خطرات بریس های دندانی

هیچ فرایند پزشکی یا دندانپزشکی بدون خطر نیست. استفاده از بریس های دندانی به طور کلی یک فرایند بی خطر تلقی می شود، اما در حالی که خطرات بریس ها ممکن است به اندازه واکنش شدید به یک بیهوشی در جراحی مهم نباشد، با این حال همراه با استفاده از آنها برخی خطرات وجود دارند که می توانند منجر به بروز مشکلات قابل توجهی شوند. در ادامه با جزئیات بیشتر در مورد چند عارضه احتمالی بریس ها بحث خواهیم کرد، گرچه برای خطرات و محدودیت های خاص برای یک بیمار خاص باید با متخصص ارتودنسی مشورت شود.

کلسیفیکاسیون و حفره های دندانی

بریس های دندانی در کوتاه مدت می توانند در نحوه جویدن غذا توسط بیماران اختلال ایجاد کنند. به طور خاص، فضاهای کوچک اطراف دندان ها که توسط بریس ها ایجاد می شوند، مکانی را برای گیر کردن ذرات غذا فراهم می آورند و در نتیجه منجر به رسوب پلاک و باکتری می شوند.

این می تواند باعث آسیب به سطح مینای دندان ها شود، و باعث تغییر رنگ دندان ها یا ظاهر شدن لکه های سفید رنگی به نام دی کلسیفیکاسیون شود. علاوه بر این، در برخی موارد ممکن است منجر به پوسیدگی دندان و بیماری لثه نیز شود.

مشکلات پریودنتال یا لثه

علاوه بر خطر پوسیدگی، سلامت بافت ها و استخوان پشتیبان اطراف دندان نیز می تواند تحت تاثیر بهداشت دهان و دندان قرار بگیرد. بیمارانی که بیماری پریودنتال فعال دارند، گزینه های مناسبی برای درمان ارتودنسی نیستند. قبل از شروع درمان، به درمان و ارزیابی سلامت پریودنتال پایدار نیاز است. برای نظارت بر بافت لثه و سلامت بافت های نگهدارنده ممکن است ارزیابی های مکرر و مراجعات مداوم در طول درمان نیز توصیه شوند. برای توصیه های خاص تر با متخصص ارتودنسی، دندانپزشک عمومی و یا پریودنتیست مشورت کنید.

آسیب های بافت نرم

برای بیمارانی که بریس دارند نسبتاً متداول است که در قسمت داخلی گونه ها، لب ها و لثه ها، جایی که با براکت های فلزی و سیم های بریس تماس پیدا می کنند، مقداری حساسیت بروز پیدا می کند. این ممکن است باعث آسیب بافت نرم در آن نواحی شود. کاهش درد و سوزش در این نواحی، و در عین حال کمک به بهبودی نقاط حساس، با مراقبت و درمان صحیح و مناسب امکان پذیر است.

واکنش آلرژیک

به ندرت پیش می آید، اما بیماران ممکن است یک واکنش آلرژیک به مواد مورد استفاده در بریس های دندانی، مانند الاستیک های از جنس لاتکس در الاستیک ها یا نیکل موجود در بریس های فلزی، تجربه کنند.

اگر آلرژی شناخته شده ای وجود داشته باشد، می توان از این مواد اجتناب کرد؛ با این حال، اگر بیمار بعد از قرار گیری بریس ها روی دندان ها واکنشی را تجربه کند، ممکن است لازم باشد بریس ها (یا الاستیک ها) برداشته شود و با مواد مناسب تری برای بیمار جایگزین شوند.

کوتاه تر شدن طول ریشه ها

با جابجا شدن دندان ها طی فرآیند درمان با بریس های دندانی، در مسیری که دندان حرکت می کنند بخشی از استخوان حل می شود و استخوان جدید جایگزین آن می شود. با این حال، این می تواند منجر به از دست رفتن دائمی طول ریشه دندان ها شود، که در دراز مدت می تواند ثبات دندان ها را کاهش دهد.

خطرات بریس های دندانی

از دست دادن اصلاح یا ریلپس یا بازگشت مشکل اتودنتیک

برخی از بیماران ممکن است پس از برداشتن بریس ها، اصلاح انجام شده در موقعیت دندان ها را از دست بدهند. این بیشتر برای بیمارانی شایع است که دستورالعمل های ارتودنتیست را برای مراقبت های بعدی از بریس های دندانی، بویژه استفاده از ابزار نگهدارنده یا ریتینر که به حفظ موقعیت دندان ها کمک می کند، رعایت نمی کنند.

