بخش تخصصی جراحی افزایش طول تاج دندان
افزایش طول تاج دندان یکی از روشهای جراحی است که به منظور افزایش ساختار طول دندان از بالای لثه صورت میگیرد و هدف اصلی آن حفظ سلامت و بهبود زیبایی فرد میباشد. این نوع جراحی شامل برداشت بافت سخت و نرم لثۀ پیرامون دندان میباشد که نتیجۀ آن افزایش طول ساختار قابل رویت دندان است. لیزر یکی از روشهای جایگزین، و موثر است که نتایجی فوقالعاده همراه با رضایت بیمار در بر خواهد داشت.
عوارض پریودنتال بی اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی
/0 نظرها/در مقالات عمومی دندانپزشکی, مقالات مشکلات دهان و دندان /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
دندانپزشکان و متخصصان ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی و درمانی دندانپزشکی، ممکن است نخستن افرادی باشند که متوجه اثرات فیزیکی و دهانی بی اشتهایی و پرخوری عصبی می شوند و آنها را ارزیابی می کنند و بیماران را برای شناسایی زود هنگام مشکلات ارجاع، و درمان ایده آل را ارائه می کنند.
مشکلات دندانی می توانند خیلی زود و حتی ظرف مدت شش ماه پس از رفتارهای غذایی غیر عادی ثابت، مانند محدودیت کالری و پاکسازی ظاهر شوند.
اگر عوارض دهانی ناشناخته باقی بمانند، می توانند منجر به بروز مشکلات جدی تر و آسیب بالقوه جبران ناپذیر به حفره دهان شوند.
وقتی پزشکان دهان، صورت و ظاهر کلی بیمار را معاینه می کنند، می تواند یک پیشگیری ثانویه از اختلال خوردن باشد. مشکلات دهانی همراه با بی اشتهایی و پرخوری عصبی شامل الگوهای فرسایش در دندان ها هستند که تحت عنوان اثرات “داخل دهانی” و “خارج دهانی” شناخته می شوند.
عوارض جانبی متداول اختلالات خوردن برای سلامت دندان ها
“اثرات داخل دهانی” شامل فرسایش دندان ها، آسیب به غشاء های مخاطی دهان و حلق، خشکی دهان، حفره های دندانی، بیماری پریودنتال و ضایعات بافت نرم هستند. از دست دادن مینای روی دندان ها یا ظاهر بریده روی سطح دندان ها، و همچنین از بین رفتن کانتور آنها، همگی در افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی شایع هستند.
با فرسایش نیز حساسیت دندان ها به دماهای گرم و سرد بوجود می آید. استفراغ عمدی نیز می تواند باعث آسیب به کام (سقف دهان) و حلق در حفره دهان شود. در پرخوری عصبی، علائم گزارش شده عبارتند از: فرسایش دندان ها، حساسیت دندان ها، خشکی دهان، حفره های دندانی، بیماری پریودنتال، بزرگ شدن غدد و بهداشت ضعیف و نامناسب دهان.
بی اشتهایی و پرخوری عصبی هر دو تظاهرات فیزیکی مشترکی از نظر خشکی دهان و پوست، آریتمی و ناخن های ترک خورده یا خشک دارند. مشکلات پزشکی در خون، قلب و عروق، سیستم عصبی مرکزی، غدد درون ریز، مشکلات گوارشی، اسکلتی- عضلانی، کلیوی و عملکرد کبد نیز می توانند ظاهر شوند.
دیگر نگرانی های خارج دهانی شامل لانوگو یا رشد موهای ریز بدن، ریزش موهای سر، تغییرات وزن، رشد یا لیپوم در اندام ها، و فرسایش یا التهاب ناخن ها در صورت انجام استفراغ به صورت عمدی هستند.
به نظر می رسد در تحقیقات گذشته، در زمینه بهداشت دهان و دندان در میان افراد مبتلا به اختلالات خوردن، این اتفاق نظر وجود داشته باشد که فرسایش مینای دندان شایع ترین و چشمگیرترین نمود ظاهری استفراغ مزمن باشد. این به طور معمول به دندانپزشکان اجازه می دهد تا یک تشخیص افتراقی برای تشخیص اختلال خوردن از علل دیگر انجام دهند.
تاثیر اختلالات غذا خوردن بر سلامت دهان و دندان
اثرات بهداشت دهان و دندان روی اختلالات خوردن
با بی اشتهایی عصبی، به طور معمول کمبود تغذیه وجود دارد، و این می تواند باعث شود لثه ها و بافت های داخل دهان راحت تر خونریزی کنند. یک فرد ممکن است افزایش بزاق، خشکی دهان و تورم داخل دهان را نیز تجربه کند.
