زمانی که به فکر جایگزینی برای دندان های خود هستید، عوامل بسیاری هستند که باید آنها را مد نظر قرار دهید. بواسطه علاقه روز افزونی که به طب جامع و نگرانی بابت قرار دادن شیء مصنوعی داخل بدن وجود دارد، بیماران بیشتری پیگیر ساختار ایمپلنت های دندانی هستند. برای اکثر بیماران، دریافت ایمپلنت های دندانی گامی عظیم به سوی بهبود سلامت دهان است بنابراین می دانیم این افراد می خواهند اطمینان حاصل کنند کاری که قصد انجام آن را دارند بهترین کار برای بدن آنها است. در این مقاله قصد داریم راجع به دو نوع ایمپلنت توضیحاتی ارائه دهیم تا از این طریق پاسخگوی برخی سؤالات شما باشیم.

انواع ایمپلنت های دندانی

ایمپلنت های دندان جایگزین های ریشه دندان هستند که یک روکش دندان سرامیکی روی آنها قرار می گیرد. روکش دندان (دندان مصنوعی یا دندان جایگزین) با یک اباتمنت به ایمپلنت متصل می شود. ایمپلنت های زیرکونیا به تازگی وارد عرصه کاشت ایمپلنت های دندانی شده اند، در حالی که ایمپلنت های تیتانیومی سالهاست که مورد استفاده قرار می گیرند. هر دوی این مواد سازگار با بدن انسان هستند و میزان پذیرش آنها از سوی بدن بسیار بالا است و می توانند با استخوان جوش بخورند، به این معنا که استخوان می تواند پیرامون مواد ایمپلنت رشد کند، درست مانند رشد آن اطراف ریشه های دندان طبیعی. در حال حاضر، اکثر ایمپلنت های زیرکونیا که مورد تأیید سازمان غذا و دارو هستند یک تکه هستند. به این معنا که، ریشه و اباتمنت دندان مصنوعی به یکدیگر متصل هستند در حالی که ایمپلنت های تیتانیومی دو تکه هستند، در نتیجه به دندانپزشک اجازه می دهند روی عوامل دخیل در فرایند قرار گیری کل ایمپلنت کنترل بیشتری داشته باشد.

مقایسه ایمپلنت زیرکونیا و ایمپلنت تیتانیومی

ایمپلنت تیتانیومی چیست؟

چندین دهه است که تیتانیوم در صنعت دندانپزشکی مورد استفاده قرار گرفته است. علاوه بر دندانپزشکی، از این ماده در تعویض لگن و زانو نیز استفاده شده است. تیتانیوم فلزی محکم، سبک، غیر سمی و مقاوم در برابر پوسیدگی و زنگ زدگی است. ایمپلنت های دندانی از جنس تیتانیوم دارای نرخ موفقیت بالایی حدود 95% هستند. برخی بیماران ایمپلنت های دندانی تیتانیومی خود را در شرایط مناسب بیش از 30 سال داشته اند. در حالی که مدت زمان زیادی نیست که ایمپلنت های زیرکونیا در صنعت دندانپزشکی مورد استفاده قرار گرفته اند تا بتوان دریافت میزان موفقیت آنها در دراز مدت چقدر است. از طرف دیگر شکل زیرکونیا مدام در حال تغییر است. به عنوان مثال، هنگام کار گذاشتن زیرکونیا، اکثر دندانپزشک ها از ایمپلنت های زیرکونیای یک تکه استفاده می کنند در حالی که ایمپلنت های دوتکه نیز مورد تأیید وزارت غذا و دارو هستند و برای قرار گرفتن درون استخوان فک به دندانپزشک آزادی عمل بیشتری می دهند، اما آنها در این زمینه تجربه زیادی ندارند.

