بخش تخصصی پیوند لثه

بیماری‌های لثه مثل عقب رفتگی لثه، نیاز به درمان پیوند لثه دارند. پیوند لثه نوعی از عمل جراحی دندان است که نسبتا روشی سریع و آسان می‌باشد. در این عمل متخصص پریودنتیت از سقف دهان، بافت لثه را برداشته و از آن برای لثه‌ی آسیب دیده استفاده می‌کند. عقب رفتگی لثه به آرامی رخ می‌دهد و به همین دلیل بسیاری از مردم متوجه بروز این اتفاق نمی‌شوند. در صورت عدم درمان چنین مشکلاتی، ممکن است در نهایت منجر به از دست رفتن دندان فرد شود. پیوند لثه در بیشتر موارد جنبه‌ی درمانی دارد، ولی برخی از مردم برای اصلاح طرح لبخند خود از این روش استفاده می‌کنند که در این صورت جنبه‌ی زیبایی دارد.

مقالات تخصصی پیوند لثه

سرطان لثه و آنچه باید درمورد آن بدانید!

در این نوشته می خوانید:

سرطان لثه نوعی سرطان سر و گردن است که زمانی آغاز می شود که سلول های لثه فک بالا یا پایین خارج از کنترل رشد می کنند و باعث تشکیل ضایعات یا تومورها می شوند. این سرطان ها اغلب با التهاب لثه اشتباه گرفته می شوند.

چه چیزی باعث سرطان لثه می شود؟

سرطان لثه به تقسیم کنترل نشده سلولی گفته می شود که از لثه ها آغاز می شود. این اتفاق زمانی رخ می دهد که در اسید دئوکسی ریبونوکلئیک (DNA) یک جهش ایجاد شود. این باعث اختلال در عملکرد DNA می شود. DNA کد ژنتیکی است که به سلول ها دستور می دهد چه زمانی تقسیم شوند، رشد کنند یا از بین بروند. اگر DNA که سلول های لثه را کنترل می کند دچار اختلال شود، سلول ها تقسیم می شوند و بیش از حد رشد می کنند. علاوه بر این، آنها با نرخ مورد انتظار نمی میرند. این امر باعث تجمع سلول ها در لثه می شود که منجر به سرطان مضر (بدخیم) لثه می شود.

آنچه که دقیقاً باعث جهش می شود ناشناخته است. با این حال، عوامل خاصی می توانند خطر ابتلا به آن را افزایش دهند. از بین همه عوامل خطر، مصرف تنباکو (سیگار کشیدن، سیگار برگ، پیپ یا جویدن تنباکو) شایع ترین عامل است. خطر ابتلا به سرطان دهان در افراد سیگاری سه برابر بیشتر از افراد غیر سیگاری است. خطر ابتلا به سرطان دهان در افرادی که در معرض استعمال دخانیات قرار دارند، افزایش می یابد و تقریباً 87 درصد بیشتر از افرادی است که هرگز سیگار نکشیده اند و هرگز در معرض سیگار قرار نگرفته اند.

نوشیدن منظم الکل زیاد نیز می تواند شانس ابتلا به سرطان لثه را افزایش دهد. معمولاً دندانپزشکان نخستین کسانی هستند که علائم سرطان لثه را اغلب در طول معاینات معمول دندانپزشکی مشاهده می کنند.

سایر عوامل خطر عبارتند از:

  • تحریک مزمن دهان
  • مصرف ناکافی سبزیجات و میوه ها
  • عفونت ویروس پاپیلومای انسانی
سرطان لثه

سرطان لثه

اولین علائم سرطان لثه کدامند؟

سرطان لثه نوعی سرطان دهان است. این بیماری زمانی آغاز می شود که سلول های لثه بدون کنترل رشد می کنند. این رشد کنترل نشده باعث ایجاد توده ای می شود که در نهایت به بافت سالم آسیب می رساند. اولین نشانه های سرطان لثه مشابه علائمی هستند که در ژنژیویت مشاهده می شوند. از این رو، در ابتدا، سرطان لثه را می توان به عنوان یک زخم شایع یا التهاب لثه اشتباه گرفت.

اگر فردی به سرطان لثه مبتلا باشد، ممکن است زخمی غیر قابل التیام داشته باشد. این زخم برای مدت طولانی باقی می ماند و با درمان های استانداردی که برای زخم های دهان انجام می شوند از بین نمی رود و یا ممکن است عود کند. زخم ممکن است سفید، کم رنگ، قرمز، سیاه، تیره یا تغییر رنگ داشته باشد. علاوه بر این، ممکن است یک توده یا تورم وجود داشته باشد که در عرض دو هفته از بین نرود.

علائم دیگر عبارتند از:

  • خونریزی لثه ها
  • ترک خوردن لثه ها
  • تغییر حس چشایی
  • مشکل در غذا خوردن
  • لق شدن دندان ها
  • درد لثه
  • لثه های متورم یا ضخیم

کاهش وزن بدون دلیل و تورم غدد لنفاوی گردن ممکن است نشانه سرطان دهان باشند.

سرطان لثه چگونه درمان می شود؟

تشخیص زود هنگام باعث می شود سرطان لثه بسیار قابل درمان شود و احتمال زنده ماندن فرد مبتلا بعد از درمان بیشتر خواهد بود. اغلب، در هنگام مراجعه به دندانپزشک ضایعاتی مشاهده می شوند. از این رو، بدون در نظر گرفتن سابقه و عوامل خطر، توصیه می شود به طور منظم مراجعه به دندانپزشک را پیگیری کنید.

