی را برای سلول های بنیادی شکل می دهد تا به بهترین شکل به استئوبلاست ها تبدیل شوند.

این ترکیب می تواند در یک جلسه داخل استخوان فک کاشته شود، که به این معنا است که الزاماً نیاز نیست برای کشت استئوبلاست ها در شرایط آزمایشگاهی هشت هفته دست نگهداشت. استخوان مستقیماً به طور کامل داخل بدن خود بیمار شکل می گیرد. نتایج بسیار امیدوار کننده هستند: بر خلاف کشت استخوان در شرایط آزمایشگاهی، استفاده از سلول های بنیادی منجر به تولید مقدار بیشتری استخوان می شود، که از تراکم بیشتری برخوردار است.

حدود 30% از استخوان جدید معمولاً ظرف مدت 4ماه داخل فک بیمار شکل می گیرد. علاوه بر این، استخوانی که به تازگی تولید شده است بسیار بیشتر به صورت ارگانیک در بافت اطراف سازگار می شود. سلول های بنیادی علاوه بر این قادر هستند عروق خونی جدید تشکیل دهند، که به میزان قابل توجهی تأمین بافت ها با مواد مغذی را بهینه می سازد.

استفاده از سلول های بنیادی همراه با مواد جایگزین شونده استخوان به پر استفاده ترین روش برای درمان بیمارانی که از عدم کافی بودن مقدار استخوان فک رنج می برند، در بسیاری از مناطق دنیا تبدیل شده است. این روش تاکنون به شهرت کافی رسیده است و بدون هیچ خطری می تواند استفاده شود، و به زودی به یک استاندارد طلایی در جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی در سراسر دنیا تبدیل خواهد شد.

طول عمر و دوام ایمپلنت دندان چقدر است؟

ایمپلنت های دندانی دوامی باور نکردنی دارند که به موادی مربوط می شود که برای ساخت آنها استفاده می شود، تیتانیوم، و اینکه آنها چگونه با استخوان پیوند خورده اند. تحقیقات بالینی نشان می دهند که نرخ دوام و ماندگاری آنها 94% طی 10 سال، و 91% طی 15 سال است، و این تحقیقات به فناوری ها و روش های جدیدی ختم شده اند که به بادوام تر کردن ایمپلنت های دندانی کمک می کنند. برای مثال، بیمارانی که براکسیسم یا تراکم اندک استخوان دارند می توانند از تکنیک ها و فرایندهای تکمیلی متفاوت ایمپلنت های دندانی بهره مند شوند تا دامنه ویژگی های ایده آل برای گزینه خوب برای کاشت ایمپلنت بودن را گسترش دهند.

دوام باور نکردنی ایمپلنت های دندانی

همانطور که مشخص است، دوام ایمپلنت های دندانی به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله نوع ایمپلنت دندانی، مکانی که ایمپلنت دندانی قرار داده می شود، سلامت دهان شما، و عادات شما. علاوه بر این، به این بستگی دارد که منظور شما از “ایمپلنت دندانی” چیست. برای برخی افراد، ایمپلنت دندانی کل یک سیستم است: فیکسچر، اباتمنت،  روکش. به احتمال زیاد دندانپزشک شما آن را به شکلی متفاوت تعریف می کند.

ایمپلنت دندانی از یک فیکسچر و اباتمنت تشکیل شده است. این بادوام ترین، و بخش آلیاژ تیتانیومی سیستم است که داخل استخوان فک قرار می گیرد. این همان چیزی است که دندانپزشکان به آن اشاره می کنند وقتی می گویند نرخ موفقیت آن بالاتر است. دندان جایگزین واقعی نیز ترمیم نهایی نامیده می شود، که به ایمپلنت دندانی متصل می شود و نیاز خواهد داشت با ساییدگی طبیعی تعویض شود.

بنابراین ایمپلنت های دندانی چقدر دوام دارند- بخش فلزی که با جراحی داخل استخوان فک کار گذاشته می شود؟ شواهد حاکی از این هستند که یک مدت زمان طولانی، نرخ موفقیت طولانی مدت بالینی را مشخص می نماید.

طول عمر یا دوام ایمپلنت های دندانی

طول عمر یا دوام ایمپلنت های دندانی

دوام ایمپلنت دندانی که با استخوان جوش خورده است

ایمپلنت های دندانی در اندازه های مختلفی وجود دارند، و اینکه کدام یک برای شما مناسب است چیزی است که پزشک معالج شما راجع به آن در جلسه مشاوره برای شما توضیح خواهد داد. تکنیکی که انتخاب می شود نیز به تعداد ایمپلنت های دندانی بستگی دارد که نیاز خواهید داشت و اینکه آیا فرایندهای تکمیلی نیاز خواهید داشت یا خیر. ایمپلنت تیتانیومی جوش خورده با استخوان و مشتقات آن رایج ترین نوع ایمپلنت های دندانی هستند.

