بخش تخصصی پیوند استخوان فک
جراحی پیوند استخوان فک، فرآیند بازسازی و جایگزین‌کردن بخشی از فک که‌دچار تحلیل استخوان شده‌است را‌به عهده دارد. این عمل با استفاده‌از مواد شبه استخوان یا استخوان برای ایجاد شرایط مناسب قبل از انجام ایمپلنت‌های دندانی و‌یا سایر ترمیم‌های دندانی و جایگزین کردن دندان از‌دست رفته، صورت می‌گیرد. همچنین موجب افزایش ارتفاع و عرض استخوان فک و پُر شدن نقایص استخوانی می‌شود.
مقالات تخصصی پیوند استخوان فک
در این نوشته می خوانید:
- یک مطالعه ارتباط بین بیماری لثه و آلزایمر را نشان داد.
- بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) حدود 2/47 درصد از افراد بزرگسال بالای 30 سال و 70 درصد از افراد بالای 65 سال به بیماری لثه مبتلا هستند.
- محققان در مطالعه ای روی موش ها، به ارتباط بین بیماری لثه و بیماری آلزایمر پی بردند.
- این تیم تحقیقاتی معتقد است که یافته های آنها ممکن است به کاهش تعداد بیماران مبتلا به بیماری پریودنتال و آلزایمر کمک کند.
بیماری لثه- که همچنین تحت عنوان پریودنتیت و بیماری پریودنتال شناخته می شود- از طریق عفونت باکتریایی درون بافت های نرم دهان رخ می دهد. تحقیقات قبلی پریودنتیت را با دیابت، بیماری کلیوی و مسائل قلبی عروقی مرتبط می دانند.
اکنون محققان از طریق مطالعه روی موش ها، به ارتباط بین بیماری لثه از طریق باکتری فوزوباکتریوم نکلئوتوم Fusobacterium nucleatum (F. nucleatum) و بیماری آلزایمر پی برده اند. دانشمندان بر این باورند که یافته های آنها ممکن است به کاهش پیشرفت بیماری پریودنتال و این شکل از زوال عقل کمک کند.
بیماری پریودنتال چیست؟
ذرات غذا و باکتری ها دائما داخل دهان هستند. هنگامی که افراد به طور مرتب دندان های خود را مسواک نمی زنند و نخ دندان نمی کشند، ذرات و باکتری ها ماده چسبنده ای به نام پلاک تشکیل می دهند که به دندان ها می چسبد. پلاک در صورت پاک نشدن می تواند لثه ها را تحریک کند، و باعث بروز شکل اولیه بیماری لثه به نام ژنژیویت شود.
اگر پلاک برای مدت زمان طولانی روی دندان ها و لثه ها باقی بماند، سخت می شود و به ماده ای به نام تارتار تبدیل می شود. از آنجا که تارتار بسیار سخت است، معمولاً فقط یک دندانپزشک می تواند آن را با استفاده از ابزارهای دندانی در طی یک پاکسازی تخصصی دندان ها از بین ببرد.
زمانی که تارتار برای مدت طولانی روی دندان ها باقی بماند، سطح بعدی بیماری لثه به نام پریودنتیت می تواند ایجاد شود. بیماری پریودنتال منجر به عفونت بیشتر در لثه ها و دندان ها می شود. پریودنتیت در صورت عدم درمان، می تواند منجر به از دست رفتن دندان ها شود.
بر اساس مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، حدود 47 درصد از افراد بزرگسال بالای 30 سال و 70 درصد از افراد بالای 65 سال در ایالات متحده به بیماری پریودنتال مبتلا هستند. بیماری لثه در بین مردان و افراد سیگاری شایع تر است.
ارتباط بیماری لثه و آلزایمر
التهاب لثه و بیماری آلزایمر
F. nucleatum باکتری است که معمولاً در بیماری پریودنتال نقش دارد. تحقیقات گذشته نیز این باکتری را با سرطان روده بزرگ و سرطان دهان مرتبط می دانند.