جراحان سرطان سر و گردن اغلب سرطان لثه را با هر یک از جراحی های زیر درمان می کنند:

  • ماکسیلکتومیMaxillectomy (جراحی برای برداشتن سرطان در فک بالا یا سقف دهان)
  • مندیبولکتومیMandibulectomy (جراحی برای برداشتن سرطان اطراف فک پایین یا کف دهان)

اگر سرطان لثه به غدد لنفاوی موجود در گردن گسترش یافته باشد، جراح ممکن است جراحی موسوم به برش dissection گردن را انجام دهد که شامل برداشتن غدد لنفاوی سرطانی شده یا بخش هایی است که احتمال ابتلا به سرطان برای آنها وجود دارد.

سایر درمان های مورد استفاده در سرطان لثه شامل پرتو درمانی و شیمی درمانی هستند. پرتو درمانی از امواج پر انرژی استفاده می کند که قسمت سرطانی لثه را هدف قرار می دهند. این روش اغلب قبل یا بعد از جراحی برای کوچک کردن تومور استفاده می شود. شیمی درمانی شامل استفاده از داروهای ضد سرطان است که سلول های سرطانی را از بین می برد. این راهکار ممکن است با یا بدون پرتو درمانی بعد از جراحی استفاده شود.

درمان اغلب شامل جراحی است که توسط جراح سرطان سر و گردن انجام می شود.

اهداف درمان سرطان لثه عبارتند از:

  • درمان سرطان
  • حفظ ظاهر خود و عملکردهای دهان خود
  • جلوگیری از عود سرطان

وسعت و عمق سرطان طرح درمان شما را مشخص می کند. توصیه های درمانی بسته به اینکه سرطان در لثه فک پایین یا لثه فک بالایی شروع شده است می تواند متفاوت باشد.

سرطان لثه

سرطان لثه

میزان بقاء از سرطان لثه

به نظر می رسد نرخ زنده ماندن در اکثر انواع سرطان های دهان، در صورت تشخیص در مراحل بعدی ضعیف باشد.

  • در دهه گذشته نرخ زنده ماندن در پنج سال نخست پس از تشخیص از 50 درصد به 57 درصد بهبود یافته است.
  • نرخ زنده ماندن از سرطان دهان درمان نشده در مراحل اولیه برای پنج سال 30 درصد است، در حالی که برای سرطان دهان درمان نشده در مرحله چهارم، نرخ زنده ماندن 12 درصد است. از این رو، تشخیص سرطان دهان در مراحل اولیه برای جلوگیری از گسترش سرطان ضروری است.

بر اساس انستیتوی ملی، نرخ زنده ماندن پنج ساله پس از سرطان های حفره دهان و سرطان حلق،به شرح زیر است:

درصد بقا محل سرطان
83 درصد سرطان موضعی (که به غدد لنفاوی سرایت نکرده است).
64 درصد سرطانی که به غدد لنفاوی مجاور سرایت کرده است.
38 درصد سرطانی که به سایر قسمت های بدن سرایت کرده است.
سرطان لثه

سرطان لثه

دلایل پایین بودن نرخ زنده ماندن از سرطان لثه چیست؟

به نظر می رسد دلایل پایین بودن نرخ زنده ماندن از سرطان لثه به شرح زیر باشند:

  • عدم آگاهی از علائم
  • شناسایی سرطان در آخرین مرحله
  • سرطان دهان ناشی از HPV 16 مستعد شکست درمان است.
  • علائم قابل توجهی ایجاد نمی کند
  • علائم با زخم دهان اشتباه گرفته می شوند
  • بهداشت ضعیف دهان و دندان

سندروم سوزش دهان چیست و چگونه درمان می شود؟

در این نوشته می خوانید:

سندرم سوزش دهان اصطلاح پزشکی برای سوزش مداوم یا مکرر داخل دهان، بدون یک علت مشهود است. ممکن است این سوزش را روی زبان، لثه ها، لب ها، داخل گونه ها، سقف دهان یا نواحی بزرگی از کل دهان خود احساس کنید. احساس سوزش می تواند شدید باشد، گویی که دهان خود را با یک نوشیدنی بسیار داغ زخمی کرده اید.

سندرم سوزش دهان معمولاً به طور ناگهانی ایجاد می شود، اما می تواند به مرور زمان به آرامی ایجاد شود. اغلب نمی توان علت خاصی را پیدا کرد. گرچه این امر باعث می شود درمان چالش برانگیزتر شود، اما همکاری نزدیک با تیم مراقبت های درمانی می تواند به کاهش علائم کمک کند.

علائم و نشانه های سندروم سوزش دهان

علائم سندرم سوزش دهان ممکن است شامل موارد زیر باشند:

  • احساس سوزش یا داغ شدگی که عمدتاً زبان شما را تحت تأثیر قرار می دهد، اما ممکن است لب ها، لثه ها، سقف دهان، گلو یا کل دهان شما را نیز درگیر کند.
  • احساس خشکی دهان همراه با افزایش تشنگی.
  • تغییر حس چشایی داخل دهان، مانند طعم تلخ یا فلزی.
  • از دست دادن حس چشایی.
  • گزگز، سوزش یا بی حسی داخل دهان.

ناراحتی ناشی از سندرم سوزش دهان می تواند چندین الگوی متفاوت داشته باشد. ممکن است:

  • هر روز اتفاق بیفتد، با کمی ناراحتی هنگام بیدار شدن از خواب، اما با گذشت روز بدتر می شود.
  • به محض بیدار شدن شما از خواب شروع می شود و تمام روز را ادامه می یابد.
  • بیاید و برود.

الگوی ناراحتی دهان شما هر چه که باشد، سندرم سوزش دهان ممکن است ماه ها تا سال ها ادامه پیدا کند. در موارد نادر، علائم ممکن است به طور ناگهانی به صورت خود به خود از بین بروند یا کمتر اتفاق بیفتند. گاهی اوقات احساس سوزش ممکن است در هنگام خوردن یا آشامیدن برای مدت کوتاهی کاهش یابد.

