کاشت ایمپلنت با وجود بیماری لثه
مشخصه ویژه بیماری پریودنتال از دست رفتن بافت لثه و استخوانی است که دندان ها را حمایت می کند. این مشکل یک بیماری خود ایمنی ناشناخته، یا با منشاء درست درک نشده است، اما ژنتیکی است و در اکثر موارد، وقتی وخیم می شود، قابل پیشگیری یا متوقف شدن نیست. نگرانی اصلی از دست رفتن همه دندان ها و استخوان فک است. بیماری لثه بیماری پیوند بین دندان ها و استخوان فک است. این پیوند الیاف پریودنتال لیگامان (یا PDL) نامیده می شود. وقتی دندان کشیده می شود، بیماری از بین خواهد رفت زیرا دیگر هیچ PDL وجود ندارد. اگر دندان ها کشیده نشوند، از بین رفتن استخوان ادامه خواهد داشت. وقتی بیماری لثه پیشرفت می کند و از بین رفتن استخوان گرانبها ادامه دار می شود، کاشت ایمپلنت دندانی، اگر غیر ممکن نباشد، می تواند دشوار باشد.
گاهی اوقات با بیماری لثه، بهترین اقدامی که می توان انجام داد جایگزینی همه دندان ها با ایمپلنت های دندانی است، قبل از آنکه بیماری موجب از بین رفتن همه استخوان فک شما شود.
کاشت ایمپلنت دندانی پس از بیماری لثه
مقایسه بیماری پریودنتال موضعی و بیماری لثه کل دهان
بیماری پریودنتال معمولاً یا به همه دندان ها یا به تنها چند دندان آسیب جدی وارد خواهد کرد. این آسیب از طریق از دست رفتن شدید استخوان ایجاد خواهد شد تا جایی که دندان ها لق خواهند شد و خواهند افتاد. در مورد موضعی بودن بیماری لثه، بیماری معمولاً تنها به جلوی دهان و دندان های مولر اول و دوم محدود است.
در موارد وخیم تر بیماری لثه، کشیدن دندان و جایگزین کردن آن با یک ایمپلنت از پیشرفت بیشتر تحلیل استخوان پیشگیری خواهد کرد.
در این موارد بیماری لثه و بیماری پریودنتال وخیم، معمولاً بهتر است دندان ها کشیده شوند و یک ایمپلنت دندانی دائمی جایگزین آن شود. برای مواردی که بیماری لثه کل دهان را فرا گرفته است، معمولاً بهتر است همه دندان های طبیعی کشیده شوند و ایمپلنت های تمام فک جایگزین آنها شوند قبل از آنکه مقدار قابل توجهی از استخوان ارزشمند فک تحلیل برود. به طور کلی، گزینه هایی که برای ایمپلنت های تمام فک وجود دارند دو نوع هستند که عبارتند از:
- ایمپلنت های دندانی تمام فک مانند ایمپلنت های All on 4. یا این امکان وجود دارد که همه دندان ها را با ایمپلنت های تکی و بریج های کوچک بر پایه ایمپلنت تعویض کرد.
- پروتزهای مصنوعی یا دنچر بر پایه ایمپلنت.
دندان های شما نقش حیاتی در سلامت عمومی شما ایفا می کنند. هدف اصلی ما نجات دندان های طبیعی به هر قیمتی است. با این حال، بیماری لثه و بیماری پریودنتال موجب تضعیف دندان های شما می شوند اگر پاکسازی و مسواک زدن دندان ها به درستی انجام نشود. دندان ها با کمک فیبرها یا لیگامان های طبیعی خاصی در جای خود نگه داشته می شوند. این الیاف های لیگامان پریودنتال دندان ها را از تمام جهات در بر می گیرند و در جویدن و گاز زدن غذا کمک می کنند. وقتی بیماری لثه آغاز می شود، با کمک یک پاکسازی ساده دندان ها در مطب دندانپزشکی قابل درمان است، اما اگر پیشرفت کند و الیاف پریودنتال لیگامان را در بر بگیرد تا جایی که استخوان اطراف دندان ها در معرض خطر قرار بگیرد، عاقلانه تر آن است که دندان بیمار کشیده شود و یک ایمپلنت دندانی جای آن را بگیرد.
کاشت ایمپلنت دندانی پس از بیماری لثه
استخوان فک در موفقیت کاشت ایمپلنت های دندانی چه اهمیتی دارد؟
استخوان سالم فک برای موفقیت آمیز بودن کاشت ایمپلنت های دندانی به عنوان جایگزین دندان های طبیعی از دست رفته از اهمیت ویژه ای برخوردار است. استخوان محلی است که ایمپلنت دندانی را در بر می گیرد و آن را تا پایان عمر نگه می دارد. استخوان فک است که پیوند بیولوژیکی را ایجاد می کند و داخل فضاهای اطراف ایمپلنت دندانی رشد می کند. هیچ الیاف پریودنتال لیگامانی اطراف ایمپلنت دندانی وجود ندارد. حفظ استخوان در موفقیت ایمپلنت های دندانی و احیاء لبخند، جویدن، گاز زدن، خوردن، و همه عملکردهای دندان را در آینده تضمین می کند.
