نوشته‌ها

جراحی لیفت سینوس چیست؟

لیفت سینوس نوعی جراحی است که طی آن به حجم استخوان فک بالا در منطقه ی بالای دندان های مولر و پرمولر افزوده می شود. این جراحی گاهی اوقات تحت عنوان تقویت سینوس نامیده می شود که طی آن به فضای بین فک و سینوس های ماگزیلاری که در هر دو سمت بینی قرار دارند استخوان افزوده می شود. برای ایجاد فضا برای قرار گرفتن استخوان، غشاء سینوس باید رو به بالا جابجا یا “لیفت” شود. لیفت سینوس معمولاً توسط متخصص انجام می شود.

جراحی لیفت سینوس

جراحی لیفت سینوس

لیفت سینوس با چه اهدافی انجام می شود؟

لیفت سینوس زمانی انجام می شود که ارتفاع استخوان در فک بالا به اندازه ی کافی نیست، یا اینکه سینوس به فک خیلی نزدیک است و امکان قرار گرفتن ایمپلنت دندانی درون فک وجود ندارد. برای این کار دلایل مختلفی وجود دارد:

  • بسیاری از افرادی که در فک بالای خود دندان از دست داده اند- مخصوصاً دندان های عقب، یا دندان های مولر- برای قرار گرفتن ایمپلنت ها در فک خود استخوان کافی ندارند، که ممکن است به این علت باشد که بواسطه ی آناتومی جمجمه ی خود، در قسمت عقب فک بالای خود نسبت به فک پایین استخوان کمتری دارند.
  • ممکن است استخوان فک در نتیجه ی بیماری پریودنتال (لثه) تحلیل رفته باشد.
  • از دست رفتن دندان نیز می تواند موجب تحلیل استخوان شود. با از دست رفتن دندان ها، استخوان به تدریج تحلیل می رود (مجدداً به داخل استخوان جذب می شود). در صورتی که مدت زمان زیادی از افتادن دندان ها گذشته باشد، اغلب برای قرار دادن ایمپلنت ها استخوان کافی وجود ندارد.
  • ممکن است برای قرار گرفتن ایمپلنت سینوس های ماگزیلاری به فک بالا نزدیک باشند. شکل و اندازه ی این سینوس ها در افراد مختلف متفاوت است.
جراحی لیفت سینوس

جراحی لیفت سینوس

 

طی 15 سال اخیر لیفت سینوس رواج بسیاری یافته است و افراد زیادی برای جایگزینی دندان های از دست رفته ی خود اقدام به کاشت ایمپلنت می کنند.

جراحی لیفت سینوس

جراحی لیفت سینوس

آمادگی پیش از جراحی لیفت سینوس

استخوانی که برای جراحی لیفت سینوس استفاده می شود ممکن است از بدن خود بیمار (استخوان همسان autogenous)، از جسد انسان (غیر همسان allogeneic)، یا اینکه از استخوان های گاو (پیوند خارجی xenograft) گرفته شده باشد.

در صورتی که استخوان خود شما در جراحی لیفت سینوس استفاده شود، این استخوان از دیگر منطقه های درون دهان یا دیگر اعضای بدن گرفته می شود. در برخی موارد، جراح استخوان را از لگن یا درشت نی (استخوان زیر زانو) بر می دارد.

پیش از جراحی لیفت سینوس دندانپزشک با استفاده از اشعه ی ایکس از دهان شما تصویر رادیوگرافی تهیه می کند تا بتواند آناتومی فک و سینوس های شما را بررسی کند. ممکن است علاوه بر رادیوگرافی به نوعی توموگرافی کامپیوتری (یا سی تی اسکن) خاص نیز نیاز داشته باشید. این نوع اسکن به دندانپزشک اجازه می دهد به درستی ارتفاع و عرض استخوان موجود را اندازه گیری کند و سلامت سینوس ها را ارزیابی کند. در صورتی که آلرژی فصلی داشته باشید، باید طوری برنامه ریزی کنید که در زمان انجام جراحی، این آلرژی فعال نباشد.