باکتری های موجود در دهان چگونه می توانند علائم بیماری آلزایمر را تشدید کنند؟ این اتفاق می تواند به دو صورت رخ دهد:
یکی اینکه، این باکتری هم به صورت موضعی و هم به صورت سیستمی باعث ایجاد التهاب می شود، که فنوتیپ بیماری آلزایمر را تحت تأثیر قرار می دهد، زیرا آلزایمر خود یک بیماری التهابی است. دوم اینکه، این باکتری مهاجرت می کند و به مغز نفوذ می کند تا در آنجا اجتماع بزرگی تشکیل دهد و باعث ترشح مولکول های پاتولوژیک شود تا باعث تشدید علائم و نشانه های بیماری آلزایمر شوند.
برای این مطالعه، از سلول های کشت داده شده در آزمایشگاه استفاده شد تا نشان دهند که وجود F. nucleatun باعث رشد غیر طبیعی سلول های میکروگلیال می شود. این سلول های ایمنی در مغز و نخاع به حذف هرگونه عفونت از مغز کمک می کنند و سیستم عصبی مرکزی را سالم نگه می دارند. حضور F. nucleatun علاوه بر تأثیر بر رشد این سلول ها، همچنین باعث ایجاد یک پاسخ التهابی می شود. تحقیقات گذشته نشان می دهند که التهاب در ایجاد بیماری آلزایمر نقش دارد.
در مرحله بعد، تیم به بررسی پریودنتیت ناشی از F. nucleatum در مدل موش مبتلا به آلزایمر پرداخت. آنها دریافتند که در مقایسه با حیوانات گروه کنترل، موش های مبتلا به پریودنتیت دچار افزایش اختلالات شناختی و سطوح بالاتر پلاک های آمیلوئید و پروتئین تاو Tau شدند. علاوه بر این، مانند سلول های کشت شده، افزایش رشد سلول های میکروگلیال و التهاب نیز در این حیوانات مشاهده شد.
ارتباط بیماری لثه و آلزایمر
چگونه این یافته ها می توانند کمک کنند؟
اهمیت این یافته های تحقیقاتی در چهار زمینه اصلی نهفته است. اول اینکه، آنها یک “مشکل بزرگ سلامت” را هدف قرار داده اند زیرا درصد قابل توجهی از جمعیت بزرگسال به بیماری پریودنتال مبتلا هستند و بیش از 55 میلیون نفر در سراسر جهان با زوال عقل زندگی می کنند. آلزایمر شایع ترین نوع زوال عقل است.
دوم اینکه، درک مکانیکی از یک باکتری بی هوازی (F. nucleatum) که در پاتوژن های بیماری پریودنتال و بیماری آلزایمر مورد مطالعه قرار نگرفته است، شکاف موجود در دانش علمی را پر می کند و سیگنال هشدار دهنده ای برای دندانپزشکان و متخصصان مغز و اعصاب ارسال می کند.
سوم اینکه، ساخت یک مدل حیوانی، قابلیت فنی را در تشریح علت احتمالی بین یک بیماری دندانی موضعی (بیماری پریودنتال) و یک اختلال عصبی (بیماری آلزایمر) در یک محل آناتومیک دوردست فراهم می آورد.
و چهارم اینکه، این مطالعه برای بررسی اینکه آیا درمان بیماری پریودنتال می تواند شروع آلزایمر را در انسان کاهش دهد یا به تأخیر بیاندازد، ممکن است برای کاربردهای پیش بالینی و بالینی بیشتر سیستم ایجاد شده مدرکی را ارائه دهد.
این مطالعه به شواهد فزاینده ای اضافه می کند که میکروب ها و ویروس ها ممکن است در بیماری های مغزی نقش داشته باشند.
در این مطالعه، شواهدی مبنی بر افزایش فعال شدن سیستم ایمنی مغز، تغییرات مغزی مرتبط با آلزایمر و تغییرات شناختی در موش های آلوده به میکروب دهان پیدا شدند. گرچه این یافته ها جالب هستند، این تحقیق روی موش ها انجام شد و مطالعات قبلی که رابطه بین بیماری پریودنتال و آلزایمر را در انسان بررسی می کردند، علیت را نشان نداده اند. تحقیقات بیشتری نیاز هستند.
