انواع روکش ایمپلنت

انواع موادی که برای ساخت روکش ایمپلنت استفاده می شوند

برای ساخت روکش دندان یا دندان مصنوعی که روی ایمپلنت ها قرار می گیرند مواد مختلفی استفاده می شوند.

انواع روکش ایمپلنت

روکش های تمام سرامیک یا تمام پرسلاین All Ceramic or All Porcelain Crowns

روکش های دندانی تمام سرامیک یا تمام پرسلاین برای قرار گرفتن روی ایمپلنت های دندانی، آخرین فناوری در ترمیم های دندان هستند که در آزمایشگاه های دندانپزشکی ساخته و پرداخته می شوند. این دندان های مصنوعی کاملاً شبیه دندان های طبیعی هستند و به مردم کمک می کنند حین حرف زدن، خندیدن و لبخند زدن اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند. این نوع سرامیک ها فلزی نیستند بنابراین نیاز نیست نگران درخشندگی روکش ها زمان باز کردن دهان باشید.

این احتمال وجود دارد که دندان های مصنوعی سرامیکی و پرسلاین موجب ساییدگی مینای دندان های طبیعی شوند که با آنها برخورد دارند. در برخی موارد، برای جلوگیری از ساییدگی دندان ها استفاده از محافظ شبانه یا محافظ دندان ضروری خواهد بود.

انواع روکش ایمپلنت

روکش های ترکیبی پرسلاین و طلا Porcelain Fused to Gold

دندان های مصنوعی روی ایمپلنت که از ترکیب پرسلاین- طلا ساخته می شوند بین 5 تا 20 سال دوام دارند. این گزینه از نظر ظاهری خوشایند است و مواد آن نسبتاً با دوام هستند. برای ساخت این نوع روکش ها، از طلا به عنوان زیر ساز پرسلاین استفاده می شود. بنابراین، این احتمال وجود دارد که دندان های مقابل ساییده شوند که در نتیجه ساییدن دندان ها روی یکدیگر، یا جویدن با فشار زیاد خواهد بود.

این امکان نیز وجود دارد که بتوان پرسلاین را از قسمتی که با داخل گونه در تماس است، به سطح روکش افزود. نتیجه نهایی از نظر زیبایی ظاهری زیباتر و خوشایندتر خواهد بود. فواید چنین راهکاری این است که این نوع روکش بیشتر از دیگر گزینه ها دوام خواهد داشت.

انواع روکش ایمپلنت

روکش های تمام فلزی Full Cast Noble Metal

این ماده اصولاً شامل پالادیوم و طلا، نقره، و مقدار اندکی از دیگر فلزها است. روکش های تمام فلزی Full Cast Noble Metal از بسیاری جهات ویژگی ها و کیفیتی شبیه طلا دارند. تنها تفاوت بین این نوع روکش ها و روکش های full noble metal، رنگ آنها است. نمونه full cast noble بیشتر از نمونه full noble metal حاوی نقره است.

انواع روکش ایمپلنت

روکش های تمام طلا Full Cast Gold

روکش های تمام طلا که تحت عنوان high noble metal نیز شناخته می شوند، تنها از آلیاژ طلا ساخته می شوند. این ماده که در آزمایشگاه فراوری شده است از دیگر انواع خود بیشتر دوام دارد زیرا در ساخت آنها از مواد با دوامی مانند طلا، پالادیوم، نقره، روی، پلاتینیوم و مس استفاده شده است. تنها نقصی که می توان به این نوع روکش ها نسبت داد سایه زرد رنگ آن است. از نظر زیبایی ظاهری، روکش تمام طلا به اندازه دیگر گزینه ها تحسین برانگیز نیست.

مزایا و معایب زیرکونیا و تیتانیوم

زیرکونیا و تیتانیوم به عنوان دو گزینه بسیار موفق در ساخت دندان های مصنوعی روی ایمپلنت های دندانی شناخته شده اند. هرچند ایمپلنت های تیتانیومی مطمئناً معایب خاص خود را دارند، اما مورد قبول بسیاری از دندانپزشکان قرار گرفته اند. تیتانیوم و زیرکونیا به خوبی با استخوان پیوند می خورند. تعداد بسیار زیادی از بیماران از مزایای ترمیم های تیتانیومی بهره مند شده اند زیرا بیش از سه یا چهار دهه دوام داشته اند. میزان موفقیت زیرکونیا نیز به همین میزان بوده است، اما ممکن است دوام آن به اندازه ایمپلنت های تیتانیومی نباشد.

انواع روکش ایمپلنت

انواع روکش دندان از نظر چگونگی اتصال به ایمپلنت

انواع روکش ایمپلنت

روکش هایی که با چسب به ایمپلنت متصل می شوند Cement-retained implant crown

همانطور که از نام آنها بر می آید، برای چسباندن این نوع روکش ها به ایمپلنت، از چسب مخصوص دندانپزشکی استفاده می شود. یکی از مشهودترین مزایای این روش، زیبایی ظاهری آن است. فرایند انجام آن بسیار ساده است و نتیجه آن دندانی خواهد بود که ظاهر و احساسی که برای بیمار بوجود می آورد، شباهت زیادی به دندان های طبیعی دارد. روکشی که با این روش به دندان چسبانده می شود می تواند از مواد مختلفی مانند سرامیک، پرسلاین، طلا، نقره و کامپوزیت باشد.

انواع روکش ایمپلنت

روکش هایی که با پیچ به ایمپلنت متصل می شوند Screw-retained implant crowns

این نوع روکش با استفاده از یک پیچ به ایمپلنت متصل می شود که از سطح جونده یا سطح زبانی وارد دندان مصنوعی می شود و آن را به ایمپلنت متصل می کند. این گزینه به دندانپزشک اجازه می دهد روکش را مستقیماً با استفاده از یک پیچ ثابت کننده، به ایمپلنت متصل نماید. این نوع اتصال نیاز به محکم شدن یا ترمیم دوره ای دارد تا اطمینان حاصل شود که به درستی روی ایمپلنت قرار دارد. طراحی این روش به گونه ای است که انجام بسیاری از فرایند ها با استفاده از روکش، راحت تر انجام شود.

تفاوت های بین روکش هایی که با چسب یا پیچ به ایمپلنت متصل می شوند.

هر یک از این نوع روکش ها مزایا و معایب خاص خود را دارند. یکی از مهم ترین مزایای روکش هایی که با پیچ به ایمپلنت متصل می شوند، این است که برای اتصال خود نیاز به چسب ندارند، در نتیجه برداشتن آنها راحت تر خواهد بود زیرا دندانپزشک تنها باید پیچ روی آن را باز کند. اما این نوع روکش ها بیشتر مستعد لب پر شدگی از قسمت های اطراف جای پیچ هستند. این لب پر شدگی ها را می توان به سرعت و با استفاده از مواد همرنگ دندان که برای پر کردن دندان استفاده می شوند، ترمیم نمود.

روکش هایی که با چسب به ایمپلنت چسبانده می شوند بیشتر منجر به ایجاد عفونت، التهاب و حتی تحلیل و از دست رفتن استخوان می شوند. التهاب اغلب زمانی اتفاق می افتد که مقداری چسب به اطراف خط لثه نشت می کند و موجب بروز حساسیت در آن می شود. یکی از معایب مهم روکش هایی که با چسب به ایمپلنت متصل می شوند این است که برداشتن آنها برای ترمیم یک چالش است.