بخش تخصصی کاشت ایمپلنت

سلامت دهان و دندان و شکل ظاهری آنها یکی از مهمترین فاکتورها در زیبایی محسوب می‌شوند. یکی از مشکلاتی که میلیونها نفر در دنیا با آن مواجه هستند از دست دادن یک یا چند دندان است و از جمله عواملی که منجر به این مشکل می‌شوند می‌توان به پوسیدگی دندان، بیماریهای لثه، و یا آسیب و ضربه اشاره نمود. بریج و دنچر تنها راه‌حلهایی بودند که سالها برای رفع این مشکل بکار می‌رفتند اما امروزه ایمپلنتهای دندانی ابزاری هستند که بیشتر از سایر روشها مورد استفاده قرار می‌گیرند. ایمپلنتهای دندانی جایگزین ریشۀ دندان می‌باشند. ایمپلنتها پایه‌ای برای دندان جایگزین ثابت یا متحرک هستند که برای هماهنگی با دندانهای طبیعی ساخته می‌شوند.

مقالات تخصصی کاشت ایمپلنت

شل شدن و افتادن ایمپلنت دندانی

متأسفانه ایمپلنت های دندان مانند دندان های طبیعی شیری و دائمی ندارند. با افتادن ایمپلنت هیچ جایگزینی برای آن وجود نخواهد داشت مگر آنکه مجدداً ایمپلنت دیگری در جای آن کاشته شود، بنابراین هرگز به ایمپلنت دندانی خود زبان نزنید تا شل شود. هر چند این اتفاق بسیار نادر است اما شل شدن ایمپلنت دندانی به هیچ عنوان تجربه خوبی نیست، خواه ایمپلنت از دهان خارج شده باشد، یا اینکه احساس کنید شل شده است. در این مقاله اطلاعاتی در این رابطه در اختیار شما قرار خواهیم داد.

مهم ترین علل شل شدن ایمپلنت های دندانی

شل شدن ایمپلنت دندانی می تواند به علت های مختلفی اتفاق بیفتد که مهمترین آنها عدم رعایت رژیم غذایی مناسب و نرم و نیز عدم رعایت دستورات دندانپزشک برای مراقبت از ایمپلنت است. در صورتی که متوجه شل شدن ایمپلنت خود شدید فوراً با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

شل شدن روکش ایمپلنت

یکی از عللی که موجب شل شدن ایمپلنت دندان می شود شل شدن روکش آن است، کلاهک دندان مانندی که روی دندان طبیعی آسیب دیده و ترمیم شده یا ایمپلنت کاشته شده قرار می گیرد. این مشکل چندان جدی نیست اما مشکلی است که باید دندانپزشک آن را مورد بررسی قرار دهد. دندانپزشک مجبور خواهد بود یا آن را مجدداً با پیچ در جای خود محکم کند یا آن را با یک روکش دیگر تعویض کند.

تحلیل استخوان

یکی دیگر از علل شل شدن ایمپلنت می تواند تحلیل استخوان اطراف ریشه دندان باشد. این یکی از علائم شکست فرایند کاشت ایمپلنت دندان یا عدم موفقیت فرایند استئواینتگریشن osseointegration (جوش خوردن ایمپلنت با استخوان فک) است. احتمال شکست کاشت ایمپلنت بسیار پایین است، اما اگر قرار باشد این اتفاق بیافتد، ظرف یک سال اول اتفاق خواهد افتاد.

پری ایمپلنتیت

یکی دیگر از علل شل شدن ایمپلنت پری ایمپلنتیت Peri-implantitis است، شایع ترین شکل بیماری لثه که با استفاده از پروتز مصنوعی روی ایمپلنت همراه است. در صورتی که در مراحل اولیه بیماری لثه آن را مورد توجه قرار دهید، معمولاً رعایت بهداشت دهان و دندان و نیز مصرف آنتی بیوتیک ها می تواند به حفظ ایمپلنت کمک کند. با این حال، در صورت پیشرفت بیماری ممکن است دندانپزشک مجبور باشد ایمپلنت را بردارد، منطقه عفونی را درمان کند و دندان مصنوعی را تعویض کند.

