بخش تخصصی جراحی افزایش طول تاج دندان
افزایش طول تاج دندان یکی از روشهای جراحی است که به منظور افزایش ساختار طول دندان از بالای لثه صورت می‌گیرد و هدف اصلی آن حفظ سلامت و بهبود زیبایی فرد می‌باشد. این نوع جراحی شامل برداشت بافت سخت و نرم لثۀ پیرامون دندان می‌باشد که نتیجۀ آن افزایش طول ساختار قابل رویت دندان است. لیزر یکی از روشهای جایگزین، و موثر است که نتایجی فوق‌العاده همراه با رضایت بیمار در بر خواهد داشت.
غذاهایی که با روکش دندان باید از آنها اجتناب کرد!
/0 نظرها/در مقالات آموزشی پروتز دندان, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
روکش دندان یک کلاهک به شکل دندان است که به خوبی برای قرار گرفتن روی دندان های طبیعی شما طراحی شده است تا استحکام، اندازه و ظاهر آن را احیاء کند. اگر به دلیل پوسیدگی یا ترومای دندانی از آسیب گسترده دندان رنج می برید، روکش دندان می تواند یک فرایند عالی برای ترمیم دندان برای تقویت دندان های شما باشد. روکش های دندانی روی دندان آسیب دیده قرار می گیرند تا استحکام مورد نیاز را به آن بدهند.
فرایند روکش دندان در چندین موقعیت دندانپزشکی برای محافظت از یک دندان ضعیف، احیاء ظاهر دندان لب پر شده یا شکسته، ایجاد تغییر زیبایی، پوشاندن ایمپلنت دندانی یا حتی نگه داشتن بریج دندان در جای خود ضروری است.
به طور معمول، روکش دندان باید حدود یک دهه دوام بیاورد. با این حال، با مراقبت مناسب از دهان، روکش دندان می تواند تا 25 سال به برخی از بیماران خدمت کند. خوشبختانه، روکش های دندانی به هیچ مراقبت ویژه دهانی نیاز ندارند، به غیر از رعایت اقدامات بهداشتی خوب و مناسب مانند مسواک زدن و نخ دندان کشیدن حداقل دو مرتبه در روز، مراقبت از روکش دندان بسیار آسان است.
به غیر از مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم، بسیاری از این اقدامات مناسب مراقبت از دهان به غذاها و نوشیدنی هایی مربوط می شوند که بعد از فرایند دریافت روکش دندان مصرف می شوند. در اینجا فهرستی وجود دارد از رژیم های غذایی که با داشتن روکش دندان باید از آنها اجتناب کنید:
قبل از ترک مطب دندانپزشک بعد از اولین ویزیت، دندانپزشک اورژانس با استفاده از سمان (چسب دندانپزشکی) موقت، روکش موقت دندان را روی دندان شما می چسباند. از این رو، روکش موقت به اندازه روکش دائمی محکم نیست. روکش موقت دندان، از دندان ترمیم شده محافظت می کند، از عفون شدن دندان توسط باکتری ها جلوگیری می کند و از ایجاد حساسیت جلوگیری می کند. روکش های موقت با سمان موقت در جای خود چسبانده می شوند.
با روکش موقت دندان، بسیار مهم است که از مصرف هر چیز ترد یا خیلی چسبناکی خودداری کنید. این کار برای جلوگیری از کنده شدن یا شکستن روکش های دندان تحت فشار زیاد است. علاوه بر این، ممکن است بتوانید بعد از بین رفتن اثر داروی بی حس کننده به رژیم غذایی عادی خود بازگردید.
چند روز پس از این فرایند، دندان و لثه های ترمیم شده شما ممکن است هنوز حساس باشند و گاهی اوقات بهتر است رژیم غذایی نرم تری داشته باشید.
تغذیه بعد از روکش دندان
غذاها و نوشیدنی هایی که باید با روکش های موقت از آنها اجتناب کرد:
در مورد روکش موقت دندان، چند اقدامات احتیاطی زیر باید انجام شوند:
همچنین توصیه می شود که با قسمتی از دهان که روکش جدید قرار داده شده است، کمتر عمل جویدن را انجام دهید، و با طرف مقابل دهان بیشتر بجوید. این امر احتمال سست شدن یا آسیب به روکش دندان را کاهش می دهد. علاوه بر این، هنگام نخ دندان کشیدن، به جای بلند کردن مواد با نخ دندان، آنها را به صورت لغزشی بیرون بکشید. هنگام بیرون آوردن نخ دندان ممکن است به اشتباه روکش موقت را خارج کنید.
