بخش تخصصی جراحی خط لبخند

لثه‌های سالم و متناسب می‌توانند به عنوان قابی زیبا برای دندان‌های زیبا باشند. با این وجود، لثه‌های بزرگ می‌توانند زیبایی دندان‌ها را پنهان سازند، لبخندی لثه‌ای بوجود آورند که موجب پایین آمدن اعتماد به نفس برخی افراد خواهد شد. با استفاده از تکنیک لیزر در دندانپزشکی می‌توان با کمترین درد و خونریزی، این مشکل را به سادگی برطرف نمود و ظاهری زیبا به دندان‌ها و لثه‌ها بخشید.

مقالات تخصصی جراحی خط لبخند

کاشت ایمپلنت با پوکی استخوان

بیس فسفونات ها یک دسته داروهایی هستند از تحلیل استخوان پیشگیری می کنند. آنها نه تنها به صورت گسترده در درمان بیماری های متابولیکی مانند پوکی استخوان استفاده می شوند، بلکه نشان داده اند که خطر شکستگی و درد استخوان در ریه، سینه، و دیگر سرطان های قابل انتقال به اعضاء دیگر را کاهش می دهند. آنها اساساً بر اساس مسیر ورودشان به داخل بدن دسته بندی می شوند و تفاوت بنیادی وجود دارد بین نمونه هایی که از طریق خوراکی مصرف می شوند و نمونه هایی که از راه ورید تزریق می شوند.
بیس فسفونات هایی که در درمان پوکی استخوان کاربرد دارند به صورت خوراکی مصرف می شوند، و بیس فسفونات هایی که به صورت وریدی تزریق می شوند، اصولاً برای درمان هیپرکلسمی بد خیم و نیز پیشگیری از ضایعات تجزیه ای همراه با تومورهای چند گانه بد خیم سلول های مغز استخوان و سرطان های نسوج سفت کاربرد دارند.

بیس فسفونات ها وقتی در دوزهای فیزیولوژیک تزریق می شوند اساساً با جذب به سطوح معدنی، توسط اسکلت دریافت می شوند. بواسطه این وابستگی ترجیحی به استخوان، از قرار گرفتن طولانی مدت دیگر انواع سلول ها در معرض این ماده پیشگیری می شود. استفاده از بیس فسفونات در بین افراد سن بالا رایج تر است و به احتمال زیاد می تواند امید به زندگی را افزایش می دهد.

کاشت ایمپلنت در بیماران پوکی استخوان

کاشت ایمپلنت در بیماران پوکی استخوان

شیوع بالای از دست رفتن دندان در افراد مسن پیامدهای اجتماعی و نیز سلامتی دارد. استفاده از ایمپلنت های دندانی به یک استاندارد مراقبتی در جایگزینی دندان های از دست رفته تبدیل شده است و استفاده از این راهکار درمانی به میزان زیادی افزایش یافته است. علیرغم مزایای درمان با بیس فسفونات، نکروز استخوان فک به عنوان یکی از مشکلات جدی در گروه کوچکی از بیمارانی ظاهر شده است که با این نوع دارو درمان شده اند و افرادی که تحت فرایندهای تهاجمی دندانی مانند کشیدن دندان کاشت ایمپلنت های دندانی قرار گرفته اند.

گرچه تئوری های متعددی برای توضیح پاتوفیزیولوژی نکروز استخوان فک همراه با استفاده از بیس فسفونات مطرح شده اند، اما لازم است یک علت واقعی و ارتباط تأثیری بین آنها برقرار شود. تئوری پیشتاز معتقد است که ایجاد وقفه در تغییر شکل استخوان با تأثیر بنیادی بیس فسفونات ها در مسدود کردن استئوکلاست ها مقصر است. با این حال، بروز مشکلات و نیز عوامل کاهش دهنده و تشدید کننده به خوبی درک نشده اند. هدف این مطلب کشف راه هایی برای پیشگیری، تشخیص، و درمان پوکی استخوان فک در بیمارانی است که سابقه مصرف بیس فسفونات داشته اند و کاشت ایمپلنت دندانی برای آنها انجام شده است.

تأثیر بیس فسفونات روی موفقیت کاشت ایمپلنت های دندانی

بین اجتماع دندانپزشکی و پزشکی، در مورد گسترش استئونکروز (مرگ استخوان) و شکست ایمپلنت های دندانی در بیمارانی که تحت درمان با بیس فسفونات قرار داشته اند، اختلاف نظر وجود دارد. در مطالعه ای که روی بیمارانی انجام شده بود که کاشت ایمپلنت دندانی داشتند و از بیس فسفونات به صورت خوراکی یا تزریقی استفاده کرده بودند، تا مشخص نماید آیا و چه زمانی آنها استئونکروز را تجربه کرده بودند.

آنها به این نتیجه رسیدند که نه تنها کاشت ایمپلنت ها به جراحی، بلکه وجود صرف ایمپلنت داخل استخوان با استئونکروز استخوان فک همراه است. گرچه خطر استئونکروز فک در بین بیمارانی که بیس فسفونات خوراکی دریافت می کنند از افرادی که بیس فسفونات تزریقی استفاده می کنند کمتر است، اما خطر وجود دارد و نباید دست کم گرفته شود.

کاشت ایمپلنت در بیماران پوکی استخوان

کاشت ایمپلنت در بیماران پوکی استخوان

در مطالعه دیگر که روی موفقیت کاشت ایمپلنت های دندانی در بیمارانی انجام شده بود که قبلاً از بیس فسفونات های خوراکی استفاده کرده بودند. آنها دریافتند که پس از سه سال، نرخ باقی ماندن ایمپلنت های دندانی 99% بود. این گروه نشان دادند که درمان ایمپلنت گزینه ای شدنی برای جایگزینی تک دندان های از دست رفته برای بیمارانی است که بیس فسفونات خوراکی مصرف می کنند. نتایج این مطالعه باید با احتیاط تعبیر شوند زیرا دوره پس از آن تنها سه سال بوده است، در حالی که دوره نهفته برای استئونکروز فک ممکن است مدت زمان طولانی تری باشد.

