“عفونت ایمپلنت دندان” موضوعی نیست که برای آب کردن یخ جمع از آن استفاده کنید، اما داشتن اطلاعات مربوط به آن مهم است. شایع‌ترین مشکل مربوط به ایمپلنت‌ دندان نوعی عفونت است. خاص‌ترین نوع عفونت که در اطراف ایمپلنت دندانی مشاهده می‌شود “پری ایمپلنتیت” نامیده می‌شود. پری ایمپلنتت دندان نوعی بیماری لثه است که می‌تواند منجر به تحلیل استخوان و شکست ایمپلنت شود.

عفونت‌ها عموما در نتیجه‌ی باکتری بوجود می‌آیند، که درست پس از جراحی یا حتی یک سال پس از آن در اطراف ایمپلنت دندان گسترش می‌یابد.

علل و علائم عفونت اطراف ایمپلنت دندان

عفونت ایمپلنت دندان

عفونت ایمپلنت دندانی علائم و نشانه‌هایی دارد که در صورت بروز می‌توانید از پیشرفت آن پیشگیری نمایید. این علائم عبارتند از:

• خونریزی مداوم طی 24 ساعت نخست پس از جراحی
• وجود و تداوم تب که پس از روز اول پس از جراحی بدتر هم می‌شود
• درد ضربان دار که به دارو و مسکن پاسخ نمی‌دهد
• تورم شدید

در صورتی که در ایمپلنت دندان خود متوجه هر یک از این علائم و نشانه‌ها شدید، فورا با دندانپزشک خود تماس بگیرید و برای مراجعه وقت بگیرید. هر چه زودتر برای مبارزه با این عفونت اقدام کنید، نتایج بهتری خواهید دید.

درمان عفونت اطراف ایمپلنت دندان

در صورت مشاهده‌ی هر یک از این علائم، مشورت با دندانپزشک بهترین راه ممکن است زیرا به خوبی می‌داند چگونه عفونت اطراف ایمپلنت دندانی را تشخیص دهد و بهترین درمان را ارائه نماید.

بهترین درمان برای عفونت اطراف ایمپلنت دندان مراقبت‌های پیشگیرانه است. بهداشت خوب دهان و دندان و جراحی موفق ایمپلنت بهترین راه‌های پیشگیری از عفونت اطراف ایمپلنت دندانی هستند.

با این حال، در صورت عفونی شدن بافت اطراف ایمپلنت، نوع درمان به مرحله‌ی عفونت بستگی دارد. در صورتی که درست پس از کاشت ایمپلنت دندانی عفونت بروز پیدا کند فورا با دندانپزشک خود تماس بگیرید. ممکن است برای شما آنتی بیوتیک تجویز کند یا حتی ایمپلنت دندان را تعویض کند. بهترین گزینه این است که پیش از وخیم‌تر شدن عفونت، ایمپلنت دندانی برداشته شود.

از سوی دیگر، در صورتی که پس از قرار دادن روکش دندان روی ایمپلنت عفونت ایجاد شود، از میزان موفقیت درمان‌ها کاسته می‌شود. دندانپزشک ممکن است بایت را روی ایمپلنت تنظیم نماید، یا تنها اطراف ایمپلنت را پاکسازی نماید، آنتی بیوتیک تجویز نماید، یا بیمار را به پریودنتیست ارجاع دهد. در صورت وخیم بودن عفونت، موثرترین راهکار برای رهایی از عفونت ممکن است تعویض ایمپلنت یا اصلاح ایمپلنت باشد.

در صورت عدم درمان عفونت، چه اتفاقی خواهد افتاد؟

عفونت ایمپلنت دندان

در صورتی که به وجود عفونت پی بردید، برای درمان آن تعلل نکنید. عدم درمان عفونت پیرامون ایمپلنت پیامدهایی در پی خواهد داشت که تنها حس درد و ناراحتی را افزایش خواهند داد.

در صورت تداوم عفونت و عدم درمان آن، ممکن است نیاز باشد بخشی از استخوان فک برداشته شود. در نهایت ممکن است موجب تحلیل استخوان و کل فک شود.

اگر مراقب تجمع باکتری نباشید ممکن است تعدادی از دندان‌های خود را از دست بدهید. علاوه بر نیاز به تعویض ایمپلنت دندانی، ممکن است نیاز باشد دندان‌های مجاور نیز کشیده شوند.

