بخش تخصصی جراحی افزایش طول تاج دندان
افزایش طول تاج دندان یکی از روشهای جراحی است که به منظور افزایش ساختار طول دندان از بالای لثه صورت می‌گیرد و هدف اصلی آن حفظ سلامت و بهبود زیبایی فرد می‌باشد. این نوع جراحی شامل برداشت بافت سخت و نرم لثۀ پیرامون دندان می‌باشد که نتیجۀ آن افزایش طول ساختار قابل رویت دندان است. لیزر یکی از روشهای جایگزین، و موثر است که نتایجی فوق‌العاده همراه با رضایت بیمار در بر خواهد داشت.
دندان انکیلوز شده یا جوش خورده به فک
/0 نظرها/در مشکلات عمومی دندان و لثه, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
در عادی ترین حالت ممکن، دندان های شیری بین 4 تا 6 ماهگی شروع به ظاهر شدن می کنند، و در نهایت قبل از آنکه دندان های دائمی راهی برای رویش پیدا کنند (که حدود 7 سالگی آغاز می شود)، دندان های شیری دهان لثه ای فرزند شما را پر می کنند. زمانی بین عدم وجود هیچ دندانی، و نیز یک دست دندان کامل، ممکن است ما حفره های دندانی، مشکلات ارتودنتیک، و دیگر چالش های سلامت دهان را تجربه کنیم. در برخی موارد نادر، این چالش ها شدید هستند ، از جمله وقتی انکیلوز دندان رخ می دهد.
انکیلوز دندان چیست؟
انکیلوز نوعی شرایط دندانی است که در آن دندان الیاف پریودنتال لیگامان خود را از دست می دهد، و باعث جوش خوردن آن با استخوان می شود. انکیلوز عموماً برای کودکان خردسال بروز می یابد که هنوز دندان های دائمی آنها بیرون نیامده اند، زیرا دندان شیری راه آن را سد کرده است.
علل بروز انکیلوز دندان ها چیست؟
استخوان آلوئولار استخوانی است که دندان ها را درون حفره خود نگه می دارد. هر دندان- شیری و دائمی- درون حفره دندان قرار می گیرد.
انکیلوز دندان زمانی اتفاق می افتد که یکی از دو شرایط زیر بروز پیدا کند:
در کودکان، شایع ترین دندان هایی که انکیلوز می شوند دندان های مولر دوم شیری در مندیبل (فک پایین) هستند. نخستین مرحله از انکیلوز دندان تحلیل جزئی ریشه دندان و جذب آن به استخوان آلوئولار است.
این باعث می شود دندان به استخوان جوش بخورد. از آنجا که دندان به تازگی با استخوان جوش خورده است، نمی تواند لق شود و بیفتد تا راه را برای دندان های دائمی باز کند. با رشد استخوان آلوئولار همزمان با رشد کودک، به نظر می رسد که دندان شیری پایین تر از بقیه دندان ها باقی مانده است و دندان دائمی که قرار بوده است جایگزین آن شود نهفته باقی می ماند.
در افراد بزرگسال، دندان انکیلوز شده (جوش خورده به فک) عموماً در نتیجه آسیب به الیاف پریودنتال لیگامان اتفاق می افتد که باعث می شود ریشه های دندان ها قبل از جوش خوردن با استخوان آلوئولار از آن جدا باشند. این آسیب می تواند در نتیجه یک تروما، یک تصادف، یا طولانی مدت شدن مشکلات بهداشتی دهان و دندان با درجه پایین اتفاق بیفتد.
دندان انکیلوز شده یا جوش خورده به فک
علائم و ریسک فاکتورهای انکیلوز دندان
انکیلوز دندان، اغلب دندان های شیری را خیلی بیشتر از دندان های دائمی تحت تأثیر قرار می دهد (نرخ تخمین زده آن 10 به 1 است). درک خطر انکیلوز دندان در کودکان ساده است. عدم وجود فضای کافی برای رویش دندان های دائمی باعث می شود آنها نهفته باقی بمانند و نیاز خواهند داشت با جراحی کشیده شوند.