تحقیقات حاکی از این هستند که طول عمر ایمپلنت های دندانی به این بستگی دارد که ایمپلنت در کدام فک کار گذاشته شده است. ایمپلنت های دندانی که داخل فک بالا کار گذاشته شده اند نرخ موفقیت 84 درصد داشته اند و بیش از یک دوره 12 ساله سالم بوده اند. در حالی که ایمپلنت های دندانی که در فک پایین کار گذاشته می شوند، طی یک دوره 12 ساله، نرخ موفقیت 93 درصد داشته اند.

طول عمر یا دوام ایمپلنت های دندانی

طول عمر یا دوام ایمپلنت های دندانی

نقش سلامت بیمار در طول عمر ایمپلنت

نرخ موفقیت به عوامل مختلفی بستگی دارد. قبل از کارگذاری ایمپلنت های دندانی، پزشک تراکم استخون فک شما را بررسی خواهد کرد. فک دندان ها را در جای خود نگه می دارد و ارتباط سیستمیکی بین آن و ریشه دندان ها وجود دارد.

هر بار که آدامس می جوید یا غذا می خورید، دندان های شما فشار زیادی را به فک منتقل می کنند و این باعث تجزیه شدن بافت ها می شود. این نیرو استخوان را تحریک می کند تا استحکام پیدا کند، درست مانند عضلات پس از ورزش کردن، و این بخشی از روند حفظ تراکم، قدرت، و سلامت استخوان است.

وقتی شما یک دندان را از دست می دهید، تحریکی که استخوان فک شما نیاز دارد دیگر وجود ندارد و استخوان شروع به از دست دادن تراکم خود می کند. اگر استخوان فک شما تراکم خود را از دست داده باشد، همیشه هم نیازی به فرایندهای تکمیلی، مانند پیوند استخوان، ندارید، اما بسته به وخامت تحلیل رفتگی استخوان، واقعاً می تواند جبران شود.

فناوری جدید ایمپلنت های دندانی می تواند نرخ موفقیت ایمپلنت های دندانی را افزایش دهد. سطح ایمپلنت های دندانی به روش های مختلفی می تواند رزوه دار شود و نحوه رزوه دار شدن آنها می تواند تفاوت چشمگیری در دوام آنها داشته باشد، و ایمپلنت هایی که سطح آنها رزوه دار شده است می تواند در بیمارانی که تراکم استخوان های آنها اندک است استفاده شوند. دندانپزشک در طول مشاوره راجع به مؤثرترین راهکارها برای نیازهای خاص شما صحبت خواهد کرد.

طول عمر ایمپلنت های دندانی به وضعیت رعایت بهداشت دهانی و رعایت دقیق دستور العمل های مراقبتی پس از جراحی بستگی دارد. بیماری لثه بافتی که دندان ها را در جای خود نگه می دارد را تحت تأثیر قرار می دهد، بنابراین اگر از سلامت دهان خود مراقبت نکنید و محیطی بوجود بیاورید که مشکلات پریودنتال را تشدید کند، طول عمر ایمپلنت های دندانی شما کوتاه خواهد شد.

طول عمر یا دوام ایمپلنت های دندانی

طول عمر یا دوام ایمپلنت های دندانی

عاداتی مانند دندان قروچه چه تاثیری بر عمر ایمپلنت دارد؟

درست همانطور که وضعیت سلامت دهان نقش مهمی در طول عمر ایمپلنت های دندانی ایفا می کند، عادات براکسیسم (ساییدن و فشردن دندان ها روی یکدیگر) نیز همین قدر دخیل هستند. تحقیقات نشان داده اند که بیمارانی که دندان های خود را روی یکدیگر فشار می دهند و می سایند، به احتمال بیشتری دچار شکست ایمپلنت های دندانی می شوند، گرچه روی هم رفته، تعداد کل شکست ها برای هر دو گروه اندک بود.

اگر دندان های خود را در طول شب روی یکدیگر فشار می دهید، دلیلی برای ناراحتی وجود ندارند. تنها کافی است قبل از برنامه ریزی برای کاشت ایمپلنت های دندانی، دندانپزشک خود را در جریان قرار دهید.

برای مثال، رایج است که از فیکسچرهای قطورتر استفاده می شود تا بهتر داخل استخوان فک قفل شود. یا می توان از انواع مختلفی از فیکسچرها استفاده کرد. یا اینکه می توان از محافظ دندان های شبانه استفاده کرد، مخصوصاً در دوره بلافاصله پس از فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی.

چگونه می توان عمر ایمپلنت را افزایش داد؟

می دانیم که عوامل مختلفی می توانند نقش بزرگی در دوام و بقای ایمپلنت های دندانی ایفا کنند، از جمله:

  • ایمپلنت دندانی کجا قرار داده شده است
  • تراکم استخوان
  • سلامت دهان
  • عادات دهانی

با مراقبت های درست، 90 درصد از بیماران بهره مند شدن از مزایای ایمپلنت های دندانی پس از 15 سال را همچنان تجربه خواهند کرد. با دو مرتبه مسواک زدن در طول روز و نخ دندان کشیدن به صورت روزانه، و مراجعه منظم به دندانپزشک می توانید اطمینان حاصل کنید که ایمپلنت های دندانی شما برای مدت زمانی طولانی در بهترین وضعیت سلامت خود باقی خواهند ماند.

نمونه های درمانی جراحی درمانی با لیزر

2/5 (1 نظر)