اگر در یک یا هر دو سمت فک خود درد دارید، ممکن است به بیماری به نام اختلال مفصل فکی گیجگاهی یا temporomandibular joint disorder  (TMD) مبتلا باشید. (شما ممکن است بشنوید که این شرایط تحت عنوان TMJ نیز نامیده می شود). فک شما ممکن است درد داشته باشد، عضلات صورت شما ممکن است احساس اسپاسم یا گرفتگی داشته باشند، و ممکن است احساس کنید فک شما صدای کلیک می دهد یا گیر می کند. این علائم ممکن است خوردن و صحبت کردن را دردناک یا غیرممکن کنند.

انواع مختلف درمان ها برای TMJ وجود دارند. ممکن است از دارو یا ماساژ بهره مند شوید و برخی از افراد برای برطرف شدن این مشکل حتی جراحی نیز انجام می دهند. فیزیوتراپی برای اختلال مفصل فکی گیجگاهی گزینه دیگری برای کمک به کاهش درد فک است. بنابراین چه انتظاری می توانید از فیزیوتراپی برای اختلال مفصل فکی گیجگاهی داشته باشید، و در صورت ابتلای شما به اختلال مفصل فکی گیجگاهی یک فیزیوتراپیست چگونه می تواند به شما کمک کند؟

اختلال مفصل فکی گیجگاهی چیست؟

اختلالات مفصل فکی گیجگاهی که به عنوان TMD شناخته می شود، وضعیتی است که می تواند در استفاده از فک شما مشکل قابل توجهی ایجاد کند. مشخصه ویژه این وضعیت درد در فک شما است که توانایی شما برای باز و بسته کردن راحت دهان را محدود می کند. همچنین ممکن است صدای کلیک یا در رفتگی هنگام خمیازه کشیدن یا صحبت کردن، یا “گرفتگی” هنگام جویدن غذا را تجربه کنید.

علائم و نشانه های TMD معمولاً به تدریج و بدون آسیب یا اتفاق خاصی ظاهر می شوند. ممکن است بعد از خوردن غذاهای سفت، متوجه شروع درد شوید. این درد معمولاً ماهیت متناوب دارد، و معمولاً پس از استفاده از فک برای خوردن غذاهای سفت یا باز کردن دهان، مثلاً هنگام خمیازه کشیدن، ظاهر می شود.

آناتومی مفصل فکی گیجگاهی

مفصل فکی گیجگاهی شما از اتصال فک پایین شما به حفره فک پایین استخوان تمپورال جمجمه تشکیل می شود. یک قطعه کوچک از جنس غضروف، به نام دیسک مفصلی وجود دارد که بین دو استخوان قرار دارد. هنگامی که دهان خود را باز و بسته می کنید، در حالی که استخوان فک شما می چرخد، دیسک می لغزد و به جلو و عقب می رود و حرکت کردن را ممکن می سازد.

ماهیچه های مختلفی در نزدیکی مفصل فکی گیجگاهی شما به یکدیگر متصل می شوند. این ماهیچه ها به باز و بسته شدن فک کمک می کنند و به شما اجازه می دهند صحبت کنید، غذا بخورید و قورت دهید. (فک شما بیشترین کاربرد را در بدن شما دارد.) چندین رباط کوچک، استخوان ها را به یکدیگر متصل می کنند و ثبات مفصل را افزایش می دهند.

چه مشکلی می تواند به وجود بیاید؟

چه چیزی باعث بروز مشکلات TMJ شما می شود؟ چگونه ممکن است مشکلاتی برای این مفصل پیش بیاید؟ علل زیادی برای TMD وجود دارند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• جابجایی دیسک مفصلی در مفصل
• اسپاسم عضلانی
• وضعیت رو به جلوی سر
• استرس
• فشردن دندان ها (معروف به دندان قروچه یا براکسیسم)

هر زمان که مفصل بیش از حد تحت فشار باشد، می تواند باعث بروز درد و اختلال در حرکت مفصل شود. این ممکن است منجر به التهاب مفصل یا عضلات و رباط های اطراف مفصل فکی گیجگاهی شود.

روش های تشخیص اختلالات مفصل فکی گیجگاهی

در صورتی که درد مفاصل در فک خود را تجربه می کنید، باید به دندانپزشک یا پزشک معالج خود مراجعه کنید. آنها می توانند علت درد شما را مشخص نمایند و می توانند وضعیت شما را به درستی تشخیص دهند. تشخیص اختلالات مفصل فکی گیجگاهی عمدتاً با معاینات بالینی انجام می شود.

پزشک شما ممکن است مفصل فک و ماهیچه های اطراف آن را، در حالی که دهان خود را برای احساس حساسیت یا صدای کلیک باز و بسته می کنید، لمس کند.