در حال حاضر مشخص نیست که آیا مواردی مانند مسواک زدن در نهایت خطر ابتلا به آلزایمر را کاهش می دهد یا خیر. آنچه که می توانیم گفت این است که بهداشت دهان و دندان برای سلامت عمومی و پیری سالم مهم است. تعدادی دیگر از عوامل خطرساز سبک زندگی قابل تغییر وجود دارند- مانند ورزش و رژیم غذایی- که شواهد علمی قابل توجهی دارند که نشان می دهند می توانند خطر زوال شناختی را کاهش دهند.
در این نوشته می خوانید:
اسئواینتگریشن به یک فرایند دندانپزشکی بسیار قابل پیش بینی تبدیل شده است. ایمپلنت های دندانی که با برداشتن فلپ موکوپریوستال جراحی داخل استخوان فک قرار می گیرند، می توانند عوارض متعددی از جمله تحلیل بافت، از دست دادن استخوان کرستال و اسکار ایجاد کنند. بعلاوه، این تکنیک با درد و تورم بعد از عمل نیز همراه است. نشان داده شده است که ترومای جراحی شامل آسیب حرارتی و ترومای مکانیکی نیز می باشد که می تواند باعث ایجاد شکستگی های ریز استخوان در حین کاشت ایمپلنت شود.
در این مقاله قصد داریم استفاده از تکنیک بدون فلپ برای قرار دادن ایمپلنت های دندانی در مناطقی را به شما معرفی کنیم که بافت چسبیده (کراتینه شده) به اندازه کافی وجود ندارد.
علاوه بر این، از فناوری اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) برای انجام جایگذاری دقیق ایمپلنت های دندانی همراه با استفاده از لیزر Er;Cr:YSGG (تکنولوژی BIOLASE) برای جوش دادن بافت کراتینه شده به مناطق بافت غیرکراتینه شده استفاده شده است.
سابقه جراحی ایمپلنت بدون فلپ
هنگامی که دندان ها وجود دارند، خونرسانی به استخوان از 3 مسیر مختلف انجام می شود: الیاف پریودنتال، بافت همبند بالای پریوستوم و از داخل استخوان. هنگامی که دندانی از دست می رود، جریان خون از الیاف پریودنتال از بین می رود، بنابراین خونی که در حال حاضر فقط از بافت نرم به استخوان می آید از بین می رود و در نتیجه باعث تحلیل استخوان در طول مرحله بهبودی اولیه می شود. با رویکرد بدون فلپ، ترومای جراحی به حداقل می رسد، زیرا برش دایره ای بسیار کوچک است و در نتیجه درد، تورم و ناراحتی بعد از عمل بسیار کمتر است.
با انتخاب مورد مناسب، در صورتی که تکنیک جراحی کاشت ایمپلنت بدون فلپ به درستی انجام شود، این جراحی یک فرایند قابل پیش بینی است. هنگام انجام این فرایند، قرار دادن مته در زاویه صحیح نیز بسیار مهم است. قرار دادن ایمپلنت با استفاده از تکنیک بدون فلپ به شدت به کمیت و ساختار استخوانی که ایمپلنت ها درون آن قرار می گیرد و همچنین تخصص جراحی دندانپزشک بستگی دارد. یک تجزیه و تحلیل بالینی گذشته نگر 10 ساله نشان داده است که دندانپزشک پس از کسب بیش از 5 سال تجربه در انجام این روش، میزان موفقیت به 100% نزدیک شد.
کاشت ایمپلنت دندانی با روش پانچ
مزایای جراحی بدون فلپ
- کاشت ایمپلنت بدون فلپ باعث ترمیم و بهبود فوری بافت های اطراف و نتیجه زیباتر می شود.
- طی جراحی کاشت ایمپلنت تکی، از طریق تناسب راهنما با صفحه اکلوزال دندان های مجاور دقت بالاتری به دست می آید.
- مسئولیت نتیجه و ایمنی بیمار در طول جراحی بدون فلپ بر عهده جراح است.
- حداکثر و نه میانگین انحراف ثبت شده برای یک سیستم برنامه ریزی خاص برای ایمنی بالینی مرتبط است.
