بخش تخصصی جراحی افزایش طول تاج دندان
افزایش طول تاج دندان یکی از روشهای جراحی است که به منظور افزایش ساختار طول دندان از بالای لثه صورت می‌گیرد و هدف اصلی آن حفظ سلامت و بهبود زیبایی فرد می‌باشد. این نوع جراحی شامل برداشت بافت سخت و نرم لثۀ پیرامون دندان می‌باشد که نتیجۀ آن افزایش طول ساختار قابل رویت دندان است. لیزر یکی از روشهای جایگزین، و موثر است که نتایجی فوق‌العاده همراه با رضایت بیمار در بر خواهد داشت.
اگر بعد از کشیدن دندان خونریزی متوقف نشود چه باید کرد؟
/0 نظرها/در مشکلات عمومی دندان و لثه, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
تقریباً 96 درصد از افراد بزرگسال در کانادا سابقه پوسیدگی دارند و 6 درصد اصلاً دندان ندارند. کشیدن دندان یک فرایند متداول است و اکثر بیماران به غیر از ناراحتی اولیه و مقداری خونریزی جزئی، هیچ مشکلی نخواهند داشت.
با این حال، برخی از بیماران با دندانپزشک خود تماس می گیرند، زیرا آنها بسیار نگران هستند که بعد از کشیدن دندان، خونریزی آنها متوقف نمی شود.
شما ابتدا باید به درستی از محل دندان کشیده شده خود مراقبت کنید و توصیه های مربوط به مراقبت های اولیه را دنبال کنید.
کشیدن دندان و مراقبت های بعد از آن
برای 24 ساعت نخست بعد از کشیدن دندان، شما در کارهایی که می توانید انجام دهید بسیار محدود خواهید بود. لازم خواهد بود از خوردن هر گونه غذایی در سمتی از دهان که دندان از آن کشیده شده است خودداری کنید و از موارد زیر اجتناب کنید:
اگر از نی یا چیزی شبیه به آن استفاده می کنید، حرکت مکیدن می تواند باعث سست شدن لخته تشکیل شده روی محل دندان کشیده شده شود و باعث بروز خونریزی از محل یا حتی خشکی حفره شود. البته، شما نمی خواهید هیچ یک از این مسائل را تجربه کنید، بنابراین بسیار مهم است که اجازه دهید که محل دندان کشیده شما بهبود یابد.
قبل از مراجعه به مطب برای کشیدن دندان، باید غذاهای بسیار نرم مانند سوپ یا بستنی آماده کنید، که بعداً بعد از کشیدن دندان بتوانید از آنها بخورید.
با این حال، باید مطمئن شوید که سوپ ولرم است.
انتظار می رود بهبودی کامل طی 7 تا 10 روز صورت گیرد، و در طول این مدت باید بسیار مراقب محل کشیدن دندان باشید. علیرغم این گفته، باید مراقب باشید که خونریزی ظرف چند ساعت نخست متوقف شود. قبل از برنامه ریزی برای جایگزینی دندان ممکن است چند ماه صبر کنیم تا استخوان بتواند به طور کامل بهبود یابد.
نکته: اگر خونریزی متوقف نشد، سریعاً با مطب تماس بگیرید. دندانپزشک محل دندان کشیده شده را بررسی می کند و در مورد اقداماتی که برای متوقف کردن خونریزی باید انجام دهید، توصیه هایی ارائه خواهد کرد.
چگونه خونریزی محل دندان کشیده شده را متوقف کنیم؟
خونریزی بعد از کشیدن دندان بسیار شایع است زیرا شما به تازگی دندان خود را کشیده اید. این یک فرایند استاندارد است، اما یک فرایند جدی نیز هست. خون برای شروع فرآیند انعقاد لازم است، و شما با انجام کارهای زیر می توانید میزان بهبودی را افزایش دهید:
گاز استریل باید اندازه مناسبی داشته باشد تا امکان اعمال فشار یکنواخت روی کل حفره دندان فراهم شود. مهم است که این مرحله به صورت دقیق دنبال شود زیرا وقتی بایت خود را می بندید، فشار چیزی خواهد بود که روند لخته شدن را تقویت خواهد کرد.