مواد مغذی که سلامت دهان را تقویت می کنند شامل غذاهای حاوی کلسیم، آهن و ویتامین B هستند که بسیاری از افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی فاقد آنها هستند. اگر فردی این مواد مغذی مناسب را دریافت نکند، می تواند دچار پوسیدگی دندان و بیماری لثه شود. سوء تغذیه می تواند منجر به بروز زخم های داخل دهان، ایجاد بوی بد دهان و آفت ها شود.
استفراغ مکرر می تواند منجر به جریان یافتن مداوم اسید معده قوی روی دندان ها شود. مینای دندان ممکن است فرسوده شود و رنگ، شکل و طول دندان ها تغییر کند. اغلب دندان ها شکننده، شفاف و ضعیف می شوند. مسواک زدن یا شستشوی بیش از حد دندان در رابطه با رفتارهای پاکسازی می تواند باعث افزایش پوسیدگی دندان شود.
آرتریت فاسد کننده در فک نیز یک عارضه دندانی است که با اختلالات خوردن مشاهده می شود. این جایی است که فک پایین به جمجمه لولا می شود، و زمانی که آرتریت آغاز می شود، می تواند باعث ایجاد درد، سردردهای مزمن و مشکل در جویدن و همچنین مشکل در باز و بسته کردن دهان شود.
رفتارهای پاکسازی می توانند منجر به قرمزی، ایجاد خراش و بریدگی داخل دهان، و همچنین بریدگی یا کبودی روی بند انگشتان شوند. غدد بزاقی نیز با رفتارهای پاکسازی بزرگ می شوند و تا 50 درصد در بیماران مبتلا به اختلالات خوردن رخ می دهد.
به نظر می رسد که بهداشت ضعیف دهان در افراد مبتلا به بی اشتهایی شایع تر از افراد مبتلا به پرخوری عصبی است، زیرا پلاک بیشتری ایجاد می شود و ژنژیویت (التهاب لثه) ممکن است شایع تر باشد. تحقیقات نشان داده اند که خشکی دهان و کمبودهای تغذیه ای ممکن است باعث اریتم عمومی لثه شوند.
تاثیر اختلالات غذا خوردن بر سلامت دهان و دندان
بهبود امکان پذیر است
درمان برای جلوگیری از زوال بیشتر دندان و حمایت از بهبود کلی اختلال خوردن شما امکان پذیر است. به افراد توصیه می شود برای جلوگیری از تخریب بیشتر ساختار دندان، یک روتین بهداشتی ثابت را رعایت کنند و پیگیری های مکرر دندانپزشکی را جدی بگیرند.
افرادی که در دوران نقاهت هستند ممکن است بیشتر از هر شش ماه به مراقبت های منظم تخصصی دندانپزشکی نیاز داشته باشند. دندانپزشکان می توانند اعمال موضعی فلوراید در مطب را برای جلوگیری از فرسایش بیشتر و کاهش حساسیت ارائه دهند.
افراد می توانند به صورت روزانه از ژل فلوراید سدیم برای ارتقاء معدنی سازی مجدد مینای دندان استفاده کنند، و بیماران مبتلا به خشکی شدید دهان می توانند از مزایای بزاق مصنوعی بهره مند شوند. افراد همچنین می توانند بلافاصله پس از استفراغ، دهان خود را با آب شستشو دهند و سپس برای خنثیکردن اسیدها و محافظت از دندان ها، یک دهانشویه فلوراید سدیم استفاده کنند، تا در مراحل اولیه بهبودی که ممکن است ترک کامل رفتارها ممکن نباشد، آسیب های دندانی را کاهش دهند.
اگر درمان های ترمیمی یا پروتز نیاز باشد، لازم است فرد رفتارهای اختلال خوردن را متوقف کرده باشد و قبل از درمان دندانپزشکی از نظر روانی ثبات داشته باشد. ضرورت دارد که افراد قبل از استفاده از هر گونه درمان دندانپزشکی با دندانپزشک خود مشورت کنند.
در نتیجه، تشخیص زود هنگام و مداخله کلیدی است و دندانپزشکان در یک روند بهبودی نقش اساسی دارند، زیرا آنها اغلب نخستین متخصصان سلامت هستند که علائم و نشانه های اختلال خوردن را شناسایی می کنند. با مراقبت و درمان مناسب دندان ها می توان به سلامت دهان و دندان ها در بهبودی از بی اشتهایی و پرخوری عصبی دست یافت. صادق بودن با دندانپزشک خود بخش مهمی از برنامه درمانی شما برای رسیدگی به تمام علائم مربوط به اختلال خوردن است.