فناوری سی تی اسکن
استفاده از فناوری سی تی اسکن که برای تشخیص و طراحی درمان کاشت ایمپلنت های دندانی استفاده می شود، امکان درک دقیق تری از رابطه آناتومیک دندان و استخوان را فراهم کرده است. چنین بازسازی ها و مدل هایی را می توان با استفاده از سی تی اسکن ایجاد کرد. این برنامه به دندانپزشک کمک می کند تا فواصل، زوایا و تراکم استخوان را با دقت اندازه گیری کند، و منجر به کاشت دقیق ایمپلنت شود.
توانایی مشاهده استخوان زیرین با سی تی اسکن این امکان را برای دندانپزشک فراهم می کند تا کاشت ایمپلنت را بدون فلپ انجام دهد. بنابراین، عوارض همراه با جراحی را کاهش می دهد، خونریزی را به حداقل می رساند، میزان درد و تورم بعد از جراحی را کاهش می دهد، زیبایی ظاهری را بهبود می دهد و چسبندگی لثه ها به اطراف اباتمنت به سرعت و به طور کامل صورت می گیرد.
اما اگر بافتی که سمت جلوی (باکال) ایمپلنت را در بر می گیرد چسبندگی کافی نداشته باشد چطور؟ چرا این فرایند به طور معمول انجام نمی شود؟ برخی از پزشکان ابراز داشته اند که این جراحی (جراحی ایمپلنت بدون فلپ) با انگیزه فروش ایمپلنت های دندانی انجام می شود.
دکتر مایرون نوینز Myron Nevins (که در گذشته جایزه متخصص بالینی آکادمی پریودنتولوژی آمریکا را دریافت کرده است) اظهار داشته است که ” در تمام طول دوره حرفه ای تخصص خود هر روز را جراحی انجام داده است اما در این نوع فرایند هیچ میزان راحتی نداشته است”.
کاشت ایمپلنت دندانی با روش پانچ
مزایای لیزر YSGG
لیزر YSGG به بهبود سریع، کاهش درد بعد از جراحی، و افزایش سطح تماس استخوان با ایمپلنت کمک کرده است. این نوع لیزر برای برش مینای دندان، عاج، و بافت نرم دارای تأییده انجمن دندانپزشکان آمریکا است. برای دندانپزشکی ایمپلنت، این نوع لیزر را می توان در برش آماده سازی فلپ، سم زدایی محل استئوتومی (برش استخوان)، شروع پدیده شتاب دهی منطقه ای (RAP)، جوشکاری بافت، تسریع رگ زایی، و در ارتقاء بیومدولاسیون برای کمک به ترمیم سلول های آسیب دیده و در عین حال کاهش درد استفاده کرد. استفاده راحت از لیزر YSGG توانایی به هم رساندن لبه های بافت نرم با استفاده از گرما است. این تحت عنوان “جوشکاری بافت” نامیده می شود. جوشکاری بافت به یکدیگر با حرارت یکنواخت 70 تا 80 درجه سانتیگراد انجام می شود، در حالتی که بین لایه ها چسبندگی وجود دارد. این لایه ها به دلیل باز شدن مارپیچ مولکول کلاژن و در هم تنیده شدن با بخش های مجاور، به یکدیگر می چسبند.
کاشت ایمپلنت دندانی با روش پانچ
فرایند کاشت ایمپلنت بدون فلپ
جراحی ایمپلنت بدون فلپ برای جایگزینی یک دندان یک فرایند کم تهاجم است که می تواند با استفاده از راهنماهای جراحی ساخته شده به صورت سفارشی روی قالب های گچی اکلوزال یا مشتق شده از نرم افزارهای برنامه ریزی تصویر سه بعدی با تصاویر سه بعدی یکپارچه از استخوان فک و پروتز برنامه ریزی شده انجام شود. این اغلب از طریق یک فرایند اسکن دوگانه با تطبیق مبتنی بر نشانگر واقعی، یا اخیراً با ادغام در تصاویر طراحی مشتق شده از CBCT از یک اسکن از مجموعه تشخیصی دندان ها بدست می آید. داده های DICOM از معاینه CT/CBCT بیمار با داده های STL از اسکن دیجیتال اپتیکال با وضوح بالا از قالب گچی اصلی بیمار قبل از عمل ترکیب می شوند. این حتی می تواند شامل اطلاعاتی در مورد بافت های نرم باشد.