سندرم سوزش دهان معمولاً باعث بروز هیچ تغییر فیزیکی برای زبان یا دهان شما نمی شود که بتواند قابل مشاهده باشد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورت داشتن هر گونه ناراحتی، سوزش یا درد زبان، لب ها، لثه ها یا سایر نواحی دهان خود، به پزشک یا دندانپزشک خود مراجعه کنید. این ناراحتی ها ممکن است به همکاری با یکدیگر نیاز داشته باشند تا به مشخص کردن علت و ارائه یک طرح درمان مؤثر کمک کنند.

علل بروز سندروم سوزش دهان

علت سندرم سوزش دهان ممکن است اولیه یا ثانویه باشد.

سندرم سوزش دهان اولیه

زمانی که نتوان علت آن را یافت، این وضعیت سندرم سوزش دهان اولیه یا ایدیوپاتیک نامیده می شود. برخی تحقیقات حاکی از این هستند که سندرم سوزش دهان اولیه با مشکلات اعصاب مربوط با حس چشایی و درد ارتباط دارد.

سندروم سوزش دهان

سندروم سوزش دهان

سندرم سوزش دهان ثانویه

گاهی اوقات سندرم سوزش دهان درنتیجه یک بیماری زمینه ای ایجاد می شود. در این موارد، سندرم سوزش دهان ثانویه نامیده می شود.

مشکلات زمینه ای که ممکن است با سندرم سوزش دهان ثانویه ارتباط داشته باشند عبارتند از:

  • خشکی دهان، که می تواند ناشی از برخی داروها، مشکلات سلامتی، مشکلات مربوط به غددی که بزاق تولید می کنند، یا ممکن است از جمله عوارض جانبی درمان سرطان باشد.
  • سایر بیماری های دهان، مانند عفونت قارچی دهان که برفک دهان نامیده می شود، یک وضعیت التهابی به نام لیکن پلان دهانی یا شرایطی به نام زبان جغرافیایی که به زبان ظاهری شبیه به نقشه می دهد.
  • دریافت نکردن مواد مغذی کافی مانند کمبود آهن، روی، فولات (ویتامین B-9)، تیامین (ویتامین B-1)، ریبوفلاوین (ویتامین B-2)، پیریدوکسین (ویتامین B-6)، و کوبالامین (ویتامین B-12).
  • آلرژی ها یا واکنش به غذاها، طعم دهنده های غذا، سایر افزودنی های غذایی، عطرها یا رنگ ها، مواد دندانی یا محصولات مراقبت از دهان.
  • رفلاکس اسید معده که از معده وارد دهان شما می شود، که بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD) نیز نامیده می شود.
  • برخی داروهای خاص، بویژه داروهای فشار خون بالا.
  • عادات دهانی، مانند فشار دادن زبان به دندان ها، گاز گرفتن نوک زبان، و ساییدن یا فشردن دندان ها روی یکدیگر.
  • اختلالات غدد درون ریز، مانند دیابت یا کم کاری غده تیروئید که تحت عنوان کم کاری تیروئید شناخته می شود.
  • دهان بسیار تحریک شده، که ممکن است ناشی از مسواک زدن بیش از حد یا خیلی سخت زبان، استفاده از خمیر دندان های ساینده، استفاده بیش از حد از دهانشویه ها، یا مصرف بیش از حد غذاها یا نوشیدنی های اسیدی باشد. پروتزهایی که به خوبی روی لثه ها قرار نمی گیرند ممکن است باعث تحریک شوند که می تواند باعث بدتر شدن علائم شود.
  • مسائل روانی، مانند اضطراب، افسردگی یا استرس.

عوامل خطر بروز سندروم سوزش دهان

سندرم سوزش دهان غیر معمول است. با این حال، خطر شما ممکن است بیشتر باشد اگر:

  • زن هستید.
  • در دوران پیش از یائسگی یا یائسگی هستید.
  • بالای 50 سال سن دارید.
  • سیگاری هستید.

سندرم سوزش دهان معمولاً به طور ناگهانی، و بدون هیچ دلیل شناخته شده ای، آغاز می شود. اما برخی عوامل خاص ممکن است خطر ابتلا به سندرم سوزش دهان را افزایش دهند، از جمله:

  • بیماری اخیر.
  • برخی از شرایط پزشکی طولانی مدت مانند فیبرومیالژیا fibromyalgia، بیماری پارکینسون، اختلالات خود ایمنی و نوروپاتی.
  • کارهای قبلی دندانپزشکی.
  • واکنش های آلرژیک به غذا.
  • داروهای خاص.
  • رویدادهای آسیب زای زندگی.
  • استرس.
  • اضطراب.
  • افسردگی.

عوارض ناشی از سندروم سوزش دهان

عوارضی که ممکن است سندرم سوزش دهان آنها را بوجود بیاورد عمدتاً به ناراحتی مربوط می شوند، مانند مشکلات به خواب رفتن یا مشکل در غذا خوردن. موارد دراز مدتی که شامل ناراحتی زیاد می شوند بعلاوه می توانند منجر به اضطراب یا افسردگی شوند.

جلوگیری از بروز سندروم سوزش دهان

هیچ راه شناخته شده ای برای پیشگیری از بروز سندرم سوزش دهان وجود ندارد. اما با استفاده نکردن از تنباکو، محدود کردن غذاهای اسیدی یا تند، عدم نوشیدن نوشابه های گازدار، و استفاده از روش های مدیریت استرس، ممکن است بتوانید ناراحتی خود را کاهش دهید. یا این اقدامات ممکن است از بدتر شدن احساس ناراحتی شما جلوگیری کنند.

سندروم سوزش دهان

سندروم سوزش دهان

سندروم سوزش دهان چگونه تشخیص داده می شود؟

هیچ آزمایشی وجود ندارد که بتواند نشان دهد که آیا سندرم سوزش دهان دارید یا خیر. در عوض، تیم مراقبت های درمانی شما سعی خواهد کرد قبل از تشخیص سندرم سوزش دهان، مشکلات دیگر را رد کند.

