نوشته‌ها

در مقاله قبل برای شما گفتیم گاهی اوقات لازم است از ایمپلنت های دندانی در سنین جوانی و نوجوانی نیز استفاده شود. برای موفقیت آمیز بودن کاشت ایمپلنت ها در این رده سنی، لازم است ملاحضات زیادی مد نظر قرار گیرند و به ذکر تعدادی از آنها پرداختیم. در این مقاله به ادامه این نکات و ملاحظات خواهیم پرداخت.

 

نشانه های تکمیل رشد استخوان

سن شناسنامه ای برای مشخص نمودن اتمام رشد استخوان ها کافی نیست. دنبال نمودن روند رشد در تصاویر سفالومتریکی که با فواصل حداقل 6 ماه گرفته شده اند، (و صبر کردن تا زمانی که در یک دور یک ساله دیگر هیچ تغییراتی در رشد مشاهده نشود) قابل اعتمادترین روش است، گرچه زمان زیادی نیاز دارد و لازم است فرد چندین مرتبه در معرض اشعه قرار بگیرد و باید روند کاشت ایمپلنت به تعویق بیفتد.

با مقایسه رادیوگراف های معمول از مچ دست یا دست در برابر اطلس استاندارد رشد استخوان دست و مچ دست، می توان وضعیت رشد اسکلتی را نسبتاً بع درستی بررسی نمود. نشانه های رادیوگراف مچ دست می توانند برای قرار دادن فرد در منطقه کلی از انحنای رشد استفاده شود. معمولاً پس از تکمیل حداکثر سرعت رشد، پوشش گذاری بند میانی انگشت سوم می تواند اتفاق بیفتد که حاکی از کاهش سرعت روند رشد در دوران بلوغ است. با رسیدن به این مرحله و تکمیل رشد در دوران بلوغ، می توان به آغاز روند کاشت ایمپلنت فکر کرد.

با این حال، هنوز هم خطراتی وجود دارند. وقتی اپی فیز استخوان رادیوس جوش می خورد و با بدنه استخوان، ساختار یکپارچه ای شکل می دهد، سطح رشد اسکلتی فرد بزرگسال بدست آمده است و نیاز نیست انتظار داشت به ارتفاع افزوده شود. این زمان بهترین و بی خطرترین زمان برای قرار دادن ایمپلنت است.

ایمپلنت های دندانی برای نوجوانان

ایمپلنت های دندانی برای نوجوانان

 

انتخاب سن درست برای کاشت ایمپلنت

در موارد آنودنشای (فقدان مادر زادی دندان) یا الیگودنشای (کم دندانی، کمبود تعدادی از دندان ها به صورت مادر زادی) وخیم در مندیبل (فک پایین)، این احتمال یا ضرورت وجود دارد که کاشت ایمپلنت حتی قبل از اتمام رشد در بلوغ انجام شود، زیرا در این گروه بیماران، پس از 5-6 سالگی، در رشد قسمت قدامی تغییرات اندکی مشاهده می شود، مخصوصاً به این دلیل که دندان وجود ندارد. برای ماگزیلا (فک بالا)، توصیه می شود تا پس از اتمام رشد صبر شود.

در نشستی که در سال 1995 انجام شد تصمیم گرفته شد که کاشت ایمپلنت ها، مخصوصاً در موارد بی دندانی، تا انتهای رشد کرانیو فاشیال/ اسکلتی به تعویق بیفتد. در مطالعه ای که روی سن کاشت ایمپلنت صورت گرفت، مشاهده شد که ایمپلنت هایی که قبل از توقف رشد کاشته شده بودند، مخصوصاً در ماگزیلا، از نظر رفتاری غیر قابل پیش بینی بودند، بنابراین باید با احتیاط زیادی انجام شود. در این مقاله آمده است که ایمپلنت هایی که در طول دوره بلوغ کاشته می شوند، احتمال موفقیت بیشتری دارند اما هنوز هم این احتمال در ایمپلنت هایی که در طول دوره پس از بلوغ یا پس از رشد کاشته می شوند وجود دارد.