اگر نمی خواهید از پد گاز استریل استفاده کنید، یا اگر چای کیسه ای دارید، به جای گاز استریل می توانید از چای کیسه ای استفاده کنید.
چرا؟
چای حاوی اسیدهای تانن است. قرار دادن چای کیسه ای روی آن ناحیه این امکان را فراهم خواهد کرد که با خیس شدن کیسه با بزاق دهان شما، این اسید به آرامی و به مرور زمان نشت کند. این اسید برای کمک به تشکیل لخته خون شناخته شده است، بنابراین برای این منظور، ممکن است حتی بهتر از گاز استریل باشد.
به همان روشی که از گاز استریل استفاده می کنید، می توانید از چای کیسه ای نیز استفاده کنید، اما باید از سرد بودن کیسه مطمئن شوید. استفاده از چای کیسه ای داغ ممکن است ناراحتی شما را تسکین دهد، اما می تواند باعث سست شدن لخته خون ایجاد شده شود، و بیش از آنکه مشکلی را حل کند، مشکلات بیشتری ایجاد کند.
خونریزی بعد از کشیدن دندان
ترفند مکعب یخ و گاز استریل
برخی از بیماران متوجه می شوند که با خنک کردن دمای دهان خود، در توقف خونریزی خود موفق تر هستند. یک ترفند این است که تکه های یخ را درون گاز بپیچید و آنها را در جای خالی دندان کشیده شده قرار دهید.
باید از مکیدن یخ یا گاز زدن آن اجتناب کنید.
در عوض، اجازه دهید آنها روی بایت شما باقی بمانند و روی محل دندان کشیده شده قرار بگیرند. باید از قرار دادن یخ به طور مستقیم روی حفره خالی دندان اجتناب کنید، به همین دلیل است که استفاده از گاز استریل انتخاب مناسبی برای افزودن تکه های یخ به این روند است.
چرا لخته شدن خون مهم است؟
ساعت اول بعد از کشیدن دندان برای بهبودی بسیار مهم است و حول لخته شدن خون می چرخد. از آنجا که دندان شما را خارج کرده ایم، در جایی که استخوان شما وجود دارد یک حفره خالی به جا می ماند.
خون این حفره را پر می کند و مانع رسیدن هوا به استخوان باز می شود.
اگر اجازه دهید لخته خون تشکیل و خشک شود، حفره خالی دندان را پر می کند و از استخوان شما در حین بهبود ناحیه محافظت خواهد کرد. اگر اجازه ندهید لخته ایجاد شود یا طبق یک توصیه اشتباه کاری انجام دهید، مانند نوشیدن با نی یا نوشیدن یک نوشیدنی داغ، می توانید لخته خون را از بین ببرید.
پس از کنده شدن لخته خون، ممکن است از چیزی که به عنوان خشکی حفره شناخته می شود، رنج ببرید.
خشک حفره دندان چیست؟
خشکی حفره دندان زمانی رخ می دهد که لخته خون هرگز روی حفره دندان ایجاد نشود یا لخته از جای خود خارج شود. اگر بعد از کشیدن دندان یک مشکل جدی بوجود بیاید که باید نگران آن باشید، آن خشکی حفره دندان است.
عدم وجود لخته منجر به بروز موارد زیر می شود:
درد ناشی از خشکی حفره دندان بسیار شدید است. اکثر افراد به خوبی بهبود می یابند و هرگز این وضعیت را تجربه نمی کنند، اما اگر این مشکل برای شما پیش بیاید، متوجه خواهید شد که ممکن است درد غیر قابل تحمل باشد. اگر خشکی حفره ایجاد شد، می توانیم یک گاز دارویی را درون حفره قرار دهیم تا به کاهش درد و بهبودی کمک کند.
با این حال، همیشه بهترین کار این است که یک لخته خون مناسب را ایجاد کنید و باعث بهبودی بدون درد شود.
فراهم آوردن شرایط برای تشکیل لخته خون
اگر از گاز یا چای کیسه ای استفاده کرده اید، در مسیر تشکیل لخته خون هستید. توصیه می کنیم در مورد محل دندان کشیده شده بسیار محتاط باشید و از خوردن هر گونه غذایی که ممکن است درون حفره گیر کند خودداری کنید.