جراحی لیفت سینوس

جراحی لیفت سینوس

 

انجام جراحی لیفت سینوس

جراح بافت لثه را از قسمتی که قبلاً دندان های عقب قرار داشته اند برش می زند. این بافت برداشته می شود تا هیچ پوششی روی استخوان باقی نماند. حفره ی کوچک بیضی شکلی درون استخوان باز می شود. غشائی که مانند آستر سینوس در سمت دیگر این حفره قرار دارد، سینوس را از فک مجزا می کند. این غشاء به آرامی رو به بالا فشار داده می شود و از فک دور می شود.

سپس گرانول های مواد پیوند استخوان درون فضایی قرار داده می شوند که سینوس قرار داشته است. مقدار استخوانی که استفاده می شود متفاوت است، اما معمولاً چند میلی متر استخوان به بالای فک افزوده می شود. به محض قرار گرفتن استخوان، بافت لثه با استفاده از چند بخیه بسته می شود. 4 تا 9 ماه بعد، پس از بهبود کامل محل جراحی، ایمپلنت ها کار گذاشته می شوند. این زمان اجازه می دهد مواد پیوند به طور کامل با استخوان پیوند بخورند و به تدریج استخوان محکم شود. این زمان به میزان استخوان مورد نیاز بستگی دارد.

خطرات جراحی لیفت سینوس

مهمترین خطر لیفت سینوس این است که ممکن است غشاء سینوس سوراخ یا پاره شود. در صورتی که طی این فرایند غشاء پاره شود، جراح می تواند قسمت پاره ی سینوس را بخیه بزند یا روی آن یک تکه بافت قرار دهد. در صورتی که این ترمیم موفقیت آمیز نباشد، جراح روند جراحی را متوقف می کند و به سوراخ زمان می دهد تا بهبود یابد.

دندانپزشک می تواند پس از ترمیم غشاء، لیفت سینوس را مجدداً انجام دهد. این روند معمولاً چند ماه طول می کشد. غشاء پس از بهبود ضخیم تر و قوی تر خواهد بود، به این معنا که تلاش مجدد برای لیفت سینوس به احتمال زیاد موفقیت آمیز خواهد بود. با این حال، عوامل دیگری نیز هستند که روی موفقیت این فرایند تأثیر می گذارند.

عفونت خطری است که تمام فرایندهای جراحی را تهدید می کند. با این حال، این اتفاق به ندرت پس از جراحی لیفت سینوس رخ می دهد.

در برخی موارد نادر، استخوان موجود با مواد جدید پیوند نمی خورد و در اصطلاح آن را پس می زند و به بخش پیوندی خونرسانی نمی شود. در این صورت، هر ایمپلنتی که در این منطقه قرار داده شود با شکست مواجه خواهد شد زیرا هیچ استخوان زنده ای وجود ندارد تا به آن متصل شود. اگر این اتفاق بیافتد باید جراحی لیفت سینوس تکرار شود.

مشکلات پس از جراحی لیفت سینوس

پس از جراحی لیفت سینوس، اگر هر یک از مشکلات زیر بروز پیدا کرد با جراح خود تماس بگیرید.

  • هر گونه تورم یا دردی که به مرور زمان وخیم تر شود (زیرا به طور طبیعی، درد پس از یک یا دو روز کاهش خواهد یافت).
  • خونریزی که پس از یک یا دو روز متوقف نمی شود.
  • خونریزی به رنگ قرمز کم رنگ که ادامه دارد (خونریزی طبیعی پس از این فرایند به آهستگی جریان دارد و به رنگ قرمز تیره است و احتمالاً روی آن لخته وجود دارد).
  • پس از عطسه یا فین کردن فکر می کنید مواد پیوند جدا شده اند.
  • اگر تب دارید.

ایمپلنت دندانی چیست؟

انواع ایمپلنت دندانی، جایگزین‌های مصنوعی برای ریشه‌های دندان هستند. ایمپلنت‌های دندانی معمولا از تیتانیوم یا آلیاژهای تیتانیوم ساخته می‌شوند. سطح ایمپلنت را می‌توان با مواد مختلفی پوشش داد تا میزان مقاومت و پیوند و جوش خوردن آن با استخوان افزایش یابد. ایمپلنت‌های دندانی در اندازه‌ها، ارتفاع و انواع مختلفی در دسترس هستند. متخصص کاشت ایمپلنت می‌تواند به شما کمک کند بر اساس نیازهای خاص خود مشخص نمایید کدام گزینه برای شما بهتر است.