فیزیوتراپی برای دردهای مفصل فکی گیجگاهی
/0 نظرها/در مقالات عمومی دندانپزشکی, مقالات مشکلات فک و صورت /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
اگر در یک یا هر دو سمت فک خود درد دارید، ممکن است به بیماری به نام اختلال مفصل فکی گیجگاهی یا temporomandibular joint disorder (TMD) مبتلا باشید. (شما ممکن است بشنوید که این شرایط تحت عنوان TMJ نیز نامیده می شود). فک شما ممکن است درد داشته باشد، عضلات صورت شما ممکن است احساس اسپاسم یا گرفتگی داشته باشند، و ممکن است احساس کنید فک شما صدای کلیک می دهد یا گیر می کند. این علائم ممکن است خوردن و صحبت کردن را دردناک یا غیرممکن کنند.
انواع مختلف درمان ها برای TMJ وجود دارند. ممکن است از دارو یا ماساژ بهره مند شوید و برخی از افراد برای برطرف شدن این مشکل حتی جراحی نیز انجام می دهند. فیزیوتراپی برای اختلال مفصل فکی گیجگاهی گزینه دیگری برای کمک به کاهش درد فک است. بنابراین چه انتظاری می توانید از فیزیوتراپی برای اختلال مفصل فکی گیجگاهی داشته باشید، و در صورت ابتلای شما به اختلال مفصل فکی گیجگاهی یک فیزیوتراپیست چگونه می تواند به شما کمک کند؟
اختلال مفصل فکی گیجگاهی چیست؟
اختلالات مفصل فکی گیجگاهی که به عنوان TMD شناخته می شود، وضعیتی است که می تواند در استفاده از فک شما مشکل قابل توجهی ایجاد کند. مشخصه ویژه این وضعیت درد در فک شما است که توانایی شما برای باز و بسته کردن راحت دهان را محدود می کند. همچنین ممکن است صدای کلیک یا در رفتگی هنگام خمیازه کشیدن یا صحبت کردن، یا “گرفتگی” هنگام جویدن غذا را تجربه کنید.
علائم و نشانه های TMD معمولاً به تدریج و بدون آسیب یا اتفاق خاصی ظاهر می شوند. ممکن است بعد از خوردن غذاهای سفت، متوجه شروع درد شوید. این درد معمولاً ماهیت متناوب دارد، و معمولاً پس از استفاده از فک برای خوردن غذاهای سفت یا باز کردن دهان، مثلاً هنگام خمیازه کشیدن، ظاهر می شود.
آناتومی مفصل فکی گیجگاهی
مفصل فکی گیجگاهی شما از اتصال فک پایین شما به حفره فک پایین استخوان تمپورال جمجمه تشکیل می شود. یک قطعه کوچک از جنس غضروف، به نام دیسک مفصلی وجود دارد که بین دو استخوان قرار دارد. هنگامی که دهان خود را باز و بسته می کنید، در حالی که استخوان فک شما می چرخد، دیسک می لغزد و به جلو و عقب می رود و حرکت کردن را ممکن می سازد.
ماهیچه های مختلفی در نزدیکی مفصل فکی گیجگاهی شما به یکدیگر متصل می شوند. این ماهیچه ها به باز و بسته شدن فک کمک می کنند و به شما اجازه می دهند صحبت کنید، غذا بخورید و قورت دهید. (فک شما بیشترین کاربرد را در بدن شما دارد.) چندین رباط کوچک، استخوان ها را به یکدیگر متصل می کنند و ثبات مفصل را افزایش می دهند.
فیزیوتراپی مفصل فکی گیجگاهی
چه مشکلی می تواند به وجود بیاید؟
چه چیزی باعث بروز مشکلات TMJ شما می شود؟ چگونه ممکن است مشکلاتی برای این مفصل پیش بیاید؟ علل زیادی برای TMD وجود دارند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشند:
هر زمان که مفصل بیش از حد تحت فشار باشد، می تواند باعث بروز درد و اختلال در حرکت مفصل شود. این ممکن است منجر به التهاب مفصل یا عضلات و رباط های اطراف مفصل فکی گیجگاهی شود.
روش های تشخیص اختلالات مفصل فکی گیجگاهی
در صورتی که درد مفاصل در فک خود را تجربه می کنید، باید به دندانپزشک یا پزشک معالج خود مراجعه کنید. آنها می توانند علت درد شما را مشخص نمایند و می توانند وضعیت شما را به درستی تشخیص دهند. تشخیص اختلالات مفصل فکی گیجگاهی عمدتاً با معاینات بالینی انجام می شود.