شل شدن و افتادن ایمپلنت دندانی

شل شدن و افتادن ایمپلنت دندانی

نحوه تشخیص شل شدن ایمپلنت های دندانی

شاید خوب باشد با علائم و نشانه های شل شدن ایمپلنت آشنا شوید تا بدانید چه زمانی به کمک دندانپزشک نیاز دارید. کاملاً واضح است، اگر ایمپلنت داخل استخوان فک تکان بخورد یا از آن خارج شود نیاز به کمک دندانپزشک خواهید داشت، اما علائم دیگری نیز هستند که می توانند به شما کمک کنند از جمله:

  • درد
  • تحلیل مشهود استخوان
  • خونریزی حین لمس ایمپلنت یا بافت لثه اطراف آن
  • تغییر رنگ بافت اطراف آن

به همین دلیل معاینات دندانپزشکی پس از کاشت ایمپلنت از اهمیت ویژه ای برخوردارند- در صورت مشاهده هر مشکلی می توانید با دندانپزشکتان راجع به آن صحبت کنید تا با یک معاینه ساده متوجه شود ایمپلنت شما چه مشکلاتی دارد.

علائم و نشانه های شل شدن روکش ایمپلنت

علائم و نشانه های شل شدن روکش ایمپلنت می توانند شباهت زیادی به شل شدن ایمپلنت داشته باشند. در هر صورت، باید فوراً با دندانپزشک خود تماس بگیرید تا علت این مشکل را مشخص نماید. تا آن زمان باید مانند یک ایمپلنت شل با آن برخورد کنید- با دندان مصنوعی و منطقه اطراف آن با ملایمت و به آرامی رفتار کنید.

درمان های ممکن برای شل شدن ایمپلنت

درست مانند علل شل شدن ایمپلنت، گزینه های درمانی برای ایمپلنت شل نیز متفاوت هستند. انتخاب نوع درمان به وضعیت شما و پیشنهاد جراح شما بستگی دارد.

پاکسازی اطراف ایمپلنت

در صورت شل شدن ایمپلنت، مؤثرترین درمان ممکن برداشتن روکش دندانی روی ایمپلنت و پاکسازی و بررسی منطقه عفونی است. به هیچ عنوان توصیه نمی شود صبر کنید تا ببینید چه اتفاقی می افتد. جراح شما پس از برداشتن روکش و تمیز کردن منطقه اطراف ایمپلنت می تواند تصمیم بگیرد که آیا کل ایمپلنت نیاز به تعویض دارد، که در این صورت نیاز است جراحی دیگری انجام شود یا تنها اجزاء ایمپلنت به یکدیگر سفت شوند. با این حال، این درمان باید با آرامش روحی و روانی، دارو، و صحبت راجع به آنچه قرار است انجام شود همراه باشد.

شل شدن و افتادن ایمپلنت دندانی

شل شدن و افتادن ایمپلنت دندانی

خارج کردن ایمپلنت

تنها جراح لثه و متخصص کاشت ایمپلنت می تواند تصمیم بگیرد که آیا خارج کردن ایمپلنت بهترین گزینه است یا خیر، که این تصمیم می تواند به علت عفونت یا شکست پیوند و عدم جوش خوردن ایمپلنت با استخوان فک باشد. این فرایند شبیه نخستین جراحی است که برای کاشت ایمپلنت انجام می شود.

عوارض عدم درمان ایمپلنت شل شده

در صورتی که فکر می کنید ایمپلنت دندانی شما شل شده است، همین الان با جراح کاشت ایمپلنت خود تماس بگیرید زیرا عدم درمان ایمپلنت شل می تواند عوارض وحشتناکی داشته باشد یا حتی زندگی فرد را به خطر بیاندازد.