دندان های انکیلوز شده خطر پوسیدگی، مال اکلوژن، و دیگر بیماری های پریودنتال را در کودکان افزایش می دهند. علاوه بر این، انکیلوز دندان مانع موفقیت درمان های ارتودنسی خواهد شد، زیرا دندان هایی که تحت تأثیر قرار گرفته اند به هیچ عنوان حرکت نخواهند کرد.
افراد بزرگسالی که دندان انکیلوز شده دارند، ممکن است دندان هایی داشته باشند که استفاده عملی دارند اما از نظر زیبایی مشکل دارند. دندان های انکیلوز شده یا فک جوش عموماً روی ماهیت زیبایی دندان ها تأثیر می گذارد. در اکثر موارد، یک دندان دائمی انکیلوز شده تنها علت برای کشیدن آن نیست، بلکه اگر دندان به هر دلیل دیگری نیاز به کشیدن داشته باشد، بیشتر از یک کشیدن ساده دندان می تواند چالش برانگیز باشد.
هیچ پاسخ قاطعی وجود ندارد برای این پرسش که چه چیزی باعث انکیلوز دندان می شود. بسیاری از افرادی که دندان انکیلوز شده دارند، بعضی از اعضای خانواده آنها چنین شرایطی را دارند، و این حاکی از مقداری عوامل ژنتیکی پر خطر است. موارد دیگر عبارتند از:
علائم و نشانه های دندان انکیلوز شده عبارتند از:
به طرز عجیبی، تقریباً بین 5 تا 29 درصد از افراد با دندان فک جوش شده، یک انگشت صورتی خمیده دائمی دارند. دندانپزشکان علاوه بر نگاه به انگشت صورتی، با معاینات بالینی شامل تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس نیز تشخیص هایی می دهد. بهترین راه برای مشخص نمودن اینکه آیا دندان به فک جوش خورده است یا خیر نگاه کردن به آن است، و تصاویر رادیوگرافی راهی است که باید پیش برود.
دندان انکیلوز شده یا جوش خورده به فک
برای کشیدن دندان فک جوش شده چه انتظاری باید داشت؟
چند درمان رایج برای دندان انکیلوز شده وجود دارد، که بسته به زمان و نیز محل انکیلوز شدگی دندان انتخاب می شوند.
دندان شیری با وجود یک دندان دائمی در پشت آن
به طور کلی، دندانپزشک شما اقدام به کشیدن دندان انکیلوز شده ای می کند که شیری است و یک دندان دائمی زیر آن قرار دارد که منتظر بیرون آمدن است.
می توان از یک فضا نگهدار استفاده کرد که می تواند کمک کند دندان های مجاوری که در حال رویش هستند ایستاده باقی بمانند.
دندان شیری، اما بدون هیچ دندان دائمی زیر آن (اما بیمار خردسال است).
اگر یک بیمار خردسال بدون دندان دائمی در حال انتظار با یک دندان انکیلوز شده تشخیص داده شود، ممکن است دندانپزشک قبل از کشیدن دندان و استفاده از فضا نگهدار، رویکرد “صبر و نظاره” را در پیش بگیرد.
دندان شیری در کودکان بزرگتر، بدون هیچ دندان دائمی زیر آن.
در کودکان بزرگتری که انکیلوز دندان را در حالی تجربه می کنند که هیچ دندان دائمی زیر آن وجود ندارد (هیچ دندانی در کناره ها نیز وجود ندارد) ممکن است بهترین کار کشیدن دندان و استفاده از ترمیم های دندانی (مانند ایمپلنت های دندانی) باشد، زمانی که بزرگتر می شوند.
دندان انکیلوز شده یا جوش خورده به فک
دندان دائمی که به تازگی به فک جوش خورده است
اندکی بالاتر آوردن دندان داخل حفره، اصطلاح پزشکی است که برای تغییر محل دندان استفاده می شود. اگر دندان های دائمی انکیلوز شده باشند، امکان جابجا کردن آن وجود دارد تا بتوان مشاهده کرد آیا استخوان جوش خورده پس از آن می تواند به درستی بهبود پیدا کند یا خیر. در غیر اینصورت، پس از آن دندان به طور کامل با استخوان آلوئولار جوش خواهد خورد.
از آنجا که این بهترین حالت نیست، دندان باید کشیده شود و با یک بریج دندان یا ایمپلنت ترمیم شود.