انکیلوز

این یکی دیگر از عوارض نادر، اما جدی استفاده از بریس های ارتودنسی است. انکیلوز عبارت است از جوش خوردن ریشه دندان با استخوان. اگر یک دندان قبلاً با استخوان فک زیرین جوش خورده باشد، بریس ها قادر به حرکت آن دندان نخواهند بود. در واقع، تمام دندان های اطراف شروع به حرکت در اطراف دندان انکیلوز شده می کنند. این اجازه نمی دهد که دندان ها و بایت به درستی تنظیم شوند.

سابقه ترومایی که پس از آن دندان دوباره کاشته شده است، احتمال انکیلوز را بالا می برد، اما غیر از آن، پیش بینی آن دشوار است. تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس و معاینات بالینی ممکن است انکیلوز را فقط در شرایط خاصی مشخص کنند، بنابراین این عارضه ای است که ارزش دارد از آن اطلاع داشته باشید.

نتایج

در حالی که هر درمانی با هدف بهبود بایت و همراستایی دندان ها انجام می شود، بین افراد محدودیت هایی وجود دارند که ممکن است از کنترل بیمار و متخصص ارتودنسی خارج باشند. این شامل رشد و تکامل فک ها می شود که در نهایت بر موقعیت دندان یا بایت تأثیر می گذارد. مناطقی که تحت کنترل بیمار هستند نیز بر نتیجه نهایی تأثیر خواهند داشت، اما خارج از کنترل ارتودنتیست خواهند بود.

خطرات بریس های دندانی

طول درمان

اکثر طرح های جامع درمان ارتودنسی تقریباً دو سال طول می کشند. در سرعت حرکت دندان ها و همچنین همکاری و مسائل رشد، تنوع قابل توجهی در بین بیماران وجود دارد. بنابراین، متخصص ارتودنسی به صورت تخمینی یک زمان برای طول درمان هر فرد ارائه می دهد، اما با پیشرفت درمان ممکن است این مدت تغییر کند.

تکنیک های کاهش ریسک

چندین کار وجود دارند که بیماران برای کمک به کاهش خطرات همراه با بریس های دندانی می توانند آنها را انجام دهند.

مراقبت خوب از دهان هنگام وجود بریس ها روی دندان ها ضروری است. باید به بیماران توصیه شود که بعد از هر وعده غذایی دندان ها و ابزار خود را با مسواک نرم و خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنند.

همچنین مهم است که دهان را با دقت کامل شستشو دهید تا مطمئن شوید که همه ذرات غذایی که ممکن است به بریس ها گیر کرده اند، برداشته می شوند.

بسیاری از بیماران بررسی تمیزی دندان های خود با آینه را مفید می دانند. نخ دندان کشیدن با فلاس تریدر نیز برای تمیز کردن بین بریس ها و زیر سیم های دندانی توصیه می شود.

رژیم غذایی نیز می تواند نقش قابل توجهی در کاهش خطرات بریس های دندانی ایفا کند. این می تواند به کاهش مصرف غذاهای شیرین و نشاسته ای کمک کند، زیرا این مواد می توانند با تشکیل پلاک و در نتیجه پوسیدگی دندان ارتباط داشته باشند. همچنین باید از خوردن غذاهای چسبناک و سفتی که می توانند به براکت ها و بریس ها بچسبند یا باعث شکستن آنها شوند، خودداری شود.

در نهایت، معاینات منظم توسط متخصص ارتودنسی به حصول اطمینان از سالم ماندن دندان ها و لثه ها کمک می کند و این امکان را بوجود می آورد که در صورت لزوم مداخلات به موقع انجام شوند.

بریس ها هنوز هم ارزش استفاده را دارند!

در حالی که در رابطه با درمان ارتودنسی خطراتی وجود دارند، و گرچه برخی در صورت بروز ممکن است باعث ایجاد مشکلات قابل توجهی شوند، احتمال وقوع آنها اندک است.

بنابراین،اکثر بیماران متوجه می شوند که احتمال خطرات جزئی به اندازه کافی قابل توجه نیست تا از مزایای درمان چشم پوشی کنند. هر بیمار باید خطرات و مزایای آن را بسنجد و خودش تصمیم بگیرد که آیا درمان را به خطرات آن ترجیح می دهد یا خیر.