ممکن است اطراف ایمپلنت عفونت ایجاد شود و این عفونت به سراسر دهان و فک پخش شود یا حتی به گردن و مغز و دیگر بخش های بدن نیز برسد. این مشکل می تواند منجر به بروز عفونتی شود که خون را نیز تحت تأثیر قرار دهد و در نهایت می تواند نیاز به جراحی داشته باشد یا حتی آنژین لودویگ Ludwig’s Angina در پی داشته باشد، بیماری که می تواند موجب خفگی و مننژیت شود.

در صورتی که سیستم ایمنی فرد ضعیف تر باشد و ایمپلنت شل شده به حال خود رها شود، احتمال بروز این مشکلات در او افزایش خواهند یافت. این مشکل حداقل ممکن است موجب از دست رفتن یک یا چند دندان شود. اما در بدترین حالت خود می تواند موجب مرگ بیمار شود.

شل شدن و افتادن ایمپلنت دندانی

شل شدن و افتادن ایمپلنت دندانی

در صورت افتادن ایمپلنت دندان چه باید کرد؟

تصور کنید ایمپلنت شما از دهانتان خارج شده است، اکنون چه باید کرد؟ اول اینکه نباید نگران و دستپاچه شوید، حتی اگر مطمئن نیستید چه باید بکنید. در اکثر مواقع این ایمپلنت نیست که از دهان خارج شده بلکه یکی از اجزاء آن، مانند پیچ ایمپلنت، اباتمنت، یا حتی روکش ایمپلنت است که از دهان خارج شده است. به هر حال، بهتر آن است که به جای نگرانی خونسردی خود را حفظ کنید و با جراح خود تماس بگیرید. تا زمانی که به دندانپزشک مراجعه می کنید کارهای زیر را انجام دهید:

  • قطعه افتاده را نگه دارید.
  • از جویدن غذا با ایمپلنت پرهیز کنید.
  • دو تا سه مرتبه در طول روز دهان خود را با دهانشویه غیر الکلی شستشو دهید.

مقایسه ایمپلنت زیرکونیا و ایمپلنت تیتانیومی

زمانی که به فکر جایگزینی برای دندان های خود هستید، عوامل بسیاری هستند که باید آنها را مد نظر قرار دهید. بواسطه علاقه روز افزونی که به طب جامع و نگرانی بابت قرار دادن شیء مصنوعی داخل بدن وجود دارد، بیماران بیشتری پیگیر ساختار ایمپلنت های دندانی هستند. برای اکثر بیماران، دریافت ایمپلنت های دندانی گامی عظیم به سوی بهبود سلامت دهان است بنابراین می دانیم این افراد می خواهند اطمینان حاصل کنند کاری که قصد انجام آن را دارند بهترین کار برای بدن آنها است. در این مقاله قصد داریم راجع به دو نوع ایمپلنت توضیحاتی ارائه دهیم تا از این طریق پاسخگوی برخی سؤالات شما باشیم.

انواع ایمپلنت های دندانی

ایمپلنت های دندان جایگزین های ریشه دندان هستند که یک روکش دندان سرامیکی روی آنها قرار می گیرد. روکش دندان (دندان مصنوعی یا دندان جایگزین) با یک اباتمنت به ایمپلنت متصل می شود. ایمپلنت های زیرکونیا به تازگی وارد عرصه کاشت ایمپلنت های دندانی شده اند، در حالی که ایمپلنت های تیتانیومی سالهاست که مورد استفاده قرار می گیرند. هر دوی این مواد سازگار با بدن انسان هستند و میزان پذیرش آنها از سوی بدن بسیار بالا است و می توانند با استخوان جوش بخورند، به این معنا که استخوان می تواند پیرامون مواد ایمپلنت رشد کند، درست مانند رشد آن اطراف ریشه های دندان طبیعی. در حال حاضر، اکثر ایمپلنت های زیرکونیا که مورد تأیید سازمان غذا و دارو هستند یک تکه هستند. به این معنا که، ریشه و اباتمنت دندان مصنوعی به یکدیگر متصل هستند در حالی که ایمپلنت های تیتانیومی دو تکه هستند، در نتیجه به دندانپزشک اجازه می دهند روی عوامل دخیل در فرایند قرار گیری کل ایمپلنت کنترل بیشتری داشته باشد.