اگر می خواهید لخته خون تشکیل شود و بهبودی شروع شود، این ناحیه باید عاری از هر گونه مواد زائد باقی بماند.
تفاوت های فشار هوا، مانند آنچه هنگام استفاده از نی ایجاد می شود، به راحتی لخته شما را از بین خواهد برد. با این حال، چند کار دیگر که می توانید برای کاهش خطر ایجاد اختلال در لخته شدن خون انجام دهید، عبارتند از:
در طول این مدت باید از انجام هر گونه فعالیتی که می تواند فشار هوای داخل دهان شما را تحت تأثیر قرار دهد اجتناب کنید. نگران نباشید. در عرض یک هفته یا بیشتر به حالت عادی باز خواهید گشت و می توانید هر کاری که دوست دارید را انجام دهید. اگر خشکی حفره دندان را تجربه کردید، این فقط روند بهبودی را طولانی می کند و باعث ایجاد درد غیرضروری بسیار زیادی برای شما خواهد شد که هیچ کس نمی خواهد با آن مواجه شود.
سیگار کشیدن در این زمان یک نه بزرگ است.
شما باید حداقل تا 48 ساعت بعد از کشیدن دندان خود از کشیدن سیگار خودداری کنید. سیگار کشیدن فقط خطر بروز عوارض را افزایش خواهد داد و احتمالاً خونریزی را نیز افزایش خواهد داد.
همچنین در طول این مدت باید از نوشیدن الکل خودداری کنید. در حالی که نوشیدن الکل یا سیگار ممکن است به آرامش شما کمک کند، تأثیر آنها روی روند انعقاد خون بسیار قابل توجه است. بعد از چند روز می توانید به روال عادی زندگی خود بازگردید.
در حال حاضر، بهتر است روی کنترل خونریزی تمرکز کنید.
خونریزی بعد از کشیدن دندان
آیا اگر محل دندان کشیده شده همچنان خونریزی داشته باشد می توان خوابید؟
خوابیدن با گاز استریل یا کیسه چای داخل دهان بی خطر نیست، زیرا ممکن است با آنها در خواب خفه شوید. اگر هنگام خواب دهان شما همچنان خونریزی می کند، به پشت استراحت دهید و سر خود را بالا قرار دهید. این وضعیت از خفگی جلوگیری می کند، تورم را کاهش می دهد و لخته شدن خون را افزایش می دهد. همچنین ممکن است بخواهید بالش و لباس خود را با حوله بپوشانید تا در صورت خروج خون از دهان در طول شب، از ایجاد لکه جلوگیری کنید.
با به حداقل رساندن برخی از فعالیت ها، خونریزی را کنترل کنید.
ایجاد لخته خون به جریان خون مناسب بستگی دارد و باید از موارد زیر اجتناب کنید:
اگر این فعالیت ها را انجام دهید، ضربان قلب شما بالا خواهد رفت و خون اضافی وارد ناحیه خواهد شد، که خوب نیست. یک تا دو روز به خود فرصت دهید تا آرام باشید و مجبور نباشید ورزش کنید. قبل از انجام این فعالیت ها بهتر است دو روز صبر کنید تا لخته خون تشکیل شود و واقعاً در جای خود تثبیت شود.
خواب نیز مهم خواهد بود.
لازم است سر خود را بالای قلب خود نگه دارید. بالا نگه داشتن قسمت بالای بدن به شما کمک خواهد کرد تا با کاهش فشار خون، خونریزی را کنترل کنید. حتی زمانی که فقط برای استراحت دراز می کشید، باید بالاتنه خود را بالا نگه دارید تا فشار خون پایین بیاید.
تشکیل لخته خون مهم ترین بخش درمان کشیدن دندان است. با این حال، دوره بهبود تا 10 روز ادامه خواهد داشت. ممکن است موارد زیر را تجربه کنید:
درد و ناراحتی خفیف طبیعی است و با یخ یا داروهایی که دندانپزشک تجویز می کند قابل کنترل است. ظرف مدت یک یا دو روز، متوجه خواهید شد که درد به سوزش تبدیل می شود، که راحت نیست اما غیر قابل تحمل هم نیست.
