ایمپلنت های دندانی واقعاً شگفت انگیز هستند. آنها ظاهر و احساسی دقیقاً شبیه دندان های طبیعی شما دارند، و بر خلاف دندان های مصنوعی خجالت آور نیستند. علاوه بر این، آنها درست مانند دندان های طبیعی شما به مراقبت بسیار اندکی نیاز دارند. البته راه های آسان برای مراقبت از دندان ها و ایمپلنت های دندانی، مسواک زدن، نخ دندان کشیدن و داشتن یک سبک زندگی سالم است. اما آیا می دانسته اید که موفقیت کاشت ایمپلنت های دندانی به شدت به سطح کلسیم، ویتامین K2 و ویتامین D و برخی دیگر از ریز مغذی های موجود در بدن شما بستگی دارد؟ در این مقاله به بیان دلایل اهمیت این موارد خواهیم پرداخت.

فرایند اسئواینتگریشن و نقش تغذیه

اسئواینتگریشنن به عنوان فرآیندی تعریف می شود که طی آن ایمپلنت تثبیت می شود و در طول بارگذاری عملکردی، به حفظ آن داخل استخوان کمک می کند. اسئواینتگریشن در ترمیم ایمپلنت های دندانی نقش دارد، بنابراین منجر به یک واحد عملکردی می شود که ممکن است یک یا چند دندان از دست رفته را بازسازی کند و از پروتز دندان حمایت کند.

علاوه بر عوامل کلیدی که روی اسئواینتگریشن تأثیر می گذارند، مانند تکنیک جراحی، کیفیت و کمیت استخوان، التهاب یا عفونت بعد از عمل، عادت سیگار کشیدن، و مواد و سطح ایمپلنت، عوامل دیگر نیز باید در نظر گرفته شوند، از جمله وضعیت ایمنی و تغذیه بیمار. در کنار تشویق افراد به داشتن یک رژیم غذایی سالم برای دستیابی به وضعیت سلامت عمومی مطلوب، اخیراً توجه فزاینده ای به تشویق به مصرف ریزمغذی هایی معطوف شده است که می توانند برای سلامتی و مقاومت در برابر بیماری ها مفید باشند.

نشان داده شده است که چندین ریز مغذی مؤثر بر متابولیسم استخوان، روی سیستم اسکلتی نیز تأثیر می گذارند. به طور خاص، کلسیم، فلوراید، منیزیم، پتاسیم، ویتامین B6، ویتامین D، و روی تأثیر مثبتی روی سلامت استخوان دارند و خطر شکستگی را کاهش می دهند. علاوه بر این، رژیم های غذایی غنی از چربی، کربوهیدرات و کلسترول و کاهش دریافت کلسیم تأثیرات مضری بر استخوان فک و استخوان آلوئولار نشان می دهند. بنابراین، یک رژیم غذایی خاص و ریزمغذی ها ممکن است نقش کلیدی در مراحل مختلف جوش خوردن استخوانی ایمپلنت دندان داشته باشند.

شواهد اخیر نشان می دهند که برخی از رژیم های غذایی به طور مستقیم روی پارامترهای استخوان آلوئولار در مدل های تجربی پریودنتیت، حرکت ارتودنتیک دندان ها، و ترمیم استخوان پس از کشیدن دندان تأثیر می گذارند. به طور خاص، نشان داده شده است که رژیم غذایی می تواند روی بهبود آلوئولار بعد از کشیدن دندان تأثیر بگذارد و روی ساختار و کیفیت استخوان آلوئولار تأثیر بگذارد.

مکانیسم های ترمیم بافت استخوان و متابولیسم استخوان به شدت تحت تأثیر جنبه های تغذیه ای قرار دارند و برای دستیابی به ترمیم مناسب استخوان و بهینه سازی فرآیندهای جوش خوردن استخوانی بسیار مهم هستند.

چرا کلسیم مهم است؟

کلسیم عامل بزرگی برای داشتن دندان های محکم و سالم است! در اکثر موارد ایمپلنت های دندانی، بیمار برای حمایت از ایمپلنت دندانی از زیر، به یک پیوند استخوان نیاز دارد. به این معنا که استخوان پیوند شده باید محکم باشد تا ایمپلنت در جای خود باقی بماند و همان دندانی باشد که شما می خواهید! علاوه بر همه اینها، کلسیم به ترمیم مینای دندان های شما کمک می کند که در معرض حمله مداوم پلاک های دندانی قرار دارد. بدون کلسیم، دندان ها و بقیه استخوان های شما در مشکل بزرگی هستند.

ویتامین و موفقیت کاشت ایمپلنت

ویتامین و موفقیت کاشت ایمپلنت

ویتامین K2 مهم است، اما یافتن آن دشوار است!

اما پاسخ به ایمپلنت های موفق دندانی فقط کلسیم نیست. مطالعات موردی زنان پس ازدوران یائسگی ثابت کرده اند که کلسیم به تنهایی پاسخی برای داشتن استخوان های محکم و حتی ایمپلنت های دندانی محکم تر نیست. ببینید، استخوان یک ماتریکس اسفنجی تشکیل شده از بافت های دارای یک پوسته بیرونی سخت برای محافظت از خود، و یک ماده زنده است. استئوبلاست ها برای محافظت از استخوان های شما در برابر شکستگی و ترک خوردگی، کلسیم را از جریان خون حمل می کنند و به سراسر استخوان پیوند می خورند و بافت ها را مستحکم و در کنار یکدیگر نگه می دارند. با این حال، این فرآیند بدون کمک ویتامین K2 “که کمتر شناخته شده است” کار نخواهد کرد. ویتامین K2 ضروری است زیرا این همان ویتامین است که فرآیند انتقال کلسیم از جریان خون به استخوان ها، بویژه دندان های شما را آغاز می کند.

نکته ای که در مورد ویتامین K2 وجود دارد این است که بسیاری از ما به شدت کمبود آن را داریم. آنچه زمانی معمولاً مصرف می شد، اکنون در رژیم های غذایی امروزی نادر است. علت این است که در هیچ غذای ناسالمی وجود ندارد و به ندرت در غذاهای موجود در قفسه های فروشگاه یافت می شود. کمبود ویتامین K2 در رژیم غذایی ما به اندازه ای است که باعث تجمع کلسیم در جریان خون می شود، جریان خون در رگ ها را مسدود می کند و شما را در معرض خطر بیماری قلبی قرار می دهد. خوشبختانه، چند منبع عالی وجود دارند که سرشار از ویتامین K2 هستند، فقط باید آنها را در رژیم غذایی خود بگنجانید. این شامل محصولات گوشت گاو تغذیه شده با علف طبیعی، جگر، تخم مرغ آزاد و پنیر گودا هستند.

بهترین منابع کلسیم متناسب با نیاز شما

گنجاندن ویتامین K2 در رژیم غذایی می تواند مشکل باشد، اما کلسیم قطعاً اینطور نیست. ساده ترین راه برای افزایش دریافت کلسیم روزانه، مصرف محصولات لبنی است- شیر بدون چربی، پنیر سوئیسی یا موزارلا و ماست کم چرب. حتی اگر عدم تحمل لاکتوز دارید، دوغ، پنیر و ماست منابع قابل تحمل کلسیم هستند. علاوه بر این، سبزیجات دارای برگ سبز رنگ مانند اسفناج سرشار از کلسیم هستند، اما کلسیم به شدت محدود است و مقدار کمی از آن هرگز به استخوان های شما متصل می شود.

برای افرادی که قادر نیستند به مواد غذایی بالا به رژیم غذایی حاوی کلسیم کافی دست یابند، مکمل های کلسیم در دسترس هستند. هشدار، برخی از مکمل های طبیعی موجود در بازار حاوی مقادیر قابل توجهی سرب، سایر فلزات سنگین و حتی آرسنیک هستند که همگی برای بدن شما سمی هستند. بهتر است با مشورت با پزشک خود مناسب ترین مکمل را برای نیازهای خود پیدا کنید.

تأثیر ویتامین C روی موفقیت کاشت ایمپلنت ها

کمبود ویتامین C ممکن است در بهبود بافت و ثبات اطراف ایمپلنت های دندانی نقش داشته باشد. این ریز مغذی نقش مهمی در بیوسنتز کلاژن ایفا می کند که جزء مهم بافت همبند لثه، مخاط اطراف ایمپلنت و استخوان آلوئولار است. محققان دریافتند مکمل ویتامین C باعث بهبود زخم بعد از عمل جراحی کاشت ایمپلنت دندانی می شود. علاوه بر این، می توان انتظار اثرات محافظتی این ریز مغذی بر سلامت استخوان را داشت، زیرا ویتامین C می تواند اثرات استرس اکسیداتیو در گسترش تحلیل استخوان و در نتیجه کاهش استحکام استخوان را متوقف کند، گرچه این فرضیه هنوز تأیید نشده است. با این حال، نقش مکمل ویتامین C در جمعیت عمومی و همچنین در بیمارانی که ایمپلنت های دندانی دریافت می کنند، ممکن است به طور قابل توجهی تحت تأثیر سبک زندگی، از جمله عادات سیگار کشیدن و رژیم غذایی باشد، دو عاملی که زمان بهبود زخم را تحت تأثیر قرار می دهند. علاوه بر این، غلظت اسید آسکوربیک پلاسما در عمل بالینی گزارش نشده است.

ویتامین و موفقیت کاشت ایمپلنت

ویتامین و موفقیت کاشت ایمپلنت

ویتامین D را فراموش نکنید.

آخرین، اما ساده ترین چیزی که برای داشتن دندان های محکم و سالم به آن نیاز دارید، ویتامین D است. ما می گوییم ساده ترین، زیرا بدن شما به طور طبیعی مقدار مورد نیاز آن را فقط با قرار گرفتن در معرض نور خورشید به مدت ۱۵ دقیقه در روز، سه مرتبه در هفته، تولید می کند. با این حال، ویتامین D به راحتی در غذاهایی مانند غلات غنی شده، آب پرتقال، میگو، ماهی قزل آلا و ماهی تن یافت می شود.

ویتامین D مهم است زیرا به بدن شما کمک می کند تا کلسیم را از غذاهایی که می خورید جذب کند تا بتواند وارد جریان خون شود، جایی که ویتامین K2 کنترل می شود و به حرکت آن به سمت استخوان ها، از جمله دندان ها کمک می کند. اما به همین جا ختم نمی شود! ویتامین D همچنین برای کاهش خطر بیماری پریودنتال که التهاب لثه است و به خودی خود می تواند باعث شکست ایمپلنت دندانی شود، مهم است. این ویتامین ویژه همچنین به شما کمک می کند تا پس از جراحی ایمپلنت های دندان سریع تر بهبود پیدا کنید.

نشان داده شده است در افراد دارای کمبود ویتامین D، حداقل مزایای جراحی پریودنتال همراه با اختلال در بهبودی پس از جراحی به دست می آیند. ویتامین D می‌تواند اثرات دیگری روی جوش خوردن استخوان و ایمپلنت دندانی داشته باشد که بیشتر به بهبود بافت نرم و مهر و موم حاشیه ای اطراف ایمپلنت ها مربوط می‌ شود، همراه با اثری بر مقاومت در برابر عفونت های باکتریایی در ناحیه شیار اطراف ایمپلنت دندانی.

خلاصه اثرات ریز مغذی های منتخب روی سلامت استخوان ها و دندان ها

کلسیم: 99 درصد کلسیم بدن به شکل هیدروکسی آپاتیت است که ماده معدنی موجود در استخوان و دندان است. رابطه بین کلسیم و حفظ استخوان و دندان طبیعی با یک نتیجه مطلوب مورد ارزیابی قرار گرفته است.

فلوراید: رشد استئوبلاست و تشکیل استخوان را تحریک می کند، تراکم معدنی استخوان (BMD) را افزایش می دهد و از معدنی شدن دندان حمایت می کند.

منیزیم: ضروری برای تبدیل ویتامین D به شکل فعال آن و برای جذب و متابولیسم کلسیم و حفظ استخوان و دندان طبیعی.

پتاسیم: سیترات پتاسیم به حفظ تعادل اسید و باز کمک می کند و از سلامت استخوان حمایت می کند و با تحلیل استخوان مقابله می کند. با این حال، رابطه علت و معلولی بین دریافت رژیم غذایی نمک های پتاسیم اسید سیتریک و حفظ استخوان طبیعی ایجاد نشده است.

رسوراترول: ماده فعال موجود در مواد غذایی مانند انگور قرمز، بادام زمینی و انواع توت ها با اثرات ضد التهابی و آنتی اکسیدانی. علاوه بر این، یک اثر باز دارندگی بر تمایز استئوکلاست ها ایجاد می کند و به طور بالقوه باعث تشکیل استخوان می شود.