محقق دیگری که به بررسی این پرداخته بود که آیا درمان ایمپلنت های دندانی می تواند در دسته ای از بیماران موفقیت آمیز باشد که درمان با بیس فسفونات داشته اند، و اینکه آیا استئونکروز فک پس از کاشت ایمپلنت های دندانی اتفاق افتاده است. تحقیقات مشخص کردند که بیس فسفونات خوراکی نقش مهمی در گسترش استئونکروز فک ندارد، و اینکه استئونکروز فک پس از جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی در بیمارانی که بیس فسفونات خوراکی مصرف کرده اند، نسبتاً نادر است.

کاشت ایمپلنت در بیماران پوکی استخوان

کاشت ایمپلنت در بیماران پوکی استخوان

چگونگی تشخیص بالینی استئونکروز فک

بیماری که دچار استئونکروز شده است ممکن است به مدت چند ماه بدون نشانه باقی بماند. این شرایط معمولاً با علائم خاص و ویژه خود شناسایی می شود و آن هم از بین رفتن پوشش استخوان در منطقه ماگزیلا است. ضایعات معمولاً زمانی علامت و نشانه دارند که بخشی که پوشش آن از بین رفته است عفونی می شود. علاوه بر از بین رفتن پوشش استخوان، ممکن است افراد درد و تورم موضعی، شل شدن دندان، یا تخلیه چرک و عفونت داشته باشند.

گرچه علائم و نشانه ها ممکن است به صورت خود به خود اتفاق بیفتند، آنها معمولاً در محل بافتی که قبلاً دستکاری شده اند اتفاق می افتند، از جمله در طول جراحی یا کشیدن دندان. اگر کسی مشکوک به استئونکروز فک باشد، تصاویر رادیوگرافی پانورامیک می توانند کمک کنند کیست ها یا بیماری های متابولیک رد شوند.

کاشت ایمپلنت در بیماران پوکی استخوان

کاشت ایمپلنت در بیماران پوکی استخوان

تغییرات ساده در فیلم رادیوگرافیک می تواند در بیمارانی مشاهده شود که دچار استئونکروز شده اند، گرچه در مراحل اولیه بیماری ممکن است مشاهده کردن آن دشوار باشد. اخیراً، مطالعه ای صورت گرفته است روی اینکه آیا نشانه های تحلیل استخوان می تواند در بزاق یافت شود و اینکه آیا سطوح این نشانگرها در بیماران با یا بدون استئونکروز فک متفاوت است یا خیر. در این تحقیق این نتیجه گرفته شد که تفاوت چشمگیری در سطوح تلپپتید-ان بزاقی از کلاژن نوع 1 بین گروه استئونکروز و گروه کنترل وجود دارد. لازم است روی بزاق تحقیقات بیشتر انجام شود و از آن به عنوان نشانگر تشخیصی استفاده شود که به تشخیص استئونکروز فک کمک می کنند.

کاشت ایمپلنت در بیماران پوکی استخوان

کاشت ایمپلنت در بیماران پوکی استخوان

چگونه می توان از استئونکروز بالینی فک پیشگیری کرد؟

به منظور کاهش بروز استئونکروز فک، در اقدامات بالینی مشخص شده است که قبل از آغاز درمان با بیس فسفونات باید روی همه بیماران یک معاینه دقیق داخل دهانی و فک و صورت انجام شود. افرادی که بیس فسفونات مصرف می کنند باید تحت مراقبت دقیق دندانپزشک آشنا به پوکی استخوان و درمان تومور باشند. هدف اصلی حذف عفونت های دهانی، علل بروز آن، و ریسک فاکتورها برای استئونکروز است.

برای رسیدن به یک محیط دهانی خیلی سالم، فرایندهای تهاجمی دهانی باید قبل از آغاز درمان با بیس فسفونات انجام شوند. محققان بسیاری توصیه کرده اند که قبل از انجام فرایندهای جراحی یک وقفه در مصرف داروها صورت بگیرد، اما شواهد کافی وجود ندارد که وقفه در درمان دارویی بیماران مبتلا به پوکی استخوان را تأیید کنند. بیماران همیشه باید از خطرات استئونکروز فک آگاهانیده شوند، مخصوصاً اگر درمان با بیس فسفونات از یک سال فراتر می رود.

اهمیت اقدامات بهداشتی دهانی در منزل به صورت روزانه باید مورد تأکید قرار بگیرد، و نیز اقدامات بالینی دوره ای که معاینات رادیوگرافیک را نیز شامل می شود. همانطور که در بخش قبل توضیح داده شد، درمان کاشت ایمپلنت برای بیمارانی که بیس فسفونات دریافت می کنند گزینه ای شدنی است، اما رویکردی احیتاطی توصیه می شود.

کاشت ایمپلنت در بیماران پوکی استخوان

کاشت ایمپلنت در بیماران پوکی استخوان

جلوگیری از استئونکروز فک در بیمارانی که بیس فسفونات مصرف می کنند

چه کسانی در معرض خطر هستند؟ بیمارانی که بیس فسفونات دریافت می کنند

  1. بیمارانی که سابقه مصرف دریافت بیس فسفونات تزریقی دارند (آردیا Aredia، زومیتا Zometa ، و داروهای دیگر) تناقضی مطلق با جراحی های مرتبط با استخوان فک از هر نوعی از خود نشان می دهند.
  2. بیمارانی که سابقه بیس فسفونات خوراکی (فوزامکس Fosamax، آکتنول Actonel، بونیوا Boniva، و داروهای دیگر) بیش از سه سال دارند بیشتر در معرض خطر استئونکروز فک مرتبط با بیس فسفونات دارند.
  3. این بویژه برای بیمارانی صدق می کند که عوامل جانبی با خود به همراه دارند، مانند افراد سیگاری و بیمارانی که تحت درمان با داروهای استروئیدی هستند.
  4. بیمارانی که به مدت کمتر از سه سال بیس فسفونات خوراکی مصرف می کنند احتمال خطر استئونکروز فک مرتبط با بیس فسفونات نسبتاً کمتر است.