ارائه دهنده مراقبت های درمانی یا دندانپزشک شما به احتمال زیاد:

  • سوابق پزشکی و داروهای شما را مرور می کند.
  • دهان شما را معاینه می کند.
  • از شما بخواهد علائم خود را شرح دهید.
  • در مورد عادت ها و کارهای روتین شما برای تمیز نگه داشتن دندان ها و دهان شما با شما صحبت کند.

همچنین، پزشک معالج شما احتمالاً یک معاینه پزشکی انجام خواهد داد، و به دنبال نشانه هایی از شرایط دیگر خواهد بود. ممکن است برخی از آزمایشات زیر را انجام دهید:

  • آزمایشات خون. این آزمایش ها می توانند شمارش کامل گلبول های خون، سطح قند خون، عملکرد تیروئید، عوامل تغذیه ای و چگونگی عملکرد خوب سیستم ایمنی شما را بررسی کنند. نتایج آزمایشات ممکن است سرنخ هایی در مورد منبع ناراحتی دهان شما ارائه دهند.
  • کشت ها یا بیوپسی های دهانی. از یک سواب پنبه ای برای گرفتن نمونه برای کشت دهانی استفاده می شود. این می تواند به شما بگوید که آیا عفونت قارچی، باکتریایی یا ویروسی داخل دهان شما وجود دارد یا خیر. برای بیوپسی یا همان نمونه برداری، قطعات ریز بافت از دهان شما گرفته می شوند و برای آزمایشگاه ارسال می شوند تا بتوان سلول ها را مورد بررسی قرار داد.
  • تست های آلرژی. پزشک معالج شما ممکن است تست های آلرژی را برای بررسی اینکه آیا ممکن است به برخی غذاهای خاص، مواد افزودنی، یا حتی مواد دندانپزشکی یا محصولات مراقبت از دهان آلرژی داشته باشید، پیشنهاد دهد.
  • اندازه گیری بزاق. با سندرم سوزش دهان، ممکن است داخل دهان خود احساس خشکی داشته باشید. تست های بزاق می توانند نشان دهند که آیا جریان بزاق شما کاهش یافته است یا خیر.
  • تست رفلاکس معده. این تست ها می توانند تشخیص دهند که آیا اسید معده از معده به داخل دهان شما برمی گردد یا خیر.
  • تصویربرداری. پزشک معالج شما ممکن است MRI، سی تی اسکن، یا سایر آزمایشات تصویربرداری را برای بررسی سایر مشکلات سلامتی توصیه کند.
  • تغییر دارو. اگر دارویی مصرف می کنید که ممکن است باعث ناراحتی دهان شود، پزشک شما ممکن است دوز آن را را تغییر دهد یا به سراغ داروی دیگری برود. گزینه دیگر این است که در صورت امکان دارو را برای مدت کوتاهی قطع کنید تا ببینید آیا ناراحتی شما برطرف می شود یا خیر. این را سر خود امتحان نکنید زیرا قطع برخی داروها می تواند خطرناک باشد.
  • سؤالات سلامت روان. ممکن است از شما خواسته شود که به یک سری پرسش ها پاسخ دهید که می تواند به تصمیم گیری در مورد داشتن علائم افسردگی، اضطراب یا سایر مشکلات سلامت روان کمک کند که ممکن است با سندرم سوزش دهان مرتبط باشند.

این سندروم چگونه درمان می شود؟

درمان به این بستگی دارد که آیا شما سندرم سوزش دهان اولیه دارید یا ثانویه.

سندرم سوزش دهان اولیه

هیچ درمان شناخته شده ای برای سندرم سوزش دهان اولیه وجود ندارد. و هیچ راه مطمئنی برای درمان آن وجود ندارد. تحقیقات جامع در مورد مؤثرترین روش ها وجود ندارند. درمان به علائمی بستگی دارد که شما دارید و با هدف کنترل آنها انجام می شود. قبل از یافتن یک یا ترکیبی از چندین روش درمانی که به کاهش ناراحتی دهان شما کمک می کنند، ممکن است لازم باشد چندین درمان را امتحان کنید. و ممکن است مدتی زمان ببرد تا درمان به مدیریت علائم شما کمک کند.

گزینه های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشند:

  • محصولات جایگزین بزاق.
  • دهانشویه ها یا لیدوکائین خاص، که برای کمک به تسکین درد باعث بی حسی می شوند.
  • کپسایسین Capsaicin، مسکنی که از فلفل چیلی به دست می آید.
  • آلفا لیپوئیک اسید Alpha-lipoic acid، آنتی اکسیدانی که ممکن است به تسکین درد عصبی کمک کند.
  • دارویی به نام کلونازپامclonazepam (کلونوپین Klonopin) که برای کنترل تشنج استفاده می شود.
  • برخی از داروهای خاص ضد افسردگی.
  • داروهایی که درد عصبی را مسدود می کنند.
  • درمان شناختی رفتاری برای توسعه مهارت های عملی برای مقابله با اضطراب و افسردگی، پرداختن به استرس و تحمل درد مداوم.

سندرم سوزش دهان ثانویه

برای سندرم سوزش دهان ثانویه، درمان به شرایط زمینه ای بستگی دارد که ممکن است باعث بروز ناراحتی دهان شما شوند.

برای مثال، درمان عفونت دهان یا مصرف مکمل ها برای سطح پایین ویتامین ممکن است ناراحتی شما را تسکین دهد. به همین دلیل تلاش برای یافتن علت مهم است. هنگامی که هر گونه علل زمینه ای درمان شدند، علائم سندرم سوزش دهان شما باید بهتر شوند.