ویتامین C: (اسید اسکوربیک) استئوبلاستوژنز را تقویت می کند و مانع استئوکلاستوژنز می شود. ویتامین C به عملکرد طبیعی استخوان ها و دندان ها کمک می کند.

ویتامین D: متابولیسم کلسیم و فسفات را تعدیل می کند. رشد، معدنی شدن استخوان اسکلت و دندان ها و حفظ استخوان و دندان های طبیعی را افزایش می دهد.

ویتامین K2: تمایز استئوبلاست‌ها را تحریک می کند، از این سلول ها در برابر آپوپتوز محافظت می کند و استخوان طبیعی را حفظ می کند.

روی: تکثیر، تمایز و معدنی شدن استئوبلاست ها را تحریک می کند، که ممکن است تشکیل استخوان را تسهیل کند و استخوان طبیعی را حفظ کند.

ویتامین A: اثر پروتئین های مورفوژنتیک استخوان را بر تمایز استخوانی افزایش می دهد. رابطه علت و معلولی بین دریافت رژیم غذایی ویتامین A و حفظ استخوان و دندان طبیعی وجود ندارد.

ویتامین های B: کمبود اسید فولیک و ویتامین های B6 و B12 می تواند منجر به افزایش هموسیستئین سرم شود که منجر به اختلال عملکرد اندوتلیال (کاهش جریان خون استخوانی) و افزایش فعالیت استئوکلاست ها (تجذب استخوان) می شود. علاوه بر این، هیپرهموسیستئینمی با پیوند متقابل کلاژن (ماتریکس استخوانی تغییر یافته) تداخل می کند. با این حال، رابطه علت و معلولی بین دریافت رژیم غذایی ویتامین های B و حفظ استخوان و دندان های طبیعی وجود ندارد.

ویتامین و موفقیت کاشت ایمپلنت

ویتامین و موفقیت کاشت ایمپلنت

موفقیت بیشتری را در ایمپلنت های فوری بیابید.

موفقیت در کاشت ایمپلنت های دندانی یک چیز است، اما اینکه اگر قبلاً ایمپلنت دندانی نداشته اید، یک چیز دیگر است! اگر دندانی را از دست داده اید، هیچ راه حلی بهتر از ایمپلنت های دندانی وجود ندارد که به شما کمک کند اعتماد به نفس خود را دوباره بدست بیاورید.

دندانپزشکان از ابتدا تا انتها به تمام پرسش های شما در مورد ایمپلنت های دندانی، مزایای آنها و نحوه مراقبت از آنها برای یک عمر موفقیت کاشت آنها پاسخ خواهند داد.

نتیجه گیری

کمبود برخی از ریز مغذی ها باعث افزایش استرس اکسیداتیو و بروز التهاب می شوند و روی ساختار کلاژن و معدنی شدن استخوان ها تأثیر می گذارند. به این دلایل، مطلوب است که مطالعات بیشتر، فرضیه تأثیر ریز مغذی ها و مواد مغذی روی یکپارچگی استخوانی ایمپلنت های دندانی و موفقیت طولانی مدت، و همچنین فرصت یکپارچه سازی رژیم غذایی برای بهبود زخم اطراف ایمپلنت، ترمیم استخوان، و تأثیرات دیگر را نیز بررسی کنند.

یافته های محققان از نقش کمکی ویتامین D در بیماران مبتلا به کمبود ویتامین D و همچنین مکمل ویتامین C، در تسهیل موفقیت جراحی ایمپلنت های دندانی حمایت می کنند.

مواد مغذی عمده ای که در سلامت اسکلتی نقش دارند شامل کلسیم، فسفر، ویتامین D، منیزیم و پتاسیم هستند، اما سایر ریزمغذی ها و عناصر کمیاب مانند بور، سلنیوم، آهن، روی و مس نیز بر متابولیسم استخوان تاثیر می گذارند. اطلاعات در مورد تأثیر چنین عناصر “جزئی” حاصل از مطالعات در مورد کاهش مواد مغذی و مطالعات در مورد ادغام استخوانی هنوز وجود ندارد.

ضد آفتاب؟ زده شد. نجات غریق در محوطه؟ تأیید شد. پروتکل های ایمنی شنا وجود دارند؟ تأیید شد. حفاظت از سلامت دندان؟ آری، اگر در این فصل آفتابی قصد دارید زمان زیادی را در آب های کلردار بگذرانید، به آن نیز نیاز خواهید داشت.

برای بسیاری از افراد، تابستان به معنای گذراندن ساعت های بی پایان برای استراحت کردن، ورزش کردن، و به سادگی تفریح ​​و خوش گذراندن داخل استخر است- مطمئناً با رعایت اقدامات بهداشتی و ایمنی لازم. اما آیا می دانستید که اقدامات ایمنی شنا باید شامل مراقبت از دندان های شما نیز باشند؟

آیا شنا کردن می تواند به دندان های شما آسیب وارد کند؟

شنا می تواند خطراتی را برای سلامت دندان های شما ایجاد کند، خواه شما یک شناگر مشتاق باشید، خواه یک ورزشکار متعهد یا یک شناگر تفریحی. از قرار گرفتن در معرض آب استخر با مواد معدنی و شیمیایی نامناسب گرفته تا آسیب های احتمالی دهان حین انجام ورزش های آبی، در اینجا چند نکته وجود دارند که وقتی نوبت به شنا و دندان ها به میان می آید باید آنها را به خاطر داشته باشید.

فقط در استخرهایی شنا کنید که به درستی از آنها نگهداری می شود.

چندین مطالعه نشان داده اند که قرار گرفتن در معرض آبی که بیش از حد حاوی کلر است چگونه می تواند به دندان های شما آسیب وارد کند. کلر بیش از حد و ترکیب نامناسب ضد عفونی کننده های شیمیایی می تواند باعث شود آب استخر بسیار اسیدی شود. آب های اسیدی هنگامی که مکرراً با دندان های شما تماس دارند، مینای دندان های شما را از بین می برند، باعث ضعیف شدن ساختار دندان و تغییر رنگ آنها می شوند.

برخی از مشکلات دندانی که می تواند در اثر شنا کردن مکرر در استخرهای کلردار ایجاد یا تشدید شوند، عبارتند از:

  • لکه های دندانی
  • درد دندان
  • تشکیل جرم و رسوب
  • خوردگی دندان ها
  • حساسیت دندان ها

این تاثیرات منفی بیشتر در شناگران اهل مسابقه مشاهده می شوند که لازم است در طول هفته چندین ساعت را داخل آب بمانند. اما شناگران تفریحی فعال نیز باید توجه داشته باشند زیرا فقط 27 روز قرار گرفتن در معرض کلر و مواد دیگر طول می کشد تا اثرات خود را نشان دهند. علاوه بر این، هنگامی که فرسایش به مواد معدنی سالم مینای دندان های شما برسد، آسیب می تواند برگشت ناپذیر شود.

برای اجتناب از آسیب به دندان های خود، فقط در استخرهایی شنا کنید که استانداردهای مناسب تصفیه آب را رعایت می کنند که تعادل pH و سطح کلر مناسب در آب را تضمین می کنند. از استخرهای حاوی کلر بیش از حد اجتناب کنید (فرسایش سطوح اطراف استخر یکی از نشانه های بارز اسیدیته بودن بیش از حد آب است). اگر در خانه استخر شخصی دارید، از یک متخصص در زمینه نگهداری، کاربرد و نظارت صحیح روی ضدعفونی کننده های شیمیایی کمک بگیرید.

تأثیر شنا کردن روی دندان

تأثیر شنا کردن روی دندان

از ابزارهای دندانی خود محافظت کنید.

نگهدارنده ها (ریتینرها) و سایر ابزارهای دندانپزشکی ممکن است در حین شنا کردن و انجام فعالیت های آبی شل شوند. علاوه بر این، برخی از ابزارهای دندانپزشکی از پلاستیک و مواد دیگری تشکیل شده اند که هنگام قرار کرفتن در معرض آب ترکیب شده با مواد شیمیایی می توانند آسیب ببینند. اگر اینطور است، گزینه ایمن این است که قبل از تماس با آب آنها را از دهان خارج کنید و آنها را درون یک ظرف تمیز نگهداری کنید.

در همین حال، برای ماندن دست دندان های کامل و پروتزهای پارسیل در جای خود، در صورتی که به خوبی تهیه و نصب شده باشند، حتی اگر آنها را در حین شنا می پوشید، می توانید به آنها تکیه کنید. برای محافظت مضاعف و اطمینان، قبل از شنا می توانید چسب دندان اضافه کنید.

هشیار باشید و در برابر حوادث احتیاط کنید.

در کنار استخر به آرامی راه بروید زیرا کاشی ها و سطوح مرطوب کف می تواند باعث لغزش و افتادن شوند که منجر به آسیب به دهان و دندان ها می شوند. به بچه ها فنون شنا و شیرجه ای را آموزش دهید که به آنها کمک می کنند از برخورد با کاشی های سخت یا کف استخر جلوگیری کنند. در همین حال، اگر قصد دارید در ورزش های آبی پر برخورد و فعالیت هایی مانند والیبال ساحلی یا آبی یا واترپلو شرکت کنید، از لب ها و دندان های خود محافظت کنید و در صورت لزوم از محافظ دهان استفاده کنید.

قبل از شیرجه عمیق به دندانپزشک مراجعه کنید.

هنگامی که دندان ها تحت فشار زیاد قرار می گیرند (مانند غواصی در زیر آب)، ممکن است درد دندان رخ دهد. به این بیماری بارودنتالژی barodontalgia گفته می شود که مشخصه ویژه آن درد حاد در دندان ها و سینوس ها به دلیل تغییر در فشار محیط است.

با این حال، این درد همچنین می تواند ناشی از وجود شرایط دندانی مانند عفونت، پوسیدگی، کیست های دندانی، ترمیم های آسیب دیده یا پر شدگی های دندانی خراب باشد یا با آنها افزایش یابد. چه قصد غواصی عمیق داشته باشید یا نه، بهتر است سلامت دهان و دندان های خود را توسط متخصصان دندانپزشکی بررسی کنید تا بتوانید در حین لذت بردن از فصل از درد دندان و موقعیت های اورژانسی دندانپزشکی اجتناب کنید.

تأثیر شنا کردن روی دندان

تأثیر شنا کردن روی دندان

برای چکاپ تابستانی دندانپزشکی خود برنامه ریزی کنید.

بسته به عادات بهداشت دهان و دندان و روتین شنا کردن خود، دندانپزشک شما برای محافظت بیشتر از دندان های شما در برابر قرار گرفتن در معرض آب کلر دار ممکن است اقدامات بیشتری را تجویز کند، مانند:

  • تمیز کردن بین دندان ها
  • یک رژیم دندانی جدید مانند استفاده از خمیر دندان، دهانشویه، وارنیش یا ژل فلورایده تجویزی
  • برنامه ریزی فردی مسواک زدن قبل و بعد از شنا
  • استفاده از مسواک برقی
  • جویدن آدامس حاوی زایلیتول
  • معاینات بالینی بیشتر

هر دهان و هر بیمار منحصر به فرد است. به همین دلیل مهم است که معاینات منظم دندانپزشکی را انجام دهید تا دندانپزشک بتواند تمام عوامل خاصی که در تابستان امسال می توانند روی سلامت دهان و دندان های شما تأثیر بگذارند را در نظر بگیرد- از سوابق پزشکی و دندانی گرفته، تا وضعیت فعلی دندان ها، رژیم غذایی و سبک زندگی شما، تا به تعداد دفعاتی که در یک دوره معین شنا می کنید.

هیچ فرایند پزشکی یا دندانپزشکی بدون خطر نیست. استفاده از بریس های دندانی به طور کلی یک فرایند بی خطر تلقی می شود، اما در حالی که خطرات بریس ها ممکن است به اندازه واکنش شدید به یک بیهوشی در جراحی مهم نباشد، با این حال همراه با استفاده از آنها برخی خطرات وجود دارند که می توانند منجر به بروز مشکلات قابل توجهی شوند. در ادامه با جزئیات بیشتر در مورد چند عارضه احتمالی بریس ها بحث خواهیم کرد، گرچه برای خطرات و محدودیت های خاص برای یک بیمار خاص باید با متخصص ارتودنسی مشورت شود.

کلسیفیکاسیون و حفره های دندانی

بریس های دندانی در کوتاه مدت می توانند در نحوه جویدن غذا توسط بیماران اختلال ایجاد کنند. به طور خاص، فضاهای کوچک اطراف دندان ها که توسط بریس ها ایجاد می شوند، مکانی را برای گیر کردن ذرات غذا فراهم می آورند و در نتیجه منجر به رسوب پلاک و باکتری می شوند.