اگر ایمپلنت ها در طول دوره رشد فعال کاشته شوند، ممکن است جابجا شوند یا با ادامه رشد در جای نامناسبی قرار بگیرند، و ممکن است نیاز باشد خارج یا تعویض شوند. ایمپلنت هایی که در دختران پس از 15 سالگی، و در پسران پس از 18 سالگی کاشته می شوند، بیشتر قابل پیش بینی هستند. ایمپلنت هایی که قبل از این سن کاشته می شوند، ممکن است دائمی نباشند و ممکن است نیاز به کاشت مجدد داشته باشند.

ایمپلنت های دندانی برای نوجوانان

ایمپلنت های دندانی برای نوجوانان

 

توصیه هایی برای منطقه کاشت ایمپلنت ها

جلوی فک بالا. پر خطرترین محل برای کاشت زود هنگام ایمپلنت است زیرا رشد این منطقه غیر قابل پیش بینی است، مخصوصاً با وجود دندان های طبیعی. کارگذاری ایمپلنت ها پیش از بلوغ می تواند مستلزم تکرار جراحی افزایش ارتفاع قسمت ترانس جینجیوال یا ترانس موکوسال ایمپلنت باشد، که باعث خواهد شد تناسب درستی بین ایمپلنت و قسمت زیبایی برقرار نشود و بارگذاری معکوس شود. توصیه می شود کارگذاری ایمپلنت تا پس از اتمام رشد اسکلتی به تعویق بیفتد.

 

عقب فک بالا. اگر ایمپلنت در این منطقه زودتر از موعدی که باید کاشته شود می تواند به علت تحلیل استخوان در قسمت سینوس ماگزیلا/ کف بینی، در قسمت اکلوزال خیلی فرو برود و از قسمت آپیکال قابل مشاهده باشد. توصیه می شود تا پس از اتمام رشد، کاشت ایمپلنت به تعویق بیفتد.

 

جلوی فک پایین. به نظر می رسد این منطقه بیشتر از هر جای دیگری برای کاشت زود هنگام ایمپلنت ها و استفاده از پروتزهای بر پایه ایمپلنت مناسب باشد. با این حال، استفاده زود هنگام از ایمپلنت ها، همراه با دندان ها، توصیه نمی شود، زیرا در طول رشد، در این منطقه تغییرات جبرانی قابل ملاحظه ای در رشد دندان ها اتفاق می افتد.

 

عقب فک پایین. توصیه می شود کاشت ایمپلنت ها در این قسمت، تا پس از تکمیل رشد اسکلتی به تعویق بیفتد زیرا احتمال پیش روی ایمپلنت به بالاتر از اکلوژن وجود دارد و می تواند به دندان های مجاور آسیب برساند، به همین دلیل مانعی سر راه کاشت زود هنگام ایمپلنت در این منطقه است.

 

نتیجه گیری

در دندانپزشکی امروزی طرح درمان برای فضاهای بدون دندان همیشه گزینه کاشت ایمپلنت را شامل می شود. آنها نه تنها کمک می کنند سبک زندگی بهتری ارائه شود، بلکه مجدداً بیمار را قادر می سازند عملکرد جویدن عادی تری داشته باشند. جراح دهان و دندان باید مسئولیت پاسخ گویی به نیازهای رشد “بیمار” را به عهده بگیرد.

با این حال، استفاده از ایمپلنت ها در نوجوانان چندان معمول نیست، زیرا جراح دهان و دندان نگران “اوج رشد” ماگزیلا و مندیبل است. اگر وی توصیه های ذکر شده مربوط به زمان و مکان درست کاشت ایمپلنت ها را دنبال کند، پیش بینی موفقیت آمیز بودن نتایج کار دشواری نخواهد بود. اگر پروتکل کاشت ایمپلنت در نوجوانان دنبال شود، نرخ موفقیت آنها تضمین خواهد شد و بیشتر می توانند انجام شوند.