سبک زندگی و درمان های خانگی

علاوه بر درمان پزشکی و داروهای تجویزی، این اقدامات خودیاری ممکن است علائم شما را کاهش دهند:

  • مایعات زیادی بنوشید تا به کاهش احساس خشکی دهان کمک کنید، یا تکه های یخ را بمکید.
  • از غذاها و مایعات اسیدی مانند گوجه فرنگی، آب پرتقال، نوشیدنی های گازدار و قهوه اجتناب کنید.
  • از الکل و محصولات حاوی الکل اجتناب کنید، زیرا ممکن است مخاط دهان شما را تحریک کنند.
  • از محصولات تنباکو استفاده نکنید.
  • غذاهای تحریک کننده مانند غذاهای تند و پر ادویه نخورید.
  • از محصولات حاوی دارچین یا نعناع خودداری کنید.
  • خمیر دندان های مختلف ملایم یا بدون طعم را امتحان کنید، مانند خمیر دندان های مخصوص حساسیت یا خمیر دندان های فاقد نعنا یا دارچین.
  • برای کاهش استرس اقداماتی را انجام دهید و روش های آرام سازی را امتحان کنید.

مقابله و حمایت

مقابله با سندرم سوزش دهان می تواند چالش برانگیز باشد. اگر برای مثبت اندیشی و امیدوار ماندن اقدامی نکنید، این اختلال می تواند کیفیت زندگی شما را پایین بیاورد.

برای کمک به مقابله با ناراحتی ناشی از سندرم سوزش دهان:

  • تمرینات تمدد اعصاب مانند یوگا را انجام دهید.
  • روی فعالیت هایی تمرکز کنید که به شما لذت می دهند، مانند فعالیت ها یا سرگرمی های بدنی، بخصوص زمانی که احساس اضطراب می کنید.
  • سعی کنید با برقراری ارتباط با خانواده و دوستان از نظر اجتماعی فعال بمانید.
  • به گروه حمایت از درد مزمن برای افرادی که درد مداوم دارند بپیوندید.
  • عادات خواب خوب را تمرین کنید، مانند رفتن به رختخواب و بیدار شدن تقریباً در یک ساعت معین هر روز و داشتن خواب کافی.
  • صحبت با یک ارائه دهنده خدمات سلامت روان را در نظر بگیرید تا استراتژی هایی را بیاموزید که می توانند در مقابله با این شرایط به شما کمک کنند.
سندروم سوزش دهان

سندروم سوزش دهان

آماده شدن برای قرار ملاقات با پزشک

شما احتمالاً برای درمان ناراحتی دهان خود با مراجعه به پزشک خانواده یا دندانپزشک خود شروع خواهید کرد. از آنجا که سندرم سوزش دهان با بسیاری از شرایط پزشکی دیگر ارتباط دارد، پزشک یا دندانپزشک شما ممکن است شما را به یک متخصص دیگر، مانند متخصص مشکلات پوست، گوش، حلق و بینی (ENT)، یا هر متخصص دیگری ارجاع دهد.

آنچه شما می توانید انجام دهید

در اینجا اطلاعاتی وجود دارند که به شما کمک می کنند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید:

  • بپرسید آیا کاری هست که باید قبل از قرار ملاقات انجام دهید، مانند محدود کردن رژیم غذایی خود.
  • از علائم خود فهرستی تهیه کنید، از جمله هر گونه علائمی که ممکن است با ناراحتی دهان شما بی ارتباط به نظر برسند.
  • از اطلاعات شخصی کلیدی خود فهرستی تهیه کنید، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی.
  • از تمام داروها، ویتامین ها، گیاهان دارویی یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، شامل دوزها، فهرستی تهیه کنید.
  • از هر گونه سوابق پزشکی یا دندانپزشکی، از جمله نتایج آزمایشات، که به این مشکل مربوط هستند، یک کپی به همراه داشته باشید.
  • در صورت امکان، یکی از اعضاء خانواده یا دوستان خود را برای حمایت و کمک به شما در به خاطر سپردن همه چیز با خود ببرید.
  • از قبل سؤالاتی را آماده کنید تا از پزشک معالج یا دندانپزشک خود بپرسید.

پرسش هایی که باید مطرح کنید ممکن است شامل موارد زیر باشند:

  • چه چیزی احتمالاً باعث بروز علائم من می شود؟
  • به غیر از محتمل ترین علت، علل احتمالی دیگری کدامند؟
  • به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟
  • آیا ناراحتی دهان من احتمالا موقتی است یا طولانی مدت؟
  • بهترین اقدام چیست؟
  • آیا گزینه هایی برای رویکرد اصلی که شما پیشنهاد می کنید وجود دارند؟
  • من این شرایط سلامتی دیگر را دارم. چگونه می توانم آنها را با یکدیگر مدیریت کنم؟
  • آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
  • آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
  • آیا جایگزین عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟
  • آیا راهنماهای چاپی وجود دارند که بتوانم آنها را داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

راحت باشید و در طول قرار ملاقات خود پرسش های دیگر را بپرسید.

از پزشک خود چه انتظاری باید داشته باشید؟

پزشک یا دندانپزشک شما احتمالاً چندین پرسش از شما خواهد پرسید، از جمله:

  • علائم شما از چه زمانی شروع شدند؟
  • آیا همیشه علائم دارید یا می آیند و می روند؟
  • علائم شما چقدر شدید هستند؟
  • به نظر می رسد چه چیزی علائم شما را بهتر می کند؟
  • به نظر می رسد چه چیزی علائم شما را بدتر می کند؟
  • آیا از تنباکو استفاده می کنید یا الکل می نوشید؟
  • آیا مرتب غذاهای اسیدی یا تند می خورید؟
  • آیا از دندان مصنوعی استفاده می کنید؟

پزشک یا دندانپزشک شما ممکن است سوالات دیگری را بر اساس پاسخ ها، علائم و نیازهای شما بپرسد. برای پاسخ دادن به سؤالات آماده باشید تا زمانی برای گفتگو در مورد آنچه برای شما مهم است داشته باشید.

