بخش تخصصی جراحی افزایش طول تاج دندان
افزایش طول تاج دندان یکی از روشهای جراحی است که به منظور افزایش ساختار طول دندان از بالای لثه صورت می‌گیرد و هدف اصلی آن حفظ سلامت و بهبود زیبایی فرد می‌باشد. این نوع جراحی شامل برداشت بافت سخت و نرم لثۀ پیرامون دندان می‌باشد که نتیجۀ آن افزایش طول ساختار قابل رویت دندان است. لیزر یکی از روشهای جایگزین، و موثر است که نتایجی فوق‌العاده همراه با رضایت بیمار در بر خواهد داشت.
آرتریت روماتوئید و بیماری لثه
/0 نظرها/در مشکلات عمومی دندان و لثه, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
به نظر می رسد نرخ ابتلای افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید (RA) به بیماری پریودنتال بیشتر باشد، که می تواند شامل التهاب لثه (ژنژیویت) و عفونت بافت های نگهدارنده دندان (پریودنتیت) باشد. جالب است که تحقیقات نشان داده اند که افراد مبتلا به بیماری لثه شدیدتر، آرتریت روماتوئید شدیدتری نیز دارند و این ارتباط به یک عامل مشترک باز می گردد: التهاب مداوم.
بیماری پریودنتال درمان نشده علاوه بر خطراتی که برای سلامت دندان های شما دارد، از جمله از دست دادن دندان، بعلاوه ممکن است از اثربخشی برخی از داروهای آرتریت روماتوئید نیز بکاهد.
آرتریت روماتوئید چگونه روی دندان های شما تأثیر می گذارد؟
ارتباط بین آرتریت روماتوئید و بیماری پریودنتال به خوبی ثابت شده است. آرتریت روماتوئید یک بیماری التهابی خود ایمنی سیستمیک است، و به طور کلی، نرخ ابتلای افراد مبتلا به بیماری پریودنتال به بیماری های التهابی مزمن بسیار بیشتر است.
برخی تحقیقات نشان داده اند که احتمال ابتلای افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید به بیماری لثه چهار برابر بیشتر از افرادی است که آرتریت روماتوئید ندارند و به نظر می رسد بیماری لثه آنها شدیدتر باشد. بیماران جوان مبتلا به آرتریت روماتوئید به اندازه افراد بزرگسال در معرض خطر ابتلا به بیماری پریودنتال قرار دارند.
التهاب تنظیم نشده در بدن یک نشانگر برای هر دو بیماری است، اما از آنجا که ارتباط مستقیمی بین آنها وجود دارد، به نظر می رسد یک واسطه التهابی مشترک وجود داشته باشد.
پورفیروموناس ژنژیوالیس (Porphyromonas gingivalis) P. gingivalis یکی از باکتری های اصلی مسئول بیماری لثه است، که همچنین یکی از عوامل شناخته شده در شروع آرتریت روماتوئید است. در واقع، وجود P. gingivalis می تواند منجر به شروع زودتر، پیشرفت سریع تر و شدت بیشتر آرتریت روماتوئید، از جمله افزایش آسیب به استخوان و غضروف شود.
بیماری پریودنتال در حال حاضر یک عامل خطر برای آرتریت روماتوئید تلقی می شود. به نظر می رسد که شدت بیماری پریودنتال با افزایش فعالیت بیماری آرتریت روماتوئید تسریع پیشرفت آن همراه باشد.
بیماری پریودنتال همچنین می تواند خطر ابتلا به بسیاری از دیگر مشکلات سلامتی از جمله بیماری قلبی، سکته مغزی، دیابت و بیماری مزمن کلیوی را افزایش دهد.
علائم بیماری پریودنتال
بسیار مهم است که بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید با بیماری پریودنتال و علائم آن آشنایی داشته باشند.
بین دندان و لثه ها یک شکاف V شکل به نام شیار وجود دارد. بیماری پریودنتال درست زیر خط لثه درون این شیار را مورد حمله قرار می دهد و می تواند باعث از بین رفتن پیوند بین دندان و بافت های حمایت کننده آن شود. همانطور که بافت ها آسیب بیشتری می بینند، شیار گسترش می یابد و به یک پاکت تبدیل می شود. در بیماری پریودنتال شدید، پاکت می تواند نسبتاً عمیق باشد.