این می تواند باعث آسیب به سطح مینای دندان ها شود، و باعث تغییر رنگ دندان ها یا ظاهر شدن لکه های سفید رنگی به نام دی کلسیفیکاسیون شود. علاوه بر این، در برخی موارد ممکن است منجر به پوسیدگی دندان و بیماری لثه نیز شود.

مشکلات پریودنتال یا لثه

علاوه بر خطر پوسیدگی، سلامت بافت ها و استخوان پشتیبان اطراف دندان نیز می تواند تحت تاثیر بهداشت دهان و دندان قرار بگیرد. بیمارانی که بیماری پریودنتال فعال دارند، گزینه های مناسبی برای درمان ارتودنسی نیستند. قبل از شروع درمان، به درمان و ارزیابی سلامت پریودنتال پایدار نیاز است. برای نظارت بر بافت لثه و سلامت بافت های نگهدارنده ممکن است ارزیابی های مکرر و مراجعات مداوم در طول درمان نیز توصیه شوند. برای توصیه های خاص تر با متخصص ارتودنسی، دندانپزشک عمومی و یا پریودنتیست مشورت کنید.

آسیب های بافت نرم

برای بیمارانی که بریس دارند نسبتاً متداول است که در قسمت داخلی گونه ها، لب ها و لثه ها، جایی که با براکت های فلزی و سیم های بریس تماس پیدا می کنند، مقداری حساسیت بروز پیدا می کند. این ممکن است باعث آسیب بافت نرم در آن نواحی شود. کاهش درد و سوزش در این نواحی، و در عین حال کمک به بهبودی نقاط حساس، با مراقبت و درمان صحیح و مناسب امکان پذیر است.

واکنش آلرژیک

به ندرت پیش می آید، اما بیماران ممکن است یک واکنش آلرژیک به مواد مورد استفاده در بریس های دندانی، مانند الاستیک های از جنس لاتکس در الاستیک ها یا نیکل موجود در بریس های فلزی، تجربه کنند.

اگر آلرژی شناخته شده ای وجود داشته باشد، می توان از این مواد اجتناب کرد؛ با این حال، اگر بیمار بعد از قرار گیری بریس ها روی دندان ها واکنشی را تجربه کند، ممکن است لازم باشد بریس ها (یا الاستیک ها) برداشته شود و با مواد مناسب تری برای بیمار جایگزین شوند.

کوتاه تر شدن طول ریشه ها

با جابجا شدن دندان ها طی فرآیند درمان با بریس های دندانی، در مسیری که دندان حرکت می کنند بخشی از استخوان حل می شود و استخوان جدید جایگزین آن می شود. با این حال، این می تواند منجر به از دست رفتن دائمی طول ریشه دندان ها شود، که در دراز مدت می تواند ثبات دندان ها را کاهش دهد.

خطرات بریس های دندانی

خطرات بریس های دندانی

از دست دادن اصلاح یا ریلپس یا بازگشت مشکل اتودنتیک

برخی از بیماران ممکن است پس از برداشتن بریس ها، اصلاح انجام شده در موقعیت دندان ها را از دست بدهند. این بیشتر برای بیمارانی شایع است که دستورالعمل های ارتودنتیست را برای مراقبت های بعدی از بریس های دندانی، بویژه استفاده از ابزار نگهدارنده یا ریتینر که به حفظ موقعیت دندان ها کمک می کند، رعایت نمی کنند.

انکیلوز

این یکی دیگر از عوارض نادر، اما جدی استفاده از بریس های ارتودنسی است. انکیلوز عبارت است از جوش خوردن ریشه دندان با استخوان. اگر یک دندان قبلاً با استخوان فک زیرین جوش خورده باشد، بریس ها قادر به حرکت آن دندان نخواهند بود. در واقع، تمام دندان های اطراف شروع به حرکت در اطراف دندان انکیلوز شده می کنند. این اجازه نمی دهد که دندان ها و بایت به درستی تنظیم شوند.

سابقه ترومایی که پس از آن دندان دوباره کاشته شده است، احتمال انکیلوز را بالا می برد، اما غیر از آن، پیش بینی آن دشوار است. تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس و معاینات بالینی ممکن است انکیلوز را فقط در شرایط خاصی مشخص کنند، بنابراین این عارضه ای است که ارزش دارد از آن اطلاع داشته باشید.

نتایج

در حالی که هر درمانی با هدف بهبود بایت و همراستایی دندان ها انجام می شود، بین افراد محدودیت هایی وجود دارند که ممکن است از کنترل بیمار و متخصص ارتودنسی خارج باشند. این شامل رشد و تکامل فک ها می شود که در نهایت بر موقعیت دندان یا بایت تأثیر می گذارد. مناطقی که تحت کنترل بیمار هستند نیز بر نتیجه نهایی تأثیر خواهند داشت، اما خارج از کنترل ارتودنتیست خواهند بود.

خطرات بریس های دندانی

خطرات بریس های دندانی

طول درمان

اکثر طرح های جامع درمان ارتودنسی تقریباً دو سال طول می کشند. در سرعت حرکت دندان ها و همچنین همکاری و مسائل رشد، تنوع قابل توجهی در بین بیماران وجود دارد. بنابراین، متخصص ارتودنسی به صورت تخمینی یک زمان برای طول درمان هر فرد ارائه می دهد، اما با پیشرفت درمان ممکن است این مدت تغییر کند.

تکنیک های کاهش ریسک

چندین کار وجود دارند که بیماران برای کمک به کاهش خطرات همراه با بریس های دندانی می توانند آنها را انجام دهند.

مراقبت خوب از دهان هنگام وجود بریس ها روی دندان ها ضروری است. باید به بیماران توصیه شود که بعد از هر وعده غذایی دندان ها و ابزار خود را با مسواک نرم و خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنند.

همچنین مهم است که دهان را با دقت کامل شستشو دهید تا مطمئن شوید که همه ذرات غذایی که ممکن است به بریس ها گیر کرده اند، برداشته می شوند.

بسیاری از بیماران بررسی تمیزی دندان های خود با آینه را مفید می دانند. نخ دندان کشیدن با فلاس تریدر نیز برای تمیز کردن بین بریس ها و زیر سیم های دندانی توصیه می شود.

رژیم غذایی نیز می تواند نقش قابل توجهی در کاهش خطرات بریس های دندانی ایفا کند. این می تواند به کاهش مصرف غذاهای شیرین و نشاسته ای کمک کند، زیرا این مواد می توانند با تشکیل پلاک و در نتیجه پوسیدگی دندان ارتباط داشته باشند. همچنین باید از خوردن غذاهای چسبناک و سفتی که می توانند به براکت ها و بریس ها بچسبند یا باعث شکستن آنها شوند، خودداری شود.

در نهایت، معاینات منظم توسط متخصص ارتودنسی به حصول اطمینان از سالم ماندن دندان ها و لثه ها کمک می کند و این امکان را بوجود می آورد که در صورت لزوم مداخلات به موقع انجام شوند.

بریس ها هنوز هم ارزش استفاده را دارند!

در حالی که در رابطه با درمان ارتودنسی خطراتی وجود دارند، و گرچه برخی در صورت بروز ممکن است باعث ایجاد مشکلات قابل توجهی شوند، احتمال وقوع آنها اندک است.

بنابراین،اکثر بیماران متوجه می شوند که احتمال خطرات جزئی به اندازه کافی قابل توجه نیست تا از مزایای درمان چشم پوشی کنند. هر بیمار باید خطرات و مزایای آن را بسنجد و خودش تصمیم بگیرد که آیا درمان را به خطرات آن ترجیح می دهد یا خیر.

آیا دندانی دارید که هر بار که چیزی می خورید یا با آن به چیزی گاز می زنید درد می گیرد؟

علل درد دندان هنگام بستن بایت

عوامل خاصی وجود دارند که می توانند باعث درد دندان هنگام جویدن شوند. درک علائم هشدار دهنده می تواند گام آغازی برای کمک به شما در درمان علت و حفظ دندان ها باشد. بیشتر اوقات، دندانپزشکان هشدار می دهند که درد ناشی از گاز زدن یا بستن بایت، به یکی از هفت مشکل مختلف دندانی ربط دارد.

اگر گاز زدن یا جویدن باعث درد دندان می شود، به احتمال زیاد به دلیل یکی از عوامل زیر است:

 

دندان / روکش / پر شدگی “بالا” است

“اکلوژن” کلمه ای است که ما از آن برای توصیف نحوه بستن بایت و تماس پیدا کردن دندان ها با یکدیگر استفاده می کنیم. هنگامی که دندان های دو فک بالا و پایین به درستی روی یکدیگر قرار می گیرند، فشار به طور مساوی توزیع می شود به گونه ای که هیچ ناحیه خاصی که بار سنگینی را تحمل می کند وجود نداشته باشد.

در مواردی که دندان، پر شدگی یا روکش (“کلاهک”) خیلی بالا قرار می گیرد، هنگام گاز زدن یا بستن بایت می تواند باعث بروز درد شود. این احساس معمولاً بلافاصله بعد از اتمام درمان دندانپزشکی و از بین رفتن اثر داروی بی حسی بیشتر قابل توجه است. دندان مقابل نیز ممکن است درد داشته باشد، به دلیل فشار اضافی که زمانی به آن وارد می شود که دندان های شما به طور کامل درگیر هستند.

ما می توانیم از نوع خاصی از کاغذ علامت گذاری برای اندازه گیری و ارزیابی اکلوژن شما استفاده کنیم، و هر ناحیه ای که بالاتر/ سخت تر از سایرین برخورد می کند، را ثبت کنیم. با تنظیم بایت، این فشار اضافی برداشته می شود و دندان های درگیر دیگر در اثر جویدن احساس درد نخواهند داشت.

 

حفره بزرگ در دندان

آیا بعد از غذا خوردن دندان درد یا دندان های حساس دارید؟ پوسیدگی دندان (حفره های دندانی) بعد از خوردن انواع خاصی از غذاها می توانند باعث ایجاد درد طولانی مدت شود. بسیاری از افراد وقتی حفره دندان دارند، به شیرینی ها حساس هستند- چه قهوه طعم دار، یک شیرینی صبحانه یا حتی یک نوشابه. حفره های بزرگ می توانند باعث گیرکردن غذا در آنها شوند که می تواند باعث ایجاد فشار و منجر به بروز درد شود.

از آنجا که پوسیدگی پیشرفته دندان می تواند باعث تحریک پالپ (عصب) داخل دندان شود، هر بار که غذا را گاز می زنید، می جوید یا غذا را داخل دهان خود قرار می دهید، می توانید شعله ور شدن درد را تجربه کنید. با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که همه حفره ها باعث بروز درد نمی شوند. اگر در هنگام گاز زدن یک لبه ناهموار، حفره احتمالی در مینای دندان یا احساس عجیبی احساس می کنید، حتماً برای معاینه توسط دندانپزشک برنامه ریزی کنید تا شرایط شما ارزیابی شوند تا از پیشرفت بیشتر به داخل پالپ یا بدتر شدن آن جلوگیری شود.

دندان درد هنگام گاز زدن

دندان درد هنگام گاز زدن

آبسه دندان

هنگامی که در دندان خاصی در هنگام اعمال فشار درد احساس می کنید، ممکن است به دلیل آبسه در اطراف نوک ریشه باشد. این تورم یا کیست در داخل استخوان به دندان فشار وارد می کند، و هنگام بستن بایت یا فشار وارد کردن به آن، باعث بروز درد می شود.

تخلیه آبسه و تورم می تواند بیاید و از بین برود، با علائمی که برخی روزها احساس بدتری بوجود می آورند و در برخی روزهای دیگر بدون آنکه به آنها توجه شود از بین می روند. فیستول- جوش های کوچک روی لثه- اغلب در نزدیکی دندان ظاهر می شوند و باعث ایجاد یک ترشح با مزه شوری می شود که از ناحیه اطراف آن خارج می شود. تنها راه درمان مناسب برای حفظ دندانی که آبسه کرده است، انجام درمان ریشه است.

 

دندان ترک خورده

یکی از چالش برانگیزترین و دشوارترین مشکلات دندانی، ترک خوردگی دندان است. در اغلب موارد، غیر از بروز درد هنگام گاز زدن یا بستن بایت، هیچ علامت آشکار دیگری وجود ندارد. اگر بعد از غذا خوردن دندان درد دارید، سعی کنید مشخص کنید که آیا از ناحیه خاصی نشأت می گیرد یا خیر. با استفاده از یک بایت استیک مخصوص برای دیدن اینکه آیا دندان درد با فشار روی نقاط خاصی بوجود می آید یا خیر، می توان به رد احتمال شکستگی ریشه کمک کرد.