پس از دریافت روکش دائمی، مهم است که در 24 ساعت نخست از رژیم های غذایی چسبناک خودداری کنید. پس از آن، ممکن است به رژیم غذایی و کارهای بهداشتی دهانی عادی خود بازگردید.
تغذیه بعد از روکش دندان
غذاها و نوشیدنی هایی که با روکش های دائمی باید از آنها اجتناب کرد:
زمانی که روکش دائمی دندان خود را دریافت می کنید، محدودیت های غذایی کمتری خواهید داشت. با این وجود، هنوز چند رژیم غذایی وجود دارند که باید از آنها اجتناب کرد، که عبارتند از:
نکات دیگر برای حفظ روکش دائمی
علاوه بر رژیم های غذایی که در بالا معرفی شدند که باید از آنها اجتناب کنید، برخی از سبک های زندگی و رفتارهای خاصی وجود دارند که در صورت داشتن روکش دندان باید انتخاب یا از آنها اجتناب کنید، این موارد عبارتند از:
با دنبال کردن دستورالعمل های فوق به صورت دقیق، می توانید از روکش دندان خود محافظت کرده و سرمایه خود را حفظ خواهید کنید.
بیمارانی که دندان های لکه دار، بد رنگ شده، آسیب دیده، شکسته یا پوسیده دارند، می توانند از روکش های دندانی بهره مند شوند. روکش دندانی برای پوشاندن و تقویت دندان های آسیب دیده ارائه می شوند.
گرچه روکش های دندانی با دوام هستند، اما مستعد شکستن یا لب پر شدن هستند. دندانپزشک شما درباره انواع غذاهایی که باید آنها را انتخاب کنید یا از آنها اجتناب کنید تا از روکش دندان و سلامت عمومی دهان خود محافظت کنید، صحبت خواهد کرد.
هایپردنشیا یا دندان اضافی
/0 نظرها/در مشکلات عمومی دندان و لثه, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
شما در طول عمر خود دو دسته دندان دارید. در دوران کودکی، شما 20 دندان شیری دارید. این دندان ها می افتند و 32 دندان دائمی یا بالغ جایگزین آنها می شوند. اما برخی افراد در نهایت بیشتر از 32 دندان خواهند داشت. این تحت عنوان هایپردونشیا hyperdontia شناخته می شود.
دندان های اضافی
تا 8/3% درصد از افراد یک یا چند دندان اضافی دارند. یک دندان اضافی می تواند قابل مشاهده (روییده) یا نهفته (از لثه بیرون نیامده) باشد.
ممکن است متوجه هایپردنشیا در کودکان نشوید. دندان های شیری اضافی طبیعی به نظر می رسند، آنها به طور منظم بیرون می آیند و با بقیه دندان ها هم راستا می شوند.
دندان های اضافی می توانند در هر جایی از دهان شما ایجاد شوند:
یک دندان اضافی می تواند اشکال مختلفی داشته باشد:
هایپردنشیا یا دندان اضافی
علل هایپردونشیا
متخصصان از علت دقیق هایپردنشیا مطمئن نیستند. اما در صورت داشتن اختلالاتی مانند موارد زیر ممکن است چندین دندان اضافی داشته باشید:
هایپردنشیا یا دندان اضافی
مشکلات ناشی از دندان های اضافی
دندان های اضافی معمولاً دردناک نیستند. اما ممکن است در موقعیت های نامناسب قرار بگیرند و عجیب به نظر برسند. یا ممکن است از لثه عبور نکنند اما همچنان می توانند روی دندان های دیگر شما تأثیر بگذارند.
دندان های اضافی می توانند:
ممکن است کیست در اطراف دندان های اضافی شما ایجاد شود. یک مطالعه نشان داد که 11% از افرادی که دندان اضافی داشته اند، کیست هم داشتند. در موارد بسیار نادر، دندان های شما ممکن است در حفره بینی رشد کنند.
علائمی که نشان دهنده وجود دندان های اضافی هستند
معمولاً تا زمانی که برای معاینه معمول به دندانپزشک خود مراجعه نکنید، دندان های اضافی یا هایپردنشیا تشخیص داده نمی شوند.