موفقیت ایمپلنت های دندانی در دراز مدت، مخصوصاً در بیمارانی که هیچ دندانی ندارند، باعث شده است دیگر دندانپزشک ها نیز استفاده از آنها را گسترش دهند و از آنها برای بیماران کم سن تری استفاده کنند که دندان های خود را در نتیجه آژنزی agenesis (عدم شکل گیری یک عضو در دوران جنینی) و/یا حادثه. آنودنشیا Anodontia (بی دندانی) خواه به صورت مادرزادی وجود داشته باشد یا گاهاً به مرور زمان اتفاق افتاده باشد، شرایطی هستند که باعث می شوند استفاده از ایمپلنت های دندانی ضروری شود.

 

ایمپلنت در کودکان

همواره پروتزهای متحرک یک گزینه برای کودکانی بوده اند که هیچ دندانی نداشته اند. این نوع ابزارهای دهانی، نه تنها مورد پذیرش بیماران کم سن نیستند، بلکه، می توانند منجر به افزایش احتمال نرخ پوسیدگی دندان، افزایش جذب استخوان آلوئولار باقی مانده، و دیگر مشکلات پریودنتال شوند. از آنجا که پروتزهای متحرک و بریج های اسید اِچ شده آزاردهنده هستند و استفاده از آنها کار دشواری است، بیماران کم سن و والدین آنها اغلب اصرار دارند زمان انتظار را کاهش دهند و هر چه سریع تر ایمپلنت های دندانی را بکارند.

بعلاوه، خطر قرار گرفتن در معرض تحلیل استخوان آلوئولار پس از کشیدن دندان ها باعث می شود دندانپزشک تمایل بیشتری به کاشت فوری ایمپلنت های دندانی دارند. در غیاب دندان های ماگزیلا (فک بالا)، تیغه آلوئولار رشد نخواهد کرد و ماگزیلا هم به صورت عمودی و هم به صورت افقی رشد نکرده باقی خواهد ماند. در مقایسه، رشد مندیبل به وجود دندان وابسته نیست. بنابراین، در صورت بروز هایپودنشیا hypodontia یا آنودنشیا، رابطه بین دو فک نامتناسب خواهد بود و با ادامه رشد در طول دوره رشد طبیعی مال اکلوژن کلاس 3 گسترش خواهد یافت. بعلاوه، عوامل فیزیولوژیک و سایکولوژیک (جسمی و روحی) موجب افزایش فشار برای آغاز درمان زود هنگام می شوند. بعلاوه، ثابت شده است ایمپلنت هایی که مناسب کودکان هستند رشد استخوان آلوئولار را تحریک می کنند.

بر اساس سازمان سلامت جهانی- نوجوانان افراد کم سن بین 10 تا 19 سال هستند. با این حال، استفاده از ایمپلنت های دندانی در نوجوانان تفاوت چشمگیری با استفاده از ایمپلنت ها در افراد بزرگسال دارند. باید به رشد کودک اهمیت ویژه ای داده شود، زیرا در روند رشد دندان های نوجوانان تغییرات متعددی اتفاق می افتند.

مزایای استفاده از ایمپلنت ها به اندازه نگرانی برای استفاده آنها پیش از بلوغ حائز اهمیت است، اما در صورتی می توانند برای نوجوانان در حال رشد مفید باشند که تشخیص و طرح درمان دقیقی صورت گرفته باشد.

 

ایمپلنت های دندانی برای نوجوانان

ایمپلنت های دندانی برای نوجوانان

 

ایمپلنت در نوجوانان

همواره بین محققان در خصوص کاشت ایمپلنت های دندانی برای کودکان و نوجوانان بحث وجود داشته است و برخی از آنها استفاده از ایمپلنت ها در این رده سنی را به شدت منع می کنند.