اصول درمان بیمارانی که بیس فسفونات مصرف می کنند

  1. بیماران باید مشاوره ای با پزشکان خود داشته باشند تا اطلاعات پایه ای مربوط به خطرات بیس فسفونات به آنها داده شود.
  2. بیماران حداقل یک هفته قبل از جراحی باید برای اقدامات پروفیلاکسی/ پریودنتال به دنداپزشک مراجعه کنند.
  3. بیماران از یک هفته قبل از جراحی باید دهانشویه حاوی کلرهگزیدین استفاده نماید.
  4. پس از حصول اطمینان از عدم حساسیت بیمار به پنی سیلین، بیمار باید آنتی بیوتیک آگوستین Augmentin 500 میلی گرم (چهار مرتبه در روز) از 48 ساعت قبل از جراحی مصرف کند.
کاشت ایمپلنت در بیماران پوکی استخوان

کاشت ایمپلنت در بیماران پوکی استخوان

استئونکروز فک به چه صورت درمان می شود؟

تحقیقات زیادی در خصوص کنترل استئونکروز فک مربوط به استفاده بیس فسفونات انجام شده است، که همه درمان را شامل می شود از دبریمان جراحی گرفته تا اکسیژن درمانی. نوعی درمان جالب برای موارد مقاوم به درمان عبارت است از استفاده از سلول های بنیادی مغز استخوان که از خود بیمار گرفته می شوند، بتا تری کلسیم فسفات، پلاسمای غنی از پلاکت (PRP)، و ماتریکس دمینرالیزه استخوان (DBM). با این حال، مراقبت استاندارد در درمان استئونکروز فک به سیستم مرحله بالینی وابسته است.

در یکی از مطالعات درمان های مختلفی که برای استئونکروز فک توصیه شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند و تأثیر هر درمان بر اساس نرخ موفقیت آن مورد آزمایش قرار گرفت. کنترل محافظه کارانه یکی از گزینه های درمان بود که در آن بررسی شد و شامل دستورالعمل های بهداشت دهانی، پیگیری های بالینی، شستشوی دهان با کلرهگزیدین، آنتی بیوتیک ها، اوزون تراپی، درمان با اکسیژن پر فشار، و درمان با لیزر با سطح پایین. برای بیمارانی که نسبت به درمان محافظه کارانه مقاوم هستند، sequestrectomy یا جراحی های گسترده گزینه های شدنی بودند.

محققان این مطالعه دریافتند برای بیمارانی که در معرض خطر استئونکروز فک هستند یا بیمارانی که بدون نشانه و علامت (مرحله 1) هستند، کنترل محافظه کارانه بهتر است، نوعی درمان محافظه کارانه برای بیماران استئونکروز فک مرحله 1 یا 2 در نظر گرفته شد، یا بیمارانی که به روش های درمانی غیر جراحی مقاوم هستند. آنها به این نتیجه رسیدند که گرچه در حال حاضر، درمان جراحی گزینه ای است که برای درمان مراحل 2 و 3 استئونکروز فک نسبت به گزینه های دیگر ترجیح داده می شود، اما فرایندهایی که نسبت به گزینه های دیگر مقدار تهاجمی بودن آنها بسیار اندک است و سلامت و راحتی بیمار را تضمین می کنند گزینه های انتخابی بعدی هستند.

مقایسه ایمپلنت های All-on-4، All-on-6 و All-on-8

ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6، و All-on-8 چه نوع ایمپلنتی هستند؟ آنها ایمپلنت هایی هستند که برای جایگزینی دندان های از دست رفته استفاده می شوند، اگر اکثر یا همه دندان های بیمار از دست رفته باشند. علاوه بر استفاده از بریج های دندانی که در آنها دو دندان طبیعی باقی مانده به عنوان تکیه گاه استفاده می شوند، ایمپلنت های دندانی راهکارهایی دائمی برای از دست رفتن دندان ها هستند، با این تفاوت که ایمپلنت ها نقش تکیه گاه بریج های دندانی را ایفا می کنند که آنها را به یکدیگر متصل می کنید تا یک ردیف دندان مصنوعی تشکیل دهند که ظاهر و عملکردی درست شبیه دندان های طبیعی دارند.

از آنجا که فرد برای استفاده از آنها باید تصمیم بگیرد، هیچ پاسخ یا تصمیم غلطی وجود ندارد. این به بیمار بستگی دارد که چه تعداد ایمپلنت استفاده شوند. علاوه بر این، این تصمیم به توپوگرافی دهان بیمار نیز بستگی دارد، از جمله چه تعداد دندان طبیعی باقی مانده است. ایمپلنت های All-on-8 (با کمک هشت ایمپلنت دندانی) زمانی بهترین انتخاب هستند که هیچ دندانی داخل دهان باقی نمانده باشد، که به دندانپزشک آزادی عمل بیشتری در کاشت ایمپلنت می دهند. با این حال، حتی با وجود تعدادی دندان طبیعی برای تحمل فشار یا قرار گرفتن به عنوان پایه، هنوز هم می توان از آنها استفاده کرد.

 ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8

ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8

تفاوت های ایمپلنت های دندانی دندانی All-on-4، All-on-6، و All-on-8 و عملکرد آنها

داستان طولانی ایمپلنت های دندانی را اینگونه می توان کوتاه کرد که، همه انواع ایمپلنت های دندانی all-on درمان های دندانی هستند که می توانند برای کمک به بازسازی دندان از دست رفته استفاده شوند که در یک یا هر دو قوس دندانی از دست رفته اند. بر خلاف دندان های مصنوعی سنتی، آنها کمک می کنند دندان های مصنوعی بیمار دائمی شوند، در نتیجه، دندان ها، لبخند، و بایت شما همگی به طور همزمان ثابت می شوند.

این روش های کاشت ایمپلنت، مقرون به صرفه ترین و عملی ترین روش های بازگرداندن همه دندان های از دست رفته، بدون روش پر هزینه و دردناک قرار دادن ایمپلنت داخل تک تک حفره های دندان های از دست رفته هستند. به عبارت دیگر:

 ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8

ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8

  • تفاوت های اصلی: اصلی ترین تفاوت های ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6، و All-on-8 در نام آنها وجود دارد. آنها به تعداد ایمپلنت هایی اشاره دارند که به صورت استراتژیک داخل استخوان فک های بالا یا پایین کار گذاشته می شوند. تفاوت اصلی دیگر ایمپلنت های all-on و دندان های طبیعی این حقیقت است که نحوه کشیدن نخ دندان آنها با دندان های طبیعی واقعی متفاوت است.