پزشک شما همچنین دامنه حرکت فک شما را بررسی خواهد کرد و در پی هر گونه انحراف در حرکت خواهد بود. گاهی اوقات فک شما ممکن است از یک سمت به خوبی باز شود و از سمت دیگر به خوبی باز نشود، و باعث شود با باز کردن دهان، فک شما به یک سمت حرکت کند.

گاهی اوقات برای بررسی اینکه آیا مفصل فکی گیجگاهی شما دچار تغییرات آرتروز است یا خیر، تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس گرفته می شوند، و برای بررسی موقعیت دیسک مفصلی در فک شما ممکن است MRI گرفته شود.

اگر پزشک شما TMD را رد کند، ممکن است دلایل دیگری برای درد فک شما وجود داشته باشد. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• پوسیدگی یا حفره های دندانی
• نورالژی صورت
• آرتریت گردن

پس از تشخیص اختلال مفصل فکی گیجگاهی (TMD)، می توانید درمان را شروع کنید. کار با فیزیوتراپیست ممکن است یکی از گزینه های درمان برای شما باشد.

ارزیابی فیزیوتراپی

اولین ملاقات شما با فیزیوتراپیست برای TMD شما، یک ارزیابی اولیه خواهد بود. زمان می برد تا فیزیوتراپ شما بتواند در مورد وضعیت شما بحث کند. او از شما پرسش هایی در مورد چگونگی شروع درد فک و فعالیت هایی که علائم شما را بهتر یا بدتر می کنند، خواهد پرسید. او همچنین در مورد عادات غذایی و فعالیت های دیگری که ممکن است فک شما را تحریک کنند صحبت خواهد کرد.

درمانگر شما همچنین در مورد درمان های قبلی که ممکن است برای درد TMD خود انجام داده اید از شما سؤالاتی بپرسد. بررسی کامل و دقیق سوابق پزشکی شما نیز ممکن است انجام شود.

در طول ارزیابی فیزیوتراپی، ممکن است چندین آزمایش برای اندازه گیری پایه وضعیت TMD شما انجام شود. اجزاء ارزیابی PT برای TMD ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• ارزیابی وضعیت بدن
• اندازه گیری دامنه حرکتی گردن
• اندازه گیری دامنه حرکتی فک در جهات مختلف
• لمس ساختارهای اطراف فک
• اندازه گیری قدرت فک و عضلات وضعیتی

هنگامی که ارزیابی شما کامل شد، فیزیوتراپ با شما در مورد یافته ها بحث خواهد کرد و یک طرح مراقبتی برای شروع درمان TMD شما ایجاد خواهد کرد. حتماً در مورد وضعیت خود و آنچه باید از درمان انتظار داشته باشید سؤال بپرسید. فیزوتراپ شما همچنین با شما همکاری خواهد کرد تا برای دوره درمانی خود اهدافی ایجاد کنید.

درمان های فیزیوتراپی

فیزیوتراپیست شما ممکن است از درمان های مختلفی برای درمان اختلال TMD شما استفاده کند. این درمان ها برای کاهش التهاب و درد، بهبود وضعیت بدن، بهبود تحرک فک و کمک به بازیابی عملکرد طبیعی فک طراحی شده اند. درمان ها ممکن است شامل بسیاری از روش های بالقوه برای توانبخشی مفصل شما باشند.

اعمال گرما یا یخ

ممکن است از گرما برای شل کردن عضلات و کاهش درد و اسپاسم عضلانی، روی فک شما استفاده شود. گاهی اوقات از یخ برای TMD به منظور کاهش التهاب و درد اطراف فک استفاده می شود.

اولتراسوند

اولتراسوند درمانی است که در فیزیوتراپی برای ایجاد گرمای عمیق در بافت ها و بهبود تحرک سلولی استفاده می شود. گاهی اوقات در درمان درد TMD استفاده می شود. یک مطالعه در مجله علم فیزیوتراپی نشان داد که افزودن اولتراسوند به تمرینات خانگی، در مقایسه با تمرینات به تنهایی، بیشتر باعث تسکین درد و بهبود تحرک می شود.

در اولتراسوند باید احتیاط کرد؛ بسیاری از مطالعات در مورد استفاده از آن در فیزیوتراپی دریافتند که اغلب اندکی بهبود عملکرد را ارائه می دهد.

ماساژ دادن

فیزیوتراپیست شما ممکن است از تکنیک های مختلف ماساژ برای درمان درد فک شما استفاده کند. ماساژ ممکن است روی عضلات فک، عضلات صورت و عضلات گردن و شانه اعمال شود. هدف از ماساژ، شل کردن عضلات و بهبود گردش خون در آن مناطق است که امکان ایجاد یک حرکت طبیعی در مفصل فکی گیجگاهی شما را فراهم می کند.

