دندانپزشک شما برای تسریع روند بهبودی بعد از کشیدن دندان، فهرست طولانی از دستورالعمل ها را به شما خواهد داد، و یکی از این دستورالعمل ها این است که از استفاده از نی خودداری کنید. بنابراین، اگر شما به نوشیدنی نوشابه علاقه مند هستید، احتمالاً از خود می پرسید: بعد از کشیدن دندان چه زمانی می توانم از نی استفاده کنم؟

در حالی که تقریباً همه دندانپزشکان توصیه می کنند قبل از استفاده از نی، حداقل 24 ساعت صبر کنید، اکثر آنها حتی بیشتر از آن را نیز توصیه می کنند. در واقع، اکثر آنها توصیه می کنند چند روز صبر کنید.

برای یادگیری مطالب بیشتر در رابطه با پرهیز از استفاده از نی ها بعد از کشیدن دندان، به خواندن این مطلب ادامه دهید، از جمله:

• چرا بعد از کشیدن دندان باید از استفاده از نی اجتناب کرد؟
• دقیقاً چه زمانی دوباره می توان از نی برای نوشیدن استفاده کرد؟
• چقدر باید نگران خشکی حفره دندان بود؟

چرا بعد از کشیدن دندان نباید از نی استفاده کرد؟

بلافاصله بعد از کشیدن دندان، یک لخته خون تشکیل می شود. وقتی بعد از کشیدن دندان از نی استفاده می کنید، خطر سست و کنده شدن لخته خون از محل کشیدن دندان وجود دارد. علت این است که مکیدن با نی باعث ایجاد نیروی مکش می شود که می تواند باعث کنده شدن لخته خون شود. این می تواند دردناک باشد و منجر به بروز خشکی حفره دندان و عفونت شود.

لخته خون چیزی است که به بهبود زخم کمک می کند. خونریزی بعد از کشیدن دندان را متوقف می کند، حفره ای که قبل از کشیدن دندان، دندان درون آن قرار داشته است را می پوشاند و از استخوان و اعصابی که پس از کشیدن دندان در معرض محیط دهان قرار می گیرند محافظت می کند.

اگر فکر می کنید که لخته خون شما سست شده است، بهتر است با دندانپزشک خود تماس بگیرید. سپس آنها می توانند به شما توصیه کنند که آیا نیاز است برای ارزیابی به مطب مراجعه کنید یا خیر.

استفاده از نی بعد از کشیدن دندان

وقتی لخته خون تشکیل شد، آیا می توان از نی استفاده کرد؟

هنگامی که یک لخته خون روی محل دندان کشیده داخل دهان شما تشکیل شد، این نشانه خوبی است که شما بعد از کشیدن دندان خود در مسیر بهبودی قرار دارید، اما باید آن را دست نخورده نگه دارید. بهترین راه برای کسب اطمینان از آن، دنبال کردن دستورالعمل های دندانپزشک خود بعد از جراحی و مراقبت مناسب از محل است.

به این معنا که قبل از سپری شدن زمان توصیه شده توسط دندانپزشک، باید از چیزهایی مانند نوشیدن با نی اجتناب کنید- حتی اگر لخته خون قبلاً تشکیل شده باشد.

چند روز بعد از کشیدن دندان می توان از نی استفاده کرد؟

معمولاً توصیه می شود حداقل 24 ساعت صبر کنید، قبل از آنکه تصمیم بگیرید یک نوشیدنی را بدون نی بنوشید؛ با این حال، سلول های مسئول بهبود بعد از روز دوم یا سوم شروع به کار می کنند. در واقع، شما نمی خواهید کاری انجام دهید که باعث ایجاد عمل مکش شود، مانند تف کردن یا کشیدن سیگار. با اجتناب از حرکت مکش، می توانید از خشکی حفره دندان پیشگیری کنید و از بروز درد زیاد اجتناب کنید.

علاوه بر این، سن و سوابق پزشکی شما روی روند بهبودی تأثیر می گذارند، بنابراین دندانپزشک شما ممکن است دستورالعمل های متفاوتی داشته باشد.

استفاده از نی بعد از کشیدن دندان

چه زمانی می توان دیگر نگران خشکی حفره دندان نبود؟

خشکی حفره دندان شایع ترین عارضه ای است که بیماران بعد از کشیدن دندان تجربه می کنند: به این معنا که استخوان به دلیل عدم وجود لخته خون در معرض دید و محیط دهان قرار گرفته است و می تواند بسیار دردناک باشد. خبر خوب این است که اگر از فعالیت های خاصی اجتناب کنید، می توانید از خشکی حفره دندان جلوگیری کنید. اینها شامل سیگار کشیدن، شستشوی شدید، نوشیدن نوشیدنی های گرم و استفاده از نی است.