پزشک شما ممکن است مفصل فک و ماهیچه های اطراف آن را، در حالی که دهان خود را برای احساس حساسیت یا صدای کلیک باز و بسته می کنید، لمس کند.
پزشک شما همچنین دامنه حرکت فک شما را بررسی خواهد کرد و در پی هر گونه انحراف در حرکت خواهد بود. گاهی اوقات فک شما ممکن است از یک سمت به خوبی باز شود و از سمت دیگر به خوبی باز نشود، و باعث شود با باز کردن دهان، فک شما به یک سمت حرکت کند.
گاهی اوقات برای بررسی اینکه آیا مفصل فکی گیجگاهی شما دچار تغییرات آرتروز است یا خیر، تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس گرفته می شوند، و برای بررسی موقعیت دیسک مفصلی در فک شما ممکن است MRI گرفته شود.
اگر پزشک شما TMD را رد کند، ممکن است دلایل دیگری برای درد فک شما وجود داشته باشد. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشند:
پس از تشخیص اختلال مفصل فکی گیجگاهی (TMD)، می توانید درمان را شروع کنید. کار با فیزیوتراپیست ممکن است یکی از گزینه های درمان برای شما باشد.
ارزیابی فیزیوتراپی
اولین ملاقات شما با فیزیوتراپیست برای TMD شما، یک ارزیابی اولیه خواهد بود. زمان می برد تا فیزیوتراپ شما بتواند در مورد وضعیت شما بحث کند. او از شما پرسش هایی در مورد چگونگی شروع درد فک و فعالیت هایی که علائم شما را بهتر یا بدتر می کنند، خواهد پرسید. او همچنین در مورد عادات غذایی و فعالیت های دیگری که ممکن است فک شما را تحریک کنند صحبت خواهد کرد.
درمانگر شما همچنین در مورد درمان های قبلی که ممکن است برای درد TMD خود انجام داده اید از شما سؤالاتی بپرسد. بررسی کامل و دقیق سوابق پزشکی شما نیز ممکن است انجام شود.
در طول ارزیابی فیزیوتراپی، ممکن است چندین آزمایش برای اندازه گیری پایه وضعیت TMD شما انجام شود. اجزاء ارزیابی PT برای TMD ممکن است شامل موارد زیر باشند:
هنگامی که ارزیابی شما کامل شد، فیزیوتراپ با شما در مورد یافته ها بحث خواهد کرد و یک طرح مراقبتی برای شروع درمان TMD شما ایجاد خواهد کرد. حتماً در مورد وضعیت خود و آنچه باید از درمان انتظار داشته باشید سؤال بپرسید. فیزوتراپ شما همچنین با شما همکاری خواهد کرد تا برای دوره درمانی خود اهدافی ایجاد کنید.
درمان های فیزیوتراپی
فیزیوتراپیست شما ممکن است از درمان های مختلفی برای درمان اختلال TMD شما استفاده کند. این درمان ها برای کاهش التهاب و درد، بهبود وضعیت بدن، بهبود تحرک فک و کمک به بازیابی عملکرد طبیعی فک طراحی شده اند. درمان ها ممکن است شامل بسیاری از روش های بالقوه برای توانبخشی مفصل شما باشند.
اعمال گرما یا یخ
ممکن است از گرما برای شل کردن عضلات و کاهش درد و اسپاسم عضلانی، روی فک شما استفاده شود. گاهی اوقات از یخ برای TMD به منظور کاهش التهاب و درد اطراف فک استفاده می شود.
فیزیوتراپی مفصل فکی گیجگاهی
اولتراسوند
اولتراسوند درمانی است که در فیزیوتراپی برای ایجاد گرمای عمیق در بافت ها و بهبود تحرک سلولی استفاده می شود. گاهی اوقات در درمان درد TMD استفاده می شود. یک مطالعه در مجله علم فیزیوتراپی نشان داد که افزودن اولتراسوند به تمرینات خانگی، در مقایسه با تمرینات به تنهایی، بیشتر باعث تسکین درد و بهبود تحرک می شود.
در اولتراسوند باید احتیاط کرد؛ بسیاری از مطالعات در مورد استفاده از آن در فیزیوتراپی دریافتند که اغلب اندکی بهبود عملکرد را ارائه می دهد.
ماساژ دادن
فیزیوتراپیست شما ممکن است از تکنیک های مختلف ماساژ برای درمان درد فک شما استفاده کند. ماساژ ممکن است روی عضلات فک، عضلات صورت و عضلات گردن و شانه اعمال شود. هدف از ماساژ، شل کردن عضلات و بهبود گردش خون در آن مناطق است که امکان ایجاد یک حرکت طبیعی در مفصل فکی گیجگاهی شما را فراهم می کند.