عفونت ایمپلنت دندان

بعلاوه، عفونت می‌تواند به بافت‌های نرم و سینوس‌ها نیز سرایت کند. از آنجا که ریشه‌ی تعدادی از دندان‌های فک بالا به درون سینوس‌ها می‌رسد، در صورت عدم درمان، عفونت به راحتی به این منطقه منتقل می‌شود، که منجر به عفونت دردناک سینوس خواهد شد. به همین ترتیب، باکتری می‌تواند بافت‌های نرم دهان را تحت تاثیر قرار دهد، که مشکلات عدیده‌ای از قبیل بیماری‌های مجرای تنفسی را در پی خواهد داشت.

عفونت ایمپلنت دندان

در موارد حاد، عفونت می‌تواند منجر به سپتی سمی شود، بیماری که در آن کل جریان خون آلوده به عفونت می‌شود. واکنش طبیعی بدن افزایش تعداد پادتن‌ها درون خون خواهد بود، به این معنا که میزان خون در منطقه‌ی عفونی افزایش خواهد یافت.

در صورت بروز سپتی سمی در نتیجه‌ی عفونت پیرامون ایمپلنت دندانی، بخش کوچکی از عفونت دچار پارگی می‌شود و وارد جریان خون می‌شود و درون کل بدن جریان می‌یابد. این شرایط می‌تواند زندگی بیمار را با خطر مواجه سازد.

ممکن است عفونت حتی وارد مغز نیز شود، که بسیار خطرناک است و معمولا نیاز خواهد بود فرد برای درمان در بیمارستان بستری شود. به یکی از روش‌هایی که در بالا ذکر شد، عفونت به مغز منتقل می‌شود.

آیا می‌توان ایمپلنت دندانی عفونی را حفظ نمود؟

به طور مختر باید گفت بله، ایمپلنت دندانی پس از عفونی شدن نیز قابل نجات خواهد بود. با استفاده از روشی تحت عنوان فرایند درمان پری ایمپلنت با کمک لیزر (LAPIP)، دندانپزشکان موفق به توقف روند تکثیر عفونت و حتی در برخی موارد تولید مجدد استخوان شده‌اند.

اما البته، موفقیت این نوع درمان در بیماران مختلف متفاوت خواهد بود. در صورت عدم موفقیت LAPIP یا حتی در صورت عملی نبودن آن، دندانپزشک می‌تواند پس از پیوند استخوان، ایمپلنت را تعویض نماید.

استفاده از آنتی بیوتیک برای توقف عفونت ایمپلنت دندانی

آنتی بیوتیک باکتری‌ها را از بین می‌برد، یا رشد و انتشار آنها را متوقف می‌سازد. اما مصرف یا عدم مصرف و حتی زمان مصرف آنها برای جراحی ایمپلنت دندانی موضوعی است که دندانپزشکان راجع به آن اتفاق نظر ندارند. به طور کلی، تجویز آنها الزامی نیست اما بسیاری دندانپزشک‌ها ترجیح می‌دهند بیمار از آنها استفاده نماید.

آنتی بیوتیک‌ها هم برای پیشگیری و هم برای عفونت‌های پس از جراحی موثر هستند و واقعا قادرند سلامت ایمپلنت را در دراز مدت حفظ نمایند.

آنتی بیوتیک‌ها به عنوان مراقبت‌های پیشگیرانه

از آنجا که آنتی بیوتیک‌ها برای پیشگیری از سایر عفونت‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند (از جمله عفونت‌های دستگاه مجاری ادراری)، می‌توان از آنها برای مبارزه با عفونت‌های ناشی از ایمپلنت‌های دندانی نیز استفاده نمود. از سوی دیگر، برخی دندانپزشک‌ها معتقدند استفاده از آنتی بیوتیک‌ها در مراقبت‌های پیشگیرانه بی نتیجه خواهد بود. بنابراین ممکن است به نظر دندانپزشک شما، استفاده از آنها ضروری نباشد.

گرچه آنتی بیوتیک‌ها در پیشگیری از تجمع باکتری در دهان موثر عمل می‌کنند، برای مقابله با عفونت‌های ویروسی یا قارچی بی تاثیر خواهند بود.