بویژه، شکاف های بین دندان های مصنوعی که درست بالای لثه ها قرار دارند، با دندان های از دست رفته تفاوت دارند. بعلاوه، وقتی تعداد ایمپلنت های بیشتری استفاده می شود، فشار روی ایمپلنت ها و فک به صورت یکدست تری توزیع می شود مثل اینکه، چطور یک میز ثبات بیشتری دارد وقتی پایه های بیشتری دارد و به طور یکسان زیر بدنه آن توزیع می شوند. هر چه تعداد ایمپلنت ها بیشتر باشد، پروتزهای دندانی ثابت با ثبات تری خواهید داشت.

  • هر چه بیشتر بهتر: در ایمپلنت های دندانی All-on4 از چهار ایمپلنت استفاده می شود، دو ایمپلنت در قوس دندانی بالا یا ماگزیلا، و دو ایمپلنت در قوس دندانی پایین یا مندیبل، تا چهار ردیف بریج دندانی را به یکدیگر متصل کنند. در ایمپلنت های دندانی All-on-6 از دو ایمپلنت اضافی به منظور ایجاد تکیه گاه برای محکم تر و منسجم تر شدن پروتزهای دندانی استفاده می شود. در حالی که، ایمپلنت های دندانی All-on-8 احتمالاً بیشترین تعداد ایمپلنت های دندانی مورد نیاز برای بازسازی دهان و پر کردن جای خالی دندان های از دست رفته را ارائه می دهند.

کار ایمپلنت های دندانی شبیه سازی فشاری است که توسط دندان ها به آنها وارد می شود. یک یا دو ایمپلنت با یک روکش یا بریج روی آنها، از نظر عملکرد و احساسی که برای فرد استفاده کننده بوجود می آورند، در مقایسه با دندان های مصنوعی شباهت بیشتری به دندان های طبیعی دائمی دارند. نام ” all-on ” در مقدار کامل بودن بریجی ریشه دارد که یک ردیف کامل از دندان ها را پوشش می دهند، و بسته به فرایند انتخاب شده، به 8-4 ایمپلنت متصل می شوند. البته دقت داشته باشید، هر چه تعداد ایمپلنت ها بیشتر باشد، هزینه آنها نیز بیشتر خواهد بود.

 ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8

ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8

چه انتظاری می توان از راهکارهای ایمپلنت های دندانی All-On داشت؟

اصلی ترین انتظاری که می توان از راهکار دندانی all-on داشت چندین جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی است. برخی کلینیک ها و دندانپزشک ها ایمپلنت های دندانی یک روزه و قرار گیری فوری روکش های دندانی روی آنها را، با استفاده از فناوری های جدید پیشنهاد می دهند، بنابراین لازم نیست دو هفته یا بیشتر صبر کنید تا دندان های مصنوعی جدید خود را دریافت کنید.

به عبارت دیگر، با دریافت این نوع ایمپلنت های دندانی می توانید انتظار داشته باشید اتفاقات زیر رخ دهند:

  • انسجام محکم استخوان فک: اول از همه، ایمپلنت ها داخل استخوان فک قرار می گیرند. این کار مستلزم ایجاد برش روی لثه در قسمتی است که دندان از دست رفته آنجا بوده است، سپس با دریل حفره ای داخل استخوان ایجاد می شود و ایمپلنت درون حفره آن کار گذاشته می شود. سپس لثه بخیه زده می شود و اجازه داده می شود بهبود پیدا کند. پس از آن، یک اباتمنت روی قسمت قابل مشاهده ایمپلنت گذاشته می شود، که اجازه می دهد جایگذاری بریج دندانی راحت تر و قابل اطمینان تر باشد. گرچه نمی توان دندان دائم از دست رفته را مجدداً رویاند، اما این بهترین راهکار برای جایگزینی آنها است.

ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8

ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8

  • از آنها می توان کنار دندان های طبیعی استفاده کرد: در صورت وجود تعدادی دندان طبیعی، می توان کمتر از 4 ایمپلنت کاشت. البته لازم است دندان های طبیعی تراشیده شوند و به یک تکیه گاه برای بریج های دندانی تبدیل شوند، بنابراین وقتی می خواهید دندان مصنوعی دائمی داخل دهان خود قرار دهید، می توانید در هزینه های خود صرفه جویی کنید. از نظر مزایا، این درمان های دندانی نه تنها باعث می شوند اینگونه به نظر برسد که هنوز دندان های طبیعی خود را دارید، بلکه این روکش ها و بریج های پرسلاینی، در مقایسه با ترمیم های زیبایی مصنوعی، عملکردی درست شبیه دندان های طبیعی دارند.
  • چرا باید زحمت درمان All-On را به خود داد؟ دلیل اینکه چرا دندانپزشک ها فرایندهای All-On و انواع آن را پیشنهاد می دهند این است که آنها راهکاری مؤثر برای افرادی هستند که تعداد زیادی دندان از فک بالا یا پایین آنها از دست رفته است. علاوه بر این، بهترین راهکار برای پرداختن به شرایط بی دندانی کامل، بر خلاف دندان مصنوعی است. وقتی اکثر دندان های شما از دست می روند، بهتر است روی پروتزهای مصنوعی ثابت تر سرمایه گذاری کنید که در درمان های All-On، در مقایسه با دندان های مصنوعی سنتی، شبیه ترین عملکرد را به دندان های طبیعی داشته باشند.
  • پروتزهای مصنوعی متحرک لازم نیستند. لازم نیست با ایمپلنت ها از پروتزهای مصنوعی متحرک یا ثابت استفاده کنید، زیرا در بسیاری موارد، می توان ظرف چند روز پروتزهای طولانی مدت را روی ایمپلنت قرار داد. بعلاوه، استفاده از ایمپلنت های All-On اجازه می دهد دندان هایی محکم داشته باشید که نه تنها ظاهری طبیعی دارند بلکه عملکرد و ظاهری که بوجود می آورند شبیه دندان های طبیعی است، در حالی که بایتی با ثبات بوجود خواهند آورد. آنها از بعضی لحاظ حتی بهتر از دندان های طبیعی هستند زیرا وقتی روکش یا بریج شکسته می شوند، به راحتی می توانید روکش جدید جایگزین آن کنید.
  • چرا نباید بیشتر از 8 ایمپلنت استفاده کرد؟ با یک فرایند All-On، مثل این است که 4-8 ریشه داخل استخوان فک شما قرار بگیرند، در حالی که بقیه دندان درست بالای لثه ها قرار می گیرد. بنابراین هنگام نخ دندان کشیدن، به نوع خاصی نخ دندان نیاز دارید تا فاصله های جدید غیر عادی بین دندان های مصنوعی که بالای لثه قرار می گیرند را تمیز کنید. نیاز نیست برای هر دندان از دست رفته پول زیادی صرف کنید. هر دندان باقی مانده ای که دارید می تواند به عنوان یک پست عمل کند تا از تعداد ایمپلنت های دندانی مورد نیاز برای کامل کردن قوس دندانی کاسته شود.

ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8

ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8

  • برای کاشت ایمپلنت در گذشته تعداد ایمپلنت های بیشتری نیاز بود. در گذشته، کاشت ایمپلنت ها نیاز به تعداد بیشتری ایمپلنت داشت تا جایگزین یک دست دندان کامل شوند. علاوه بر این، می تواند شامل کاشت استخوان فک و مدت زمان بهبود 6 تا 9 ماهه لازم باشد، قبل از آنکه دنچرهایی شبیه روکش یا بریج روی ایمپلنت ها قرار بگیرد. مشخصه ویژه آنها درد پس از جراحی، طولانی شدن دوره بهبود، و تآثیر روی بودجه بیمار است. پروتزهای مصنوعی موقت نیز تا زمانی می توانند کار گذاشته شوند که پروتز نهایی ظرف یک هفته تا سه ماه، در لابراتوار دندانی ساخته می شود.
  • برای همه دندان ها تنها یک جراحی لازم است. به جای انجام جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی یکی پس از دیگری، راهکار All-On به دندانپزشک اجازه می دهد همه دندان های فک بالا یا پایین را به جای چند جراحی، تنها با یک جراحی جایگزین کند. اگر تقویت استخوان نیاز نباشد، تنها 4-8 ایمپلنت دندانی و یک بریج ثابت نیاز است. بعلاوه، هنگام قرار گیری ایمپلنت ها داخل فک، عمق، زاویه، و فواصل نیز مد نظر قرار می گیرند.
  • شما به کدام فرایند All-On نیاز دارید؟ آیا باید ارزانترین بسته را بردارید یا گرانترین را؟ بر اساس وضعیت دهان و دندان های باقی مانده شما، آیا 8 ایمپلنت دندانی نیاز دارید، یا دو ایمپلنت برای شما کفایت می کنند؟ با دندانپزشک خود مشورت کنید کدام یک برای شما مناسب تر است و شما استطاعت پرداخت هزینه کدام گزینه را دارید؟ هیچ پاسخ جامعی وجود ندارد که برای همه بیماران مناسب باشد. این به موقعیت دهان شما بستگی دارد، و اگر برای قرار گرفتن تحت این نوع جراحی ها سن شما اندکی بالاست، گاهی اوقات بهترین سرمایه گذاری شما این است که پروتزهای دندانی متحرک را دریافت کنید.

ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8

ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8

  • راهکار دندانی قابل پرداخت: گزینه All-On راهکاری است که بسیاری از افرادی که اکثر (و نه همه) دندان های خود را از دست داده اند، و کاندید دریافت ایمپلنت های دندانی هستند، آن را ترجیح می دهند. زیرا بیشتر قابل پرداخت می باشند و مانند یک میز هستند که چهار پست یا پایه دارد و آنقدر کافی هستند که ساختاری با ثبات بوجود بیاورند. پس از تجربیات بسیار زیاد در گذشته، دندانپزشک ها دریافتند که حداقل 4 ایمپلنت (یا کمتر، اگر تعدادی دندان طبیعی دارید که بتوان آنها را تراش داد) لازم است تا به همان میزان ثبات و استحکامی دست یافت که در دندان های طبیعی دائمی وجود دارد.
  • اگر پول اضافی دارید: دریافت All-On-5 و All-On-6 یا حتی All-On-8 به عنوان یک اقدام احتیاطی عمل می کند که برای ساختار بریج شما ثبات بیشتری فراهم می آورند. برخی بریج ها می توانند حتی روی یک دندان یا ایمپلنت قرار بگیرند (بریج های دندانی یک طرفه). با این حال، اگر شما استطاعت پرداخت هزینه ایمپلنت های All-On-5 یا All-On-8 را داشته باشید، می توانید از استحکام و انسجان ساختار استخوان اطمینان بیشتری داشته باشید.

چگونه درمان با تکنیک All-On عملی است؟

قبل از بهره مند شدن از درمان All-On، لازم است ابتدا CT اسکن، تصاویر رادیو گرافی با اشعه ایکس، یا اسکن دیجیتالی بگیرید. علاوه بر این ممکن است برای شما قالب دندانی تهیه کنند تا کمک کند طراح بریج، بهترین شکل شما را برای بریج یا بریج های شما برای دهان شما با ویژگی های خاص خود و دندان های باقی مانده درآورد. اسکن دیجیتالی این مزیت را دارد که برای لابراتوار دندانپزشکی این امکان را بوجود می آورد که از طریق کامپیوتر، یا CDA (طراحی با کمک کامپیوتر computer-assisted design) یک تصویر سه بعدی از بریج نهایی را طراحی نماید، که سپس می تواند به صورت سه بعدی پرینت گرفته شود و پس از آن به سرعت داخل دهان قرار گیرد.

  • کاشت: پس از مشاوره شخصی با بیمار، وقت جراحی دهان مشخص خواهد شد. این همان روزی است که ایمپلنت ها کار گذاشته می شوند. این کار معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام می شود تا جراحی بدون درد انجام شود.
  • 4 روز بعد: چهار روز بعد، بریج موقت نهایی روی ایمپلنت ها قرار خواهد گرفت مگر آنکه بخواهید فرایند شما به صورت یک روزه انجام شود، که در آن بریج همان روز روی ایمپلنت در حال بهبود قرار می گیرد. به صورت استاندارد، یک دندان مصنوعی موقتی یا بریج ثابت پس از کاشت ایمپلنت ساخته خواهد شد.