یکی از مطالعات پیشرو در زمینه الگوی رشد قوس های دندانی و کاشت ایمپلنت های دندانی روی کاشت ایمپلنت در فک های کودکان در حال رشد پرداخت. در نهایت، گرچه پین ها ثابت بودند اما تحت تأثیر رشد نیز قرار نداشتند. اما جابجایی ارتودنتیک دندان ها موجب جابجایی پین ها شد. تقریباً همه پین هایی که در مناطق تحلیل رفته مانند راموس مندیبل قدامی کاشته شده بودند، از دست رفته بودند و نیاز به تعویض داشتند. بعلاوه، پین هایی که در مناطقی کاشته شده بودند که رشد ذخیره ای استخوان داشتند، به تدریج به ثبات رسیدند.

در مطالعه ای که به مقایسه دندان شیری انکیلوز شده (جوش خورده با استخوان فک) و ایمپلنت های دندانی پرداخته شد مشخص شد، ایمپلنتی که با استخوان فک جوش خورده است شبیه دندان شیری انکیلوز شده عمل می کند، با همان عدم رشد آلوئولار و بیرون آمدن دندان. در نهایت به این شکل نتیجه گیری شد که ایمپلنت های کاشته شده در عقب ماگزیلا در کودکان، ممکن است تا جایی فرو بروند که با تغییر شکل کف حفره و بینی، قسمت آپیکال بدون پوشش باقی بماند. به همین دلیل محقق توصیه می کند در طول دوره رشد، ایمپلنت ها نباید عقب تر از دندان های نیش کاشته شوند.

در کودکانی که الگوی گردش قوی دارند، بیرون آمدن دندان های عقب ادامه پیدا می کند و رشد استخوان آلوئولار ادامه خواهد داشت تا جایی که طرح اکلوزال حفظ خواهد شد، و احتمالاً باعث خواهد شد طی روند آلوئولار مندیبل، ایمپلنت ها در عمق فرو بروند.

ایمپلنت هایی که پیش از بلوغ کودکان در دو طرف ساختار وسط کام (سقف دهان) آنها کاشته می شوند، با رشد عرضی کام، فاصله آنها به تدریج افزایش پیدا می کند و از نظر زیبایی و عملکردی مشکل بوجود خواهد آمد. در مقایسه، اگر این ایمپلنت ها با پروتز مصنوعی ثابت به یکدیگر متصل شوند، رشد عرضی کام متوقف خواهد شد. با این حال، رشد موفقیت آمیز ایمپلنت های دندانی در مندیبل بیشتر پسندیده می شوند زیرا مشکلات کمتری بروز می یابند. بنابراین، ایمپلنت هایی که در کودکان در خط وسط مندیبل کاشته می شوند، بیشتر از ایمپلنت هایی قابل پیش بینی هستند که در دیگر قسمت های مندیبل یا ماگزیلا کاشته می شوند.

 

 

ایمپلنت های دندانی برای نوجوانان

ایمپلنت های دندانی برای نوجوانان

چه گروه هایی در نوجوانی می توانند ایمپلنت ها استفاده کنند؟

  • بیماران نوجوان با اکتودرمال دیسپلازی ectodermal dysplasia
  • ترکیب کاشت ایمپلنت با پیوند استخوان در بیمارانی که شکاف کام و استخوان آلوئولار دارند.
  • کودکان و نوجوانانی که آنودنشیای کامل، آنودنشیای ناقص، فقدان مادرزادی دندان، از دست رفتن دندان در نتیجه حادثه را تجربه کرده اند.
  • کودکانی که نمی توانند در عادت به ابزارهای متحرک همکاری کنند.