کاشت ایمپلنت دندانی پس از بیماری لثه
آیا باید هر چه سریع تر برای کشیدن دندانی که بیماری لثه دارد اقدام کرد؟
اگر دندانپزشک شما دندان های شما را معاینه کند و به شما بگوید که بیماری پریودنتال پیشرفت کرده است تا جایی که نتایج درمان امیدوار کننده نیستند، پس شما قطعاً باید به فکر کشیدن چنین دندان هایی باشید. این اقدام بسیار مهم است، زیرا الیاف پریودنتال لیگامان بیمار شروع به آسیب رساندن به بافت های استخوانی اطراف دندان بیمار می کند و در نهایت کاشت موفقیت آمیز ایمپلنت دندانی در آینده دشوار خواهد شد.
برای کاشت موفق ایمپلنت دندانی در آینده، دندان بیمار چگونه باید کشیده شود؟
شما باید یک متخصص کاشت ایمپلنت های دندانی با تجربه پرداختن به چنین مواردی پیدا کنید. بسیار مهم است که حفره استخوانی جای دندان در طول کشیدن دندان حفظ شود. جراح ایمپلنت شما باید مراقب باشد و دانش لازم برای پرداختن به چنین موقعیت هایی را داشته باشد دندان قروچه و فشردن و ساییدن دندان ها روی یکدیگر می تواند با بیماری لثه ارتباط داشته باشد.
کاشت ایمپلنت دندانی پس از بیماری لثه
پس از کشیدن دندان، چه مدت باید برای کاشت ایمپلنت جایگزین صبر کرد؟
بهتر است پس از کشیدن دندانی که بافت اطراف آن بیمار بوده است بلافاصله برای کاشت ایمپلنت جایگزین اقدام کنید. برای حفظ حداکثر کیفیت استخوان حفره برای کاشت موفق ایمپلنت دندانی، هیچ زمانی نباید تلف شود. با این حال، اگر جراح ایمپلنت شما احساس کند که برای بهبود بیماری، لازم است مقداری زمان داده شود، باید دستور العمل وی را دنبال کنید. آیا این برای کاشت ایمپلنت پس از بیماری پریودنتال ممکن است؟ آیا فردی که بیماری لثه دارد می تواند از ایمپلنت های دندانی بهره مند شود؟
فاصله انداختن بین کشیدن دندان و کاشت ایمپلنت چه مشکلاتی ایجاد میکند؟
- مشکل در غذا خوردن، نوشیدن، حرف زدن، و عملکردهای اساسی دندان ها.
- از دست رفتن اعتماد به نفس در اجتماع.
- از دست رفتن عزت نفس.
- جابجا شدن و کج شدن دندان ها به سمت فضای حفره خالی دندان که با از دست رفتن دندان به جای مانده است و باعث خواهد شد قرار دادن جایگزین به جای آن در آینده دشوار شود.
- گیر کردن ذرات غذا در فضای خالی که منجر به بروز بیماری لثه و استخوان خواهد شد.
- بیرون آمدن و رشد بیش از حد و بلند شدن دندان های مقابل که باعث خواهد شد ظاهر بدی داشته باشند و در نهایت لق و جابجا شوند.
- مشکلات در تماس های معمولی دندان ها و بایت.
- از دست رفتن و تحلیل رفتن استخوان فک.
کاشت ایمپلنت دندانی پس از بیماری لثه
اگر استخوان فک در نتیجه بیماری پریودنتال آسیب ببیند آیا شانس دریافت ایمپلنت وجود دارد؟
سالم بودن استخوان حفره داخل فک برای کاشت موفق ایمپلنت های دندانی لازم است و با کشیدن هر چه سریع تر دندان بیمار باید حفظ شود. اگر بیماری پریودنتال پیشرفت کند و به استخوان فک آسیب برساند، احتمالاً نیاز است طی فرایند پیوند، استخوان مصنوعی اضافی به آن افزوده شود تا استخوان سالم حفره احیاء شود. برای کاشت ایمپلنت های دندانی پس از بیماری پریودنتال، جراح ایمپلنت شما با دقت شرایط، ارتفاع، و کیفیت استخوان را بررسی خواهد کرد، و تصمیم خواهد گرفت قبل از کاشت ایمپلنت دندانی، جایگذاری استخوان مصنوعی نیاز است یا خیر.