با این دندان های موقتی است که بهترین شکل ممکن می توانید به سبک عادی زندگی خود بازگردید. یک بار دیگر می توانید به صورت عادی غذا بخورید و بجوید. دیگر نیاز نیست غذای کودک بخورید زیرا هم بریج های نهایی را ندارید، و هم می توانید لبخندی موقتی داشته باشید که تقریباً به اندازه لبخندی که در آینده خواهید داشت زیبا است.

  • سه ماه بعد: گاهی اوقات، خیلی زود، و پس از سه ماه، دندان های مصنوعی موقت با بریج های نهایی تعویض می شوند. همین زمان ها است که استخوان بهبود پیدا کرده است تا به خوبی ایمپلنت را درون خود نگه دارد، و اجازه دهد بریج مصنوعی نهایی به پست فلزی متصل شود.
  • چکاپ های منظم و بهداشت دهانی: پس از آنکه درمان به اتمام می رسد، باید هر شش ماه یک مرتبه برای چکاپ به دندانپزشک مراجعه نمایید تا از خدمات بهداشتی و درمانی دندانپزشکی بهره مند شوید. به محضی که بریج نهایی خود را دریافت می کنید، دندانپزشکی که فرایند را انجام داده است، به شما یاد خواهد داد چطور با نخ دندانی که طراحی ویژه ای دارد نخ دندان بکشید.
ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8

ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8

آیا راهکارهای دندانی All-On توصیه می شوند؟

به لطف راهکار ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-5، All-on-6، و All-on-8، نیاز نیست منتظر بازه زمانی طولانی مدت بهبود و انجام کاشت چندین ایمپلنت باشید. آیا می توانید کاشت 32 ایمپلنت و قرار گرفتن 32 روکش روی آنها را تصور کنید؟ نه تنها غیر ممکن است؛ بلکه به صورت باور نکردنی دردناک و غیر قابل تحمل است و رنجی که مجبورید تحمل کنید به اندازه دوره شکل گیری بچه تا زمان تولد طول خواهد کشید. دیگر نیاز نیست به هزینه آن اشاره کنیم. بعلاوه، در این روش از پرینت سه بعدی و اسکن دیجیتالی استفاده می شود که این امکان را بوجود می آورد که بتوان از خدمات ایمپلنت های یک روزه بهره مند شد تا دیگر نیاز نباشد دوباره به مطب مراجعه کرد یا از روکش های موقت استفاده کرد.

مزیت مهم دیگر استفاده از فرایند all-on این است که احیاء می تواند روی بافت های استخوانی کوچک صورت گیرد، بدون نیاز به تقویت یا پیوند استخوان. به عبارت دیگر، با بهره مند شدن از راهکار all-on تنها با یک جراحی کوچک مواجه خواهید بود، در مقایسه با دریافت چندین ایمپلنت دندانی برای تک تک دندان های از دست رفته. علاوه بر این، هزینه آن به شکلی باور نکردنی کمتر خواهد بود زیرا نیاز به جراحی، درد و ناراحتی، و زمان بهبود اضافی نیست. این بهترین و عملی ترین راهکار برای افرادی است که عذاب گذاشتن و درآوردن و شستن پروتزهای مصنوعی را در سنین پیری خود نمی خواهند.

ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8

ایمپلنت های دندانی All-on-4، All-on-6 و All-on-8

ایمپلنت های دندانی All-on-4 و All-on-6؛ کدامیک برای شما بهتر است؟

هر دوی این راهکارها فوق العاده هستند، برای افرادی که می خواهند همزمان برای تعداد زیادی از دندان های خود در یک فک جایگزین قرار دهند. روی هم رفته دوره تنظیم و انطباق و بهبود اندک است و خیلی زمان نمی برد که بیمار فراموش خواهد کرد دندان های داخل دهان او طبیعی نیستند. علیرغم همه اطلاعاتی که در این مقاله ارائه دادیم باید بگوییم تنها دندانپزشک ها و متخصصان کاشت ایمپلنت می توانند مشخص نمایند هر بیمار چه تعداد ایمپلنت برای قرار گرفتن دست دندان ثابت روی آنها نیاز است.

ایمپلنت های all-on با استخوان فک بیمار جوش می خورند. به این معنا که ایمپلنت های دندانی می توانند به اندازه دندان های طبیعی محکم باشند. ایمپلنت ها داخل استخوان فک قرار می گیرند بنابراین لازم است کیفیت آن سنجیده شود، و این هم تنها از عهده دندانپزشک بر می آید. هیچ راهکاری نیست که تنها راهکار خوب ممکن باشد. هر بیمار شرایط متفاوتی دارد و لازم است بر اساس این شرایط تصمیم گیری شود. هر نوع ایمپلنتی که انتخاب شود، به بیمار کمک می کند لبخند زیبای خود را دوباره داشته باشد.

زمان مناسب برای کاشت ایمپلنت پس از کشیدن دندان

درک تغییرات بافت های نرم و سخت حفره دندان پس از کشیدن دندان و شرایط آناتومی محل محل آینده ایمپلنت دندانی برای دندانپزشک، هنگام تصمیم گیری برای زمان و محل کاشت ایمپلنت دندانی مهم است. در این مقاله قصد داریم به معرفی شرایط لازم برای کاشت ایمپلنت های دندانی پس از کشیدن دندان بپردازیم.

برنامه مناسب برای کاشت ایمپلنت پس از کشیدن یک دندان

بر اساس گزارشات، کاشت ایمپلنت های دندانی برای احیاء راحتی بیمارانی که تعدادی یا همه دندان های خود را از دست داده اند، در دراز مدت موفقیت آمیز است. برای ایمپلنت درمانی، تمرکز از اسئواینتگریشن به احیاء زیبایی جابجا شده است، که در دراز مدت ثابت است. در طول دوره طراحی پیش از جراحی، عوامل متعددی باید ارزیابی شوند و زمان بندی کاشت ایمپلنت ها پس از کشیدن دندان یکی از مهم ترین عواملی است که نتایج زیبایی را تحت تأثیر قرار می دهد.