ژنژیویت و پریودنتیت دو مرحله از بیماری پریودنتال هستند. ژنژیویت به عنوان شکل کمتر شدید بیماری پریودنتال تلقی می شود، زیرا در آن تنها لثه ها درگیر می شوند و برگشت پذیر است. پریودنتیت مخرب تر و شدیدتر از ژنژیویت تلقی می شود. ژنژیویت درمان نشده می تواند منجر به بروز پریودنتیت شود.
به علائم بیماری پریودنتال توجه داشته باشید، از جمله:
به نظر می رسد در بیماران دارای خونریزی و تورم لثه، سطوح فعالیت بیماری آرتریت روماتوئید بالاتر باشند.
این امکان وجود دارد که بیماری پریودنتال بدون هیچ علامت هشدار دهنده ای شروع به گسترش کند. به همین دلیل است که چکاپ هاس منظم دندانپزشکی برای افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید بسیار مهم هستند. اگر فقط زمانی که دندان درد دارید به دندانپزشک مراجعه کنید، ممکن است علائم اولیه بیماری پریودنتال که دندانپزشک شما مشاهده می کند را از دست دهید.
آرتریت روماتوئید و بیماری لثه
کنترل و مدیریت بیماری پریودنتال
مدیریت مداوم بهداشت دهان و دندان ها و درمان هر گونه مشکل دندان یا لثه، برای بیماران کلیدی است. تحقیقات نشان می دهند که بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید که به بیماری پریودنتال نیز مبتلا هستند که تحت درمان غیرجراحی پریودنتال قرار می گیرند، “بهبود قابل توجهی” را در نتایج آرتریت روماتوئید خود تجربه کردند.
مطمئن شوید که شما:
علاوه بر این، مطمئن شوید که به طرح درمان آرتریت روماتوئید خود پایبند هستید. از آنجا که این داروها می توانند به فرو نشاندن التهاب کمک کنند، آنها ممکن است به پیشگیری از بروز بیماری پریودنتال کمک کنند و در عین حال علائم آرتریت روماتوئید شما را نیز بهبود بخشند.
سخن پایانی
با توجه به ارتباط ثابت شده بین آرتریت روماتوئید RA و سلامت لثه و دندان ها، بسیار مهم است که بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید سلامت پریودنتال خود را به صورت روزانه تحت نظارت داشته باشند، و بهداشت دهان و دندان ها را رعایت کنند و با دندانپزشک همکاری کنند تا یک برنامه بهداشتی دهان و دندان را با انتظار کاهش التهاب برای هر دو بیماری های لثه و آرتریت روماتوئید ایجاد کنند. کاهش شدت و کند کردن پیشرفت هر دو بیماری از اهداف درمان است. دندانپزشک و روماتولوژیست شما می توانند با راهنمایی شما به درمان شما کمک کنند.
علل و عوامل کبود شدن لثه ها
/0 نظرها/در مشکلات عمومی دندان و لثه, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
بسیاری از اوقات، زمانی که در حال انجام فعالیت های روزانه خود هستیم، ممکن است کاری انجام دهیم که باعث بروز کبودی شود، مانند برخورد به چیزی یا آسیب رساندن به خود به هر شکل دیگری. همانطور که می توانیم روی بدن خود کبودی داشته باشیم، روی لثه های ما نیز می توانند دچار کبودی شوند.
کبودی روی لثه ها می تواند از نظر رنگ متفاوت باشد؛ این کبودی ها ممکن است قهوه ای تیره، سیاه، قرمز یا بنفش به نظر برسند. کاملاً شناخته شده است که ممکن است همراه با کبودی درد و خونریزی نیز وجود داشته باشند.
دلایل مختلفی برای کبودی لثه وجود دارد. در اکثر موارد جزئی، کبودی می تواند خود به خود از بین برود. اگر یک بیماری مرتبط با کبودی یا آسیبی وجود داشته باشد که باعث بروز آن شده است، یک پزشک یا دندانپزشک می تواند در تشخیص و درمان آن به شما کمک کند.
این مقاله به بررسی علل، تشخیص و درمان کبودی لثه می پردازد.
کبود شدن لثه
علل احتمالی کبودی لثه
علل کبودی لثه عبارتند از:
تشخیص کبودی لثه
چند عامل وجود دارند که هنگام بررسی علت کبود شدن لثه ها باید آنها را در نظر گرفت. دلایل عبارتند از:
اینکه کدام پزشک را ببینید به دلیل کبودی لثه های شما بستگی دارد.