گرچه شکستگی های شدید می توانند در عکس های رادیوگرافی دندانپزشکی با اشعه ایکس خود را نشان دهند، شکستگی های خط لثه اغلب در اشعه ایکس قابل تشخیص نیستند. تشخیص و آزمایش های خاصی می توانند مشخص کنند که آیا دندان ترک خورده است یا خیر.

دندان درد هنگام گاز زدن

دندان درد هنگام گاز زدن

بیماری پریودنتال

هر زمان که هنگام بستن بایت دندان درد داشتید، دندانپزشک شما می خواهد سلامت لثه های شما را نیز در نظر بگیرد.

در طول معاینه دندانپزشکی، میزان چسبندگی اطراف هر دندان را اندازه گیری می کنیم. بسته به شدت جداشدگی بافت، ممکن است علائم خونریزی یا تورم لثه ها، فاصله بین دندان ها، نمایان شدن ریشه های دندان، تشکیل جرم سنگین، تحرک و حساسیت دندان ها را نیز تجربه کنید.

 

فشار یا احتقان بینی/ سینوس

ریشه های دندان های شما در مجاورت نزدیک سینوس های بینی قرار گرفته است. درد دندان هنگام بستن بایت ممکن است الزاماً به معنای وجود مشکل دندانی نباشد. بلکه، ممکن است به علت ملتهب شدن سینوس ها باشد.

معمولاً دندان هایی که بیشترین حساسیت را دارند، دندان های مولر شما (دندان های عقب) یا دندان های پرمولر/ دو پایه (دندان های جلوی دندان های مولر، اما در پشت دندان های تک پایه یا نیش) هستند. دندان های فک پایین تحت تأثیر قرار نمی گیرند.

 

تحلیل لثه و قرار گرفتن ریشه بدون پوشش در معرض در معرض محیط دهان

تحلیل لثه الزاماً باعث درد دندان هنگام جویدن نمی شود، اما اگر به ریشه ای که بدون پوشش باقی مانده است فشار وارد شود، می تواند دندانی که تحت تأثیر قرار گرفته است را بسیار حساس کند. اگر در حال خوردن یا نوشیدن هستید و غذا با سطح ریشه شما تماس پیدا کند، احتمالاً درد شدیدی در آن دندان خاص احساس خواهید کرد.

تحلیل رفتن لثه می تواند ناشی از عواملی مانند مسواک زدن تهاجمی، تروما، دندان قروچه، موقعیت دندان و بیماری لثه باشد.

 

علائم را نادیده نگیرید

دندان درد چیزی نیست که با گذشت زمان خود به خود از بین برود. برخلاف سایر انواع بدن درد که با استراحت یا مسکن های بدون نسخه بهبود می یابد، دندان درد به این معنا است که در داخل دهان شما چیزی جدی تر در حال اتفاق افتادن است و این علائم درد نباید نادیده گرفته شوند.

اگر یک یا چند دندان دارید که هنگام گاز زدن یا جویدن درد می کنند، برای معاینه توسط دندانپزشک برنامه ریزی کنید. دندانپزشک به شما کمک خواهد کرد تا پاسخ های لازم برای مراقبت از لبخند خود و حفظ سلامت آن را برای سال های آینده دریافت کنید.

مزایای راهنمای جراحی ایمپلنت دندان

در حالی که فناوری با سرعت بسیار زیادی در حال پیشرفت است، این امر بویژه در زمینه دندانپزشکی صدق می کند. به نظر می رسد که یک فناوری جدید یا یک محصول جدید وجود دارد که هر هفته وارد بازار می شود. یکی از انواع اشکال فناوری که منجر به مزایای بسیاری برای صنعت شده است، راهنمای جراحی یا سرجیکال گاید کاشت ایمپلنت دندان است. این راهنماها آخرین پیشرفت در دنیای دندانپزشکی هستند و فرآیندهای جراحی را به فراتر از دندانپزشکی متحول کرده اند.

راهنماهای جراحی این امکان را برای پزشکان فراهم می کنند که کاشت ایمپلنت را به صورت مجازی طراحی کنند و سپس به ایمن ترین، قابل پیش بینی ترین و کارآمدترین روش ممکن، ایمپلنت را با دقت قرار دهند. علاوه بر افزایش دقت، در مدت زمانی که بیماران باید روی صندلی دندانپزشکی صرف کنند نیز صرفه جویی خواهد شد.

راهنمای جراحی چیست؟

یک راهنمای جراحی به دندانپزشکان کمک می کند تا ایمپلنت های دندانی را به درستی و در مکان های مناسب قرار دهند. این راهنماها توسط نرم افزار تصویربرداری ایجاد شده اند که یک طرح جدید را ایجاد می کند، که هدف آن ایجاد یک فرآیند یکپارچه برای کاشت ایمپلنت های دندانی است. به منظور ایجاد یک راهنمای جراحی، از محل جراحی مورد نظر قالب هایی گرفته می شوند، که تصاویر سه بعدی را نیز شامل می شود. سپس این قالب ها و تصاویر ثبت شده به نرم افزار ویژه ای منتقل می شوند که یک ابزار راهنما را بوجود می آورد. سپس این ابزارها- که شبیه یک نگهدارنده (ریتینر) شفاف به نظر می رسند- روی دندان های بیمار قرار داده می شوند و دندانپزشک به راحتی می تواند ناحیه ای که باید ایمپلنت در آن قرار داده شود را پیدا کند.

ارزیابی آناتومی بیمار به تعیین بهترین نوع طرح درمان کمک می کند. هنگام طراحی راهنمای جراحی، نحوه پشتیبانی راهنما در نظر گرفته می شود. برخی از راهنماهای جراحی بر پایه دندان هستند، در حالی که برخی از راهنماهای جراحی اگر روی بافت نرم قرار گیرند، بهترین عملکرد را دارند. در مواقعی که لازم است راهنمای جراحی روی استخوان فک قرار گیرد، می توان از راهنماهای بر پایه استخوان نیز استفاده کرد. عوامل دیگری که درمان اختصاصی ایمپلنت بیمار شما را تعیین می کنند عبارتند از: نیازهای بیمار، تعداد ایمپلنت های مورد نیاز، نوع راهنمای جراحی مورد نیاز، و در صورت نیاز به جراحی بدون فلپ یا پروتز ثابت یا متحرک. بعد از معاینه بالینی بیمار، می توان یک راهنمای جراحی متناسب با طرح درمانی بیمار استفاده کرد.

 راهنمای جراحی یا سرجیکال گاید

راهنمای جراحی یا سرجیکال گاید

چرا مفید است؟

از زمانی که ایمپلنت های دندان ابداع شده اند، قرار دادن آنها در مکان های مناسب برای دندانپزشکان بسیار دشوار بوده است. با توجه به زوایای نامناسب و ناتوانی در دید واضح، قرار دادن ایمپلنت های دندانی برای بسیاری از متخصصان دندانپزشکی دشوار بوده است. و با توجه به این مشکلات، بسیاری از ایمپلنت ها به صورت نامناسب و نادرست قرار داده شده اند که می تواند منجر به بروز بسیاری از عوارض برای سلامت دهان و صرف میلیون ها دلار برای مطالبات بیمه شود. با توجه به این مشکل رو به رشد، باید کاری انجام شود. اینجاست که راهنماهای جراحی بوجود آمدند تا تمام این مشکلات را برطرف کنند.

مزایای راهنمای جراحی

در حالی که ایمپلنت های دندانی همیشه و در همه جا برای دندانپزشکان یک چالش بوده اند، راهنمای جراحی بازی را برای همیشه تغییر داده است. امروزه این راهنماها مزایای متعددی را هم برای بیمار و هم برای دندانپزشکی که این فرایند را انجام می دهد، ارائه می کنند. به خواندن این مقاله ادامه دهید تا در مورد مزایای کلیدی راهنماهای جراحی و اینکه چگونه آنها دندانپزشکی زیبایی را همانطور که آن را می شناسیم متحول کرده اند، آشنا شوید.

قرارگیری دقیق ایمپلنت های دندانی

از زمانی که ایمپلنت های دندانی برای نخستین بار ایجاد شدند، دندانپزشکان با قرار دادن صحیح این ایمپلنت ها مشکل داشتند. در حالی که این مشکلات می توانستند ناشی از عدم مهارت دندانپزشک باشند، بیشتر به دلیل این واقعیت بود که دیدن این مکان های ایمپلنت بسیار دشوار است. هنگامی که راهنماهای جراحی معرفی شدند، منجر به بروز موارد بسیار کمتر قرار دادن نامناسب این ایمپلنت های دندانی شد. یکی از مزایای اصلی استفاده از راهنمای جراحی افزایش دقت است. این راهنماها به متخصصان دندانپزشکی اطمینان خاطر می دهند که این ایمپلنت ها در مکان های صحیح قرار داده می شوند.

این نه تنها زمان جراحی را کاهش می دهد، بلکه تروما، درد و تورم را برای بیماران کاهش می دهد. و این به نوبه خود، منجر به زمان بهبودی کوتاه تر برای بیماران می شود. علاوه بر این، قرار دادن ایمپلنت به بهترین شکل را تضمین می کند که منجر به مراقبت قابل پیش بینی از بیمار می شود.

جراحی سریع تر

جراحی ایمپلنت های دندانی قبلاً یک فرآیند طولانی بود، اما به لطف راهنمای جراحی یا سرجیکال گایدها، سرعت انجام همه این کارها واقعاً بالا رفته است. به جای اینکه دندانپزشکان از روش های سنتی برای یافتن مکان مناسب برای کاشت ایمپلنت های دندانی استفاده کنند، اکنون به سادگی راهنما را روی دندان ها قرار می دهند و به سراغ بقیه مراحل می روند. این راهنماها این امکان را برای دندانپزشکان فراهم می کنند که بدانند ایمپلنت دقیقاً کجا باید قرار بگیرد، که منجر به یک جراحی دندانپزشکی به سرعت نور می شود.

 راهنمای جراحی یا سرجیکال گاید

راهنمای جراحی یا سرجیکال گاید

آرامش خاطر

روش های استاندارد کاشت ایمپلنت های دندانی معمولاً به این معنا است که متخصص دندانپزشکی باید ایمپلنت را با دست قرار دهد و هیچ چیزی راه آنها را راهنمایی نمی کند. اما این روش دست آزاد حتی اگر در ابتدا کار کند، باز ممکن است بعداً هم مشکلاتی وجود داشته باشد. و گرچه این روند برای سال ها کار می کرده است، اما عدم اطمینان و ترس زیادی مربوط به این فرایند دندانپزشکی زیبایی وجود داشته است. وقتی راهنماهای جراحی وارد بازار شدند، آن استرس و عدم اطمینان از بین رفت. امروزه دندانپزشکان- و بیماران آنها- از این که این ایمپلنت ها در محل دقیقی قرار می گیرند خیالشان راحت است.

انواع راهنماهای جراحی

بسته به نیازهای بیمار و طرح درمان مختص شما، لابراتوارهای مختلف، انواع مختلف راهنمای جراحی را برای ارائه شخصی ترین و دقیق ترین نتایج برای جراحی های ترمیم ایمپلنت ارائه می دهند. این سه گزینه شامل راهنمای ایمن، راهنمای کلی، و راهنمای آزمایشی هستند.

راهنمای ایمن

راهنمای ایمن زمانی استفاده می شود که پزشکان به دقیق ترین کاشت ایمپلنت دندانی نیاز داشته باشند. این راهنما راهنمایی کامل دریل و ایمپلنت از جمله توقف فیزیکی را ارائه می کند و تضمین می کند که هرگز حفره بیش از حد عمیق ایجاد نخواهد شد.

راهنمای کلی

همانطور که از نامش پیداست، راهنمای کلی با تمام برندهای ایمپلنت دندان سازگار است. با استفاده از این نوع راهنما، تنها باید از یک راهنما استفاده کنید و در عین حال می توانید دقت را در تمام مراحل کار حفظ کنید. این راهنما زمانی استفاده می شود که شما به دنبال راهنمایی دقیق در  تمام مراحل ایجاد حفره هستید.

 راهنمای جراحی یا سرجیکال گاید

راهنمای جراحی یا سرجیکال گاید

راهنمای آزمایشی

هنگامی که پزشکان یک نقطه ورودی دقیق می خواهند، یک راهنمای آزمایشی راهنمایی برای اولین مرحله ایجاد حفره را ارائه می دهد. راهنمای آزمایشی قابلیت پیش بینی جراحی ایمپلنت را افزایش می دهد و می تواند برای درمان بیماران نیمه بی دندان و بی دندان استفاده شود. هر کیت جراحی استاندارد را می توان با راهنمای آزمایشی استفاده کرد.