مقایسه ایمپلنت زیرکونیا و ایمپلنت تیتانیومی

مقایسه ایمپلنت زیرکونیا و ایمپلنت تیتانیومی

ایمپلنت تیتانیومی چیست؟

چندین دهه است که تیتانیوم در صنعت دندانپزشکی مورد استفاده قرار گرفته است. علاوه بر دندانپزشکی، از این ماده در تعویض لگن و زانو نیز استفاده شده است. تیتانیوم فلزی محکم، سبک، غیر سمی و مقاوم در برابر پوسیدگی و زنگ زدگی است. ایمپلنت های دندانی از جنس تیتانیوم دارای نرخ موفقیت بالایی حدود 95% هستند. برخی بیماران ایمپلنت های دندانی تیتانیومی خود را در شرایط مناسب بیش از 30 سال داشته اند. در حالی که مدت زمان زیادی نیست که ایمپلنت های زیرکونیا در صنعت دندانپزشکی مورد استفاده قرار گرفته اند تا بتوان دریافت میزان موفقیت آنها در دراز مدت چقدر است. از طرف دیگر شکل زیرکونیا مدام در حال تغییر است. به عنوان مثال، هنگام کار گذاشتن زیرکونیا، اکثر دندانپزشک ها از ایمپلنت های زیرکونیای یک تکه استفاده می کنند در حالی که ایمپلنت های دوتکه نیز مورد تأیید وزارت غذا و دارو هستند و برای قرار گرفتن درون استخوان فک به دندانپزشک آزادی عمل بیشتری می دهند، اما آنها در این زمینه تجربه زیادی ندارند.

مقایسه ایمپلنت زیرکونیا و ایمپلنت تیتانیومی

مقایسه ایمپلنت زیرکونیا و ایمپلنت تیتانیومی

آیا ایمپلنت های زیرکونیا فاقد فلز هستند؟

شاید بخش بزرگی از شهرت زیرکونیا به واسطه شباهت بسیار زیاد آن به الماس باشد. زیرکونیا نوعی ماده کریستالی است که در صورتی که در دندانپزشکی به عنوان ایمپلنت مورد استفاده قرار گیرد، در آن اندکی تغییر داده می شود تا به رنگ دندان در آید. زیرکونیا شکل کریستالی فلز انتقالی زیرکونیم است و ایمپلنت های زیرکونیا اغلب در بازار با عنوان “فاقد فلز” شناخته می شوند. زمانی که زیرکونیوم پرداخته، تثبیت و به شکل کریستالی خود تبدیل می شود، به سرامیک تبدیل می شود، به همین دلیل اکسید زیرکونیوم، که تحت عنوان “زیرکونیا” شناخته می شود را از لحاظ فنی می تواند “فاقد فلز” دانست. در پی افزایش نگرانی از وجود جیوه استفاده شده در موادی که برای پر کردن دندان کاربرد دارند، برخی بیماران تمایل دارند هیچ فلزی در دهان آنها وجود نداشته باشد.

مقایسه ایمپلنت زیرکونیا و ایمپلنت تیتانیومی

مقایسه ایمپلنت زیرکونیا و ایمپلنت تیتانیومی

آیا ممکن است کسی به ایمپلنت های دندانی حساسیت نشان دهد؟

واکنش آلرژیک به ایمپلنت های دندانی تیتانیومی بسیار نادر است و هیچ نمونه مستندی مبنی به بروز واکنش نسبت به زیرکونیا وجود ندارد. ایمپلنت های دندانی تیتانیومی معمولاً از آلیاژ تیتانیوم ساخته می شوند که ترکیبی از چند فلز از جمله مقدار اندکی آلومینیوم، وندیوم و نیکل است. اندک افرادی که به ایمپلنت های تیتانیومی حساسیت نشان داده اند معمولاً نسبت به مقدار اندک نیکلی حساسیت داشته اند که در آلیاژ تیتانیوم وجود دارد. افرادی که سابقه حساسیت به فلز دارند، توصیه می شود قبل از قرار گرفتن ایمپلنت های تیتانیومی تست ملیسا (MELISA Test) را انجام دهند.