اگر زمین خوردید و وضعیت شما آنقدر جزئی است که می توانید یک قرار ملاقات با دندانپزشک خود تعیین کنید، آنها می توانند به شما کمک کنند تا علت آسیب خود را تعیین کنید و در صورت لزوم شما را به متخصص ارجاع دهند. اگر آسیب شدید است، به دنبال مراقبت های اورژانسی باشید.
نوزادی که در حال دندان درآوردن است، با امکان ارجاع به دندانپزشک، توسط متخصص اطفال ویزیت می شود.
اگر کبودی لثه به مشکل بخصوصی داخل دهان و دندان مربوط باشد، دندانپزشک می تواند به شما کمک کند تا مشکل را شناسایی کرده و تشخیص و یک طرح درمان ارائه دهد.
یک پزشک یا دندانپزشک معمولاً سؤالاتی در رابطه با علائم شما می پرسد و- بسته به آسیب- عکس رادیوگرافی دندانپزشکی با اشعه ایکس می گیرد.
در شرایطی مانند ترومبوسیتوپنی، پزشک معاینه فیزیکی انجام می دهد و دستور گرفتن آزمایش لخته خون و شمارش گلبول های خون را می دهد. علاوه بر این، اگر تعداد پلاکت ها کم باشد، پزشک برای کمک به تشخیص سرطان یا بیماری مغز استخوان، ممکن است دستور گرفتن بیوپسی مغز استخوان را بدهد. آنها همچنین ممکن است دستور آزمایش های تصویربرداری مانند اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) یا سونوگرافی را برای بررسی بزرگ شدن غدد لنفاوی، طحال یا سیروز کبدی بدهند.
کبود شدن لثه
درمان های کبودی لثه
درمان لثه های متورم بسته به تشخیص و دلیل تورم آنها متفاوت است، از جمله:
اگر ترومبوسیتوپنی تشخیص داده شود، پزشک ممکن است برای افزایش پلاکت ها، دستور تزریق خون را دهد. اگر سطح پلاکت خون بسیار پایین باشد، تزریق انجام می شود. سطوح طبیعی 150000 پلاکت در هر میکرولیتر خون است.
پزشک ممکن است جراحی را برای برداشتن طحال پیشنهاد دهد. گزینه دیگر استروئیدهایی مانند ایمونوگلوبولین ها یا پروتئین های آنتی بادی همراه با داروهای دیگر است که شناخته شده اند که به تحریک تولید پلاکت و کاهش تخریب پلاکت ها کمک می کنند.
مقابله با درد لثه
اگر درد لثه دارید، کارهایی وجود دارند که خودتان می توانید آنها را برای کاهش درد انجام دهید، از جمله:
اگر لثه های شما درد دارند، داروهای بدون نسخه مانند تیلنول یا موترین می توانند کمک کنند. اگر درد شدید است، با دندانپزشک یا پزشک خود تماس بگیرید تا به شما در تصمیم گیری صحیح در مورد گزینه های درمانی کمک کند.
چه زمانی باید به یک پزشک یا دندانپزشک مراجعه کرد
اگر کبودی شما ناشی از زمین خوردن، ضربه یا آسیب شدید است، با یک پزشک یا دندانپزشک تماس بگیرید. اگر متوجه شدید که لثه های شما بهبود نمی یابند یا به شدت کبود هستند، تغییر رنگ داده اند، خونریزی دارند یا دردناک هستند، باید یک قرار ملاقات بگذارید. یک پزشک یا دندانپزشک می توانند به تشخیص درست وضعیت شما و ارائه گزینه های درمانی مناسب کمک کنند.
کبود شدن لثه
پرسش های متداول در مورد کبودی لثه ها
علت کبودی لثه چیست؟
کبود شدن لثه ها می تواند ناشی از خشن نخ دندان کشیدن یا مسواک زدن دندان ها، زمین خوردن، آسیب دیدگی یا ضربه به دهان باشد. علل دیگر عبارتند از شرایط پزشکی مانند ژنژیویت یا ترومبوسیتوپنی.
چقدر طول می کشد تا لثه های کبود شده بهبود پیدا کنند؟
زمان بهبودی لثه های کبود متفاوت است. این به دلیل کبودی لثه ها و نیز احتمال وجود بیماری بستگی دارد.