چندین نوع ایمپلنت دندانی وجود دارد، اما ایمپلنت‌هایی که در حال حاضر وجود دارند استوانه‌ای شکل و درست به شکل ریشه‌ی دندان هستند. روکش دندان یا دیگر اشکال دندان (بریج، دندان مصنوعی و غیره) روی ایمپلنت‌های دندانی قرار می‌گیرند. اشکال مختلف دندان روی ایمپلنت‌ها ممکن است ثابت یا قابل جدا شدن (متحرک) باشد.

انواع ایمپلنت‌های دندانی

به طور کلی دو نوع ایمپلنت وجود دارند:

ایمپلنت درون استخوانی (Endosteal)

انواع ایمپلنت

انواع ایمپلنت

 

این نوع ایمپلنت‌های دندانی درون استخوان فک قرار داده می‌شوند. اساسا از تیتانیوم ساخته شده‌اند و به شکل پیچ‌های کوچک هستند. این نوع ایمپلنت بیشترین کاربرد را دارند.

ایمپلنت دندانی ساب پریوستئال (Subperiosteal)

انواع ایمپلنت

انواع ایمپلنت

 

این نوع ایمپلنت در زیر لثه قرار داده می‌شوند اما ممکن است روی، یا بالای استخوان فک قرار گیرد. این نوع ایمپلنت در بیمارانی مورد استفاده قرار می‌گیرد که به میزان کافی استخوان طبیعی و سالم در فک خود ندارند و نمی‌توانند، یا نمی‌خواهند برای بازسازی آن تحت جراحی تقویت استخوان قرار گیرند.

در صورتی که استخوان فک شما قادر نباشد ایمپلنت‌های دندانی را حفظ نماید، از تکنیک‌های مختلفی می‌توان برای بازسازی و بهبود خط طبیعی فک استفاده نمود و برای ایمپلنتی که تحت حمایت دندان‌ها قرار دارد و درون آنها قرار گرفته است، پایه و اساسی سخت و محکم فراهم نمود. این تکنیک‌ها عبارتند از:

انواع ایمپلنت

انواع ایمپلنت

  • تقویت استخوان: زمانی که استخوان درون فک قادر نیست به هیچ طریقی ایمپلنت‌ها را درون خود نگه دارد، طی این فرایند بهبود یا ترمیم و بازسازی آن صورت می‌گیرد. تحقیقات حاکی از آن است که استفاده از افزودنی‌ها و فاکتورهای رشد برای تقویت استخوان، عموما بهترین نتایج را در بر خواهد داشت.
انواع ایمپلنت

انواع ایمپلنت

  • لیفت سینوس (Sinus lift): که تحت عنوان تقویت سینوس یا بالا بردن سینوس نیز شناخته می‌شود. در مواردی که در نتیجه‌ی از دست رفتن دندان‌های عقبی فک بالا استخوان طبیعی تخریب شده باشد، به زیر سینوس استخوان افزوده می‌شود.
انواع ایمپلنت

انواع ایمپلنت

  • افزایش عرض استخوان آلوئول (Ridge expansion): در صورتی که استخوان فک شما به میزان کافی عریض نباشد تا ایمپلنت‌های دندانی را در خود نگه دارد، می‌توان به استخوان آلوئول یا فضای کوچکی که در امتداد بالای استخوان فک ایجاد شده است، مواد پیوند استخوان افزود تا عرض آن افزایش یابد.

از جنبه‌های دیگر می‌توان به دیگر انواع ایمپلنت اشاره نمود. از جمله ایمپلنت‌های دندانی که به شکل ریشه‌ی دندان هستند. این نوع ایمپلنت‌ها از معروف‌ترین ایمپلنت‌ها در سراسر دنیا هستند. این گونه ایمپلنت‌ها در اشکال استوانه‌ای، صاف، یا مخروطی شکل وجود دارند.

انواع ایمپلنت

انواع ایمپلنت

تصویربرداری سه بعدی و طرح درمان

آخرین پیشرفت‌های علمی، تصویربرداری دیجیتال سه بعدی بسیار دقیق، و نرم افزار طراحی جراحی ایمپلنت موجب شده‌اند فرایند ایمپلنت به سرعت صورت گیرد و نتایج آن کاملا قابل پیش بینی باشند. دندانپزشک می‌تواند از ابزارهای مختلفی استفاده نماید تا آناتومی استخوان فک شما را تجزیه و تحلیل نماید و پیش از جراحی، بهترین محل برای قرار دادن ایمپلنت را مشخص نماید. این مراحل موجب صرفه‌جویی در وقت و هزینه‌ها می‌شوند و از سوی دیگر زمان بهبود را کاهش می‌دهد.