هنگامی که دهان شما به طور کامل بهبود یافت، می توانید دیگر نگران خشکی ترسناک حفره دندان نباشید.

نتیجه گیری

تا به اینجا متوجه شده اید که حداقل طی 24 ساعت نخست بعد از جراحی دندان نباید با نی چیزی بنوشید، اما حتی بهتر است چند روز صبر کنید.

بعد از جراحی دهان، دنبال کردن دستورالعمل هایی که دندانپزشک به شما می دهد بسیار مهم است تا بتوانید از بهبودی ایمن و سریع اطمینان حاصل کنید. دندانپزشک به شما دستور خواهد داد که از نوشیدن با نی و همچنین سایر فعالیت هایی که شامل حرکت مکنده هستند، مانند کشیدن سیگار یا شستشوی شدید، اجتناب کنید.

نخستین گام برای بهبودی مناسب، تشکیل لخته خون روی محل کشیدن دندان است. هر کاری که به مدت یک یا چند هفته آینده انجام می دهید، روی حفظ آن لخته متمرکز هستند، تا از جای خود جدا نشود. این مهم است، زیرا لخته از استخوان و اعصاب شما پس از جراحی دهان محافظت می کند.

اگر مطمئن نیستید که چه توصیه ای در مورد شما اعمال می شود، یا در صورت داشتن هر گونه پرسشی در مورد بهبودی بعد از کشیدن دندان خود، می توانید به صورت تلفنی از دندانپزشک خود کمک بخواهید. به این ترتیب دندانپزشک می تواند به شما کمک کند تا به پرسش های خود در مورد بهبود بعد از کشیدن دندان دست یابید، بخصوص اگر به کمک سریع نیاز داشته باشید.

بنابراین، به طور خلاصه:

• حداقل به مدت 24 ساعت برای استفاده از نی (ترجیحاً بیشتر) صبر کنید.
• از مایعات بسیار گرم یا سرد دوری کنید.
• سیگار نکشید یا دهان خود را به شدت آبکشی نکنید.
• در طول دوره بهبود، از نوشیدن الکل اجتناب کنید.
• اگر فکر می کنید لخته خون خود را از بین برده اید، با دندانپزشک خود تماس بگیرید.
• دستورالعمل های دندانپزشک خود برای بعد از کشیدن دندان را دنبال کنید.

و پس از آن، شما باید به سرعت در مسیر بهبودی قرار داشته باشید!

پری کرونیت (که اپرکولیت نیز نامیده می شود) شرایطی است که شامل التهاب و تورم بافت نرم اطراف دندانی می شود که بخشی از آن روییده است. رویش به فرآیند رشد دندان گفته می شود که در آن دندان با “بیرون آمدن” از درون بافت لثه قابل مشاهده می شود. پری کرونیت ممکن است دندانی که هنوز در نیامده است را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

بافت نرمی که دندانی که به طور کامل رویش نیافته است را پوشش می دهد، “اپرکولوم” گفته می شود. یکی از دلایلی که بافت نرم این ناحیه ممکن است به راحتی ملتهب شود این است که اغلب ذرات و بقایای غذا را جمع می کند و هنگام انجام روتین بهداشتی دهان و دندان ممکن است دسترسی به آن دشوار باشد. این ناحیه تاریک و مرطوب همانطور که ذرات غذا را به خود جمع می کند، محیط مناسبی را برای رشد باکتری ها فراهم می کند.

دندانی که اغلب تحت تأثیر پری کرونیت قرار می گیرد، یک سوم یا آخرین دست دندان های مولر فک پایین است که گاهی اوقات دندان عقل نامیده می شوند. در واقع، نادر است که پری کرونیت دندان های دیگری غیر از دندان های عقل فک پایین را درگیر کند. پری کرونیت اغلب افراد را که در اواخر دوره نوجوانی یا اوایل دوره بزرگسالی تحت تاثیر قرار می دهد، زیرا آن زمان است که معمولاً دندان های عقل فک پایین می رویند.