آنتی بیوتیک‌ها به عنوان درمان عفونت

آنتی بیوتیک‌ها بیشتر به عنوان روشی برای درمان عفونت استفاده می‌شوند. در صورت وجود حداقل باکتری، آنتی بیوتیک‌ها باید از بروز عفونت پیشگیری نمایند. اما همانطور که پیش از این ذکر شد، در صورت افزایش عفونت، آنتی بیوتیک‌ها آنقدر موثر نیستند که بتوانند مشکل را بر طرف سازند و نیاز به جراحی خواهد داشت.

ایمپلنت دندانی چیست؟

انواع ایمپلنت دندانی، جایگزین‌های مصنوعی برای ریشه‌های دندان هستند. ایمپلنت‌های دندانی معمولا از تیتانیوم یا آلیاژهای تیتانیوم ساخته می‌شوند. سطح ایمپلنت را می‌توان با مواد مختلفی پوشش داد تا میزان مقاومت و پیوند و جوش خوردن آن با استخوان افزایش یابد. ایمپلنت‌های دندانی در اندازه‌ها، ارتفاع و انواع مختلفی در دسترس هستند. متخصص کاشت ایمپلنت می‌تواند به شما کمک کند بر اساس نیازهای خاص خود مشخص نمایید کدام گزینه برای شما بهتر است.

چندین نوع ایمپلنت دندانی وجود دارد، اما ایمپلنت‌هایی که در حال حاضر وجود دارند استوانه‌ای شکل و درست به شکل ریشه‌ی دندان هستند. روکش دندان یا دیگر اشکال دندان (بریج، دندان مصنوعی و غیره) روی ایمپلنت‌های دندانی قرار می‌گیرند. اشکال مختلف دندان روی ایمپلنت‌ها ممکن است ثابت یا قابل جدا شدن (متحرک) باشد.

انواع ایمپلنت‌های دندانی

به طور کلی دو نوع ایمپلنت وجود دارند:

ایمپلنت درون استخوانی (Endosteal)

انواع ایمپلنت

این نوع ایمپلنت‌های دندانی درون استخوان فک قرار داده می‌شوند. اساسا از تیتانیوم ساخته شده‌اند و به شکل پیچ‌های کوچک هستند. این نوع ایمپلنت بیشترین کاربرد را دارند.

ایمپلنت دندانی ساب پریوستئال (Subperiosteal)

انواع ایمپلنت

این نوع ایمپلنت در زیر لثه قرار داده می‌شوند اما ممکن است روی، یا بالای استخوان فک قرار گیرد. این نوع ایمپلنت در بیمارانی مورد استفاده قرار می‌گیرد که به میزان کافی استخوان طبیعی و سالم در فک خود ندارند و نمی‌توانند، یا نمی‌خواهند برای بازسازی آن تحت جراحی تقویت استخوان قرار گیرند.

در صورتی که استخوان فک شما قادر نباشد ایمپلنت‌های دندانی را حفظ نماید، از تکنیک‌های مختلفی می‌توان برای بازسازی و بهبود خط طبیعی فک استفاده نمود و برای ایمپلنتی که تحت حمایت دندان‌ها قرار دارد و درون آنها قرار گرفته است، پایه و اساسی سخت و محکم فراهم نمود. این تکنیک‌ها عبارتند از:

انواع ایمپلنت

• تقویت استخوان: زمانی که استخوان درون فک قادر نیست به هیچ طریقی ایمپلنت‌ها را درون خود نگه دارد، طی این فرایند بهبود یا ترمیم و بازسازی آن صورت می‌گیرد. تحقیقات حاکی از آن است که استفاده از افزودنی‌ها و فاکتورهای رشد برای تقویت استخوان، عموما بهترین نتایج را در بر خواهد داشت.

انواع ایمپلنت

• لیفت سینوس (Sinus lift): که تحت عنوان تقویت سینوس یا بالا بردن سینوس نیز شناخته می‌شود. در مواردی که در نتیجه‌ی از دست رفتن دندان‌های عقبی فک بالا استخوان طبیعی تخریب شده باشد، به زیر سینوس استخوان افزوده می‌شود.