خونریزی بعد از کشیدن دندان
معمولاً زمانی که درد و ناراحتی شما خفیف یا حتی متوسط است، نیاز نیست نگران باشید.
با این حال، اگر درد نسبتاً شدید شود و به حدی برسد که به شما اجازه ندهد از بیشتر فعالیت هایی که انجام می دهید لذت ببرید، باید فوراً با دندانپزشک خود تماس بگیرید.
کشیدن دندان پیامد ناخوشایند عدم درمان پوسیدگی دندان و اجازه دادن به پیشرفت آن است. اگر نتوانیم دندان را پر کنیم یا درمان ریشه انجام دهیم، ممکن است تنها گزینه باقی مانده برای درمان دندان کشیدن آن باشد.
ما گزینه های شما را در مطب خود مورد بحث قرار خواهیم داد و حتی گزینه های جایگزینی را برای دندان توصیه خواهیم کرد.
ما می توانیم بریج ها یا ایمپلنت های دندانی را قرار دهیم تا لبخند شما را احیاء کنیم و از بروز مشکلات بیشتر برای دندان های شما جلوگیری کنیم. با این حال، قبل از اینکه بتوانیم به ترمیم زیبایی فکر کنیم، می خواهیم مطمئن شویم که محل دندان کشیده شده به طور کامل بهبود می یابد.
باکتری عامل بیماری لثه خطر آلزایمر را افزایش می دهد
/0 نظرها/در مشکلات عمومی دندان و لثه, مقالات عمومی دندانپزشکی, مقالات مشکلات دهان و دندان /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
بیماری لثه- که همچنین تحت عنوان پریودنتیت و بیماری پریودنتال شناخته می شود- از طریق عفونت باکتریایی درون بافت های نرم دهان رخ می دهد. تحقیقات قبلی پریودنتیت را با دیابت، بیماری کلیوی و مسائل قلبی عروقی مرتبط می دانند.
اکنون محققان از طریق مطالعه روی موش ها، به ارتباط بین بیماری لثه از طریق باکتری فوزوباکتریوم نکلئوتوم Fusobacterium nucleatum (F. nucleatum) و بیماری آلزایمر پی برده اند. دانشمندان بر این باورند که یافته های آنها ممکن است به کاهش پیشرفت بیماری پریودنتال و این شکل از زوال عقل کمک کند.
بیماری پریودنتال چیست؟
ذرات غذا و باکتری ها دائما داخل دهان هستند. هنگامی که افراد به طور مرتب دندان های خود را مسواک نمی زنند و نخ دندان نمی کشند، ذرات و باکتری ها ماده چسبنده ای به نام پلاک تشکیل می دهند که به دندان ها می چسبد. پلاک در صورت پاک نشدن می تواند لثه ها را تحریک کند، و باعث بروز شکل اولیه بیماری لثه به نام ژنژیویت شود.
اگر پلاک برای مدت زمان طولانی روی دندان ها و لثه ها باقی بماند، سخت می شود و به ماده ای به نام تارتار تبدیل می شود. از آنجا که تارتار بسیار سخت است، معمولاً فقط یک دندانپزشک می تواند آن را با استفاده از ابزارهای دندانی در طی یک پاکسازی تخصصی دندان ها از بین ببرد.
زمانی که تارتار برای مدت طولانی روی دندان ها باقی بماند، سطح بعدی بیماری لثه به نام پریودنتیت می تواند ایجاد شود. بیماری پریودنتال منجر به عفونت بیشتر در لثه ها و دندان ها می شود. پریودنتیت در صورت عدم درمان، می تواند منجر به از دست رفتن دندان ها شود.
بر اساس مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، حدود 47 درصد از افراد بزرگسال بالای 30 سال و 70 درصد از افراد بالای 65 سال در ایالات متحده به بیماری پریودنتال مبتلا هستند. بیماری لثه در بین مردان و افراد سیگاری شایع تر است.
ارتباط بیماری لثه و آلزایمر
التهاب لثه و بیماری آلزایمر
F. nucleatum باکتری است که معمولاً در بیماری پریودنتال نقش دارد. تحقیقات گذشته نیز این باکتری را با سرطان روده بزرگ و سرطان دهان مرتبط می دانند.