علائم و نشانه های پری کرونیت

علائم خفیف

علائم خفیف پری کرونیت ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• بافت لثه دردناک و متورم (نزدیک دندانی که تحت تأثیر قرار گرفته است)
• مشکل در گاز گرفتن (بدون برخورد به ناحیه متورم)
• ترشح چرک از ناحیه ملتهب
• طعم بد یا بوی نامطبوع داخل دهان

علائم شدید

علائم شدید پری کرونیت ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• مشکل در باز کردن دهان
• تورم صورت (در سمتی از صورت که دندان ملتهب قرار دارد)
• غدد لنفاوی متورم (که لنفادنیت lymphadenitis نامیده می شود)
• تب
• آنژین لودویگ Ludwig’s angina (عفونت باکتریایی نادر کف دهان که گاهی اوقات بعد از عفونت دندان رخ می دهد)
• اسپاسم فک (گاهی اوقات تحت عنوان فک قفل شده شناخته می شود).

علائم شدید ممکن است نشان دهنده گسترش تورم به گردن و گلو باشند، این می تواند تنفس طبیعی را تحت تأثیر قرار دهد و باید به عنوان یک اورژانس پزشکی در نظر گرفته شود که به طور بالقوه می تواند توانایی بلع یا تنفس را مختل کند و می تواند تهدید کننده زندگی باشد. افرادی که علائم شدید پری کرونیت دارند باید فوراً با دندانپزشک یا پزشکان دیگر تماس بگیرند.

علائم پری کرونیت بر اساس تعداد دفعات بروز و شدت آنها به سه دسته مختلف دسته بندی می شوند که عبارتند از:

• حاد- شامل امکان باز کردن محدود دهان و علائم شدیدتر.
• نیمه حاد- علائم با شدت کمتر، بدون ناراحتی در باز کردن دهان.
• مزمن- شامل درد درجه پایین بدون علائم شدید.

درمان پری کرونیت اغلب به سطح بیماری (حاد، نیمه حاد یا مزمن) که فرد تجربه می کند بستگی دارد.

علل و عوامل خطر پری کرونیت

افرادی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به پریکرونیت قرار دارند عبارتند از:

• افراد در گروه سنی اوایل بزرگسالی یا اواخر نوجوانی
• داشتن دندان عقلی که هنوز بیرون نیامده است
• داشتن اپرکولوم گسترش یافته (فلپ اطراف دندان ها، که رشد باکتری ها را تشویق می کند)
• تجربه ترومای حین جویدن (آسیب ناشی از دندان مقابل به بافتی که تحت تأثیر قرار گرفته است)
• افراد با بهداشت دهان و دندان ضعیف
• سیگار کشیدن (بدون توجه به تعداد سیگارهایی که در طول روز کشیده می شوند)
• داشتن شرایطی که سیستم ایمنی را تحت فشار قرار می دهند (مانند بهبودی ویروسی، خستگی شدید یا استرس عاطفی)
• باردار بودن

مطالعه

یک مطالعه در سال 2019، که در یونان انجام شد، با هدف تعیین عوامل مؤثر بر شیوع پری کرونیت (از جمله عوامل خطر و اجتماعی، جمعیت شناسی و موارد دیگر) انجام شد.

این مطالعه چندین عامل مرتبط با شیوع پری کرونیت را کشف کرد، از جمله:

• شیوع پری کرونیت 92/4 درصد از شرکت کنندگان 20 تا 25 ساله در مطالعه بود.
• مشخص شد که بهداشت دهان و دندان یک عامل بسیار چشمگیر در شیوع این بیماری است.
• مشخص شد که افراد سیگاری بیشتر مستعد ابتلا به پری کرونیت هستند (اما دفعات سیگار کشیدن تاثیری نداشت).
• نوع مزمن پری کرونیت شایع ترین شکل بیماری بود.

نویسندگان این مطالعه نتیجه گرفتند: “به نظر می رسد استفاده از دهانشویه همراه با دفعات کافی مسواک زدن با کاهش آماری معنی دار بیماری [پری کرونیت] مرتبط است.”

پری کرونیت

تشخیص پری کرونیت

تشخیص پری کرونیت معمولاً توسط دندانپزشک و با انجام معاینه دهان انجام می شود و گاهی اوقات شامل گرفتن تصاویر تشخیصی رادیوگرافی با اشعه ایکس (برای ارزیابی دندان های عقلی که نروییده اند) است.