انواع ایمپلنت

• افزایش عرض استخوان آلوئول (Ridge expansion): در صورتی که استخوان فک شما به میزان کافی عریض نباشد تا ایمپلنت‌های دندانی را در خود نگه دارد، می‌توان به استخوان آلوئول یا فضای کوچکی که در امتداد بالای استخوان فک ایجاد شده است، مواد پیوند استخوان افزود تا عرض آن افزایش یابد.

از جنبه‌های دیگر می‌توان به دیگر انواع ایمپلنت اشاره نمود. از جمله ایمپلنت‌های دندانی که به شکل ریشه‌ی دندان هستند. این نوع ایمپلنت‌ها از معروف‌ترین ایمپلنت‌ها در سراسر دنیا هستند. این گونه ایمپلنت‌ها در اشکال استوانه‌ای، صاف، یا مخروطی شکل وجود دارند.

انواع ایمپلنت

تصویربرداری سه بعدی و طرح درمان

آخرین پیشرفت‌های علمی، تصویربرداری دیجیتال سه بعدی بسیار دقیق، و نرم افزار طراحی جراحی ایمپلنت موجب شده‌اند فرایند ایمپلنت به سرعت صورت گیرد و نتایج آن کاملا قابل پیش بینی باشند. دندانپزشک می‌تواند از ابزارهای مختلفی استفاده نماید تا آناتومی استخوان فک شما را تجزیه و تحلیل نماید و پیش از جراحی، بهترین محل برای قرار دادن ایمپلنت را مشخص نماید. این مراحل موجب صرفه‌جویی در وقت و هزینه‌ها می‌شوند و از سوی دیگر زمان بهبود را کاهش می‌دهد.

انواع تکنیک‌های ایمپلنت دندانی

 بسته به سلامت استخوان فک شما و نیز نیازهای خاص شما، متخصص کاشت ایمپلنت شما ممکن است علاوه بر فرایندهای سنتی چند مرحله‌ای کاشت ایمپلنت دندانی، گزینه‌های درمانی مختلفی به شما پیشنهاد دهد. این گزینه‌ها عبارتند از:

بارگذاری فوری ایمپلنت‌های دندانی

انواع ایمپلنت

این روش که تحت عنوان ایمپلنت‌های یک روزه نیز شناخته می‌شود امکان کارگذاری دندان موقت در یک جلسه را فراهم می‌آورد. در صورتی که شما به میزان کافی استخوان سالم داشته باشید و ایمپلنت به میزان کافی ایمن باشد تا کارگذاری فوری و فشار روی دندان موقت جدید را حمایت نماید، این روش گزینه‌ی خوبی است.

مینی ایمپلنت‌های دندانی (MDIs)

انواع ایمپلنت

این نوع ایمپلنت‌ها که تحت عنوان ایمپلنت‌های کوچک یا ایمپلنت‌های با قطر کم نیز شناخته می‌شوند، به اندازه‌ی خلال دندان و باریک‌تر از انواع معمول ایمپلنت هستند. این نوع ایمپلنت‌ها با استفاده از تکنیکی کار گذاشته می‌شوند که کمتر تهاجمی هستند و اساسا برای ثابت نگه داشتن دنچرهای فک پایین مورد استفاده قرار می‌گیرند.

ایمپلنت دندان با استفاده از تکنیک All-on-4

انواع ایمپلنت

این تکنیک جایگزینی برای قراردادن یک دست دندان مصنوعی کامل در فک بالا یا پایین است. چهار ایمپلنت دندانی درون استخوان موجود کار گذاشته می‌شوند تا از این طریق، از پیوند استخوان اجتناب شود. از اباتمنت‌های خاصی استفاده می‌شود تا بتوان در همان روز یک دست دندان موقت جایگزین روی آنها کار گذاشت.

در حین بهبود بافت لثه و تا زمانی که ایمپلنت‌ها به استخوان طبیعی جوش می‌خورند، یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید. حدودا پس از شش ماه، دندان‌های جایگزین دائمی قرار داده خواهند شد و می‌توانید یک رژیم طبیعی را از سر بگیرید.