بیماری پریودنتال چیست؟
بیماری پریودنتال شایع ترین بیماری مزمن در سراسر دنیا است. بیماری پریودنتال که بیماری لثه نیز نامیده می شود، علت اصلی از دست رفتن دندان است. بیماری لثه زمانی آغاز می شود که باکتری های طبیعی دهان روی دندان ها شکل می گیرند، جایی که خط لثه ها با دندان ها برخورد پیدا می کند. در واکنش به تجمع باکتری ها در خط بثه ها، لثه ها ملتهب می شوند. مشخصه ویژه مرحله ابتدایی بیماری تورم لثه ها است که ژینژیویت نامیده می شود. در طول “ژینژیویت” تجمع باکتری ها در بالای خط لثه ها صورت می گیرد. ژینژیویت پیشرفت می کند تا به پریودنتیت تبدیل می شود، زمانی که باکتری ها اتصال لثه ها به دندان ها را از بین می برند و رو به پایین و به سمت زیر خط لثه ها حرکت می کنند، آنجا را تخریب می کنند و موجب خوردگی استخوان حمایت کننده دندان می شوند. بنابراین، اگر شما بیماری پریودنتال را دارید، آیا این بیماری به همین سادگی است یا خیر؟
بیماری لثه پیچیده و خود ایمنی است
بیماری پریودنتال ساده نیست، بلکه بیشتر یک بیماری پیچیده خود ایمنی است. وقتی باکتری ها (با نام مستعار “پلاک” یا “تارتار”) زیر خط لثه تجمع می کنند، از خود سم آزاد می کنند و می توانند موجب التهاب استخوان و لثه شوند. باکتری ها و سموم از طریق بافت نازک تر زیر خط لثه می توانند وارد جریان خون نیز شوند و باعث بروز دیگر بیماری های سیستمیک شوند یا به آنها ربط داشته باشند. در طول روند پیشرفت بیماری لثه، سیستم ایمنی شروع به چرخش در برابر دندان ها می کند. سیستم ایمنی بدن حمله به دندان ها را آغاز می کند، وضعیتی که در آن استخوان از اطراف دندان ها تحلیل می رود و در نهایت دندان ها سست می شوند و می افتند.
گاهی اوقات بیماری همه دندان ها را مورد حمله قرار می دهد، اما اغلب تنها چند دندان درگیر می شوند. بیماری پریودنتال همه افراد را، و همه افراد را نیز به یک صورت تحت تأثیر قرار نمی دهد. در حقیقت، برخی افراد که بهداشت دهانی خود را به خوبی رعایت نمی کنند، ممکن است تنها شکل خفیفی از ژینژیویت را بگیرند که هرگز پیشرفت نمی کند و به پریودنتیت بازگشت ناپذیر تبدیل نمی شود. بیماری پریودنتال، مانند برخی دیگر از بیماری های خود ایمنی، دارای یک مؤلفه ژنتیکی نیز هست، زیرا افراد خاص بیشتر از دیگران به آنها مبتلا می شوند.
کاشت ایمپلنت دندانی پس از بیماری لثه
عواملی که موجب وخیم تر شدن بیماری پرودنتال می شوند:
- مصرف تنباکو
- ژنتیک
- استرس
- داروها
- دندان قروچه (ساییدن و فشردن دندان ها روی یکدیگر)
- دیابت ها
- تعذیه ضعیف
سلامت لثه و رژیم غذایی
رژیم غذایی در کنترل بیماری پریودنتال از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا باکتری های موجود در دهان از قند موجود در آنچه می خورید تغذیه می کنند و از آن برای تولید انرژی و تولید مثل استفاده می کنند. وقتی بهداشت دهان ضعیف باشد و رژیم غذایی سرشار از قند باشد، رشد باکتری هایی افزایش پیدا می کند که باعث پیشرفت بیماری می شوند. استرس نیز عامل اصلی است. استرس + قند = کاهش اسیدیته دهان و افزایش بیماری لثه.
بدن انسان برای کمک به سوخت و ساز خود به ویتامین ها و مواد معدنی نیاز دارد. رژیم غذایی سرشار از فیبر و میوه و سبزیجات به طور طبیعی به معکوس کردن کردن بیماری پریودنتال کمک می کند. اسیدهای چرب ضروری و پروتئین ها، انرژی لازم برای کمک به ساخت سلول های حیاتی را فراهم می کنند. برای معکوس کردن طبیعی روند بیماری لثه، ما باید خود را نظم دهیم تا عادات غذایی سالم تری را حفظ کنیم (از غذاهای فراوری شده دوری کنیم) و استرس را به حداقل برسانیم.
کاشت ایمپلنت دندانی پس از بیماری لثه
ویتامین ها و مکمل ها برای بیماری لثه
ویتامین C
ویتامین C یک ویتامین مهم برای داشتن لثه های سالم است. به نظر می رسد که این ویتامین با باکتری ها مبارزه می کند و شکل گیری بافت جدید لثه ها را تحریک می کند. علاوه بر این، ویتامین C التهاب و عفونت را در طول پیشرفت بیماری پریودنتال کاهش می دهد. سبزیجات غنی از ویتامین C شامل پرتقال، گریپ فروت، گوجه، کلم بروکلی، گل کلم، طالبی، توت فرنگی، و مارچوبه اشاره کرد. دوز توصیه شده روزانه ویتامین C سه مرتبه 1000 میلی گرمی است.