باکتری های موجود در دهان چگونه می توانند علائم بیماری آلزایمر را تشدید کنند؟ این اتفاق می تواند به دو صورت رخ دهد:
یکی اینکه، این باکتری هم به صورت موضعی و هم به صورت سیستمی باعث ایجاد التهاب می شود، که فنوتیپ بیماری آلزایمر را تحت تأثیر قرار می دهد، زیرا آلزایمر خود یک بیماری التهابی است. دوم اینکه، این باکتری مهاجرت می کند و به مغز نفوذ می کند تا در آنجا اجتماع بزرگی تشکیل دهد و باعث ترشح مولکول های پاتولوژیک شود تا باعث تشدید علائم و نشانه های بیماری آلزایمر شوند.
برای این مطالعه، از سلول های کشت داده شده در آزمایشگاه استفاده شد تا نشان دهند که وجود F. nucleatun باعث رشد غیر طبیعی سلول های میکروگلیال می شود. این سلول های ایمنی در مغز و نخاع به حذف هرگونه عفونت از مغز کمک می کنند و سیستم عصبی مرکزی را سالم نگه می دارند. حضور F. nucleatun علاوه بر تأثیر بر رشد این سلول ها، همچنین باعث ایجاد یک پاسخ التهابی می شود. تحقیقات گذشته نشان می دهند که التهاب در ایجاد بیماری آلزایمر نقش دارد.
در مرحله بعد، تیم به بررسی پریودنتیت ناشی از F. nucleatum در مدل موش مبتلا به آلزایمر پرداخت. آنها دریافتند که در مقایسه با حیوانات گروه کنترل، موش های مبتلا به پریودنتیت دچار افزایش اختلالات شناختی و سطوح بالاتر پلاک های آمیلوئید و پروتئین تاو Tau شدند. علاوه بر این، مانند سلول های کشت شده، افزایش رشد سلول های میکروگلیال و التهاب نیز در این حیوانات مشاهده شد.
ارتباط بیماری لثه و آلزایمر
چگونه این یافته ها می توانند کمک کنند؟
اهمیت این یافته های تحقیقاتی در چهار زمینه اصلی نهفته است. اول اینکه، آنها یک “مشکل بزرگ سلامت” را هدف قرار داده اند زیرا درصد قابل توجهی از جمعیت بزرگسال به بیماری پریودنتال مبتلا هستند و بیش از 55 میلیون نفر در سراسر جهان با زوال عقل زندگی می کنند. آلزایمر شایع ترین نوع زوال عقل است.
دوم اینکه، درک مکانیکی از یک باکتری بی هوازی (F. nucleatum) که در پاتوژن های بیماری پریودنتال و بیماری آلزایمر مورد مطالعه قرار نگرفته است، شکاف موجود در دانش علمی را پر می کند و سیگنال هشدار دهنده ای برای دندانپزشکان و متخصصان مغز و اعصاب ارسال می کند.
سوم اینکه، ساخت یک مدل حیوانی، قابلیت فنی را در تشریح علت احتمالی بین یک بیماری دندانی موضعی (بیماری پریودنتال) و یک اختلال عصبی (بیماری آلزایمر) در یک محل آناتومیک دوردست فراهم می آورد.
و چهارم اینکه، این مطالعه برای بررسی اینکه آیا درمان بیماری پریودنتال می تواند شروع آلزایمر را در انسان کاهش دهد یا به تأخیر بیاندازد، ممکن است برای کاربردهای پیش بالینی و بالینی بیشتر سیستم ایجاد شده مدرکی را ارائه دهد.
این مطالعه به شواهد فزاینده ای اضافه می کند که میکروب ها و ویروس ها ممکن است در بیماری های مغزی نقش داشته باشند.
در این مطالعه، شواهدی مبنی بر افزایش فعال شدن سیستم ایمنی مغز، تغییرات مغزی مرتبط با آلزایمر و تغییرات شناختی در موش های آلوده به میکروب دهان پیدا شدند. گرچه این یافته ها جالب هستند، این تحقیق روی موش ها انجام شد و مطالعات قبلی که رابطه بین بیماری پریودنتال و آلزایمر را در انسان بررسی می کردند، علیت را نشان نداده اند. تحقیقات بیشتری نیاز هستند.
