پوسیدگی دندان های مجاور ناشی از ایمپلنت های دندانی

گرچه نرخ موفقیت ایمپلنت های دندانی بالا است، اما مشکلاتی می توانند اتفاق بیفتند. یکی از این مشکلات جابجا شدن دندان های طبیعی مجاور ایمپلنت انکیلوز شده (جوش خورده با استخوان اطراف خود) است که منجر به از دست رفتن تماس با دندان های مجاور (ICL) یا فاصله زیاد آنها می شود. از آنجا که از دست رفتن فاصله بین روکش روی ایمپلنت و دندان های مجاور با بروز پوسیدگی های دندانی ارتباط مستقیمی دارد، دندانپزشک ها باید از عواملی که می توانند روی پوسیدگی های دندانی ناشی از ایمپلنت ها تأثیر بگذارند آگاه باشند و دریابند کدام بیماران دندان های آنها مستعد بروز فاصله با ایمپلنت های کاشته شده هستند.

نرخ موفقیت ایمپلنت های دندانی

یکی از فاکتورهایی که نشان می دهد دندان بیمار نیاز به جایگزین دارد، نرخ بالای پوسیدگی دندان است. در حالی که جایگزینی دندان های طبیعی با ایمپلنت های دندانی نرخ موفقیت بالایی دارد، اما مشکلاتی نیز می توانند بروز پیدا کنند. یکی از مطالعاتی که در این زمینه انجام شده است نشان می دهد نرخ موفقیت ایمپلنت های دندانی پس از پنج سال 94 درصد و پس از ده سال 86 درصد است. با این حال، این مطالعات مشکلات یا شکست هایی که ممکن است ایمپلنت ها برای دندان های مجاور بوجود بیاورند را مورد توجه قرار نداده اند.

تأثیر ایمپلنت روی دندان طبیعی مجاور

دور شدن دندان ها و ایجاد فاصله از ایمپلنت ها

اخیراً در چندین مطالعه مشکلات ایمپلنت های دندانی که در نتیجه گسترش مداوم کرانیوفاشیال پس از جوش خوردن ایمپلنت بروز می یابند مورد بررسی قرار گرفته اند. یکی از این مشکلات که به آنها اشاره شده است جابجایی و دور شدن دندان مجاور ایمپلنت انکیلوز شده (جوش خورده با استخوان فک) است. تصور می شود احتمال جابجایی دندان های طبیعی مجاور ایمپلنت های دندانی و دور شدن از آنها، مخصوصاً در دندان های مولر و پرمولر، در نتیجه ادامه رشد فک، و در جهت مزیال بیشتر اتفاق بیفتد. این جابجایی ها موجب از بین رفتن تماس بین دندان ها یا بوجود آمدن فاصله بین روکش ایمپلنت و دندان طبیعی مجاور می شود.

مطالعات حاکی از این هستند که این افزایش فاصله می تواند در 30 تا 60 درصد موارد اتفاق بیفتد، و به طور میانگین در 1/52 درصد موارد، ظرف سه ماه تا 11 سال پس از قرار گیری روکش روی ایمپلنت، این اتفاق رخ می دهد. مطالعه دیگر حاکی از این است که میانگین زمانی برای ایجاد فاصله بین روکش ایمپلنت و دندان مجاور، پنج سال پس از قرار گیری روکش روی ایمپلنت است. نتایج اکثر مطالعات تأیید می کنند ایجاد فاصله بین ایمپلنت و دندان های مجاور از سمت مزیال روکش ایمپلنت های دندانی (78%) بیشتر از سمت دیستال (22%) رخ می دهد.

ایجاد فاصله بین ایمپلنت و دندان های مجاور و پوسیدگی دندان ها

از آنجا که فاصله بین روکش روی ایمپلنت های دندانی و دندان های طبیعی مجاور ارتباط مستقیمی با پوسیدگی دندان ها دارد، در افرادی که قرار است ایمپلنت دندانی دریافت کنند سلامت دهان و دندان فرد از اهمیت ویژه ای برخوردار است. دندانپزشک ها باید از عواملی که منجر به پوسیدگی ناشی از ایمپلنت های دندانی می شوند آگاهی داشته باشند زیرا بیشتر می توانند منجر به ایجاد فاصله شوند. در غیر اینصورت بیمارانی که مستعد این مشکل هستند، مراقبت ها و اقدامات پیشگیرانه را از دست خواهند داد.

عواملی که منجر به پوسیدگی های ناشی از ایمپلنت های دندانی می شوند

• افزایش زاویه پلان فك پايين – فرانکفورت (FMA) منجر به افزایش فشار روی دندان های طبیعی جلویی می شود که افزایش فاصله ایمپلنت و دندان های اطراف را در پی خواهد داشت.
• ناهماهنگی بین اجزاء مختلف ایمپلنت می تواند منجر به جابجایی فشار شود.
• افزایش تماس روکش های سرامیکی پس از کار گذاشتن
• تغییر در الگوی وارد آمدن فشار اکلوزال از سوی بیمار، مخصوصاً پس از آنکه فک مخالف با کمک دندان های مصنوعی احیاء می شود.