آیا تیتانیوم و زیرکونیا برای قرار گرفتن درون استخوان فک بی خطر هستند؟

هر دو گزینه مواد ایمپلنت سازگار با بدن انسان، مورد تأیید سازمان غذا و دارو و بی خطر هستند. به این معنا که این مواد با بدن تعامل خوبی دارند و غیر سمی هستند. ممکن است رگه های اندکی از آلیاژ تیتانیوم درون جریان خون وجود داشته باشد، اما تحقیقاتی که طی 50 سال انجام شده اند نشان داده اند که طی این اتفاق بدن هیچ واکنش منفی از خود نشان نداده است (تنها استثناء زمانی بوده است که بیمار نسبت به فلز موجود در آلیاژ حساسیت داشته است). زیرکونیا نیز سازگار با بدن انسان و فاقد حساسیت است و به درون جریان خون نفوذ نمی کند.

دریافت ایمپلنت های دندانی، صرف نظر از ماده آن، تا زمانی که محل کاشت ایمپلنت کاملاً بهبود پیدا کند، احتمال بروز عفونت لثه را افزایش می دهد. این بحث بین متخصصان وجود دارد که در ایمپلنت های دو تکه احتمال پنهان شدن باکتری وجود دارد، در حالی که ایمپلنت های یک تکه به سمان دندانپزشکی نیاز دارند که آن هم باکتری جمع می کند، بنابراین هیچ یک از آنها از خطر تشکیل پلاک در امان نیستند.

مقایسه ایمپلنت زیرکونیا و ایمپلنت تیتانیومی

مقایسه ایمپلنت زیرکونیا و ایمپلنت تیتانیومی

مقایسه ایمپلنت های زیرکونیا و تیتانیومی

هر یک از این مواد نقاط ضعف و قوت خاص خود را دارند و پس از ارائه فهرستی از نگرانی ها و نیز اهداف بیماران ایمپلنت مد نظر خود را به شما پیشنهاد خواهیم داد.