دندان دائمی که زمان زیادی از انکیلوز شدگی آن می گذرد.
برای هر دندان انکیلوز شده ای در افراد بزرگسال، امکان خارج کردن دندان از حفره وجود دارد. این تغییر محل دندان از داخل حفره آن است، با این امید که دندان در محل صحیح خود مجدداً بهبود پیدا کند. در غیر اینصورت، و به نظر برسد که دندان کوتاه تر از دندان های مجاور خود است، روکش دندان یا هر ترمیم دندانی دیگری می توانند کمک کننده باشند.
دندان شیری یا دائمی انکیلوز شده ای که کوتاه تر از دندان های دیگر به نظر می رسد.
تا زمانی که چنین دندانی تهدیدی برای آسیب فوری یا کج بودن بایت نباشد، این نوع دندان های انکیلوز شده عموماً دست نخورده باقی می مانند و برای تغییرات در طول زمان تحت نظر قرار می گیرند. علاوه بر این، ممکن است کشیدن دندان در زمان های بعدی ضروری باشد، اما دندانپزشک شما هیچ کشیدن غیر ضروری را انجام نخواهد داد.
کشیدن دندان انکیلوز شده معمولاً به روش جراحی انجام می شود، زیرا دندان به طور محکم داخل استخوان ثابت شده است. دندانپزشک شما از قبل راجع به کل فرایند گفتگو خواهد کرد تا به پرسش های شما پاسخ دهد و هر گونه ترس شما در مورد فرایند را برطرف کند. این فرایند تجربه ای بدون درد خواهد بود که سلامت و عملکرد دندان های شما را احیاء خواهد کرد.
دندان انکیلوز شده یا جوش خورده به فک
دندان درنیاوردن مادرزادی کودک
/0 نظرها/در مشکلات عمومی دندان و لثه, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
شما انتظار دارید فرزند شما در حالی متولد شود که همه جوانه های دندانی که برای دو دست دندان کامل شیری و دائمی نیاز دارد را داشته باشد، حتی اگر داخل دهان فرزند شما قابل مشاهده نباشند. اما گاهی اوقات، در طول رشد کودک، برخی الگوهای ژنتیکی خاص یا حوادث می توانند شکل گیری دندان ها زیر لثه ها را تحت تأثیر قرار دهند.
در دوران کودکی که دندان های شیری فرزند شما می افتند و دندان های دائمی او بیرون می آیند، یک روند خاص وجود دارد. اما در برخی موارد، برخی دندان های خاص به سادگی بیرون نمی آیند یا ظاهر نمی شوند، و داخل لثه ها نیز گیر نکرده اند. این مورد فقدان مادرزادی دندانی congenitally missing teeth (CMT)، یا هیپودنشیا، نامیده می شود و در حقیقت نسبتاً متداول و شایع است. خوشبختانه، پیشرفت های پزشکی و دندانپزشکی امروز گزینه هایی برای جایگزینی فقدان دندان کودک شما دارد.
کدام دندان ها کم هستند؟
عموماً، دندان هایی که به صورت مادرزادی وجود ندارند دو نوع هستند: دندان های پرمولر دوم و دندان های پیشین لترال فک بالا. دندان های پرمولر دوم، که پشت دندان های نیش و در جلوی دندان های مولر عقب دهان واقع شده اند، بین دندان های پرمولر اول و دندان های مولر واقع شده اند. دندان های پیشین لترال فک بالا در طرفین دو دندان مرکزی جلوی دهان واقع شده اند. اگر شما یا کودکتان یکی از دندان های خود را ندارید، نگران نشوید! شما تنها نیستید. بر اساس اعلام بنیاد ملی دیسپلازی اکتودرمال، حدود 20 درصد از افراد بزرگسال یک دندان و بیش از 5 درصد از افراد بزرگسال یک یا چند دندان به صورت مادرزادی ندارند.
دندان درنیاوردن مادرزادی کودک
چه عاملی موجب دندان در نیاوردن مادرزادی می شود؟
بر اساس سازمان ملی اختلالات نادر (NORD)، دندان های شیری کودک عموماً همگی تا سن 3 سالگی بیرون می آیند، و همه دندان های دائمی معمولاً بین سنین 12 تا 14 یالگی بیرون می آیند- به استثناء دندان های عقل. هیپودنشیا عبارت است از عدم وجود یک تا پنج دندان شیری یا دائمی. در بسیاری از موارد، فقدان یک یا چند دندان، صرفاً به دلیل یک ویژگی خانوادگی است، اما گاهی اوقات یک عامل ژنتیکی مجزا علت بروز آن است.