لثه های کبود شده در نوزادان چگونه به نظر می رسند؟
هنگامی که لثه های کودک کبود می شوند، رنگ آنها قرمز تیره، قهوه ای، آبی، بنفش یا شفاف است. گاهی اوقات، زمانی که دندان در حال رشد است، کبودی می تواند بسیار قابل توجه باشد.
سخن پایانی
اگر لثه های شما کبود شده اند و در مورد علت آن نگرانی وجود دارد، برای تماس گرفتن با پزشک برای صحبت کردن در مورد سؤالات و نگرانی های خود تردید نکنید. آنها از کمک به سلامت و تندرستی کلی شما خوشحال خواهند شد.
تغذیه مناسب برای خشکی دهان
/0 نظرها/در مقالات عمومی دندانپزشکی, مقالات مراقبت از دهان و دندان /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
خشکی دهان (زروستومیا) می تواند در نتیجه بیماری های خود ایمنی مانند سندرم شوگرن، دیابت، برخی داروهای خاص و کم آب شدن بدن اتفاق بیفتد. مراقبت های سرطان نیز یکی از دلایل اصلی خشکی دهان هستند.
درمان خشکی دهان بویژه برای بیماران سرطانی بسیار مهم است، زیرا ناراحتی همراه با آن می تواند باعث ایجاد تغییراتی در عادات غذایی در زمانی شود که تغذیه خوب بویژه برای حفظ قدرت و جلوگیری از سایر اثرات درمان ضروری است.
در این مقاله، یاد خواهید گرفت که چرا در نتیجه درمان های سرطان دچار خشکی دهان می شوید، خشکی دهان چگونه روی اشتهای شما تأثیر می گذارد، چگونه این عارضه جانبی را مدیریت کنید، و چگونه خوب غذا بخورید تا مواد غذایی مورد نیاز بدن خود را دریافت کنید.
خشکی دهان چیست؟
خشکی دهان به طور کلی یک عارضه یا علامت است، نه یک بیماری. این عارضه زمانی رخ می دهد که بزاق کافی برای مرطوب نگه داشتن بافت های دهان خود ندارید.
این می تواند آزار دهنده باشد و باعث غلیظ و رشته ای شدن بزاق شود و تشنگی را افزایش دهد. اما همچنین می تواند باعث بروز مشکلاتی مانند موارد زیر شود:
گاهی اوقات، خشکی دهان می تواند بسیار جدی شود، و منجر به بروز عفونت ها و سایر مشکلات شود. در صورت مواجه شدن با شرایط زیر با پزشک معالج خود تماس بگیرید:
درمان های خشکی دهان و سرطان
هم پرتو درمانی و هم شیمی درمانی، با هدف قرار دادن سلول های سریع در حال رشد، سرطان را درمان می کنند. مشکل این است که آنها بین سلول های سرطانی و غیر سرطانی تمایز قائل نمی شوند. سلول های سالم در پوشش داخل دهان شما برخی از آنها هستند که تحت تأثیر قرار می گیرند. درمان های سرطان سرعت آنها را کاهش می دهند، و منجر به آسیب و در نهایت خشکی دهان می شوند. این درمان ها همچنین می توانند تعادل باکتری های سالم داخل دهان شما را تغییر دهند.
پرتو درمانی
اگر پرتو درمانی روی سر، صورت یا گردن خود انجام داده باشید، ممکن است دچار خشکی دهان شوید. علاوه بر تأثیرات ذکر شده در بالا، پرتوها می توانند به صورت مستقیم به غدد بزاقی شما، که بزاق تولید می کنند، آسیب وارد کنند.
ممکن است چند ماه یا بیشتر پس از پایان درمان طول بکشد تا تولید بزاق شما بهبود یابد. اما این احتمال وجود دارد که ممکن است هرگز به حالت عادی برنگردد. اگر غدد بزاقی شما هدف باشند، خشکی دهان ناشی از تشعشعات طولانی تر خواهد بود. در برخی از موارد، ممکن است به مرور زمان بدتر شود.
اگر در طول پرتو درمانی دچار خشکی دهان شدید، به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است بتوانید از دارویی به نام دووویدDuvoid (بتانکول bethanechol) برای تحریک تولید بزاق استفاده کنید. طب سوزنی نیز ممکن است کمک کند.
شیمی درمانی
شیمی درمانی می تواند بزاق شما را غلیظ کند و باعث شود دهان شما احساس خشکی کند. این نتیجه آسیب سلولی ناشی از درمان است.