  1. قیمت- هزینه ساخت زیرکونیا بالاتر از تیتانیوم است بنابراین ایمپلنت های زیرکونیا برای بیماران هزینه بیشتری خواهند داشت. هزینه ایمپلنت های تیتانیومی برای دندانپزشک اصولاً بین 300 تا 500 دلار است، در حالی که ایمپلنت های زیرکونیا بین 500 تا 600 دلار هزینه در بر دارند. دقت کنید که این تنها بخشی از هزینه است و همه هزینه ای نیست که بیمار باید بپردازد.
  2. جوش خوردن با استخوان و بهبود بافت نرم- مواد ایمپلنت های زیرکونیا و ایمپلنت های تیتانیومی با بدن انسان سازگار هستند و به خوبی با استخوان و لثه ها جوش می خورند. ایمپلنت های تیتانیومی اغلب بیش از 20 سال دوام دارند در حالی که زیرکونیا همچنان تحت مطالعه قرار دارد زیرا مدت زمان زیادی نیست که استفاده از آنها رواج پیدا کرده است و نمی توان با قاطعیت گفت میزان موفقیت آنها چقدر است. نمونه های قدیمی تر ایمپلنت های زیرکونیا مستعد شکست هستند و نیاز است ایمپلنت تعویض شود. برخی سازندگان زیرکونیا ممکن است باعث هراس بیماران شوند و این فکر را به آنها القاء کنند که در صورتی که در دهان فلز دیگری وجود داشته باشد ممکن است تیتانیوم موجب بروز شوک الکتریکی شود. با این حال، این نگرانی پایه و اساس چندانی ندارد، زیرا هیچ سندی برای اثبات آن وجود ندارد.
  3. راحتی در کاشت ایمپلنت: مدت هاست که ایمپلنت های تیتانیومی برای جایگزینی دندان ها استاندارد تلقی شده اند و افراد بیشتری آنها را به جای استفاده از پروتزهای مصنوعی ترجیح می دهند. فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی کاملاً عادی شده است و در صورت وجود حجم کافی استخوان و سلامت آن، کاشت آنها برای دندانپزشک بسیار ساده خواهد بود، بدون اینکه هیچ مشکلی ایجاد شود. ثابت شده است کاشت موفق ایمپلنت های زیرکونیا چالش برانگیز بوده است. اکثر ایمپلنت های زیرکونیا یک تکه هستند (ایمپلنت و اباتمنت در قالب یک تکه وجود دارند) که نمی توان آن را به طور کامل زیر لثه ها قرار داد و قرار دادن آنها در برخی زاویه ها دشوار است. اینکه امکان قرار دادن ایمپلنت تنها در یک زاویه محدود وجود دارد مهم است زیرا گاهی اوقات، در نتیجه تراکم استخوان و محل دندان، ایمپلنت اندکی دورتر از مرکز قرار می گیرد. مدل های دو تکه جدیدی وجود دارند که کاشت آنها راحت تر خواهد بود با این حال تحت مطالعات گسترده قرار نگرفته اند.
  4. زیبایی ظاهری– برای اکثر بیماران، ایمپلنت های تیتانیومی نتایج فوق العاده ای داشته اند. با این حال، برخی افراد نگران خط خاکستری رنگی هستند که در کنار خط لثه ها یا تیغه دندانی قابل مشاهده است. در صورت نازک بودن استخوان یا بافت لثه، برای حذف خط تیره رنگ فلز، اباتمنت ایمپلنت های دندان از سرامیک ساخته می شوند. از سوی دیگر، ایمپلنت بواسطه زیبایی ظاهر آن از شهرت خوبی برخوردار است.
  5. استحکام– ایمپلنت های تیتانیومی از استحکام باور نکردنی و انعطاف پذیری بالایی برخوردارند و در برابر شکست مقاوم هستند. زیرکونیا خاصیت کشسانی کمتری دارد که می تواند منجر به ایجاد ترک های ریزتری شود، با این حال هنوز هم سفت و محکم است.

با توجه به اطلاعات ارائه شده در رابطه با ایمپلنت های تیتانیومی و زیرکونیا، تعجبی ندارد که افراد زمان زیادی را صرف تصمیم گیری برای انتخاب از بین آنها می کنند. ایمپلنت های تیتانیومی سال ها در خدمت صنعت دندانپزشکی بوده اند و قابل اعتماد بودن آنها اثبات شده است. در حالی که ایمپلنت های زیرکونیا نیز حسن های خود را دارند، اما موفقیت دراز مدت آنها هنوز به اثبات نرسیده است. اگر زیبایی ظاهری و حساسیت آلرژیک باعث انتخاب زیرکونیا شده است، ممکن است اباتمنت زیرکونیا با ایمپلنت تیتانیومی بهترین راه حل باشد