بر اساس مطالعه ای که در سال 2015 در مجله تحقیقات دندانی منتشر شد، فقدان مادرزادی دندان به طور گسترده به عنوان یک ناهنجاری دندان در نظر گرفته می شود و هنگامی که یک ویژگی خانوادگی موجب بروز فقدان مادرزادی دندان نشده باشد، می تواند قابل ارتباط با عوامل محیطی مانند عفونت، تروما، و مصرف دارو و نیز ژن هایی باشد که با حدود 120 سندروم در ارتباط هستند، مانند شکاف لب، شکاف کام، و سندروم داون.
فقدان مادرزادی دندان چه تأثیراتی دارد؟
فقدان مادرزادی دندان تأثیرات مشهودی روی زیبایی دارد که شما یا فرزندتان از آن کاملاً آگاه خواهید بود، اما فراتر از آن، فقدان مادرزادی دندان احتمالاً می تواند منجر به بروز مشکلات دیگر شود. بر اساس انجمن دندانپزشکان آمریکا، فواصل بزرگ بین دندان های شما می تواند گفتار و نحوه غذا خوردن شما را تحت تأثیر قرار دهد و فقدان دندان های مولر می تواند جویدن شما را نیز تحت تأثیر قرار دهد. علاوه بر این، ممکن است به دلیل عدم وجود یک دندان، دندان های دیگر شما جابجا شوند، و اطراف جای خالی دندانی که وجود نداشته است ممکن است تحلیل استخوان اتفاق بیفتد. اما نگران نباشید- با پیشرفت های امروز دندانپزشکی، گزینه هایی برای جایگزینی دندان هایی در دسترس هستند که به صورت مادرزادی وجود ندارند.
دندان درنیاوردن مادرزادی کودک
درمان های فقدان مادرزادی دندان
گام نخست برای درمان فقدان مادرزادی دندان گفتگو با یک دندانپزشک و تشخیص این موضوع است که دندان های شما یا فرزندتان آیا واقعاً وجود ندارند یا در حقیقت تنها زیر لثه ها گیر کرده اند. دندانپزشک شما می تواند با گرفتن عکس های رادیوگرافی با اشعه ایکس این موضوع را تأیید یا رد کند و از آنجا گام بعدی را مشخص نماید.
اگر شما یا فرزندتان فقدان مادرزادی دندان داشته باشید، ممکن است ترسناک به نظر برسد: دندان های من کجا هستند؟ چرا آنها بیرون نیامده اند؟ اما گزینه های درمانی به صورت گسترده در دسترس هستند. سه راه اصلی برای درمان فقدان مادرزادی دندان عبارتند از:
در بریج های پارسیل یک دندان مصنوعی روی دندان های سالم در طرفین شکاف تکیه دارد، در حالی که دست دندان کامل مصنوعی جایگزین همه دندان های یک فک می شوند، اما پروتزهای پارسیل جایگزین تعدادی از دندان ها می شوند. ایمپلنت های دندانی از پست های (فیکسچرهای) تیتانیومی تشکیل شده اند که داخل استخوان فک جایگذاری می شوند و یک روکش روی اباتمنت ایمپلنت سوار می شود. اما اینکه کدام گزینه برای شما یا فرزندتان بهتر است، همگی به ارزیابی های دندانپزشک، سن شما یا فرزند شما، و نیز بهترین گزینه های موجود بستگی دارد.
وقتی نوبت به سالم نگه داشتن دهان پس از دریافت درمان می رسد، مراقبت های همه آنها- مانند بریج های دندانی، پروتزهای مصنوعی، ایمپلنت های دندانی- شبیه مراقبت از دندان های طبیعی به نظر می رسد. دو مرتبه مسواک زدن در طول روز و نخ دندان کشیدن روزانه معمولاً تنها کارهایی هستند که لازم است انجام شوند.