حرکات مفصل فکی گیجگاهی
درمانگر شما ممکن است از به حرکت درآوردن فک شما برای کمک به بهبود تحرک مفصل استفاده کند. به حرکت درآوردن می تواند حرکت طبیعی مفصل را احیاء کند و ممکن است به جابجایی دیسک مفصلی در مفصل فک شما کمک کند. به حرکت درآوردنی که درمانگر شما انجام می دهد ممکن است کمی ناراحت کننده باشد؛ تعدادی از آنها شامل قرار دادن شست یا انگشت فیزیوتراپیست داخل دهان شما در امتداد دندان های شما، برای حرکت دادن فک شما هستند. (نگران نباشید، برای این کار از دستکش استفاده می شود.)
دستورالعمل وضعیتی
نشستن یا ایستادن با سر رو به جلو و وضعیت شانه گرد ممکن است کشش و فشار زیادی را بر مفصل فک شما وارد کند. اگر فیزیوتراپیست شما ارزیابی کند که وضعیت بدن شما به اختلال عملکرد فک شما کمک می کند، او ممکن است دستورالعمل هایی به شما بدهد تا وضعیت بدنی شما بهبود پیدا کند. ممکن است از تمریناتی مانند فرایند اصلاح بیش از حد اسلوچ slouch-overcorrect استفاده شود.
همچنین ممکن است تمرینات تقویتی کتف برای بهبود آگاهی عمومی شما تجویز شوند.
فیزیوتراپی مفصل فکی گیجگاهی
تمرینات
ورزش برای فک شما یکی از مهم ترین اجزاء طرح درمان TMD شما است. فیزیوتراپ شما احتمالاً تمریناتی را برای بهبود باز و بسته شدن فک شما تجویز خواهد کرد. او ممکن است از شما بخواهد که از یک آینه استفاده کنید تا بتوانید نحوه حرکت دهان و فک خود را مشاهده کنید و بتوانید اطمینان حاصل کنید که هنگام تمرین کردن در یک راستا قرار دارند. هدف تمریناتTMD ، بازگرداندن حرکت طبیعی و بدون درد فک است.
در صورت داشتن هر گونه پرسش در مورد برنامه توانبخشی خود برایTMD ، از درمانگر خود سؤال بپرسید. او احتمالاً خوشحال خواهد شد که به شما کمک کند تا طرح درمان خود را درک کنید و تغییرات لازم را ایجاد کنید تا بتوانید بیشترین بهره را از فیزیوتراپی خود ببرید.
از چه چیزهایی باید اجتناب کرد؟
اگر TMD دارید، موارد خاصی وجود دارند که باید به عنوان بخشی از طرح درمان خود از آنها اجتناب کنید. این چیزها- که اغلب تحت عنوان فعالیت های پارافانکشنال شناخته می شوند- کارهایی هستند که ممکن است انجام دهید و برای عملکرد ضروری نیستند، اما فشار زیادی به مفصل فکی گیجگاهی شما وارد می کنند. فعالیت های پارافانکشنالی ممکن است شامل موارد زیر باشند:
اجتناب از این موارد می تواند به کاهش فشار و استرس از روی مفصل فک و ماهیچه های شما کمک کند و امکان بهبود همه چیز را فراهم کند.
جدول زمانی برای بهبود
بیشتر موارد درد مفصل فکی گیجگاهی طی شش تا هشت هفته بهبود می یابند. کار کردن با فیزیوتراپیست و انجام تمرینات منظم می تواند به بهبودی شما کمک کند. برخی از موارد ممکن است بیشتر طول بکشند و در برخی از افراد، پس از درمان همچنان علائم وجود دارند.
در این صورت، باید برای مراقبت های بعدی به پزشک مراجعه کنید. برخی از بیماران از درمان های دیگری مانند استفاده از محافظ دهان هنگام خواب یا جراحی برای اختلال مفصل فکی گیجگاهی خود بهره می برند.
سخن پایانی
اگر در فک خود درد دارید، ممکن است اختلال مفصل فکی گیجگاهی یا TMD داشته باشید. اگر درد فک ناشی از TMD دارید، فیزیوتراپی می تواند یک روش کمکی برای مراقبت باشد. فیزیوتراپیست شما می تواند به تعیین علت درد شما کمک کند و می تواند نحوه حرکت فک شما را بهبود بخشد. به این ترتیب، می توانید به سرعت و بدون هیچ خطری به فعالیت های عادی خود بازگردید.