پزشک باید بیماران را مطلع سازد که جراحی با کمک کامپیوتر مستلزم هزینه های اضافی است. با این حال مقرون به صرفه بودن آن شامل کاهش زمان جراحی، ناراحتی بعد از جراحی و بهبود بهتر بافت نرم، ممکن است آن را ارزشمند کند.
قرار گرفتن راهنمای جراحی، که اغلب توسط استریولیتوگرافی ساخته می شود، روی سطوح اکلوزال دندان های مجاور، دقت موقعیت آن را افزایش می دهد. دقت تطبیق موقعیت واقعی ایمپلنت با طراحی قبل از جراحی نسبت به آنچه با جراحی بدون دست بهدست می آید، برتر است.
چندین مقاله بالینی، نرخ بقاء کوتاه مدت و بلند مدت عالی (98 درصد ≥) را برای ایمپلنت هایی گزارش کرده اند که با استفاده از روش بدون فلپ با امکان تحویل فوری یک پروتز موقت از پیش ساخته شده انجام شده اند. شواهد علمی موجود نشان می دهند که جراحی هدایت شده حداقل به اندازه پروتکل های معمولی بدون دست به نرخ خوب بقاء ایمپلنت منجر می شود. این فرایند تحت شرایط مناسب، به دلیل حداقل خونریزی و ناراحتی بعد از جراحی، برای بیماران یک پاداش است. بیماران می توانند از بدون فلپ قرار دادن ایمپلنت و بارگذاری فوری بهره مند شوند.
گاهی اوقات قبل از جراحی بیماران به صورت پیشگیرانه تحت درمان یک دوره آنتی بیوتیک قرار می گیرند، گرچه آسپسی شدید ممکن است این نیاز را کاهش دهد. انتخاب آنتی بیوتیک معمولاً با توجه به سوابق بیماری های بیمار و در نظر گرفتن حساسیت های احتمالی تعیین می شود. بی حسی موضعی (برای قسمت های قدامی دهان) یا منطقه ای (برای نواحی مولر) انجام می شود. محل جراحی با یک ماده ضد عفونی کننده سواب می شود. راهنمای جراحی استریل قرار داده می شود. قبل از استفاده از مته گرد می توان از پانچ دایره ای برای برداشتن مخاط استفاده کرد. اگر کسی بخواهد پهنای لثه را حفظ کند، می توان برداشتن یک دایره بسیار محدود از موکوپریوستوم را انجام داد. این کار تأثیری روی دقت انتقال موقعیت طراحی شده ایمپلنت ندارد. آماده سازی محل با سری کلاسیک دریل ها تکمیل می شود و ایمپلنت با اندازه مناسب نصب می شود. معمولاً بخیه نیاز نیست. استفاده از الگو را می توان به ایجاد حفره به صورت اولیه یا برای کل استئوتومی از جمله کاشت ایمپلنت محدود کرد. بزرگ شدن بدون دست سوراخ استئوتومی منجر به دقت قابل توجهی کمتر از دریل و جایگذاری ایمپلنت با قالب هدایت کامل می شود.
اندازه گیری فرکانس تشدید را می توان قبل از قرار دادن هیلینگ کپ یا اباتمنت نهایی یا ارزیابی بافت لثه بعد از نصب اباتمنت انجام داد. بیمار به دندانپزشک ترمیمی ارجاع داده می شود که می تواند بلافاصله یک ترمیم (موقت) آماده کند. دندانپزشک چندین گزینه دارد: از قالب گیری و استفاده از اباتمنت سفارشی گرفته تا استفاده از اباتمنت های استوک پیش ساخته. قرار دادن ترمیم (نهایی) در همان روز جراحی، بازسازی بافت نرم و نتیجه زیبایی را بهبود می بخشد. دندانپزشک ترمیمی این انتخاب ها را انجام می دهد. ترمیم نهایی ترجیحاً باید با پیچ باشد. کاشت تک ایمپلنت بدون فلپ اغلب بازسازی استخوان پس از جراحی، تحلیل رفتگی های مخاطی را کاهش می دهد، و تمایل به حفظ پاپیلاهای اطراف ایمپلنت دارد.