نظارت، درمان، و پیشگیری

برای دندانپزشک ها آگاهی داشتن از پوسیدگی های ناشی از ایمپلنت های دندانی ضروری است تا تصاویر رادیوگرافی لازم را بگیرند و معاینات بالینی را انجام دهند تا افزایش فاصله ایمپلنت و دندان های طبیعی را قبل از گسترش و پیشرفت پوسیدگی تشخیص دهند. به محضی که دندان های کنار ایمپلنت ها تحت تأثیر پوسیدگی قرار می گیرند خارج کردن روکش روی ایمپلنت یا حتی خود ایمپلنت ضروری است. برای پیشگیری از این مشکلات، افرادی که شواهد ذکر شده در این مقاله را دارند می توانند از روکش های پیچ شونده روی ایمپلنت ها یا از ریتینر اسیکس استفاده کنند تا از جابجا شدن دندان ها جلوگیری کنند.

تأثیر ایمپلنت روی دندان طبیعی مجاور

دیگر آسیب های ناشی از ایمپلنت های دندانی

آسیب های دیگری که می توانند ایمپلنت های دندانی به دندان های مجاور خود وارد کنند می توانند ناشی از خطا در مشخص نمودن فاصله با دندان های مجاور طی تست های رادیولوژی، جایگذاری و زاویه اشتباه، آسیب مستقیم در نتیجه استفاده از فیکسچرهای خیلی بلند به دلیل ارتفاع ناکافی استخوان باقی مانده آلوئولار، آسیب های مستقیم ناشی از تولید گرمای زیاد در طول فرایند برش استخوان باشند. متعاقباً بواسطه مورد هجوم قرار گرفتن فضای لیگامان پریودنتال، خونرسانی با مشکل مواجه می شود و در نهایت به از دست رفتن حیات بافت های اطراف ریشه دندان مجاور ختم می شود؛ بنابراین نرخ بروز ضایعات پری آپیکال افزایش می یابد. علاوه بر این، احتمال جابجایی دندان نیز افزایش می یابد.

دندان آسیب دیده مجاور ممکن است نیاز به درمان های اندودانتیک یا اِپیکواِکتومی داشته باشد؛ در صورتی که علائم تداوم داشته باشند، ممکن است لازم باشد دندان کشیده شود.

ممکن است در وب سایت های دیگر مطالب بسیاری در رابطه با فواید کاشت ایمپلنت دندانی خوانده باشید. به طور کلی، کاملا موافق هستیم که ایمپلنت های دندانی اغلب گزینه های درمانی هستند که می توانند به علل زیر، جایگزین دندان از دست رفته شوند که در واقع فواید آنها محسوب می شوند:
• ایمپلنت دندانی مانع تحلیل و از دست رفتن استخوان منطقه ی پیرامون دندان از دست رفته می شود.
• ایمپلنت های دندانی دندان های هر دو سمت شکاف به جا مانده از افتادن دندان را حمایت می کنند و مانع لغزیدن این دندان ها به سمت فضای خالی می شوند.
• ایمپلنت ها دندان مخالف فضای خالی را حمایت می کنند و مانع حرکت آن رو به پایین می شوند.
• در صورتی که طول زمانی که ایمپلنت های دندانی در دهان باقی می مانند را مد نظر قرار دهیم متوجه می شویم که این درمان مقرون به صرفه ترین درمان ممکن است.
با این حال، همه ی این اطلاعات غالبا در اینترنت پیدا می شوند. بنابراین مناسب دیدیم که اندکی هم به مشکلات همراه با آنها اشاره کنیم.

مشکلات کاشت ایمپلنت های دندانی

1. فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی نوعی جراحی است که به دوره ی بهبود نیاز دارد.
2. ممکن است این نوع درمان گران تر از دیگر گزینه های درمان باشد.
3. شکست مکانیکی ایمپلنت دندانی.
4. شکست روکش دندان.

فرایند جراحی برای ایمپلنت ها

خطرات و عوارض جانبی کاشت ایمپلنت دندانی

پس از قرار گرفتن ایمپلنت درون استخوان فک، به احتمال زیاد روی آن بخیه زده می شود، بنابراین نیاز به مراقبت زیادی خواهد داشت. یکی از مراقبت هایی که بر اساس تجربه کمک زیادی به بهبودی سریع تر محل جراحی می کند، خوردن غذاهای نرم و در عین حال مقوی است. علاوه بر آن، سعی کنید درست پس از جایگذاری ایمپلنت، محل آن را به خوبی هیدراته نگه دارید، به این معنا که با حفظ رطوبت آن، از خشکی محل جراحی جلوگیری کنید. خبر خوب اینکه، دهان به صورت خود به خود و به سرعت فرایند بهبودی را آغاز می کند. بنابراین، پس از قرار گرفتن ایمپلنت درون دهان، خیلی زود به شرایط طبیعی باز خواهید گشت.