کلسیم و ویتامین های D و K = موفقیت کاشت ایمپلنت

در این نوشته می خوانید:

ایمپلنت های دندانی واقعاً شگفت انگیز هستند. آنها ظاهر و احساسی دقیقاً شبیه دندان های طبیعی شما دارند، و بر خلاف دندان های مصنوعی خجالت آور نیستند. علاوه بر این، آنها درست مانند دندان های طبیعی شما به مراقبت بسیار اندکی نیاز دارند. البته راه های آسان برای مراقبت از دندان ها و ایمپلنت های دندانی، مسواک زدن، نخ دندان کشیدن و داشتن یک سبک زندگی سالم است. اما آیا می دانسته اید که موفقیت کاشت ایمپلنت های دندانی به شدت به سطح کلسیم، ویتامین K2 و ویتامین D و برخی دیگر از ریز مغذی های موجود در بدن شما بستگی دارد؟ در این مقاله به بیان دلایل اهمیت این موارد خواهیم پرداخت.

فرایند اسئواینتگریشن و نقش تغذیه

اسئواینتگریشنن به عنوان فرآیندی تعریف می شود که طی آن ایمپلنت تثبیت می شود و در طول بارگذاری عملکردی، به حفظ آن داخل استخوان کمک می کند. اسئواینتگریشن در ترمیم ایمپلنت های دندانی نقش دارد، بنابراین منجر به یک واحد عملکردی می شود که ممکن است یک یا چند دندان از دست رفته را بازسازی کند و از پروتز دندان حمایت کند.

علاوه بر عوامل کلیدی که روی اسئواینتگریشن تأثیر می گذارند، مانند تکنیک جراحی، کیفیت و کمیت استخوان، التهاب یا عفونت بعد از عمل، عادت سیگار کشیدن، و مواد و سطح ایمپلنت، عوامل دیگر نیز باید در نظر گرفته شوند، از جمله وضعیت ایمنی و تغذیه بیمار. در کنار تشویق افراد به داشتن یک رژیم غذایی سالم برای دستیابی به وضعیت سلامت عمومی مطلوب، اخیراً توجه فزاینده ای به تشویق به مصرف ریزمغذی هایی معطوف شده است که می توانند برای سلامتی و مقاومت در برابر بیماری ها مفید باشند.

نشان داده شده است که چندین ریز مغذی مؤثر بر متابولیسم استخوان، روی سیستم اسکلتی نیز تأثیر می گذارند. به طور خاص، کلسیم، فلوراید، منیزیم، پتاسیم، ویتامین B6، ویتامین D، و روی تأثیر مثبتی روی سلامت استخوان دارند و خطر شکستگی را کاهش می دهند. علاوه بر این، رژیم های غذایی غنی از چربی، کربوهیدرات و کلسترول و کاهش دریافت کلسیم تأثیرات مضری بر استخوان فک و استخوان آلوئولار نشان می دهند. بنابراین، یک رژیم غذایی خاص و ریزمغذی ها ممکن است نقش کلیدی در مراحل مختلف جوش خوردن استخوانی ایمپلنت دندان داشته باشند.

شواهد اخیر نشان می دهند که برخی از رژیم های غذایی به طور مستقیم روی پارامترهای استخوان آلوئولار در مدل های تجربی پریودنتیت، حرکت ارتودنتیک دندان ها، و ترمیم استخوان پس از کشیدن دندان تأثیر می گذارند. به طور خاص، نشان داده شده است که رژیم غذایی می تواند روی بهبود آلوئولار بعد از کشیدن دندان تأثیر بگذارد و روی ساختار و کیفیت استخوان آلوئولار تأثیر بگذارد.

مکانیسم های ترمیم بافت استخوان و متابولیسم استخوان به شدت تحت تأثیر جنبه های تغذیه ای قرار دارند و برای دستیابی به ترمیم مناسب استخوان و بهینه سازی فرآیندهای جوش خوردن استخوانی بسیار مهم هستند.

چرا کلسیم مهم است؟

کلسیم عامل بزرگی برای داشتن دندان های محکم و سالم است! در اکثر موارد ایمپلنت های دندانی، بیمار برای حمایت از ایمپلنت دندانی از زیر، به یک پیوند استخوان نیاز دارد. به این معنا که استخوان پیوند شده باید محکم باشد تا ایمپلنت در جای خود باقی بماند و همان دندانی باشد که شما می خواهید! علاوه بر همه اینها، کلسیم به ترمیم مینای دندان های شما کمک می کند که در معرض حمله مداوم پلاک های دندانی قرار دارد. بدون کلسیم، دندان ها و بقیه استخوان های شما در مشکل بزرگی هستند.

ویتامین و موفقیت کاشت ایمپلنت

ویتامین و موفقیت کاشت ایمپلنت

ویتامین K2 مهم است، اما یافتن آن دشوار است!

اما پاسخ به ایمپلنت های موفق دندانی فقط کلسیم نیست. مطالعات موردی زنان پس ازدوران یائسگی ثابت کرده اند که کلسیم به تنهایی پاسخی برای داشتن استخوان های محکم و حتی ایمپلنت های دندانی محکم تر نیست. ببینید، استخوان یک ماتریکس اسفنجی تشکیل شده از بافت های دارای یک پوسته بیرونی سخت برای محافظت از خود، و یک ماده زنده است. استئوبلاست ها برای محافظت از استخوان های شما در برابر شکستگی و ترک خوردگی، کلسیم را از جریان خون حمل می کنند و به سراسر استخوان پیوند می خورند و بافت ها را مستحکم و در کنار یکدیگر نگه می دارند. با این حال، این فرآیند بدون کمک ویتامین K2 “که کمتر شناخته شده است” کار نخواهد کرد. ویتامین K2 ضروری است زیرا این همان ویتامین است که فرآیند انتقال کلسیم از جریان خون به استخوان ها، بویژه دندان های شما را آغاز می کند.