نداشتن مادرزادی دندان می تواند گیج کننده و ترسناک باشد- روی هم رفته، یک لبخند جذاب بخش بزرگی از اعتماد به نفس ما را تشکیل می دهد. اما اگر شما یا فرزندتان فقدان مادرزادی دندان داشته باشید، باید بدانید که این مشکل نه تنها شایع است، بلکه قابل درمان می باشد. نخستین گام گفتگو با یک دندانپزشک می باشد، و قبل از آنکه متوجه شوید در مسیر داشتن لبخندی سالم تر و با ظاهر طبیعی تر قرار می گیرید.
دنچر یا دندان یا پروتز مصنوعی
/0 نظرها/در مقالات آموزشی پروتز دندان, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
دنچرها پروتزهای مصنوعی دندانی ساخته شده از آکریلیک (پلاستیک)، نایلون یا فلز می باشند. آنها به خوبی روی لثه های جای می گیرند تا جایگزین دندان های از دست رفته باشند و از بروز مشکلات احتمالی ناشی از خالی ماندن جای آنها جلوگیری نمایند.
فواصل خالی به جا مانده از دندان های از دست رفته می توانند موجب بروز مشکلات متعددی در غذا خوردن و حرف زدن شود، بعلاوه دندان های واقع در طرفین فضای خالی می توانند به صورت زاویه دار به سمت آن جایجا شوند.
گاهی اوقات نیاز است همه دندان ها کشیده شوند و جایگزینی برای آنها قرار داده شود. بنابراین، ممکن است شما نیز به یکی از راهکارهای زیر داشته باشید:
علاوه بر این، اگر شما نیاز به دست دندان های کامل داشته باشید، پروتزهای دندانی می توانند از بروز مشکلات برای غذا خوردن و نیز حرف زدن پیشگیری کنند، بعلاوه می توانند ظاهر لبخند شما را نیز بهبود دهند و اعتماد به نفس از دست رفته شما را بازگردانند.
در این مقاله اطلاعات کافی برای افرادی وجود دارد که به فکر دریافت پروتزهای مصنوعی دندانی هستند، و نیز توصیه هایی برای افرادی دارد که قبلاً آنها را دریافت کرده اند. ابتدا اجازه دهید به این موضوع بپردازیم که چرا ممکن است دندان ها از دست بروند.
علل از دست رفتن دندان ها
از دست رفتن دندان ها دلیل اصلی برای رفتن افراد به سراغ پروتزهای مصنوعی است. چند دلیل اصلی دیگر نیز برای از دست رفتن دندان ها وجود دارد، از جمله:
بعلاوه شما بیشتر در معرض خطر از دست رفتن دندان قرار دارید، اگر:
افراد بزرگسال مسن تر بیشتر در معرض خطر از دست رفتن دندان ها ناشی از بیماری لثه، حفره ها و پوسیدگی های دندانی، مراقبت های ضعیف دندانی، و بالا رفتن طبیعی سن قرار دارند. کشیدن دندان و حوادث دندانی نیز از جمله عواملی هستند که موجب از دست رفتن دندان ها می شوند. در چنین مواردی استفاده از پروتزهای مصنوعی ضرورت پیدا می کند.
دنچر یا دندان یا پروتز مصنوعی
انواع پروتزهای مصنوعی
دست دندان کامل
در صورتی که شما همه دندان های خود در یک قوس دندانی را از دست داده باشید یا نیاز باشد همه آنها کشیده شوند، یا اگر دست دندان کامل قدیمی دارید، لازم است یک دست دندان جدید دریافت کنید.
پروتزهای مصنوعی دندانی عموماً به محض کشیده شدن دندان ها قابل استفاده هستند، به این معنا که شما هیچ بازه زمانی بدون دندان نخواهید بود. پروتزهای مصنوعی محکم روی لثه ها و استخوان فک شما قرار خواهند گرفت.
اما اگر بلافاصله پس از کشیدن دندان پروتز مصنوعی شما کار گذاشته شود، شکل لثه ها و استخوان شما نسبتاً سریع تغییر خواهد کرد و به احتمال زیاد نیاز خواهد بود پس از چند ماه تغییراتی در پروتزهای مصنوعی شما ایجاد شود یا مجدداً ساخته شوند.