نخ دندان کشیدن قبل یا بعد از مسواک زدن؟
/0 نظرها/در مقالات عمومی دندانپزشکی, مقالات مراقبت از دهان و دندان /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
قبل از مسواک زدن نخ دندان بکشیم یا بعد از آن؟ همه ما می دانیم که مسواک زدن با مسواک، به تنهایی برای حفظ سلامت دهان و دندان ها کافی نیست. بنابراین، ترتیب مناسب برای روتین بهداشتی دهان و دندان چیست؟
نخ دندان کشیدن معمولاً بخشی کمتر مطلوب از روتین دندانپزشکی هر کسی است؛ و اگر همه ما با خودمان صادق باشیم، احتمالاً به طور مرتب نخ دندان نمی کشیم زیرا “وقت نداریم” یا “به لثه هایمان آسیب می رساند” یا “فراموش کرده ایم نخ دندان بخریم”. در نهایت، ما آنطور که باید از نخ دندان استفاده نمی کنیم، احتمالاً تنها به این دلیل است که نمی خواهیم.
اما، نخ دندان یکی از مهم ترین بخش های هر روتین بهداشتی دهان و دندان است.
بدون استفاده از نخ دندان، دهان ما مستعد ابتلا به بیماری های لثه و پوسیدگی دندان است. در این مقاله به این موضوع می پردازیم که نخ دندان کشیدن چگونه باید انجام شود و چرا باید این کار را انجام دهید، چگونه با محصولات مختلف به درستی نخ دندان بکشید و به این پرسش پاسخ خواهیم داد که آیا قبل یا بعد از مسواک زدن باید نخ دندان بکشید؟
نخ دندان کشیدن چیست؟
نخ دندان کشیدن فرآیندی است که در آن ذرات غذا از فضاهای بین دندان ها خارج می شود. انجمن دندانپزشکی آمریکا ADA استفاده از نخ دندان را قبل یا بعد از مسواک زدن دو مرتبه در روز توصیه می کند. چرا لازم است نخ دندان کشیدن را در روتین بهداشتی دهان خود بگنجانید؟ خب، با زدودن بقایای مواد غذایی و پلاک انباشته شده از فضاهای بین دندان ها، می توانید سلامت دهان و دندان های خود را طولانی تر کنید و احتمال ابتلا به ژنژیوت (التهاب لثه) را کاهش دهید.
نحوه نخ دندان کشیدن
برای حفظ سلامت دندان ها، درست نخ دندان کشیدن ضروری است، و نخ دندان سنتی تنها گزینه نیست. ابتدا باید محصول مناسب را برای استفاده انتخاب کنید و آن را در دسترس نگه دارید. سپس مهم است که یک برنامه روتین ایجاد کنید تا فرصت نخ دندان کشیدن را از دست ندهید. عدم تمیز کردن صحیح فضای بین دندانی می تواند منجر به بروز پوسیدگی دندان ها و بیماری لثه شود.
از آنجا که عادات بخش مهمی از بهداشت دهان و دندان ها هستند، باید هر چه زودتر یک برنامه روتین به کودکان آموزش داده شود. کودک قبل از رسیدن به سنین 10 تا 12 سالگی، برای نخ دندان کشیدن به کمک نیاز دارد. علت این است که آنها مهارت دستی برای تمیز کردن صحیح این نواحی را ندارند.
همانطور که قبلاً اشاره کردیم، نخستین گام برای ایجاد یک روتین که برای شما عملی باشد، انتخاب روش مناسب برای نخ دندان کشیدن است. بنابراین در این مقاله قصد داریم مراحل لازم برای نخ دندان کشیدن با استفاده از انواع مختلف ابزارهای موجود را بررسی کنیم.
اما ابتدا به این پرسش میلیون دلاری پاسخ خواهیم داد: آیا قرار است قبل یا بعد از مسواک زدن از نخ دندان استفاده کنید؟ خب، پاسخ ساده این است که هیچ پاسخ ساده ای وجود ندارد.
بهتر است قبل از مسواک زدن نخ دندان بکشیم یا برعکس؟
دندانپزشکان در مورد زمان تمیز کردن بین دندان ها به دو دسته تقسیم می شوند. مسئله مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن نیست، بلکه بیشتر در مورد توالی وقایع است. همه موافق هستند که نخ دندان کشیدن باید حداقل یک مرتبه در روز انجام شود، البته اگر دو مرتبه در روز همراه با مسواک زدن انجام شود، برای حفظ سلامت دهان و دندان ها و جلوگیری از بیماری لثه بهتر است.
