عفونت ایمپلنت بر اثر کشیدن سیگار

کشیدن سیگار هنوز هم یکی از عادات شایع است. افزایش تجمع پلاک های دندانی، بروز ژنژیویت و پریودنتیت بیشتر، و نرخ بالاتر از دست رفتن دندان ها، و افزایش تحلیل بیشتر استخوان آلوئولار در بین افراد سیگاری مشاهده می شود. کشیدن سیگار می تواند روی روند بهبود زخم نیز تأثیر منفی داشته باشد، و در نتیجه موفقیت پیوند استخوان و کاشت ایمپلنت های دندانی را با مشکل مواجه سازد. جراحی های پیوند استخوان و لیفت سینوس نیز از جمله فرایندهای شایع هستند که در کنار جراحی کاشت ایمپلنت انجام می شوند. در گزارش تحقیقات انجام شده در این مورد تأیید شده است که بین کشیدن سیگار و شکست ایمپلنت های دندانی و دیگر جراحی های مرتبط با آن (پیوند استخوان، تقویت سینوس ماگزیلا) ارتباط مستقیم وجود دارد. در این مقاله قصد داریم به جزئیات این ارتباط بپردازیم.

حفره دهان، پریودنشیوم، و ایمپلنت های دندانی

در بین افراد سیگاری، افزایش انباشته شدن پلاک های دندانی منجر به افزایش نرخ ژنژیویت، پریودنتیت، از دست رفتن دندان، و تحلیل تیغه استخوان آلوئولار می شود که مکانیزم اصلی که در آن تنباکو روی بافت های پریودنتال تأثیر می گذارد کاملاً شناخته شده نیست. این احتمال وجود دارد که کشیدن سیگار با تغییر واکنش میزبان و/ یا تخریب مستقیم سلول های پریودنتال تأثیر سیستمیک مستقیم دارد.

در برخی شرایط بی دندانی خاص، استفاده از ایمپلنت های اندوسئوس نسبت به گذشته بیشتر افزایش یافته است. در تحقیقات صورت گرفته روی عوامل مختلف که منجر به شکست ایمپلنت های دندانی می شوند مشخص شده است که کشیدن سیگار بیشترین تأثیر را دارد، تا جایی که حتی نرخ شکست ایمپلنت ها قبل از بارگذاری (قرار گیری روکش دندانی روی ایمپلنت)، در افراد سیگاری بالاتر از دیگر افراد است.

رابطه شکست ایمپلنت های دندانی و کشیدن سیگار

تأثیر منفی دود سیگار روی بهبود زخم

تحقیقات نشان داده اند که دود سیگار روی بهبود زخم تأثیر منفی می گذارد. اختلال تنفسی آرتریولار و کاهش جریان خون در واکنش به کشیدن سیگار مشاهده می شوند. مواد سمی که از دود آن تولید می شوند، از جمله نیکوتین، مونواکسید کربن، و هیدروژن سیانید به عنوان ریسک فاکتورهایی شناخته شده اند که در روند بهبود زخم اختلال ایجاد می کنند. کشیدن سیگار بهبود زخم در فرایندهای جراحی مختلف مانند جراحی های ارتوپدی (آرتروپلاستی لگن یا زانو)، جراحی پلاستیک (فرایندهای انتخابی زیبایی، جراحی های زیبایی و درمانی سینه، انتقال بافت آزاد، و فرایند های کاشت پروتز) را با مشکل مواجه می سازد. علاوه بر این، کشیدن سیگار روند بهبود پس از جراحی های خط لثه را نیز با مشکل مواجه می سازد.

جراحی های مرتبط با کاشت ایمپلنت

بیمارانی که بیماری لثه داشته اند یا برای مدت طولانی دندان نداشته اند ممکن است با تحلیل استخوان و لثه مواجه شوند که برای جبران این تحلیل نیاز به جراحی های دیگر دارند. رایج ترین فرایندهای تقویت برای کاشت ایمپلنت های دندانی عبارتند از بازسازی هدایت شده استخوان، جراحی لیفت سینوس، و پیوند استخوان. بازسازی هدایت شده استخوان بسیار رایج است که برای تقویت استخوان انجام می شود تا نتایج کاشت ایمپلنت در دراز مدت موفقیت آمیزتر باشند. جراحی لیفت سینوس نیز نتایج قابل پیش بینی دارد و نرخ موفقیت کاشت ایمپلنت ها بالای 90% بوده است. این فرایند بی خطر می باشد، و تنها مشکلات اندکی ممکن است بروز پیدا کنند و اکنون یکی از فرایندهای قابل قبول دهانی است.

جالب توجه است که کشیدن سیگار برای فرایندهایی مانند بازسازی استخوان و پیوند استخوان خطرناک است. قابل پیش بینی بودن و میزان بازسازی پریودنتال با کشیدن سیگار در ارتباط هستند. کشیدن سیگار روی نتایج درمان تأثیر عکس دارد، که می توان با اندازه گیری سطوح پیوند بالینی داخل استخوان، مورد ارزیابی قرار گیرد. در تحقیقات نشان داده شده است، قرار گیری ایمپلنت داخل استخوانی که جراحی پیوند داشته است، با کشیدن سیگار با مشکل مواجه می شود.

رابطه شکست ایمپلنت های دندانی و کشیدن سیگار

عامل شکست جراحی های دهان در افراد سیگاری

در بیماران سالم که سیگار نمی کشند، کاشت ایمپلنت های دندانی با نرخ موفقیت تقریباً بالایی همراه بوده است. به همین دلیل است که آنها به مؤثرترین گزینه برای جایگزینی دندان های از دست رفته تبدیل شده اند. با این حال، نرخ شکست ایمپلنت های دندانی در افرادی که سیگار می کشند بالای 15 درصد است. زیرا احتمال بروز عفونت پس از کاشت ایمپلنت در افراد سیگاری بیشتر است و همانطور که گفته شد، روند بهبود در آنها با مشکل مواجه می شود.

گرما و سمومی که از دود سیگار منتشر می شوند، از جمله نیکوتین، مونواکسید کربن، و هیدروژن سیانید به عنوان ریسک فاکتورهایی شناخته شده اند که می توانند بهبود را با مشکل مواجه سازند، و در نتیجه روی موفقیت این فرایندهای جراحی تأثیر بگذارند. مصرف مداوم تنباکو منجر به کاهش جریان خون به بافت های لثه و استخوان اطراف ایمپلنت های دندانی می شود، که منجر به کندتر شدن روند بهبود پس از جراحی های دهان می شود.

ایمپلنت های دندانی با روش جراحی داخل دهان کار گذاشته می شوند و نیاز به یک دوره چهار تا شش ماهه دارند تا بهبود پیدا کنند، که در طول آن، استخوان به تدریج با پست هر ایمپلنت پیوند می خورد. این فرایند سنگین نیاز به سلامت خوب بیمار دارد. خبر خوب اینکه با ترک سیگار نیز می توان کمک کرد نرخ موفقیت کاشت ایمپلنت های دندانی بالا برود. در هر صورت مهم است بیمار پس از دریافت ایمپلنت های دندانی کشیدن سیگار را ترک کند.