گاهی اوقات نیز ممکن است نیاز باشد اجازه داده شود لثه ها بهبود پیدا کنند و شکل آنها تغییر کند، قبل از آنکه بتوان پروتزهای مصنوعی را در جای خود قرار داد.
شما برای ساخت پروتزهای مصنوعی خود می توانید به دندانپزشک یا یک تکنسین دندانپزشکی بالینی مراجعه کنید.
تفاوت بین دندانپزشک و تکنسین دندانپزشکی بالینی (متخصص در ساخت پروتز های دندانی) به قرار زیر می باشند:
بر اساس قالب گرفته شده از دهان شما ابتدا یک پروتز امتحانی ساخته می شود. دندانپزشک یا تکنسین آن را داخل دهان شما بررسی خواهند کرد تا ببینند به خوبی داخل دهان جای می گیرد و نیز ظاهر آن را نیز ارزیابی خواهند کرد. شکل و رنگ ممکن است قبل از ساخت پروتز نهایی تغییر داده شوند.
پروتزهای پارسیل
پروتزهای پارسیل به گونه ای طراحی می شوند که فاصله به جای مانده از افتادن یک یا چند دندان از دست رفته کنار یکدیگر در یک قوس دندانی را پر کنند. آنها یک پلیت پلاستیکی، نایلونی، یا فلزی با تعدادی دندان مصنوعی متصل به آن هستند. پروتزهای پارسیل به دو صورت ثابت و متحرک ساخته می شوند:
پروتزهای پارسیل ثابت
پروتزهای پارسیل ثابت (FPD) که بریج های بر پایه ایمپلنت یا دندان نیز نامیده می شوند، در آنها از دندان های طبیعی موجود یا ایمپلنت های دندانی به عنوان تکیه گاه استفاده می شود. بر خلاف دست دندان های کامل یا پروتزهای پارسیل متحرک، این نوع پروتزها متحرک نیستند.
مزایای پروتزهای پارسیل ثابت:
معایب پروتزهای پارسیل ثابت:
دنچر یا دندان یا پروتز مصنوعی
پروتزهای پارسیل متحرک
این نوع پروتزها از دندان های مصنوعی تشکیل شده اند که به یک پایه پلاستیکی همرنگ لثه ها متصل شده است. این نوع پروتزها برای استحکام بیشتر معمولاً روی یک چارچوب فلزی ساخته می شوند و با چفت های فلزی روی تعدادی از دندان های طبیعی قفل می شوند، که آن را بدون هیچ خطری در جای خود داخل دهان شما نگه می دارد. آنها می توانند به راحتی باز شده و از دهان خارج شوند. گاهگاهی، چفت ها می توانند از مواد همرنگ دندان ها یا لثه ها ساخته شوند، گرچه این نوع چفت ها همیشه هم مناسب نیستند زیرا به نظر می رسند شکننده تر از فلز باشند. دندانپزشک می تواند دهان شما را اندازه گیری کند و دستور ساخت پروتز پارسیل شما را به تکنسین بدهد.
مراقبت از پروتزهای مصنوعی
ممکن است آغاز استفاده از پروتزهای مصنوعی کمی عجیب باشد، اما شما خیلی زود به استفاده از آنها عادت خواهید کرد. در ابتدا، نیاز است به صورت تمام وقت از پروتزهای مصنوعی استفاده کنید، حتی حین خواب. دندانپزشک یا تکنسین به شما توصیه خواهند کرد که آیا قبل از خواب لازم است پروتز خود را خارج کنید یا خیر.
همیشه نیاز نیست در طول شب پروتزهای مصنوعی از دهان خارج شوند، اما این کار می تواند اجازه دهد لثه های شما حین خواب استراحت کنند.
اگر پروتزهای مصنوعی را از دهان خارج می کنید، باید آنها را مرطوب نگهداری کنید- برای مثال، داخل آب یا کیسه پلی اتیلن با مقداری پنبه مرطوب داخل آن، یا در محلول مناسب تمیز کردن شبانه پروتز. این کار از خشک شدن پروتزهای مصنوعی و تغییر شکل آنها جلوگیری خواهد کرد.