چه گروه هایی در نوجوانی نمی توانند ایمپلنت ها استفاده کنند؟

  • گروه سنی پیش از بلوغ
  • افرادی که دچار جهش رشد ناگهانی بلوغ می شوند
  • فضای مزیودنتال ناکافی

 در مقاله بعد به سایر نکات در رابطه با کاشت ایمپلنت در کودکان و نوجوانان خواهیم پرداخت.

از دست رفتن دندان یکی از جدی ترین مشکلات دندانی است. این مشکل می تواند در عملکردهای دهان و دندان اختلال ایجاد کند، قدرت دهان را کاهش دهد و زیبایی لبخند را تحت تأثیر قرار دهد. هر چه دندان از دست رفته دیرتر درمان شود و با تأخیر برای آن جایگزین قرار داده شود، خطر دیگر مشکلات مربوط به سلامت دهان افزایش خواهد یافت. با از دست رفتن دندان، به مرور زمان دندان های مجاور فضای خالی به سمت آن جابجا می شوند یا فرو می ریزند. از سوی دیگر از آنجا که فشار ناشی از جویدن دیگر به استخوان فک وارد نمی شود تا تقویت شود، به مرور زمان این استخوان تحلیل خواهد رفت.

سن مناسب برای کاشت ایمپلنت

سن مناسب برای کاشت ایمپلنت

 

ایمپلنت های دندانی بهترین گزینه برای افرادی هستند که یک یا چند دندان خود را از دست داده اند. زیرا کاملاً شبیه دندان های طبیعی هستند و مانند آنها عمل می کنند. ایمپلنت های دندانی پیچ های کوچکی هستند که درون استخوان فک کار گذاشته می شوند. تا مانند ریشه های مصنوعی دندان ها عمل کنند. ایمپلنت ها انواع مختلفی از ترمیم های دندانی را حمایت می کنند، از جمله روکش دندان، بریج، و دنچر. دیگر فواید ایمپلنت های دندانی عبارتند از:

  • توانایی فرد برای جویدن و صحبت کردن را احیاء می کنند.
  • برای تمیز کردن ترمیم دندان نیازی نیست از دهان خارج شوند.
  • مانع شل شدن و فرو رفتن قسمت های مختلف صورت می شوند.
  • نیاز نیست نگران اتفاقات ناراحت کننده مانند بیرون افتادن دندان ها از دهان حین خوردن غذا، خندیدن، سرفه یا عطسه کردن بود.

 این فواید ایمپلنت های دندانی باعث شده است آنها بین بیماران دهان و دندان به شهرت برسند.

آیا برای کاشت ایمپلنت های دندانی محدودیت سنی وجود دارد؟

سن مناسب برای کاشت ایمپلنت

سن مناسب برای کاشت ایمپلنت

 

ایمپلنت های دندانی به گونه ای طراحی شده اند که ظاهر، احساس و عملکردی شبیه دندان های طبیعی داشته باشند. در واقع ایمپلنت های دندان گزینه هایی با دوام و دراز مدت برای ترمیم و بهبود ظاهر لبخند افرادی هستند که یک یا چند دندان خود را از دست داده اند. ایمپلنت های دندان به دوام زیاد و مراقبت راحت شهرت دارند و اگر به درستی از آنها نگه داری شود، یک عمر دوام خواهند داشت.اما آیا محدودیت سن شما مانع صلاحیت شما برای دریافت آنها می شود؟

کاشت ایمپلنت های دندانی طی دو فرایند جراحی انجام می شود- اولین جراحی برای قرار دادن ایمپلنت، یک قطعه ی تیتانیومی کوچک، درون استخوان فک است، در دومین جراحی پست کوچکی به آن متصل می شود تا دندان مصنوعی روی آن قرار بگیرد.

آیا واقعاً سن عامل مهمی در کاشت ایمپلنت های دندانی است؟

سن مناسب برای کاشت ایمپلنت

سن مناسب برای کاشت ایمپلنت

 

ایمپلنت های دندانی پایه ای امن و بی خطر برای ترمیم های دندان فراهم می آورند، با این حال موفقیت درمان به جوش خوردن ایمپلنت های دندانی با استخوان فک بستگی دارد، فرایندی که تحت عنوان استئواینتگریشن شناخته شده است.