روکش دندان یک کلاهک به شکل دندان است که به خوبی برای قرار گرفتن روی دندان های طبیعی شما طراحی شده است تا استحکام، اندازه و ظاهر آن را احیاء کند. اگر به دلیل پوسیدگی یا ترومای دندانی از آسیب گسترده دندان رنج می برید، روکش دندان می تواند یک فرایند عالی برای ترمیم دندان برای تقویت دندان های شما باشد. روکش های دندانی روی دندان آسیب دیده قرار می گیرند تا استحکام مورد نیاز را به آن بدهند.

فرایند روکش دندان در چندین موقعیت دندانپزشکی برای محافظت از یک دندان ضعیف، احیاء ظاهر دندان لب پر شده یا شکسته، ایجاد تغییر زیبایی، پوشاندن ایمپلنت دندانی یا حتی نگه داشتن بریج دندان در جای خود ضروری است.

به طور معمول، روکش دندان باید حدود یک دهه دوام بیاورد. با این حال، با مراقبت مناسب از دهان، روکش دندان می تواند تا 25 سال به برخی از بیماران خدمت کند. خوشبختانه، روکش های دندانی به هیچ مراقبت ویژه دهانی نیاز ندارند، به غیر از رعایت اقدامات بهداشتی خوب و مناسب مانند مسواک زدن و نخ دندان کشیدن حداقل دو مرتبه در روز، مراقبت از روکش دندان بسیار آسان است.

به غیر از مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم، بسیاری از این اقدامات مناسب مراقبت از دهان به غذاها و نوشیدنی هایی مربوط می شوند که بعد از فرایند دریافت روکش دندان مصرف می شوند. در اینجا فهرستی وجود دارد از رژیم های غذایی که با داشتن روکش دندان باید از آنها اجتناب کنید:

قبل از ترک مطب دندانپزشک بعد از اولین ویزیت، دندانپزشک اورژانس با استفاده از سمان (چسب دندانپزشکی) موقت، روکش موقت دندان را روی دندان شما می چسباند. از این رو، روکش موقت به اندازه روکش دائمی محکم نیست. روکش موقت دندان، از دندان ترمیم شده محافظت می کند، از عفون شدن دندان توسط باکتری ها جلوگیری می کند و از ایجاد حساسیت جلوگیری می کند. روکش های موقت با سمان موقت در جای خود چسبانده می شوند.

با روکش موقت دندان، بسیار مهم است که از مصرف هر چیز ترد یا خیلی چسبناکی خودداری کنید. این کار برای جلوگیری از کنده شدن یا شکستن روکش های دندان تحت فشار زیاد است. علاوه بر این، ممکن است بتوانید بعد از بین رفتن اثر داروی بی حس کننده به رژیم غذایی عادی خود بازگردید.

چند روز پس از این فرایند، دندان و لثه های ترمیم شده شما ممکن است هنوز حساس باشند و گاهی اوقات بهتر است رژیم غذایی نرم تری داشته باشید.

تغذیه بعد از روکش دندان

تغذیه بعد از روکش دندان

غذاها و نوشیدنی هایی که باید با روکش های موقت از آنها اجتناب کرد:

در مورد روکش موقت دندان، چند اقدامات احتیاطی زیر باید انجام شوند:

  • از خوردن خوراکی های جویدنی یا چسبناک مانند کارامل، تافی و آدامس خودداری کنید. این خوراکی ها می توانند به روکش بچسبند و آن را بکنند.
  • از جویدن خوراکی های سفت مانند گرانولا، آبنبات سفت و یخ اجتناب کنید. این خوراکی ها می توانند باعث شکستن یا سست شدن روکش های دندانی شما شوند.
  • از خوراکی های بسیار سرد یا گرم اجتناب کنید.
  • از خوراکی های سفت مانند نان سفت یا استیک اجتناب کنید.

همچنین توصیه می شود که با قسمتی از دهان که روکش جدید قرار داده شده است، کمتر عمل جویدن را انجام دهید، و با طرف مقابل دهان بیشتر بجوید. این امر احتمال سست شدن یا آسیب به روکش دندان را کاهش می دهد. علاوه بر این، هنگام نخ دندان کشیدن، به جای بلند کردن مواد با نخ دندان، آنها را به صورت لغزشی بیرون بکشید. هنگام بیرون آوردن نخ دندان ممکن است به اشتباه روکش موقت را خارج کنید.

پس از دریافت روکش دائمی، مهم است که در 24 ساعت نخست از رژیم های غذایی چسبناک خودداری کنید. پس از آن، ممکن است به رژیم غذایی و کارهای بهداشتی دهانی عادی خود بازگردید.

تغذیه بعد از روکش دندان

تغذیه بعد از روکش دندان

غذاها و نوشیدنی هایی که با روکش های دائمی باید از آنها اجتناب کرد:

زمانی که روکش دائمی دندان خود را دریافت می کنید، محدودیت های غذایی کمتری خواهید داشت. با این وجود، هنوز چند رژیم غذایی وجود دارند که باید از آنها اجتناب کرد، که عبارتند از:

  • خوراکی های سفت یا ترد مانند چوب شور، دانه ها یا آجیل ها. این نوع خوراکی ها می توانند ترمیم دندان شما را بشکنند یا لب پر کنند.
  • خوراکی های چسبناک مانند استیک و آبنبات. این خوراکی ها می توانند باعث کنده شدن روکش دندان شما شوند یا به طور بالقوه باعث سست شدن آن در جای خود شوند. علاوه بر این، هنگام انتخاب میان وعده خود مراقب روکش دندان خود باشید.
  • پاپ کورن و آجیل. گاز زدن روی آجیل یا به طور تصادفی روی مغز نپخته پاپ کورن می تواند برای روکش دندان شما مضر باشد.
  • اگر از آن دسته افرادی هستید که جویدن یخ را دوست دارند، مهم است که این کار را ترک کنید زیرا این کار می تواند به روکش دندان شما آسیب بزند.
  • سبزیجات خام. مصرف سبزیجات پخته توصیه می شود نه سبزیجات خام. سبزیجات پخته نرم تر هستند و به ترمیم دندان شما آسیب یا صدمه نمی زنند.

نکات دیگر برای حفظ روکش دائمی

علاوه بر رژیم های غذایی که در بالا معرفی شدند که باید از آنها اجتناب کنید، برخی از سبک های زندگی و رفتارهای خاصی وجود دارند که در صورت داشتن روکش دندان باید انتخاب یا از آنها اجتناب کنید، این موارد عبارتند از:

  • استفاده از دندان ها به عنوان ابزار: هرگز از دندان های خود به عنوان ابزار استفاده نکنید، آنها هرگز ابزار نیستند. تا حد امکان سعی کنید از دندان های خود برای باز کردن بسته ها، جویدن ناخن ها، کندن برچسب ها از روی لباس ها و باز کردن چوب پنبه های روکشی استفاده نکنید. انجام این کارها می تواند هم به دندان های طبیعی و هم به روکش های دندانی شما آسیب برساند.
  • مسواک زدن و نخ دندان کشیدن به طور منظم: روکش های دندانی به مراقبت ویژه از دهان نیاز ندارند. درست مانند دندان های طبیعی می توان از آنها مراقبت کرد. بنابراین، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن حداقل دو مرتبه در روز با یک مسواک نرم و خمیر دندان فلورایده غیر ساینده می تواند طول عمر روکش دندان شما را افزایش دهد.
  • یک قرار ملاقات منظم (یا حداقل هر شش ماه یکبار) با دندانپزشک خود برای پاکسازی ها و معاینات دندانی تعیین کنید: این راهکار مهم است، خواه روکش دندان داشته باشید یا خیر.
  • از خوردن غذاها و نوشیدنی های تیره رنگ پرهیز کنید: اکثر روکش های دندانی از پرسلن با کیفیت ساخته شده اند که در برابر تغییر رنگ و لکه مقاوم هستند. با این حال، لبه های روکش های پرسلن به دلیل مصرف غذاها و نوشیدنی های تیره رنگ، می توانند به مرور زمان به صورت خود به خود دچار تغییر رنگ شوند. برعکس، غذاها و نوشیدنی های تیره رنگ ممکن است رنگ دندان های طبیعی شما را تغییر دهند و باعث شوند که دندان ها تیره تر یا زردتر از روکش دندان به نظر برسند.

با دنبال کردن دستورالعمل های فوق به صورت دقیق، می توانید از روکش دندان خود محافظت کرده و سرمایه خود را حفظ خواهید کنید.

بیمارانی که دندان های لکه دار، بد رنگ شده، آسیب دیده، شکسته یا پوسیده دارند، می توانند از روکش های دندانی بهره مند شوند. روکش دندانی برای پوشاندن و تقویت دندان های آسیب دیده ارائه می شوند.

گرچه روکش های دندانی با دوام هستند، اما مستعد شکستن یا لب پر شدن هستند. دندانپزشک شما درباره انواع غذاهایی که باید آنها را انتخاب کنید یا از آنها اجتناب کنید تا از روکش دندان و سلامت عمومی دهان خود محافظت کنید، صحبت خواهد کرد.

شما در طول عمر خود دو دسته دندان دارید. در دوران کودکی، شما 20 دندان شیری دارید. این دندان ها می افتند و 32 دندان دائمی یا بالغ جایگزین آنها می شوند. اما برخی افراد در نهایت بیشتر از 32 دندان خواهند داشت. این تحت  عنوان هایپردونشیا hyperdontia شناخته می شود.

دندان های اضافی

تا 8/3% درصد از افراد یک یا چند دندان اضافی دارند. یک دندان اضافی می تواند قابل مشاهده (روییده) یا نهفته (از لثه بیرون نیامده) باشد.

ممکن است متوجه هایپردنشیا در کودکان نشوید. دندان های شیری اضافی طبیعی به نظر می رسند، آنها به طور منظم بیرون می آیند و با بقیه دندان ها هم راستا می شوند.

دندان های اضافی می توانند در هر جایی از دهان شما ایجاد شوند:

  • مزیودنس. آنها دندان های اضافی هستند که در پشت دو دندان جلوی شما (دندان های پیشین فک بالا) می رویند. آنها متداول ترین نوع دندان های اضافی هستند.
  • دندان های پارامولر. دندان هایی که در کنار دندان های مولر می رویند.
  • دندان های دیستومولر. دندان هایی هم راستا با بقیه دندان های مولر می رویند.

یک دندان اضافی می تواند اشکال مختلفی داشته باشد:

  • مخروطی. یک دندان کوچک مخروطی شکل. این نوعی دندان است که در پشت دندان های جلوی شما بیرون می آید.
  • استوانه ای. این دندان به شکل بشکه استوانه ای است که به صورت جفت بیرون می آید و به ندرت از لثه ها بیرون می آید.
  • مکمل. این دندان به شکل یک دندان معمولی است و معمولاً در انتهای یک سری از دندان ها یافت می شود.
  • ادنتوم. این زمانی است که بافت دندانی به شکل غیرعادی رشد کرده است.
هایپردنشیا یا دندان اضافی

هایپردنشیا یا دندان اضافی

علل هایپردونشیا

متخصصان از علت دقیق هایپردنشیا مطمئن نیستند. اما در صورت داشتن اختلالاتی مانند موارد زیر ممکن است چندین دندان اضافی داشته باشید:

  • سندرم گاردنرGardner . این یک اختلال ارثی است که احتمال ابتلا به تومور را افزایش می دهد. به عنوان مثال، افراد مبتلا به سندرم گاردنر در سنین پایین خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را دارند.
  • بیماری فابری Fabry. اگر این بیماری نادر را دارید، بدن شما قادر به ساخت آنزیمی برای تجزیه مواد چرب نیست. این اختلال باعث درد شدید سوزش دار در دست ها و پاها، بثورات پوستی، درد معده و ناتوانی در تعریق می شود.
  • دیزوستوز کلیدوکانیال Cleidocranial dysostosis. این یک بیماری بسیار نادر است که در خانواده ها مشاهده می شود و باعث بدشکلی در استخوان های شما، بویژه جمجمه و استخوان ترقوه می شود.
  • شکاف لب یا شکاف کام. این یک حفره در لب بالا یا سقف دهان است. هر دو نقص مادرزادی هستند که در اوایل بارداری اتفاق می افتند. آنها می توانند منجر به بروز مشکلات دیگری مانند عفونت گوش و مشکل در تغذیه، شنوایی و گفتار شوند.
هایپردنشیا یا دندان اضافی

هایپردنشیا یا دندان اضافی

مشکلات ناشی از دندان های اضافی

دندان های اضافی معمولاً دردناک نیستند. اما ممکن است در موقعیت های نامناسب قرار بگیرند و عجیب به نظر برسند. یا ممکن است از لثه عبور نکنند اما همچنان می توانند روی دندان های دیگر شما تأثیر بگذارند.