در حال حاضر مشخص نیست که آیا مواردی مانند مسواک زدن در نهایت خطر ابتلا به آلزایمر را کاهش می دهد یا خیر. آنچه که می توانیم گفت این است که بهداشت دهان و دندان برای سلامت عمومی و پیری سالم مهم است. تعدادی دیگر از عوامل خطرساز سبک زندگی قابل تغییر وجود دارند- مانند ورزش و رژیم غذایی- که شواهد علمی قابل توجهی دارند که نشان می دهند می توانند خطر زوال شناختی را کاهش دهند.
کاشت ایمپلنت های دندانی با روش پانچ و بدون فلپ
/0 نظرها/در مقالات آموزشی کاشت ایمپلنت, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
اسئواینتگریشن به یک فرایند دندانپزشکی بسیار قابل پیش بینی تبدیل شده است. ایمپلنت های دندانی که با برداشتن فلپ موکوپریوستال جراحی داخل استخوان فک قرار می گیرند، می توانند عوارض متعددی از جمله تحلیل بافت، از دست دادن استخوان کرستال و اسکار ایجاد کنند. بعلاوه، این تکنیک با درد و تورم بعد از عمل نیز همراه است. نشان داده شده است که ترومای جراحی شامل آسیب حرارتی و ترومای مکانیکی نیز می باشد که می تواند باعث ایجاد شکستگی های ریز استخوان در حین کاشت ایمپلنت شود.
در این مقاله قصد داریم استفاده از تکنیک بدون فلپ برای قرار دادن ایمپلنت های دندانی در مناطقی را به شما معرفی کنیم که بافت چسبیده (کراتینه شده) به اندازه کافی وجود ندارد.
علاوه بر این، از فناوری اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) برای انجام جایگذاری دقیق ایمپلنت های دندانی همراه با استفاده از لیزر Er;Cr:YSGG (تکنولوژی BIOLASE) برای جوش دادن بافت کراتینه شده به مناطق بافت غیرکراتینه شده استفاده شده است.
سابقه جراحی ایمپلنت بدون فلپ
هنگامی که دندان ها وجود دارند، خونرسانی به استخوان از 3 مسیر مختلف انجام می شود: الیاف پریودنتال، بافت همبند بالای پریوستوم و از داخل استخوان. هنگامی که دندانی از دست می رود، جریان خون از الیاف پریودنتال از بین می رود، بنابراین خونی که در حال حاضر فقط از بافت نرم به استخوان می آید از بین می رود و در نتیجه باعث تحلیل استخوان در طول مرحله بهبودی اولیه می شود. با رویکرد بدون فلپ، ترومای جراحی به حداقل می رسد، زیرا برش دایره ای بسیار کوچک است و در نتیجه درد، تورم و ناراحتی بعد از عمل بسیار کمتر است.
با انتخاب مورد مناسب، در صورتی که تکنیک جراحی کاشت ایمپلنت بدون فلپ به درستی انجام شود، این جراحی یک فرایند قابل پیش بینی است. هنگام انجام این فرایند، قرار دادن مته در زاویه صحیح نیز بسیار مهم است. قرار دادن ایمپلنت با استفاده از تکنیک بدون فلپ به شدت به کمیت و ساختار استخوانی که ایمپلنت ها درون آن قرار می گیرد و همچنین تخصص جراحی دندانپزشک بستگی دارد. یک تجزیه و تحلیل بالینی گذشته نگر 10 ساله نشان داده است که دندانپزشک پس از کسب بیش از 5 سال تجربه در انجام این روش، میزان موفقیت به 100% نزدیک شد.
کاشت ایمپلنت دندانی با روش پانچ
مزایای جراحی بدون فلپ
فناوری سی تی اسکن
استفاده از فناوری سی تی اسکن که برای تشخیص و طراحی درمان کاشت ایمپلنت های دندانی استفاده می شود، امکان درک دقیق تری از رابطه آناتومیک دندان و استخوان را فراهم کرده است. چنین بازسازی ها و مدل هایی را می توان با استفاده از سی تی اسکن ایجاد کرد. این برنامه به دندانپزشک کمک می کند تا فواصل، زوایا و تراکم استخوان را با دقت اندازه گیری کند، و منجر به کاشت دقیق ایمپلنت شود.