سطح ایمپلنت دندانی

انواع ایمپلنت

ایمپلنت‌های مدرن دارای سطحی رزوه- مانند هستند که در تماس با استخوان قرار می‌گیرد و بواسطه‌ی رزوه-مانند بودن آن به سلول‌های استخوان اجازه دهد با آنها جوش بخورند، و سطحی دیگر که با لثه در تماس است صاف و براق بوده به گونه‌ای که به سلول‌های اپیتیلیوم لثه بچسبد و فضای اطراف گردن ایمپلنت را به طور کامل ببندد. فن‌آوری این امکان را بوجود آورده است تا سطوح رزوه-مانند مختلفی (چین‌های نانو و میکرو) ایجاد نمود، به گونه‌ای که سلول‌های استخوانی بتوانند به طور کامل به ایمپلنت بچسبند. هر چه سطح ایمپلنت چین دارتر باشد و با دقت بیشتری طراحی شده باشد، کیفیت ایمپلنت دندانی نیز بالاتر خواهد بود. از آنجا که استخوان بهتر متصل می‌شود و یکپارچه‌تر است و چین‌های موجود سطح تماس بیشتری بین استخوان و ایمپلنت بوجود می‌آورد، دوام و استحکام مکانیکی آن را از ابتدا، و پس از آن، پیوند با استخوان را بالا می‌برد.

در صورتی که عفونت‌های باکتریایی درون دندان پیشرفت کنند، می‌تواند به ریشه‌ی دندان نفوذ کرده و استخوان فک را مورد حمله قرار دهد. این مشکل در نهایت موجب افتادن دندان و مرگ دندان خواهد شد. اجازه ندهید این اتفاق شما را از پیگیری درمان باز دارد یا منتظر نشوید تا دندان به صورت خود به خود بیافتد. این روند بسیار دردناک خواهد بود و آسیب‌های جدی‌تری در پی خواهد داشت. زیرا باعث از دست رفتن دندان‌های دیگر نیز خواهد شد.

در بسیاری از موارد، درد افراد را وادار به پیگیری درمان خواهد کرد. با این حال، همه‌ی دندان‌هایی که در حال از دست رفتن هستند، در ابتدا دردناک نیستند. تصور نکنید اگر درد زیادی در دندان خود احساس نمی‌کنید، دندان در معرض خطر مرگ و از دست رفتن نیست.

درمان‌های مرگ دندان

اکثر پزشکان جامعه‌ی دندانپزشکی معتقدند که برای مرگ دندان (دندان از دست رفته) تنها دو راهکار وجود دارد: کشیدن دندان و درمان ریشه (عصب کشی).

کشیدن دندان

درمان مرگ دندان

هیچ کس تمایل ندارد دندانش کشیده شود. اما در صورتی که زمان مناسب درمان را از دست بدهید، ممکن است تنها گزینه‌ی باقی‌مانده کشیدن دندان باشد. کشیدن دندان فرایند ساده‌ای است که نسبتا ارزان و بدون درد است. اما جایگزین نمودن آن با یک دندان مصنوعی می‌تواند هزینه‌ی بیشتری در بر داشته باشد.

اکثر افراد ترجیح می‌دهند تا حد امکان از کشیدن دندان اجتناب کنند. چنانچه بیمار خیلی زود برای درمان دندان خود اقدام نماید، اکثر دندانپزشک‌ها گزینه‌ی درمان ریشه (عصب کشی) را پیشنهاد می‌دهند.

درمان ریشه (عصب کشی)

درمان مرگ دندان

هزینه‌ی درمان ریشه بسیار بیشتر از کشیدن آن است اما به خاطر داشته باشید که هزینه‌ی ایمپلنت و سایر جایگزین‌های مصنوعی دندان بیشتر از درمان ریشه خواهد بود.

درمان ریشه برای برخی شرایط ایده‌آل است. این درمان عبارت است از پاکسازی بافت مرده و پوسیدگی از پالپ دندان و بازسازی مجدد همه‌ی بخش‌هایی که از دندان جدا شده‌اند. این نوع درمان نسبت به سایر درمان‌ها ارجحیت دارد، بویژه زمانی که دندان‌های مجاور نیز از دست رفته باشند یا قبلا کشیده شده باشند.