درمان های پری کرونیت

درمان خانگی

گرچه چندین روش درمانی خانگی وجود دارد که دندانپزشک ممکن است آنها را توصیه کند، درمان خانگی نباید جایگزین مداخلات تخصصی پزشکی شود. دندانپزشک ممکن است روش های درمانی خانگی را تجویز کند، مانند:

• شستشو با آب نمک گرم (مخصوصاً بعد از صرف غذا برای از بین بردن مواد غذایی و باقی مانده ها)
• سیستم های شستشوی دهانی (با استفاده از تجهیزات تجاری)
• بهداشت دهان و دندان دقیق و منظم (از جمله مسواک زدن و نخ دندان کشیدن)
• مسکن های درد (مانند ایبوپروفن [ادویل] یا استامینوفن [تیلنول] یا دیگر مسکن های بدون نسخه که توسط دندانپزشک تجویز می شوند).

توجه: از استفاده از کمپرس گرم خودداری کنید (زیرا ممکن است تورم را افزایش دهد) بخصوص برای افرادی که علائم شدید پری کرونیت مانند تب یا تورم گردن یا صورت دارند.

درمان پزشکی

درمان پری کرونیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تمیز کردن دندان ها / شستشوی ذرات غذا و سایر مواد باقی مانده از اطراف آن منطقه
• تجویز آنتی بیوتیک (که به صورت خوراکی مصرف می شوند)
• یک دهانشویه ضد باکتری
• تسکین درد (دندانپزشک ممکن است مسکن های بدون نسخه یا مسکن هایی که ممکن است دندانپزشک تجویز کند را توصیه کند)

هنگامی که عفونت برطرف شد، درمان بعدی به شدت و دسته علائم پری کرونیت (شامل دسته های حاد، نیمه حاد یا مزمن) بستگی دارد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مشاهده دندان برای اطمینان از عدم بازگشت عفونت و رویش طبیعی دندان
• ارجاع به جراح فک و صورت جهت بررسی نیاز به جراحی دهان
• کشیدن دندان عقل عفونی (اگر دندانپزشک/ جراح دهان تشخیص دهد که ممکن است به طور طبیعی نروید)
• کشیدن دندان های عقل پایین و بالا در سمت آسیب دیده (برای جلوگیری از فرو رفتن دندان بالا به لثه ملتهب فک پایین و ایجاد عفونت بعدی).
• انجام فرایندی به نام اپرکولومoperculum (جراحی جزئی دهان برای برداشتن فلپ پوست روی دندان آسیب دیده)

گاهی اوقات فلپ پس از برداشتن دوباره رشد می کند و فرایند operculum باید دوباره انجام شود.

پری کرونیت

مراقبت های بعدی

اگر دندان عقل کشیده شده باشد، معمولاً منجر به بهبودی کامل می شود، و علائم پری کرونیت ممکن است در عرض یک تا دو هفته پس از جراحی فروکش کنند. درمان های بعدی ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• مراجعات بعدی به دندانپزشک یا جراح دهان برای نظارت روی میزان بهبودی و سطح درد دندان، در صورت وجود.
• رعایت دقیق دستورالعمل های مراقبت های بعدی، در صورت کشیدن دندان عقل (مانند پرهیز از سیگار کشیدن، خوردن غذاهای نرم و غیره)
• درمان های خانگی (مانند دهانشویه های آنتی بیوتیک، داروهای مسکن بدون نسخه و غیره)
• رعایت دقیق بهداشت دهان و دندان (از جمله مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم)
• ترک سیگار (برای افرادی که سیگار می کشند)

جلوگیری

مراقبت های پیشگیرانه و مراجعات منظم دندانپزشکی ممکن است خطر ابتلا به پری کرونیت را کاهش دهند زیرا دندانپزشک می تواند دندان های عقل شما را به دقت زیر نظر داشته باشد، و زمانی که به نظر نمی رسد دندان مولر سوم به طور طبیعی می روید، قبل از اینکه عفونت رخ دهد مداخله کند.

پاکسازی منظم دندان ها همچنین ممکن است به پیشگیری از پری کرونیت کمک کند زیرا به تمیز و عاری نگه داشتن دندان ها از مواد غذایی و مواد زائد کمک می کند. پیشگیری از پری کرونیت ممکن است با اقدامات منظم بهداشتی دهان و دندان شامل مسواک زدن، نخ دندان کشیدن و استفاده از دهانشویه های آنتی بیوتیک امکان پذیر باشد؛ اما با وجود چنین مداخلاتی، برخی از افراد همچنان به این بیماری مبتلا می شوند.