با این حال، برخی از علائم وجود دارند که می توانند به شما نشان بدهند که باید بدانید که دندان های اضافی دارید. آنها به شرح زیر هستند:
هایپردنشیا یا دندان اضافی
تشخیص هایپردنشیا
اگر دندان های اضافی شما بیرون آمده باشند، مشاهده آنها و تشخیص هایپردنشیا آسان است. اما برای بسیاری از افراد، دندان های اضافی ممکن است تنها پس از عکس برداری با رادیوگرافی دندانپزشکی با اشعه ایکس یا زمانی که دندان مورد انتظار بیرون نمی آید، کشف شود.
همچنین ممکن است برای تشخیص هایپردنشیا از سی تی اسکن استفاده شود.
درمان هایپردونشیا
درمان دندان های اضافی به نوع و موقعیت آنها بستگی دارد. همچنین به تأثیر آنها روی دندان های مجاور بستگی دارد. برخی از موارد هایپردونشیا به درمان نیاز ندارند. در عوض، دندانپزشک شما آنها را تحت نظر خواهد داشت و در صورت لزوم از آن عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس می گیرد. دندانپزشک شما ممکن است کشیدن دندان های اضافی را در موارد زیر توصیه کند:
کارشناسان در مورد زمان انجام کشیدن دندان اضافی، بویژه در کودکان، اختلاف نظر دارند. برخی از متخصصان می گویند که دندان های اضافی باید بلافاصله پس از تشخیص خارج شوند.
برخی دیگر می گویند که جراحی هایپردنشیا باید تا زمانی که کودک شما بین 8 تا 10 سالگی باشد به تعویق بیفتد. این باعث می شود که ریشه دندان های معمولی شکل بگیرد. و این به نوبه خود آسیب به دندان های معمولی را هنگام حذف دندان های اضافی به حداقل می رساند.
اگر دندان های اضافی شما قابل مشاهده هستند، ممکن است کشیدن آنها آسان باشد، درست مانند کشیدن یک دندان معمولی. اما اگر آنها توسط چیزی مانند لثه شما یا با لایه ای از استخوان پوشیده شده باشند، جراح دهان باید ابتدا لثه را بردارد یا لایه استخوانی را جدا کند. پس از خارج کردن دندان، لثه شما بخیه می شود یا استخوان بهبود می یابد.
اگر دندان اضافی با دندان بعدی جوش خورده باشد، چه در بالا و چه در سطح ریشه، ممکن است بیرون آوردن دندان اضافی دشوار باشد.
ممکن است 6 ماه تا 3 سال پس از کشیدن دندان های اضافی کودک طول بکشد تا دندان های معمولی بیرون بیایند.
پلاک یا جرم دندان چیست و چه مشکلاتی ایجاد می کند؟
/0 نظرها/در مشکلات عمومی دندان و لثه, مقالات عمومی دندانپزشکی /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
همه پلاک دندان دارند. این لایه چسبناک زمانی روی دندان ها ایجاد می شود که باکتری های موجود در دهان با غذاهای شیرین یا نشاسته ای مخلوط شوند. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن باعث از بین رفتن پلاک دندان می شوند. اگر پلاک را از بین نبرید، سفت می شود و به تارتار تبدیل می شود. پلاک می تواند منجر به ایجاد حفره، التهاب لثه (بیماری لثه) و از دست دادن دندان شود. معاینات منظم دندانپزشکی پلاک را از بین می برند و از دندان ها محافظت می کنند.
پلاک دندان چیست؟
پلاک یک لایه چسبناک از باکتری ها است که به طور مداوم روی دندان ها تشکیل می شود. باکتری های موجود در پلاک پس از خوردن یا نوشیدن، اسید تولید می کنند. این اسیدها می توانند مینای دندان را از بین ببرند و باعث ایجاد حفره و التهاب لثه (بیماری لثه) شوند.
پلاک همچنین می تواند در زیر لثه روی ریشه دندان ایجاد شود و باعث تجزیه شدن استخوان های نگهدارنده دندان شود. پلاک درمان نشده می تواند سخت شود و به تارتار تبدیل شود. رعایت بهداشت دهان و دندان، از جمله مسواک زدن روزانه و نخ دندان کشیدن، پلاک را از بین می برند.
پلاک چقدر شایع است؟
هرکسی تا حدی پلاک دندانی دارد. اگر وقتی زبان خود را روی دندان می کشید و احساس زبری می کنید، این پلاک است.