توانایی مشاهده استخوان زیرین با سی تی اسکن این امکان را برای دندانپزشک فراهم می کند تا کاشت ایمپلنت را بدون فلپ انجام دهد. بنابراین، عوارض همراه با جراحی را کاهش می دهد، خونریزی را به حداقل می رساند، میزان درد و تورم بعد از جراحی را کاهش می دهد، زیبایی ظاهری را بهبود می دهد و چسبندگی لثه ها به اطراف اباتمنت به سرعت و به طور کامل صورت می گیرد.
اما اگر بافتی که سمت جلوی (باکال) ایمپلنت را در بر می گیرد چسبندگی کافی نداشته باشد چطور؟ چرا این فرایند به طور معمول انجام نمی شود؟ برخی از پزشکان ابراز داشته اند که این جراحی (جراحی ایمپلنت بدون فلپ) با انگیزه فروش ایمپلنت های دندانی انجام می شود.
دکتر مایرون نوینز Myron Nevins (که در گذشته جایزه متخصص بالینی آکادمی پریودنتولوژی آمریکا را دریافت کرده است) اظهار داشته است که ” در تمام طول دوره حرفه ای تخصص خود هر روز را جراحی انجام داده است اما در این نوع فرایند هیچ میزان راحتی نداشته است”.
کاشت ایمپلنت دندانی با روش پانچ
مزایای لیزر YSGG
لیزر YSGG به بهبود سریع، کاهش درد بعد از جراحی، و افزایش سطح تماس استخوان با ایمپلنت کمک کرده است. این نوع لیزر برای برش مینای دندان، عاج، و بافت نرم دارای تأییده انجمن دندانپزشکان آمریکا است. برای دندانپزشکی ایمپلنت، این نوع لیزر را می توان در برش آماده سازی فلپ، سم زدایی محل استئوتومی (برش استخوان)، شروع پدیده شتاب دهی منطقه ای (RAP)، جوشکاری بافت، تسریع رگ زایی، و در ارتقاء بیومدولاسیون برای کمک به ترمیم سلول های آسیب دیده و در عین حال کاهش درد استفاده کرد. استفاده راحت از لیزر YSGG توانایی به هم رساندن لبه های بافت نرم با استفاده از گرما است. این تحت عنوان “جوشکاری بافت” نامیده می شود. جوشکاری بافت به یکدیگر با حرارت یکنواخت 70 تا 80 درجه سانتیگراد انجام می شود، در حالتی که بین لایه ها چسبندگی وجود دارد. این لایه ها به دلیل باز شدن مارپیچ مولکول کلاژن و در هم تنیده شدن با بخش های مجاور، به یکدیگر می چسبند.
کاشت ایمپلنت دندانی با روش پانچ
فرایند کاشت ایمپلنت بدون فلپ
جراحی ایمپلنت بدون فلپ برای جایگزینی یک دندان یک فرایند کم تهاجم است که می تواند با استفاده از راهنماهای جراحی ساخته شده به صورت سفارشی روی قالب های گچی اکلوزال یا مشتق شده از نرم افزارهای برنامه ریزی تصویر سه بعدی با تصاویر سه بعدی یکپارچه از استخوان فک و پروتز برنامه ریزی شده انجام شود. این اغلب از طریق یک فرایند اسکن دوگانه با تطبیق مبتنی بر نشانگر واقعی، یا اخیراً با ادغام در تصاویر طراحی مشتق شده از CBCT از یک اسکن از مجموعه تشخیصی دندان ها بدست می آید. داده های DICOM از معاینه CT/CBCT بیمار با داده های STL از اسکن دیجیتال اپتیکال با وضوح بالا از قالب گچی اصلی بیمار قبل از عمل ترکیب می شوند. این حتی می تواند شامل اطلاعاتی در مورد بافت های نرم باشد.
پزشک باید بیماران را مطلع سازد که جراحی با کمک کامپیوتر مستلزم هزینه های اضافی است. با این حال مقرون به صرفه بودن آن شامل کاهش زمان جراحی، ناراحتی بعد از جراحی و بهبود بهتر بافت نرم، ممکن است آن را ارزشمند کند.