اصلاح زاویه کاشت ایمپلنت

یکی از اتفاقات ناگواری که ممکن است برای ایمپلنت های دندان رخ دهد جایگیری غیر طبیعی ایمپلنت است. برای بهبود این وضعیت، روش های مختلفی وجود دارد. ابداع اباتمنت های مرسوم به دهه 1980 باز می گردد. در گذشته مشکل قرار گیری نامناسب ایمپلنت به علت عدم دسترسی پزشکان به ابزارهای مناسب برای اصلاح این مشکل بود، زیرا در آن زمان کارخانه های تولید اباتمنت محصولاتی با زاویه های مختلف تولید نمی کردند. به همین دلیل تکنیسین های آزمایشگاه مجبور بودند برای ساخت اباتمنت در اشکال مختلف راهی پیدا کنند، از جمله ساخت اباتمنت های مرسوم با استفاده از قالب آلیاژ تیتانیوم برای ایمپلنت های Core-vent یا استفاده از اباتمنت UCLA با استفاده از ابداعات جدید در ساخت ایمپلنت ها. از آنجا که بسیاری از دندانپزشکان تنها با بریج و روکش دندان آشنایی داشتند و هزینه آنها کمتر بود تنها از دندان های مصنوعی سمان شونده استقبال شد. با این حال، در سال های اخیر به واسطه شیوع پری ایمپلنتیت (التهاب بافت های نرم پیرامون ایمپلنت) ناشی از سمان و نیز دیگر ادعاهای ضد و نقیض، دندان های مصنوعی سمان شونده مورد انتقادهای فراوانی قرار گرفته اند. بنابراین ایمپلنت ها بیشتر مورد استقبال قرار گرفتند. اما برای حل مشکل دندان های مصنوعی بر پایه پیچ (ایمپلنت) که در آنها ایمپلنت به شکل بدی قرار گرفته است، راه های دیگری ابداع شد.

اصلاح زاویه کاشت ایمپلنت

اصلاح زاویه کاشت ایمپلنت

اباتمنت های زاویه دار آماده

این نوع اباتمنت ها برای اصلاح ایمپلنتهایی مناسب هستند که با زاویه بدی درون استخوان فک قرار گرفته اما می تواند به خوبی درون آن جای گیرد. یک بریج بزرگ با چند ایمپلنت که یک یا دو پیچ ایمپلنت آن از قسمت باکال خارج می شوند، به راحتی قابل اصلاح هستند. این کار تنها با استفاده از اباتمنت های زاویه دار امکان پذیر است. در این روش به سادگی اباتمنت روی ایمپلنت قرار می گیرد و سوراخ پیچ رو به سطح زبانی قرار می گیرد. اصلاح زاویه توسط شرکت های سازنده ایمپلنت، از 17- 35 درجه متفاوت است. بر خلاف اباتمنت های مرسوم، در این نوع ایمپلنت ها قطعه ماشینی شده به اباتمنت متصل می شود و اجازه می دهد پیچ با دقت قرار بگیرد و به درستی حفظ شود. از جمله نقاط ضعف این سیستم عبارتند از:

اصلاح زاویه کاشت ایمپلنت

اصلاح زاویه کاشت ایمپلنت

  • در صورتی که ایمپلنت تا حد زیادی روبه سمت باکال قرار گرفته باشد، اباتمنت برجسته و رو به گونه به نظر خواهد رسید.
  • در صورتی که ایمپلنت به اندازه کافی در عمق قرار نگرفته باشد، اباتمنت از روی لثه قابل مشاهده خواهد بود.
  • زاویه بر اساس نقطه اتصال ایمپلنت تعیین می شود؛ بنابراین، اگر بخش مسطح ایمپلنت در قسمت باکال قرار گرفته باشد، اباتمنت زاویه دار در جای مطلوب خود قرار نخواهد گرفت.
اصلاح زاویه کاشت ایمپلنت

اصلاح زاویه کاشت ایمپلنت

اباتمنت های معمولی با یک حفره تراش خورده

این گزینه زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که شرکت تولید کننده اباتمنت تولید نمی کند یا محل قرار گیری ایمپلنت یا خیلی به سمت باکال است یا در عمق زیاد است. در این شرایط، اباتمنت معمولی را می توان به روش سنتی مانند دیگر دندان های مصنوعی سمان شونده با سطح اریب لیبیال (لبی labial) ساخت. پس از اتمام کار اباتمنت، با استفاده از ابزاری به اندازه پیچ، حفره پیچ لینگوال ایجاد می شود. یک الگوی پلاستیکی پیش ساخته (قالب قابل ریختگی جهت ساخت اباتمنت) و پیچ به اباتمنت متصل می شود و جزء پیش ساخته که با اباتمنت یا ایمپلنت دندان تطابق دارد وکس می شود. پس از اتمام، اکنون جزء پیش ساخته با کمک پیچ در جای خود باقی می ماند. از جمله نقاط ضعف این روش عبارتند از:

  • این نوع اباتمنت از قبل ماشینی نشده است بنابراین اگر قرار باشد در آینده اتفاقی بیافتد، برای تنظیم بریج باید اباتمنت برداشته شود. اباتمنتی که از قبل ماشینی شده است می تواند درون دهان باقی بماند و برای ساخت مجدد یا بازسازی، ایمپرشن کوپینگ (وسیله ای که موقعیت یک ایمپلنت دندانی یا اباتمنت ایمپلنت را در قالب ثبت می کند) و کپی اباتمنت در دسترس هستند.
  • مسئله دیگر این است که در اکثر موارد، بواسطه اندازه اباتمنت و پیچ، ابعاد باکال- لینگوال از حد مطلوب برجسته تر هستند.
اصلاح زاویه کاشت ایمپلنت

اصلاح زاویه کاشت ایمپلنت

ایمپلنت کامل تراش خورده

زمانی که محل قرار گیری تمام ایمپلنت ها نادرست باشد، این نوع ایمپلنت مانند یک اباتمنت معمولی بزرگ عمل می کند. یک میله که به تمام ایمپلنت ها متصل می شود با استفاده از حفره پیچ لینگوال یا اکلوزال ثابت می شود. زمانی که میله درون دهان قرار می گیرد، دارای حفره هایی برای پیچ های ایمپلنت است که در موقعیت های مختلفی قرار گرفته اند. در بسیاری از موارد، cylinder (بخشی که به ایمپلنت یا اباتمنت متصل می شود) و پیچ از میله فاصله خواهند داشت. یک قطعه روی کل چارچوب ایمپلنت در بالا قرار خواهد گرفت و با پیچ به ایمپلنت کامل متصل خواهد شد. نتیجه نهایی شبیه بریج های پیچ شونده سنتی خواهد بود. نقاط ضعف این روش عبارتند از:

  • چارچوب ایمپلنت ضخیم تر است و ترمیم و تعمیر آن جای بیشتری نیاز دارد.
  • از آنجا که دو دست ایمپلنت کامل ساخته می شود، هزینه آنها بالاتر است.
  • در آینده ممکن است سوراخ های پیچ به مرور زمان ساییده شوند.
اصلاح زاویه کاشت ایمپلنت

اصلاح زاویه کاشت ایمپلنت

اوردنچر (overdenture)

اوردنچر در موارد بسیاری قابل کاربرد است. زاویه ایمپلنت در اوردنچر چندان مهم نیست زیرا اوردنچر همه چیز را پوشش می دهد. میله اتصال دهنده بین دو یا چند ایمپلنت در اوردنچر که دارای گیره است مانند ایمپلنت کامل عمل می کند، با این تفاوت که اوردنچر متحرک است می تواند توسط بیمار از دهان خارج شود. یک میله ی یک تکه ی محکم ساخته می شود و دنچر با صدای کلیک درون آن فرو می رود. اگر ایمپلنت ها تا حد زیادی غیر موازی باشند به گونه ای که استفاده از چارچوب یک تکه غیر ممکن باشد، دو میله ی مجزا ساخته می شود. اباتمنت های اوردنچر در مواردی کاربرد دارند که خود بیمار بتواند آنها را در جای خود قرار دهد و نیاز به چارچوب ندارند. بعلاوه، اصلاح زاویه تا 45 درجه را ممکن می سازند. نقطه ضعف این سیستم عبارتند از:

  • علیرغم تمایل بسیاری از بیماران، دندان های مصنوعی آنها متحرک هستند.
  • هزینه آنها کمتر از دیگر روش ها نیست.
  • دنچر بر پایه بافت لثه است و قفل شدگی نهایی از راه اتصالات فراهم می شود. به این معنا که برای آسترکشی مجدد و تعویض اتصالات باید مجدداً به دندانپزشک مراجعه نمود.

نمونه های درمانی کاشت ایمپلنت

0/5 (0 نظر)