طی نخستین جلسه ی مشاوره، جراح دهان و دندان قادر خواهد بود استخوان فک و قابلیت دریافت ایمپلنت را ارزیابی کند. در این جلسه سلامت کلی فرد نیز مورد بررسی قرار می گیرد تا مشخص شود آیا ایمپلنت های دندانی بهترین گزینه برای بیمار هستند. برای تصمیم گیری در خصوص اینکه آیا فردی برای دریافت ایمپلنت های دندانی گزینه ی مناسبی هست یا خیر، یک دسته عوامل مورد بررسی قرار می گیرند. یکی از این عوامل سن بیمار است.

آیا ممکن است سن شما برای دریافت ایمپلنت ها زیاد باشد؟ پاسخ کوتاه این است: خیر، اما می تواند به شرایط فرد بستگی داشته باشد. متأسفانه همه ی بیماران برای این فرایند گزینه های ایده آلی نیستند.

سن مناسب برای کاشت ایمپلنت

سن مناسب برای کاشت ایمپلنت

 

هیچ محدودیتی در بالا بودن سن برای درمان کاشت ایمپلنت وجود ندارد. در واقع در بیماران مسن تر، مهم ترین عامل در موفقیت کاشت ایمپلنت سن نیست، بلکه کیفیت استخوان است. استخوان فک می تواند با بالا رفتن سن ضعیف شود و از تراکم آن کاسته شود، مخصوصاً اگر مدت زمانی طولانی بدون دندان بوده باشد. خبر خوب اینکه با انجام یک جراحی پیوند استخوان می تواند استحکام از دست رفته ی استخوان را به آن بازگرداند تا برای دریافت ایمپلنت آمادگی پیدا کند.

با این حال، کودکان گزینه ی مناسبی برای دریافت ایمپلنت های دندانی نیستند. برای کاشت موفق ایمپلنت، باید استخوان فک به اندازه ی کافی رشد کرده باشد. دهان کودک تا پس از سنین نوجوانی هنوز در حال رشد است. اگر پس از جراحی کاشت ایمپلنت استخوان فک همچنان رشد داشته باشد، یا بایت جابجا شود، می تواند نتایج درمان را با مشکل مواجه سازد.

سن مناسب برای کاشت ایمپلنت

سن مناسب برای کاشت ایمپلنت

 

فرایند رشد افراد با یکدیگر متفاوت است. نوجوانان در سنین بین 14 تا 17 سال برای کاشت ایمپلنت آمادگی خواهند داشت اما گاهی اوقات تا سن 18 سالگی باید برای این فرایند صبر کنند. البته هر فرد باید تحت معاینه قرار گیرد تا بررسی شود شرایط لازم را دارد یا خیر. با رادیوگرافی با اشعه ی ایکس از استخوان ها می توان مشخص نمود آیا این منطقه به اندازه ی کافی رشد داشته است تا برای جراحی کاشت ایمپلنت اقدام کرد.

علاوه بر این، بیمار باید از سلامت کامل برخوردار باشد تا قدرت تحمل فرایندهای جراحی لازم را داشته باشد. در صورت وجود بیماری لثه ی فعال، باید قبل از قرار گرفتن ایمپلنت دندانی شرایط لثه کنترل شود.

باید به خاطر داشته باشید که در کودکان با افتادن یک دندان شیری، دندان دائم جای آن را خواهد گرفت. با این حال فرایند کاشت ایمپلنت در نوجوانان در صورتی انجام می شود که به هر علتی، از قبیل ضربه، بیماری لثه، یا عدم وجود دندان به صورت ژنتیکی یا مادرزادی، دندان دائم از دست برود یا از ابتدا وجود نداشته باشد.