به شکل سنتی، دندان های مشکل دار کشیده می شدند و حفره ای که از کشیدن دندان باقی می ماند، به حال خود رها می شد تا قبل از کاشت ایمپلنت به مدت 4 تا 6 ماه بهبود یابد. با این حال، پس از کشیدن دندان، در محل آن، نه تنها در ابعاد باکال- لینگوال/ پالاتال (حدود 50 درصد) تغییرات چشمگیری رخ می دهد، بلکه ارتفاع پوسته استخوانی باکال نیز کاهش می یابد. بهبود بافت سخت محل ایمپلنت همراه با تقاضای بیمار، مرکز توجه تحقیقات را به سمت دوره زمانی کوتاه مدت بهبود یا همان کاشت فوری ایمپلنت های دندانی پس از کشیدن دندان سوق داده است. تصور می شد که کاشت ایمپلنت های دندانی در محلی که دندان آن به تازگی کشیده شده است، ممکن است با انقباض تیغه آلوئولار پس از کشیدن دندان تناقض داشته باشد. با این حال، این فرضیه در مطالعات اخیر که روی انسان ها و حیوانات صورت گرفت تأیید نشد.

زمان کاشت ایمپلنت پس از کشیدن دندان

زمان کاشت ایمپلنت پس از کشیدن دندان

بر اساس روند تغییر شکل استخوان، چهار اصل مختلف برای کاشت ایمپلنت های دندانی تعریف شده اند:

فوری یا نوع 1، زمانی که کشیدن دندان و کاشت ایمپلنت ها به طور همزمان در یک فرایند جراحی انجام می شوند.

نوع 2 یا کاشت زود هنگام ایمپلنت ها همزمان با بهبود بافت نرم، وقتی ایمپلنت ها در مراحل اولیه بهبود (ظرف چهار تا هشت هفته) کار گذاشته می شوند.

نوع 3 یا کاشت زود هنگام ایمپلنت همزمان با بهبود نسبی استخوان (12 تا 16 هفته).

نوع 4 یا کاشت زود هنگام ایمپلنت، زمانی که حفره به جا مانده از کشیدن دندان کاملاً بهبود یافته باشد.

زمان کاشت ایمپلنت پس از کشیدن دندان

زمان کاشت ایمپلنت پس از کشیدن دندان

نوع 1، کاشت ایمپلنت فوری

گرچه نخستین فرایند بالینی برای کاشت فوری ایمپلنت ها پس از کشیدن دندان سال ها پیش توضیح داده شد، اخیراً جزئیات چنین رویکردهای بالینی با جزئیات بیشتری مورد مطالعه قرار گرفته اند. مزایای کاشت فوری ایمپلنت های دندانی عبارتند از: کاهش زمان درمان، مداخلات جراحی کمتر و کاهش تروماهای جراحی به بافت نرم در محل کاشت ایمپلنت. با این حال، تحلیل پیش بینی نشده لثه و جذب استخوان در منطقه زیبایی با کاشت فوری ایمپلنت های دندانی همراه بوده اند. عوامل کلیدی متعددی برای به حداقل رساندن مشکلات توصیف شده اند.

انسجام استخوان صورت

مشخص شده است، که در کاشت فوری ایمپلنت، نقص های قبلی استخوان صورت با تحلیل مخاط صورت همراه هستند. بنابراین توصیه می شود که دندان هایی که بدون هیچ آسیب و صدمه ای کشیده می شوند، برای اجتناب از آسیب به حفره جای دندان برای آن جایگزین قرار داده شود. بعلاوه، انسجام پلیت (کام یا سقف دهان) باکال دست نخورده نباید از سمت آپیکال، بیشتر از 4 میلی متر متر دورتر از حاشیه لثه آزاد باشد.

ضخامت استخوان صورت

مشخص شده است که حداقل عرض 2 میلی متر دیواره استخوانی باکال برای حفظ ابعاد عمودی تیغه آلوئولار در طول زمان، ضروری است. با این حال، بر اساس مطالعات اخیر، 87 درصد از دیواره استخوانی باکال در قسمت قدامی ضخامتی به اندازه 1 میلی متر یا کمتر دارد، بنابراین مستعد جذب و تحلیل است. برای مقابله کردن با این وضعیت، قرار گیری لینگوال (زبانی) ایمپلنت برای بوجود آمدن یک شکاف افقی باکال بین حفره و ایمپلنت توصیه می شود.

شکاف افقی

وقتی ایمپلنت ها بلافاصله کار گذاشته می شوند، به واسطه وجود فاصله یا شکاف بین حفره آلوئولار و ایمپلنت، حفره های اطراف ایمپلنت وجود دارد. توصیه می شود که ایمپلنت نسبت به قسمت پلیت باکال، 2 میلی متر به صورت لینگوال، و 1 میلی متر به صورت آپیکال کار گذاشته شود و شکاف با مواد پیوند زنوژنیک پر شود که از نرخ جذب پایین تری برخوردار هستند، تا روند مورد انتظار تحلیل استخوان را جبران کند. استفاده از ترمیم های موقت یا هیلینگ اباتمنت سفارشی روی ایمپلنت، برای پوشاندن حفره، توصیه می شود. این برای حفظ لخته خون و مواد پیوند استخوان در مرحله بهبود درمان است.

انسجام اولیه

توصیه می شود انسجام اولیه به مقدار کافی وجود داشته باشد تا بتوان از کاشت موفقیت آمیز فوری ایمپلنت با یا بدون ترمیم موقت اطمینان حاصل نمود. این هدف با قرار گیری ایمپلنت در استخوان آپیکال و پالاتال، تقریباً 3 تا 4 میلی متر فراتر از اَپِکس حفره دندان حاصل می شود، جایی که استخوان اسفنجی غالب است.مطالعات اخیر حاکی از این هستند که در 81 درصد موارد، ریشه های دندان های قدامی در مقابل پلیت (کام) کورتیکال واقع شده اند، که منجر به مقدار قابل توجهی استخوان در قسمت پالاتال می شود. این فرایند ایده آل اجازه می دهد قرار گیری فوری ایمپلنت ممکن شود. بنابراین مهم است موقعیت ریشه ساجیتال دندانی که قرار است کشیده شود، قبل از کاشت ایمپلنت در یک CBCT بررسی شود.