با این حال، اینکه آیا باید قبل یا بعد از مسواک زدن دندان ها انجام شود، هنوز موضوع بحث است. برای مشاهده مزایا و معایب مسواک زدن قبل یا بعد از نخ دندان کشیدن، به جدول زیر نگاهی بیندازید:
نخ دندان کشیدن قبل از مسواک زدن
نخ دندان کشیدن بعد از مسواک زدن
قبل از مسواک زدن نخ دندان بکشید
بحث روی “نخ دندان کشیدن قبل از مسواک زدن، یا بعد از آن” این است که یک مسواک به تنهایی نمی تواند بقایای ذرات غذا و پلاک های دندانی را از بین ببرد تا فلوراید موجود در خمیر دندان به نواحی بین دندانی برسد و لثه ها را به درستی تمیز کند. علاوه بر این، ذرات مواد غذایی گیر کرده بین دندان ها سست خواهند شد و سپس با کمک مسواک می توان آنها را زدود.
به همین دلیل، برخی از دندانپزشکان موافق هستند که استفاده از نخ دندان بهترین راه برای جلوگیری از چسبیدن پلاک به ناحیه بین دندانی است زیرا مسواک زدن برای زدودن آن کافی نیست. این نظریه بعلاوه توسط مطالعه انجام شده توسط مجله پریودنتولوژی تأیید شده است، که دریافته است که اگر بعد از نخ دندان کشیدن مسواک بزنید، می توانید از شر ذرات اضافی مواد غذایی آزاد شده توسط نخ دندان خلاص شوید و بیشتر از اثرات مفید فلوراید موجود در خمیر دندان بهره مند شوید.
نخ دندان کشیدن قبل یا بعد از مسواک زدن؟
بعد از مسواک زدن نخ دندان بکشید
از سوی دیگر، دندانپزشکان دیگر می گویند که برای کمک به سالم نگهداشتن دهان تا حد امکان، مسواک زدن دندان ها بهترین راه است. ابتدا مسواک زدن، پلاک های اضافی که برخی افراد بیرون کشیدن آنها هنگام نخ دندان کشیدن را ناخوشایند می دانند، از بین می برد. افرادی که بعد از مسواک زدن بین دندان های خود را تمیز می کنند، ممکن است بخواهند بعد از آن دهان خود را آبکشی کنند تا هر گونه ذرات یا پلاک هایی که از بین دندان ها سست شده اند را از دهان خارج کنند. با این حال، اگر از خمیر دندان حاوی فلوراید استفاده می کنید، توصیه می شود بلافاصله پس از مسواک زدن و نخ دندان کشیدن، دهان را نشویید، زیرا این کار باعث می شود فلوراید اثر کمتری داشته باشد.
ابزارهای پاکسازی بین دندان ها
تا اینجا دیدیم که به گفته دندانپزشکان، ممارست مهم تر از این است که آیا قبل از نخ دندان کشیدن مسواک می زنید یا بعد از آن. ایجاد یک روتین خوب به معنای یافتن ابزار مناسب است، و برای بسیاری از افراد بهترین راه برای تمیز کردن بین دندان ها ممکن است استفاده از نخ دندان سنتی نباشد. انواع مختلفی از ابزارهای جدید وجود دارند که می توانید از آنها استفاده کنید که مزایای استفاده از نخ دندان و موارد دیگر را به شما می دهند، از جمله:
نخ دندان سنتی
اگر با این نوع نخ دندان ها مشکلی ندارید، نیاز نیست به دنبال گزینه های دیگر باشید. نخ دندان همچنان محبوب ترین ابزار برای نخ دندان کشیدن است زیرا امتحان شده و مناسب است. شما گزینه های زیادی برای انتخاب دارید، از جمله موم زده، موم نزده، تک یا چند رشته ای، طعم دار یا بدون طعم. نخ دندان هایی خوب هستند که به راحتی و بدون پاره شدن بین دندان ها بلغزند.
در اینجا اصول اولیه برای یک روتین صحیح وجود دارند:
واتر فلاسر
واتر فلاسرها و ایر فلاسرها جدیدترین فناوری نخ دندان کشیدن هستند. آنها عملاً یکسان هستند: هر دو از یک جت آب تحت فشار برای دفع پلاک از کنار دندان ها و لثه ها استفاده می کنند. تفاوت اصلی آنها این است که ایر فلاسرها نسبت به واتر فلاسرها آب بسیار کمتری مصرف می کنند. به طور کلی، این روش نسبت به نخ دندان کشیدن معمولی ملایم تر است، و بسیاری از واتر فلاسرها و ایر فلاسرها حتی دارای فشار قابل تنظیم برای تمیز کردن راحت تر هستند.
حالا این ابزارها چگونه استفاده می شوند؟
توجه داشته باشید که اگر از یکی از این موارد استفاده می کنید، بهتر است قبل از مسواک زدن از نخ دندان استفاده کنید. علت این است که آب فلاسر باعث از بین رفتن مواد مفید خمیر دندان شما خواهد شد.