مقایسه ایمپلنت زیرکونیا و ایمپلنت تیتانیومی

آیا ایمپلنت های زیرکونیا فاقد فلز هستند؟

شاید بخش بزرگی از شهرت زیرکونیا به واسطه شباهت بسیار زیاد آن به الماس باشد. زیرکونیا نوعی ماده کریستالی است که در صورتی که در دندانپزشکی به عنوان ایمپلنت مورد استفاده قرار گیرد، در آن اندکی تغییر داده می شود تا به رنگ دندان در آید. زیرکونیا شکل کریستالی فلز انتقالی زیرکونیم است و ایمپلنت های زیرکونیا اغلب در بازار با عنوان “فاقد فلز” شناخته می شوند. زمانی که زیرکونیوم پرداخته، تثبیت و به شکل کریستالی خود تبدیل می شود، به سرامیک تبدیل می شود، به همین دلیل اکسید زیرکونیوم، که تحت عنوان “زیرکونیا” شناخته می شود را از لحاظ فنی می تواند “فاقد فلز” دانست. در پی افزایش نگرانی از وجود جیوه استفاده شده در موادی که برای پر کردن دندان کاربرد دارند، برخی بیماران تمایل دارند هیچ فلزی در دهان آنها وجود نداشته باشد.

مقایسه ایمپلنت زیرکونیا و ایمپلنت تیتانیومی

آیا ممکن است کسی به ایمپلنت های دندانی حساسیت نشان دهد؟

واکنش آلرژیک به ایمپلنت های دندانی تیتانیومی بسیار نادر است و هیچ نمونه مستندی مبنی به بروز واکنش نسبت به زیرکونیا وجود ندارد. ایمپلنت های دندانی تیتانیومی معمولاً از آلیاژ تیتانیوم ساخته می شوند که ترکیبی از چند فلز از جمله مقدار اندکی آلومینیوم، وندیوم و نیکل است. اندک افرادی که به ایمپلنت های تیتانیومی حساسیت نشان داده اند معمولاً نسبت به مقدار اندک نیکلی حساسیت داشته اند که در آلیاژ تیتانیوم وجود دارد. افرادی که سابقه حساسیت به فلز دارند، توصیه می شود قبل از قرار گرفتن ایمپلنت های تیتانیومی تست ملیسا (MELISA Test) را انجام دهند.

آیا تیتانیوم و زیرکونیا برای قرار گرفتن درون استخوان فک بی خطر هستند؟

هر دو گزینه مواد ایمپلنت سازگار با بدن انسان، مورد تأیید سازمان غذا و دارو و بی خطر هستند. به این معنا که این مواد با بدن تعامل خوبی دارند و غیر سمی هستند. ممکن است رگه های اندکی از آلیاژ تیتانیوم درون جریان خون وجود داشته باشد، اما تحقیقاتی که طی 50 سال انجام شده اند نشان داده اند که طی این اتفاق بدن هیچ واکنش منفی از خود نشان نداده است (تنها استثناء زمانی بوده است که بیمار نسبت به فلز موجود در آلیاژ حساسیت داشته است). زیرکونیا نیز سازگار با بدن انسان و فاقد حساسیت است و به درون جریان خون نفوذ نمی کند.

دریافت ایمپلنت های دندانی، صرف نظر از ماده آن، تا زمانی که محل کاشت ایمپلنت کاملاً بهبود پیدا کند، احتمال بروز عفونت لثه را افزایش می دهد. این بحث بین متخصصان وجود دارد که در ایمپلنت های دو تکه احتمال پنهان شدن باکتری وجود دارد، در حالی که ایمپلنت های یک تکه به سمان دندانپزشکی نیاز دارند که آن هم باکتری جمع می کند، بنابراین هیچ یک از آنها از خطر تشکیل پلاک در امان نیستند.

مقایسه ایمپلنت زیرکونیا و ایمپلنت تیتانیومی

مقایسه ایمپلنت های زیرکونیا و تیتانیومی

هر یک از این مواد نقاط ضعف و قوت خاص خود را دارند و پس از ارائه فهرستی از نگرانی ها و نیز اهداف بیماران ایمپلنت مد نظر خود را به شما پیشنهاد خواهیم داد.