پس از انجام ترمیم و ارزیابی اکلوژن، بیمار باید در یک برنامه حفظ نتیجه شامل ارزیابی پریودنتال، عملکردی و پروتز قرار گیرد. ایمپلنت باید از نظر تحرک تحت نظر باشد و رادیوگرافی پری آپیکال در زمان ترمیم پروتز، پس از یک سال، و در صورت بروز دلایل بالینی بعد از آن، باید گرفته شود.
در این نوشته می خوانید:
بارودونتالژیا ، که تحت عنوان فشار دندان یا آئرودنتالژیا نیز شناخته می شود، دندان درد شدیدی است که در اثر تغییر فشار محیط هنگام پرواز با هواپیما یا غواصی ایجاد می شود. این پدیده اغلب در افرادی رخ می دهد که پرواز می کنند یا شیرجه می زنند و همچنین می تواند در طول اکسیژن درمانی هایپرباریک ایجاد شود. بارودنتالژیا باعث ایجاد شرایط پاتوفیزیولوژیکی مختلف می شود، اما شایع ترین علائم آن عبارتند از فشار، درد و حساسیت. و متأسفانه، دندان درد می تواند حتی پس از یکسان سازی فشار نیز ادامه داشته باشد و بدون درمان مناسب احتمال عود دوباره آن وجود دارد.
علت بارودنتالژیا چیست؟
گازها منبسط و منقبض می شوند تا با سطوح فشار اطراف مطابقت داشته باشند. بارودنتالژیا، اغلب به دو دسته تقسیم می شود: غیر مستقیم و مستقیم. در بارودنتالژیای غیرمستقیم یا باروسینوزیت، سینوس مسدود می شود و دیگر نمی تواند فشار ایجاد شده در صورت را برابر کند. بارودنتالژیای مستقیم یک منشأ دندانی دارد. این اتفاق اغلب زمانی رخ می دهد که یک حفره پر از گاز در دندان نتواند با فشار محیط بیرونی یکسان شود. این باعث تحریک گیرنده های درد و پایانه های عصبی می شود. در محیط های معمولی، تغییرات در هر کیسه هوای داخل دندان ها بدون علامت خواهد بود. اما در شرایط هیپوباریک و هایپرباریک شدیدتر می شود، و تأثیر آن روی دندان ها تشدید می شود.
دندان درد هنگام پرواز یا شیرجه زدن در آب
پاکت های هوا چگونه داخل دندان ها ایجاد می شوند؟
یک نظریه این است که گازها در نتیجه باکتری هایی ایجاد می شوند که درون آبسه آپیکال یا نکروز عفونی وجود دارند. آنها همچنین می توانند در ضایعات پوسیدگی درمان نشده با حداقل آسیب به مینای دندان ریشه داشته باشند، به گونه ای که هوا به دام می افتد. فرضیه دیگر این است که پس از درمان، هوا درون حفره باقی می ماند یا از طریق نشت های کوچک اطراف پر کننده ها، روکش ها یا دندان های مصنوعی وارد می شود، حتی اگر دندان ها به طور رضایت بخشی ترمیم شده باشند. سایر عوامل ایجاد کننده بارودنتالژیا بعلاوه می توانند شامل ترمیم های ناکافی، پوسیدگی ثانویه، آسیب پریودنتال یا آپیکال، و ضایعات پس از فرایند باشد.
آئرودنتالژیا یک دندان درد شدید است که در اثر تغییر فشار هنگام پرواز کردن در هواپیما یا شیرجه زدن در آب ایجاد می شود.