حرکات مفصل فکی گیجگاهی

درمانگر شما ممکن است از به حرکت درآوردن فک شما برای کمک به بهبود تحرک مفصل استفاده کند. به حرکت درآوردن می تواند حرکت طبیعی مفصل را احیاء کند و ممکن است به جابجایی دیسک مفصلی در مفصل فک شما کمک کند. به حرکت درآوردنی که درمانگر شما انجام می دهد ممکن است کمی ناراحت کننده باشد؛ تعدادی از آنها شامل قرار دادن شست یا انگشت فیزیوتراپیست داخل دهان شما در امتداد دندان های شما، برای حرکت دادن فک شما هستند. (نگران نباشید، برای این کار از دستکش استفاده می شود.)

دستورالعمل وضعیتی

نشستن یا ایستادن با سر رو به جلو و وضعیت شانه گرد ممکن است کشش و فشار زیادی را بر مفصل فک شما وارد کند. اگر فیزیوتراپیست شما ارزیابی کند که وضعیت بدن شما به اختلال عملکرد فک شما کمک می کند، او ممکن است دستورالعمل هایی به شما بدهد تا وضعیت بدنی شما بهبود پیدا کند. ممکن است از تمریناتی مانند فرایند اصلاح بیش از حد اسلوچ slouch-overcorrect استفاده شود.

همچنین ممکن است تمرینات تقویتی کتف برای بهبود آگاهی عمومی شما تجویز شوند.

تمرینات

ورزش برای فک شما یکی از مهم ترین اجزاء طرح درمان TMD شما است. فیزیوتراپ شما احتمالاً تمریناتی را برای بهبود باز و بسته شدن فک شما تجویز خواهد کرد. او ممکن است از شما بخواهد که از یک آینه استفاده کنید تا بتوانید نحوه حرکت دهان و فک خود را مشاهده کنید و بتوانید اطمینان حاصل کنید که هنگام تمرین کردن در یک راستا قرار دارند. هدف تمریناتTMD ، بازگرداندن حرکت طبیعی و بدون درد فک است.

در صورت داشتن هر گونه پرسش در مورد برنامه توانبخشی خود برایTMD ، از درمانگر خود سؤال بپرسید. او احتمالاً خوشحال خواهد شد که به شما کمک کند تا طرح درمان خود را درک کنید و تغییرات لازم را ایجاد کنید تا بتوانید بیشترین بهره را از فیزیوتراپی خود ببرید.

از چه چیزهایی باید اجتناب کرد؟

اگر TMD دارید، موارد خاصی وجود دارند که باید به عنوان بخشی از طرح درمان خود از آنها اجتناب کنید. این چیزها- که اغلب تحت عنوان فعالیت های پارافانکشنال شناخته می شوند- کارهایی هستند که ممکن است انجام دهید و برای عملکرد ضروری نیستند، اما فشار زیادی به مفصل فکی گیجگاهی شما وارد می کنند. فعالیت های پارافانکشنالی ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• جویدن آدامس
• گاز زدن خودکار یا مداد
• تکیه دادن چانه خود به دست خود
• خوردن غذاهای سفت

اجتناب از این موارد می تواند به کاهش فشار و استرس از روی مفصل فک و ماهیچه های شما کمک کند و امکان بهبود همه چیز را فراهم کند.

جدول زمانی برای بهبود

بیشتر موارد درد مفصل فکی گیجگاهی طی شش تا هشت هفته بهبود می یابند. کار کردن با فیزیوتراپیست و انجام تمرینات منظم می تواند به بهبودی شما کمک کند. برخی از موارد ممکن است بیشتر طول بکشند و در برخی از افراد، پس از درمان همچنان علائم وجود دارند.

در این صورت، باید برای مراقبت های بعدی به پزشک مراجعه کنید. برخی از بیماران از درمان های دیگری مانند استفاده از محافظ دهان هنگام خواب یا جراحی برای اختلال مفصل فکی گیجگاهی خود بهره می برند.

سخن پایانی

اگر در فک خود درد دارید، ممکن است اختلال مفصل فکی گیجگاهی یا TMD داشته باشید. اگر درد فک ناشی از TMD دارید، فیزیوتراپی می تواند یک روش کمکی برای مراقبت باشد. فیزیوتراپیست شما می تواند به تعیین علت درد شما کمک کند و می تواند نحوه حرکت فک شما را بهبود بخشد. به این ترتیب، می توانید به سرعت و بدون هیچ خطری به فعالیت های عادی خود بازگردید.