مسواک های بین دندانی
مسواک های بین دندانی به نوعی مانند بطری پاک کن هستند، اما برای دندان های شما هستند. آنها یک قطعه سیم نازک و انعطاف پذیر با فرچه هایی هستند که می توانند به طور مؤثری نواحی بین دندان های شما را تمیز کند. گزینه ها و اندازه های زیادی برای انتخاب وجود دارند.
بسته به نحوه روی هم قرار گرفتن دندان هایتان، ممکن است لازم باشد چند مارک و اندازه مختلف را امتحان کنید تا گزینه ای که دوست دارید را پیدا کنید.
روش استفاده از این نوع مسواک ها به این صورت است:
نخ دندان کشیدن قبل یا بعد از مسواک زدن؟
نتیجه گیری
بنابراین، آیا باید قبل از مسواک زدن از نخ دندان استفاده کرد یا بعد از آن؟ خب، دیدیم که جواب سیاه و سفید نیست. برخی افراد متوجه می شوند که مسواک زدن قبل از نخ دندان کشیدن خوشایندتر است، زیرا دندان های خود را از قبل کمی تمیز می کنند و هنگام نخ دندان کشیدن مواد زیادی را از جای خود خارج نمی کنند. دیگران می گویند این روش به این معنا است که شما مجبور هستید پس از مسواک زدن، موادی که نخ دندان بیرون می آورد را بشویید. مشکل این است که اثربخشی فلوراید موجود در خمیر دندان را کاهش می دهد، بنابراین می گویند بهتر است قبل از مسواک زدن از نخ دندان استفاده کنید.
خود دندانپزشکان در مورد اینکه بهتر است قبل از مسواک زدن نخ دندان بکشید یا بعد از آن، اختلاف نظر دارند. با این حال، اتفاق نظر عمومی در بین دندانپزشکان این است که حداقل یک بار در روز باید از نخ دندان استفاده کنید. برای حفظ سلامت مطلوب دهان و پیشگیری از بروز مشکلات لثه، پلاک های تشکیل شده باید حداقل یک مرتبه در روز از روی دندان ها و بین آنها خارج شوند. مسواک زدن به تنهایی برای سالم نگه داشتن دهان و عاری نگهداشتن آن از پوسیدگی کافی نیست.
بنابراین، بهترین روش برای شما این است که کدام یک به شما کمک می کند تا یک روتین ثابت را حفظ کنید. اکثر افراد بلافاصله قبل یا بعد از مسواک زدن از نخ دندان استفاده می کنند زیرا از قبل به فکر بهداشت دهان هستند. اما برخی معتقدند که بهتر است صبح و قبل از خواب مسواک بزنند، و بعد از خوردن ناهار از نخ دندان استفاده کنند.
پرسش های متداول در مورد ترتیب نخ دندان کشیدن و مسواک زدن
چه زمانی و هر چند وقت یکبار باید از نخ دندان استفاده کرد؟
دندانپزشکان توافق دارند که همه افراد حداقل یک مرتبه در روز از نخ دندان استفاده کنند. با این حال، آنها به دو گروه تقسیم می شوند که آیا بهتر است قبل از مسواک زدن از نخ دندان استفاده کرد یا بعد از آن. هر دو فوایدی دارند، اما مهم ترین نکته این است که حداقل یک مرتبه در روز انجام شود. دندانپزشکان بعلاوه موافق هستند که هر چه دفعات بیشتری بین دندان های خود را تمیز کنید، بهتر است.
چگونه به درستی از نخ دندان استفاده می کنید؟
هنگام استفاده از نخ دندان سنتی رشته ای، از تکه های 12 تا 18 اینچی استفاده کنید. آن را به زور بین دندان ها وارد نکنید یا آن را به لثه های خود فرو نبرید. رشته را در امتداد کناره های هر دندان به سمت بالا و پایین بکشید تا هر گونه باقی مانده ای را خارج کند. کار خود را با شستشو با دهانشویه پایان دهید.
قبل از مسواک زدن و نخ دندان کشیدن بهتر است از دهانشویه استفاده کنید یا بعد از آن؟
ADA از شما می خواهد که دستورالعمل های روی دهانشویه خود یا ترجیحات شخصی خود را دنبال کنید. از سوی دیگر، NHS انگلستان می گوید که بعد از مسواک زدن نباید از دهانشویه استفاده کرد زیرا باعث شسته شدن فلوراید غلیظ خمیر دندان شما می شود. حتی برخی از ابزارها مانند ایر فلاسرها وجود دارند که در واقع از مایعی دهانشویه- مانند برای تمیز کردن بین دندان ها استفاده می کنند.