1. قیمت- هزینه ساخت زیرکونیا بالاتر از تیتانیوم است بنابراین ایمپلنت های زیرکونیا برای بیماران هزینه بیشتری خواهند داشت. هزینه ایمپلنت های تیتانیومی برای دندانپزشک اصولاً بین 300 تا 500 دلار است، در حالی که ایمپلنت های زیرکونیا بین 500 تا 600 دلار هزینه در بر دارند. دقت کنید که این تنها بخشی از هزینه است و همه هزینه ای نیست که بیمار باید بپردازد.
2. جوش خوردن با استخوان و بهبود بافت نرم- مواد ایمپلنت های زیرکونیا و ایمپلنت های تیتانیومی با بدن انسان سازگار هستند و به خوبی با استخوان و لثه ها جوش می خورند. ایمپلنت های تیتانیومی اغلب بیش از 20 سال دوام دارند در حالی که زیرکونیا همچنان تحت مطالعه قرار دارد زیرا مدت زمان زیادی نیست که استفاده از آنها رواج پیدا کرده است و نمی توان با قاطعیت گفت میزان موفقیت آنها چقدر است. نمونه های قدیمی تر ایمپلنت های زیرکونیا مستعد شکست هستند و نیاز است ایمپلنت تعویض شود. برخی سازندگان زیرکونیا ممکن است باعث هراس بیماران شوند و این فکر را به آنها القاء کنند که در صورتی که در دهان فلز دیگری وجود داشته باشد ممکن است تیتانیوم موجب بروز شوک الکتریکی شود. با این حال، این نگرانی پایه و اساس چندانی ندارد، زیرا هیچ سندی برای اثبات آن وجود ندارد.
3. راحتی در کاشت ایمپلنت: مدت هاست که ایمپلنت های تیتانیومی برای جایگزینی دندان ها استاندارد تلقی شده اند و افراد بیشتری آنها را به جای استفاده از پروتزهای مصنوعی ترجیح می دهند. فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی کاملاً عادی شده است و در صورت وجود حجم کافی استخوان و سلامت آن، کاشت آنها برای دندانپزشک بسیار ساده خواهد بود، بدون اینکه هیچ مشکلی ایجاد شود. ثابت شده است کاشت موفق ایمپلنت های زیرکونیا چالش برانگیز بوده است. اکثر ایمپلنت های زیرکونیا یک تکه هستند (ایمپلنت و اباتمنت در قالب یک تکه وجود دارند) که نمی توان آن را به طور کامل زیر لثه ها قرار داد و قرار دادن آنها در برخی زاویه ها دشوار است. اینکه امکان قرار دادن ایمپلنت تنها در یک زاویه محدود وجود دارد مهم است زیرا گاهی اوقات، در نتیجه تراکم استخوان و محل دندان، ایمپلنت اندکی دورتر از مرکز قرار می گیرد. مدل های دو تکه جدیدی وجود دارند که کاشت آنها راحت تر خواهد بود با این حال تحت مطالعات گسترده قرار نگرفته اند.
4. زیبایی ظاهری– برای اکثر بیماران، ایمپلنت های تیتانیومی نتایج فوق العاده ای داشته اند. با این حال، برخی افراد نگران خط خاکستری رنگی هستند که در کنار خط لثه ها یا تیغه دندانی قابل مشاهده است. در صورت نازک بودن استخوان یا بافت لثه، برای حذف خط تیره رنگ فلز، اباتمنت ایمپلنت های دندان از سرامیک ساخته می شوند. از سوی دیگر، ایمپلنت بواسطه زیبایی ظاهر آن از شهرت خوبی برخوردار است.
5. استحکام– ایمپلنت های تیتانیومی از استحکام باور نکردنی و انعطاف پذیری بالایی برخوردارند و در برابر شکست مقاوم هستند. زیرکونیا خاصیت کشسانی کمتری دارد که می تواند منجر به ایجاد ترک های ریزتری شود، با این حال هنوز هم سفت و محکم است.

با توجه به اطلاعات ارائه شده در رابطه با ایمپلنت های تیتانیومی و زیرکونیا، تعجبی ندارد که افراد زمان زیادی را صرف تصمیم گیری برای انتخاب از بین آنها می کنند. ایمپلنت های تیتانیومی سال ها در خدمت صنعت دندانپزشکی بوده اند و قابل اعتماد بودن آنها اثبات شده است. در حالی که ایمپلنت های زیرکونیا نیز حسن های خود را دارند، اما موفقیت دراز مدت آنها هنوز به اثبات نرسیده است. اگر زیبایی ظاهری و حساسیت آلرژیک باعث انتخاب زیرکونیا شده است، ممکن است اباتمنت زیرکونیا با ایمپلنت تیتانیومی بهترین راه حل باشد