چه افرادی بیشتر در معرض خطر دندان درد ناشی از تغییر فشار قرار دارند؟
احتمال دارد بیشتر افرادی را تحت تأثیر قرار دهد که تحت تغییرات مکرر یا تغییر ناگهانی فشار اتمسفر قرار می گیرند، مانند خدمه پرواز، غواصان، کوهنوردان در ارتفاعات بالا و حتی کارکنان شاغل در اتاق های فشار پزشکی. به طور متوسط گزارش شده است که اغلب در ارتفاعات 600 تا 1500 متری و اعماق غواصی 10 تا 25 متر رخ می دهد. در طول پروازهای تجاری، پرسنل هواپیما و مسافران برای مدت نسبتاً طولانی در معرض حداقل اختلاف فشار قرار می گیرند. خلبانان نظامی و هوازی در معرض نیروهای شتاب دهنده قوی و تغییرات فشار سریع قرار دارند. و غواصان به علت محیط اطراف خود که چگالی بیشتری دارد در معرض فشارهای بالای محیطی قرار می گیرند، و در مقایسه با پرواز، مدت زمان قرار گرفتن آنها در معرض این تغییر دما نسبتاً کوتاه است. و بسته به تکنیک و عمق، تفاوت های قابل توجهی در فشار محیط وجود دارد. اگر افراد پوسیدگی یا عفونت درمان نشده، یا ترمیم های دندانی داشته باشند، خطر بارودنتالژیا برای آنها افزایش می یابد.
دندان درد هنگام پرواز یا شیرجه زدن در آب
تشخیص و درمان بارودنتالژیا
بارودنتالژیا چند عاملی است و تشخیص دقیق آن پیچیده است. این اغلب یک تشخیص گذشته نگر است که عمدتاً بر اساس اطلاعات بیمار است. بیمارانی که تحت تأثیر این شرایط قرار می گیرند همیشه موارد بروز را به طور کامل درک نمی کنند و اغلب به صورت گذشته نگر شرایط را اغراق آمیز تعریف می کنند. همچنین، ایجاد مجدد شرایطی که باعث ایجاد درد در مطب دندانپزشکی شود، امکان پذیر نیست. بنابراین، هرچه بیمار بهتر بتواند شرایط و عوامل محرک را توضیح دهد، دندانپزشک می تواند آسیب شناسی بارودنتالژیا را تشخیص دهد و درمان فردی و سازگار را ارائه دهد.
اگر بیمار قبلاً تحت فشار قرار گرفتن دندان را تجربه کرده است، باید از نوشیدنی های سرد یا گرم اجتناب کند، زیرا این نوشیدنی ها می توانند درد را تشدید کنند. برای تسکین درد بیمار می تواند طبق توصیه شرکت تولید کننده از پاراستامول، استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کند و باید در اسرع وقت برای ویزیت اورژانسی به دندانپزشک مراجعه کند. او همچنین تا زمان کامل شدن درمان و بهبودی باید از پرواز یا غواصی اجتناب کند. بسته به عامل بوجود آمدن بارودنتالژیا، درمان ممکن است شامل درمان عفونت، ضایعات پوسیدگی، یا برداشتن و تعویش ترمیم های ناکافی دندان باشد. متأسفانه، تنها راه واقعی برای دانستن موفقیت آمیز بودن درمان این است که آیا درد در شرایط فشاری مشابه یا یکسان تکرار نخواهد شد.
دندان درد هنگام پرواز یا شیرجه زدن در آب
برای جلوگیری از بارودنتالژیا چه باید کرد؟
بهترین راه برای پیشگیری از بارودنتالژیا، معاینات منظم، عکسبرداری با اشعه ایکس و آزمایش های زنده بودن پالپ دندان است. همچنین بیماران قبل از پرواز یا غواصی باید معاینه کامل دندانپزشکی را انجام دهند. همچنین به بیماران توصیه می شود تا زمانی که تمام اقدامات محافظه کارانه، پروتز و جراحی کامل نشده اند، از تغییرات فشار خودداری کنند. و در مواردی که اقدامات یا درمان های جراحی انجام شده است، دندانپزشکان به بیماران توصیه می کنند قبل از قرار گرفتن در معرض تغییرات شدید فشار، حداقل 72 ساعت صبر کنند. بیمارانی که مرتباً در معرض تغییرات فشار قرار می گیرند باید برای پر کردن دندان خود از پر کننده های چسب دار، مهر و موم و درمان ریشه درخواست کنند تا از استفاده از روکش گذاری مستقیم و سمان فسفاته خودداری کنند، که در صورت قرار گرفتن در معرض تغییرات فشار می تواند عوارضی ایجاد کنند.
نمونه های درمانی پیوند استخوان فک