انواع تکنیک‌های ایمپلنت دندانی

 بسته به سلامت استخوان فک شما و نیز نیازهای خاص شما، متخصص کاشت ایمپلنت شما ممکن است علاوه بر فرایندهای سنتی چند مرحله‌ای کاشت ایمپلنت دندانی، گزینه‌های درمانی مختلفی به شما پیشنهاد دهد. این گزینه‌ها عبارتند از:

بارگذاری فوری ایمپلنت‌های دندانی

انواع ایمپلنت

انواع ایمپلنت

 

این روش که تحت عنوان ایمپلنت‌های یک روزه نیز شناخته می‌شود امکان کارگذاری دندان موقت در یک جلسه را فراهم می‌آورد. در صورتی که شما به میزان کافی استخوان سالم داشته باشید و ایمپلنت به میزان کافی ایمن باشد تا کارگذاری فوری و فشار روی دندان موقت جدید را حمایت نماید، این روش گزینه‌ی خوبی است.

مینی ایمپلنت‌های دندانی (MDIs)

انواع ایمپلنت

انواع ایمپلنت

 

این نوع ایمپلنت‌ها که تحت عنوان ایمپلنت‌های کوچک یا ایمپلنت‌های با قطر کم نیز شناخته می‌شوند، به اندازه‌ی خلال دندان و باریک‌تر از انواع معمول ایمپلنت هستند. این نوع ایمپلنت‌ها با استفاده از تکنیکی کار گذاشته می‌شوند که کمتر تهاجمی هستند و اساسا برای ثابت نگه داشتن دنچرهای فک پایین مورد استفاده قرار می‌گیرند.

ایمپلنت دندان با استفاده از تکنیک All-on-4

انواع ایمپلنت

انواع ایمپلنت

این تکنیک جایگزینی برای قراردادن یک دست دندان مصنوعی کامل در فک بالا یا پایین است. چهار ایمپلنت دندانی درون استخوان موجود کار گذاشته می‌شوند تا از این طریق، از پیوند استخوان اجتناب شود. از اباتمنت‌های خاصی استفاده می‌شود تا بتوان در همان روز یک دست دندان موقت جایگزین روی آنها کار گذاشت.

در حین بهبود بافت لثه و تا زمانی که ایمپلنت‌ها به استخوان طبیعی جوش می‌خورند، یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید. حدودا پس از شش ماه، دندان‌های جایگزین دائمی قرار داده خواهند شد و می‌توانید یک رژیم طبیعی را از سر بگیرید.

سطح ایمپلنت دندانی

انواع ایمپلنت

انواع ایمپلنت

 

ایمپلنت‌های مدرن دارای سطحی رزوه- مانند هستند که در تماس با استخوان قرار می‌گیرد و بواسطه‌ی رزوه-مانند بودن آن به سلول‌های استخوان اجازه دهد با آنها جوش بخورند، و سطحی دیگر که با لثه در تماس است صاف و براق بوده به گونه‌ای که به سلول‌های اپیتیلیوم لثه بچسبد و فضای اطراف گردن ایمپلنت را به طور کامل ببندد. فن‌آوری این امکان را بوجود آورده است تا سطوح رزوه-مانند مختلفی (چین‌های نانو و میکرو) ایجاد نمود، به گونه‌ای که سلول‌های استخوانی بتوانند به طور کامل به ایمپلنت بچسبند. هر چه سطح ایمپلنت چین دارتر باشد و با دقت بیشتری طراحی شده باشد، کیفیت ایمپلنت دندانی نیز بالاتر خواهد بود. از آنجا که استخوان بهتر متصل می‌شود و یکپارچه‌تر است و چین‌های موجود سطح تماس بیشتری بین استخوان و ایمپلنت بوجود می‌آورد، دوام و استحکام مکانیکی آن را از ابتدا، و پس از آن، پیوند با استخوان را بالا می‌برد.