دندان های اضافی می توانند:

  • از بیرون آمدن دندان های معمولی شما جلوگیری کنند.
  • دندان های دیگر شما را از موقعیت خارج کنند.
  • به ریشه دندان های دیگر شما آسیب وارد کنند.
  • باعث فشرده شدن دندان های شما شوند.

ممکن است کیست در اطراف دندان های اضافی شما ایجاد شود. یک مطالعه نشان داد که 11% از افرادی که دندان اضافی داشته اند، کیست هم داشتند. در موارد بسیار نادر، دندان های شما ممکن است در حفره بینی رشد کنند.

علائمی که نشان دهنده وجود دندان های اضافی هستند

معمولاً تا زمانی که برای معاینه معمول به دندانپزشک خود مراجعه نکنید، دندان های اضافی یا هایپردنشیا تشخیص داده نمی شوند.

با این حال، برخی از علائم وجود دارند که می توانند به شما نشان بدهند که باید بدانید که دندان های اضافی دارید. آنها به شرح زیر هستند:

  • مشکلات اکلوژن مانند فشردگی دندان دارید.
  • شما دارای کیست در فولیکول های دندان های اضافی یا پوسیدگی در دندان های مجاور هستید.
  • رویش برخی از دندان ها خیلی طول می کشد.
  • تحلیل ریشه رخ می دهد.
هایپردنشیا یا دندان اضافی

هایپردنشیا یا دندان اضافی

تشخیص هایپردنشیا

اگر دندان های اضافی شما بیرون آمده باشند، مشاهده آنها و تشخیص هایپردنشیا آسان است. اما برای بسیاری از افراد، دندان های اضافی ممکن است تنها پس از عکس برداری با رادیوگرافی دندانپزشکی با اشعه ایکس یا زمانی که دندان مورد انتظار بیرون نمی آید، کشف شود.

همچنین ممکن است برای تشخیص هایپردنشیا از سی تی اسکن استفاده شود.

درمان هایپردونشیا

درمان دندان های اضافی به نوع و موقعیت آنها بستگی دارد. همچنین به تأثیر آنها روی دندان های مجاور بستگی دارد. برخی از موارد هایپردونشیا به درمان نیاز ندارند. در عوض، دندانپزشک شما آنها را تحت نظر خواهد داشت و در صورت لزوم از آن عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس می گیرد. دندانپزشک شما ممکن است کشیدن دندان های اضافی را در موارد زیر توصیه کند:

  • از بیرون آمدن دندان مجاور جلوگیری کند یا آن را از جای خود خارج کند
  • برای انواع دیگر درمان های دندانپزشکی مانند بریس ها مشکل ایجاد کند
  • باعث بروز مشکلات مرتبط مانند کیست یا آسیب به ریشه دندان های مجاور می شود
  • ناگهان بیرون بیاید (رویش خود به خود)
  • در مسیر پیوند استخوان یا کاشت ایمپلنت قرار بگیرد
  • از نخ دندان کشیدن یا مسواک زدن خوب جلوگیری کند زیرا دندان های اضافی شما در وضعیت نامناسبی قرار دارند. این منجر به افزایش خطر پوسیدگی خواهد شد.
  • شما را از ظاهرتان ناراضی کند.

کارشناسان در مورد زمان انجام کشیدن دندان اضافی، بویژه در کودکان، اختلاف نظر دارند. برخی از متخصصان می گویند که دندان های اضافی باید بلافاصله پس از تشخیص خارج شوند.

برخی دیگر می گویند که جراحی هایپردنشیا باید تا زمانی که کودک شما بین 8 تا 10 سالگی باشد به تعویق بیفتد. این باعث می شود که ریشه دندان های معمولی شکل بگیرد. و این به نوبه خود آسیب به دندان های معمولی را هنگام حذف دندان های اضافی به حداقل می رساند.

اگر دندان های اضافی شما قابل مشاهده هستند، ممکن است کشیدن آنها آسان باشد، درست مانند کشیدن یک دندان معمولی. اما اگر آنها توسط چیزی مانند لثه شما یا با لایه ای از استخوان پوشیده شده باشند، جراح دهان باید ابتدا لثه را بردارد یا لایه استخوانی را جدا کند. پس از خارج کردن دندان، لثه شما بخیه می شود یا استخوان بهبود می یابد.

اگر دندان اضافی با دندان بعدی جوش خورده باشد، چه در بالا و چه در سطح ریشه، ممکن است بیرون آوردن دندان اضافی دشوار باشد.

ممکن است 6 ماه تا 3 سال پس از کشیدن دندان های اضافی کودک طول بکشد تا دندان های معمولی بیرون بیایند.

همه پلاک دندان دارند. این لایه چسبناک زمانی روی دندان ها ایجاد می شود که باکتری های موجود در دهان با غذاهای شیرین یا نشاسته ای مخلوط شوند. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن باعث از بین رفتن پلاک دندان می شوند. اگر پلاک را از بین نبرید، سفت می شود و به تارتار تبدیل می شود. پلاک می تواند منجر به ایجاد حفره، التهاب لثه (بیماری لثه) و از دست دادن دندان شود. معاینات منظم دندانپزشکی پلاک را از بین می برند و از دندان ها محافظت می کنند.

پلاک دندان چیست؟

پلاک یک لایه چسبناک از باکتری ها است که به طور مداوم روی دندان ها تشکیل می شود. باکتری های موجود در پلاک پس از خوردن یا نوشیدن، اسید تولید می کنند. این اسیدها می توانند مینای دندان را از بین ببرند و باعث ایجاد حفره و التهاب لثه (بیماری لثه) شوند.

پلاک همچنین می تواند در زیر لثه روی ریشه دندان ایجاد شود و باعث تجزیه شدن استخوان های نگهدارنده دندان شود. پلاک درمان نشده می تواند سخت شود و به تارتار تبدیل شود. رعایت بهداشت دهان و دندان، از جمله مسواک زدن روزانه و نخ دندان کشیدن، پلاک را از بین می برند.

پلاک چقدر شایع است؟

هرکسی تا حدی پلاک دندانی دارد. اگر وقتی زبان خود را روی دندان می کشید و احساس زبری می کنید، این پلاک است.

روی دندان های چه افرادی ممکن است بیشتر پلاک تشکیل شود؟

گرچه همه پلاک دندان دارند، در صورتی که در شرایط زیر قرار بگیرید ممکن است نسبت به معمول پلاک بیشتری ایجاد شود:

  • مقدار زیادی غذاها یا نوشیدنی های شیرین یا نشاسته ای مصرف کنید.
  • خشکی دهان به دلیل داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی یا شرایطی مانند سندرم شوگرن.
  • سابقه تابش پرتو به سر یا گردن داشته باشید.
  • کشیدن سیگار.

چه چیزی باعث ایجاد پلاک می شود؟

هنگامی که باکتری های موجود در دهان با غذاهای شیرین یا نشاسته ای مانند شیر، آبمیوه، نوشابه، نان، ماکارونی و میوه مخلوط می شوند، پلاک ایجاد می شود. این باکتری ها اسیدهایی آزاد می کنند که کربوهیدرات های موجود در غذا و نوشیدنی ها را تجزیه می کنند. اگر بلافاصله بعد از خوردن یا آشامیدن، دندان های خود را مسواک نزنید، ترکیبی از باکتری ها، اسیدها و کربوهیدرات ها می تواند به یک لایه چسبناک و بی رنگ به نام پلاک تبدیل شود.

پلاک یا جرم دندان

پلاک یا جرم دندان

پلاک دندان چه علائمی دارد؟

احساس زبری روی دندان ها علامت اصلی وجود پلاک است. سایر نشانگرها عبارتند از:

  • بوی بد مزمن دهان (هالیتوزیس).
  • لثه های قرمز، متورم و حساس که بعد از مسواک زدن خونریزی می کنند (بیماری لثه).

پلاک دندان چه عوارضی دارد؟

اگر به صورت روزانه مسواک نزنید و نخ دندان نکشید، پلاک ها می توانند به جرم تبدیل شوند. فقط یک متخصص دندانپزشکی می تواند تارتار را از بین ببرد. پلاک و تارتار می تواند منجر به بروز موارد زیر شود:

  • حفره های دندانی.
  • ژنژیویت و بیماری پریودنتال (لثه).
  • عفونت شدید لثه (پریودنتیت).
  • پوسیدگی و از دست دادن دندان.
  • عفونت دندان (دندان آبسه).

پلاک دندان چگونه تشخیص داده می شود؟

دندانپزشک شما در طول معاینات منظم دندانپزشکی از ابزارهایی برای یافتن و حذف پلاک استفاده می کند. پلاک می تواند باعث ایجاد حفره شود. همچنین ممکن است برای بررسی پوسیدگی دندان از تصاویر رادیوگرافی دندانپزشکی با اشعه ایکس استفاده کنید.

پلاک چگونه مدیریت یا درمان می شود؟

بهداشت خوب دهان، از جمله مسواک زدن منظم و نخ دندان کشیدن، پلاک را از بین می برد و از انباشته شدن جرم جلوگیری می کند. در طول معاینات دندانپزشکی، دندانپزشک شما پلاک و تارتار را از روی دندان های شما می زداید. دندانپزشک شما همچنین ممکن است موارد زیر را توصیه کند:

  • سیلانت های دندانی برای جلوگیری از تشکیل پلاک روی سطوح جونده بالای دندان ها.
  • داروهای خشکی دهان برای افزایش تولید بزاق.
  • فلوراید تراپی برای کند کردن رشد باکتری های عامل پلاک و جلوگیری از پوسیدگی دندان.
  • خمیر دندان یا دهانشویه آنتی باکتریال (کلرهگزیدین) تجویزی.
پلاک یا جرم دندان

پلاک یا جرم دندان

چگونه می توان از ایجاد پلاک جلوگیری کرد؟

مراقبت خوب از دندان ها و لثه ها کلید کاهش پلاک است. شما باید کارهای زیر را انجام دهید:

  • نخ دندان کشیدن روزانه: یک بار در روز از نخ دندان یا واتر فلاسر برای از بین بردن مواد غذایی و پلاک گیر کرده بین دندان ها، استفاده کنید. مطالعات نشان می دهند که نخ دندان کشیدن قبل از مسواک زدن، پلاک بیشتری را از بین می برد.
  • دو مرتبه مسواک زدن در طول روز: دندان ها را به مدت دو دقیقه با یک مسواک نرم (دستی یا برقی) و خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنید. حداقل دو مرتبه در روز و ترجیحاً بعد از هر وعده غذایی مسواک بزنید.
  • جویدن آدامس بدون قند: اگر نمی توانید بلافاصله بعد از خوردن یا آشامیدن مسواک بزنید، آدامس بدون قند بجوید. نوعی را انتخاب کنید که دارای تأییدیه انجمن دندانپزشکی باشد.
  • انتخاب غذاهای سالم: مصرف غذاها و نوشیدنی های شیرین و نشاسته ای را کاهش دهید. در عوض، غذاها و تنقلات مغذی مانند ماست ساده، پنیر، سبزیجات خام یا میوه را انتخاب کنید.
  • مراجعه به دندانپزشک خود: حداقل دو مرتبه در سال معاینات دندانپزشکی را انجام دهید.
  • استفاده از دهانشویه: با یک دهانشویه ضد عفونی کننده بدون نسخه یا تجویزی دهان خود را شستشو دهید.

افرادی که پلاک دندان دارند چه انتظاری می توانند داشته باشند؟

همه افراد باکتری های دهانی دارند که باعث ایجاد پلاک می شوند. با رعایت بهداشت دهان و دندان می توانید پلاک را از بین ببرید و از بروز مشکلات جدی دندان جلوگیری کنید.

از آنجا که پلاک می تواند باعث ایجاد حفره، جرم و بیماری لثه شود، معاینات منظم دندانپزشکی ضروری هستند. اگر پلاک و پوسیدگی دندان تشخیص داده نشود و درمان نشود، ممکن است دچار عفونت دردناک لثه یا از دست دادن دندان شوید.