ضخامت بافت های نرم

در صورتی که پروب پریودنتال از زیر لثه قابل مشاهده باشد، بافت نرم اطراف ایمپلنت نازک تلقی می شود؛ و در صورتی که پروب قابل مشاهده نباشد، ضخیم تلقی می شود. مطالعات اخیر حاکی از این هستند که کاشت فوری ایمپلنت های دندانی همراه قرار گیری سریع روکش (ترمیم) روی آن، در محل هایی که بافت نرم آنها نازک است، پس از یک سال، نسبت به محل هایی که بافت نرم آنها ضخیم تر است، با تحلیل چشمگیرتری همراه هستند. بر اساس تحقیقات، وجود بافت نرم نازک، کشیدن سیگار، وجود پلیت باکال نازک، و ایمپلنت هایی که رو به صورت کار گذاشته می شوند، مهمترین عوامل خطر برای تحلیل مخاط در کاشت سریع ایمپلنت های دندانی هستند.

زمان کاشت ایمپلنت پس از کشیدن دندان

زمان کاشت ایمپلنت پس از کشیدن دندان

کاشت زود هنگام ایمپلنت: نوع 2 و نوع 3

در مواردی که حفره آلوئولار با مشکل مواجه است و عوامل خطر احتمالی برای قرار گیری فوری ایمپلنت وجود دارند، پروتکل کاشت زودهنگام ایمپلنت های دندانی ارائه شده است. مهمترین هدف این پروتکل این است که: حصول اطمینان از فقدان پاتولوژی (عوامل بیماری زا) هنگام کاشت ایمپلنت، به منظور حداکثر استفاده از بافت نرم موجود برای بهبود اولیه و حصول تقویت موفقیت آمیز کانتور جنبه های باکال ایمپلنت.

مشخصه ویژه پروتکل نوع 2 کشیدن دندان بدون بالا بردن فلپ، برداشت بافت های مرده یا آلوده و مواد خارجی داخل حفره دندان، و پس از آن، چهار تا هشت هفته رشد بافت نرم روی حفره دندان کشیده شده، قرار گیری ایمپلنت با باسازی هدایت شده همزمان استخوان با استفاده از غشاء کلاژنی قابل جذب ترکیب با تراشه های استخوانی اتوژن با جایگزین های استخوانی با جذب پایین و بسته شدن اولیه بدون فشار است. مدت زمان انتظار برای رشد بافت های نرم روی منطقه قرار گیری ایمپلنت، همراه با بازسازی هدایت شده استخوان، محافظی برای مواد زیستی در برابر باکتری ها از حفره دهان و کاهش خطر مشکلات پس از جراحی است.

نوع 3 کاشت ایمپلنت یکی دیگر از پروتکل های انواع کاشت زود هنگام ایمپلنت است که مشخصه ویژه آن 12 تعا 16 هفته تأخیر درمان پس از کشیدن دندان است؛ این باعث می شود حجم قابل توجهی از حفره دندان با استخوان پر شود که کاشت ایمپلنت را تسهیل می کند و رشد بافت های نرم که کنترل فلپ را تسهیل می سازد. ثابت شده است که خطر تحلیل مخاط، کمتر کارگذاری زود هنگام ایمپلنت را تهدید می کند، نتایج زیبایی موفقیت آمیز خواهند بود و دیواره های استخوانی صورت در دراز مدت ثبات خوبی خواهند داشت.

کاشت زود هنگام ایمپلنت: نوع 4

در اواخر دهه 80، دوره 4 تا 12 ماهه بهبود پس از کشیدن دندان، پیش از کاشت ایمپلنت، به عنوان استاندارد مراقبتی تلقی می شد، زیرا تیغه استخوانی که کاملاً بهبود یافته باشد، کاشت ایمپلنت را در ابعاد پایدار تیغه تضمین می کند. در مواردی که بیماری انسجام حفره را به طور کامل تحت تأثیر قرار داده باشد، استحکام اولیه ایمپلنت نمی تواند حاصل شود، یا پرهیز از محدود شدن ساختار آناتومیک دشوار است، انتظار برای بهبود کامل محل می تواند هنوز گزینه درمان باشد. با این حال، در برخی موارد، به دلیل تغییرات تحلیلی پس از کشیدن دندان، فراهم بودن استخوان برای قرار گیری ایمپلنت در بهترین وضعیت سه بعدی ایمپلنت ممکن است همیشه ایده آل نباشد، بنابراین ممکن است فرایند بازسازی استخوان نیاز باشد.

زمان کاشت ایمپلنت پس از کشیدن دندان

زمان کاشت ایمپلنت پس از کشیدن دندان

نتیجه گیری

تغییرات بافت های نرم و سخت پس از کشیدن دندان ارتباط تنگاتنگی با زمان بندی کاشت ایمپلنت دارند. علیرغم نرخ موفقیت مشابه که برای کاشت فوری، زود هنگام و با تأخیر ایمپلنت های دندانی گزارش شده است، بسیار مهم است که عوامل خطر مرتبط با هر فرایند درک شوند تا انتخاب موارد به درستی انجام شود.و پروتکل های زیبایی و جراحی را دنبال کند.

زمان کاشت ایمپلنت پس از کشیدن دندان

زمان کاشت ایمپلنت پس از کشیدن دندان

اهمیت انتخاب سیستم درست کاشت ایمپلنت

یک سیستم برای کاشت ایمپلنت های دندانی باید استفاده شود که هم از نظر بالینی ثابت شده باشد و هم به خوبی روی آن تحقیق شده باشد، تا کمک کند بتوان اطمینان حاصل نمود که کاشت فوری ایمپلنت موفقیت آمیز خواهد بود و هم بارگذاری آن. برای کاشت ایمپلنت های تکی می توان از ایمپلنت هایی با بدنه مخروطی استفاده کرد که، در حالی که دریل در قسمت اپکس تیز می شود، به تدریج موجب متراکم شدن استخوان می شود و موجب تسهیل برش کمتری از استخوان می شود. این باعث می شود ایمپلنت از استحکام اولیه بالایی برخوردار باشد و بتوان آن را به سرعت بارگذاری کرد، حتی در موقعیتی که چالش برانگیز باشد- از جمله نرم بودن استخوان یا حفره های دندان کشیده شده.

نمونه های درمانی جراحی خط لبخند

0/5 (0 نظر)