با این حال، برخلاف پرتو افکنی، این معمولاً یک مشکل کوتاه مدت است. اکثر افراد ظرف دو ماه پس از پایان درمان دوباره بزاق طبیعی دارند.
عمل جراحي
اگر در غدد بزاقی خود سرطان دارید، آنها ممکن است به جراحی نیاز داشته باشند. در این صورت شما برای همیشه خشکی دهان خواهید داشت.
تغذیه مناسب برای خشکی دهان
خشکی دهان چگونه روی اشتها تأثیر می گذارد؟
هنگامی که خشکی دهان دارید، غذا خوردن می تواند به چیزی تبدیل شود که شما از آن اجتناب می کنید، صرفاً به این دلیل که ناخوشایند است.
علائم خشکی دهان که می توانند عادات غذایی شما را تحت تأثیر قرار دهند عبارتند از:
همچنین توجه داشته باشید که شیمی درمانی، پرتو درمانی و سرطان همگی می توانند به خودی خود باعث کاهش اشتها شوند.
خلاصه
شیمی درمانی و پرتو درمانی بین سلول های سرطانی و سایر سلول هایی که به سرعت در حال رشد هستند، اما سلول های سالم در بدن تمایز قائل نمی شوند. این می تواند منجر به خشکی دهان و ایجاد تغییرات سریع در طعم چیزها، زخم های دهان، مشکلات جویدن و بلع و سایر علائمی شود که روی غذا خوردن شما تأثیر می گذارد.
مدیریت خشکی دهان
پزشک شما ممکن است برای کمک به خشکی دهان شما دارو تجویز کند. اگر از داروهایی استفاده می کنید که می توانند با این مشکل ارتباط داشته باشند، ممکن است بخواهند داروی شما را تعویض کنند و دارویی به شما بدهند که این عارضه جانبی را نداشته باشد.
دسته های دارویی که باعث خشکی دهان می شوند:
از پرستار خود بخواهید که یک برنامه مراقبت از دهان را به شما ارائه دهد که در آن زمان و تعداد دفعات مسواک زدن دندان ها، لزوم استفاده از دهانشویه های مخصوص و راه های دیگر برای حفظ سلامت دهان و جلوگیری از خشکی دهان مشخص شده باشند.
همچنین تیم پزشکی شما ممکن است قادر باشد محصولاتی را پیشنهاد کند که در حفظ جریان بزاق به شما کمک می کنند. آنها عبارتند از:
دهانشویه هایی که در راهروی دندانپزشکی داروخانه پیدا می کنید اغلب حاوی الکل هستند. آنها می توانند باعث خشک تر شدن دهان شما شوند، بنابراین بهتر است از مصرف آنها اجتناب کنید.
تغذیه مناسب برای خشکی دهان
نکاتی که به شما کمک می کند خوب غذا بخورید
شما گزینه های زیادی برای آسان کردن غذا خوردن دارید. اینها را امتحان کنید:
حتما مایعات زیادی را نیز با و بین وعده های غذایی بنوشید.
برخی از غذاها و نوشیدنی ها می توانند علائم خشکی دهان را افزایش دهند. از موارد زیر اجتناب کنید:
همچنین باید از مصرف تنباکو خودداری کنید.
تغذیه مناسب برای خشکی دهان
خلاصه
خشکی دهان می تواند به دلیل بیماری های مختلف و برخی داروهای خاص باشد. درمان های سرطان یکی از دلایلی هستند که ارزش توجه ویژه را دارند.
پرتو افکنی با آسیب به غدد بزاقی، باعث خشک شدن دهان می شود. این علامت می تواند طولانی مدت باشد. شیمی درمانی با غلیظ کردن بزاق، دهان را خشک می کند. این معمولاً ظرف مدت چند هفته پس از قطع درمان از بین می رود.
خشکی دهان می تواند باعث بروز مشکلاتی مانند پوسیدگی دندان و بیماری لثه شود، اما با تغییر حس چشایی، دشوار کردن غذا خوردن، و ایجاد زخم های دهان، نیز می تواند روی غذا خوردن (و بنابراین، تغذیه) تأثیر بگذارد.
تیم پزشکی شما می تواند در یافتن راه حل هایی از جمله دارو و محصولات مخصوص مرطوب کننده دهان به شما کمک کند. غذاهای نرم بخورید و از خوردن چیزهایی که خیلی داغ یا خشک کننده هستند، مانند کافئین، اجتناب کنید.