چه زمانی باید با دندانپزشک تماس گرفت؟

در صورت تجربه کردن هر یک از این موارد باید با دندانپزشک خود تماس بگیرید:

  • بوی بد مزمن دهان
  • تورم صورت
  • لق شدن دندان
  • درد یا مشکل در جویدن
  • قرمزی اطراف یا داخل دهان
  • تورم و خونریزی لثه ها، یا سایر علائم بیماری لثه
  • دندان درد یا درد دهان
  • حساسیت دندان به غذاها یا نوشیدنی های سرد یا گرم

چه سؤالاتی باید از دندانپزشک خود بپرسید؟

ممکن است بخواهید از دندانپزشک خود بپرسید:

  • بهترین راه برای پیشگیری و از بین بردن پلاک چیست؟
  • چگونه می توان خطر پوسیدگی و بیماری لثه را کاهش داد؟
  • برای کاهش پلاک باید چه تغییراتی در رژیم غذایی ایجاد کرد؟
  • در مسواک، خمیر دندان و دهانشویه به دنبال چه چیزی باید بود؟
  • هر چند وقت یکبار باید تمیز کردن دندان ها را انجام دهم؟
  • آیا باید مراقب علائم عوارض باشم؟

سخن پایانی

پلاک دندان یک مشکل شایع است که راه حل آن آسان است: روزانه مسواک بزنید و نخ دندان بکشید، و به دندانپزشک خود مراجعه کنید. همچنین می توانید از دهانشویه های ضد عفونی کننده برای از بین بردن باکتری های ایجاد کننده پلاک استفاده کنید. اگر اجازه دهید لایه ای از پلاک به مدت طولانی روی دندان های شما باقی بماند، می تواند سفت شود و به تارتار تبدیل شود. در نهایت، ممکن است به بیماری لثه مبتلا شوید و حتی ممکن است دندان های خود را از دست بدهید. شما باید حداقل دو مرتبه در سال دندان های خود را تمیز کنید. از دندانپزشک خود در مورد اقداماتی که می توانید برای کاهش پلاک و محافظت از سلامت دهان خود انجام دهید بپرسید.

سفید کردن دندان ها درمان بسیار محبوب و شناخته شده ای است و این شهرت و محبوبیت یک دلیل خوب دارد- لبخند شما اغلب نخستین چیزی است که در برخورد با افراد آنها به آن توجه می کنند. داشتن دندان های سفید مرواریدی و لبخندی فوق العاده می تواند واقعاً اعتماد به نفس شما را افزایش دهد و به شما کمک کند تأثیر اولیه فوق العاده ای داشته باشید.

چرا لازم است دندان های خود را سفید کنیم؟

حفظ دندان های سفید همیشه آسان نیست. غذاها، نوشیدنی ها، افزایش سن، داروها، انتخاب های سبک زندگی و حتی ژنتیک می توانند مانع همیشه سفیدی و روشن به نظر رسیدن دندان های شما شوند. برای درک اینکه چرا ممکن است به سفید کردن دندان ها نیاز داشته باشید، در وهله اول، درک اینکه چگونه دندان ها کدر و زرد رنگ می شوند مفید است.

مینای دندان یک لایه محافظ متشکل از کلسیم است، ماده معدنی که به نظر می رسد به رنگ سفید باشد. به مرور زمان، مینای دندان ها ممکن است دچار فرسایش شود و لایه زرد رنگ عاج زیر آن آشکار شود. برخی خوراکی ها و نوشیدنی ها، مانند مرکبات و نوشابه ها نیز می توانند باعث فرسایش مینای دندان ها شوند.

سایر خوراکی ها و نوشیدنی ها مانند سس های بر پایه گوجه فرنگی، قهوه و چای می توانند دندان های شما را لکه دار کنند. مینای دندان بسیار متخلخل است، به این معنا که دارای حفره های ریزی است که امکان نفوذ مواد لکه کننده به داخل مینای دندان را فراهم می کنند. حذف این مواد از منافذ ممکن است دشوار باشد؛ و اگر در جای خود باقی بمانند، می توانند منجر به ایجاد لکه های سرسخت روی دندان های شما شوند.

سفیدی دندان های شما ممکن است ژنتیکی باشد، که از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود. مینای ضخیم تر و سفیدتر می تواند در خانواده ها منتقل شود؛ دندان های زرد نیز می توانند در خانواده ها منتقل شوند. در حالی که نمی توانید سابقه خانوادگی زردی دندان های خود را تغییر دهید، می توانید سفیدی کلی دندان های خود را تغییر دهید.

استفاده از تنباکو می تواند باعث ایجاد لکه های سرسخت روی دندان های شما شود. تنباکو حاوی دو ماده است که می توانند باعث ایجاد لک روی دندان های شما شوند: تار و نیکوتین. تار ماده ای است که به صورت طبیعی تیره رنگ و صمغی است که به دندان می چسبد. نیکوتین بی رنگ است، اما هنگامی که با هوا ترکیب می شود، به ماده ای زرد رنگ و ماده ای تبدیل می شود که باعث ایجاد لکه سطحی می شود. پاک کردن لکه های نیکوتین بدون سفید کردن تخصصی دندان ها می تواند دشوار باشد.

برخی از داروهای خاص می توانند باعث بروز عوارض جانبی، از جمله تیره شدن دندان ها شوند. این داروها می توانند شامل آنتی هیستامین ها، داروهای ضد روان پریشی و داروهای فشار خون بالا باشند. مصرف داروهای تجویزی برای سلامت عمومی شما ضروری است، بنابراین هرگز نباید مصرف داروهای تجویز شده را صرفاً به دلیل تغییر رنگ دندان های خود قطع کنید. سفید کردن تخصصی دندان ها می تواند به شما کمک کند تا در حین مصرف داروهای مورد نیاز برای سلامتی، لبخندی سفیدتر و درخشان تر داشته باشید.

دندان های شما به هر دلیلی هم که زندگی لکه دار شده باشند (مانند بالا رفتن سن، ژنتیک، داروها، غذا یا انتخاب سبک)، سفید کردن دندان ها می تواند دندان های شما را سفیدترین و درخشان ترین کند.

نحوه عملکرد سفید کردن دندان ها

در حالی که محصولات بی شماری برای سفید کردن دندان ها موجود هستند، همگی از مواد اولیه یکسانی استفاده می کنند: پراکسیدها، مانند هیدروژن پراکسید و کاربامید پراکسید.

پراکسیدها حاوی مولکول های اکسیژن بسیار فرار هستند که وقتی با سطح دندان های شما تماس پیدا می کنند، با شکستن پیوندهای شیمیایی که لکه ها را روی مینای دندان نگه می دارند، واکنش نشان می دهند. این عمل لکه های سخت را “سفید می کند” تا ظاهر دندان های شما را سفید کند.

مزایای آفیس بلیچینگ

مزایای آفیس بلیچینگ

مزایای سفید کردن تخصصی دندان ها

سفید کردن دندان ها راهی سریع، آسان و بدون درد برای به دست آوردن لبخندی است که می خواهید. در حالی که ده ها محصول سفیدکننده دندان در قفسه های داروخانه محلی شما قرار گرفته اند، هیچ کدام نمی توانند از نتایجی که می توانید از سفید کننده های دارای درجه تخصصی دریافت می کنید فراتر بروند.

یک لبخند روشن تر

متخصصان دندانپزشکی می توانند از مواد سفید کننده قوی تری استفاده کنند که بهتر از محصولات بدون نسخه لکه ها را فوراً از بین می برند. آنها همچنین می توانند قدرت عوامل سفید کننده خود را تنظیم کنند تا بدون آسیب رساندن به مینای دندان، سفیدی بهینه را ارائه دهند.

نتایج سریع

درمان های داروخانه ای معمولاً چندین روز یا چند هفته طول می کشند تا دندان های شما را به میزان قابل توجهی سفید کنند. گاهی اوقات اثرات سفید کنندگی ممکن است آنقدر طول بکشند که به سختی متوجه آنها شوید. شما در مطب دندانپزشک خود در حدود یک ساعت می توانید دندان های خود را به صورت قابل توجهی درآورید.

سلامت بهتر دهان و دندان ها

قبل از شروع فرایند سفید کردن دندان ها، متخصص دندانپزشک شما ابتدا دهان شما را معاینه خواهد کرد تا مطمئن شود که درمان باعث بدتر شدن یک مشکل دندانی مانند پر شدگی ناموفق یا از بین رفتن پوشش محافظ روی ریشه دندان نخواهد شد. کیت های بدون نسخه سفید کننده دندان این مزیت را ندارند.

تکنولوژی پیشرفته سفید کردن دندان

تکنولوژی سفید کردن دندان به سرعت در حال پیشرفت است. در روش های اولیه سفید کردن دندان از نورهای داغ و ناراحت کننده برای فعال کردن مواد سفید کننده استفاده می شد. امروزه برای سفید کردن دندان ها از ژل پراکسید هیدروژن قدرتمند 40% استفاده می شود که از نظر شیمیایی فعال می شود، بنابراین به نور نیاز ندارد.

مزایای آفیس بلیچینگ

مزایای آفیس بلیچینگ

ارائه بهترین نتایج در منزل

اکنون می توانید سفید کردن تخصصی دندان ها را در منزل انجام دهید! در واقع، دندانپزشکان می توانند به شما در انجام این کار در خانه به شما کمک کنند.

ارائه نتایج یکنواخت

محصولات سفید کننده برخی از انواع ترمیم های دندانپزشکی مانند روکش دندان و ایمپلنت ها را سفید نخواهند کرد. به این معنی که دندان های طبیعی شما سفیدتر خواهند شد اما روکش دندان شما سفیدتر نخواهد شد، بنابراین ترمیم دندان شما تیره تر از دندان های طبیعی شما به نظر خواهد رسید.

شخصی سازی

دندانپزشک شما می تواند دندان های شما را چندین درجه روشن تر کند تا سطح سفیدی دقیق مورد نظر شما را به شما بدهد. محصولات بدون نسخه یک رویکرد یکسان برای سفید کردن دندان ها دارند.

نتایج طولانی مدت

محصولات سفید کننده ای که متخصصان دندانپزشکی استفاده می کنند حاوی مواد سفید کننده قوی تری هستند که نتایج طولانی مدت ایجاد می کنند.

مزایای آفیس بلیچینگ

مزایای آفیس بلیچینگ

درمان ایمن تر

کیت های بلیچینگ دندانی که از فروشگاه خریداری می کنید ممکن است لثه های شما را تحریک کرده و حساسیت دندان را افزایش دهند. هنگامی که تحت فرایند سفید کردن تخصصی دندان ها قرار می گیرید، متخصصان دندانپزشکی روند سفید کردن دندان ها را به دقت کنترل می کنند تا از دهان شما در برابر آسیب محافظت کنند. آنها همچنین می توانند درمان شما را به گونه ای تنظیم کنند که بهترین نتایج را بدون آسیب رساندن به دندان های شما به دست آورند.

نکات شخصی برای حفظ سفیدی دندان های خود

تیم دندانپزشکان ما می توانند نکات و راهکارهای شخصی را برای حفظ دندان های خود به سفیدترین و درخشان ترین حالت ممکن به شما ارائه دهند. نکات ممکن است شامل شستشوی دهان بعد از خوردن یا نوشیدن، اجتناب از استعمال دخانیات یا استفاده از دخانیات دیگر، نوشیدن مقدار زیاد آب در طول روز، پرهیز از خوراکی ها و نوشیدنی هایی که به ایجاد لکه معروف هستند، و استفاده از نی هنگام نوشیدن نوشیدنی های اسیدی باشند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد مزایای سفید کردن تخصصی دندان ها، با دندانپزشک خود مشورت کنید.

گاهی اوقات باکتری وارد پالپ دندان شده و باعث عفونی شدن آن می شود. هنگامی که این اتفاق رخ می دهد، درمان ریشه برای نجات دندان ضروری است. طی این فرایند، پالپ عفونی تخلیه می شود و برای جلوگیری از عفونت مجدد، دندان سیل (مهر و موم) می شود.

درمان ریشه چیست؟

درمان ریشه یک فرایند دندانپزشکی است که درد ناشی از دندان عفونی یا آبسه کرده را تسکین می دهد. در طول فرآیند درمان ریشه، پالپ ملتهب تخلیه می شود. سپس سطوح داخل دندان تمیز و ضد عفونی می شوند و برای سیل شدن فضا، مواد پر کننده قرار می گیرند.

چه زمانی درمان ریشه نیاز است؟

درمان ریشه زمانی ضروری است که باکتری های دهان، پالپ داخل دندان را مورد حمله قرار می دهند. این معمولاً زمانی رخ می دهد که یک حفره برای مدت زمان طولانی درمان نشده رها شود. همچنین این اتفاق ممکن است در صورتی رخ دهد که دندان شما در اثر تروما ترک خورده یا آسیب ببیند.