درمان مرگ دندان

برای برخی افراد، تصور انجام درمان ریشه (عصب کشی) وحشتناک است. با این حال، این فرایند به طور کلی بدون درد است و برای بسیاری از دندانپزشک‌ها و اندودنتیست‌ها کاملا عادی است. درمان ریشه، به عنوان یکی از پر‌طرفدارترین جراحی‌های معمول یکی از بخش‌های عمده‌ی تخصص‌های دندانپزشکی را تشکیل می‌دهد. به همین دلیل است که هنوز بسیاری از دندانپزشک‌ها انجام آن را ضروری می‌دانند.

با این حال، در رابطه با احتمال درمان واقعی دندانی که در حال از دست رفتن است اطلاعات افراد روبه افزایش است.

جایگزین‌های طبیعی

درمان مرگ دندان

کشیدن دندان و درمان ریشه قطعا جایگاه خود را دارند. اما، اگر اجازه دهید عفونت درون دندان به عمق ریشه‌ی دندان نفوذ کند، تنها گزینه‌ی ممکن جراحی خواهد بود.

با این حال، شواهد بسیاری وجود دارند که افراد می‌توانند به بدن خود کمک کنند تا با باکتری‌هایی که به بافت زنده‌ی دندان حمله می‌کنند مبارزه نمایند. برخی افراد معتقدند، در صورتی که بدن تغذیه‌ی مناسب داشته باشد آنقدر قدرت دارد که بتواند بیماری‌های خود را به صورت خود به خود درمان نماید. برخی دیگر نیز معتقدند با استفاده از درمان‌های طبیعی می‌توان از مرگ دندان جلوگیری نمود.

واقعیت این است که مرگ اکثر دندان‌ها (از دست رفتن دندان‌ها) به مرور زمان رخ می‌دهد. بدن تمام سعی خود را می‌کند تا دندان را نجات دهد. عفونت‌های درون دندان نیز از بین خواهند رفت.

راهکاری وجود ندارد که در همه‌ی موارد موثر واقع شود. اما با توجه به اهمیت دندان‌ها و هزینه‌های راهکارهای جراحی دندان، احمقانه است که فرد برای نجات دندان در حال مرگ ( دندانی که در حال از دست رفتن است) تلاشی نکند.

پس، ممکن است بخواهید به دنبال راه‌های پیشگیری از موقعیت‌های مشابه باشید که ممکن است برای دندان‌های دیگر بوجود بیایند. با وجود همه‌ی اینها، اگر از بروز مشکلی پیشگیری کنید، آن مشکل نیاز به درمان نخواهد داشت.

پیشگیری از مرگ دندان

نخست آنکه، پیشگیری از مرگ دندان بسیار ساده‌تر (و بدون دردتر) خواهد بود.

برای پیشگیری از مرگ دندان، کاری که در درجه‌ی اول باید انجام دهید آن است که مراقب آنها باشید. مراقبت‌های روزانه از دندان، مهمترین گام در مبارزه با مرگ دندان است. ارزش مراجعه‌ی منظم به دندانپزشک را دست کم نگیرید.

درمان مرگ دندان

اگر اجازه دهید دندان‌های شما پوسیده شوند، قطعا مرگ آنها آغاز خواهد شد. بنابراین به بهترین شکل ممکن از آن پیشگیری نمایید. از وارد آمدن آسیب به دندان‌ها نیز جلوگیری نمایید.

هنگام انجام ورزش‌ها، با پوشیدن محافظ دندان از ضربات سنگین به دندان جلوگیری کنید. از جویدن خوراکی‌های سفت مانند یخ، یا باز کردن هر چیزی با دندان خودداری نمایید. اگر عادت دندان قروچه (فشردن و ساییدن دندان) دارید به فکر استفاده از محافظ دندان شبانه یا درمان‌های دیگر باشید.

کاملا واضح است که، پیش‌بینی و پیشگیری از تمام آسیب‌های دندانی غیرممکن است. تنها، تا حد امکان احتیاط‌های لازم را به عمل آورید. اگر به دندان ضربه‌ی سختی وارد شد، مواد مغذی لازم را به بدن برسانید تا در فرایند درمان به بدن کمک نمایید.

اکنون شما اطلاعات لازم در رابطه با مرگ دندان را در اختیار دارید، حالا به عهده‌ی شماست تا از بروز آن پیشگیری نمایید و در صورت مواجهه با آن بهترین رویکرد را در پی بگیرید.