ممکن است بهداشت دهان و دندان شما فقط به کمی کار کردن نیاز داشته باشد، اما در موارد نادر، ممکن است نشانه یک مشکل جدی تر وجود داشته باشد.

هر خوراکی خواه شیرین، ترش، تند، شور یا تلخ باشد، جوانه های چشایی شما به شما این اجازه را می دهند تا متوجه تفاوت میلیون ها مزه متفاوتی شوید که هنگام ترکیب دستورهای غذایی مختلف بوجود می آورید و از آنها لذت ببرید.

تخمین زده می شود که افراد بزرگسالان بین 2000 تا 8000 جوانه چشایی داشته باشند، که هر کدام از آنها حاوی گیرنده های خیلی ریزی هستند. هنگامی که شما چیزی می خورید یا می نوشید (یا اگر اوقات خوبی داشته باشید ممکن است همزمان چند چیز بخورید)، این گیرنده ها پیغام هایی را به مغز شما منتقل می کنند، جایی که چشایی ها درک می شوند.

هر چند وقت، جوانه های چشایی شما می توانند متورم شوند، که ظاهراً هیچ علت خاصی ندارد. معمولاً این اتفاق به این دلیل رخ می دهد که چیزی اتفاق می افتد که به آنها آسیب می رساند- برای مثال، شما مقدار زیادی از یک قهوه خیلی داغ سر می کشید و یا زبان خود را گاز می گیرید- و سیستم ایمنی بدن شما به سختی کار می کند تا آنها را ترمیم کند.

تورم جوانه های چشایی نسبتاً شایع است زیرا شرایط مختلفی وجود دارند که می توانند باعث بروز آن شوند. آنها اغلب به شکل برجستگی های تحریک پذیر قرمز یا سفید رنگ ظاهر می شوند که معمولاً در مرکز پشت زبان ظاهر می شوند، و ممکن است هنگام خوردن نیز باعث بروز احساس سوزش نیز شوند.

خوشبختانه، معمولاً جوانه های چشایی بدون هیچ گونه مداخله ای به سرعت بهبود می یابند، و ظرف چند روز تا دو هفته برطرف می شوند. اما اگر آنها برای مدت زمانی طولانی تر از این زمان متورم باقی بمانند، یا با خونریزی و زائده ای همراه باشند، باید به فکر مراجعه به پزشک یا دندانپزشک خود باشید.

تورم پاپیلا یا جوانه چشایی

علل تورم جوانه های چشایی

اما یک زبان متورم ممکن است سعی داشته باشد چه چیزی به شما بگوید؟ در اینجا به بیان احتمالی ترین علل تورم جوانه های چشایی بر اساس گفته پزشکان می پردازیم.

بهداشت دهان و دندان شما نیاز به رسیدگی دارد.

هنگامی که مسواک زدن و نخ دندان کشیدن روتین شما به اندازه کافی نباشند، باکتری ها و ویروس ها می توانند داخل دهان شما کمی راحت باشند، که منجر به رشد بیش از حد و بروز عفونت می شود.

برای بازگرداندن جوانه های چشایی خود به حالت قبل، کارشناسان مسواک زدن سطح زبان حین پاکسازی روزانه دندان ها و نخ دندان کشیدن را توصیه می کنند. (این بویژه زمانی مهم است که شما خشکی دهان دارید یا سیگاری هستید.) برای افزودن یک لایه حفاظت، روتین روزمره خود را با دهانشویه همراه سازید.

تورم پاپیلا یا جوانه چشایی

دهان شما خشک است.

خشکی دهان فقط یک نشانه کم آبی بدن یا یک اثر جانبی داروهای خاص نیست (در اینجا منظور داروهای فشار خونی است که مصرف می کنید)- علل دیگر عبارتند از عدم تولید بزاق به اندازه کافی توسط غدد بزاقی و تنفس دهانی مزمن (مانند زمانی که با گرفتگی بینی مواجه می شوید).

جوانه های چشایی به یک محیط مرطوب نیاز دارند تا عملکرد خود را به درستی انجام دهند، بنابراین دهان خشک می تواند باعث حریک و متورم آنها شود.

نوشیدن آب به اندازه کافی در این وضعیت بوضوح از اهمیت ویژه ای برخوردار است، اما اگر داروها یا غدد بزاقی مقصر باشند، اسپری های دهانی بزاق مصنوعی در دسترس هستند. برای گرفتگی بینی نیز با استفاده از آبنبات های منجمد و بخور با افزودن روغن اکالیپتوس به آب می توانید استنشاق از راه بینی را بهبود دهید.