نکته ای که در مورد ویتامین K2 وجود دارد این است که بسیاری از ما به شدت کمبود آن را داریم. آنچه زمانی معمولاً مصرف می شد، اکنون در رژیم های غذایی امروزی نادر است. علت این است که در هیچ غذای ناسالمی وجود ندارد و به ندرت در غذاهای موجود در قفسه های فروشگاه یافت می شود. کمبود ویتامین K2 در رژیم غذایی ما به اندازه ای است که باعث تجمع کلسیم در جریان خون می شود، جریان خون در رگ ها را مسدود می کند و شما را در معرض خطر بیماری قلبی قرار می دهد. خوشبختانه، چند منبع عالی وجود دارند که سرشار از ویتامین K2 هستند، فقط باید آنها را در رژیم غذایی خود بگنجانید. این شامل محصولات گوشت گاو تغذیه شده با علف طبیعی، جگر، تخم مرغ آزاد و پنیر گودا هستند.

بهترین منابع کلسیم متناسب با نیاز شما

گنجاندن ویتامین K2 در رژیم غذایی می تواند مشکل باشد، اما کلسیم قطعاً اینطور نیست. ساده ترین راه برای افزایش دریافت کلسیم روزانه، مصرف محصولات لبنی است- شیر بدون چربی، پنیر سوئیسی یا موزارلا و ماست کم چرب. حتی اگر عدم تحمل لاکتوز دارید، دوغ، پنیر و ماست منابع قابل تحمل کلسیم هستند. علاوه بر این، سبزیجات دارای برگ سبز رنگ مانند اسفناج سرشار از کلسیم هستند، اما کلسیم به شدت محدود است و مقدار کمی از آن هرگز به استخوان های شما متصل می شود.

برای افرادی که قادر نیستند به مواد غذایی بالا به رژیم غذایی حاوی کلسیم کافی دست یابند، مکمل های کلسیم در دسترس هستند. هشدار، برخی از مکمل های طبیعی موجود در بازار حاوی مقادیر قابل توجهی سرب، سایر فلزات سنگین و حتی آرسنیک هستند که همگی برای بدن شما سمی هستند. بهتر است با مشورت با پزشک خود مناسب ترین مکمل را برای نیازهای خود پیدا کنید.

تأثیر ویتامین C روی موفقیت کاشت ایمپلنت ها

کمبود ویتامین C ممکن است در بهبود بافت و ثبات اطراف ایمپلنت های دندانی نقش داشته باشد. این ریز مغذی نقش مهمی در بیوسنتز کلاژن ایفا می کند که جزء مهم بافت همبند لثه، مخاط اطراف ایمپلنت و استخوان آلوئولار است. محققان دریافتند مکمل ویتامین C باعث بهبود زخم بعد از عمل جراحی کاشت ایمپلنت دندانی می شود. علاوه بر این، می توان انتظار اثرات محافظتی این ریز مغذی بر سلامت استخوان را داشت، زیرا ویتامین C می تواند اثرات استرس اکسیداتیو در گسترش تحلیل استخوان و در نتیجه کاهش استحکام استخوان را متوقف کند، گرچه این فرضیه هنوز تأیید نشده است. با این حال، نقش مکمل ویتامین C در جمعیت عمومی و همچنین در بیمارانی که ایمپلنت های دندانی دریافت می کنند، ممکن است به طور قابل توجهی تحت تأثیر سبک زندگی، از جمله عادات سیگار کشیدن و رژیم غذایی باشد، دو عاملی که زمان بهبود زخم را تحت تأثیر قرار می دهند. علاوه بر این، غلظت اسید آسکوربیک پلاسما در عمل بالینی گزارش نشده است.

ویتامین و موفقیت کاشت ایمپلنت

ویتامین و موفقیت کاشت ایمپلنت

ویتامین D را فراموش نکنید.

آخرین، اما ساده ترین چیزی که برای داشتن دندان های محکم و سالم به آن نیاز دارید، ویتامین D است. ما می گوییم ساده ترین، زیرا بدن شما به طور طبیعی مقدار مورد نیاز آن را فقط با قرار گرفتن در معرض نور خورشید به مدت ۱۵ دقیقه در روز، سه مرتبه در هفته، تولید می کند. با این حال، ویتامین D به راحتی در غذاهایی مانند غلات غنی شده، آب پرتقال، میگو، ماهی قزل آلا و ماهی تن یافت می شود.

ویتامین D مهم است زیرا به بدن شما کمک می کند تا کلسیم را از غذاهایی که می خورید جذب کند تا بتواند وارد جریان خون شود، جایی که ویتامین K2 کنترل می شود و به حرکت آن به سمت استخوان ها، از جمله دندان ها کمک می کند. اما به همین جا ختم نمی شود! ویتامین D همچنین برای کاهش خطر بیماری پریودنتال که التهاب لثه است و به خودی خود می تواند باعث شکست ایمپلنت دندانی شود، مهم است. این ویتامین ویژه همچنین به شما کمک می کند تا پس از جراحی ایمپلنت های دندان سریع تر بهبود پیدا کنید.

نشان داده شده است در افراد دارای کمبود ویتامین D، حداقل مزایای جراحی پریودنتال همراه با اختلال در بهبودی پس از جراحی به دست می آیند. ویتامین D می‌تواند اثرات دیگری روی جوش خوردن استخوان و ایمپلنت دندانی داشته باشد که بیشتر به بهبود بافت نرم و مهر و موم حاشیه ای اطراف ایمپلنت ها مربوط می‌ شود، همراه با اثری بر مقاومت در برابر عفونت های باکتریایی در ناحیه شیار اطراف ایمپلنت دندانی.