بهداشت دهانی
وقتی از پروتزهای مصنوعی استفاده می کنید، تمیز نگهداشتن دهان به اندازه زمانی که دندان طبیعی داشته اید مهم است. برای پیشگیری از پوسیدگی دندان ها، بیماری لثه و دیگر مشکلات دندانی، شما باید دندان های باقی مانده داخل دهان و نیز لثه و زبان خود را هر روز صبح و شب ها قبل از رفتن به رختخواب با خمیر دندان فلورایده تمیز کنید.
پاکسازی پروتزهای مصنوعی
مهم است که به طور منظم پلاک های دندانی و ذرات غذا را از روی پروتزهای دندانی خود پاک کنید. علت این است که پروتزهای مصنوعی دندانی کثیف و آلوده می توانند منجر به بروز مشکلات دیگری مانند بوی بد دهان، بیماری لثه، پوسیدگی دندان ها، و برفک دهان شوند.
به همان اندازه ای که دندان های طبیعی خود را تمیز می کرده اید باید برای پاکسازی پروتزهای مصنوعی نیز زمان بگذارید (حداقل دو مرتبه در طول روز: هر صبح و شب).
بعلاوه شما باید:
در صورت افتادن آنها از دست شما امکان شکسته شدن آنها وجود دارد، بنابراین باید آنها را بالای یک حوله یا سینک پر از آب تمیز کنید، یا هر چیز نرم دیگری مانند حوله تا شده تمیز کنید.
نحوه غذا خوردن با پروتزهای مصنوعی
وقتی به تازگی استفاده از پروتزهای مصنوعی را آغاز کرده اید، شما باید غذاهای نرم بخورید و آن را به قطعات کوچکتر تبدیل کنید و آن را آرام و با استفاده از هر دو طرف دهان بجوید.
از جویدن آدامس و هر غذای چسبناک، سفت، یا دارای تکه های تیزی خودداری کنید/
شما می توانید به تدریج خوردن خوردن دیگر انواع غذاها را آغاز کنید تا وقتی که به رژیم غذایی قدیمی خود باز گردید. هرگز از خلال دندان استفاده نکنید.
چسب های پروتزهای مصنوعی
اگر پروتز مصنوعی شما به خوبی در جای خود قرار بگیرد، شما الزاماً نیازی به استفاده از چسب های مخصوص برای ثابت کردن آنها نخواهید داشت. اما اگر استخوان فک شما به میزان قابل توجهی تحلیل رفته باشد، چسب ها ممکن است تنها راه برای کمک به شما در نگهداشتن پروتزهای مصنوعی دندانی در جای خود باشند. در این صورت، دندانپزشک یا تکنسین دندانساز شما آنها را به شما پیشنهاد خواهند داد.
گاهگاهی، ممکن است برخی افراد وقتی از چسب های پروتز استفاده می کنند با پروتزهای مصنوعی خود احساس راحتی بیشتری داشته باشند. برای استفاده از آنها دستور العمل های تولید کننده را دنبال کنید و از استفاده مقادیر زیاد چسب خودداری کنید. چسب ها می توانند با مسواک زدن با آب و صابون از روی پروتزها کنده شوند. لازم است باقی مانده های چسب ها از داخل دهان با دستمال تمیز مرطوب خارج شوند.
چه زمانی باید به دندانپزشک مراجعه کرد؟
اگر پروتز مصنوعی دندانی دارید (حتی دست دندان کامل) باید به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید تا هر گونه مشکلی را، در صورت وجود، بررسی نمایند.
اگر شما به خوبی از پروتزهای مصنوعی دندانی خود مراقبت کنید، آنها چندین سال برای شما دوام خواهند داشت. اما بالأخره لثه ها و استخوان فک شما تحلیل خواهد رفت، که به این معناست که ممکن است به اندازه قبل به خوبی روی لثه های شما قرار نخواهند گرفت و ممکن است شل شوند، یا اینکه حتی ممکن است دچار ساییدگی شوند.
در صورت مواجه شدن با مشکلات زیر حتماً به دندانپزشک مراجعه کنید:
اگر پروتزهای مصنوعی که به خوبی جای نمی گیرند یا ساییده شده اند تعویض نشوند، آنها می توانند موجب بروز ناراحتی های بزرگی شوند و در نهایت باعث بروز زخم یا عفونت های داخل دهان یا مشکل حین غذا خوردن و حرف زدن خواهند شد.