 اسید معده شما دوست دارد سفر کند.

رفلاکس اسید ناشی از بازگشت اسید معده به داخل مری است. گاهی اوقات این اسید می تواند راه خود را به داخل دهان باز کند، که می تواند باعث سوختگی روی زبان و تورم جوانه های چشایی شود. اجتناب از غذاهایی که می توانند رفلاکس را تشدید کنند، نخستین گام برای درمان این عارضه است (غذاهای تند و چرب، قهوه، شکلات، نوشابه). داروهای ضد رفلاکس نیز در دسترس هستند، مانند امپرازول و لانسپرازول. ایجاد تغییرات در رژیم غذایی نیز می توانند تفاوت های زیادی ایجاد کنند.

ممکن است عفونتی بوجود آمده باشد.

گرچه نادر است، اما تورم جوانه های چشایی ناشی از عفونت ویروسی یا باکتریایی نیز می تواند رخ دهد. تب مخملک، عفونتی که می تواند در افراد مبتلا به گلو درد استرپتوکوکی اتفاق بیفتد، شایع ترین عامل است. همراه با تورم لوزه ها، تب، و بثورات پوستی، زبان پوشش داده می شود و پوست پوست می شود. پس از آن، قرمز روشن می شود و جوانه های چشایی متورم می شوند، و به زبان ظاهری شبیه به توت فرنگی می دهد.

عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی و آنفولانزا، معمولاً به صورت خود به خود از بین می روند. اگر علائم شما بیشتر از 10 روز وجود داشته باشند، از پزشک خود بخواهید یک تست استرپتوکوک سریع برای شما تجویز کند تا ببینید آیا عفونت شما باکتریایی است یا نیاز به آنتی بیوتیک دارد.

یک خوراکی یا نوشیدنی خیلی داغ (یا خیلی سرد) باعث تحریک شده است.

دماهای خیلی شدید نیز می توانند به جوانه های چشایی آسیب برسانند و باعث تورم آنها شود- خوشبختانه، آنها معمولاً ظرف مدت چند روز پس از آغاز درمان بهبود پیدا می کنند. توضیه می شود از شستشوی دهان با دهانشویه های الکلی اجتناب شود، زیرا می توانند باعث سوزش و التهاب بیشتر آنها شوند. علاوه بر این، نوشیدن مقادیر زیاد آب برای پیشگیری از تکثیر باکتری ها توصیه می شود.

همیشه خوراکی های تند یا اسیدی می خورید.

غذاهای تند و اسیدی علاوه بر ایجاد بسیار شدیدتر رفلاکس اسید، تحریک شیمیایی ناشی از این نوع غذاها ممکن است منجر به التهاب و تورم جوانه های چشایی شود. این تحریک تقریباً به سرعت برطرف خواهد شد، تا زمانی که این نوع غذاها از منوی غذای شما حذف شوند. در این بازه زمانی، نوشیدن شیر می تواند به التیام بخشیدن این علائم کمک کند.

ممکن است پاپیلای زبانی گذرا (TLP) داشته باشید.

TLP که یک وضعیت نه چندان (و کاملاً بی ضرر) است، باعث التهاب و تورم جوانه های چشایی می شود که به شکل برجستگی های کوچک قرمز یا سفید رنگ روی سطح زبان ظاهر می شوند. علت دقیق این عارضه شناخته شده نیست، اما ممکن است با استرس، هورمون ها یا غذاهای خاصی مرتبط باشد. معمولاً TLP ظرف مدت چند روز به طور خود به خود برطرف می شود.

تورم پاپیلا یا جوانه چشایی

هر چند بعید است، اما ممکن است سرطان دهان داشته باشید.

اگر چه بسیار نادر است، اما گاهی اوقات سرطان دهان و دندان می تواند به شکل جوانه های چشایی متورم ظاهر شود. این ناشی از یاخته های فلسی (یاخته های دارای پوشش پهن فلسی شکل) است که به شکل برجستگی های بزرگی ظاهر می شود که به راحتی خونریزی می کنند، معمولاً در طرفین زبان بوجود می آیند، و در افراد سیگاری و افرادی که الکل زیاد می نوشند شایع تر است. اگر متوجه زخم یا توده ای روی زبان خود شدید که ظرف دو هفته بهبود نمی یابد، با پزشک خود مشورت کنید.