چه علائمی وجود دارند که نشان می دهند ممکن است به درمان ریشه نیاز داشته باشید؟

در برخی موارد، ممکن است ندانید که دندان عفونی دارید. با این حال، بسیاری از افراد متوجه علائم خاصی می شوند. علائمی که نشان می دهند دندان شما به درمان ریشه نیاز دارد عبارتند از:

  • دندان دردی که از بین نمی رود: بسیاری از مشکلات دندانی می توانند باعث درد دندان شوند. اگر در عمق دندان خود درد دارید، ممکن است به درمان ریشه نیاز داشته باشید. ناراحتی ممکن است به فک، صورت یا سایر دندان های شما نیز سرایت کند.
  • حساسیت به گرما و سرما: اگر هنگام نوشیدن قهوه داغ یا خوردن بستنی دندان شما درد می گیرد، می تواند به این معنا باشد که به درمان ریشه نیاز دارید. این حقیقت بویژه زمانی صدق می کند که درد بیشتر از چند ثانیه باقی بماند.
  • لثه های متورم: وقتی دندان عفونی می شود، چرک می تواند در آن ناحیه انباشته شود. این می تواند به پف کردن، تورم یا تحریک پذیری لثه ها منجر شود.
  • جوش روی لثه ها: ممکن است یک جوش یا تاول روی لثه ها ایجاد شود. چرک دندان عفونی ممکن است از راه جوش خارج شود، و باعث ایجاد طعم یا بوی نامطبوع شود.
  • فک متورم: گاهی اوقات از آن محل چرک خارج نمی شود. در نتیجه، فک شما ممکن است به وضوح متورم شود.
  • تغییر رنگ دندان: هنگامی که پالپ دندان عفونی می شود، می تواند باعث شود دندان شما تیره تر به نظر برسد. این به دلیل خونرسانی ضعیف به دندان رخ می دهد.
  • درد هنگام اعمال فشار: اگر هنگام غذا خوردن یا لمس دندان خود درد دارید، ممکن است به این معنا باشد که اعصاب اطراف پالپ آسیب دیده اند.
  • دندان ترک خورده یا لب پر شده: اگر در اثر تصادف، هنگام ورزش کردن، یا حتی با گاز زدن به یک چیز سفت دندان ترک خورده ای دارید، باکتری ها می توانند تا انتهای پالپ دندان برسند.
  • لق شدن دندان: دندان عفونی ممکن است احساس لق شدن بیشتری داشته باشد. علت این است که چرک های ناشی از پالپ عفونی می توانند باعث نرم شدن استخوانی شوند که از دندان حمایت می کند.

درمان ریشه چقدر متداول است؟

بر اساس گزارش انجمن اندودنتیست های آمریکا، روزانه بیش از 41000 درمان ریشه در ایالات متحده انجام می شود. به این بدان معنا که سالانه بیش از 15 میلیون درمان ریشه تکمیل می شود.

جزئیات این فرایند

چگونه باید برای درمان ریشه آماده شد؟

قبل از شروع درمان ریشه خود، دندانپزشک شما می تواند به هر پرسشی که در مورد این فرایند دارید پاسخ دهد. در اینجا چند کار وجود دارند که می توانید برای آماده شدن برای درمان ریشه خود انجام دهید:

  • همه داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید: چند روز قبل از ویزیت ممکن است به شما آنتی بیوتیک یا داروهای ضد التهاب داده شود، بخصوص اگر عفونت زیادی وجود داشته باشد.
  • سیگار نکشید: محصولات تنباکو در توانایی بدن شما برای بهبود اختلال ایجاد می کنند. چند روز قبل از قرار ملاقات برای درمان ریشه، از سیگار کشیدن خودداری کنید- و اگر می توانید، به طور کامل آن را ترک کنید.
  • یک وعده غذایی سالم بخورید: از آنجا که بی حسی موضعی در طول درمان ریشه باعث خواهد شد دهان شما به مدت چند ساعت بی حس باقی بماند، ایده خوبی است که قبل از قرار ملاقات غذا بخورید.
عصب کشی درمان ریشه

عصب کشی درمان ریشه

درمان ریشه چه مدت طول می کشد؟

بسته به میزان عفونت در دندان شما، درمان ریشه ممکن است به یک یا دو جلسه نیاز داشته باشد. به طور متوسط، یک درمان ریشه حدود 30 تا 60 دقیقه طول می کشد تا کامل شود. اگر درمان روی یک دندان بزرگ تر با چندین ریشه انجام می شود، ممکن است تا یک ساعت و نیم طول بکشد.

در طول فرآیند درمان ریشه چه اتفاقی می افتد؟

قبل از شروع درمان ریشه، پزشک شما از دندان آسیب دیده عکس رادیوگرافی دندانپزشکی با اشعه ایکس می گیرد. این کار به تعیین میزان آسیب کمک می کند و تضمین می کند که درمان ریشه گزینه درمانی مناسبی است. در اینجا مراحلی وجود دارند که در طول فرایند درمان ریشه شما تکمیل می شوند:

  • بی حسی. ابتدا بی حس کننده موضعی برای بی حس کردن دندان عفونی و لثه های اطراف تزریق می شود. در دندانپزشکی داروهایی نیز برای کمک به آرام کردن شما وجود دارند، مانند اکسید نیتروژن، آرام بخش های خوراکی یا آرام بخش داخل وریدی (IV). اگر با اضطراب دندانپزشکی دست و پنجه نرم می کنید، ممکن است دندانپزشک شما آرام بخش ها برای شما را توصیه کند.
  • قرار دادن رابر دم. قبل از شروع درمان ریشه، یک رابر دم کوچک روی ناحیه قرار می گیرد. این باعث ایزوله شدن دندان و خشک نگه داشتن آن در طول انجام درمان ریشه می شود.
  • حفره دسترسی. پس از آن، برای دسترسی به پالپ، یک ورودی کوچک در تاج دندان ایجاد می شود.
  • تخلیه پالپ. ابزارهای کوچک دندانپزشکی برای تخلیه اعصاب، عروق خونی و بافت های داخل دندان استفاده می شوند.
  • شکل دادن به کانال ها. پس از تخلیه پالپ، محفظه پالپ و کانال های ریشه تمیز و ضد عفونی شده و شکل داده می شوند.
  • پر کردن کانال ها. سپس کانال های خالی با مواد انعطاف پذیر و لاستیکی دندانی به نام گوتا پرکا پر می شوند.
  • سیل کردن دندان. در مرحله بعد، یک پر کننده موقت دندان قرار می گیرد تا دندان را سیل (مهر و موم) کند و از ورود مجدد باکتری ها جلوگیری کند.
  • قرار دادن ترمیم نهایی. در اکثر موارد، برای محافظت از دندان درمان شده و احیاء بایت، به روکش دندان نیاز خواهید داشت. روکش ها به صورت سفارشی ساخته می شوند، و ساخت آنها معمولاً دو تا سه هفته طول می کشد. وقتی روکش شما آماده شد، پر کننده موقت برداشته شده و روکش دائمی روی دندان قرار می گیرد. در برخی موارد، ممکن است بتوانید در همان قرار ملاقات، یک روکش دریافت کنید.
عصب کشی درمان ریشه

عصب کشی درمان ریشه

آیا درمان ریشه دندان درد دارد؟

بسیاری از افراد می ترسند که بعد از درمان ریشه دندان آنها دچار درد شود. با این حال، از آنجا که منبع عفونت در حین انجام فرایند درمان ریشه تخلیه می شود، اکثر افراد بعد از درمان، فوراً تسکین پیدا می کنند. اگر بعد از درمان ریشه دچار درد ضربان دار شدید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.

بعد از درمان کانال چه انتظاری باید داشت؟

در حالی که پس از درمان ریشه نباید درد قابل توجهی داشته باشید، ممکن است در چند روز نخست متوجه حساسیت شوید. این علائم طبیعی هستند و با داروهای مسکن یا بدون نسخه می توان آن را با موفقیت مدیریت کرد. در بیشتر موارد، عوارض جانبی در عرض یک تا دو هفته کاهش می یابند.

چه کسی باید فرایند درمان ریشه را انجام دهد؟

درمان ریشه توسط دندانپزشک عمومی یا اندودنتیست (متخصص درمان ریشه) تکمیل می شود. دندانپزشکان عمومی اغلب می توانند دندان های نزدیک جلوی دهان را درمان کنند زیرا ریشه های کمتری دارند. اگر دندانی که چندین ریشه دارد به درمان ریشه نیاز دارد- یا اگر مورد شما پیچیده است- ممکن است به یک متخصص درمان ریشه ارجاع داده شوید.

خطرات / مزایا

انجام فرایند درمان ریشه چه مزایایی دارد؟

انتخاب درمان ریشه مزایای متعددی دارد. این درمان می تواند:

  • از سرایت عفونت به دندان های دیگر جلوگیری کند.
  • علائم همراه با دندان عفونی را کاهش دهد.
  • خطر آسیب به استخوان فک را کاهش دهد.
  • نیاز به کشیدن دندان را به صفر برساند.

آیا درمان های ریشه بی خطر هستند؟

درمان های ریشه ایمن و مؤثر در نظر گرفته می شوند. این فرایند دارای نرخ موفقیت چشمگیر تا 98% است.

علائم شایع شکست درمان ریشه کدامند؟

در برخی موارد ممکن است درمان ریشه عوارضی داشته باشد. این امر بویژه در صورتی صادق است که دندان شما برای این نوع درمان بیش از حد آسیب دیده باشد. علائم شکست درمان ریشه عبارتند از:

  • درد
  • لثه های متورم
  • ترشح چرک
  • تغییر رنگ دندان
  • جوش یا تاول روی لثه
  • مشکلات سینوسی
عصب کشی درمان ریشه

عصب کشی درمان ریشه

اگر درمان ریشه من با شکست مواجه شود چطور؟

اگر درمان ریشه شما با شکست مواجه شود، دندانپزشک گزینه های شما را با شما در میان خواهد گذاشت. در برخی موارد، درمان مجدد ریشه امکان پذیر است. یا ممکن است زمان بحث در مورد روش های جایگزین فرا رسیده باشد.

جایگزین های درمان ریشه کدامند؟

تنها جایگزین درمان ریشه، کشیدن دندان است. گرچه بهترین کار این است که هر زمان امکان پذیر باشد دندان های طبیعی حفظ شوند، ممکن است کشیدن دندان برای حفظ سلامت دهان و دندان های شما ضروری باشد.

اگر گزینه مناسبی برای درمان ریشه نیستید، می توان دندان را کشیده و با ایمپلنت دندان، بریج دندان یا پروتز پارسیل آن را جایگزین کرد. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد درمان ریشه در مقایسه با کشیدن آن، با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

بهبود و دور نمای درمان

ریکاوری درمان ریشه چقدر طول می کشد؟

به طور معمول، زمان بهبودی درمان ریشه کمتر از یک هفته طول می کشد. ناراحتی خفیف ممکن است به مدت چند روز وجود داشته باشد، اما می توان آن را با دارو کنترل کرد. اگر درد یا ناراحتی شدیدی دارید که بیش از یک هفته طول می کشد، با پزشک خود تماس بگیرید.

آیا بعد از درمان ریشه می توان غذا خورد؟

آری. با این حال، بهتر است صبر کنید تا بی حسی از بین برود. اثرات بی حسی معمولاً چند ساعت طول می کشند.

در چند روز نخست غذاهای نرم تری مانند پاستا، پوره سیب زمینی و ماست بخورید. با افزایش سطح راحتی خود، غذاهای جامد را به تدریج اضافه کنید.

همچنین باید از گاز زدن یا جویدن با دندان درمان شده خودداری کنید. سعی کنید با طرف دیگر دهان خود عمل جویدن را انجام دهید، تا زمانی که ترمیم دائمی دندان شما در جای خود قرار بگیرد.

آیا بعد از درمان ریشه می توان رانندگی کرد؟

بستگی دارد. اگر در حین فرایند بی حسی موضعی یا اکسید نیتروژن داشته اید، می توانید خودتان به مطب بروید و برگردید. افرادی که آرام بخش خوراکی یا آرام بخش داخل وریدی را انتخاب می کنند، به یک دوست یا یکی از اعضای خانواده برای رساندن آنها نیاز دارند.

آیا بعد از درمان ریشه می توان سیگار کشید؟

توصیه نمی شود. استعمال دخانیات در روند بهبود اختلال ایجاد می کند و احتمال نیاز به کارهای دندانپزشکی بیشتر در آینده را افزایش خواهد داد.

چه زمانی می توانم کار، مدرسه یا فعالیت های دیگر را از سر گرفت؟

اغلب اوقات، افرادی که درمان ریشه انجام داده اند، می توانند روز بعد به محل کار یا مدرسه برگردند. با این حال، اگر در طول فرایند دندانپزشکی خود آرام بخش داشته اند، ممکن است به یک یا دو روز اضافی برای بهبودی کامل نیاز داشته باشند.

 

چند نکته برای مراقبت بعد از درمان ریشه:

پس از درمان ریشه، تمیز نگه داشتن ناحیه اطراف دندان درمان شده بسیار مهم است. مثل همیشه مسواک بزنید و نخ دندان بکشید و از دهانشویه آنتی باکتریال برای دور نگه داشتن میکروب ها استفاده کنید. اگر هنوز یک پر شدگی موقت داخل دندان خود دارید و هنوز روکش دائمی خود را دریافت نکرده اید، از جویدن روی آن پرهیز کنید.