روی دندان های چه افرادی ممکن است بیشتر پلاک تشکیل شود؟
گرچه همه پلاک دندان دارند، در صورتی که در شرایط زیر قرار بگیرید ممکن است نسبت به معمول پلاک بیشتری ایجاد شود:
چه چیزی باعث ایجاد پلاک می شود؟
هنگامی که باکتری های موجود در دهان با غذاهای شیرین یا نشاسته ای مانند شیر، آبمیوه، نوشابه، نان، ماکارونی و میوه مخلوط می شوند، پلاک ایجاد می شود. این باکتری ها اسیدهایی آزاد می کنند که کربوهیدرات های موجود در غذا و نوشیدنی ها را تجزیه می کنند. اگر بلافاصله بعد از خوردن یا آشامیدن، دندان های خود را مسواک نزنید، ترکیبی از باکتری ها، اسیدها و کربوهیدرات ها می تواند به یک لایه چسبناک و بی رنگ به نام پلاک تبدیل شود.
پلاک یا جرم دندان
پلاک دندان چه علائمی دارد؟
احساس زبری روی دندان ها علامت اصلی وجود پلاک است. سایر نشانگرها عبارتند از:
پلاک دندان چه عوارضی دارد؟
اگر به صورت روزانه مسواک نزنید و نخ دندان نکشید، پلاک ها می توانند به جرم تبدیل شوند. فقط یک متخصص دندانپزشکی می تواند تارتار را از بین ببرد. پلاک و تارتار می تواند منجر به بروز موارد زیر شود:
پلاک دندان چگونه تشخیص داده می شود؟
دندانپزشک شما در طول معاینات منظم دندانپزشکی از ابزارهایی برای یافتن و حذف پلاک استفاده می کند. پلاک می تواند باعث ایجاد حفره شود. همچنین ممکن است برای بررسی پوسیدگی دندان از تصاویر رادیوگرافی دندانپزشکی با اشعه ایکس استفاده کنید.
پلاک چگونه مدیریت یا درمان می شود؟
بهداشت خوب دهان، از جمله مسواک زدن منظم و نخ دندان کشیدن، پلاک را از بین می برد و از انباشته شدن جرم جلوگیری می کند. در طول معاینات دندانپزشکی، دندانپزشک شما پلاک و تارتار را از روی دندان های شما می زداید. دندانپزشک شما همچنین ممکن است موارد زیر را توصیه کند:
پلاک یا جرم دندان
چگونه می توان از ایجاد پلاک جلوگیری کرد؟
مراقبت خوب از دندان ها و لثه ها کلید کاهش پلاک است. شما باید کارهای زیر را انجام دهید:
افرادی که پلاک دندان دارند چه انتظاری می توانند داشته باشند؟
همه افراد باکتری های دهانی دارند که باعث ایجاد پلاک می شوند. با رعایت بهداشت دهان و دندان می توانید پلاک را از بین ببرید و از بروز مشکلات جدی دندان جلوگیری کنید.
از آنجا که پلاک می تواند باعث ایجاد حفره، جرم و بیماری لثه شود، معاینات منظم دندانپزشکی ضروری هستند. اگر پلاک و پوسیدگی دندان تشخیص داده نشود و درمان نشود، ممکن است دچار عفونت دردناک لثه یا از دست دادن دندان شوید.
چه زمانی باید با دندانپزشک تماس گرفت؟
در صورت تجربه کردن هر یک از این موارد باید با دندانپزشک خود تماس بگیرید:
چه سؤالاتی باید از دندانپزشک خود بپرسید؟
ممکن است بخواهید از دندانپزشک خود بپرسید:
سخن پایانی
پلاک دندان یک مشکل شایع است که راه حل آن آسان است: روزانه مسواک بزنید و نخ دندان بکشید، و به دندانپزشک خود مراجعه کنید. همچنین می توانید از دهانشویه های ضد عفونی کننده برای از بین بردن باکتری های ایجاد کننده پلاک استفاده کنید. اگر اجازه دهید لایه ای از پلاک به مدت طولانی روی دندان های شما باقی بماند، می تواند سفت شود و به تارتار تبدیل شود. در نهایت، ممکن است به بیماری لثه مبتلا شوید و حتی ممکن است دندان های خود را از دست بدهید. شما باید حداقل دو مرتبه در سال دندان های خود را تمیز کنید. از دندانپزشک خود در مورد اقداماتی که می توانید برای کاهش پلاک و محافظت از سلامت دهان خود انجام دهید بپرسید.