خطرات و عوارض جانبی کاشت ایمپلنت دندانی

در برخی موارد، ممکن است در فک استخوان کافی وجود نداشته باشد تا ایمپلنت را حمایت کند. این کمبود ممکن است پیوند یا تقویت استخوان را ضروری کند. این فرایند ممکن است تهاجمی تر باشد و دوره ی بهبودی آن طولانی تر شود.

گران تر بودن از سایر گزینه های درمان

شاید به زبان ساده حقیقت داشته باشد، زیرا این هزینه شامل فرایند جراحی و اجزاء ایمپلنت و ساخت روکش نهایی آن است. با این حال، اگر این هزینه را به طول عمر ایمپلنت درون دهان، فرضاً 20 سال، تقسیم کنیم متوجه می شویم این هزینه برای هر روز بسیار ناچیز است.
بسیاری از مراکز سود بسیار اندکی بابت کاشت ایمپلنت دریافت می کنند. اگر حتی به خرید یک اتومبیل فکر کنید، با احتساب اینکه در طول شبانه روز به طور 24 ساعته از آن استفاده نمی شود و دائما به تعمیر و سرویس نیاز دارد، عمر مفید آن در مقایسه با ایمپلنت که به صورت تمام وقت، حتی حین خواب در حال انجام وظیفه است، بسیار کمتر است. بنابراین ارزش دارد که برای داشتن لبخندی زیبا به اندازه ی یک عمر، سرمایه گذاری کنید.

شکست مکانیکی اجزاء ایمپلنت دندانی

خطرات و عوارض جانبی کاشت ایمپلنت دندانی

خطرات و عوارض جانبی کاشت ایمپلنت دندانی

به طور کلی، ایمپلنت از اجزاء زیر ساخته شده است:
1. خود ایمپلنت که به روش جراحی درون استخوان قرار می گیرد.
2. بخشی که به آن متصل می شود.
3. پیچی که اباتمنت را به ایمپلنت متصل می کند.
4. روکش دائمی که روی اباتمنت ثابت می شود.

این اجزاء ضروری هستند تا قادر باشند به طور کامل ایمپلنت را با وضعیت بالینی فرد قابل تطبیق دهند، اما متاسفانه هر یک از این اجزاء ممکن است دچار مشکل شوند. با این حال، در واقعیت نرخ موفقیت این فرایند 90 درصد است.

شکست روکش ایمپلنت دندانی

احتمال شکست روکشی که روی ایمپلنت قرار می گیرد بیشتر از شکست روکشی است که روی دندان طبیعی قرار می گیرد. دندان های طبیعی بواسطه ی الیاف لیگامان پریودنتال دارای انعطاف و نرمی هستند که ایمپلنت دندانی فاقد آن است، به این معنا که به جای جذب فشار ناشی از جویدن، این فشار مستقیما به روکش های دندان وارد می شود.

عوارض جانبی ایمپلنت های دندانی

خطرات و عوارض جانبی کاشت ایمپلنت دندانی

عفونت اطراف ایمپلنت:

بر خلاف دندان های طبیعی، ایمپلنت ها دچار پوسیدگی نخواهند شد. با این حال، درست به همان شکلی که روی دندان ها پلاک تشکیل می شود، در صورتی که روکش ایمپلنت به طور مرتب تمیز نشود، مستعد تشکیل پلاک است که موجب تحریک لثه خواهد شد. این تحریک منجر به التهابی می شود که پس از آن می تواند به عفونت لثه و یا استخوان ختم شود. این مشکل تحت عنوان پری ایمپلنتیت شناخته می شود.

خطرات و عوارض جانبی کاشت ایمپلنت دندانی

اگر این التهاب در مراحل اولیه تشخیص داده شده و تحت درمان قرار گیرد، منجر به از دست رفتن ایمپلنت دندان نخواهد شد. با این وجود، اگر عفونت پیشرفت کند، ممکن است نیاز باشد ایمپلنت از درون استخوان خارج شود. به همین دلیل است که باید پس از جراحی ایمپلنت به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید تا مطمئن شوید بهداشت دهان شما به اندازه ای هست که از بروز این مشکل پیشگیری شود.
افراد مبتلا به دیابت و کسانی که سیگار می کشند بیشتر از سایرین در معرض خطر پری ایمپلنتیت هستند.

علائم و نشانه های مشکل ایمپلنت دندانی

علائم و نشانه های کلی مشکلات ایمپلنت های دندانی عبارتند از درد، التهاب و حساسیت، تورم و یا قرمزی لثه ی اطراف منطقه ی ایمپلنت دندانی. در موارد حاد ممکن است بیمار شاهد لق شدن ایمپلنت نیز باشد.
علیرغم این مشکلات، کاشت ایمپلنت های دندانی توصیه می شوند.
پیش از آغاز درمان، تمامی گزینه های درمان به بیمار معرفی می شوند، از جمله دنچرها و بریج ها. با توجه به معایب و مزایای هر یک، کاشت ایمپلنت بهترین گزینه ی موجود است، که اگر توسط متخصصی مجرب انجام شود 100 درصد موفقیت آمیز خواهد بود.