خلاصه اثرات ریز مغذی های منتخب روی سلامت استخوان ها و دندان ها

کلسیم: 99 درصد کلسیم بدن به شکل هیدروکسی آپاتیت است که ماده معدنی موجود در استخوان و دندان است. رابطه بین کلسیم و حفظ استخوان و دندان طبیعی با یک نتیجه مطلوب مورد ارزیابی قرار گرفته است.

فلوراید: رشد استئوبلاست و تشکیل استخوان را تحریک می کند، تراکم معدنی استخوان (BMD) را افزایش می دهد و از معدنی شدن دندان حمایت می کند.

منیزیم: ضروری برای تبدیل ویتامین D به شکل فعال آن و برای جذب و متابولیسم کلسیم و حفظ استخوان و دندان طبیعی.

پتاسیم: سیترات پتاسیم به حفظ تعادل اسید و باز کمک می کند و از سلامت استخوان حمایت می کند و با تحلیل استخوان مقابله می کند. با این حال، رابطه علت و معلولی بین دریافت رژیم غذایی نمک های پتاسیم اسید سیتریک و حفظ استخوان طبیعی ایجاد نشده است.

رسوراترول: ماده فعال موجود در مواد غذایی مانند انگور قرمز، بادام زمینی و انواع توت ها با اثرات ضد التهابی و آنتی اکسیدانی. علاوه بر این، یک اثر باز دارندگی بر تمایز استئوکلاست ها ایجاد می کند و به طور بالقوه باعث تشکیل استخوان می شود.

ویتامین C: (اسید اسکوربیک) استئوبلاستوژنز را تقویت می کند و مانع استئوکلاستوژنز می شود. ویتامین C به عملکرد طبیعی استخوان ها و دندان ها کمک می کند.

ویتامین D: متابولیسم کلسیم و فسفات را تعدیل می کند. رشد، معدنی شدن استخوان اسکلت و دندان ها و حفظ استخوان و دندان های طبیعی را افزایش می دهد.

ویتامین K2: تمایز استئوبلاست‌ها را تحریک می کند، از این سلول ها در برابر آپوپتوز محافظت می کند و استخوان طبیعی را حفظ می کند.

روی: تکثیر، تمایز و معدنی شدن استئوبلاست ها را تحریک می کند، که ممکن است تشکیل استخوان را تسهیل کند و استخوان طبیعی را حفظ کند.

ویتامین A: اثر پروتئین های مورفوژنتیک استخوان را بر تمایز استخوانی افزایش می دهد. رابطه علت و معلولی بین دریافت رژیم غذایی ویتامین A و حفظ استخوان و دندان طبیعی وجود ندارد.

ویتامین های B: کمبود اسید فولیک و ویتامین های B6 و B12 می تواند منجر به افزایش هموسیستئین سرم شود که منجر به اختلال عملکرد اندوتلیال (کاهش جریان خون استخوانی) و افزایش فعالیت استئوکلاست ها (تجذب استخوان) می شود. علاوه بر این، هیپرهموسیستئینمی با پیوند متقابل کلاژن (ماتریکس استخوانی تغییر یافته) تداخل می کند. با این حال، رابطه علت و معلولی بین دریافت رژیم غذایی ویتامین های B و حفظ استخوان و دندان های طبیعی وجود ندارد.

ویتامین و موفقیت کاشت ایمپلنت

ویتامین و موفقیت کاشت ایمپلنت

موفقیت بیشتری را در ایمپلنت های فوری بیابید.

موفقیت در کاشت ایمپلنت های دندانی یک چیز است، اما اینکه اگر قبلاً ایمپلنت دندانی نداشته اید، یک چیز دیگر است! اگر دندانی را از دست داده اید، هیچ راه حلی بهتر از ایمپلنت های دندانی وجود ندارد که به شما کمک کند اعتماد به نفس خود را دوباره بدست بیاورید.

دندانپزشکان از ابتدا تا انتها به تمام پرسش های شما در مورد ایمپلنت های دندانی، مزایای آنها و نحوه مراقبت از آنها برای یک عمر موفقیت کاشت آنها پاسخ خواهند داد.

نتیجه گیری

کمبود برخی از ریز مغذی ها باعث افزایش استرس اکسیداتیو و بروز التهاب می شوند و روی ساختار کلاژن و معدنی شدن استخوان ها تأثیر می گذارند. به این دلایل، مطلوب است که مطالعات بیشتر، فرضیه تأثیر ریز مغذی ها و مواد مغذی روی یکپارچگی استخوانی ایمپلنت های دندانی و موفقیت طولانی مدت، و همچنین فرصت یکپارچه سازی رژیم غذایی برای بهبود زخم اطراف ایمپلنت، ترمیم استخوان، و تأثیرات دیگر را نیز بررسی کنند.

یافته های محققان از نقش کمکی ویتامین D در بیماران مبتلا به کمبود ویتامین D و همچنین مکمل ویتامین C، در تسهیل موفقیت جراحی ایمپلنت های دندانی حمایت می کنند.

مواد مغذی عمده ای که در سلامت اسکلتی نقش دارند شامل کلسیم، فسفر، ویتامین D، منیزیم و پتاسیم هستند، اما سایر ریزمغذی ها و عناصر کمیاب مانند بور، سلنیوم، آهن، روی و مس نیز بر متابولیسم استخوان تاثیر می گذارند. اطلاعات در مورد تأثیر چنین عناصر “جزئی” حاصل از مطالعات در مورد کاهش مواد مغذی و مطالعات در مورد ادغام استخوانی هنوز وجود ندارد.

نمونه های درمانی پیوند لثه

0/5 (0 نظر)