قرار گرفتن راهنمای جراحی، که اغلب توسط استریولیتوگرافی ساخته می شود، روی سطوح اکلوزال دندان های مجاور، دقت موقعیت آن را افزایش می دهد. دقت تطبیق موقعیت واقعی ایمپلنت با طراحی قبل از جراحی نسبت به آنچه با جراحی بدون دست بهدست می آید، برتر است.
چندین مقاله بالینی، نرخ بقاء کوتاه مدت و بلند مدت عالی (98 درصد ≥) را برای ایمپلنت هایی گزارش کرده اند که با استفاده از روش بدون فلپ با امکان تحویل فوری یک پروتز موقت از پیش ساخته شده انجام شده اند. شواهد علمی موجود نشان می دهند که جراحی هدایت شده حداقل به اندازه پروتکل های معمولی بدون دست به نرخ خوب بقاء ایمپلنت منجر می شود. این فرایند تحت شرایط مناسب، به دلیل حداقل خونریزی و ناراحتی بعد از جراحی، برای بیماران یک پاداش است. بیماران می توانند از بدون فلپ قرار دادن ایمپلنت و بارگذاری فوری بهره مند شوند.
گاهی اوقات قبل از جراحی بیماران به صورت پیشگیرانه تحت درمان یک دوره آنتی بیوتیک قرار می گیرند، گرچه آسپسی شدید ممکن است این نیاز را کاهش دهد. انتخاب آنتی بیوتیک معمولاً با توجه به سوابق بیماری های بیمار و در نظر گرفتن حساسیت های احتمالی تعیین می شود. بی حسی موضعی (برای قسمت های قدامی دهان) یا منطقه ای (برای نواحی مولر) انجام می شود. محل جراحی با یک ماده ضد عفونی کننده سواب می شود. راهنمای جراحی استریل قرار داده می شود. قبل از استفاده از مته گرد می توان از پانچ دایره ای برای برداشتن مخاط استفاده کرد. اگر کسی بخواهد پهنای لثه را حفظ کند، می توان برداشتن یک دایره بسیار محدود از موکوپریوستوم را انجام داد. این کار تأثیری روی دقت انتقال موقعیت طراحی شده ایمپلنت ندارد. آماده سازی محل با سری کلاسیک دریل ها تکمیل می شود و ایمپلنت با اندازه مناسب نصب می شود. معمولاً بخیه نیاز نیست. استفاده از الگو را می توان به ایجاد حفره به صورت اولیه یا برای کل استئوتومی از جمله کاشت ایمپلنت محدود کرد. بزرگ شدن بدون دست سوراخ استئوتومی منجر به دقت قابل توجهی کمتر از دریل و جایگذاری ایمپلنت با قالب هدایت کامل می شود.
اندازه گیری فرکانس تشدید را می توان قبل از قرار دادن هیلینگ کپ یا اباتمنت نهایی یا ارزیابی بافت لثه بعد از نصب اباتمنت انجام داد. بیمار به دندانپزشک ترمیمی ارجاع داده می شود که می تواند بلافاصله یک ترمیم (موقت) آماده کند. دندانپزشک چندین گزینه دارد: از قالب گیری و استفاده از اباتمنت سفارشی گرفته تا استفاده از اباتمنت های استوک پیش ساخته. قرار دادن ترمیم (نهایی) در همان روز جراحی، بازسازی بافت نرم و نتیجه زیبایی را بهبود می بخشد. دندانپزشک ترمیمی این انتخاب ها را انجام می دهد. ترمیم نهایی ترجیحاً باید با پیچ باشد. کاشت تک ایمپلنت بدون فلپ اغلب بازسازی استخوان پس از جراحی، تحلیل رفتگی های مخاطی را کاهش می دهد، و تمایل به حفظ پاپیلاهای اطراف ایمپلنت دارد.
پس از انجام ترمیم و ارزیابی اکلوژن، بیمار باید در یک برنامه حفظ نتیجه شامل ارزیابی پریودنتال، عملکردی و پروتز قرار گیرد. ایمپلنت باید از نظر تحرک تحت نظر باشد و رادیوگرافی پری آپیکال در زمان ترمیم پروتز، پس از یک سال، و در صورت بروز دلایل بالینی بعد از آن، باید گرفته شود.